«Ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιός μου γκέι, ο άλλος αναρχικός κι εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιό βαγόνι θα μας βάλουν.»
Μια δημοσιογράφος ερευνά για χρόνια την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή».
Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκυμανταίρ προσπαθεί να ανακαλύψει «τί έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ως θύματα» του συστήματος.
Η Χρυσή Αυγή «ποτέ δεν κρύφτηκε», όσον αφορά στην ιδεολογία της. Η απήχησή της στις κάλπες μπορεί παλιότερα να ήταν απειροελάχιστη, όμως η συμβατότητα αυτής της ιδεολογίας με γερά παγιωμένες αντιλήψεις στην Ελλάδα – που καλλιεργούν πολλοί κληρικοί, τα περισσότερα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα – αποτελεί το εύφορο έδαφος στο οποίο ανθεί η οργάνωση.
Η σκηνοθέτρια εξετάζει το θέμα μέσα από τις προσωπικές της εμμονές, τις ανησυχίες και τους φόβους της, έχοντας ήδη αφιερώσει αρκετά χρόνια και άλλες δύο τηλεοπτικές παραγωγές στην προσέγγιση του νεοναζιστικού κόμματος, που κατέλαβε την τρίτη θέση στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ύστερα από τρεις δεκαετίες περιθωριακής, αλλά αιματηρής, δραστηριότητας.
Του Χρήστου Αβραμίδη
από το περιοδικό “Αναιρέσεις” , τεύχος 19
…τη γη ξαναμοιράζουν
Η σκύλα που γέννησε τον φασισμό , βρίσκεται πάλι σε οργασμό, φέρεται να είπε κάποτε ο Μπρεχτ.
Αλλά αλήθεια ποιος γκάστρωσε πάλι την σκύλα και ποιος είναι ο πατέρας
και η μάνα του φιδιού; Αυτά και άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα που
απασχολούν όλο και περισσότερο τα mainstream ΜΜΕ και οι απαντήσεις
τείνουν να διαπλέκονται με έναν μεταμοντέρνο τρόπο που θυμίζουν
περισσότερο κουτσομπολιό παρά πολιτικό διάλογο και ανάλυση. Ο Σταύρος
Θεοδωράκης μας είπε ότι φταίνε οι ακραίες ενέργειες, ο Θεόδωρος
Πάγκαλος, μίλησε για τους αγανακτισμένους και όλοι μαζί δεν ξέχασαν να
υπονοήσουν ή να αναφέρουν ότι πίσω από όλα κρύβεται η αριστερά και οι
αγώνες της. Μαθήματα ευρωπαϊκής Ιστορίας
Η ιστορία διδάσκει, και δυστυχώς ή ευτυχώς, αποδείχτηκε ότι είναι ο
καπιταλισμός που γέννησε και εξέθρεψε, τροφοδοτήθηκε και αναστήθηκε από
τον φασισμό κάποτε. Επίσης “ Η ιστορία γράφεται με αγώνες εργατών” όπως
λέει ένα σύνθημα, μερικές φορές, όμως αυτοί οι αγώνες είναι αρκετά
ισχυροί για να ενοχλήσουν την “φιλελεύθερη” “δημοκρατία” και το
κατεστημένο, όχι όμως και τόσο ισχυροί, για να την καταργήσουν και να
την αντικαταστήσουν με μία σοσιαλιστική δημοκρατία. Εκεί, η ιστορία
γράφεται με “αγώνες” φασιστών που από κοινού με τους κεφαλαιοκράτες
αναλαμβάνουν να αφανίσουν το εργατικό κίνημα και να εντάξουν την ταξική
πάλη μέσα στο έθνος.
Στα δύο φασιστικά κινήματα που κατάφεραν να πάρουν την εξουσία έχουμε
κάποια κοινά, που τηρουμένων των αναλογιών τα βλέπουμε και σήμερα. Ο
φασισμός ουσιαστικά έρχεται να φωλιάζει εκεί που αμφισβητείται η
υπάρχουσα τάξη πραγμάτων αλλά την ίδια στιγμή, δεν διαφαίνεται ως
ρεαλιστική μια άλλη προοπτική. Έτσι, τόσο στην Ιταλία όσο και την
Γερμανία έχουμε ένα διάστημα εντός του οποίου οι εγγενής αντιθέσεις του
καπιταλισμού αλλά κυρίως οι εργατικές κινητοποιήσεις, αμφισβητούν την
κοινωνική τάξη πραγμάτων. Κάτι τέτοιο μεταφέρεται και στο κεντρικό
πολιτικό σκηνικό, όπου σε Ιταλία και Γερμανία έχουμε μια σειρά από
βραχύβιες κυβερνήσεις που δεν μπορούν να πάρουν τα απαραίτητα,
“ριζοσπαστικά” μέτρα, ενάντια στον λαό και κατά συνέπεια υποχωρούν και
καταρρέουν.
Αυτό έχει σαν συνέπεια, οι ελίτ και τα κόμματά τους, να προετοιμάζουν
μια κατάσταση ισχυρού αυταρχικού κράτους για να μπορέσουν να περάσουν
αυτήν την κρίση χωρίς να ανατραπεί η εξουσία και τα προνόμιά τους. Είναι
πολύ χαρακτηριστικό ότι πριν από την ισχυροποίηση των φασιστών στην
Ιταλία, η κυριότερη εργοδοτική ένωση ανέφερε ‘Η τρέχουσα οικονομική κατάσταση μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με
μια εντατικοποίηση της παραγωγής, μαζί με μια μείωση της μη αναγκαίας
κατανάλωσης και για αυτό το σκοπό η κυβέρνηση πρέπει να έχει μια καθαρή
, ακριβή στιβαρή στρατηγική που να εγγυάται την πειθαρχία σε όλη τη
χώρα και την ασφάλεια, τόσο για την ανάπτυξη ελεύθερων ατομικών
πρωτοβουλιών όσο και για τη διατήρηση των κανόνων του νόμου”(Μπέχαν 2012 51)
Έτσι λοιπόν, σταδιακά προλειαίνεται το έδαφος για την ισχυροποίηση
των φασιστών που ωφελούνται από την λαϊκή αγανάκτηση αλλά και την
στήριξή τους από μέρους των ισχυρών τάξεων.
Αυτές οι τάξεις, στα πρώτα χρόνια προσφέρουν μία μικρή βοήθεια. Στην
συνέχεια όμως, όταν πλησιάζει ο κίνδυνος της επαναστατικής ανατροπής,
παρέχουν όλο και περισσότερους πόρους και διευκολύνσεις προς τους
φασίστες. Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Γερμανία, ενώ το πολιτικό
αδιέξοδο συντηρείται, όλο και εντείνονται οι σχέσεις των φασιστών με τα
επιχειρηματικά συμφέροντα. Άλλωστε στην Γερμανία, ο Γκέρινγκ σε μία
συνάντηση με τους βιομηχάνους, αναφέρει το 1933 ότι η βιομηχανία πρέπει
να ενισχύσει το ναζιστικό κόμμα, διότι αν κερδίσει, αυτές οι εκλογές
μπορεί να είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα ή εκατό χρόνια. Τις
επόμενες τρεις εβδομάδες, ο τραπεζίτης Σαχτ, θα συγκεντρώσει ενισχύσεις
για το ναζιστικό κόμμα από 17 διαφορετικές επιχειρήσεις!! (Αστερίου
2012. 112)
Κατά συνέπεια, μπορούμε ιστορικά, να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι ο
φασισμός δεν αποτελούσε την πρώτη επιλογή για τους περισσότερους
επιχειρηματίες, ήταν όμως η καλύτερη επιλογή σε σχέση με τα πιθανά
ενδεχόμενα στις συνθήκες του 1922 και του 1933 αντίστοιχα που θα
οδηγούσαν ή στον σοσιαλισμό ή σε ένα δυσλειτουργικό σύστημα αγοράς.
