αλληλεγγύη

Είναι η δεύτερη φορά που η ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Ν.Κόσμου οργανώνει ανταλλακτικό παζάρι σε συνδυασμό με την συλλογική κουζίνα και η συμμετοχή της γειτονιάς ήταν (το λιγότερο) ενθαρρυντική.

Αυτή τη φορά η μάζωξη έγινε στην πλατεία Φραντζή και γέμισαν οι πάγκοι με τα ταπεράκια τα ταψιά και τις κατσαρόλες με φαγητά απ' το σπίτι,όπως και πολλά ρούχα και άλλα είδη για ανταλλαγή.
Απ' ότι φάνηκε τα νέα παιδιά το θέμα του ανταλλακτικού εμπορίου το κατέχουν καλύτερα.

Γνωρίζονται οι γείτονες,δημιουργούνται δεσμοί αλληλεγγύης και συμπαράστασης, χωρίς καπελώματα και οικονομικά οφέλη(ναι έχουμε κάποιους που με τέτοια συνθήματα προσπαθούν να βγάλουν λεφτά, μια τέτοια περίπτωση έχουμε και στην γειτονιά μας και μάλιστα έλαβε μεγάλη δημοσιότητα απ' τα μμε, χωρίς κάποιος να κάνει τον κόπο να ελέγξει κατά πόσον αυτά που ισχυρίζεται μια ιστοσελίδα π.χ. παζάρι κάθε Κυριακή(;)ισχύουν, η αν έχουν κάποια συλλογική βάση..)

 Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε η συνεννόηση,ο συλλογικός αγώνας, η κοινή στάση και δράση στο επίπεδο της γειτονιάς μας δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε..

όλοι στους δρόμους

Και σήμερα ο κόσμος ανταποκρίθηκε,όμως το μεγάλο στοίχημα είναι αύριο (ίσως και Δευτέρα)

Θέμης Τζήμας: Πολλαπλασιασμοί, εκβιασμοί και κόκινες γραμμές

  πηγή:χάρτα

Ας κάνουμε έναν πολλαπλασιασμό: 20% το μήνα μείωση Χ 14 μήνες που αμείβονται το χρόνο οι εργαζόμενοι ισούται με μείωση που φτάνει τους τρεις σχεδόν μισθούς, βάσει των ισχυόντων προ του νέου μνημονίου. Η “νίκη” δηλαδή των Παπαδήμου, Παπανδρέου, Σαμαρά, Καρατζαφέρη και Βενιζέλου σε ό,τι αφορά τη διάσωση του 13ου και 14ου μισθού -φαίρεται να -λήγει με την περικοπή της αμοιβής των εργαζομένων σε ποσό που αντιστοιχεί στον 13ο, τον 14ο και σχεδόν όλο το 12ο μισθό.
Με αντιστοίχους πολλαπλασιασμούς θα αναπροσαρμοστούν οι ανώτεροι του κατωτάτου μισθοί. Οι πολλαπλασιασμοί με τους οποίους εξάγεται η επίδραση στην ύφεση, στα ασφαλιστικά ταμεία και σε μια σειρά ακόμα παραγόντων του οικονομικού κυκλώματος ζωγραφίζουν με μαύρα χρώματα την πορεία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Ωστόσο ουδόλως απασχολούν την τρόικα, τα πολιτικά πρόσωπα που έχουν συνθέσει τη συμμορία των 4, τους απολύτως συνυπεύθυνους υπουργούς της κυβέρνησης Παπαδήμου και τα αφεντικά τους στον ξένο και ντόπιο επιχειρηματικό χώρο.Αυτοί είναι οι πολλαπλασιαμοί των “πετυχημένων” διαπραγματεύσεων.
Ακολουθούν οι εκβιασμοί προς δύο κατευθύνσεις: από την κυβέρνηση ανδρείκελων προς το λαό σε ό,τι αφορά τη χρεοκοπία και από την εργοδοσία και δη παρασιτική προς τους εργαζομένους, χάρη στις κυβερνητικές αποφάσεις και υπό την υψηλή εποπτεία της τρόικα. Ο δοτός πρωθυπουργός ζήτησε λέει μια έκθεση από το γενικό λογιστήριο σχετικά με τις συνέπειες της χρεοκοπίας. Αλήθεια πότε ετοιμάστηκε; σε ένα βράδυ; από πότε είναι έτοιμη και βάσει ποιων στοιχείων; Και κυρίως είναι άραγε το γενικό λογιστήριο το κατάλληλο για να εκδώσει μια τέτοια έκθεση; είναι αποκλειστικά δημοσιονομικό ζήτημα η περιβόητη χρεοκοπία;
Φυσικά και όχι. Όπως και σε ένα προηγούμενο άρθρο έγραψα, αυτοί που μας απειλούν με χρεοκοπία- αν δε συμφωνήσουμε στην “ανατολικοευρωπαιοποίηση” της κοινωνίας μας- μας καλούν να διαλέξουμε μεταξύ Βουλγαρίας του ’90 και Αργεντινής του 2001. Αν αυτό είναι το δίλημμα- που δεν είναι- δεν έχω κανένα πρόβλημα να δηλώσω ότι επιλέγω Αργεντινή του 2001.
Κατανοώ απόλυτα γιατί ο Παπαδήμος, οι συνεργάτες του και τα αφεντικά τους προτιμούν το σενάριο Βουλγαρίας και Ρουμανίας του ’90. Από εκεί δε φύγανε με ελικόπτερα, το ακριβώς αντίθετο: κλείσανε καλές συμφωνίες με τα πλέον παρασιτικά στρώματα της επιχειρηματικής δράσης, με προεξάρχουσα τη μαφία και διασφάλισαν την κερδοφορία- κερδοσκοπία τους, όπως και την πολιτική τους επιβίωση.
Αν λοιπόν ο κος Παπαδήμος ήθελε να βοηθήσει στην ενημέρωση του ελληνικού λαού θα ετοίμαζε μια έκθεση με κύρια την έμφαση στην οικονομία, στην παραγωγή, στην κοινωνία και όχι μόνο στα δημόσια οικονομικά, όπου θα ανέλυε συγκριτικά τις οικονομικές, κοινωνικές, δημογραφικές, δημοσιονομικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις των δύο σεναρίων που ο ίδιος και οι όμοιοί του αξιολογούν ως τα βασικά εναλλακτικά σενάρια: Βουλγαρία ή Αργεντινή; Θα ζητούσε κατόπιν αυτών να διεξαχθεί δημόσιος, δημοκρατικός, πολιτικός διάλογος πάνω σε αυτά τα σενάρια, με την προσθήκη και όποιων άλλων σεναρίων οι διάφορες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις θα πρότειναν. Είχε δε από το Νοέμβριο έως σήμερα 2 με τρεις μήνες για να προχωρήσει σε αυτήν τη διαδικασία. Αντί αυτών, ο δοτός πρωθυπουργός, πιστός στο ρόλο του πρωτοκολλητή των εντολών των ξένων πατρώνων και του παρασιτικού κεφαλαίου “απειλεί” το λαό με την επίκληση κατά παραγγελία “εκθέσεων”.
Από κοντά βέβαια βρίσκονται οι ξένοι και Έλληνες σκηνοθέτες του θιάσου της χρεοκοπίας και της δραχμής. Η ίδια ακριβώς κακοπαιγμένη παράσταση που στήθηκε για να οριστεί πρωθυπουργός ο Παπαδήμος ανεβαίνει και αυτές τις μέρες. Ο μαινόμενος Καρατζαφέρης αποχωρεί από τις συναντήσεις για να επανέλθει μετά. Ο Παπανδρέου προσηνής και φιλικός, για το καλό του έθνους λέει το “μεγάλο”, το “υπερβατικό” ναι στη διαπλοκή και στο νεοφιλελευθερισμό, προκειμένου να τα κατακεραυνώσει ως φαινόμενα και ιδεολόγημα αργότερα από το εξωτερικό ή το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Ο Σαμαράς στο θολωμένο του πολιτικά μυαλό διαπραγματεύεται με κάποιους για κάτι που δεν υφίσταται ως αντικείμενο, είναι εντός, εκτός και επί ταυτά αλλά τελικά τα προσυπογράφει όλα, διαγράφοντας όποιους αφελείς βουλευτές της ΝΔ νόμισαν ότι βρίσκονται σε αντιμνημονιακό κόμμα, προκειμένου να κερδίσει την εύνοια της διαπλοκής. Ο Βενιζέλος καμώνεται τον ειδήμονα και σωτήρα της εθνικής οικονομίας, εξασκείται σε προκλητικές ρητορικές πομφόλυγες ενώ νοιάζεται στην πραγματικότητα να γινει βεζίρης στη θέση του βεζίρη. Από κοντά ορισμένοι παπαγάλοι- υπουργοί, παπαγάλοι- βουλευτές και παπαγάλοι- σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων που βγάζουν τη γράμμη περί του εθνικού κινδύνου κτλ, ώστε στο τέλος να μαζευτούν τα κουκιά στη Βουλή- ναι ως κουκιά συμπεριφέρεται η πλειοψηφία των βουλευτών των τριών κομμάτων.
Με αυτή τη σκηνοθεσία στήνεται ο νέος εκβιασμός, θα στηθούν και οι επόμενοι, προκειμένου να κερδοφορήσει και να κερδοσκοπήσει και άλλο το παρασιτικό κεφάλαιο της χώρας.
Ο δεύτερος εκβιασμός έχει να κάνει με τις αντί- μεταρυθμίσεις στο εργατικό δίκαιο. Η προσπάθεια εξαφάνισης των συλλογικών διαπραγματεύσεων προς όφελος της ατομικής διαπραγμάτευσης που μας πηγαίνει περίπου έναν αιώνα πίσω, στήνει το σκηνικό επίτασης του διαρκούς εκβιασμού ενός μεγάλου τμήματος της εργοδοσίας εις βάρος των εργαζομένων. Φυσικά αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε εδώ και αρκετά χρόνια με τις απανωτές ελαστικοποιήσεις, την “ευασφάλεια”, την απορύθμιση του εργατικού δικαίου, τη διόγκωση της ανεργίας, τη συνειδητή αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών και πάει λέγοντας. Τώρα βέβαια καταφέρει η κυβέρνηση Παπαδήμου άλλο ένα συντριπτικό πλήγμα εις βάρος του κόσμου της εργασίας. Άλλωστε, όπως ο ίδιος ο Παπαδήμος ουσιαστικά είπε έχοντας τη στήριξη των τριών κομμάτων, πάντα υπάρχει ένα χειρότερο σκαλί εξαθλίωσης, ώστε να προσδιοριστούμε βάσει αυτού.
Η κυβέρνηση δε βουτάει τα χέρια της έτσι ακόμα περισσότερο στο αίμα: φτιάχνει απλά το πλαίσιο, ώστε η εργοδοσία να κατασπαράξει τα εργατικά δικαιώματα και τις αμοιβές. Έχτισε την αρένα, έφερε τα λιοντάρια, μαστίγωσε τα θύματα και με μια καλή σπρωξιά τα ρίχνει στα λιοντάρια, προτείνοντας στα τελευταία να δείξουν αυτοσυγκράτηση.
Κοντά στα παραπάνω και σχετικώς στα μουλωχτά, οι τραπεζίτες διασφαλίζουν την ιδιοκτησία των μαγαζιών τους και όσοι σκοπεύουν να από- επενδύσουν κερδίζουν εύκολη, φτηνή λεία με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον, θα ανοίξουν κάποιες νέες αγορές προς όφελος ιδιωτικών εταιρειών και με λεφτά του δημοσίου, προκειμένου να αξιολογήσουν διάφοροι τυχάρπαστοι το ελληνικό δημόσιο, να αναλάβουν λειτουργίες που το κράτος επιτελούσε και πάει λέγοντας.
Στο παραπάνω πλαίσιο είναι απαραίτητο να δει κανείς τις γραμμές που διαμορφώνονται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα στη δημόσια σφαίρα. Το 2007 δομήθηκε μια σκληρή σύγκρουση Παπανδρέου- Βενιζέλου με φόντο την αυτονομία της πολιτικής- δε σχολιάζω τι όντως είχε στο μυαλό του ο κάθε ένας εκ των διεκδικητών αλλά πως εκλήφθηκε από την πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ η σύγκρουση. Μετά το 2009 ο Παπανδρέου, όπως και αλλού προσπάθησα να αναλύσω, προσχώρησε στο νεοφιλελευθερισμό και συγκυβέρνησε με τις δυνάμεις του παρασιτικού κεφαλαίου και της διαπλοκής. Είναι δε τέτοιου βάθους η δέσμευσή του αυτή ώστε παρότι οι εν λόγω δυνάμεις τον έριξαν από την πρωθυπουργία, ο ίδιος στηρίζει με πάθος τον εκλεκτό τους Παπαδήμο, προτείνοντας να παραταθεί η πρωθυπουργία του μέχρι το 2013. Πέραν πιθανών άλλων υπολογισμών του δείχνει απόλυτα πεπεισμένος για τη νεοφιλελεύθερη και μονεταριστική ορθοδοξία, ενδεχομένως προκειμένου να “δικαιώσει” τις διετείς, καταστροφικές του επιλογές. Ο στενότερος σύμμαχός του είναι ο υπουργός Οικονομικών που από ανερμάτειστος κεϋνσιανός μετατράπηκε σε φανατικό, νεοφιλελεύθερο και φυσικά παντελώς αποτυχημένο υπουργό Οικονομικών, σε άξιο δηλαδή διάδοχο του προκατόχου του.
Για όσα μικροαστικά στοιχεία εντός του ΠΑΣΟΚ, σε όλες τις βαθμίδες, η σύγκρουση ήταν μάχη προσώπων η σύμπλευση αυτή προκάλεσε σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Μνημονιακοί παπανδρεϊκοί έχασαν τον μπούσουλα και αντί- μνημονιακοί βενιζελικοί έγιναν σε λίγες βδομάδες ένθερμοι μνημονιακοί. Και οι δύο πλευρές φυσικά συντείνουν στην οριστική απαξίωση του ΠΑΣΟΚ και στη στρατηγική του πρόσδεση στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού. Κοινός τους αντίπαλος δε, είναι όποιοι μέσα στο ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκαν εγκαίρως εναντίον της στρατηγικής του νεοφιλελευθερισμού, η αριστερά και πολιτικοί τους εταίροι η δεξιά, η ακροδεξιά και τα (από)κόμματα του νεοφιλελευθερισμού.
Θα πει κανείς, τι μας νοιάζει για το τι γίνεται μέσα στο ΠΑΣΟΚ; Κι όμως μας νοιάζει: πρώτον λόγω της ισχύος του στην παρούσα Βουλή. Δεύτερον, διότι ακόμα και ένα εκλογικά συντετριμμένο ΠΑΣΟΚ θα κρίνει εν πολλοίς αν θα υπάρξει μετεκλογική νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση τύπου Παπαδήμου. Και τρίτον χάρη και στις ανεπάρκειες της εν γένει αριστεράς που προωθεί την τακτική της λεηλασίας αντί της στρατηγικής των προγραμματικών, στρατηγικών συγκλήσεων προοδευτικών δυνάμεων, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μετατραπεί- μένει να αποδειχτεί- σε πεδίο μάχης αντικρουομένων πολιτικών εξόδου από την κρίση. Έτσι η γραμμή δεν είναι πλέον αυτή του 2007, ούτε ο διαχωρισμός παπανδρεϊκών- βενιζελικών αλλά αυτός μνημονιακών και νεοφιλελευθέρων από τη μια, αντί- μνημονιακών, δημοκρατών, προοδευτικών και σοσιαλιστών από την άλλη.
Η γραμμή αυτή μεταφέρεται με συνθετότερο τρόπο βέβαια και στην ελληνική κοινωνία εν γένει. Από τη μια το μπλοκ των νέο- εθνικοφρόνων, νεοφιλελευθέρων και αντιδραστικών. Τα πράγματα είναι πλέον απολύτως σαφή: πρώτον, επίκληση του έθνους ως αντιθετικού, όχι μόνο διακριτού, προς την έννοια του λαού, στοιχείου. Το έθνος καθίσταται μια έννοια αφαιρετικού περιεχομένου που επιβιώνει “τρώγοντας” το λαό. Η αντίληψη αυτή έρχεται σε αντίθεση με εκείνο που οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν αντιληφθεί ότι η πόλη- σήμερα θα λέγαμε το κράτος ή το έθνος- είναι ο οι άνδρες- σήμερα, ο λαός. Οι εθνικόφρονες πάντα προσπαθούσαν να “ταίσουν” το λαό με “εθνικά ιδεώδη”, υποτιμώντας τον και προκειμένου να λεηλατήσουν το δημόσιο πλούτο. Αυτό κάνουν και τώρα οι εκβιαστές της χρεοκοπίας και της δραχμής. Πάντα μάλιστα είχαν και την αγαστή συνεργασία της ξένης πατρωνείας. Ο πολύς Γιούνκερ για παράδειγμα, πριν από κάθε αντί- λαϊκή πολιτική θυμάται ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να βγει από το ευρώ και μόλις γίνει αυτό που επιδιώκει ξανά- θυμάται ότι βάσει των ευρωπαϊκών συνθηκών ανάμεσα στα άλλα, είναι αδύνατη η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ.
Δεύτερον, σκληρή μάχη υπέρ τραπεζιτών, ΣΕΒ και λοιπού παρασιτικού κεφαλαίου. Αυτή η μάχη που δίδεται εδώ και χρόνια ξεκινάει από την άρνηση αναγνώρισης εργατικών δικαιωμάτων και νομιμότητας στο μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό, περνάει από τη διάλυση του εργατικού δικαίου και προς ώρας φτάνει στη νέα δανειακή σύμβαση, με φόντο 1.000.000 ανέργων. Να περιμένουμε τα επόμενα, σε κανα τρίμηνο.
Τρίτον, αντίδραση. Ήτοι μάχη για να φιμωθεί κι άλλο ο λαός, να πάνε πίσω οι εκλογές μπας και δώσει η πολιτική ελίτ τη μάχη της επιβίωσής της με καλύτερους όρους, καθότι αποτελεί ακόμα χρήσιμο πυλώνα του παρασιτικού κεφαλαίου. Η αντίδραση όμως πέραν της καταστολής της φωνής του λαού έχει και ένα ακόμα νόημα: την προσπάθεια επαναφοράς ως κυρίαρχων, πολιτικών που ανατρέχουν από 20 με 30 χρόνια στο παρελθόν έως μερικούς αιώνες. Από το νεοφιλελευθερισμό της Θάτσερ και του Ρήγκαν, στη διάλυση του παραγωγικού ιστού των πρώην σοβιετικών κρατών, έως την άρνηση του κοινωνικού συμβολαίου και της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας.
Αυτή η πλευρά δομείται γύρω από την κυβέρνηση Παπαδήμου και γύρω από μια διαρκή απειλή, μια μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης: το έθνος κινδυνεύει, υπάρχουν πάντα χειρότερα, το τέλος του έθνους θα έρθει με μια χρεοκοπία, που ενδύεται την αχλύ του μύθου προκειμένου να φαντάζει ως η μεγίστη απειλή.
Από την άλλη υπάρχει η διάσπαρτη οργανωτικά, παρότι πλειοψηφική κοινωνικά και πολιτικά προοδευτική, δημοκρατική και κατά βάση σοσιαλιστικού προσανατολισμού πλευρά. Η πλευρά που ξεκίνησε ως αντί- μνημονιακή σε μια σειρά κομμάτων, κινήσεων και κινημάτων. Πάνω σε αυτήν την άρνηση, που δικαιώθηκε από την εξέλιξη των πραγμάτων, χτίστηκε μια σειρά θέσεων εξόδου από την κρίση, που λοιδορήθηκαν και τους στερήθηκε το δημόσιο βήμα.
Σήμερα η πλευρά αυτή πρέπει να κινηθεί σε ορισμένους βασικούς άξονες: πρώτον, απάντηση στο τρομοκρατικό δίλημμα φτωχοποίηση ή πτώχευση. Το δίλημμα είναι ψευδές και μπορεί να αποδειχθεί πόσο ψευδεπίγραφο είναι μέσα από μερικές απλές ερωτήσεις: ποιοι κυρίως θα χάσουν λεφτά αν δεν αποπληρωθούν τα ελληνικά ομόλογα και ενργοποιηθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου; ποιοι θα συγκρατήσουν και πως, το συστημικό κίνδυνο από ένα πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα; πόσα από τα 130 δις ευρώ της νέας δανειακής σύμβασης θα πάνε στους πιστωτές μας και πόσα σε εσωτερικές ανάγκες; ποια ήταν η κατάσταση το 2010 προ της αποδοχής του εκβιασμού και ποια το 2012 μετά από δύο εκβιαστικά μνημόνια; Ποιος θα μας βγάλει και βάσει ποιων συνθηκών με το ζόρι από το ευρώ; Δίπλα σε αυτά υπάρχουν πολλά ακόμα ερωτήματα που το κατεστημένο θάβει διότι οι απαντήσεις καταδεικνύουν πόσο χάρτινοι είναι οι εκβιασμοί του.
Δεύτερον, βραχυπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη, κοινή στρατηγική εξόδου από την κρίση με αιχμές την παραγωγική ανασυγκρότηση, την κοινωνική συνοχή, την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Λόγια θα μου πείτε. Ωστόσο υπάρχουν μια σειρά πολιτικών που έχουν προταθεί και που αν μη τι άλλο δίνουν προοτική επιτυχίας απέναντι στην απδεδειγμένα καταστροφική για το λαό μνημονιακή πολιτική. Και τρίτον άλλη πρόταση εξουσίας, που θα περνάει όχι μέσα από την αλαζονική απόπειρα λεηλασίας της βάσης του ΠΑΣΟΚ, ούτε μέσα από έναν αφελή βολονταρισμό αλλά αντίθετα μέσα από τη σύνθεση στο πεδίο των κοινωνικών κινημάτων και της προγραμματικής σύγκλησης. Σήμερα απαιτείται αντίπαλο δέος, άλλος πόλος απέναντι στην πλευρά του νεοφιλελευθερισμού και της αντίδρασης. Που θα πετύχει να μιλήσει άμεσα ο λαός και θα υλοποιήσει την πολιτική ρήξης με το μνημονιακό φαύλο κύκλο.
Οι πραγματικές κόκκινες γραμμές λοιπόν είναι αυτές που χωρίζουν το μπλοκ δυνάμεων της νεοφιλελεύθερης αντίδρασης από το μπλοκ δυνάμεων της δημοκρατίας και της προόδου. Οι άλλες εξαντλούνται στην κακοπαιγμένη παράσταση που κάθε τρίμηνο ανεβάζουν γνωστοί πια άνθρωποι, με την ευγενική χορηγία γνωστών πια επιχειρηματιών.
Θέμης Τζήμας

