εγκλήματα

Δεν βρήκα  καλύτερη προσέγγιση και ερμηνεία του νέου μνημονίου και τής σημερινής κατάστασης απ' το παρακάτω κείμενο.
Ας σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί...

Εγκλήματα ειρήνης

Αν στο πρώτο μνημόνιο αιφνιδιαστήκαμε και μασήσαμε μπροστά στο δίλημμα "τα μέτρα ή καταστροφή", στο δεύτερο το δίλημμα αντιστρέφεται: καταστροφή θα είναι η υπογραφή του, δρόμος χωρίς γυρισμό θα είναι η υπογραφή του, τελειωτική κατεδάφιση θα είναι η υπογραφή του.

Παλιά στα εργοτάξια των δρόμων υπήρχαν ταμπέλες που έγραφαν: "Η ταλαιπωρία θα είναι προσωρινή, αλλά η βελτίωση της ζωής μας μόνιμη". Το αντίστροφο συμβαίνει με τους όρους που συνοδεύουν κάθε δόση: η ταμειακή ανακούφιση είναι προσωρινή και η διάλυση της κοινωνίας μόνιμη.
Δεν υπάρχει χειρότερο σενάριο, δεν υπάρχει πιο δραματικό σενάριο από την επιβολή των όρων του νέου μνημονίου. Οσοδήποτε δραματικές κι αν θα είναι οι συνέπειες της άρνησής του, οφείλουμε να μην αυτοκτονήσουμε σαν κοινωνία, οφείλουμε να πούμε και στην εξωτερική και την εσωτερική τρόικα πως εδώ είναι δημοκρατία και όχι πειραματικός σωλήνας, πως εδώ ζούνε άνθρωποι και όχι ζώα, πως εδώ είναι ανεξάρτητο κράτος που πριν απ' όλα και πρώτα απ' όλα οφείλει να διασφαλίσει την μη εξαθλίωση των πολιτών του, την μη κατάρρευση των δομών του, την μη αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού του.
Οφείλουμε να το πούμε εκατομμύρια πλέον άνθρωποι στους δρόμους. Ούτε δεκάδες ούτε εκατοντάδες χιλιάδες. Εκατομμύρια.
Όχι στην ταξικότατη πολιτική των εγκληματιών ειρήνης, όχι στην κατάργηση του εργατικού δικαίου, όχι στην αναίρεση του νομικού πολιτισμού που συνιστά την Ευρώπη, όχι στην μετατροπή της Ευρώπης σε τρίτο κόσμο.
Η Ιστορία δεν γράφεται ερήμην μας, η Ιστορία γράφεται από εμάς τους ίδιους.
Αν δεν τους σταματήσουμε τώρα, θα ξαναβρεθούμε σε τρεις μήνες εκβιαζόμενοι ξανά, ένα επίπεδο εκβιαστικών μέτρων πιο κάτω, ένα επίπεδο διάλυσης πιο κάτω. Και πάει λέγοντας, μέχρι πια να μην απομείνει τίποτα. Ας σώσουμε ό,τι μπορεί ακόμα να σωθεί. Το οφείλουμε. Και το μπορούμε. Μπορούμε να γίνουμε παράδειγμα για τους λαούς που θα έρθουν αύριο στη θέση μας, μπορούμε να γίνουμε ανάχωμα στους ευρύτερους ταξικούς σχεδιασμούς, μπορούμε να δείξουμε ότι το πείραμα ως εδώ πήγαινε. Από εδώ και πέρα το πειραματόζωο είτε αντιδρά είτε πεθαίνει αργά και βασανιστικά από το φάρμακό του.

http://old-boy.blogspot.com/



Στο κάλεσμα της 10ης του Φλεβάρη πολύς κόσμος ανταποκρίθηκε (όπως και χθες το βράδυ στο κάλεσμα των πρωτοβάθμιων

Συγκέντρωση 10 Φλεβάρη "η αυτοί ή εμείς"...

Μεγάλη η συμμετοχή της νεολαίας αυτή την φορά..κάτι που προκαλεί πάντα επέμβαση των μονάδων καταστολής..δεν μπορούν να βλέπουν νέους..

Την προηγούμενη είχαν βγάλει ανακοίνωση ότι δεν θα χτυπήσουν τα αδέλφια τους τους πατεράδες κλπ.. μάλλον δεν ήταν εκεί...

τιμωρούν τους φτωχούς

The IMF must realise that, in Greece, the treatment is worse than the disease

It's clear that punishing the poor will only deepen the recession – so why are the IMF technocrats intent on further austerity?