Έτσι, έδωσαν την συναίνεσή και υποστήριξή τους στην δημιουργία ενός
φασιστικού κράτους και έκαναν τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Επομένως, οι
επιλογές που κάνουν οι οικονομικές και κατά συνέπεια πολιτικές ελίτ δεν
είναι πάντα οι πρώτες στον κατάλογο των προτιμήσεών τους. Προχωρούν
έχοντας πάντα να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα φάσμα επιλογών. Σε κάθε
διασταύρωση αυτού του δρόμου πάντως, επιλέγουν την αντισοσιαλιστική
λύση. (Πάξτον 2006. 166)
Η αναγέννηση του φαινομένου στην Ελλάδα της κρίσης
Στην Ελλάδα, φαίνεται ότι συνυπάρχουν και αλληλοτροφοδοτούνται πολλοί
,διαφορετικοί όροι ευνοϊκοί προς το φασιστικό φαινόμενο. Επιπλέον,
σήμερα πραγματοποιείται η πλήρης κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας όπως
αυτή προβλέπεται από το σύνταγμα , και η εκχώρησή της στις ελίτ της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Βασσάλος 2012. 31-33) Ρόλο ατμομηχανής σε αυτή την
διαδικασία, παίζει, η ύπαρξη του Μνημονίου και οι απαιτήσεις των
δανειστών για μείωση του πραγματικού κοινωνικού μισθού, κάτι που τις
περισσότερες φορές προβλεπόταν ήδη από τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και καλωσορίζεται από τα κόμματα εξουσίας. Επίσης, σήμερα ,
επικρατεί η κατάσταση όπου ο άνθρωπος εντός της αστικής κοινωνίας και
του υποδουλωτικού καταμερισμού εργασίας, μετατρέπεται σε μία αδύναμη
προσωπικότητα (Παυλίδης 2012. 106-108 ), με μηδενικούς ηθικούς
πολιτιστικούς και κοινωνικούς δεσμούς (Πάξτον 2006. 290) και φυσικά με
αδύναμη συλλογική μνήμη (Γούναρη και Γρόλλιος 2010, 88 και Standing
2012) . Έτσι, η Χρυσή Αυγή προτείνει την αυτοδιάλυση, δηλαδή την πλήρη
στράτευση του Εγώ μέσα σε ένα κίνημα “αναγέννησης” και “ενοποίησης”
εντός της φαντασιακής κοινότητας του έθνους. Επιπλέον, μέσα σε όλο αυτό
το εκρηκτικό κλίμα, μείωσης της βιοτικού επιπέδου της συντριπτικής
πλειοψηφίας του λαού, ο αποδιοπομπαίος τράγος βρίσκεται από πολύ κόσμο,
στο πρόσωπο των μεταναστών. Είναι εμφανές ότι, η πολιτική ατζέντα των
τελευταίων κυβερνήσεων που ιεραρχεί ως σημαντικό το ζήτημα των
μεταναστών και της παρεμπόδισης πρόσβασης στην Ελλάδα με κατασταλτικά
μέσα, αντικειμενικά προωθεί την λογική της Χρυσής Αυγής.
Πέραν τούτων σημαντικό ρόλο παίζουν οι λανθάνουσες εδαφικές και
ταξικές συγκρούσεις υπό προϋποθέσεις, μπορούν να γίνουν βούτυρο στο ψωμί
των φασιστών. Βέβαια, όπως αναφέρει ο Κωστόπουλος, οι φασίστες, πάντοτε
λένε αυτά που αναπαράγει η κυρίαρχη ιδεολογία και η κοινή λογική και τα
προεκτείνουν στα άκρα (Κωστόπουλος 2012) .Ως εκ τούτου, όταν η κυρίαρχη
ιδεολογία επέλεξε να ανοίξει το ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας με
όρους “τετραχιλιετούς ελληνικού πολιτισμού” , ήταν προφανές ποιος
μπορούσε εν τέλει, να εκφράσει με συνέπεια την κυρίαρχη ιδεολογία. Το
κυριότερο σημείο όμως στο οποίο θα έπρεπε να σταθούμε, είναι το ότι η
χώρα μας παρουσιάζει μία έντονη κρίση που δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω
της εφαρμογής παραδοσιακών λύσεων. Αυτό είναι και κάτι που στην πρώτη
διασταύρωση των λύσεων, μίας σοσιαλιστικής εξουσίας από την μία και μίας
φασιστικής από την άλλη είναι πολύ πιθανό να στρέψει τις ελίτ προς την
δεύτερη επιλογή κάτι που είναι βασικό για το άνοιγμα του δρόμου προς τον
φασισμό, όπως άλλωστε συνέβη ιστορικά σε Γερμανία και Ιταλία. Υπό αυτή
τη οπτική, την οπτική δηλαδή, της απόγνωσης της αστικής τάξης και του
πολιτικού της προσωπικού είναι πολύ χαρακτηριστική η δήλωση του
Βενιζέλου, ο οποίος αναφέρει ότι για να σωθούμε, “Ο Θεός της Ελλάδας θα
πρέπει να βάλει το χέρι του” (Βενιζέλος 2012). Κατάσταση έκτατης ανάγκης (ή αλλιώς συνολική καταστρατήγηση των δημοκρατικών ελευθεριών )
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε οδηγηθεί σε μία κατάσταση όπου όπως
και τότε παρατηρείται μία πολύ σημαντική κρίση του υπαρκτού
φιλελευθερισμού , και των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Στο παρελθόν, ήταν
οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις που απορύθμισαν την αγορά και το
κοινοβούλιο -βασικές φιλελεύθερες λύσεις- με αποτέλεσμα ο φασισμός να
προτείνει νέες λύσεις στις προκλήσεις που ανέκυπταν από τις κοινωνικές
εντάσεις. Σήμερα, βέβαια, δεν έχουμε πόλεμο μεγάλης κλίμακας ή
κοινωνικές επαναστάσεις, αλλά τα φιλελεύθερα πολιτεύματα βρίσκονται πάλι
σε σημείο καμπής λόγω της κοινωνικής αναστάτωσης. Αυτή η κατάσταση
οξύνεται ακόμα περισσότερο, σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η καπιταλιστική
δομική κρίση συνδυάζεται με κρίση χρέους. Χαρακτηριστική είναι και η
δήλωση του think tank της αστικής τάξης, Χέρφριντ Μύνκλερ, που αναφέρει: “Ωθώντας προς περισσότερο εκδημοκρατισμό, είναι σαν να παίζεις ένα
παράτολμο παιχνίδι το οποίο μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρώπης.
Αυτοί που βλέπουν τον εκδημοκρατισμό σαν μια λογική αντίδραση στην
κρίση δεν έχουν πολυκαταλάβει το ρίσκο. Η δημοκρατία χρειάζεται συνθήκες
οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν υφίστανται στην Ευρώπη. “(Μύνκλερ 2012)
Να που μερικές δηλώσεις “φιλελεύθερων δημοκρατών ” έχουν σατανική
ομοιότητα με τις δηλώσεις τις Χρυσής Αυγής: “Η ασθένεια της Ευρώπης
είναι ακριβώς αυτή που προβάλλεται ως θεραπεία και ονομάζεται
δημοκρατία.” (Ζιάκα 2012. 370)
Επομένως για να επιβιώσει το καπιταλιστικό σύστημα έχουμε σήμερα
παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα, την προώθηση και εδραίωσης μιας
κατάστασης διαρκούς “εξαίρεσης”, αλλά και την προώθηση του
ιδεολογήματος της κυβέρνησης των ικανών και των άξιων. Σε ότι αφορά την
κατάσταση εξαίρεσης, αυτή αναφέρεται σε μία έννοια της γερμανικής
νομικής παράδοσης που αφορά την προσωρινή αναστολή του συντάγματος και
του κράτους δικαίου, παρόμοια με την έννοια της κατάστασης πολιορκίας
στη γαλλική παράδοση. Η συγκεκριμένη παράδοση συνταγματικής σκέψης
υποστηρίζει ότι σε περιόδους σοβαρής κρίσης και κινδύνου, όπως για
παράδειγμα εν καιρώ πολέμου, το σύνταγμα πρέπει να αναστέλλεται
προσωρινά και να δίνονται έκτακτες εξουσίες σε ένα ισχυρό εκτελεστικό
σώμα, ή ακόμα και σε έναν δικτάτορα, προκειμένου να προστατευτεί η
πολιτειακή τάξη. Από ότι βλέπουμε στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως αυτή η
κατάσταση τείνει να γίνει μόνιμη και γενική, να γίνει δηλαδή ο κανόνας.
(Χαρντ και Νέγκρι. 2011 25-26)
Εκτιμούμε ότι σαφής υλοποίηση των παραπάνω αντιλήψεων ήταν, ο
διορισμός του Παπαδήμου δηλαδή ενός μη εκλεγμένου “άξιου” τραπεζίτη ως
πρωθυπουργού της χώρας, καθώς και η σύσταση του σημερινού υπουργικού
συμβουλίου που αποτελείται κατά βάση από μη εκλεγμένους “ικανούς”
τεχνοκράτες. Βεβαίως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε ότι η αντίληψη
για κυβέρνηση των ικανών και η απαισιοδοξία απέναντι στις δυνάμεις τις
δημοκρατίας, ήταν πάντοτε αντιλήψεις που εξέφραζε το φασιστικό κίνημα.
Έτσι, ήδη από το 1840 ένας ανακηρυσσόμενος από τους ναζί ως πολιτικός
τους πρόδρομος, ο Καρλάιλ, προτείνει στην Αγγλία ως θεραπεία της
κοινωνίας την διοίκηση από μία ελίτ αποτελούμενη από ανιδιοτελείς
αρχηγούς της βιομηχανίας και άλλους φυσικούς ήρωες (Πάξτον 2006. 55).