δεν ξεχνάμε

28-29/6/11: Δύο μέρες βίας και καταστολής
Δύο μέρες αντίστασης στο μεσοπρόθεσμο.
Τα αποτελέσματα της ήττας του κινήματος τα γεύονται όλοι τώρα...




Η μεγάλη σύγκρουση

του Άγγελου Μανταδάκη

Εδώ και δύο χρόνια η χώρα έχει βυθιστεί στο τούνελ των μνημονίων χωρίς να διαφαίνεται φως στην άκρη. Η πολιτική των μνημονίων απέτυχε παταγωδώς και αυτό ομολογείται από τους πάντες, ακόμα και τους πρωταγωνιστές της. Παρ΄ όλα αυτά σε ένα θέατρο παραλόγου άνευ προηγουμένου, οι ίδιοι που ομολογούν την  αποτυχία, επιμένουν και εκβιάζουν για την συνέχιση αυτής της πολιτικής.

Ταυτόχρονα με την κατάρρευση της πολιτικής των μνημονίων, καταρρέει και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Και εδώ όμως σε ένα άλλο θέατρο του παραλόγου οι πρωταγωνιστές του συστήματος εμφανίζονται ως σωτήρες…

Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλη δοκιμασία. Όλα έχουν βγει στο σφυρί: μισθοί, συντάξεις, δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις, απασχόληση, δημόσια περιουσία. Ακόμα και ο πενιχρός κατώτατος μισθός των 751 ευρώ!! Με τη νέα δανειακή σύμβαση που ετοιμάζεται να υπογράψει η κυβέρνηση Παπαδήμου, η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση, μέσα από μια παρατεταμένη λιτότητα δεκαετίας.

Η πατρίδα που επικαλείται ο κ. Παπαδήμος, την οποία ήλθε για να σώσει και μάλιστα χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, μοιάζει να είναι  ένα σύνολο αριθμών και λοιπών δημοσιονομικών στοιχείων. Δεν φαίνεται να βλέπει και ανθρώπους μέσα στην πατρίδα.

Όμως διαφεύγει του ίδιου και των διευθυντηρίων που τον τοποθέτησαν εκεί, ότι στις κοινωνίες και τις οικονομίες υπάρχουν  όρια. Ακριβώς επειδή πίσω τους ενεργούν και συναναστρέφονται άνθρωποι, με ανάγκες.

Η χώρα έχει περάσει το κατώφλι μιας περιόδου που η μεγάλη σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Με πολιορκητικό κριό το δημόσιο χρέος οι δυνάμεις του χθες επιχειρούν να εμφανιστούν ως σταυροφόροι του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης. Όπως τα τάγματα των σταυροφόρων  του Πάπα, αποτελούνται από ένα ποικιλώνυμο πλήθος με   την αφρόκρεμα του  κατεστημένου : συγκροτήματα ενημέρωσης, βιομήχανους που πήραν το ζωντανό χρήμα των επιδοτήσεων και δεν έκαναν ούτε ενός ευρώ επένδυση, άλλους που ξεπούλησαν ό,τι καλύτερο είχε η ελληνική βιομηχανία  σε πολυεθνικές, εφοπλιστές που πληρώνουν λιγότερους φόρους από τα παράβολα που καταβάλλουν οι μετανάστες για την άδεια παραμονής, τραπεζίτες που έχουν πάρει προκλητικά ποσά από το κράτος αλλά κρατούν κλειστή την στρόφιγγα προς τα μικρομεσαία νοικοκυριά που ασφυκτιούν, τους  εκπροσώπους του δικομματισμού που  πρωταγωνίστησαν στο ρουσφέτι και την διαπλοκή, μέχρι και την εθνοσωτήριο ακροδεξιά.

Απέναντι σ΄ αυτό το μπλοκ συγκροτείται,  όχι χωρίς δυσκολίες , μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία. Είναι οι ζωντανές δυνάμεις που σφράγισαν με την παρουσία τους την προηγούμενη περίοδο.  Δεν έχουν αποσυρθεί, όπως ευελπιστούν κάποιοι.  Είναι έτοιμες να δώσουν την μάχη για να σταματήσει ο κατήφορος.  Όσο κι αν είναι ισχυρός ο αντίπαλος, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις μπορούν να νικήσουν. Αρκεί να συναντηθούν με την Αριστερά μέσα από μια ενωτική προγραμματική πρόταση.   Η ευθύνη της Αριστεράς είναι μεγάλη.

#15jgr-Σύνταγμα

Σύνταγμα 15/1. Αρκετός κόσμος στο κάλεσμα.
Ξανά το ίδιο σκηνικό.Συνέλευση η διαμαρτυρία;
Σύγκρουση ή ειρηνική διαδήλωση;
Αποτέλεσμα:Μέσα σε μια ώρα άδεια η πλατεία.
(με την επέμβαση των ματ φυσικά και δικαιολογία να ανοίξει ο δρόμος.)

αλληλεγγύη

Πολλές πρωτοβουλίες σε μικρή κλίμακα που περιμένουν τη δική σου συμμετοχή, ή να αναλάβεις μια αντίστοιχη πρωτοβουλία.
Στην έλλειψη χρημάτων απαντάμε με αλληλέγγυα ανταλλαγή χωρίς χρήματα και χαριστικά παζάρια. Στη έλλειψη τροφής απαντάμε με αυτοκαλλιέργεια, αυτοδιαχειριζόμενους κήπους και διατήρηση παραδοσιακών σπόρων.
Στην ανεργία απαντάμε με συνεταιρισμούς και εργασιακές κολεκτίβες, στην έλλειψη στέγασης με κοινωνικές καταλήψεις στέγης και οικοκοινότητες, ενώ στην έλλειψη συντροφικότητας με συλλογικές κουζίνες.
Στο έλλειμμα δημοκρατίας και την πολιτική ολιγαρχία απαντάμε με αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις γειτονιών και παίρνουμε τη κατάσταση στα χέρια μας γιατί δεν πάει άλλο.
Ηλιόσποροι – www.iliosporoi.net
Τοπικά ανταλλακτικά συστήματα, τράπεζες χρόνου και δίκτυα παραγωγών- καταναλωτών
Πανελλαδικό Δίκτυο Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών Χωρίς Χρήματα του Πελίτι, www.peliti.gr/pages/panelladiko_diktio.htm
Δίκτυο Φασούλι (Αττική), www.fasouli.wordpress.com
Τράπεζα χρόνου πλατείας Συντάγματος, www.time-exchange.gr
Τράπεζας Χρόνου & Αλληλεγγύης Μοσχάτου, www.mesopotamia.gr/trapeza_xronou.htm
Σύστημα Μονάδων Κοινωνικών Ανταλλαγών Λυκόβρυσης-Πεύκης, pelykoia.wordpress.com
LETS NET (Ηράκλειο), www.lets.net.gr
Δίκτυο Ανταλλαγών Χανίων, www.diktyoantallagonxanion.gr
Ομάδα Τσουκνίδα (Ρέθυμνο), http://tsouknidarethymno.gr
Καερέτι – Εναλλακτική οικονομία Ιεράπετρας, www.kaereti.gr
Συριανό Δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών και προϊόντων, sanosyros.wordpress.com
Τράπεζα Ελεύθερου Χρόνου – Δίκτυο Ανταλλαγής Υπηρεσιών δήμου Λαμιέων, www.lamia-city.gr/netexchange.php
Ανταλλακτικό Δίκτυο Βέροιας, antalaktikoveria.blogspot.com
Δίκτυο Ανταλλαγών του Ν. Πιερίας, noe.motherearth.gr/index.php?location=el&screen=welcome
Οβολός (Πάτρα), www.ovolos.gr
Μπουτσούνι ανταλλακτικό δίκτυο Κέρκυρας, boutsouni.blogspot.com
Εναλλακτική Μονάδα Ροδόπης (ΕΜΡΟ), www.emro.gr
Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης της Μαγνησίας (ΤΕΜ), www.tem-magnisia.gr
ΤΕΜ- Φθιώτιδας, www.tem-fthiotidas.gr
Δίκτυο Ανταλλαγής Εργασίας και Προϊόντων (ΔΑΕΠ) Κέρκυρας, http://diktyodaep.wordpress.com
Σανό Σύρος, http://sanosyros.wordpress.com
Λόγω τιμής, www.logo-timis.gr
Ηλιόχωρος, www.iliohoros.gr/pazari/antallagi/prosfero1/igeia.shtml
“Ανταλλακτική Οικονομία”, www.antallaktiki.gr
Χρονοτράπεζα του ελληνικού δικτύου γυναικών Ευρώπης,http://www.enow.gr/196/1633.aspx
Xariseto.gr “χωρίς ευρώ”, http://www.xariseto.gr/viewforum.php?f=304
Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων, ΣΠΑΜΕ, http://synparmes.gr, http://spame.tumblr.com
Δίκτυο Αγροτών – Καταναλωτών Αγροναύτες, http://agronaftes.blogspot.com
Δώσε Πάρε, http://dwsepare.ning.com
Ομοτράπεζοι, http://omotrapezoi.blogspot.com
Κίνημα αλληλέγγυας συναλλαγής παραγωγού καταναλωτή, «ΥΝΙ ΠΙΡΟΥΝΙ» (Χανιά), www.inipirouni.gr
Χαριστικά παζάρια
Σκόρος, www.skoros.espiv.net
Μην το πετάς, χάρισε το, www.xariseto.gr
Χαρίζω, www.xarizo.blogspot.com
δίκτυο Freecycle, freecycle.wikispaces.com/freecycle_gr
Ηλιόχωρος, www.iliohoros.gr/pazari/
Αλληλέγγυο εμπόριο
Ο Σπόρος, www.sporos.org
Ομάδα Εναλλακτικού και Αλληλέγγυου Εμπορίου “Nosotros”, enallaktiko-emporio.blogspot.com
Εμείς και ο Κόσμος, www.nuestromundo.gr
Terra Verde Χανιά, http://terraverdexania.blogspot.com,
La Candona, www.lacandona.gr
Εργασιακές κολεκτίβες
Το παγκάκι, www.pagkaki.org
Κολεκτίβα Ζερμινάλ, www.kolektivagerminal.blogspot.com
Belleville sin patron, www.belleville-sin-patron.blogspot.com
Collective courier, www.collectivecourier.gr
Συν-άπειρο, www.synapeiro.gr
Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας Οικονομίας “Συν-Αλλοις”, http://synallois.org
Κολεκτίβα Κυψέλη, http://colectivakipseli.wordpress.com
Συνεταιριστικοί- αυτοογρανωμένοι πολυχώροι
Το κουκούτσι, http://koukoutsi.enallaktika.gr
Συνεταιριστικό καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνα, www.european-village.org
Nosotros, www.nosotros.gr
Μικρόπολις, http://micropolis-socialspace.blogspot.com
Οικοκοινότητες
Τοπικοποίηση, http://topikopoiisi.blogspot.com
Το δέντρο, http://todendro.blogspot.com
Οικοκοινότητα Κύτταρο Νέας Γης, http://kyttaronewearth.webs.com
Κοινότητα Ουτοπία, http://koinotita-utopia.blogspot.com
Κίνησης για τη Δημιουργία Οικοκοινότητας, www.oikokoinotita.gr
Telaithrion free and real, http://telaithrion.freeandreal.org
Άλλος τρόπος, http://allostropos.blogspot.com
Οικολογικά χωριά, http://oikokoinotita.blogspot.com
Δρόμοι σύνθεσης, http://dromoisynthesis.wordpress.com
Φυσικές καλλιέργειες, σπορεία, αστικοί αγροί
Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης, www.votanikoskipos.blogspot.com
Αγρός, http://eleftherosagros.blogspot.com
Πάρκο Ναυαρίνου, www.parkingparko.blogspot.com
Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός Ελληνικού, http://agroselliniko.blogspot.com
Αστικός αγρός Χαλανδρίου, www.astikosagrosx.blogspot.com
Ομάδα Αστικών & Περιαστικών Καλλιεργειών (ΠΕΡ.ΚΑ.), http://perka.oneirografos.net
Δίκτυο Οικοκοινότητα, http://oikodiktyo.espivblogs.net
Σκαλιστήρι, http://skalistiri.wordpress.com
Κέντρο Φυσικής Καλλιέργειας, www.naturalfarming.eu
Περμακουλτούρα, www.permaculture.gr/gr/
Καγκουρό, www.kangouro.gr
Permaculture in Greece, http://permaculture-greece.org
Τράπεζες και ανταλλακτήρια σπόρων
Το Πελίτι, www.peliti.gr
Σπόρι Λίμνου, www.sporilimnou.blogspot.com
Αιγίλοπας, www.aegilops.gr
Αρχιπέλαγος (τράπεζα σπόρων),www.archipelago.gr
Ηλέσιον, www.helession.gr
Φυσική δόμηση
Φυσική δόμηση cob, www.cob.gr
Σαλίγκαρος, www.saligaroi.blogspot.com
Free and Real, www.freeandreal.org
Ομάδα πηλΟίκο, www.piliko.gr
Αυτοδιαχείριση
Νέα Γουινέα, neaguinea.org
Φτιάχνω μόνος μου, www.ftiaxno.gr
Συλλογικότητες
Ηλιόσποροι, www.iliosporoi.net
Κενό δίκτυο, http://voidnetwork.blogspot.com
State of nature, www.state-of-nature.gr
Λοκροί στο δάσος, http://lokroi-dasos.blogspot.com
Από Κοινού – Κίνηση Αποανάπτυξης Τρικαλινών Πολιτών, http://apokoinou.com
Συλλογικές κουζίνες
Xanadu, http://xanadu.espivblogs.net/
Συλλογική Κουζίνα Στεκιού Μεταναστών ELCHEf, http://tsamadou13-15.espivblogs.net
Συλλογική Κουζίνα Αυτόνομου Στεκιού,http://autonomosteki.espivblogs.net
Συλλογική Κουζίνα κατάληψης Σκαραμαγκά, http://pat61.squat.gr
Ελεύθερη παιδεία
Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας, http://sxoleio12.wordpress.com
Αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση, http://ekpaideysi.espivblogs.net
Αυτοδιαχειριζόμενη τέχνη
Ορίζοντας γεγονότων, http://orizontasgegonotwn.blogspot.com
Another world is here- the Caravan project, www.anotherworldishere.com
Ecoart, www.ecoart.gr
Cheap art, www.cheapart.gr
Τράπεζα τέχνης, http://trapezatehnis.blogspot.com
Πλατφόρμες, http://www.platformes.blogspot.com
Οικογιορτές
Πανελλαδική Οικογιορτή, http://oikogiorti.gr
Οικογιορτή Βόλος, http://oikogiortivolos.blogspot.com
Οικογιορτή Θεσσαλονίκης, http://oikogiorti2011.gr
Οικογιορτή Ηρακλείου Κρήτης, εν οίκω, http://en-oiko.blogspot.com
Οικογιορτή Μαραθώνα, http://marathonecofestival.wordpress.com
Πρωτοβουλία δικτύωσης
Ένας άλλος κόσμος, www.enasalloskosmos-community.net
Άμεση δημοκρατία
Τριήμερο άμεση δημοκρατία Θεσσαλονίκη, http://amesidimokratiafest.org/
Τριήμερο άμεσης δημοκρατίας Αθήνα, http://ad161718.is-by.us/
Real democracy, http://real-democracy.gr
Real democracy – multimedia team, http://realdemocracygr.wordpress.com/
Λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών και περιοχών της Αττικής
Πετράλωνα, Κουκάκι, Θησείο, http://laikisineleusipetralona.espivblogs.net
Καλλιθέα, http://syneleysikallitheas.blogspot.com
Παλλήνη, http://aganaktismenoipallinis.blogspot.com
Ζωγράφου, http://aganaktismenoizografou.wordpress.com
Χαλάνδρι, http://laikisyneleysihalandri.wordpress.com
Πειραιάς, http://aganaktismenoipirea.blogspot.com
Βύρωνας, http://laikisinelefsivirona.blogspot.com
Γαλάτσι, http://lsgalatsiou.wordpress.com
Αμπελόκηποι, http://ampelokipoi.espiv.net
Μαρούσι, http://ansinamar.blogspot.com
Πατήσια, http://patissiasynelefsi.blogspot.com
Καισαριανή, http://laikisyneleysikaisarianis.blogspot.com
Ν. Ηράκλειο, http://neohrakleio.blogspot.com
Ν. Ιωνία, http://sinelefsinionia.wordpress.com
Ν. Σμύρνη, http://plateians.blogspot.com
Νέου Κόσμου, http://nkosmos-sineleusi.blogspot.com
Αγ. Παρασκευή, http://syneleysiplateiasagias.blogspot.com
Ηλιούπολη, http://askilioupolis.espivblogs.net
Αγ. Δημήτριος, http://katadimadim.blogspot.com
Αιγάλεω, http://lasynaigaleo.blogspot.com
Χολαργός Παπάγου, http://anoixtisyneleysixolargoupapagou.blogspot.com
Γκύζη, http://gyzi.espivblogs.net
Νίκαια, http://syneleyshnikaia.wordpress.com
Κερατσίνι, http://suneleushkeratsiniou.blogspot.com
Περιστέρι, http://sineleusiperisteri.blogspot.com
Γλυκά νερά, http://sineleusiglikonneron.blogspot.com
Χαϊδάρι, http://syneleysihaidari.wordpress.com
Λαϊκές συνελεύσεις άλλων πόλεων
Θεσσαλονίκη, http://aganaktismenoi-thess.blogspot.com
Έβρος, http://aganaktismenoi-polites-evrou.blogspot.com
Ηράκλειο, http://aganaktismenoihrakleio.blogspot.com
Δράμα, http://aganaktismenoi-drama.gr
Βόλος, http://aganaktismenoi-volos.blogspot.com
Καβάλα, http://realdemocracykavala.squat.gr
Καστοριά, http://aganaktismenoi-kastoria.blogspot.com
Πύργος, http://aganaktismenoi-pyrgou.blogferry.com
Κέρκυρα, http://amesi-dimokratia-corfu.blogspot.com
Σύρος, http://laikisyneleusisyrou.blogspot.com
Χανιά, http://aganaktismenoixania.blogspot.com
Κόρινθος, http://perivolakia.gr
Άρτα, http://aganaktismenoisthnarta.blogspot.com
Καλαμάτα, http://aganaktismenoikaistinkalamata.blogspot.com
Γιαννιτσά, http://realdemocracygiannitsa.blogspot.com
Τήνος, http://aganaktismenoi-tiniakoi.blogspot.com
Πάτρα, http://patras-democracy.blogspot.com
Λαμία, http://patras-democracy.blogspot.com
Πρέβεζα, http://politesprevezas.eu
Τρίκαλα, http://aganaktismenoi-trikala.blogspot.com
Κεφαλονιά, http://www.stopcrisis.gr
Σαντορίνη,https://www.facebook.com/pages/Αγανακτισμενοι-ΣΤΗ-Σαντορινη/151547581582902
Λάρισα, http://aganaktismenoilarisas.blogspot.com
Αίγινα, http://aganaktismenoi-aiginas.blogspot.com
Ικαρία, http://aganaktismenoi-ikarias.blogspot.com
Σητεία, http://aganaktismenoisitias.blogspot.com
Πτολεμάϊδα, http://aganaktismenoipolitesptolemaidas.blogspot.com
Μυτιλήνη, http://aganaktismenoi-mytilene.blogspot.com
Ξυλόκαστρο, http://denpaeiallo-xylok.blogspot.com
Βέροια, http://www.agapoveria.gr
Μέγαρα, http://laikisinelefsimnp.blogspot.com
Σπάρτη, http://aganaktismenoi-spartis.blogspot.com
Χίος, http://www.aganaktismenoi-chios.gr
Κιάτο, http://www.plateiakiatou.gr/site
Μολάοι, http://plateiamolaon.wordpress.com
Ύδρα, http://hydra-aganaktismenoi.blogspot.com
Οι παραπάνω σύνδεσμοι αποτελούν ορισμένες μόνο από το σύνολο των προσπαθειών στον ελλαδικό χώρο.
Πηγή:iliosporoi.net