During an official visit to the LSE in November 2008, the Queen asked a professor why economists had failed to predict the financial crash, the most dramatic event in recent economic history. The professor's answer is not known. A year later, after a British Academy seminar, eminent economists answered by blaming "a failure of the collective imagination of many bright people, both in this country and internationally, to understand the risks to the system as a whole."
Yesterday the IMF reported that the Greek economy had "taken a turn for the worse" against its earlier predictions. The growth forecast for 2011 was revised downwards from -4% to -6% for 2011 and to -3% for 2012. The 2011 deficit, predicted at 7.5% of GDP, has now been revised to 9%. Greek officials expect it to be more than 10%. Public debt was 130% of GDP in 2009. The IMF predicts now that it would peak at 187% in 2013 and fall to 152% of GDP by 2020, if all measures imposed on Greece succeed. This is unlikely. The selling off of the remaining public assets has yielded very little and negotiations with private creditors who were asked to accept a 50% writedown by the EU October summit have stalled. It will take 10 years, the IMF reports, for Greece to close the competitiveness gap. It will take much shorter to destroy the Greece we know.
The IMF accepts that its forecasts failed badly and blames the government for not fully committing to the programme, institutional and legal hurdles to reform as well as lack of vigour in tax collection. According to Poul Thomsen, the mission chief, the IMF is blameless for the failure of the austerity package it imposed. But unlike the Queen's interlocutors, the IMF cannot claim that this failure was sudden or unpredictable. This will be the fifth successive year of recession, with the Greek economy contracting up to -20% over the period.
Yet the IMF announced more of the same medicine, following Mae West's saying that "you can not get enough of a good thing". Further austerity amounting to ¤20bn of public spending cuts will be imposed between 2012 and 2015. Around 150,000 civil servants will lose their jobs, unemployment will rise to 19% (but then who believes the IMF predictions?), the already slashed salaries, pensions and social services will be cut further. The minimum wage will be reduced and collective bargaining abolished. This is an image of hell passing as the road to heaven.
The IMF has admitted the failure of its forecasts but doesn't accept responsibility. How badly must the policies misfire before they accept that the treatment is worse than the disease? You don't need to be a Nobel prize-winning economist to know that taking money out of the pockets of impoverished people (civil servants' salaries have been cut by up to 50%) will deepen the recession and destroy any prospects of recovery. But the IMF technocrats are unable to admit that their theories show a "failure of collective imagination".
Will the IMF admit at least that they are destroying millions of lives? The macroeconomic figures are staggering; the social consequences are much worse. Ordinary Greek people have paid a heavy price for the consistent failure of the political and economic elites and the perverse persistence of IMF policies. Unprecedented increases in unemployment, poverty, homelessness, mental illness and criminality are destroying social bonds, reminding us of the catastrophes of the 1930s. The 30s analogy is also borne out by the participation of the extreme rightwing and xenophobic LAOS party in the Athens coalition government. When the far-right Freedom party of Jörg Haider entered the Austrian coalition government in 2000, the EU states were outraged and imposed diplomatic sanctions. In Greece, the EU and IMF conditions led to the entry of the extremists into government.
Only one point of the IMF report seems to bear any relationship with reality. The fund accepts indirectly that popular resistance to the measures has contributed to the failure to meet the targets. The "can't pay won't pay" movement, the "outraged" who occupied the squares of Greece for months, showing direct democracy in action – now repeated elsewhere in the Occupy sites – the electricians not prepared to cut the supply of people if they cannot pay the poll tax illegally collected through electricity bills, have shown that ordinary people can frustrate the plans of mighty powers.
The Queen's "naive" question can have only one answer: the neoliberal economics of austerity and punishment of the weakest in our society is not a road to knowledge or prosperity. The Greek people are asking the same question of the IMF technocrats. In doing so, they are fighting for the future of another Europe not much in evidence in European summits.

• Costas Douzinas
  
  • guardian.co.uk, Thursday 15 December 2011 09.30 GMT

Το πειραματοζωο Ελλην

Βλέποντας ξανά αυτό το βιντεάκι (πριν δυο μήνες είχε κυκλοφορήσει ) με έζωσαν μαύρα φίδια.
Αν τότε είχα γελάσει, πικρά είναι η αλήθεια,τώρα θορυβήθηκα.
Γιατί κατά μία έννοια αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο περήφανος κατά τ' άλλα Έλληνας, αφού πρώτα έχωσε μερικά φάσκελα κι έριξε μερικές χριστοπαναγίες έσκυψε το κεφάλι και παρακολουθεί μαρμαρωμένος.
Τι περιμένει λοιπόν;Τους σωτήρες;Αυτούς δηλαδή που στον αποστειρωμένο χώρο τους, πίσω απ' το χονδρό τζάμι, παρακολουθούν την  πορεία του πειραματόζωου;

Η αδιαφορία μεγάλου μέρους της κοινωνίας, σε τέτοιες μαύρες σκέψεις με οδηγεί.
Εκτός και αν περιμένουν, όπως πάντα,τους λίγους να βγάλουν τα κάστανα απ' την φωτιά.
Κι αυτό είναι χειρότερο..