Άλλωστε, τα φασιστικά κινήματα ιστορικά υπογράμμιζαν πόσο ασήμαντοι
είναι οι νόμοι της εκλογικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας καθώς στην
πράξη υπονομεύονταν αναπόφευκτα από την εξουσία των ελίτ και από τα
“παράλογα “κατάλοιπα των λαϊκών αισθημάτων και των μαζών. Πάντως, το ότι
οι φασίστες ενισχύονται από την αστική τάξη μόνο όταν για αυτήν δεν
υπάρχει άλλη πολιτική λύση, φαίνεται να καταρρίπτεται από την ελληνική
ιστορία, όπου στον μεσοπόλεμο οι αστοί, ενίσχυαν τα φασιστικά μορφώματα
χωρίς να υπάρχει την συγκεκριμένη στιγμή υπαρκτός επαναστατικός
κίνδυνος, απλά προληπτικά, ενόψει και των πιθανών συνεπειών της μεγάλης
οικονομικής κρίσης του 1929 (Μαρκέτος 2006 21). Αυτό βεβαίως συμβαίνει,
διότι τα φασιστικά κινήματα δεν χρειάζεται να φτάσουν στο σημείο
συγκυβερνήσουν με τα αστικά πολιτικά κόμματα ( όπως συνέβη αρχικά σε
Ιταλία και Γερμανία) ούτε (όπως συνέβη στην συνέχεια) να κάνουν
πραξικοπήματα, για να φανούν χρήσιμα στην αστική τάξη,να ζημιώσουν το
εργατικό κίνημα και να συνεισφέρουν στην καπιταλιστική σταθερότητα.
Αντί επιλόγου, θα παραθέσουμε απόσπασμα από την ομιλία ενός ανθρώπου
που αγωνίστηκε ενεργά (με τανκς και αεροπλάνα) σε εκείνη την εξέγερση
του Δεκέμβρη του 1944 για να διαφυλάξει την “φιλελεύθερη δημοκρατία”
στην χώρα μας. Έτσι για να ξέρουμε με ποιους είχαμε και έχουμε να
κάνουμε… “Το κίνημά σας πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος
φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη ή ηγέτη της εργατικής τάξης
ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο
ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά,
ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης την άβυσσο ήταν το χαρακτηριστικό
όλων των επαναστάσεων. Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να
παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να
κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα
καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την
τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών. Η Ιταλία παρείχε το
απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα
μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην
ανάπτυξη καρκινωμάτων… Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί
σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις
βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.” Ουίνστων Τσώρτσιλ: ομιλία στην φασιστική Ρώμη το 1927
(Μπέχαν 2012. 164)
Βιβλιογραφία
Αστερίου, Ελένη 2012. “Φασισμός ,μεγάλο κεφάλαιο και εργατική τάξη”. Μαρξιστική Σκέψη. 5: 97-129
Βασσάλος, Γιώργος. 2012. “Πάνω απ’του κάστρου των Βρυξελλών τη σκοπία, οι Πολυεθνικές κοιτούν”. Τετράδια Ανυπότακτης Θεωρίας. 1:24- 37
Γούναρη, Παναγιώτα και Γρόλλιος, Γιώργος. 2010. Κριτική Παιδαγωγική, μία συλλογή κειμένων. Αθήνα: Gutenberg
Ζιάκα, Χριστίνα. 2012. “Χρυσή Αυγή, ο φασισμός από την ανυπαρξία στο προσκήνιο σε συνθήκες κρίσης”. Μαρξιστική Σκέψη. 5:367-381
Μαρκέτος, Σπύρος. 2006. Πως φίλησα τον Μουσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού. Αθήνα: Βιβλιόραμα
Μπέχαν, Τομ. 2012. Arditi del Popolo Η ιστορία της πρώτης αντιφασιστικής οργάνωσης. Αθήνα : Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο
Πάξτον, Ρόμπερτ. 2006. Η ανατομία του φασισμού. Αθήνα: Κέδρος
Παυλίδης, Περικλής. 2012. Η γνώση στη διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο
Χαρντ, Μάικλ και Νέγκρι, Αντόνιο. 2011. Το Πλήθος , πόλεμος και δημοκρατία στην εποχή της Αυτοκρατορίας. Αθήνα: Αλεξάνδρεια
Guy, Standing. 2012. Precariat: From Denizens to Citizens?. Northeastern Political Science Association. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012 Ηλεκτρονικές πηγές
Βενιζέλος, Ευάγγελος 2012. Δηλώσεις. Ανακτήθηκε τις 30 Σεπτεμβρίου 2012. (http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/6407-euaggelos-benizelos-o-theos-tis-ellantas-na-mas-boithiei)
Πολύ καλά πήγε η "μπίζνα" με τους χιλιάδες θαλασσοδαρμένους κακομοίρηδες πρόσφυγες και ΄παρατρεχάμενους.
Τώρα μας έμειναν τα ψίχουλα,πρόσφυγες που έγιναν πάλι "λαθραίοι" και πρέπει να καθαρίσουμε την τραπεζαρία και το σαλόνι για τους άλλους,που τους λέμε "τουρίστες"!
Κι αν τολμήσουν να διεκδικήσουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα,ξαμολάμε τα σκυλιά.
" Ή μαζί μου ή μ' αυτούς"λέει ο τοπικός άρχοντας δείχνοντας τους χρυσαυγίτες..
Κατεβαίνοντας σήμερα προς τη θάλασσα ,θυμήθηκα μια συνομιλία που είχα πριν πολλά χρόνια, όταν κλήθηκα να απαντήσω σε μια τηλεφωνική έρευνα που το ζητούμενο ήταν που έκανα διακοπές το προηγούμενο καλοκαίρι.
Ήταν φθινόπωρο όπως τώρα καλή ώρα..
Στην ερώτηση λοιπόν που; απάντησα εντελώς αυθόρμητα: -Πουθενά.(κενό..)
Ξαναρωτάει:Πέρσι; -Ούτε!(κενό...)
Πρόπερσι; -Δεν πήγα..(μεγάλο κενό..)
Όταν είχατε πάει,δεν μπορεί, κάποτε θα πήγατε..(λυπημένη φωνή...)
-Ε....νομίζω ότι κανονικές διακοπές είχα πάει την χρονιά που γινόταν οι ολυμπιακοί αγώνες στην Βαρκελώνη,θυμάμαι το χρυσό του Δήμα,κάτσε κάτω απ τη μπάρα και τέτοια,το '92,να σας πω και που;..
-Μπα αφήστε,καταλαβαίνω..
Όχι να σας πω,στην Ίο..πήρα φόρα ήθελα να συνεχίσω να περιγράψω τις διακοπές μου,που έμενα,που έκανα μπάνιο,που πίναμε...είχα πολλά να πω,αλλά η συνομιλήτρια δεν ήθελε πλέον να με ακούσει,μάλλον δεν την βοηθούσαν στην έρευνά της αυτά τα στοιχεία ή κάτι ήθελε να μου πουλήσει και κατάλαβε ότι δεν υπήρχε πιθανότητα και έτσι μου ευχήθηκε να πηγαίνω διακοπές και κλείσαμε..
Τώρα εδώ και τρία χρόνια έχω άπλετο χρόνο για διακοπές αλλά δεν με ρωτάει κανείς πια που έκανα διακοπές αν και θα τους απαντούσα αμέσως.
Διακοπές στην Αθήνα και μάλιστα έξι με επτά μήνες το χρόνο και κάθε μέρα όσο κρατάει ο καιρός κατεβαίνω στη θάλασσα, γιατί στο σπίτι καραδοκεί η κατάθλιψη.
ΥΓ1: ...αργότερα πιστεύω να υπάρχει καμιά φωτιά στο δρόμο να ζεσταινόμαστε.. (γιατί είπαμε σπίτι δεν την βγάζουμε καθαρή και ούτε έχω σκοπό να ανάβω ρεσώ κλαίγοντας την μαύρη μας τη μοίρα )
Δεν μας τρομάζουν τα...λίγα συννεφάκια του Οκτώβρη.
Η
μετατροπή ενός ανθρώπου σε φασίστα δεν είναι μια απλή διαδικασία.
Συνήθως παίρνει χρόνο. Ακολουθεί σχεδόν πάντα μια πατέντα, μια
διαδικασία στην οποία αφού μπουν τα θεμέλια χτίζεις τα πατώματα μέχρι
που φτάνεις στην κορυφή. Ορισμένες φορές η διαδικασία είναι τέτοια που
δεν την καταλαβαίνει ούτε ο εμπλεκόμενος. Δεν λέει δηλαδή αύριο θα γίνω
φασίστας, ούτε έχει μια ημερομηνία σταθμό την οποία γιορτάζει ως τα
γενέθλια της φασιστικής του ζωής. Η μετατροπή ενός ανθρωπάκου-κάμπιας σε ναζιστική-πεταλούδα είναι μια σύνθετη διαδικασία την οποία σας παρουσιάζουμε:
Στάδιο πρώτο: Τα θεμέλια
Κάποτε σε μικρή ηλικία, όταν είσαι εντελώς εύπλαστος, διαβάζεις στα
βιβλία της ιστορίας του δημοτικού για τις μάχες που έδιναν οι πρόγονοί
σου. Λυρικές αναπαραστάσεις του τρόπου με τον οποίο αν και πάντα
λιγότεροι κατάφερναν να εξουδετερώνουν όλους τους πανίσχυρους εχθρούς
τους, τους Πέρσες, τους Τούρκους, τους Ιταλούς τους Γερμανούς. Ενδιάμεσα
σου παραβάλλονται οι ενδείξεις της πολιτισμικής σου ανωτερότητας.