αγιασμός

Σήμερα λένε ότι φεύγουν τα καλικατζαράκια απ' τον πάνω κόσμο.
Βγαίνουν λοιπόν στον δρόμο οι ρασοφόροι με τις αγιαστούρες και τους υπόλοιπους βρυκόλακες να πάρουν ξανά τις θέσεις τους.

Πολύ χαιρόμουν παιδί που διακωμωδούσαμε έως δακρύων αυτόν τον συρφετό με το έθιμο των "φωτάδων"όπως το λέγαμε στο χωριό.

Σήμερα λοιπόν τα τσιράκια του μνημονίου και της τρόικα βγήκαν να "αγιάσουν" τα νερά.
Η μάλλον να αναβαπτίσουν τον ρόλο τους.
Ακούστηκε ότι η κ. Διαμαντοπούλου και Καμίνης θα ήταν στην αγία Φωτεινή.

Η συνέλευση κατοίκων ν. κόσμου ήταν εκεί και παρενέβη ..

Δεν σταματάμε. Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
Αυτά γράφω απ' το κρεβάτι του πόνου και προσθέτω ότι  αυτές οι φωτογραφίες είναι για μένα βάλσαμο και μεγάλο κουράγιο.

παζάρι

Ξυπνάς απ' τα άγρια χαράματα αν και πάνε δυο μήνες που είσαι άνεργος.
Να δεις που κάποιου είδους διαστροφή είναι αυτό αλλά δεν είμαι και ειδικός σ' αυτά τα θέματα.
Οι φίλοι μου ως ποιο "ειδικοί" το λένε νεύρωση.

(..Παραλίγο να τους πιστέψω,αφού ακόμα και το ξυπνητήρι
χτυπάει κανονικά λες και πρέπει να πάω για δουλειά.)

Το πρωινό όπως και να το κάνουμε είναι ποιο δημιουργικό:Καναπές,γραφείο,καφέδες,τσιγάρα..0 ενοχλήσεις!Ραδιοφωνάκι για παρέα και η οθόνη...φιλική.

Αυτό που με σώνει είναι ότι βλέπω χιλιάδες άλλους συνανθρώπους
να κινητοποιούνται σε δράσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο ποιο αδύναμο,στο ποιο τσακισμένο κομμάτι της κοινωνίας.

Αυτό που με χαροποιεί είναι ότι πολλοί πλέον συνειδητοποιούν ότι μια διαφορετική θεώρηση της
ζωής τους είναι επιτακτική ανάγκη.

Αυτό που μου δίνει κουράγιο είναι ότι ο κόσμος οργανώνεται στις γειτονιές για να αντιμετωπίσει
τα χειρότερα.

(Αυτά που με στενοχωρούν τα έσβησα...)

...μια φίλη τα λέει καλύτερα στο mail :
[...]..."πιστεύουμε ότι η ελευθερία είναι για τους ανθρώπους, όχι για τις αγορές...

θέλουμε να ελευθερωθούμε από ...τις αγορές και όχι ελεύθερες αγορές. 

συζητάμε για θέματα όπως ανεργία στη γειτονιά, δράσεις αλληλέγγυας εργασίας, 

επανάκτιση δημόσιων χώρων, που παραμένουν κλειδωμένοι λόγω κρίσης, 

για δραστηριότητες όπως παιδικό στέκι, προβολές, συζητήσεις κλπ" [..]

42 μέρες

 

 Κυριακή μεσημέρι στην πύλη της χαλυβουργίας.Αρκετός κόσμος για συμπαράσταση.Γιορτή για τα παιδιά των εργατών λίγο ποιο μέσα.Στολισμένο και το δενδράκι με πολύχρωμα μπαλόνια.

Στα μεγάφωνα κοφτή βραχνή φωνή δίνει τον τόνο...

"Σαράντα δύο μέρες απεργία Χριστούγεννα θα κάνουμε στην χαλυβουργία"!

στην ίδια βάρκα

Πως φθάσαμε ως εδώ;
Δυο χρόνια τρόικας και ο κοινωνικός αυτοματισμός απογειώνεται.
Άνεργοι ενάντια σε "προσωρινά" εργαζόμενους
ημιαπασχολούμενοι  απέναντι σε συμβασιούχους αορίστου χρόνου
ιδιωτικοί υπάλληλοι-δημόσιοι υπάλληλοι
και πάει λέγοντας...

Και απογοήτευση,μεγάλη απογοήτευση...
"δεν γίνεται τίποτα,δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε" το άκουσα πολλές φορές σήμερα που βγήκαμε στην λαϊκή της γειτονιάς για να μαζέψουμε τρόφιμα για τους απεργούς της χαλυβουργίας.

Κι όμως γέμισε ένα αυτοκίνητο με ζαρζαβατικά
έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη από φτωχούς ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι το 1% έχει ξεπεράσει προ πολλού την κόκκινη γραμμή.

Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι το 99%...


ψήφισμα-κάλεσμα ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων Ν,Κόσμου(8/12)

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ

Αυτό που γίνεται εδώ και ένα μήνα στην Χαλυβουργία Ελλάδας είναι μια αναπαράσταση σε μικρή κλίμακα αυτού που αρχίζει να παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας σε όλη την ελληνική κοινωνία. Μετά τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, που είδαν μέσα σε 4 μήνες τα εισοδήματά τους να μειώνονται περισσότερο από 30% και περιμένουν τις απολύσεις, ήρθε η σειρά του ιδιωτικού τομέα. Οι εργοδότες, αφού έχουν πάρει αέρα από την επίθεση του κράτους σε όλα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και με αφορμή την κρίση δεν θέλουν να αφήσουν τίποτα όρθιο.

Και δε μιλάμε για εργοδότες που έχουν ένα μαγαζί ή μια μικρή επιχείρηση με λίγους εργαζόμενους, αγωνίζονται όπως όλοι μας από το πρωί μέχρι το βράδυ να βγάλουν το μεροκάματο και βλέπουν με αγωνία τα μαγαζιά τους να κλείνουν λόγω της ύφεσης. Μιλάμε για εργοδότες που όλα αυτά τα χρόνια κέρδιζαν και μάλιστα κέρδιζαν τρελά. Μιλάμε για ανθρώπους που ζουν σε ένα διαφορετικό κόσμο από αυτόν που ζούμε εμείς. Που τα οικονομικά τους δεδομένα κινούνται σε μια κλίμακα πάρα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που κινούνται τα δικά μας. Και τώρα που βλέπουν τα κέρδη τους να μειώνονται (προσοχή, τα κέρδη τους και όχι τις περιουσίες τους) απαντούν με τη γνωστή συνταγή:

τα δικά μας (τα κέρδη μας) δικά μας και τα δικά σας (οι μισθοί σας και οι δουλειές σας) δικά μας.

'Η διαφορετικά:

απολύσεις (θα δουλεύετε όσοι θέλουμε), ελαστική εργασία (θα δουλεύετε όποτε θέλουμε)
και μείωση μισθών (θα πληρώνεστε όσο θέλουμε).
Μερικοί μάλιστα έχουν προχωρήσει ακόμα περισσότερο και μας πληρώνουν όταν και όποτε θέλουν.

Αυτό έκαναν και στην Χαλυβουργία Ελλάδας. Απολύσεις, κατάργηση οκτάωρου και πενθήμερου, τρομακτική μείωση μισθών. Και αυτό έχει αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται σε όλη την ελληνική κοινωνία. Όλοι μας το έχουμε αντιμετωπίσει στη δουλειά μας ή (αν δεν το έχουμε αντιμετωπίσει ακόμα) το βλέπουμε να έρχεται. Ζούμε κάθε μέρα με την αγωνία ότι θα έρθει.

Η περίπτωση όμως της Χαλυβουργίας είναι και μια μικρογραφία αυτού που ελπίζουμε να γίνει σε όλη την ελληνική κοινωνία για να γλιτώσουμε από τη φτώχεια και την κοινωνική χρεωκοπία. Οι εργαζόμενοι εκεί δε μάσησαν. Αφού νίκησαν το φόβο και την απάθεια, αφού ξεπέρασαν τη λογική του ας κοιτάξουμε να δούμε τι θα κάνουμε για τον εαυτό μας και ας αφήσουμε τους άλλους, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Αποφάσισαν, όλοι μαζί και όχι με αντιπροσώπους, να ρισκάρουν να χάσουν κάτι τώρα παρά να τα χάσουν όλα ένας ένας στο (πολύ κοντινό δυστυχώς) μέλλον. Δε δέχτηκαν καμία απόλυση, ούτε την κατάργηση του οκτάωρου, ούτε να γυρίσουν στη δουλειά με μισθούς πείνας. Και είναι σε απεργία περισσότερο από ένα μήνα.

Η εργοδοσία, αφού χρησιμοποίησε όλα τα μέσα που είχε (δήθεν φιλικές συμβουλές να κοιτάξουν τις δουλειές τους, προφορικές και τηλεφωνικές απειλές, εξώδικα, μέχρι και την επιθεώρηση εργασίας) παίζει τώρα το τελευταίο της χαρτί: την πείνα. Σου λέει πόσο θα αντέξουν απλήρωτοι με τα έξοδα και τους λογαριασμούς να τρέχουν.

Και εδώ έρχεται ο δικός μας ρόλος. Ο ρόλος όλων των εργαζόμενων που αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση. Εμείς μπορούμε να τους στηρίξουμε και να γύρουμε αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ τους. Και όχι μόνο μπορούμε, αλλά πρέπει να τους στηρίξουμε. Γιατί αν νικήσουν αυτοί, θα το σκεφτεί πολύ για παράδειγμα ο γειτονικός Αγγελόπουλος της Χαλυβουργικής (που το 2004 έκανε το κομμάτι του με τα λεφτά του ελληνικού λαού) να κάνει τα ίδια. Αν νικήσουν αυτοί θα δούμε στην πράξη και οι υπόλοιποι ότι υπάρχει ένας απόλυτα ρεαλιστικός και πραγματοποιήσιμος  δρόμος, διαφορετικός από αυτόν που μας προτείνουν σαν μονόδρομο.

Για όλα τα παραπάνω σας καλούμε όλους
το Σάββατο 10/12/2011 στη λαϊκή του Νέου Κόσμου, Λαγουμιτζή και Σαρκουδίνου, στις 11:00 και την Κυριακή στο πάρκο Λαγουμιτζή στις 12:00
να δώσουμε όλοι ό,τι μπορούμε, μια σακούλα με τρόφιμα ή ό,τι άλλο μπορεί ο καθένας
και να τα πάμε στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας που απεργούν.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ Ν. ΚΟΣΜΟΥ Κάθε Πέμπτη στις 19:00 στο δημοτικό καφενείο στο Παρκο Λαγουμιτζή-Χελντράιχ http://nkosmos-sineleusi.blogspot.com Τηλ: 6984331933, Ε-mail: nkosmos.sineleusi@gmail.com

μήνυμα αγώνα

ΨΗΦΙΣΜΑ
Προς την εργατική τάξη, Τον εργαζόμενο λαό.