Απεργία Χαλυβουργών

αναδημοσίευση από omniatv

Νίκη στον αγώνα των Χαλυβουργών!
ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ: Η καρδιά της εργατικής τάξης χτυπά στο Θριάσιο. ΑΠΕΡΓΙΑ,Τρίτη 13/12. Με απόφασή του το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας, ύστερα από σύσκεψη δεκάδων φορέων και εργαζομένων, αποφάσισε 24ωρη Απεργία σε όλο το Θριάσιο, την Τρίτη 13/12/2011 και συγκέντρωση στην Πλατεία Ηρώων Ελευσίνας στις 10 π.μ. της ίδιας ημέρας.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ!
ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ!
Ενάμιση μήνα οι απεργοί της Χαλυβουργίας βρίσκονται στην πύλη του εργοστασίου. Ενάμιση μήνα το εργοστάσιο παραμένει κλειστό και περιφρουρημένο! Τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να κάμψει το ηθικό των απεργών. Ούτε οι απειλές του Μάνεση, ούτε οι απολύσεις, ούτε οι ψεύτικες υποσχέσεις των Κουτρουμάνηδων, ούτε ο φόβος μη μείνουν τα παιδιά τους χωρίς γάλα.
Όταν ένας αγώνας δίνεται για τη ζωή και την αξιοπρέπεια δεν υπάρχουν περιθώρια οπισθοχώρησης. Αυτό δεν κατάλαβαν οι βιομήχανοι και τα τσιράκια τους και γι’ αυτό έφαγαν τα μούτρα τους. Πίστεψαν πως οι χαλυβουργοί θα δεχτούν αδιαμαρτύρητα την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας μέσα στο εργοστάσιο, με το πρόσχημα της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης της επιχείρησης. Πως θα φοβηθούν με τις πρώτες 34 απολύσεις στέλνοντας τους δικαστικούς κλητήρες στα σπίτια των απεργών. Πως θα τους κατατρομοκρατήσουν αναγκάζοντας τους να ανοίξουν το εργοστάσιο άρον άρον, με τις υπόλοιπες 16 απολύσεις. Μάταιος ο κόπος τους! Από τις 31 Οκτώβρη ως σήμερα το εργοστάσιο παραμένει κλειδωμένο, κι οι εργάτες από την πύλη φωνάζουν ή όλοι στη δουλειά ή κανένας! Από την πύλη ενός εργοστασίου, από την κατειλημμένη πύλη της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», οι εργάτες προλετάριοι στέλλουν μήνυμα, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και ελπίδας σε όλους τους εργαζόμενους: NO PASARAN!
Αυτό το μήνυμα το έχει αγκαλιάσει η εργατική τάξη και όλος ο λαός. Ένα πρωτόγνωρο δίκτυο αλληλεγγύης, υλικής και ηθικής υποστήριξης, έχει σαρώσει την χώρα. Επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία εργαζομένων, σχολεία, σχολές, εργατικές συλλογικότητες και άνεργοι, ο καθένας όπως μπορεί, κινητοποιείται για να στηρίξει την ηρωική μάχη που δίνεται στην Ελληνική Χαλυβουργία. Το μεγάλο βάρος το επωμίζονται οι ίδιοι οι απεργοί, στερούμενοι το μισθό τους επί ενάμιση μήνα και στηριζόμενοι μοναχά στην ταξική αλληλεγγύη. Αυτός όμως ο αγώνας μας αφορά όλους! Οι εργοδότες σε συνεργασία με την μνημονιακή κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης, που πήρε την εξουσία για να επιβάλλει ότι δεν κατάφερε να επιβάλλει το καταρρέον σκιάχτρο της προηγούμενης κυβέρνησης, σαρώνουν πρώτα τα εργοστάσια και τους μεγάλους εργασιακούς χώρους επιβάλλοντας συνθήκες ζούγκλας. Αν τους αφήσουμε να νικήσουν τώρα, σειρά θα έχουν όλοι οι υπόλοιποι, μέχρι να μην αφήσουν τίποτα όρθιο σε κανένα τόπο δουλειάς.
Τώρα είναι η ώρα, ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια , να αποδείξουμε πως η εργατική τάξη ξέρει και μπορεί να παλεύει ενωμένη σαν μια γροθιά. Να δείξουμε πως μπορούμε να οργανωθούμε και να χτίσουμε την ενότητα μας μέσα από τα δικά μας ανεξάρτητα όργανα μάχης και συσπείρωσης όλων των καταπιεσμένων. Να τσακίσουμε την πουλημένη γραφειοκρατία και τα τσιράκια των αφεντικών Να κόψουμε τον βήχα σε κάθε Μάνεση που ορέγεται απολύσεις!
Για να ανακληθεί κάθε απόλυση στην Χαλυβουργία. Για να μην εφαρμοστούν αλλά και να καταργηθούν παντού οι ελαστικές σχέσεις εργασίας! Κάθε επιχείρηση που κλείνει ή απολύει να καταλαμβάνεται, να ανοίγουν τα βιβλία της και να μπαίνει από τον έλεγχο των ίδιων των εργατών!
Όλοι οι επιμέρους αγώνες και απεργίες πρέπει να οδηγηθούν σε μια μεγάλη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για να ανατρέψουμε την μνημονιακή κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά και κάθε άλλη αστική κυβέρνηση! Για να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και το χρέος τους! Να το διαγράψουμε ολόκληρο και να απαλλοτριώσουμε το κεφάλαιο και την εκκλησιαστική περιουσία για να ζήσει ο λαός!
Να ανοίξουμε το δρόμο για την εξουσία των Εργατικών Συμβουλίων!Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών
 omniatv.com