Φωτογραφίες από κίονες, ναούς και αμφορείς που επιβεβαιώνουν αυτό που
έχεις ακούσει και στο σπίτι σου: «όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες οι άλλοι
τρώγαν βελανίδια». Κάπου εκεί αρχίζεις να ερωτοτροπείς με έναν παιδικό
εθνικισμό. Βλέπεις τον εαυτό σου σαν τον επόμενο Καραϊσκάκη ή
Κολοκοτρώνη, και δηλώνεις περήφανος για την καταγωγή σου και πρόθυμος να
θυσιαστείς για την πατρίδα σου. Έχεις μάθει απ’ έξω όλες τις βασικές
εκκλησιαστικές προσευχές κι ας μην καταλαβαίνεις τι λένε. Σταυροκοπιέσαι
κάθε φορά που περνάς έξω από εκκλησία, ίσως να παρακολουθείς και το
κατηχητικό, και για κάποιο λόγο πιστεύεις πως υπάρχει ένας θεός που
προστατεύει την Ελλάδα σαν την δική του πατρίδα. Άλλωστε η εκκλησία
έπαιζε πάντα καθοριστικό ρόλο στη μόρφωσή σου και ιδιαίτερα στην
ιστοριογραφία της χώρας μας, η οποία παρά την ύπαρξη πολλών κατ’ όνομα
αριστερών καθηγητών, διανοούμενων και ερευνητών δεν κατάφερε ποτέ να
ξεφύγει από τον χαρακτήρα της γεγονοτολογικής παράθεσης πολεμικών
συγκρούσεων. Ιδιαίτερα όταν η αριστερή αντίστιξη στην εθνικιστικού τύπου
ιστοριογραφία είναι η …Ρεπούση τα πράγματα δυσκολεύουν.
Στάδιο Δεύτερο: Η εφηβεία
Στην εφηβεία έχεις ήδη κατασταλάξει στην ομάδα που υποστηρίζεις με
φανατισμό. Θέλεις να βλέπεις κρεμασμένα στα περίπτερα πρωτοσέλιδα που
μιλάνε για την οπαδική σου μαγκιά και την ανωτερότητα σου από τους
άλλους. Η αυξημένη σου λίμπιντο δεν κατευνάζεται με χειροπρακτικές
μεθόδους, χρειάζεσαι κι άλλο. Βρίσκεις εκτόνωση στην βία με τους
συμμαθητές σου. Γουστάρεις να ακούς ιστορίες από «πεσίματα» με κράνη,
καδρόνια και μαχαίρια απέναντι στους «άλλους». Τα παιδιά από τον
Σύνδεσμο είναι καλοί μάγκες, και η παρέα μαζί τους σε κάνει μάγκα κι
εσένα. Με την ομάδα και την γκόμενα να σου τρώνε πολύ χρόνο από τη ζωή
σου δεν έχεις κουράγιο να ασχοληθείς με τα πολιτικά. Άλλωστε όλοι
κλέφτες και ψεύτες είναι, όπως είπε και ο μπαμπάς βλέποντας ειδήσεις
χτες το βράδυ.
Στάδιο τρίτο: Η ενηλικίωση
Αφού είδες κι αποείδες να τελειώσεις το σχολείο πρέπει να δεις τι θα
κάνεις στη ζωή σου. Ως άτομο διατηρείς ακέραιες τις βάσεις της μαζικής
κουλτούρας που συνήθισες να καταναλώνεις. Η τηλεόραση είναι το αγαπημένο
σου μέλος της οικογένειας, το διαδίκτυο βοηθάει για όλα τα άλλα και
πράγματα όπως οι τέχνες και τα βιβλία δεν είναι για σένα. Γελάς ακόμα με
τα ανέκδοτα για τους Αλβανούς που «κλέβουν την παράσταση» και για τους
μαύρους που είναι μαύροι και όχι εσύ ρατσιστής. Μπορεί να είπες και στον
κολλητό σου που έκατσε πολλές ώρες κάτω από τον ήλιο ότι έγινε σκούρος
σαν «Πάκι». Αλλά ρατσιστής δεν είσαι.
Στάδιο τέταρτο: Η εργασία
Πήγες για δουλειά κι εσύ κάποια στιγμή όπως όλοι. Κακοπληρωμένος κι
ανασφάλιστος, αλλά δεν πειράζει. Πρέπει να είσαι εργατικός. Έτσι λένε
όλοι. Άλλωστε η εργατικότητα είναι ένα παράσημο που πρέπει ο άνδρας να
διαθέτει. Είναι πιο σημαντικό κι από την αξιοπρέπεια. Το αφεντικό είναι
καλό, αφού σου χτυπάει καμιά φορά την πλάτη φιλικά. Ενδιαφέρεται
αυθεντικά για σένα και σου είπε ότι θα σε κάνει κάποια μέρα υπεύθυνο,
αρκεί να συνεχίσεις να δουλεύεις σκληρά. Κάποτε είδες έναν περίεργο
τύπο, μάλλον συνδικαλιστή, να σου λέει ότι πρέπει να πας στην απεργία.
Δεν άφησες την πρόκληση αναπάντητη: «που να πάω στην απεργία; και το
μεροκάματο που θα χάσω;» κι ύστερα γύρισες το κεφάλι και συμφώνησες με
τον παλιότερο που σου είπε ότι οι συνδικαλιστές είναι ξεπουλημένοι που
ζούνε μέσα στη χλιδή. Άλλωστε η Αριστερά πέθανε. Είδαμε τον κομμουνισμό
που μόλις έπεσε γέμισαν τα κωλόμπαρα της Ελλάδας μας. Πουτάνες θα τις
κάνουν τις μάνες μας;
Στάδιο πέμπτο: Η κρίση
Όλα κυλούν καλά. Συνεχίζεις να ψηφίζεις το κόμμα που σου υπέδειξε αυτός
που σε έβαλε στη δουλειά. Συνεχίζεις να αδιαφορείς για την πολιτική και
να κοιτάς την πάρτη σου. Όταν κάθεσαι στο μετρό ή στο λεωφορείο
παρακαλάς να μην κάτσει στην άδεια θέση δίπλα σου εκείνος ο σκουρόχρωμος
που βρωμάει. Κάποια στιγμή παρατηρείς ότι είναι πολλοί. «Πως την
κατάντησαν έτσι την Ελλάδα;». Με ξένους δεν κάνεις παρέα. Εντάξει δεν
είναι όλοι κλέφτες, υπάρχουν και ορισμένοι νοικοκυραίοι που σέβονται την
χώρα μας, αλλά όχι και να σηκώσουν τη σημαία τα αριστούχα παιδιά τους.
Άλλωστε το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» που τραγούδησες μεθυσμένος από
εθνική υπερηφάνεια το 2004 το πιστεύεις ακόμα.
Έρχεται η κρίση και το αφεντικό σου, γεμάτο αληθινό πόνο, σου
ανακοινώνει ότι δεν μπορεί να σε κρατήσει άλλο στη δουλειά γιατί δεν
βγαίνει. Τα κέρδη του μειώθηκαν και αν μπορούσε να σε κρατήσει θα το
έκανε, όμως τα πράγματα ζόρισαν. Αν αλλάξει κάτι θα σε ειδοποιήσει, όμως
τώρα θα προτιμήσει να κρατήσει τους δύο Πακιστανούς που τους έχει να
δουλεύουν με 300 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστους και παράνομους. Του λες
ευχαριστώ που σου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψεις και τον αποχαιρετάς.
Κάτι αρχίζει να σαλεύει. Εσύ που τόσα χρόνια εργαζόσουν ακατάπαυστα και
ήξερες τη δουλειά να πετιέσαι έξω από δυο ξυπόλητους βρωμιάρηδες; Αυτοί
φταίνε. Τι δουλειά έχουν εδώ; Να πάνε στη χώρα τους. Εμείς δεν αντέχουμε
άλλους. Αν μπορούσαμε να τους ταϊσουμε θα το κάναμε ευχαρίστως, αλλά
όχι τώρα. Πρέπει να φύγουν. Όμως ποιος θα τους διώξει; Ένα γαμάτο blog
που διάβασες προχτές έγραφε ότι όλοι οι πολιτικοί είναι προδότες και
έχουν ξεπουλήσει με μυστικές συμφωνίες την χώρα. Πείθεσαι ότι αυτοί οι
λαθρομετανάστες δεν ήρθαν από μόνοι τους. Τους έφεραν κάτι μεγάλα
κεφάλια, που κατά σύμπτωση είναι Εβραίοι, για να καταστρέψουν την χώρα
σου. Βλέπεις το κόμπλεξ αυτών που έτρωγαν τα βαλανίδια είναι μεγάλο και
γι’ αυτό θέλουν να μας καταστρέψουν.
Κάτι πρέπει να γίνει όμως. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να το κάνουν γιατί
είναι όλοι πουλημένοι. Οι λογαριασμοί τρέχουν και από τον ΟΑΕΔ δεν είχες
κανένα νέο. Και εκείνος ο δημοτικός σύμβουλος που σου έλεγε ότι θα σε
βολέψει κάπου δεν απαντά στα τηλέφωνα. Ο χρόνος πιέζει. Οι ξένοι ηγέτες
μας κοροϊδεύουν. Ποιος θα δώσει τη λύση; Τους χρειάζεται ένα μάθημα. Ένα
Γουδί. Ένας Παπαδόπουλος. Αυτός τουλάχιστον δεν έκλεβε.