Συνάδελφοι
Διαδώστε το μύνημά μας: Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!

Στην πύλη της Χαλυβουργίας γράφουμε όλοι μαζί μια ακόμη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των αγώνων του λαού μας.

Σωματεία, άνεργοι, φτωχός λαός, φοιτητές, μαθητές, μας δίνετε υλική βοήθεια από το υστέρημά σας, από το μισθό που δεν έχετε, από το επίδομα ανεργίας που δεν φτάνει. Μας δίνετε δύναμη και πείσμα!

Κλείσαμε μήνα σε απεργία σκληρή και συνεχίζουμε.
Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη. Οι βιομήχανοι ανησυχούν, ο βιομήχανος Μάνεσης αν και τρομοκρατημένος, δεν είναι μόνος του. Τον στηρίζουν γιατί έχει το ρόλο του λαγού.

Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία,...

ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια.

Μην ακούτε τα ψέμματα των βιομηχάνων και των ανθρώπων τους. Δεν θα δουλεύουν αυτοί, για ψίχουλα στα εργοστάσια. Αυτοί πληρώνονται καλά για τη βρώμικη δουλειά τους.

Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»: «Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας». Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!

Κύριοι βιομήχανοι, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Την τελευταία μας λέξη δεν την είπαμε ακόμα! Είμαστε μια γροθιά. Έτοιμοι, για την πιο σκληρή ταξική αναμέτρηση!

Δεν γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Να γυρίσουν πίσω οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας.

Ο αγώνας μας, αφορά όλους τους εργαζόμενους. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι αποκάλυψη. Οι βιομήχανοι αξιοποιούν τους νόμους της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Καρατζαφέρη.

Επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών στα 450 – 500 ευρώ.

Όπου οι εργάτες υποχώρησαν η επίθεση της εργοδοσίας γιγαντώθηκε. Ακολούθησαν απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, μέχρι και κλείσιμο των επιχειρήσεων, με τους εργάτες απλήρωτους για πολλούς μήνες.

Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα, όλοι έχουμε πείρα. Οι βιομήχανοι μας κλείνουν τα σπίτια και όχι ο αγώνας μας για δουλειά. Το ψωμί μας το υπερασπίζουμε με αγώνα όχι με παρακάλια.

Συνάδελφοι εργάτες, τα μέτρα γενικεύονται, δεν είναι μόνο οι χαλυβουργοί στο στόχο, είμαστε όλοι.

Ήρθε η ώρα ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια. Τώρα η συμμετοχή σας στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλληλεγγύης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη.

Παραμερίστε τους ανθρώπους των βιομηχάνων, μην τους φοβάστε, είναι ανίσχυροι όταν οι εργάτες πάρουν απόφαση.

Κάντε γενική συνέλευση, ελάτε σε επαφή μαζί μας, αποφασίστε απεργία. Είναι η ώρα οι βιομήχανοι να πάρουν ένα καθαρό μύνημα που μόνο ο αγώνας των εργατών στα εργοστάσια μπορεί να δώσει.

Όλοι στον αγώνα. Η νίκη θα είναι δική μας.

Η γενική συνέλευση των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Ασπρόπυργος 30/11/2011

ΥΓ. Αριθμός λογαριασμού ενίσχυσης απεργών Ελληνικής Χαλυβουργίας: 200/623301-52 στην Εθνική Τράπεζα, IBAN: GR 40 0110 2000 0000 2006 2330 152 BIC or Swift Code : ETHNGRAA Δικαιούχος λογαριασμού: Δημήτρης Λιάκος ταμίας του Σωματείου

ένα κίνημα γεννιέται

Παγκοσμιοποίηση από το Α ως το Ω: «Ένα κίνημα... by tvxorissinora 


βλέποντας ξανά αυτό το ντοκιμαντέρ πολλές σκέψεις πέρασαν απ' το μυαλό μου.
όχι δεν θα αναλύσω ποιοι ήταν και είναι αυτοί οι άνθρωποι που με κίνδυνο ακόμα και της ζωής τους
έρχονται αντιμέτωποι με τις αγορές και τον καλά εξοπλισμένο στρατό τους.

άλλωστε τόνοι μελάνι και δισεκατομμύρια πίξελ το έχουν νομίζω σχεδόν εξαντλήσει το ερώτημα.
εκεί λοιπόν που νομίζεις ότι εξαντλήθηκε το κίνημα κάτω απ' το βάρος της πίεσης,της κατασυκοφάντησης,των ουτοπικών πλευρών της κατανάλωσης και της ψευτοευημερίας,εκατομμύρια
άνθρωποι γεμίζουν τους δρόμους και τις πλατείες.

συζητάνε,αποφασίζουν και δρουν οργανωμένοι σε οντότητες που αυτή την φορά είναι οι λαϊκές
συνελεύσεις.
απ' την στιγμή που αυτό πέρασε και στις γειτονιές το πράγμα γίνεται πολύ ενδιαφέρον και επικίνδυνο για την λεγόμενη "αντιπροσωπευτική δημοκρατία".

έτσι λοιπόν αυτές τις μέρες ακούσαμε κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος να μας αποκαλεί κομμουνιστές,φασίστες και ..μαλάκες!

δεν θα σταθώ στους δυο πρώτους χαρακτηρισμούς γιατί εδώ στην γειτονιά ξέρουμε καλά ποιος είναι ο καθένας και επιπλέον σε κεντρικό επίπεδο "στο Σύνταγμα" μέχρι και συγκρούσεις σώμα με σώμα είχαμε με αυτές τις πολιτικές και κομματικές "οντότητες".
βλέπεις η άμεση δημοκρατία βλάπτει σοβαρά τα κόμματα και τους μηχανισμούς χειραγώγησης του λαού.

θα σταματήσω στο τρίτο.μαλάκες λοιπόν.δεν γέλασα όταν το άκουσα αν και είναι φαιδρό.
κατάλαβα που το πάει.
μην συμμετέχετε λέει στον κόσμο γιατί αυτοί δεν είναι σοβαροί.
τρέμουν πατόκορφα οι εξουσιαστές βλέποντας τους μέχρι χθες ψηφοφόρους τους να βγαίνουν στο..κλαρί.
γι' αυτό και οι φαιδροί αφορισμοί.
και το χειρότερο γι' αυτούς είναι ότι η συμμετοχή του κόσμου αυξάνετε μέρα με την μέρα και το ξέρουν πολύ καλά.

πρόταση

ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

ΑΡΧΕΣ, ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η Λαϊκή Συνέλευση αποτελεί το κυρίαρχο όργανο λήψης πολιτικών αποφάσεων της κοινωνίας για όλα τα θέματα, που την αφορούν και την επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα, και ως τέτοιο αποτελεί το βασικό κύτταρο αμεσοδημοκρατικής οργάνωσης της.

Στην Λαϊκή Συνέλευση μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα όλοι οι πολίτες, που κατοικούν μόνιμα ή προσωρινά ή επισκέπτονται το Μαρούσι, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκεύματος κι εθνικότητας. Πρόκειται για συγκέντρωση ανθρώπων, που προσέρχονται αυτόβουλα, ελεύθερα και ισότιμα, προκειμένου να αποφασίζουν για κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά και άλλα ζητήματα, που αφορούν στις ζωές τους και τη περιοχή τους.

Η Λαϊκή Συνέλευση οφείλει να έχει την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή, ώστε να είναι, στο μέγιστο δυνατό, το αντιπροσωπευτικό όργανο λήψης αποφάσεων της κοινωνίας. Για να εξυπηρετηθεί η εύρυθμη λειτουργία της Συνέλευσης είναι δυνατόν Συνελεύσεις να λειτουργήσουν ανά συνοικία. Η σχετική απόφαση λαμβάνεται στο πλαίσιο της Λαϊκής Συνέλευσης υπό την αναγκαιότητα της εύρυθμης λειτουργίας της και με πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών.

Με     κριτήριο τις αρχές: 1)  της μέγιστης αριθμητικής προσέλευσης, 2) της ισότητας της συμμετοχής και 3) της αποτελεσματικής λειτουργίας, η Λαϊκή Συνέλευση αποφασίζει για την διαδικασία (*1), τις αρχές της, και τους τρόπους λήψης αποφάσεων….

ΜΕΡΟΣ Α’

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Η Λαϊκή Συνέλευση του Αμαρουσίου, ξεκίνησε από την ανάγκη των κατοίκων της περιοχής για αδιαμεσολάβητη, ακομμάτιστη, διαδικασία λήψης αποφάσεων, που αφορά στην αντίδρασή τους στα σχέδια της κυβέρνησης να υλοποιήσει το μνημόνιο. Έλκει τη γέννησή της στους συμπολίτες της πλατείας Συντάγματος, κομμάτι των οποίων πρωτοβουλιακά κάλεσε στη δημιουργία της.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ – Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η Λαϊκή Συνέλευση αμφισβητεί και αρνείται πλέον, όλες τις μορφές αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία αποδεικνύεται ως η πιο αξιόπιστη μέθοδος, για την υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών (εργαζομένων, άνεργων και άεργων), την πλήρη περιφρόνηση και τελικά απαξίωση της λαϊκής βούλησης.

Η αφερεγγυότητα των υποσχέσεων των Ελλήνων «ταγών» είναι παροιμιώδης. Έχει γίνει αφορμή για ήρωες κινηματογραφικών ταινιών έως στίχους τραγουδιών. Πρόκειται πλέον για γενική διαπίστωση.

Παραδείγματα εξαπάτησης βρίθουν, όχι μόνο στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα της τελευταίας 40ετίας, αλλά και στις χώρες του εξωτερικού. Για παράδειγμα ο Μπάρακ Ομπάμα υποσχέθηκε φορολόγηση των τραπεζών και των υψηλών εισοδημάτων, κάτι, που ουδέποτε υλοποίησε. Το 2009 το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου επικράτησαν στις εκλογές με σύνθημα «Τα λεφτά υπάρχουν» και λίγους μήνες αργότερα οδήγησαν την χώρα στο Μνημόνιο και στην μέγγενη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, [χωρίς καν να ερωτηθούν έστω και δια δημοψηφίσματος οι ψηφοφόροι],εν μέσω αποκαλύψεων ότι γνώριζαν ότι λεφτά δεν υπήρχαν.

Στην ουσία η αντιπροσωπευτική δημοκρατία περιφρονεί τη λαϊκή βούληση όπως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, και δεν διαφέρει από αυτά, παρά μόνο ως προς τη μέθοδο χειραγώγησης.

Το φαινόμενο της περιφρόνησης της λαϊκής βούλησης εξηγείται -δεν είναι παράλογο. Είναι απολύτως λογικό από την στιγμή, που οι προεκλογικές καμπάνιες των κομμάτων [παντού στο κόσμο,] χρηματοδοτούνται κατά κύριο λόγο από μεγάλες επιχειρήσεις, επιχειρηματίες και λόμπις. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο Ζίμενς όπου ο ταμίας του ΠΑΣΟΚ στην επίμαχη περίοδο ομολόγησε ότι εισέπραξε χρήματα για τις ανάγκες προεκλογικής εκστρατείας, πράγμα που όπως αποκαλύφθηκε συνέβη και με τη Ν.Δ. Τα λόμπις στις ΗΠΑ και στο Ευρωκοινοβούλιο αποτελούν πια έναν άτυπο θεσμό, μια ηθικώς αποδεκτή, μια φυσιολογική πραγματικότητα. Τα χρήματα των χορηγών, διοχετεύονται στη διαφήμιση, δημιουργώντας τις καλύτερες προϋποθέσεις για πλύση εγκεφάλου του κοινωνικού σώματος από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, που κι αυτά με τη σειρά τους καθοδηγούν αυτόνομα τη κοινή γνώμη, σύμφωνα με τα θέλω των πελατών τους και κυρίως τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους.

Το ρουσφέτι, δεν είναι παρά, μια πιο “λαϊκή” εκδοχή των πελατειακών σχέσεων των λόμπυς, έτσι όπως περιγράφονται πιο πάνω. Η δημιουργία των συντεχνιών είναι μια ακόμη εκδοχή πελατειακών σχέσεων δια της οποίας επιτυγχάνονται δύο στόχοι: Ικανοποίηση συμφερόντων ειδικών συντεχνιακών ομάδων όπως στις πελατειακές σχέσεις εις βάρος της μεγάλης μάζας των εργαζομένων και διάσπαση του κοινωνικού συνόλου δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για κοινωνικό κανιβαλισμό.

Όλα τα παραπάνω – συντεχνιακά συμφέροντα, ρουσφέτια, λόμπις και μμε -   συντείνουν στο να δομείται μια κυρίαρχη ιδεολογία, ένα ισχυρό ρεύμα, ώστε οποιαδήποτε άλλη άποψη, διαφορετική από τη κυρίαρχη, κρίνεται στη καλύτερη περίπτωση γραφική.

Η οφθαλμοφανής σε όλους ψευτοδημοκρατική λειτουργία του κράτους, καταδεικνύεται επίσης, και με την ανά καιρούς, τακτική της εναλλαγής των κομμάτων. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία με το δικομματισμό, λειτουργεί σα μηχανισμός κοινωνικής αποσυμπίεσης. Πρόκειται για μια διαδικασία περιστολής- παραχώρησης κοινωνικών δικαιωμάτων ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ανάλογα με τις κοινωνικές αντιδράσεις, άλλοτε οι κυβερνώντες παραχωρούν κάποια δικαιώματα στους πολίτες, κι άλλοτε τα παίρνουν πίσω, μέσα από την εναλλαγή των δύο «κομμάτων εξουσίας». Δεν έχει σημασία πιο είναι το προοδευτικό και πιο το συντηρητικό, οι πολιτικές μπορεί να είναι αντίστροφες των χαρακτηριστικών των παρατάξεων.

 Η τακτική αυτή της δικομματικής εναλλαγής της εξουσίας, έχει σα σκοπό, όποτε πιέζεται το κοινωνικό σύνολο, το σύστημα να προσφέρει ψίχουλα, προκειμένου να μαλακώσει η αντίδραση της κοινωνίας, και μετά να αντεπιτίθεται πιο  επιθετικά. Αφομοιώνει δηλαδή τις κοινωνικές αντιδράσεις μέσω της εκλογικής διαδικασίας.

Σε όλες τις χώρες της δύσης, ο δικομματισμός επικυρώνεται νόμιμα μέσω “εκλογικών” διαδικασιών, δημιουργώντας μια μόνιμη αλληλουχία διαδοχής στην εξουσία των τελευταίων δεκαετιών. H ύπαρξη δίπολου, όπως εργατικού-συντηρητικού, ρεπουμπλικάνων-δημοκρατικών, φιλελεύθερων-σοσιαλδημοκρατών, στις “δημοκρατίες”, είναι και η πολιτική έκφανση, αυτής της λειτουργίας του συστήματος. Το “δίπολο”, δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις επιβίωσης και διαιώνισης του συστήματος εκμετάλλευσης, εξασφαλίζοντας με την “ελαστικότητά του” και την αφομοιωτική του λειτουργία, τη χρόνια επιβίωσή του.

Πέρα από το δικομματισμό, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, δεν αποτελεί παρά μια εκλογική διαδικασία, που συμβαίνει μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Οτιδήποτε συμβεί στο ενδιάμεσο, τηρηθούν ή μη τα υπεσχημένα, οδηγούν τη κοινωνία στη φτώχεια, αδικούν, παρανομούν, καταπιέζουν, “εξυπηρετούν”, όλες οι ανομίες, στο τέλος ξεπλένονται στη κολυμβήθρα της επίκλησης της προ διετίας τριετίας “λαϊκής εντολής”.

Ακόμη κι αυτό το εκλογικό σύστημα είναι ότι πιο αναξιόπιστο υπάρχει, αφού με τη λογική της ανάγκης της “κυβερνητικής σταθερότητας”, σκαρφίζονται ότι μανιπουλάτσια μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, προκειμένου να προμοτάρει τους μεγάλους και να “εμποδίζει” τους “μικρούς”.

Τέλος, δε χρειάζεται να αναφερθούμε στα μεγάλα ποσοστά κοινωνικής αποχής σε όλες τις δυτικές κυρίως “δημοκρατίες”, που πλησιάζουν μέχρι και το 50% των ψηφοφόρων.

Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, κι  αποδεικνύουν ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, σε όλες τις μορφές της, και σε όλες τις περιόδους εφαρμογής της, αποτελεί μέθοδο δόλιας υφαρπαγής της ψήφου των ψηφοφόρων,  για λόγους εξυπηρέτησης συμφερόντων της ελίτ που χρηματοδοτεί το πολιτικό σύστημα και για την επιβίωση και διαιώνιση του συστήματος εκμετάλλευσης, και σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες.

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά απόδειξη του διαχρονικού δόγματος ότι η εξουσία διαφθείρει, ανεξαρτήτως προθέσεων, και λειτουργεί αλλοτριωτικά, ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο χαρακτήρα. Και “σωτήρες” ήλθαν να μας σώσουν στο παρελθόν πολλάκις, όπως ο Χίτλερ, ο Παπαδόπουλος, και “ηγέτες”, όπως ο Καραμανλής, ο Ανδρέας, και “συνετοί διαχειριστές”, όπως ο Σημίτης, ο Καραμανλής ΙΙ, κάθησαν στη καρέκλα της εξουσίας, και είδαμε που οδηγήθηκαμε.  Ως πότε ο κάθε ένας από εμάς θα επιτρέπει ή θα αναθέτει σε “σωτήρες” δεξιούς κι “αριστερούς” την ευθύνη της διαχείρισης της πολιτικής του ζωής; Κάθε φορά και αναστεναγμός, κάθε κυβέρνηση και λιτότητα για το λαό, κάθε εξουσία και φόβος για τη κοινωνία.