χωρίς φόβο

Αναδημοσίευση απο Thepressproject.gr
Του Κώστα Λαπαβίτσα
Όταν υπέγραψε το Μνημόνιο, η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα σε πορεία Αργεντινής. Για να κρατήσει τη χώρα πάση θυσία μέσα στο πλαίσιο του σκληρού νομίσματος, αποδέχτηκε δάνεια με επαχθή επιτόκια και όρους αποπληρωμής. Εκχώρησε μέρος της εθνικής κυριαρχίας στην τρόικα επιβάλλοντας λιτότητα για να εξασφαλιστούν πρωτογενή πλεονάσματα και να μειωθεί σταδιακά το δημόσιο χρέος. Αποδέχτηκε επίσης την ανάγκη για περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποιήσεις. Τέτοια μέτρα χαρακτήρισαν την καταστροφική πορεία της Αργεντινής από το 1998 μέχρι το 2001.
Μόνο που στην Ελλάδα οι εξελίξεις είναι ταχύτερες και βιαιότερες. Η μείωση του ΑΕΠ το 2010-11 θα είναι περίπου 10%. Αν προσθέσουμε και το 2009, η συρρίκνωση θα φτάσει το 12%, ενώ προβλέπεται συνέχεια το 2012. Η κατάσταση θυμίζει τη Μεγάλη Κρίση της δεκαετίας του 1930. Και μεταφράζεται σε τραγωδία για του μισθωτούς, τους συνταξιούχους, αλλά και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Οι εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, που έχουν αποδειχτεί πιό αξιόπιστες από της τρόικας, λένε ότι η ανεργία θα ξεπεράσει το 1200000. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από την άλλη, κλείνουν με πρωτοφανείς ρυθμούς.
Η καταστροφή οφείλεται ξεκάθαρα στο πρόγραμμα ΔΝΤ/ΕΕ/ΕΚΤ. Αφενός, χτυπήθηκε σκληρά η συνολική ζήτηση μέσω των κρατικών περικοπών, της αύξησης των φόρων και της μείωσης μισθών και συντάξεων. Αφετέρου, οι τράπεζες περιόρισαν την παροχή ρευστότητας για να γίνει η ‘απομόχλευση’ και να ισχυροποιηθούν οι ισολογισμοί τους. Στις δύο αυτές μυλόπετρες συντρίφτηκαν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, οδηγώντας την ανεργία στα ύψη.
Το αποτέλεσμα ήταν όμως και η αποτυχία του ίδιου του προγράμματος διότι με τέτοια ύφεση οι στόχοι για το έλλειμμα δεν επιτυγχάνονται, ενώ η δυναμική του χρέους είναι πλέον εκτός ελέγχου. Καθόλου δεν πρέπει να ξενίζει η μεγάλη υστέρηση εσόδων το 2011. Η οποία οδήγησε σε οξύτατη αντιπαράθεση με την τρόικα στις αρχές Σεπτεμβρίου, παρ’ ότι η τελευταία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση της χώρας. Δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί χειρότερα σχεδιασμένα προγράμματα σταθεροποίησης από το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο. Και μόνο η φαεινή ιδέα της ατομικής συλλογής αποδείξεων για να υπάρξει έκπτωση φόρου δείχνει ότι φτιάχτηκαν στο πόδι. Διότι για να λειτουργήσει το μέτρο θα έπρεπε να προσληφθούν στρατιές εφοριακών για να ελέγχουν τα εκατομμύρια των αποδείξεων. Αφού κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο, εμφανίστηκαν ακόμη και παράπλευρες αγορές αποδείξεων μεταξύ επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα το κράτος να χάσει μεγάλα έσοδα από επιστροφές φόρων. Στα ΜΜΕ και αλλού όμως, τα αποτελέσματα αυτής της καραμπινάτης ανοησίας παρουσιάζονται ως ένδειξη της αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να δεχτεί μεταρρυθμίσεις.
Αντιμέτωπη με τις νέες πιέσεις της τρόικας και της Γερμανίας, η ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε άτακτα προβαίνοντας σε εξαγγελίες που δείχνουν ότι χάθηκε κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου δεν θα βελτιώσει τη λειτουργία της οικονομίας, ενώ θα αποφέρει αμελητέα μείωση του χρέους, ακόμη κι αν επιτευχθεί ο εξωπραγματικός στόχος των 5 δις ευρώ για το υπόλοιπο του 2011. Οι μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο θα χτυπήσουν κι άλλο τη ζήτηση και θα εντείνουν την ανασφάλεια. Η επιβολή του νέου φόρου ακίνητης περιουσίας είναι βαθειά άδικη, μεταμορφώνει τη ΔΕΗ σε φοροσυλλέκτη και δύσκολα θα πετύχει το στόχο των 2 δις ευρώ.