Το βραδάκι κάθεσαι να δεις ειδήσεις. Βρίζεις την Τρέμη και τον
Πρετεντέρη όταν σου λένε ότι πρέπει να πληρώσεις το χαράτσι. Όταν σου
λένε ότι πρέπει να απελαθούν οι λαθρομετανάστες κατά σύμπτωση συμφωνείς
μαζί τους. Δεν θέλεις να ακούσεις τίποτα άλλο. Πρέπει να γίνει κάτι.
Τώρα. Δεν σε νοιάζει ποιος και πως θα το κάνει. Αρκεί να γίνει. Να φύγει
ο βρωμιάρης που σου πήρε τη δουλειά. Να πάει στον αγύριστο. Κάπου στο
youtube πήρε το μάτι σου έναν τύπο με ξυρισμένο κεφάλι να υπόσχεται
κρεμάλα στους προδότες και δουλειά στους Έλληνες. Αυτό είναι. Μόνο αυτοί
μπορούν να μας σώσουν!
Ναι αλλά αυτοί είναι νοσταλγοί του Χίτλερ που κατέκαψε την Ελλάδα, που
βίασε και σκότωσε τους προγόνους σου. Λεπτομέρειες. Τώρα έχουμε κρίση,
δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με την ιστορία. Άλλωστε δεν
είδαμε προκοπή από τους δημοκράτες. Γιατί να μη δοκιμάσουμε κάτι
διαφορετικό;
Στάδιο έκτο: Το πέρασμα στη δράση
Στις πρώτες εκλογές δειλά-δειλά ψήφισες Χρυσή Αυγή. Μιλώντας με τους
φίλους σου επέμενες ότι δεν συμφωνείς μαζί τους, αλλά δεν ήξερες τι άλλο
να ψηφίσεις. Η Παπαρήγα είναι βολεμένη, ο Τσίπρας έφερε τους μετανάστες
και ο Καμμένος ήταν για χρόνια στην ΝΔ. Σε δημόσιες συζητήσεις
αποκύρηττες τη βία, αλλά ήθελες να φάει ένα χαστούκι ο Πάγκαλος. Έκοψες
και την καλημέρα που έλεγες με τον για χρόνια Αλβανό γείτονά σου και
κρυφοχάρηκες όταν έμαθες ότι απολύθηκε κι αυτός και μάλλον θα πάει
Αυστραλία. «Δεν είμαι ρατσιστής. Αυτοί με έκαναν» επαναλαμβάνεις
μονότονα, ίσως από τύψεις. Απολάμβανες το χαστούκι του Ηλία στην
Κανέλλη. Καλά της έκανε!
Ο Χρυσαυγίτης της γειτονιάς είναι καλό παιδί. Βοηθάει τις γριούλες,
φροντίζει για την ασφάλειά μας και μας ενημερώνει για τα πολιτικά
πράγματα. Πολύ θα ήθελες κι εσύ να του μοιάζεις. Να μοιράζεσαι κι εσύ τη
σοφία του και τις απέραντες γνώσεις του για την Αρχαία Ελλάδα,
ιδιαίτερα για τον τρόπο με τον οποίο φέρονταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι
στους εχθρούς και τους προδότες. Ενδίδεις στις παραινέσεις του να
κατέβεις κι εσύ σε μια συγκέντρωση που θα γίνει για λίγους φίλους. Εκεί
θα μας μιλήσει ένας συναγωνιστής που ξέρει πολλά γιατί ήταν στους
καταδρομείς και είδε από μέσα τι παίζεται. Πηγαίνεις από συγκέντρωση σε
συγκέντρωση και ξαφνικά νιώθεις πιο δυνατός. Το πνεύμα σου έχει
γαλουχηθεί από τις ιστορίες που ακούς. Ένα δεύτερο σχολείο. Εκεί
συναντάς και κάτι παλιόφιλους από το Σύνδεσμο. Τότε που την πέφτατε μαζί
σε κάνα πιτσιρίκι για να του πάρετε το κασκόλ της αντίπαλης ομάδας.
Νιώθεις το σώμα σου να δυναμώνει κάθε φορά που φοράς το ραμμένο από
Πακιστανούς, μαύρο μπλουζάκι που σου χάρισε ο νέος σου φίλος για
ενθύμιο. Στις δεύτερες εκλογές είσαι πια σίγουρος για την επιλογή σου.
Χρυσή Αυγή και τα μυαλά (;) στα κάγκελα. Να μάθουν αυτοί οι αριστεροί
και οι προδότες. Αγαπημένη σου φράση το «αν γουστάρεις τους
λαθρομετανάστες να τους πάρεις σπίτι σου».
Ο υπαρχηγός του υπαρχηγού του πυρηνάρχη κρίνει ότι είσαι έτοιμος για το
επόμενο στάδιο. Βία αυτοί, βία κι εμείς. Πρέπει όμως να είσαι
πειθαρχημένος. Με στρατιωτικό τρόπο. Τον εξοπλισμό σου τον παίρνεις από
τους συναγωνιστές. Τώρα το λοστάρι που κρατάς είναι η προέκταση του
ανδρισμού σου. Θα τους γαμήσεις όλους. Δεν σε σταματάει τίποτα. Ακούς με
προσοχή τους εμπειρότερους και δεν παρεκκλίνεις από τις εντολές τους.
Αν πετύχεις όμως κανέναν αλλοδαπό κοντά στη γειτονιά σου μπορεί να
πάρεις την πρωτοβουλία να του δώσεις και καμιά κλωτσιά.
Στάδιο έβδομο: Η ολοκλήρωση
Αγαπάς την χώρα σου παθολογικά. Εκνευρίζεσαι όταν βλέπεις να την
ξεπουλάνε στους ξένους, μισείς όποιον την επιβουλεύεται. Πιστεύεις ότι
είσαι πατριώτης. Εθνικιστής πατριώτης. Γιατί να το κρύψεις άλλωστε.
Είσαι εθνικιστής περήφανος και αγέρωχος. Καταβροχθίζεις τα βιβλία που
σου έδωσαν να διαβάσεις και αρχίζεις να παίρνεις μέρος ενεργά στις
συζητήσεις. Είσαι πια σίγουρος για κάποια πράγματα: Ο Χίτλερ ήταν
φιλέλληνας, το ολοκαύτωμα δεν υπήρξε, κι αν ακόμα υπήρξε καλώς έγινε, οι
κομμουνιστές είναι εβραίοι και μπολσεβίκοι, οι δημοκράτες πουλημένοι
και βολεμένοι και μόνο ο Στρατός μπορεί να δώσει τη λύση. Αν όλα αυτά σε
κάνουν φασίστα, τότε ναι είσαι φασίστας. Με κάθε ευκαιρία προσπαθείς να
ανοίξεις πολιτική συζήτηση με φίλους, γνωστούς και άγνωστους. Να τους
εντυπωσιάσεις με τις αποκαλύψεις που τόσο γρήγορα έμαθες, να τους
διαφωτίσεις για το τι ήταν πραγματικά τα SS, ποιος ήταν ο Γκέμπελς και
πόσο φιλέλλην ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Δεν δέχεσαι αντιρρήσεις. Αν κάποιος
πάει να σου πει κάτι περνάς αμέσως στην αντεπίθεση: «Ερχόμαστε και θα
σας λιώσουμε». Σκέφτεσαι σοβαρά να ξυρίσεις το κεφάλι σου. Στη γυναίκα
σου θα πεις ότι το κάνεις για λόγους οικονομίας, το σαμπουάν ακρίβυνε
και ο κουρέας χρεώνει 10 ευρώ το απλό κούρεμα. Μόλις μαζέψεις λίγα
χρήματα θα πας να κάνεις δύο τατουάζ. Το ένα θα γράφει οπωσδήποτε «Η ΤΑΝ
Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» κι ας μη θυμάσαι τι ακριβώς σημαίνει. Το άλλο θα είναι ένα
τέλειο σχέδιο που ζωγράφισε ένας συναγωνιστής. Θα βγαίνουν κάτι φλόγες
μέσα από ένα φοίνικα και γύρω-γύρω θα έχει κάτι «αρχαιοελληνικά» σχέδια.
Η ολοκλήρωση έρχεται όταν πείθεις έναν φίλο σου να βρει κι αυτός τη
λύτρωση. Να βαφτιστεί μέσα στα άγια νερά της λευκής αδελφότητας, να
μεταμορφωθεί σε ακούραστο πολεμιστή της πατρίδας και του έθνους. Να
ακολουθήσει την δική σου εξέλιξη.
Συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία στη βουλή σήμερα.
Αρκετές οργανώσεις,πολλοί νέοι αλλά και μετανάστες κατέβηκαν στο δρόμο για να εκφράσουν με δυναμικό τρόπο την αντίθεσή τους στην ρατσιστική βία με τα πογκρόμ κατά μεταναστών που διοργανώνουν ακροδεξιοί σε κεντρικά σημεία της πόλης,αλλά και στις γειτονιές,προσπαθώντας να δημιουργήσουν κλίμα φόβου,σύγχυσης και αναστάτωσης έτσι ώστε να προωθήσουν ποιο εύκολα τη θεωρία του μίσους,τον φασισμό.