Συμπερασματικά, το πολιτικό σύστημα που αποκαλείται αντιπροσωπευτική δημοκρατία κρίνεται σε κάθε περίπτωση,αναξιόπιστο, διεφθαρμένο, ψευδεπίγραφο, απατηλό, υποβολιμαίο, βίαιο και μεροληπτικό υπέρ των προνομιούχων. Ήρθε η ώρα, η λαϊκή βούληση να περιφρονήσει τη πολιτική εξουσία, και να προτάξει την άμεση δημοκρατία σα μοναδικό και γνήσιο θεσμό λήψης αποφάσεων. Η Λαϊκή Συνέλευση, έρχεται να καλύψει την ανάγκη της κοινωνίας για πολιτική χειραφέτηση, για αυτοθέσμιση, για τη κατάκτηση του αυτεξούσιου της κοινότητας, μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, κι άμεσα ανακλητές κι ελεγχόμενες εκπροσωπήσεις.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το λεγόμενο κράτος δικαίου, αποδεικνύει, κυρίως στη τωρινή ιστορική  συγκυρία, ότι είναι ανακόλουθο στο ρόλο του ρυθμιστή των κοινωνικών σχέσεων, του τοποτηρητή του “κοινωνικού συμβολαίου”, του υπερασπιστή των αδυνάτων, του διασφαλιστή της κοινωνικής ειρήνης και δικαιοσύνης. Και στην ουσία, μάλιστα, οδηγεί στην οικονομική υποδούλωση το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνιών, από τους λίγους, ελάχιστους προνομιούχους, εξουσιαστές.

O ρυθμιστικός ρόλος του κράτους έχει καταργηθεί, αποδεικνύοντας την ισχύ του κεφαλαίου απέναντι στις κοινωνίες. “Εθνικοποίηση των ζημιών των τραπεζών, ιδιωτικοποίηση των κερδών”, είναι η επωδός της λειτουργίας του κράτους τα τελευταία χρόνια.  ["Στα κέρδη υπάλληλος, στις ζημίες συμμέτοχος", είναι η επωδός της κοινωνίας]. Η διάσωση της CITIBANK, με τα χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων, η διάσωση του Ιρλανδικού τραπεζικού συστήματος, με δημόσιους και κοινοτικούς (από χρήματα φορολογουμένων κι αυτοί) πόρους. Το μονομερές ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης για τη ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών προκειμένου να μη καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα, και η περικοπή μισθών και συντάξεων την ίδια ώρα, που το κράτος «αδυνατεί» να εισπράξει 36 δις ευρώ εισπράξιμη φορολογική ύλη, αποκαλύπτει όχι μόνο το μεροληπτικό ρόλο του κράτους απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά το “αποκαλύπτει” ως προς το ρόλο του, αυτόν του πιστού υπηρέτη των προνομιούχων.

Το κράτος και η λειτουργία του προς το κεφάλαιο

Το κράτος, έχει σαν οργανωτικό μόρφωμα, περίπου τριακόσια χρόνια ιστορία. Σκοπός του είναι η διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και της ισότητας απέναντι στο νόμο. Από την ιστορία του όμως αποδεικνύεται, ότι από τη σύστασή του, διασφαλίζει με τη βία το νόμο και τη συναίνεση ένα μηχανισμό, ο οποίος διατηρεί την ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων.

Το άδολο και καθαγιασμένο συνταγματικό δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η παγίωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Το σύνταγμα προβλέπει από τα πρώτα του κιόλας άρθρα το σεβασμό των έννομων δικαιωμάτων των πολιτών, δηλαδή της ιδιοκτησίας. Πράγμα, που σημαίνει ότι το σύνταγμα και ο νόμος σέβεται ισότιμα τα έννομα δικαιώματα ενός ζάμπλουτου κροίσου εξίσου με αυτά ενός άστεγου, ενός άνεργου, ενός ρακοσυλλέκτη. Οποιοσδήποτε αμφισβητήσει αυτή την σχέση κρίνεται παράνομος. Το σύνταγμα είναι ένα εφεύρημα της αστικής τάξης του 18^ου αιώνα, προκειμένου να νομιμοποιήσει την ισχύ της και να παγιώσει με την βία την κυριαρχία της. Και ενώ το σύνταγμα των κρατών του δυτικού κόσμου παγιώνει την ανισότητα, αυτό παρουσιάζεται καθαγιασμένο αδιαμφισβήτητα, όπως το ευαγγέλιο ή παλαιά και καινή διαθήκη. Στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παγίωση της δυστυχίας και της ανισότητας. Είναι φυσικό με αυτό το επιβαλλόμενο με την βία πλέγμα έννομων σχέσεων η αδικία να αποτελεί θεμέλιο των κοινωνικών σχέσεων και να προσδιορίζει τον αξιακό προσανατολισμό της κοινωνικής συμπεριφοράς. Μέσα σε αυτό το νομικό περιβάλλον οι κάθε λογής ελιτ αλωνίζουν στο κοινωνικό σώμα ανεμπόδιστα. Οι κυρίαρχοι εξακολουθούν να μένουν κυρίαρχοι, οι πλούσιοι πλουσιότεροι και υπάρχει θέση μόνο για όρνεα, που διεκδικούν με λύσσα την κοινωνική και οικονομική άνοδο.

Το κράτος, είτε διασφαλίζει τη κοινωνική υποταγή στη διαδικασία αυτή, κι επικαλούμενο τη νομιμότητα, ασκεί βία, είτε, μέσω της “πολιτικής” (*1), αναλαμβάνοντας το ρόλο του επιδιαιτητή, αφομοιώνει την έκρηξη, προσφέροντας ψίχουλα στη κοινωνία εξασφαλίζοντας τη συναίνεση της, και συντηρώντας παράλληλα τους μηχανισμούς αφαίμαξής της. Πρόκειται για μια ολέθρια σχέση κεφάλαιου, κράτους, κοινωνίας, που τα δύο πρώτα, ως σύστημα, εξαπατούν λεηλατούν και βιάζουν το σώμα της κοινωνίας, που αποτελεί το μόνιμο θύμα.

Το κράτος και οι τράπεζες

Το κράτος σε όλη του την ιστορία, με το σύνταγμα και τους νόμους, στήριζε και στηρίζει τους κεφαλαιοκράτες και τις τράπεζες ως αιχμή και πυλώνα λειτουργίας του συστήματος. Η στήριξη των τραπεζών αποτελεί άμεση προτεραιότητα σήμερα. Στηρίζοντας το τραπεζικό σύστημα, προσπαθούν να συντηρήσουν, με νύχια και με δόντια, την ισορροπία ενός συστήματος ανισόρροπου από την άπληστη φύση του, παρουσιάζοντάς το μας μάλιστα, σαν τη μοναδική δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνίας -το καπιταλιστικό μοντέλο “ανάπτυξης”, που η κατάργησή του “θα σημάνει το τέλος του κόσμου”. Οι τράπεζες είναι το κομβικό σημείο στο οποίο συναντώνται τα συμφέροντα των “αγορών” με εκείνα των κρατών. Αυτές είναι που παρουσιάζονται σαν το κλειδί της λύσης του συστημικού προβλήματος.

Πρόσφατα είδαμε το πρόβλημα της κρίσης των τραπεζών. Μετά την απελευθέρωση της χρηματοπιστωτικής επέκτασης με νόμο από τη κυβέρνηση Κλίντον, οι τράπεζες αύξησαν το ενεργητικό τους, επεκτείνοντας σε τοξικά προϊόντα τη δραστηριότητά τους, προκειμένου να πολλαπλασιάσουν τα μεγέθη τους και κατ’ επέκταση, τα κέρδη τους. Κι ενώ οι τράπεζες, όταν έσκασε η φούσκα των ακινήτων, με βάση ακόμη κι αυτούς τους κανόνες του νεοφιλελευθερισμού, θα έπρεπε να πτωχεύσουν, αντίθετα στηρίχθηκαν με τα λεφτά των φορολογουμένων από το κράτος.  Σε αντιδιαστολή βέβαια, με ότι συμβαίνει στη περίπτωση πτώχευσης ενός νοικοκυριού, όπου σε μερικές περιπτώσεις ίσως, θα πρέπει να ….ευχόμαστε να έχουμε καλές συνθήκες κράτησης.

Και σα να μην έφτανε μόνο αυτό, το, από τα χρήματα των φορολογουμένων, διασωσμένο κερδοσκοπικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, σήμερα, αλαζονικά επιτίθεται, οδηγώντας τα κράτη το ένα μετά το άλλο στη πτώχευση. Πρόκειται για διατάραξη ακόμη κι αυτών των κανόνων του συστήματος. Πρόκειται για καταφανέστατη εξαπάτηση. Πολλές φορές ο Ομπάμα, η Μέρκελ αλλά κι άλλοι “ηγέτες” της δύσης έκαναν λόγο για “εφαρμογή κανόνων στις αγορές”, περιστολές της “ασυδοσίας”, και άλλοι τέτοιοι λεονταρισμοί, όμως τελικά δεν έγινε τίποτα κι ούτε πρόκειται να γίνει (*2), αφού οι «αγορές» χρηματοδοτούν τον προεκλογικό τους αγώνα. Τα πράγματα λοιπόν φαίνονται ολοκάθαρα κι επιβεβαιώνουν, ότι το κράτος και το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από τις αντιφάσεις τους, είναι ουσιαστικά δύο εκφράσεις του ιδίου πράγματος, δηλαδή της κυριαρχίας πάνω στη κοινωνία.

Το κράτος αποτελεί έναν θεσμό που όχι μόνο δε τηρεί με ισότιμο τρόπο τους νόμους που το ίδιο έχει κατασκευάσει, όχι μόνο δε τηρεί τους νόμους ακόμη κι αυτού του ίδιου του “κοινωνικού συμβολαίου” που το ίδιο επινόησε, αλλάφροντίζει να κρατά τις κοινωνίες σε υποταγή, μοναδική λειτουργία που υποστηρίζει με συνέπεια. Συντηρεί την έννομη τάξη της κυριαρχίας των «αγορών», διασφαλίζοντας είτε με τη καταστολή και την υποταγή, είτε με το δημοκρατικό μανδύα και τη κομματική εναλλαγή, τη συναίνεση, και με τα μμε την απάθεια. Πρόκειται πλέον για ένα εντελώς άχρηστο, παρασιτικό, οργανωτικό μόρφωμα, που μια χειραφετημένη κοινωνία οφείλει να το πετάξει στο καιάδα της ιστορίας, με την ίδια περιφρόνηση που σήμερα και οι «αγορές» του συμπεριφέρονται.

Η κρίση (ύφεση) και οι «αγορές»

Ο μηχανισμός είναι απλός. Οι πολίτες, που δεν είναι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν σε καθεστώς μισθωτής εργασίας για να ζήσουν και να αναπαράγουν. Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας τους δεν το καρπώνονται οι ίδιοι, αλλά οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, οι οποίοι πλουτίζουν χάρις στον ιδρώτα των εργαζομένων. Ο πλούτος ως χρήμα σωρεύεται στους λίγους, κατατίθεται στις τράπεζες και μετατρέπεται σε αριθμητικό μέγεθος. Το αριθμητικό μέγεθος λογιστικοποιείται στο ενεργητικό των τραπεζών, επενδύεται και πολλαπλασιάζεται, με τη μορφή νέων χρηματοοικονομικών προϊόντων, στις χρηματαγορές. Εκεί, τζογάρεται, σωρεύεται και παρακρατείται, δεν αναδιανέμεται ούτε κάν επανεπενδύεται. Έτσι το χρήμα στερεύει για τους πολλούς. Η κοινωνία φτωχαίνει προς όφελος των λίγων κι απαιτείται από τους πολιτικούς, να κάνει θυσίες για έναν σκοπό: να ξαναδουλέψει περισσότερο, να παράξει περισσότερο, αλλά να αμοιφθεί λιγότερο, “λόγω κρίσης”. Η λειτουργία αφαίμαξης και συσσώρευσης του παραγόμενου από τη κοινωνία πλούτου, έχει συμβεί αρκετές φορές στην ιστορία του καπιταλισμού των τελευταίων αιώνων, σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους. Η κρίση του 1929, η πρόσφατη του 2008, αλλά και αυτή που διανύουμε σήμερα ως ένα βαθμό, είναι προεξάρχοντα παραδείγματα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι κρίσεις συσσώρευσης του καπιταλισμού, οδήγησαν σε πολέμους.

Σήμερα βιώνουμε τη πραγματικότητα μιάς παγκοσμιοποιημένης διαδικασίας εκμετάλλευσης. Η λειτουργία του κεφαλαίου είναι διεθνοποιημένη πλέον και όχι εθνική. Ο πλούτος σωρεύεται σε ελάχιστους διεθνείς επενδυτικούς οίκους που εδρεύουν στη wall street ή στο city του Λονδίνου, και που με μέσο τις “αγορές”, τιτλοποιούν- “μετοχοποιούν” κάθε υλικό αγαθό που υπάρχει στο πλανήτη (το στάρι, τη σόγια, το νερό, τα μέταλλα, το καύσιμα, κ.ά.). Στοιχηματίζουν με τίτλους σε τιμές, χρεωκοπίες, δείκτες, δημιουργώντας υπεραξία από το πουθενά, και χωρίς παραγωγικό αντίκρυσμα, παρά μόνο λογιστικό.

Από τη CITIBANK τη μεγαλύτερη τράπεζα στο κόσμο, έως τη μικρομεσαία βιοτεχνία της γειτονιάς. Όλος ο δυτικός κόσμος, όλες οι εθνικές κοινωνίες, όλοι οι άνθρωποι παγκοσμίως, από το 2008 μέχρι σήμερα, παρακολουθούνε μουδιασμένα: πλούτος να “εξαφανίζεται” σε μια νύχτα, τράπεζες -κολοσσοί και ασφαλιστικές εταιρείες γίγαντες, άλλες να καταρρέουν, κι άλλες να σώζονται από τη κατάρρευση  από τα κράτη με τα χρήματα των φορολογουμένων. Κράτη να δανείζονται από άλλα κράτη, εκχωρώντας “εθνικά” δικαιώματα, ή από κεντρικές τράπεζες προκειμένου να μη καταρρεύσουν, και οι τράπεζες να δανείζονται από άλλες τράπεζες με τη εγγύηση χρεοκωπημένων κρατών. Μια αέναη ηλεκτρονική διακίνηση λογιστικών δισεκατομυρίων με εκατέρωθεν εγγυήσεις, κι εκχωρήσεις δικαιωμάτων από τράπεζες σε κράτη και ανάποδα. Ένας πλούτος που κάνει βόλτα προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα.

Το πρόβλημα που έχει ο καπιταλισμός παγκοσμίως, είναι το  φυσικό του παράγωγο -η μετεξέλιξή του. Είναι, ότι έθρεψε με τη λογική της απληστίας και τις αρχές του συμφέροντος ότι αυτά γεννάνε:  ένα τέρας. Δημιούργησε μια ελίτ χρηματοοικονομικών διαχειριστών στην οποία επέτρεψε, όπως είναι φυσικό με βάση τις αρχές του φιλελευθερισμού, να μετατρέψει το συσσωρευμένο παραγωγικό κεφάλαιο σε χρηματιστηριακό, το οποίο να έχει τέτοια δύναμη, ώστε να καθορίζει τις τύχες κρατών, πόσο μάλλον των κοινωνιών όλου του πλανήτη. Όλοι αυτοί οι επενδυτικοί σύμβουλοι, δεν είναι παρά τα “παιδιά” των εργοστασιαρχών, που “κατευθύνθηκαν”, προς τη κατεύθυνση που ο συσσωρευμένος πλούτος των “γονέων” τους, επέβαλλε. Τη διαχείρισή του. Σήμερα κοινωνίες πεινάνε, αγρότες πάνε φυλακή και χάνουν πατρογονικές περιουσίες από δάνεια, επειδή η τροφή έγινε χρηματοοικονομικό προϊόν. Αύριο, εάν κάτι δεν αλλάξει, οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από δίψα επειδή τα αποθέματα νερού άλλαξαν ιδιοκτήτη, και η αξία τους στις αγορές, ανεβαίνει. Χθες οι μετανάστες ήταν ευπρόσδεκτοι στις αγορές εργασίες της Δύσης, γιατί ήταν φθηνή εργατική δύναμη και οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά ευνοούσαν την δημιουργία πολυπολιτισμικών κοινοτήτων. Σήμερα οι μετανάστες στοχοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι και οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά κάνουν πλάτες στους διώκτες τους, τις άνανδρες φασιστικές παρακρατικές συμμορίες – που λειτουργούν ακριβώς ως «τσιράκια» των κυβερνήσεων και των αφεντικών – σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολιστεί η κοινωνία από τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Έτσι καλλιεργείται ο κοινωνικός κανιβαλισμός.

Το σύστημα που ζούμε, έχει χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιακής αναφοράς, έστω και με τη μορφή που είχαν οι “ανθρωπιστικές” αξιακές αναφορές των αστών της γαλλικής επανάστασης. Οι παραδοσιακοί -παλαιοί κεφαλαιοκράτες ενίοτε είχαν και “ανθρώπινο πρόσωπο”, οι σημερινοί δεν έχουν καθόλου πρόσωπο. Οι “αγορές” αποτελούν τη νέα παγκόσμια κυριαρχία, μ’ ένα τέτοιο τρόπο που οι επι μέρους κρατικές οντότητες και δεν θέλουν, και αδυνατούν να αντιπαλέψουν.