Από την άλλη, η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και η μείωση των μισθών είναι άκρως απίθανο να φέρουν ουσιαστική άνοδο της ανταγωνιστικότητας και ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα. Για να υπάρξει οικονομικός δυναμισμός απαιτούνται εκτεταμένες επενδύσεις, νέες τεχνολογίες, καινοτομία στην παραγωγή, βελτίωση της παιδείας, προστασία των εργαζομένων και ούτω καθεξής. Χωρίς τη συστηματική παρέμβαση του κράτους σε όλα τα επίπεδα, αυτές οι συνθήκες δεν διασφαλίζονται. Αντί να δράσει θετικά, η κυβέρνηση απειλεί να περιορίσει κι άλλο τις δημόσιες επενδύσεις. Παράλληλα καταστρέφει μοχλούς αποτελεσματικής παρέμβασης στην οικονομία, όπως το ΙΓΜΕ και το ΕΘΙΑΓΕ, προσβλέποντας σε μηδαμινή εξοικονόμηση δαπανών. Πρόκειται για αυτοχειρία άνευ προηγουμένου στην ιστορία της Ελλάδας.
Όλα αυτά χωρίς καν να αναφέρουμε τις τράπεζες που βρίσκονται σε δεινή θέση λόγω του όγκου των κρατικών ομολόγων που διακρατούν, αλλά και των επισφαλειών που συσσωρεύονται εξαιτίας της ύφεσης. Να σημειωθεί ότι οι τράπεζες στα δύο χρόνια της κρίσης, αντί να μειώσουν, αύξησαν το ποσοστό δημόσιου χρέους στα χαρτοφυλάκιά τους. Ο χαμηλότοκος δανεισμός από την ΕΚΤ σε συνδυασμό με τον υψηλότοκο δανεισμό προς το δημόσιο απέφερε σημαντικά, αν και επισφαλή, κέρδη. Η κυβερνητική επιλογή της παραμονής στην ΟΝΕ και η παράλληλη αναζήτηση δανεισμού με οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος εξυπηρέτησαν κυρίως τις τράπεζες. Χωρίς τα δάνεια που παίρνει το ελληνικό κράτος, αλλά και τη ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ, η μετοχική αξία των ελληνικών τραπεζών θα ήταν κοντά στο μηδέν.
Όσο η κυβέρνηση και η τρόικα εντείνουν το πρόγραμμα λιτότητας το επόμενο διάστημα, τόσο εντονότερα θα γίνονται τα φαινόμενα αποσάθρωσης. Η χώρα αρχίζει να μοιάζει την Αργεντινή προς το τέλος του μαρτυρίου της. Ήδη εμφανίστηκαν δίκτυα άμεσης ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών στα κοινωνικά στρώματα που χειμάζονται. Παρατηρείται επιστροφή στις αγροτικές ασχολίες, κλασική ένδειξη οικονομικής οπισθοδρόμησης. Η παιδεία και η υγεία παρουσιάζουν εικόνα προϊούσας αποσύνθεσης. Εντείνεται η κοινωνική ανομία με έξαρση των κλοπών και της βίας. Είναι διάχυτη η αγανάκτηση και η απόγνωση.
Προκύπτει λοιπόν αβίαστα το συμπέρασμα ότι, ακόμη κι αν εκταμιευτεί η έκτη δόση, μόνο από θαύμα θα ικανοποιηθούν οι όροι για τις δόσεις του Δεκεμβρίου 2011, ή του Μαρτίου 2012. Η λογική των πραγμάτων οδηγεί στην αθέτηση πληρωμών στο δημόσιο χρέος, πράγμα που περιμένουν οι διεθνείς αγορές και άρα το σπρεντ κινείται στο απίστευτο επίπεδο των 2000 μονάδων βάσης. Σ’ αυτή την περίπτωση είναι λογικό να ακολουθήσει και έξοδος από την ΟΝΕ, σπάζοντας τη δεσμά του σκληρού νομίσματος. Δεν υπάρχει εξάλλου αμφιβολία ότι η ΟΝΕ είναι μη βιώσιμη με τη σημερινή της μορφή και οι δραστικές αλλαγές σε συνολικό επίπεδο είναι θέμα χρόνου.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα αποδείχτηκε ιστορικό σφάλμα που οδηγεί σε μαρασμό. Η χώρα μπήκε στο καταστροφικό πλαίσιο της ΟΝΕ εξυπηρετώντας μόνο τα συμφέροντα των τραπεζών και ορισμένων μεγάλων επιχειρήσεων. Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της τρόικας επίσης πήγασε από τον συντηρητικό πυρήνα του σκληρού νομίσματος, αλλά γι’ αυτό ακριβώς το λόγο έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Στην πράξη η τρόικα ωθεί την Ελλάδα σε αθέτηση πληρωμών και έξοδο από την ΟΝΕ. Οι εξελίξεις αυτές θα φέρουν μεν μεγάλη αναταραχή, αλλά θα επιτρέψουν στην ανάκαμψη να αρχίσει.
Δυστυχώς όμως η χώρα βρίσκεται μπροστά στην αναταραχή με ήδη εξασθενημένη οικονομία. Πρόκειται για τεράστια ζημία που προκλήθηκε από το Μνημόνιο και τις άλλες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Τα πράγματα περιπλέκονται επίσης από την πλήρη αναξιοπιστία των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και των μηχανισμών εξουσίας. Συνεπώς η επερχόμενη αλλαγή απειλεί να δημιουργήσει φαινόμενα πρωτοφανούς κοινωνικής διάλυσης, που ίσως ξεπεράσουν κι αυτά της Αργεντινής.