Λίγο πριν τις εκλογές πήρε ο πόνος πολιτικούς και επιχειρηματίες –
καναλάρχες για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Ανίερες συμμαχίες για
ανίερους σκοπούς. Οι κάτοικοι των προαστίων, που ούτε να φτύσουν δεν
καταδέχονται στο Μοναστηράκι και αρκούνται σε κάποιες πολιτισμένες ζώνες
του Κολωνακίου, ενδιαφέρθηκαν για την ποιότητα ζωής των πολιτών τις
πρωτεύουσας. Ελεημοσύνη; Ειλικρινές ενδιαφέρον;
Ταυτόχρονα, η αναγέννηση του κέντρου συνδυάζεται με υποσχέσεις για
στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, για απελάσεις και διωγμούς.
Συσχετίζεται η ποιότητα ζωής με χαρακτηρισμούς ανθρώπων σαν παράνομους
και παρείσακτους. Δίνεται λόγος σε φωνές που ζητούν οπλοχρησία
(Καρατζαφέρης), ναρκοπέδια στον Έβρο (Πλεύρης ο μικρός), σε φωνές που
ζητούν να ξεβρωμίσει ο τόπος και οργανώνουν κυνήγια μεταναστών
ατιμώρητοι, μέσα στην πιο αστυνομοκρατούμενη πρωτευουσα της Ευρώπης
(ΧΑ)!
Η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη για την ακροδεξία.
Προκειμένου τα κόμματα του μνημονίου να μειώσουν τις διαρροές προς την
Αριστερά και προκειμένου να παραπλανήσουν τον λαό, ως προς το ποιος
είναι ο εχθρός, πουσάρουν στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά της ΧΑ,
αναπτύσουν ρητορική που εξοικειώνει τον ψηφοφόρο με τα εγκληματικά
πεπραγμένα της οργάνωσης, δημιουργούν κλίμα ξενοφοβίας τελικά, που
στέλνει τον κόσμο στις ανοιχτές αγκάλες της ακροδεξίας. Γιατί, όμως το
κάνουν αυτό; Θα μπορούσαν να αφήσουν τους ψηφοφόρους να διαρρεύσουν προς
μια άλλη πλευρά, όμως η ΧΑ είναι λίγο διαφορετικό κόμμα. Είναι μια
οργάνωση πραιτωριανών σωματοφυλάκων , που θα παίξει το ρόλο της στην
καταπάτηση των δικαιωμάτων της εργατρικής τάξης.
Εργάτης που καταπιέζει άλλο εργατή δεν μπορεί να είναι πραγματικά
ελεύθερος, σύμφωνα με τη μαρξιστική ρήση. Η δημιουργία μιας
υποκατατηγορίας εργατών, υπανθρώπων μισητών γιατί καταβάζουν τους
μισθούς και παίρνουν δουλειές και κλέβουν και δολοφονούν και βιάζουν
είναι πολύ αποτελεσματική συγκυρία, γιατί αμέσως έχουμε ένα άμεσο στόχο –
εχθρό. Αμέσως ξεχνάμε τις ατομικές συμβάσεις, τις ληστείες των ταμείων ,
την ανεργία, τα ληστρικά αφεντικά και το εγκληματικό κράτος.
Η ΧΑ θα πάρει υψηλά ποσοστά, γιατί έτσι πρέπει. Πρώτον, γιατί θα
θολώσει τα νερά, σχετικά με τους εχθρούς της εργατικής τάξης και
δεύτερον , γιατί είναι πολύ προτιμότερο να έχει υψηλά ποσοστά ένας
σχεδόν στρατιωτικός βραχίωνας, εύκαμπτος όμως στα κοινωνικά και
εργασιακά ζητήματα, παρά μια Αριστερά, που ίσως κάποτε ξυπνώντας από τη
νάρκη της θα κινητοποιήσει τον κόσμο σε αντιδράσεις.
Υ.Γ. Όσο ανώφελο κι αν είναι, πρέπει ωστόσο να αναφερθεί. Η ψήφος
στην ακροδεξιά δεν είναι ψήφος κατά του κατεστημένου. Δεν
είναι πολιτική πράξη. Είναι απόδειξη αξιακής κρίσης και επικρότησης
εγκληματικών πράξεων. http://panospirin.com/
Επειδή στις μέρες μας οι θύτες προβάλουν ως θύματα και οι λύκοι ντύνονται αρνάκια,καλό είναι να θυμόμαστε κάθε στιγμή με ποιους έχουμε να κάνουμε..
Ας το παίζουν αγωνιστές και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να βγάλει αυτή η κολυμπήθρα του αντιμνημονίου που τσαλαβουτούν κάνοντας θεαματικές κωλοτούμπες διάφοροι "υπερπατριώτες"
Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί η κοινωνία παραβλέπει φασίζουσες ρητορίες, συμπεριφορές ή ακόμα στη χειρότερη περίπτωση συμφωνεί και τις επιβραβεύει (λάος-χ.α.)
Η κοινωνία σε λήθαργο; Ας ελπίσουμε να μην ξυπνήσει όταν θα 'ναι πολύ αργά για όλους..
Όταν ο Καρατζαφέρης σταματάει να τρομάζει… 12/03/2012 | » Eagainst
Ένα
ευφυές σύνθημα σε τοίχο της Αθήνας, μας λέει πως «Δεν ζούμε στην εποχή
της χούντας, ζούμε τη χούντα της εποχής μας». Δεν προλάβαμε να ζήσουμε
χούντες άλλων εποχών, κι ούτε θα το θέλαμε είναι η αλήθεια. Δυστυχώς, ή
ευτυχώς, όμως μας έτυχε να ζήσουμε την εποχή του τίποτα, την εποχή όπου
καμία ανθρώπινη αξία δεν δείχνει να προτάσσεται, αν δεν υπάρχει ως
κίνητρο το προσωπικό κέρδος. Την εποχή που η πρώτη σε κυκλοφορία
εφημερίδα είναι μια κουτσομπολίστικη φυλλάδα που ασχολείται με την
ανούσια καθημερινότητα ανούσιων διασημοτήτων, την εποχή που διάφορα
σεξουαλικά είδωλα/αντικείμενα πλασάρουν ηλιθιότητα επί χρήμασι
ποζάροντας την α-σεξουαλικότητά τους σαν σφαχτάρια, όπου όλοι έχουμε
μετατραπεί σε μια μάζα καταναλωτών θεάματος και σκουπιδοπροϊόντων, όπου
οι κοινωνικές μας σχέσεις έχουν πάψει πια να είναι σχέσεις επικοινωνίας,
αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, αλλά ανταγωνισμού και επιδειξιομανίας
(ποιός θα κατορθώσει να δειχτεί στον διπλανό του λόγω του ότι είχε την
ευκαιρία ν’ αγοράσει την τελευταίας τεχνολογίας άχρηστη
γκατζετο-μηχανή)! Μας κυβερνά ο πολιτισμός της απόλυτης ματαιοδοξίας.
Εξαρτόμαστε αποκλειστικά και μόνο από την αγοραστική μας δυνατότητα,
πάντα στα πλαίσια του υπερκαταναλωτισμού. Ο κομφορμισμός και η
απο-πολιτικοποίηση έχουν καταρρακώσει κάθε έννοια κοινωνικής
δημιουργίας, στο βαθμό που δεν διστάζουμε να στιγματίσουμε οποιονδήποτε
αρνείται να προσφέρει στο μέγιστο τον χρόνο και τον κόπο του για την
παραγωγή, και στο ελάχιστο για οτιδήποτε άλλο πραγματικά πραγματικά
ωφέλιμο (όπως η δημιουργία δημόσιας σφαίρας, η απουσία της οποίας
χαρακτηρίζει, αν μη τι άλλο, την εποχή μας).
Ακόμα
και η έννοια της εργασίας έχει, και αυτή με τη σειρά της, εκπορνευτεί
από τους βρικόλακες του παραγωγισμού, (αν και το πιο σωστό θα ήταν να
λέγαμε πως ποτέ η Δυτική κοινωνία δεν είχε ταυτίσει την εργασία με την
δημιουργικότητα. Άλλωστε, παραγωγική ανάπτυξη και δημιουργικότητα είναι
δυο έννοιες ασυμβίβαστες και μεταξύ τους αντιφατικές). Κι εμείς
καμαρώνουμε φτηνούς πολιτικάντηδες που κοροϊδεύουν ολόκληρους λαούς,
ξεδιάντροπα, έχοντας χάσει κάθε ίχνος ακόμα και του παραδοσιακού φτηνού
θεατρινισμού τους, φτάνοντας στον απόλυτο κυνισμό του μαφιόζικου
εκβιασμού. Έκατσε η ριμάδα η ζαριά του σπέρματος να μας φέρει σ’ έναν
κόσμο που θεωρεί την εξέγερση προβοκάτσια και τις νέες ιδέες και
προτάγματα ανόητη ουτοπία, τεμπελιά ή παλαιομοδίτικη γραφικότητα! Ζούμε,
λοιπόν, τη χούντα της εποχής μας. Τη χούντα του θεάματος, τη δικτατορία
της έλλειψης νοήματος και των ασήμαντων καταστάσεων/πραγμάτων. Ο
ολοκληρωτισμός της απάθειας και του κυνισμού ορθώνεται μπροστά μας. Και,
κάθε τέχνη ή ομιλία διακατέχεται από έναν αδυσώπητο λαϊκισμό, αντανακλά
την πολιτισμική αυτήν φθήνια της κουλτούρας του κιτς, επισημαίνοντας
την ψευδαίσθηση ότι δήθεν είμαστε ελεύθεροι, ή τη βαθιά κοινωνική κρίση,
η οποία γεννά οργή και αγανάκτηση, μια αγανάκτηση, όμως, που δεν
στοχεύει πουθενά, (όπως στην αλλαγή των θεσμών και των αξιών). Η
τηλεόραση είναι το νέο Άουσβιτς, το νέο Νταχάου, που μας καίει τις ψυχές
και τα μυαλά.