Στο σκηνικό αυτό προστίθεται και η ταχεία επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού με όλα τα χαρακτηριστικά του. Χαμηλό κόστος εργασίας, ανυπαρξία εργατικών και πολιτικών δικαιωμάτων, εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης στο έπακρο. Πρόκειται για σύγχρονο φεουδαλισμό, με το κράτος ως μοναδικό αφεντικό να διαμορφώνει τους όρους της εκμετάλλευσης. Η αφύπνιση του κινέζικου κράτους -αφεντικού, και η επέκτασή του σε τομείς καπιταλιστικής δραστηριότητας (βιομηχανική παραγωγή, μεταφορές, παραγωγή πρώτων υλών, κατανάλωση), δημιουργεί μέσα στα πλαίσια του ανταγωνισμού, προϋποθέσεις ισχύος έναντι των ανταγωνιστών του, προάγοντας το νεοφεουδαλικό πρότυπο σχέσεων εργασίας, ως το μόνο βιώσιμο στην οικονομία, έναντι των υπολοίπων. Αυτό το νεοφεουδαλικό πρότυπο εργασιακών σχέσεων, τείνει να επεκταθεί στις παραδοσιακές δυτικές μητροπόλεις, που, εκτός από την ολοένα και περισσότερο παρακμάζουσα παραγωγική βιομηχανία, εμφανίζονται σα να “καθυποτάσσονται” στους κανόνες του οικονομικού ανταγωνισμού, έναντι του κινέζου ανταγωνιστή τους,  δημιουργώντας όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για την επίθεση στα χρόνια και μέχρι σήμερα, κεκτημένα εργατικά δικαιώματα. Έτσι, η “κινεζοποίηση” , παρουσιάζεται μοιρολατρικά ως το αναπόφευκτο μιάς οικονομικής ιστορικής εξέλιξης.  Οποία ειρωνεία: η “λαϊκή δημοκρατία” του “Κομμουνιστικού Κόμματος” της Κίνας, να έχει επιβάλλει και να διευθύνει το πιο στυγνό καπιταλιστικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, και να αποτελεί τη πλατφόρμα της μετάλλαξης του δυτικού καπιταλισμού, από την αστική δημοκρατία στη νεοφεουδαρχία (*3).

Οι Λαϊκές Συνελεύσεις είναι η μοναδική απάντηση, στο πρόγραμμα των αγορών να στραγγίξουν τις κοινωνίες και να δημιουργήσουν παγκοσμιοποιημένες μάζες δουλοπαροίκων, που θα επιβιώνουν για να εργάζονται και να παράγουν κέρδος για τους ελάχιστους κι εκλεκτούς του πλανήτη. Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε αυτή την οδυνηρή προοπτική, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια μελλοντική κοινωνία που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, στη αλληλοβοήθεια και τη αλληλο-προσφορά, και όχι στην απληστία του κέρδους, και του χρήματος. Ως εκ τούτου η σύσταση δικτύων προσφοράς -ζήτησης και διανομής, μέσα από ελεύθερες συμφωνίες ατόμων, ομοσπονδιοποιημένων κοινοτήτων, ενώσεων παραγωγών και καταναλωτών, χωρίς εμπορευματικό και κερδοσκοπικό χαρακτήρα, είναι η μοναδική προοπτική για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τη μέγγενη των αγορών και των εκκολαπτόμενων παγκόσμιων νεοφεουδαρχών. Θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, να καταλάβουμε ότι θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε σήμερα αυτό που φαντάζει αδύνατο, προκειμένου να μη ζήσουν αύριο τα παιδιά μας το αδιανόητο που επέρχεται.

Κράτος και κοινωνία

Όλα αυτά τα χρόνια οι δυτικές κοινωνίες υπάκουσαν στη νομιμότητα, πλήρωσαν αγόγγυστα τους φόρους. Εργάσθηκαν από την αυγή μέχρι το σούρουπο, για ένα κομμάτι ψωμί, ίσως για μια καλύτερη ζωή. Αρκετές φορές υπηρέτησαν την πατρίδα κι εκατομμύρια νεκροί θυσιάστηκαν σε πολέμους και κύλησαν ποταμοί αίματος για τη σημαία, εξυπηρετώντας στη ουσία τα συμφέροντα κάποιας «πατριωτικής» ελιτ. Ψήφισαν στις εκλογές και λειτούργησαν στα πλαίσια της νομιμότητας, διεκδίκησαν και διαδήλωσαν ειρηνικά με πορείες στους δρόμους, αν και μάταια τις περισσότερες φορές, κάτι καλύτερο.

Μέσα σε περιβάλλον κοινωνικής «συναίνεσης» και «ειρήνης», «αειφόρου ανάπτυξης», παγκοσμιοποίησης της παραγωγής, ανάπτυξης της κατανάλωσης, ελαστικοποίησης και ηρεμίας των εργασιακών σχέσεων τα τελευταία 40 χρόνια, γενικότερα σε ένα περιβάλλον ανεμπόδιστης άνθησης του οικονομικού φιλελευθερισμού υπό την προστασία των κρατών, «αναπάντεχα» προέκυψε κρίση.

Μια κρίση που επιταχύνει την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας της ζωής και φέρνει ως συνέπεια την όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των εξουσιαζόμενων. Στρέφοντας τον Έλληνα καταπιεσμένο κατά του μετανάστη. Την μια επαγγελματική τάξη ενάντια στην άλλη. Τον ιδιωτικό υπάλληλο εναντίον του δημοσίου. Την μια συντεχνία ενάντια στην άλλη. Την κοινωνία εναντίον των συντεχνιών κ.ο.κ. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Μια κρίση που οδηγεί την μια χώρα μετά την άλλη, με διαφορετικές δικαιολογίες στην πτώχευση για την ίδια, όμως, αιτία: Την κερδοσκοπία του παγκοσμιοποιημένου πια κεφαλαίου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο σαφές συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα οργανωμένο σύστημα εκμετάλλευσης των εργαζομένων εξαπάτησης και καταπίεσης της κοινωνίας. Παρά τις όποιες αντιφάσεις του, η φύση του οργανωμένου αυτού συστήματος είναι η απομύζηση των φυσικών πόρων, η εκμετάλλευση των ανθρώπων, η σώρευση πλούτου και η κερδοσκοπία. Η πολιτική εξουσία έχει αναλάβει το έργο της διαχείρισης αυτού του συστήματος αδικίας, το κράτος εφαρμόζει με νόμους που θεμελιώνουν ισότιμα την ανισότητα των ανθρώπων, και οι κερδοσκόποι απομυζούν, με την ασφάλεια που οι δύο προηγούμενοι τους παρέχουν, τους φυσικούς κι εργασιακούς πόρους.

Που είναι το κράτος προνοίας; Αυτό που σήμερα κόβει από τη σύνταξη των ανήμπορων γέρων, κι απ’ τα επιδόματα αναπήρων και των ανέργων, για να μη πειράξει τους φοροφυγάδες;

Που είναι το κράτος δικαίου; Αυτό που τώρα με τη κρίση, το πρώτο που έκαμε ώστε να περιορίσει τις δαπάνες, είναι οι περικοπές που αφορούσαν στους μισθούς και στις συντάξεις, κι όχι στα εξοπλιστικά προγράμματα, ή στη παροχή εγγυήσεων για τη χρηματοδότηση των τραπεζών;

Για ποιά δημοκρατία μιλάμε όταν οι “δημοκρατικά” εκλεγμένοι πολιτικοί αντιπρόσωποί μας, μετέτρεψαν τη δημοκρατία σε άντρο πελατειακών σχέσεων και πεδίο εξυπηρέτησης συμφερόντων μικρών και μεγάλων, που κολυμπάνε στο χρήμα, στα σκάνδαλα, στη ρεμούλα και στη διαφθορά, όντας πρωταγωνιστές σε σήριαλ τύπου, SIEMENS, βατοπέδι, ομόλογα ΙΚΑ, και στην ουσία είναι καρεκλοκένταυροι, αλαζόνες εξουσιαστές.

Που είναι η κοινωνική δικαιοσύνη όταν όλα συντείνουν οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι; Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΟΗΕ «Παγκόσμια Κοινωνική Κατάσταση 2011», οι άνεργοι εκτοξεύτηκαν στα 205 εκατομμύρια παγκοσμίως το 2009 από 178 εκατομμύρια το 2007 με την ανοδική τάση να συνεχίζεται αμείωτη το 2010 και 2011. Η «δομική» ή μακροχρόνια ανεργία αυξήθηκε σημαντικά στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες από το 2007.

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, η κρίση πρόσθεσε από 47 έως 84 εκατομμύρια ανθρώπους στην ακραία φτώχεια. Μόνο το 2008 η διατροφική κρίση δημιούργησε περίπου 130-155 εκατομμύρια φτωχούς. Οι άνθρωποι που ζουν στην πείνα ξεπέρασαν το 1 δισεκατομμύριο το 2009 και αυτός είναι ο υψηλότερος αριθμός, που έχει καταγραφεί ποτέ.

Στην ίδια έκθεση τονίζεται ότι από τις κύριες αιτίες της κρίσης είναι οι εισοδηματικές ανισότητες φέρνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τις ΗΠΑ: Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού της χώρας αναλογούσε το 8% του ΑΕΠ, ενώ το 2000 το μερίδιο της ίδιας πληθυσμιακής ομάδας στο ΑΕΠ διπλασιάστηκε. Αντίθετα το εισόδημα του κατώτερου 90% μειώθηκε από 65,4% το 1980 στο 51,8% το 2008.

Η ιστορία της εξαπάτησης θα πρέπει να λάβει ένα τέλος. Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο πια τη κοροϊδία. Αυτή τη συμπαιγνία συμφερόντων των κρατούντων, φτιασιδωμένο με προβιά “δημοκρατίας”, σε βάρος της κοινωνίας. Διεφθαρμένοι, αλαζόνες και ψεύτες πολιτικοί ταγοί, χρηματιστές στοιχηματιστές και golden boys, επενδυτικοί οίκοι και οίκοι αξιολόγησης τραπεζίτες, δικαστικοί στρατιωτικοί και παραστατιωτικοί, φύλακες, αστυνομικοί, παρακρατικοί και χαφιέδες, όλοι ταγμένοι στην υπηρεσία του κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Και η κοινωνία πρώτη και καλύτερη θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της διοίκησης της.

·                    Επειδή είναι νομοτελειακό τα πολιτικά κόμματα και το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα, να διαφθείρονται, και ουσιαστικά να ασκούν εξουσία σε βάρος του λαού.

·                    Επειδή το κράτος ως οργανωτικό μόρφωμα είναι κατά κύριο λόγο ένας μεροληπτικός συγκεντρωτικός μηχανισμός επιβολής και σταθεροποίησης της ανισότητας των ανθρώπων.

·                    Επειδή οι οικονομικές σχέσεις διέπονται από τον νόμο του συμφέροντος ισχυρού, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, και καταστροφής των φυσικών πόρων, είναι απάνθρωπες και δεν εμπεριέχουν ίχνος ηθικής και φυσικής δικαιοσύνης.

·                    Επειδή όλ’ αυτά είναι η πηγή της αδικίας, της καταπίεσης αλλά και της επερχόμενης φτώχειας, υποβάθμισης, εκμετάλλευσης και καταστολής.

·                    Επειδή η καταπίεση και η υποβάθμιση ευνοούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό, δηλαδή, συγκρούσεις μεταξύ των εξουσιαζόμενων, καταπιεσμένων του κόσμου.

·                    Επειδή τα πολιτικά κόμματα, το κράτος και οι μηχανισμοί του, η ευρωπαϊκή ένωση, το ξένο κεφάλαιο και το ντόπιο, που λειτουργεί σαν ουρά του ξένου προκειμένου να διασώσει όσα έχει υφαρπάξει από τους εργαζόμενους τις προηγούμενες δεκαετίες και τα οποία κατά κανόνα βρίσκονται στις τράπεζες του εξωτερικού, προετοιμάζουν το έδαφος κι εξαπολύουν τη χειρότερη επίθεση απέναντι στα στοιχειώδη πολιτικά και οικονομικά δικαιώματα.

·                    Επειδή αρνούμαστε να ζήσουμε σε ένα επερχόμενο ζοφερό μέλλον εκμοντερνισμένου νεοφεουδαλισμού, όπου οι άνθρωποι-υποτελείς θα έχουν απαξιωθεί ολοκληρωτικά, θα εργάζονται στα εργοστάσια και στα γραφεία, σα μηχανές παραγωγής υπεραξίας, για τις δέκα μεγάλες εταιρείες που θα διαφεντεύουν το κόσμο, θα σιτίζονται με μεταλλαγμένα σιτηρά, θα επιβιώνουν για να δουλεύουν και θα πληρώνουν και “τον αέρα που αναπνέουν”, μια ζωή υποβαθμισμένη, σε σίτιση, σε υγεία, σε μόρφωση, σε πρόνοια.

Το μνημόνιο δεν είναι παρά η συνέπεια της επίθεσης των κερδοσκόπων στην Ελλάδα, ως μέρος ενός συνολικότερου παγκόσμιου σχεδίου επίθεσης, για τη μετάλλαξη της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας, προς το στυγνότερο, ειδεχθέστερο, και μαζικότερο σχέδιο παγκοσμιοποιημένης εκμετάλλευσης των ανθρώπων.

Ως εδώ! Παίρνουμε την ζωή μας στα χέρια μας, δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε παρά να αντιτάξουμε την δική μας απάντηση. Για εμάς η μοναδική απάντηση στην επερχόμενη λαίλαπα, είναι η χειραφέτηση της κοινωνίας, η απαγκίστρωσή της από τα ψευδοδημοκρατικά μοντέλα οργάνωσης και τους κομματικούς μηχανισμούς, η άμεση δημοκρατία, η αδιαμεσολάβητη αυτοοργάνωσή της από τα κάτω προς τα πάνω, η απάρνηση των σχέσεων εκμετάλλευσης, με την εφαρμογή της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, επι τη βάση των ελεύθερων συμφωνιών των αυτόνομων ανθρώπων, συλλογικοτήτων, ομόσπονδων κοινοτήτων, συνομόσπονδων συνόλων, ενώσεων παραγωγών, διανομέων, καταναλωτών.

Η Λαϊκή Συνέλευση έρχεται να εκφράσει οργανωτικά την ανάγκη αυτή, σε αντιδιαστολή με τις κυρίαρχες μορφές λήψης αποφάσεων και οργάνωσης της κοινωνίας. Αποτελεί το αποτέλεσμα της χειραφέτησης της κοινωνίας και προσπαθεί να θεμελιώσει μορφές αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης της κοινωνίας. Για να φτάσει σε αυτό το στόχο κρίνοντας από όσα αναφέραμε παραπάνω είναι απαραίτητη η κατάργηση της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και της κάθε μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ειδάλλως δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στις πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις, καθώς βασίζονται στην ανάθεση και στην διαμεσολάβηση. Όπως επίσης η κατάργηση κάθε εξουσίας πηγή εκμετάλλευσης, καταπίεσης, χειραγώγησης και δυστυχίας.

 

ΜΕΡΟΣ Β’

ΑΡΧΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Ως εκ τούτου:

·                    Η Συνέλευση αποτελεί το κυρίαρχο όργανο λήψης απόφασης της κοινωνίας. Οποιαδήποτε άλλη πηγή λήψης απόφασης, θεωρείται αυθαίρετη, υποβολιμαία καταχρηστική, και παρασιτική. Συνεπώς η κοινωνία δια μέσου της Συνέλευσης κηρύσσεται αυτόνομη, και αυτοδιευθύνεται.

·                    Προτεραιότητα της Συνέλευσης είναι η προστασία του συλλογικού συμφέροντος και του δημόσιου χώρου, που αποτελούν προϋποθέσεις για την ατομική ολοκλήρωση και ευτυχία.

·                    Κεντρική πολιτική εξουσία αντικαθίσταται από την αποκέντρωση κι ομοσπονδιοποίηση των κοινοτήτων και των συνελεύσεών τους.

·                    Το σύστημα της πολιτικής και κομματικής διαμεσολάβησης, αντικαθίσταται από την άμεση δημοκρατία των Λαϊκών Συνελεύσεων, και των συνελεύσεων των εργαζομένων, με άμεσα ανακλητή και κυκλική εκπροσώπηση.

·                    Οι ιεραρχικά επιβαλλόμενες πυραμιδοειδείς δομές αντικαθίστανται, από την οριζόντια διασύνδεση των αυτόνομων κοινοτήτων κι ενώσεων εργαζομένων και καταναλωτών.

·                    Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους. Ως εκ τούτου όλοι έχουν ισότιμο δικαίωμα συμμετοχής στην Συνέλευση, έκφρασης γνώμης και στην λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων, που τους αφορούν. Η ισότητα απέναντι στο νόμο αντικαθίσταται από την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, ο δε νόμος αντικαθίσταται από τις ελεύθερες αμοιβαίες συμφωνίες.

·                    Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ελευθερία της κίνησης και της έκφρασης και γενικότερα στην ανθρώπινη ευτυχία. Η Συνέλευση μεριμνά και αποφασίζει προς αυτή τη κατεύθυνση.

·                    Στο πλαίσιο της ελευθερίας της κίνησης και της έκφρασης, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα αυτοκαθορισμού της σεξουαλικής και θρησκευτικής συμπεριφοράς του. Οποιαδήποτε μορφής αποκλεισμού με βάση την σεξουαλική και θρησκευτική ταυτότητα είναι αδιανόητη.

·                    Η φύση προσφέρει τα αγαθά της ισότιμα προς όλα τα όντα, που κατοικούν τον πλανήτη. Τα αγαθά της φύσης ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους και απαγορεύονται οι αποκλεισμοί κάθε είδους, ιδιοκτησιακοί ή μη από αυτά. Κανείς δεν μπορεί να εκμεταλλεύεται τους πόρους της φύσης και τους ανθρώπους για ίδιον όφελος. Καθήκον του κάθε ανθρώπου είναι να προστατεύει την φύση, στην οποία οφείλει την ύπαρξη του. Η κυριαρχία απέναντι στη φύση αντικαθίσταται από τη συνεργατική σχέση μαζί της.