Η απάντηση είναι βγουν μπροστά οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται ότι η αθέτηση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ είναι απαραίτητα στοιχεία της λύσης του προβλήματος. Και που θα πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους ώστε να γίνουν αυτά με συντεταγμένο τρόπο αποφεύγοντας την κοινωνική καταστροφή. Με αποφασιστική πολιτική ηγεσία, τα λαϊκά και εργατικά στρώματα μπορούν να λύσουν την κρίση, αλλάζοντας παράλληλα την κοινωνία προς όφελος της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται μετωπικός πολιτικός σχηματισμός με επίκεντρο την Αριστερά.
Το μέτωπο θα προχωρήσει καταρχήν σε στάση πληρωμών, χωρίς να αποδεχτεί τόκους υπερημερίας. Θα προβεί κατόπιν σε λογιστικό έλεγχο του χρέους για να αποφασιστεί σε δημοκρατική βάση τι θα αποπληρωθεί και τι όχι. Θα διαπραγματευτεί τέλος με κυρίαρχο τρόπο με τους πιστωτές για να κλείσει η πληγή όσο πιό γρήγορα γίνεται. Αν στηριχτεί στη λαϊκή βούληση και συμμετοχή, τα όπλα του δεν θα είναι ευκαταφρόνητα. Περιλαμβάνουν τη δυνατότητα να κηρυχθεί μεγάλο μέρος του δανεισμού μη νομιμοποιημένο, ιδίως αυτού από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Η ελληνική Βουλή μπορεί ακόμη να αλλάξει με μονομερή πράξη τους όρους αποπληρωμής των ομολόγων δεδομένου ότι ο μεγάλος όγκος τους διέπεται από την ελληνική νομοθεσία.
Η διαγραφή του χρέους θα δώσει ανάσα στην ελληνική οικονομία, αλλά η έξοδος από το ευρώ θα απαιτήσει πολύ πιό συντεταγμένη αντιμετώπιση. Η καταιγίδα θα κρατήσει μερικούς μήνες, μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης. Θα πρέπει να περάσουν οι τράπεζες υπό δημόσια ιδιοκτησία για να μην καταρρεύσουν. Να τεθούν αυστηροί έλεγχοι στις κεφαλαιακές ροές. Να ληφθούν δοικητικά μέτρα για να αντιμετωπιστούν οι άμεσες ανάγκες σε καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα. Να γίνει αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου για να στηριχτούν τα εργατικά και τα φτωχότερα στρώματα. Να κινητοποιηθεί η νομισματική πολιτική για να καλυφθεί το πρωτογενές έλλειμμα και να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι, αφού σπάσουν τα δεσμά του σκληρού νομίσματος, η ανάκαμψη μπορεί να είναι ταχεία. Ανακτάται η εσωτερική αγορά, μειώνεται η εξάρτηση από τις εισαγωγές, τονώνεται η εξαγωγική ισχύς και, το κυριότερο, δημιουργείται η δυνατότητα να προστατευτεί η απασχόληση. Το επιχείρημα που συχνά ακούγεται, ότι η Ελλάδα δεν θα ανακάμψει όπως η Αργεντινή γιατί δεν έχει  μεγάλες εξαγωγικές δυνατότητες σε αγροτικά προϊόντα, είναι έωλο. Οι χώρες που ξεφεύγουν από τη χρηματοπιστωτική μέγγενη ανακάμπτουν η κάθε μία ανάλογα με τις ιδιομορφίες της οικονομίας της, όπως είναι φυσικό. Αλλά ανακάμπτουν.
Η πραγματικη σημασία της εμπειρίας της Αργεντινής για την Ελλάδα είναι διαφορετική. Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να αρκεστεί στη μισοτελειωμένη αλλαγή της Αργεντινής, αλλά να την ολοκληρώσει. Ο Κίρτσνερ απάλλαξε τη χώρα του από το βραχνά του ΔΝΤ, χωρίς όμως να ανατρέψει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε ουσιαστικότερη κοινωνική αλλαγή προς όφελος της εργασίας, χτυπώντας το νεοφιλελευθερισμό στην Ευρώπη. Ένα ριζοσπαστικό αριστερό μέτωπο μπορεί να κάνει βαθειές στρατηγικές τομές στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλάζοντας παράλληλα εκ βάθρων το κράτος και το πολιτικό σύστημα. Μπορεί να αναζωογονήσει τον παραγωγικό ιστό βάζοντας τη χώρα σε τροχιά προόδου και φέρνοντας πιό κοντά το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει κατάσταση έκτακτης ανάγκης που είναι αποτέλεσμα του τραγικού σφάλματος της συμμετοχής στην ΟΝΕ, της επιβολής λιτότητας, αλλά και της συνολικής αποτυχίας της άρχουσας τάξης και του πολιτικού προσωπικού της. Η επίλυση της κρίσης είναι όμως απολύτως εφικτή, με παράλληλη κοινωνική αλλαγή υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, αρκεί να βγουν μπροστά οι δυνάμεις που έχουν συναίσθηση ευθύνης και δε φοβούνται αυτό που έρχεται. Όσο γι’αυτούς που έφεραν τη χώρα στην παρούσα κατάσταση, ας θυμούνται ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να μην έχει βρει ακόμη τη φωνή του, αλλά όλα τα παρατηρεί και τα καταγράφει.