Ακούμε
διάφορους εμπόρους φτηνιάρικων βιβλίων απ’ το κουτί, να περηφανεύονται
για έναν λαό απ’ τον οποίο, λένε, καταγόμαστε. Από ένα λαό που γέννησε,
λένε πάλι, τη δημοκρατία και γι΄ αυτό πρέπει να ‘μαστε περήφανοι. Και
την ίδια στιγμή ακούμε τους ίδιους και το εμετικό σινάφι τους, να
παραληρούν εντός της Βουλής – του δήθεν συμβόλου της δημοκρατίας –
καλώντας σε δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για πρόσφυγες,
υπερασπιζόμενοι την αφαίρεση ζωής, σε περίπτωση που κάποιος προσπαθήσει
ν’ αφαιρέσει κοσμήματα, απορρυπαντικά ή τρόφιμα. Η ιδιοκτησία τίθεται
και επίσημα πάνω από τη ζωή. Η «ασφάλεια» σ’ έναν κόσμο που κανείς δεν
μπορεί να προβλέψει αν θα μπορεί να επιβιώσει την επόμενη ημέρα, πάνω
από την Ισότητα και την Ελευθερία. Εξισώνουν τους ανθρώπους, που έλαχε
να γεννηθούν στη φτώχεια, με σκουπίδια, επαναφέροντας στην επικαιρότητα
επιχειρήματα που χρησιμοποίησαν διάφοροι δικτατορίσκοι (δεξιοί και
αριστεροί) ανά την ιστορία που πουλούσαν «ησυχία, τάξη και ασφάλεια»
πάνω σε βουνά πτωμάτων. Κανένας λόγος, φυσικά, για τις αξίες που η ίδια η
κοινωνία ακολούθησε εδώ και τόσα χρόνια. Μονάχα σκληρή υπεράσπιση του
υπάρχοντος πολιτικού συστήματος στην πράξη. Κι εμείς, ανίκανοι να
θέσουμε σε αμφισβήτηση τον σάπιο αυτόν πολιτισμό, αναπολούμε το λαμπρό
παρελθόν της Ελλάδας του 2004, των Ολυμπιακών αγώνων, τότε που όλοι
μπορούσαμε να ζούμε πλουσιοπάροχα στον καταναλωτικό μας παράδεισο,
χλευάζοντας τους «κακούς ξένους» και αδυνατώντας να έρθουμε πραγματικά
σ’ επαφή με την εν γένει πραγματικότητα και να την μετασχηματίσουμε,
είτε αρκούμαστε στο να μιλάμε για «τα παλιά χαμένα μεγαλεία», τη
«σημαντικότητα ενός πολιτισμού» που, στην πραγματικότητα, δεν έχουμε
καμία σχέση μ’ αυτόν.
Αυτή
η προγονοπληξία δεν μπορεί φυσικά να κατανοηθεί διαφορετικά από το
κοινωνικο-ιστορικό πεδίο του σύγχρονου νεοελληνικού μορφώματος/κράτους,
που από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του φλέρταρε με «Μεγάλες Ιδέες»
και διάφορα εθνικιστικά ντελίρια. Είναι, βέβαια, αυτό ακριβώς αυτό που
κάποτε είχε πει ο Βολτέρος. Ότι «όταν έχεις δυνατότητες να πετύχεις κάτι
δεν έχεις ανάγκη από προγόνους». Κι εμείς έχουμε ανάγκη από τα νεκρά
είδωλα του παρελθόντος προκειμένου ν’ αναστυλώσουμε την πληγωμένη μας
εθνική υπερηφάνεια. Καμία διάθεση για κοινωνική μεταστροφή όμως, κανένα
νέο πρόταγμα! Όλα αυτά φαντάζουν σαν μια μεγάλη ομίχλη στο μυαλό του
απολύτου κιτς που κυριεύει τις συζητήσεις μας, είτε, στον αντίποδα,
αρκούμαστε με τα λαϊκιστικά παραληρήματα του Πάγκαλου και του
Πρετεντέρη, φτάνοντας στο σημείο να μην μπορούμε να κατανοήσουμε τη
διαφορά μεταξύ αυτοκριτικής και αυτο-μαστιγώματος.
Καμία
απάντηση, λοιπόν, από την ελληνική κοινωνία για όλα αυτά. Η ίδια μόνο
τρομαγμένη κοιτά στο παρελθόν, κι αναρωτιέται σε πόσα χρόνια θα
τελειώσει αυτός ο βιασμός και θα επιστρέψουμε πάλι στις προμνημονιακές
«δόξες» (αγνοώντας ή μή θέλοντας να κατανοήσει ότι επιστροφή πια δεν
υπάρχει). Σε πόσα χρόνια θα καταφέρει ο βιαστής να εκτονώσει την
απληστία του; Όπως κι οι Γερμανοί του Βερολίνου, όντας κι αυτοί σε
άσχημους καιρούς, οδηγήθηκαν από έναν χαρισματικό ψεύτη στην αποκτήνωση,
έτσι κι εμείς αρχίζουμε ν’ αφαιρούμε τους καθρέφτες απ΄ το χωλ, για να
μην αντικρίζουμε το κτήνος που θεριεύει μέσα μας. Η πραγματική μας
εξαθλίωση δεν θα είναι μόνο η πείνα, ούτε η ανεργία. Η εξαθλίωση
αρχίζει, επίσης, όταν ο Καρατζαφέρης σταματάει να τρομάζει, όταν το
αβέβαιο αύριο ταυτίζεται με το ασήμαντο σήμερα, όταν όλα καταρρέουν και
το μόνο που απομένει είναι ο μηδενισμός της εποχής μας.
Αντί
να οργανωνόμαστε σαν κοινωνία με στόχο την πραγματική δημοκρατία, με
στόχο την αυτοοργάνωση και την ατομική και συλλογική αυτονομία,
περιφερόμαστε σαν βάρβαροι που ψάχνουν για αποδιοπομπαίους τράγους. Αντί
να προχωρήσουμε σε μια ενεργητική και πολιτική απεργία διαρκείας (να
εκμεταλλευτούμε δηλαδή τα μέσα παραγωγής προς όφελος μας), παρασυρόμαστε
είτε στην υποκρισία της «φιλανθρωπίας», είτε στην ανωμαλία της
ξενοφοβίας, της προγονοπληξίας είτε και του χρεοκοπημένου αριστερισμού.
Ήρθε
ο καιρός να καταλάβουμε ότι καμία αλλαγή δεν είναι ούτε ουτοπική ούτε
ειδυλλιακή. Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και για την ίδια μας
την ιστορία, όπως θα έλεγε και ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Η καλύτερη
ποιότητα ζωής που απολαμβάνουμε σήμερα, σε σύγκριση με 400 χρόνια πριν
είναι μια απόδειξη πως η κοινωνία μπορεί ν’ αλλάξει, αν φυσικά εμείς το
απαιτήσουμε. Δεν είναι οι συγκυρίες ή κάποιος μεταφυσικός εξελικτισμός
που κινεί τα νήματα, αλλά εμείς οι ίδιοι. Ήταν τα φιλοσοφικά και
κοινωνικά κινήματα που κατάφεραν ν’ αλλάξουν τον κόσμο ως ένα βαθμό
(Αναγέννηση, Διαφωτισμός, Γαλλική και Αμερικανική Επανάσταση, εργατικό
κίνημα). Ο περιορισμός της εξουσίας των φεουδαρχών, το τέλος
σκοταδιστικού θεοκρατικού συστήματος της Χριστιανικής εκκλησίας, η
κατάργηση της δουλείας και της παιδικής εργασίας, όλα αυτά καλλιέργησαν
το κλίμα για την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Μπορούμε
συνεπώς εμείς οι ίδιοι να κατευθύνουμε τους εαυτούς μας σε ένα πολίτευμα
δικαιότερο από αυτό που σήμερα βιώνουμε, και αυτό δεν μπορεί να είναι
άλλο παρά ένα πολιτικό σύστημα βασισμένο στο πρόταγμα της αυτονομίας.
Κι αν μας πουν «δεν μπορώ να περπατήσω τη νύχτα», θα τους πούμε «ας αλλάξουμε τις μέρες και τις νύχτες μας, όλοι μαζί».
Οι επίσημα άνεργοι ξεπέρασαν το εκατομμύριο.