·                    Η πνευματική, τεχνική, και γνωστική ιδιοκτησία, αντικαθίστανται από την ελεύθερη και χωρίς όρους διάθεση της γνώσης, στο βαθμό που κάθε ατομική γνώση, πέρα από τη προσωπική παρατήρηση κι εμπειρία, δεν είναι, παρά το “κοινωνικό αντίκρυσμα” μέσα νού. Η γνώση, είναι ελεύθερα προσβάσιμη κι ελεύθερα μεταδιδόμενη,συνεπώς η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό ελευθερίας και γι αυτό μη εμπορεύσιμο. H παιδεία έχει επίκεντρο τον άνθρωπο κι όχι το κέρδος. Η ελεύθερη παιδεία προϋποθέτει τη κατάργηση της διαδικασίας αποστήθισης, σώρευσης γνώσεων και εξειδίκευσης και την αντικατάστασή της με την μόρφωση και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.

·                    Ο πολιτισμός, επίσης, είναι δημόσιο αγαθό και δεν είναι εμπόρευμα. Μέσα από την συμμετοχή στον πολιτισμό ο άνθρωπος μορφώνεται και εκφράζει την προσωπικότητα του. Η Λαϊκή Συνέλευση οφείλει να ενθαρρύνει την δημιουργία πολιτιστικών εκδηλώσεων και την συμμετοχή των πολιτών σε εκείνες.

·                    Η υγεία είναι δημόσιο αγαθό, και παρέχεται ισότιμα σε όλους. Η ιατρική επιστήμη τίθεται αφιλοκερδώς στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανθρώπινης υγείας.

·                    Η μέριμνα και η πρόνοια, για τους -είτε για λόγους ηλικίας, είτε για λόγους υγείας- αδύναμους, είναι συλλογική υποχρέωση της συνέλευσης. Η φιλανθρωπία καταργείται.

·                    Η γη και τα μέσα παραγωγής ανήκουν στη κοινότητα. Οποιοδήποτε αγαθό παράγεται ή προέρχεται από ατομική μορφή παραγωγής, και οποιοδήποτε αγαθό αφορά ή υπάγεται σε προσωπική χρήση, ανήκει στο χρήστη του κι οφείλει σεβασμού από οποιοδήποτε τρίτον.

·                    Οι πολίτες που είναι και ταυτόχρονα εργαζόμενοι θα παράγουν και διαθέτουν τα προϊόντα με βάση την αρχή: “από το καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στο καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του”. Η υποχρεωτική εργασία, στην οποία οι εργαζόμενοι εκτός ότι δεν καρπώνονται οι ίδιοι το σύνολο του αποτελέσματος της εργασίας τους, είναι και οικονομικά υποδουλωμένοι στον ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής, αντικαθίσταται από την “ανάλογα με τις ανάγκες” εργασία. Η συνέλευση συστήνει την όσο το δυνατόν μείωση του καταμερισμού εργασίας, στο βαθμό που είναι εφικτό.

·                    Όλοι οι συμμετέχοντες στη συνέλευση, αναγνωρίζουν, δέχονται κι επικροτούν τις αρχές της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της αμοιβαιότητας, της αξιοπρέπειας, της αυτοπειθαρχίας και της υπευθυνότητας. Η άμεση κι ενεργή συμμετοχή, διέπεται από το κανόνα της υπευθυνότητας: “όχι δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις, όχι υποχρεώσεις χωρίς δικαιώματα”.

ΣΚΟΠΟΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

·         Η εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού βαθμού ευτυχίας της κοινωνίας.

·         Η εξασφάλιση της ικανοποίησης των διατροφικών αναγκών σε ποσότητα και ποιότητα των κατοίκων της περιοχής.

·                    Η εξασφάλιση της υγείας των πολιτών.

·                    Η ανατροφή μόρφωση διαπαιδαγώγηση

·                    Η Συνέλευση οφείλει να επεξεργασθεί σχέδιο μόνιμου χαρακτήρα προκειμένου, να εξασφαλισθεί η διαρκής, φροντίδα κι εξασφάλιση των μέσων επιβίωσης ανάπτυξης κι ευημερίας, για όσους αδυνατούν να εξασφαλίσουν μέσω της εργασίας τους, τα μέσα αυτά, είτε για λόγους ηλικίας (βρέφη, παιδιά, ηλικιωμένοι), είτε για λόγους υγείας, είτε και για τα δύο.

·                    Η απονομή δικαιοσύνης και η εξασφάλιση της ασφάλειας. Η κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής και η κατάργηση παντός είδους αποκλεισμού αποτελούν τις βασικές προϋποθέσεις εξάλειψης της εγκληματικότητας του ανθρώπου. Παρόλα αυτά τίθεται στην διακριτική ευχέρεια της Συνέλευσης να αποφασίσει την δημιουργία σωμάτων πολιτοφυλακής, ή λαϊκών δικαστηρίων, σε περιπτώσεις κατά κύριο λόγο, άμυνας από εξωτερικούς εχθρούς, που επιβουλεύονται το συλλογικό συμφέρον, ή επιδίκασης διαφορών μεταξύ των πολιτών. Τα σώματα πολιτοφυλακής ή τα λαϊκά δικαστήρια, αποτελούν ομάδες εργασίας και η λειτουργία τους εμπίπτει στους κανόνες λειτουργίας τους.

Γενικότερα, προκειμένου να ευοδωθούν οι σκοποί της συνέλευσης το συντομότερο δυνατόν, εκείνη θα πρέπει να συλλέξει άμεσα όλα εκείνα τα στοιχεία απογραφής που απαιτούνται, ώστε να καταγραφούν οι τοπικές ανάγκες σε σίτιση, ύδρευση, στέγαση, ηλεκτρισμό, τηλεπικοινωνία, παιδεία υγεία και πρόνοια, προκειμένου να προσδιορισθεί η στόχευση, να ελέγχουν οι προσφορές, και σε συντονισμό με άλλα αυτοργανωμένα σύνολα, να είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες αυτές σύντομα.

ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

1. ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Δεδομένου ότι στη παρούσα ιστορική συγκυρία η συνέλευση έχει περιορισμένη αποφασιστική ισχύ, σκοπός της είναι, η μεγιστοποίηση της ισχύος της ούτως ώστε, να καταστεί το μοναδικό όργανο λήψης αποφάσεων της κοινωνίας. Ως εκ τούτου σκοπός της συνέλευσης είναι να εργασθεί προς τη κατεύθυνση της αύξησης της αριθμητικής ισχύος, προκειμένου να γίνει όχι μόνο αποδεκτή, αλλά κτήμα κι όργανο, από το σύνολο του πληθυσμού που κατοικεί τη περιοχή.

Η συμμετοχή στη συνέλευση αποτελεί βασική προϋπόθεση νομιμοποίησής της, και η αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων, όπως και η αύξηση του αριθμού των συνελεύσεων ανά περιοχή, αποτελούν τον κύριο στόχο της συνέλευσης.

Προαιρετική τήρηση μητρώου συμμετεχόντων που θα ισχύει για ένα έτος, θα συμβάλλει στην αποφυγή “μετακινούμενων πληθυσμών”, και θα συντελέσει στην αξιόπιστη λήψη αποφάσεων.

2. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΣΤΟΧΟΣ: Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΟΠΟΙΗΣΗ

Η επικοινωνία, η αλληλοβοήθεια, και η αλληλεγγύη, με άλλες Συνελεύσεις, είναι απαραίτητη προϋπόθεση είτε για τη προώθηση του αγώνα της κοινωνικής απελευθέρωσης, είτε και γενικότερα για την κάλυψη του συνόλου των κοινωνικών αναγκών. Η συγκεντρωτική διοικητική λειτουργία του κράτους, έχει δημιουργήσει, ένα υδροκέφαλο διοικητικό μοντέλο, που έχει σωρεύσει στα αστικά κέντρα τα δύο τρίτα του πληθυσμού της χώρας, ειδικά στην Ελλάδα. Αυτό δημιουργεί στις Συνελεύσεις, την ανάγκη του συντονισμού του αγώνα και της ένωσης των δυνάμεών τους, ενώ στις κοινότητες την ανάγκη, της επικοινωνίας, για τη κάλυψη αναγκών σε προϊόντα που της λείπουν.

Στη παρούσα ιστορικά συγκυρία και με τις κεντροποιημένες οικονομικές και διοικητικές δομές, η επικοινωνία και συντονισμός των Συνελεύσεων σε διεθνές μάλιστα επίπεδο, κρίνεται εκ των ουκ άνευ. Η δημιουργία δικτύου επικοινωνίας και συντονισμού τουλάχιστον δύο Συνελεύσεων εντός ή εκτός χωρικής οντότητας, προκειμένου να επιτευχθεί ένας κοινός σκοπός, είναι η μοναδική απάντηση, στο υδροκέφαλο μητροπολιτικό μαζικό αστικό ιστό, προκειμένου κάθε συνέλευση να κινηθεί στη διαδικασία αποκέντρωσης. Η εκλογή εκπροσώπων των Συνελεύσεων, όπως ορίζεται από τη διαδικασία, και η επάνδρωση συντονιστικών επιτροπών, είναι η μέθοδος που διευκολύνει την ευόδωση του ανατεθειμένου έργου, την ευελιξία και ταχύτητα στην εφαρμογή, και τη παράκαμψη της γραφειοκρατείας.

Η συνάντηση και μόνιμη επικοινωνία των άμεσα ανακλητών εκπροσώπων – εντεταλμένων, των τοπικών συνελεύσεων ανά περιοχή, ή γεωγραφική ενότητα, ή χωρικά σύνολα, επί ενός σκοπού διαρκούς ή προσωρινού ζητήματος, δημιουργούν το πλέγμα εκείνο που θα πρέπει οι Συνελεύσεις μας να στοχεύουν: δηλαδή την ομοσπονδιοποίηση.

3. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΕΝΩΣΕΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Σ΄ένα περιβάλλον ιδιωτικοποίησης τω δημοσίων επιχειρήσεων, πτώχευσης ιδιωτικών επιχειρήσεων, ή “μετακίνησής” τους σε χώρες με φθηνότερα εργατικά χέρια κατά το συμφέρον των ιδιοκτητών τους, εκποίησης των επιχειρήσεων από τράπεζες, εκποίησης δημόσιας ακίνητης περιουσίας, απομείωσης της αξίας των αγροτικών προϊόντων κι εγκατάλειψης αγροτικών εκτάσεων στην ύπαιθρο, οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις, θα πρέπει με αντιεραρχικές αδιαμεσολάβητες κι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, να καταλάβουν τους χώρους εργασίας και τα μέσα παραγωγής, και να τα λειτουργήσουν, προσφέροντας αφιλοκερδώς στο προϊόν τους σε συνεννόηση με τις Λαϊκές Συνελεύσεις, τις ενώσεις καταναλωτών, και τις ενώσεις παραγωγών. Ειδικότερα δε, καλεί άμεσα στη κατάληψη πτωχευμένων επιχειρήσεων κι επαναλειτουργία τους, θεωρώντας αδιανόητο κι ανήθικο να κλείνει μια επιχείρηση, και να πετάγονται οικογένειες στο δρόμο, για λόγους τήρησης της “ιδιοκτησιακής” νομιμότητας και ιδιαίτερα αυτό της κάλυψης των πιστωτών.

Ιδιαίτερα, δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΡΤ, κ.τ.λ., και προ του φάσματος της ιδιωτικοποίησής τους, καλούμε τους εργαζόμενους σε κατάληψη – οικειοποίηση κι επαναλειτουργία των επιχειρήσεων αυτών, προς όφελος της κοινωνίας και σε συντονισμό με τις λαϊκές συνελεύσεις, προκειμένου να λειτουργήσει το εγχείρημα ανταποδοτικά. Προειδοποιούμε δε, τους επερχόμενους και υποψήφιους “επενδυτές”, που εποφθαλμιούν να αγοράσουν έναντι «πινακίου φακής» τις δημόσιες αυτές επιχειρήσεις, που με χρήματα των φορολογουμένων ή την εργασία πατεράδων και παππούδων μας στήθηκαν και λειτούργησαν κερδοφόρα όλ’ αυτά τα χρόνια, ότι διακινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους, διότι δεν θα αποζημιωθούν στη  περίπτωση της κοινωνικοποίησής τους.

Η συνέλευση παροτρύνει, υποστηρίζει, κι ενισχύει οποιαδήποτε δράση στοχεύει στη κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής [με προτεραιότητα στις μεγάλες επιχειρήσεις], ανεξαρτήτως ιδιοκτησιακού καθεστώτος, είτε αυτά ανήκουν σε ιδιώτες και σε εταιρείες πολυεθνικές και μη, είτε στο δημόσιο. Καλεί δε, τα πρωτοβάθμια σωματεία εργατών κι εργαζομένων ν’ αγωνισθούν προς αυτή τη κατεύθυνση.

Προϋποθέσεις για την λειτουργία των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής είναι:

·                    Η αφιλοκερδής διάθεση και διανομή των αγαθών.

·                    Η αντιεραρχική – αμεσοδημοκρατική δομή λήψης αποφάσεων της κοινωνικοποιημένης μονάδας. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται δηλαδή με τη διαδικασία των Συνελεύσεων (βλ. πιο πάνω).

·                    Η εκτέλεση των παραγγελιών των ενώσεων καταναλωτών και γενικότερα η όσο το δυνατόν πληρέστερη κάλυψη της ζήτησης.

Στόχος είναι η δημιουργία δικτύου αλληλεγγύης κι αλληλοπροσφοράς ούτως ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες ζήτησης με αντιεμπορευματικό τρόπο, προκειμένου να εξοστρακισθεί η κερδοσκοπία. Στη πορεία, οι ενώσεις παραγωγών, εργαζομένων, και καταναλωτών, θα εκτελούν ουσιαστικά μια μηχανιστική διαδικασία ζήτησης και κάλυψης αναγκών.

Θεωρούμε ότι η διαδικασία της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, είναι η κρίσιμη, στο βαθμό που η κοινωνική αυτοοργάνωση, δε μπορεί να συνυπάρχει με το εμπορευματικό σύστημα διάρθρωσης της οικονομίας. Αργά ή γρήγορα κάποιο από τα δύο θα εξουδετερωθεί. Ως εκ τούτου, οι Λαϊκές Συνελεύσεις θα πρέπει να εργάζονται, προκειμένου να μην παραμείνουν μόνο σώματα διαμαρτυρίας ή εκφοράς αντικυβερνητικών ή αντισυστημικών ιδεών, αλλά να εγκολπώσουν αργά ή γρήγορα, όλο και περισσότερες δραστηριότητες της οικονομικής σφαίρας, ώστε να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι υποδομές που θα πιστοποιήσουν την οριστική ρήξη με το παρελθόν.

4. ΔΙΚΤΥΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Η συνέλευση επιδοκιμάζει, παροτρύνει, συνεργάζεται και συνεπικουρεί τη δημιουργία ελεύθερων κι ακηδεμόνευτων συλλογικοτήτων δράσης, όπως συμβούλια γειτονιάς, συνεργατικές δράσεις, αυτόνομα συνδικάτα και πρωτοβάθμια σωματεία, πολιτιστικά στέκια, εργασιακά συμβούλια,συλλόγους νέων και φοιτητών,οικολογικές ομάδες κι οργανώσεις, κτλ, που αποδομούν τις ελεγχόμενες δομές οργάνωσης, και προωθούν στο κομμάτι που τους αναλογεί και στο χώρο που δραστηριοποιούνται, την υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης.

Οι παραπάνω οργανώσεις και συλλογικότητες, βρίσκονται σε οριζόντια διασύνδεση συνεργασία και συντονισμό με τη συνέλευση, τόσο για τα ιδιαίτερα τοπικά όσο και για γενικότερα υπερτοπικά διακυβεύματα για τα οποία αγωνίζονται.

Προσπάθειες όπως:

·                    Αυτοδιαχειριζόμενα στέκια.

·                    Πρωτοβάθμια σωματεία.

·                    Αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια (σε πρώτη φάση πτωχευμένες μονάδες παραγωγής)  προκύπτοντα από διαδικασίες κατάληψης –εκτροπής –οικειοποίησης.

·                    Ομάδες δωρεάν ιατρικής βοήθειας παρακολούθησης.

·                    Ομάδες δωρεάν ψυχιατρικής υποστήριξης.

·                    Ομάδες μέριμνας σε απόρους, άστεγους, μετανάστες.

·                    Αγροτικές κολεκτίβες.

·                    Δωρεάν νομική προστασία.

·                    Ταμείο αλληλεγγύης προσφύγων.

·                    Εναλλακτικό σχολείο.

·                    Σημεία διάθεσης δωρεάν αγαθών.

·                    Ανταλλακτικά παζάρια.

·                    Συλλογικές κουζίνες.

·                    Καλλιτεχνικές ομάδες.

μπορούν να αποτελέσουν τη μαγιά για μια αξιόλογη αρχική υποδομή, στη προσπάθεια της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Όλες οι παραπάνω οργανώσεις, οι επιτροπές κατειλημμένων εργασιακών χώρων, σε συνεργασία με τις Λαϊκές Συνελεύσεις, μπορούν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο ανταλλαγής αγαθών, αλληλοβοηθείας, αλληλεγγύης, και συνεργασίας, διαθέτοντας τις υποδομές για κοινωνική χρήση, ή για κοινωνική υποστήριξη. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη σχετικής βάσης δεδομένων και η κοινωνική δικτύωση.

5. ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Η βάση δεδομένων διάθεσης ή ανταλλαγής αγαθών μέσω διαδικτύου. Η βάση αυτή θα χρησιμεύσει στη διοχέτευση της πληροφορίας ώστε να συνεισφέρει στη κατανομή προσφερόμενων αγαθών μεταξύ:

*   Επιχειρήσεων συμπολιτών και φίλων, συμμετεχόντων στη Συνέλευση ή μη,

*   Παραγόμενων αγαθών ή υπηρεσιών από κατειλημμένες επιχειρήσεις,

*   Διαθέσιμων αγαθών σωρευμένων από αλληλέγγυους γενικότερα

*   Διαθέσιμης στέγης επίσης από αλληλέγγυους

*   Διάθεση στέγης προς άστεγους, μετανάστες ή μη

*   Διάθεση γης σε άκληρους, χέρσας ή μη, υπό την προϋπόθεση της παραγωγής προς διάθεση, σε εναλλακτικά δίκτυα δωρεάν, κι όχι προς εμπορικούς σκοπούς. Πειραματική δημιουργία κολεκτίβων

·    διάθεση παραγόμενων αγροτικών- αλιευτικών προϊόντων, και διοχέτευσή τους σε εναλλακτικά δίκτυα δωρεάν

Ανάπτυξη δηλαδή ενός ιντερνετικού δικτύου στη πράξη με ευέλικτη εφαρμογή.