42 μέρες

 

 Κυριακή μεσημέρι στην πύλη της χαλυβουργίας.Αρκετός κόσμος για συμπαράσταση.Γιορτή για τα παιδιά των εργατών λίγο ποιο μέσα.Στολισμένο και το δενδράκι με πολύχρωμα μπαλόνια.

Στα μεγάφωνα κοφτή βραχνή φωνή δίνει τον τόνο...

"Σαράντα δύο μέρες απεργία Χριστούγεννα θα κάνουμε στην χαλυβουργία"!

οι παραμυθατζήδες

Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟ

Ηαντίθεση είναι σαφής και διά γυμνού οφθαλμού: οι απλοί άνθρωποι, μεταξύ λουκέτων και ανεργίας, έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτοί και τα δικαιώματά τους ήταν ευθύς εξαρχής ο στόχος των Μνημονίων και των Μεσοπρόθεσμων, αλλά δεν έχουν βρει τον τρόπο τα μυριάδες «αχ» να τα ενώσουν στο τεράστιο «όχι» που μετράει.

ΚΑΙ ΟΙ συστημικοί πυλώνες, ζορισμένοι από τους από κάτω που πιέζουν αλλά όχι ακόμη συνολικά, εφευρίσκουν διαρκώς τρόπους να ενώνουν το δικό τους «ναι» και να παρουσιάζουν αυτο-νομιμοποιούμενες κυβερνητικές εκδοχές, για να συνεχίσουν την ίδια πολιτική και να διαπράξουν τα ίδια λάθη.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ είναι πάντοτε ποιος πληρώνει. Και ακόμη, χρησιμοποιώντας τους διάττοντες διαφωνούντες της κυβέρνησης Παπανδρέου και την προσχηματική κριτική στην κυβέρνηση Παπαδήμου, αυτοί που πληρώνουν εξακολουθούν να είναι οι απλοί άνθρωποι. Και αυτό, για τους συστημικούς μας, σημαίνει ότι παραμένουν στους θώκους τους και μπορούν να ελπίζουν, ένας έκαστος, σε ακόμη καλύτερες ημέρες, την ώρα που επιφυλάσσουν για τους «άλλους» ένα μέλλον αθλιότητας, στο οποίο το οδυνηρό σήμερα θα είναι καλύτερο από το κάθε αύριο.
ΘΕΑΤΡΟ σκιών οι διαφωνίες τους, εσωτερική υπόθεση ομογάλακτων πρόθυμων στην υλοποίηση όσων ζητούν οι αγορές στις οποίες ομνύουν. Και πομφόλυγες τα όποια σχέδια υποτίθεται ότι έχουν για το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της.
ΓΙΑΤΙ ο καθένας μας κρίνεται στα «όχι» που λέει όταν τον πιέζουν οι κατ' ευφημισμόν «παράγοντες της αγοράς». Και όλοι αυτοί που σήμερα αυτοπαρουσιάζονται ως ηγέτες και θέλουν να είναι οι πρωταγωνιστές και της επόμενης ημέρας εμετρήθησαν ήδη διά των Μνημονίων και της ανεπάρκειας της, εζυγίσθησαν με το αλάθητο κριτήριο της καθημερινότητος και ευρέθησαν λειψοί.
ΝΑΙ, ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου απέτυχε. Αλλά αυτό το έχουμε καταλάβει καιρό τώρα, μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε αυτούς και τις σημερινές, εν κενώ, τοποθετήσεις τους για να το αντιληφθούμε. Πού ήταν όλοι τους χθες; Τι υπέγραφαν; Τι υλοποιούσαν;
ΒΕΝΙΖΕΛΟΙ και Χρυσοχοΐδηδες, Λοβέρδοι και Ραγκούσηδες μπορεί ως πρόσωπα να ήταν στο γυάλινο πύργο που ακόμη ζουν, αλλά ως πολιτικοί ήταν εδώ, δέσμευαν τη χώρα διά της υπογραφής τους και διαγκωνίζονταν ποιος θα πάρει τα περισσότερα εύσημα από τους τροϊκανούς για την εφαρμογή της «συνταγής» που εξοντώνει τη χώρα.
ΤΟ ΨΕΜΑ είχε πάντοτε κοντά ποδάρια. Γι' αυτό και ουδείς πείθεται όταν όλοι αυτοί μιλούν για ανάπτυξη και καλύτερες μέρες. Γι' αυτό και ουδείς παθιάζεται με τις σκιαμαχίες τους. Η πολιτική τους έχει εκμετρήσει το ζην και ετοιμάζεται για την εφεδρεία. Απλώς αυτοί, κράτα με να σε κρατώ και χτύπα με να σε χτυπώ, έχουν ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς. Και θέλουν, άλλη μια φορά, να τους κλείσουν σε βάρος μας.
ΚΑΘΕ ημέρα όμως γίνονται περισσότεροι αυτοί που βλέπουν ότι το παραμύθι τους δεν έχει δράκο. 'Η, για να το πούμε πιο σωστά, ο μόνος δράκος, με τον οποίο πρέπει μια και καλή να τελειώνουμε, είναι τα παραμύθια τους.

delipetros@enet.gr

προβλέψεις..

διαφώνησε η φυλή με τον μάγο γιατί τους έχει ξεπατώσει στο μάζεμα ξύλων με την πρόβλεψή του για βαρύ χειμώνα.
κάνουν συνέλευση,βγάζουν αντιπροσώπους να πάνε στην κορφή του βουνού,στον νέο υπερσύγχρονο μετεωρολογικό σταθμό να πάρουν μια δεύτερη γνώμη...

τι χειμώνα θα κάνει φέτος κύριοι, ρωτούν...
βαρύ πολύ βαρύ τους απαντούν..δεν βλέπετε που οι Ινδιάνοι εκεί κάτω έχουν γμθ να μαζεύουν ξύλα όλο το καλοκαίρι...

Η κάρα του Αγίου Φλώρου (βατοπαιδίου) | Techie Chan

Η κάρα του Αγίου Φλώρου (βατοπαιδίου) | Techie Chan

Καπιταλιστική κρίση, απεχθές χρέος και αθέτηση πληρωμών - Η Αυγή online

Καπιταλιστική κρίση, απεχθές χρέος και αθέτηση πληρωμών - Η Αυγή online

108 δις Κόπροι | Techie Chan

108 δις Κόπροι | Techie Chan

Ανοιχτή επιστολή στον κ. Θ. Πάγκαλο : aformi

Ανοιχτή επιστολή στον κ. Θ. Πάγκαλο : aformi

ΓΕΝ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΘΕΛ Α.Ε ΟΑΣΑ. 31/01/2011

12 χρόνια στα Βαρέα; Δυστυχώς χάσατε... | Άρθρα | Ελευθεροτυπία

Πραγματικά δεν ξέρω αν έχω την διάθεση να ψάξω τις προϋποθέσεις που αναφέρει το παρακάτω άρθρο!
Αυτά που συμβαίνουν με το ασφαλιστικό και τα βαρέα με έχουν κουράσει υπερβολικά!
(Αν κάποιος βρει άκρη ας με ενημερώσει..)
Το μόνο σίγουρο είναι ότι χάνονται κατακτήσεις πολλών δεκαετιών.
Και πολλά χρήματα που έχουμε καταβάλει....
Και ο προγραμματισμός(;) του καθένα μας για σύνταξη(!)
Πόσο νόμιμο είναι αυτό;
Ίδωμεν...
12 χρόνια στα Βαρέα; Δυστυχώς χάσατε... Άρθρα Ελευθεροτυπία

Μην φάτε,θα έχουμε...γλαρόσουπα!

Εορτές λοιπόν ξανά.Η χαρά του ανέργου!Εντάξει,πλάκα κάνω!Δεν έχω ακόμα σαλέψει!Ίσα-ίσα που φέτος ήμουν προετοιμασμένος!Είχα κρατήσει πού λέτε δύο δωροεπιταγές των εξήντα ευρό έκαστη να περάσω αυτές τις χρονιάρες μέρες!

Μπόνους απ' την δουλειά.Μαζί τα τρώμε!Κάτι ξέρει αυτός!Για να τις βρω όμως ήταν ένα θέμα.

Βλέπεις η μία ήταν από πέρσι τέτοιον καιρό και η άλλη απ' τον Ιούνη!Έφαγα τον τόπο.βρήκα την μία,αλλά η άλλη άφαντη!Μου έγινε έμμονη ιδέα.Έκανα το σπίτι πουτάνα.Τίποτα.Ως που μια μέρα έκανε (επιτέλους)κρύο,βάζω το παλτό και ω του θαύματος νάτη στην μέσα τσεπούλα!

Την Παρασκευή λοιπόν γραμμή για το σούπερ μάρκετ.Τρόφιμα για την βδομάδα των Χριστουγέννων!Αυστηρά.Μην κάνεις καμιά μαλακία όπως πέρσι,σκεφτόμουν στο δρόμο..

Μπήκα με φόρα.Δέν ήξερα τον χώρο.Είπα να ρίξω μια ματιά.Δέν πήρα καρότσι.Μόνο ένα καλάθι.Τρόφιμα είπαμε.Πέρασα πρώτα απ' τα απορρυπαντικά,μετά απ' τα ηλεκτρικά,γλάστρες,εργαλεία..η λίστα με της ελλείψεις του σπιτιού μεγάλωνε με μαθηματική ακρίβεια.Συγκρατήθηκα.Πήρα και μισό κιλό..κιμά και ένα στήθος γαλοπούλα(το έβαλα στην κατάψυξη ο αθεόφοβος!) α και μισό κιλό συκώτι,πλήρωσα 80 ευρό,έφαγα το σαββατοκύριακο και όσο για τα Χριστούγεννα...έχει ο θεός.

..Η πλάκα είναι ότι την Δευτέρα θα πάω να ψωνίσω τρόφιμα για την πρωτοχρονιά, με την δεύτερη καβάντζα!Ετοιμάζω λίστα.....

Αρνητική διαλεκτική | Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα

Αρνητική διαλεκτική | Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα

Κλαδικές συμβάσεις ξενοδοχοϋπαλλήλων

Σάν πολύ φόρα δεν έχουν πάρει;
Αγριο ψαλίδι μισθών στον ιδιωτικό τομέα Άρθρα Ελευθεροτυπία

ΣYΜΒΑΣΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ

ΣYΜΒΑΣΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ

Γουρούνι στο σακί...

TA NEA On-line

Δεν θα δεις ανάπτυξη ποτέ (πρωθυπουργέ, πρωθυπουργέ) [σε ταληράκια] | Techie Chan

Δεν θα δεις ανάπτυξη ποτέ (πρωθυπουργέ, πρωθυπουργέ) [σε ταληράκια] Techie Chan