Η δημιουργία υποδομών αυτής της μορφής δημιουργούν τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του κινήματος των λαϊκών συνελεύσεων, και μαζικοποίησης του.

6. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Η παγκοσμιοποιημένη μορφή εκμετάλλευσης, θα πρέπει να λάβει παγκοσμιοποιημένη κοινωνική απάντηση. Θεωρούμε ότι το παρόν θα πρέπει να μεταφρασθεί σε όσες γλώσσες είναι εφικτό, προκειμένου όχι μόνο να λάβει γνώση ο κόσμος για το που οδηγούμαστε, αλλά και να συντονισθεί με τις προσπάθειές μας προκειμένου η κοινωνική απελευθέρωση να αποκτήσει πανανθρώπινο περιεχόμενο.

——————————————————————————————————

ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ

*1. ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ – ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Α. ΑΡΧΕΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ

·                    Όλοι μέσα στο σώμα της Συνέλευσης είναι ίσοι και η άποψή τους μετράει ή λαμβάνεται υπ’ όψη εξ ίσου.

·                    Όλοι μέσα στο σώμα της Συνέλευσης είναι ελεύθεροι να πουν τη γνώμη τους.

·                    Ο ένας σέβεται την άποψη του άλλου και προσπαθεί να κατανοήσει έως και να οικειοποιηθεί το σκεπτικό, τη θέση, και τα κίνητρα για τα οποία εκφράζει τη θέση του ο ομιλητής.

·                    Δε διακόπτουμε.

·                    Προσπαθούμε αναπτύσσοντας το σκεπτικό μας να παραμένουμε εντός θέματος.

·                    Σεβόμαστε το χρόνο που μας παρέχεται.

·                    Συμπεριφερόμαστε με σεβασμό στο σώμα.

Β. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

I. ΤΡΟΠΟΣ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

1. Στόχος κάθε συνεδρίασης της Συνέλευσης που καλείται να αποφασίσει για ζήτημα ή ζητήματα της κοινωνίας, είναι η σύνθεση των επιμέρους απόψεων και η επίτευξη της ομοφωνίας. Στην περίπτωση που  συμφωνήσουν εξ αρχής όλοι με την αρχική τοποθέτηση κάποιου ομιλητή – εισηγητή, πέρα από κάποιες διευκρινιστικές ερωτήσεις ή συμπληρώσεις, έχουμε μια ταχεία διαδικασία, και ικανοποιητική για όλους απόφαση.

2. Στην περίπτωση που υπάρχουν διαφωνίες ακολουθεί η διαδικασία της συνδιαμόρφωσης ως μια προσπάθεια επίτευξης της ομοφωνίας μέσω μιας δημιουργικής και επωφελούς για όλους συζήτησης. Πρόκειται για τη σημαντικότερη διαδικασία της Συνέλευσης. Η διατύπωση θέσεων/απόψεων/προτάσεων επί συγκεκριμένων ζητημάτων/θεματικών που πραγματεύεται η Συνέλευση οφείλει να γίνεται ισότιμα από τον καθένα που θέλει να συμμετέχει. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ανοιχτών αντιλήψεων και αδογμάτιστων συνειδήσεων. Η αντίληψη των διαφορετικών οπτικών έρχεται με την αδογμάτιστη θεώρηση και με την οικειοποίηση της ετερότητας των συμμετεχόντων: δηλαδή, το να μπορείς να μπαίνεις στη σκέψη του άλλου, και να προσπαθείς να καταλάβεις γιατί κάποιος ομιλητής λέει αυτό με το οποίο διαφωνείς, ποια εμπειρία τον οδηγεί σε αυτή τη σκέψη και τι μπορείς να κάνεις ώστε να μείνεις ικανοποιημένος με τη δική του αλήθεια κι αυτός με τη δική σου. Γι’ αυτόν το λόγο οι Συνελεύσεις, πέρα από ένα τρόπο υλοποίησης δράσεων, αποτελούν συνειδητά και διαδικασία αυτομόρφωσης, δηλαδή ανταλλαγής και αλληλο-οικειοποίησης εμπειριών/γνώσεων/ απόψεων.

3. Στην περίπτωση που δεν καταφέρουμε να ομοφωνήσουμε μέσω της συνδιαμόρφωσης και υπάρχουν ισχυρές ενστάσεις:  θεωρούμε θέμα αρχής το να λειτουργούμε ενσυνείδητα στη Συνέλευση, πχ κάθε εισηγητής να μπορεί να αντιλαμβάνεται την μικρή απήχηση της άποψής του, και να υποχωρεί αυτοβούλως, όπως αντίστοιχα και σε περίπτωση που η εισήγησή του έχει τη μεγαλύτερη απήχηση, να επιμείνει στην κατανόηση του σκεπτικού του αντίλογου. Σε αυτή τη φάση, θα πρέπει να  διερευνούνται οι δυνατότητες σύνθεσης των απόψεων με σκοπό την υλοποίηση αποφάσεων, ήέστω οι δυνατότητες παράλληλης υλοποίησης αποφάσεων από τα διαφωνούντα μέρη, αρκεί να μην αντιβαίνουν το ένα το άλλο.

4. Σε περίπτωση που ούτε και τότε δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία, τότε, όσων η πρόταση υποστηρίζεται από το μικρότερο μέρος της Συνέλευσης μπορούν:

- είτε να συναινέσουν στην απόφαση των υπολοίπων, υποχωρώντας συνειδητά από τη θέση τους, αναγνωρίζοντας την ενότητα στο συγκεκριμένη φάση ως σημαντικότερη, από την όποια θεωρητική ή πρακτική διαφωνία τους.

- είτε να αρνηθούν να συναινέσουν με ταυτόχρονη καταγραφή στα πρακτικά της διαφωνίας τους. Αν δε θέλουν να στηρίξουν την πρόταση των υπολοίπων συμμετεχόντων, μπορούν να απέχουν από την υλοποίησή της.

Στην περίπτωση που κρίνουν ότι η πρότασή τους πρέπει να υλοποιηθεί μπορούν να προχωρήσουν στην υλοποίησή της, χρησιμοποιώντας ισότιμα την υποδομή και τα μέσα της Συνέλευσης.

5.Στην ύστατη περίπτωση που ακόμη και μετά από όλ’ αυτά τα στάδια δεν επιτευχθεί συμφωνία, τότε επιτελείται ψηφοφορία, και οι αποφάσεις παίρνονται αμεσοδημοκρατικά με πλειοψηφία.

II. ΧΡΟΝΟΣ

Ο κάθε ομιλητής έχει περιορισμένο χρόνο ομιλίας που θα τον αποφασίζει στη αρχή η Συνέλευση κάθε φορά που συνέρχεται, ανάλογα με τον όγκο των συμμετεχόντων και με γνώμονα την όσο το δυνατόν πιο ευρύτερη συμμετοχή σε πρωτομιλίες.

Ο συντονιστής της Συνέλευσης έχει το δικαίωμα να διακόψει έναν ομιλητή στο βαθμό που υπερβαίνει το προκαθορισμένο χρόνο.

Προτεινόμενη κατανομή χρόνου της διαδικασίας: 50%: Συνδιαμόρφωση, 30%: Διερεύνηση παράλληλης εφαρμογής, 10% Διερεύνηση συναίνεσης ή μη, 10%: Ψηφοφορία.

III. ΕΙΣΗΓΗΣΗ – ΠΡΩΤΟ-ΟΜΙΛΙΕΣ- ΔΕΥΤΕΡΟ-ΟΜΙΛΙΕΣ

·                    Καλό είναι η Συνέλευση να ξεκινάει με την επιλογή του συντονιστή.

·                    Συμφωνείται η διάρκεια της Συνέλευσης.

·                    Ακολουθούν πιθανές ενημερώσεις για γεγονότα εκδηλώσεις κλπ.

·                    Ο συντονιστής, η υπενθυμίζει την ατζέντα που προέκυψε από τη προηγούμενη συνεδρίαση της Συνέλευσης και ζητά να κατατεθούν τα νέα θέματα, ορίζοντας τη θεματολογία της συζήτησης που θα ακολουθήσει.

·                    Ακολουθεί η εισήγηση επί του πρώτου θέματος της ατζέντας (πιθανώς ο εισηγητής να χρειάζεται περισσότερο χρόνο, π.χ. 15′-20′).

·                    Τοποθετούνται οι πρωτο-ομιλητές (π.χ. 5′-10′ περίπου), και ακολουθούν οι δευτερομιλητές, όταν πια ο συντονιστής θα έχει εξαντλήσει τη ζήτηση για πρωτο-ομιλία.

·                    Πριν το κλείσιμο της συνέλευσης, θεμιτό είναι, να αναφέρονται τα θέματα της ατζέντας της συζήτησης της επόμενης συνέλευσης, προκειμένου να προηγείται προετοιμασία και προδιαβούλευση των θεμάτων της ερχόμενης συζήτησης.

Γ. ΟΡΓΑΝΑ

1. ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ

Ο συντονιστής έχει την ευθύνη της ομαλής διεξαγωγής της συνεδρίασης της Συνέλευσης τηρώντας τις βασικές αρχές της διαδικασίας. Πρόκειται για εκτελεστικό όργανο, που έχει αναλάβει την ευθύνη έναντι του σώματος της Συνέλευσης, να διεκπεραιώσει το έργο της ομαλής λειτουργίας και την τήρησης της διαδικασίας. Έχει ισότιμο δικαίωμα ψήφου, και ισότιμο δικαίωμα τοποθέτησης με όλους τους συμμετέχοντες στη Συνέλευση. Το δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του, υπό τη προϋπόθεση ότι θα έχουν  εξαντληθεί όλες οι πρωτο-ομιλίες, και δηλώσει ότι η δήλωσή του εκφράζεται εκτός καθηκόντων συντονιστή. Είναι το μόνο πρόσωπο που υπόκειται σε περιορισμούς. Εκλέγεται από τη Συνέλευση και είναι άμεσα ανακλητός. Μπορεί να είναι και διαφορετικός εκ περιτροπής.

2. ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Για την πιο αποτελεσματική λειτουργία της Συνέλευσης δημιουργούνται εθελοντικά, μέσα από το σώμα της Συνέλευσης, ομάδες εργασίας. Οι ομάδες είναι επιφορτισμένες με την υλοποίηση των αποφάσεων της Συνέλευσης, και μόνο. Έχουνεκτελεστικό των αποφάσεων της Συνέλευσης χαρακτήρα, και λογοδοτούν στο σώμα της Συνέλευσης για την πορεία της δράσης τους, προκειμένου να ελέγχονται για την ορθή υλοποίηση. Σε περίπτωση μη ορθής υλοποίησης των αποφάσεων της Συνέλευσης, ανακαλούνται άμεσα από τη Συνέλευση, με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων όπως περιγράφηκε πιο πάνω. Στη περίπτωση αντιμετώπισης έκτακτων ζητημάτων, προστρέχουν στη Συνέλευση για νέες εντολές, αλλά και για γνωμοδότηση στις περιπτώσεις άγνοιας χειρισμών. Λειτουργούν δηλαδή υποβοηθητικά προς τη συνέλευση αλλά και αντίστροφα. Έχουν τις δικές τους, αυτόνομες, Συνελεύσεις, ταυτόχρονα όμως συμμετέχουν, λογοδοτούν και παρουσιάζουν τη δράση τους ή το έργο τους στη Λαϊκή Συνέλευση ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Συνίσταται η ανακύκλωση των ατόμων προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα γραφειοκρατικοποίησης.

3. ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Πρόκειται για ομάδα εργασίας που έργο της έχει τη καταγραφή κι αρχειοθέτηση των πρακτικών αλλά κι άλλων κατατεθειμένων από τους συμμετέχοντες εγγράφων κατά τη λειτουργία της Συνέλευσης. Επίσης, τηρεί το μητρώο συμμετοχών σε περίπτωση που υπάρχει.

Όπως κάθε ομάδα εργασίας περιορίζεται στις αρμοδιότητες που την απασχολούν, και είναι άμεσα ανακλητή σε περίπτωση υπέρβασης ή μη ορθής εκτέλεσης. Συνίσταται ανακύκλωση των μελών.

4. ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ

Η Συνέλευση έχει το δικαίωμα εντολής εκπροσώπησης, προκειμένου να καλύψει την ανάγκη συνεργασίας κι επικοινωνίας, με άλλες Λαϊκές Συνελεύσεις, εργατικά, καταναλωτικά, παραγωγικά συμβούλια, ενώσεις προσώπων -επαγγελματικών ομάδων και συλλογικότητες. Ο, η εκπρόσωπος της Συνέλευσης λειτουργεί ως εκτελεστικό όργανο της Συνέλευσης και οφείλει να τηρεί τις αποφάσεις, συντεταγμένες, οδηγίες και μεθόδους για τις οποίες έχει εξουσιοδοτηθεί. Το κριτήριο επιλογής είναι η μείωση των πιθανοτήτων αυθαίρετης χρήσης της εξουσιοδότησης της Συνέλευσης. Ο, η εκπρόσωπος είναι αποκλειστικά εκτελεστικό όργανο της Συνέλευσης και δεν αποκλίνει από τις οδηγίες της. Η Συνέλευση διατηρεί το δικαίωμα άμεσης ανάκλησης του εκπροσώπου σε περίπτωση, που αντιληφθεί υπέρβαση ή απόκλιση από τις κατευθύνσεις της.

Ο, η εκπρόσωπος επιλέγεται ανάλογα με τις αποφάσεις της Συνέλευσης, είτε με κλήρωση, είτε με εκλογή, παραμένει στην θέση του για μέγιστο χρονικό διάστημα τριών μηνών, δεν μπορεί να λάβει ξανά εντολή εκπροσώπησης μέχρι της εξάντλησης των διαθεσιμοτήτων από το Σώμα, και της παρέλευσης τουλάχιστον δύο ετών από την ημερομηνία λήξης της προηγούμενης θητείας του. Λογοδοτεί σε κάθε συνεδρίαση για την πορεία της εργασίας του, οφείλει να ερωτά ή να απευθύνεται στο Σώμα της Συνέλευσης στην περίπτωση, που εκ των συνθηκών πρέπει να αποκλίνει των εντολών του. Σε περίπτωση επείγουσας απόφασης, ο, η εκπρόσωπος οφείλει να ζητήσει την σύγκληση Έκτατης συνεδρίασης της Συνέλευσης, η οποία για να είναι σύννομη ως προς τις αποφάσεις, πρέπει να απαρτίζεται, τουλάχιστον, από τα 3/5 του αριθμού των συμμετεχόντων στην συνεδρίαση, που εξουσιοδότησε τον εκπρόσωπο. Εάν η σύγκληση της Έκτακτης Συνέλευσης συγκεντρώσει αριθμό λιγότερων των 3/5, οι αποφάσεις της είναι άκυρες, αλλά έχουν βαρύνουσα γνωμοδοτική ισχύ προς τον, την εκπρόσωπο. Στην επόμενη συνεδρίαση της Συνέλευσης πρέπει να ελέγχεται η διαδικασία της Έκτακτης Συνέλευσης.

5. ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ – ΕΝΩΣΕΙΣ- ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ, ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Η Συνέλευση έχει τη δυνατότητα σύστασης επιτροπών ή συμβουλίων με μόνιμο χαρακτήρα λειτουργίας, προκειμένου να καλύψει πάγιες ανάγκες της κοινότητας, όπως αυτή της σίτισης, της υγείας, της εκπαίδευσης, πρόνοιας, ασφάλειας και άλλες ανάγκες μόνιμου χαρακτήρα. Οι σχηματισμοί αυτοί διέπονται ολοκληρωτικά, από τους κανόνες λειτουργίας των ομάδων εργασίας, όπως περιγράφεται πιο πάνω, καθώς και από τους κανόνες που διέπουν την εκπροσώπηση, σε περίπτωση λειτουργικής εκπροσώπησης προς  τρίτους.

——————————————————————————————————-

*2. Η έννοια της πολιτικής έχει διαστραφεί στη πράξη. Πολιτική είναι συνολικά η διαδικασία και μέθοδος λήψης αποφάσεων από τη κοινωνία. Αντίθετα στη σημερινή εποχή η έννοια έχει πρακτικά πάρει χαρακτήρα διαχείρισης κι ελέγχου της κοινωνικής αντίδρασης στον ανελεή και κατ’ εξακολούθηση βιασμό της. Έχει χάσει, το περιεχόμενο της αυτόνομης κι εθελούσιας συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Ως εκ τούτου το σημερινό μόρφωμα δεν είναι παρά “μεταπολιτική” και όχι πολιτική.

*3. Δεν αποκλείεται, να συγκληθούν κάποιες συνδιασκέψεις G7, G20, Ευρωζώνη, κτλ, και ν’ αποφασίσουν, με προσυνενόηση με τους κερδοσκόπους, μια κάποια περιστολή της ασυδοσίας τους, προκειμένου να μην εκραγεί το σύστημα. Άρα πιθανώς να ληφθούν κάποια μέτρα, αν όχι στάχτη στα μάτια του κόσμου, θα είναι ελάχιστα περιοριστικά.

*4. Τα πράγματα οδηγούνται εκεί, κι ας το λάβουν αυτό υπ’ όψιν τους οι συνάνθρωποί μας, κυρίως από τις “ανεπτυγμένες” κοινωνίες της “δύσης” στις ΗΠΑ κι Ευρώπη, καθώς και οι κινέζοι συνάνθρωποί μας επίσης.

Συνδιαμόρφωση: Θανάσης, Δαμιανός

Συνδρομή: Γιώργος
πηγή:risinggalaxy