Οι άστεγοι στους δρόμους της Αθήνας ξεπερνούν τους 20 χιλιάδες.
Σε βαθιά κατάθλιψη η χώρα.
Κι όμως.Σε αυτή την κατάσταση μαφιόζοι,τοκογλύφοι,εκβιαστές οργιάζουν.
Έχει σημασία και ο ανθρωπολογικός χάρτης των οργανώσεων.Αρχηγοί πολιτευτής του Λάος
στέλεχος του ΣΔΟΕ και του ΠΑΣΟΚ,δημοσιογράφος της δεξιάς του κυρίου!
Συγκυβέρνηση της ομερτά. (μαζί με αστυνομικούς,εφοριακούς,δικηγόρους,γιατρούς)
Κέρδη ενός δισ. ευρώ για τους 53 επώνυμους τοκογλύφους
Τα ταξίδια στην Ελβετία, το εργοστάσιο με τις σφολιάτες και οι διακοπές στη Χαλκιδική
Στο ένα δισ. ευρώ υπολογίζονται τα κέρδη του μεγάλου κυκλώματος των
53 εκβιαστών και τοκογλύφων που εξάρθρωσε, το τελευταίο 48ωρο, η
Ασφάλεια Θεσσαλονίκης.
Το κύκλωμα υπολογίζεται ότι δρούσε ανενόχλητο για περισσότερα από
15χρόνια στην συμπρωτεύουσα και τα θύματα του υπερβαίνουν, όπως
εκτιμάται, τα 1500 με 2000 άτομα – μάλιστα οι «δουλειές» του φαίνεται
πως είχαν αυξηθεί πολύ, ελέω κρίσης, τα τελευταία δύο χρόνια.
Οπως προκύπτει από την δικογραφία της υπόθεσης η μαφία της
Θεσσαλονίκης δάνειζε τα χιλιάδες θύματά της με τόκο που κυμαινόταν από 5
έως και 10% την εβδομάδα!
Παράλληλα έχει διαπιστωθεί ότι σχετίζεται με την αυτοκτονία του 45χρονου ιδιοκτήτη εστιατορίων της Θεσσαλονίκης Λεωνίδα Μαριόλη
στις 29 Ιουνίου 2011, ο οποίος βούτηξε από το μπαλκόνι του σπιτιού του
στο κενό και άφησε ιδιόχειρο σημείωμα, όπου φαίνεται να ανέφερε τον
τρόπο του οικονομικού εκβιασμού του, στοιχείο που υποβοήθησε τις έρευνες
της ΕΛΑΣ.
Κύριοι πρωταγωνιστές σε αυτό το κύκλωμα θεωρούνται ο 58χρονος ιδιοκτήτης νυκτερινών κέντρων Μάρκος Καραμπέρης
που είχε εμπλακεί και στην υπόθεση Βατοπαιδίου, ενώ στις τελευταίες
δημοτικές εκλογές ήταν και υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας με τον
συνδυασμού του κ. Κ. Βελόπουλου (ΛΑΟΣ), αλλά και τα αδέλφια Κωνσταντίνος και Μάριος Μελέτης που έχουν παλαιότερα κατηγορηθεί για διακίνηση ναρκωτικών αλλά και για συμπλοκή με αστυνομικούς.
Κατηγορούμενος είναι ακόμη ο 54χρονος επιχειρηματίας Δημήτριος Λαμπάκης,
ο οποίος εμφανιζόταν ως ιδιοκτήτης εταιρείας με ...σφολιάτες στην
Χαλκιδική. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς την εταιρεία την είχε υφαρπάξει
απο τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της, ένα ακόμη θύμα των τοκογλύφων.
Στην δικογραφία περιλαμβάνονται επιβαρυντικά στοιχεία και για συγγενείς του Δ. Λαμπάκη ανάμεσα στους οποίους και ένας 25χρονος.
Κατηγορείται επίσης το διευθυντικό στέλεχος του ΣΔΟΕ στην συμπρωτεύουσα Χρήστος Παπαχατζής, ο οποίος ακούγεται σε τηλεφωνικές συνομιλίες «να
κρατάει στο συρτάρι καταγγελίες για την δραση του τοκογλυφικού
κυκλώματος και κυρίως του βασικού κατηγορούμενου Μάρκου Καραμπέρη», όπως σημειώνεται στη δικογραφία.
Ανάμεσα στα ονόματα των κατηγορουμένων περιλαμβάνεται και αυτό του δημοσιογράφου της ΕΡΤ Γιάννη Φερέτη – σήμερα βρίσκεται σε καθεστώς εφεδρείας – ο οποίος σύμφωνα με τους αστυνομικούς «παλαιότερα
είχε δανειστεί χρήματα από τον Μάρκο Καραμπέρη, αλλά μετά ανέλαβε
έναντι μεγάλων χρηματικών ποσών να διεκπεραιώνει τις οικονομικές
συναλλαγές και τις τοκογλυφικές πράξεις του συγκεκριμένου
επιχειρηματία».
Στην δικογραφία βρίσκεται και το όνομα διευθυντικού στελέχους μεγάλης
Τράπεζας, ο οποίος κατηγορείται ότι φρόντιζε για όλες τις τραπεζικές
συναλλαγές του κυκλώματος και για το «ξέπλυμα» των εισπράξεων των
τοκογλύφων.
Σύμφωνα με υπολογισμούς των αξιωματικών της ΕΛΑΣ ποσό πέντε
εκατομμυρίων ευρώ έχει ξεπλυθεί με το σύστημα των κερδισμένων δελτίων
του «Στοιχήματος», ενώ μέχρι και πρόσφατα ο Μάρκος Καραμπέρης και ένας
συνεργάτης του πήγαιναν ταξίδια στην Ελβετία όπου διοχέτευαν μεγάλα
χρηματικά ποσά από τις τοκογλυφικές εισπράξεις. Οι «συνεργάτες» αστυνομικοί
Στην θέση του κατηγορουμένου βρίσκεται ένας αστυνομικός του τμήματος
Λευκού Πύργου, ο οποίος φρόντιζε για την τοποθέτηση «μπράβων» των
συμμοριών σε νυκτερινά κέντρα αλλά και για την μεταφορά των χρημάτων της
μαφίας της νύκτας.
Δικογραφία έχει σχηματισθεί σε βάρος και άλλου αστυνομικού - υπηρετεί
στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης – ο οποίος παρείχε πληροφορίες στο κύκλωμα
για τις έρευνες των συναδέλφων του, εξασφαλίζοντας μεγάλα χρηματικά ποσά
για τις υπηρεσίες του. Το κύκλωμα των τοκογλύφων φρόντιζε ακόμη και για
τις πολυήμερες δωρεάν διακοπές του στην Χαλκιδική.
Κατηγορούμενος είναι ένας ακόμη εν ενεργεία αστυνομικός που παρείχε
στα μέλη του κυκλώματος στοιχεία από τις απόρρητες ηλεκτρονικές
καταγραφές των Σωμάτων Ασφαλείας αλλά και ένας απόστρατος αξιωματικός
της ΕΛΑΣ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για υπόθεση
ηλεκτρονικού τζόγου.
Ο πρώην αξιωματικός, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ήταν άνθρωπος
εμπιστοσύνης του Μάρκου Καραμπέρη και προχωρούσε σε παράνομες συναλλαγές
εν ονόματί του.
Ανάμεσα στους 53 κατηγορουμένους είναι και δύο δικηγόροι της
Θεσσαλονίκης, οι οποίοι ήταν νομικοί εκπρόσωποι του βασικού
κατηγορούμενου και - σύμφωνα με αξιωματικούς της ΕΛΑΣ - «ακούγονται
σε συνομιλίες να υποβοηθούν τα μέλη του κυκλώματος να εισπράτουν και να
ξεπλένουν χρήματα από τα θύματα της τοκογλυφίας». Οι δύο δικηγόροι, πάντως, αναφέρουν ότι όλες οι συμβουλές τους ήταν «νομικού τύπου».
Η μακρά λίστα των κατηγορουμένων συμπληρώνεται από σειρά «μπράβων»
της νύχτας αλλά και από διάφορους ιδιώτες, οι οποίοι υποβοηθούσαν το
κύκλωμα στις δουλειές του. Ανάμεσά τους ένας αλλοδαπός πρώην
ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ αλλά και ένας παράγοντας της ομάδας. Και οι δύο
συμμετείχαν σε κύκλωμα «μπράβων».
Στην δικογραφία της υπόθεσης υπάρχουν πολλές καταθέσεις
επιχειρηματιών - θυμάτων των τοκογλύφων αλλά και δεκάδες χιλιάδες
σελίδες απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών από τις τηλεφωνικές
παρακολουθήσεις, οι οποίες έγιναν τους τελευταίους μήνες, μέσω των
συστημάτων της ΕΥΠ.
Η έρευνα της ΕΛΑΣ παρ’ ολίγον να τιναχθεί στον αέρα προ μερικών
εβδομάδων όταν «σύνδεσμοι» του κυκλώματος των τοκογλύφων σε τράπεζες,
τους είχαν ειδοποιήσει ότι είχε κατατεθεί βούλευμα για την άρση των
τραπεζικών λογαριασμών τους.
Οι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ μιλούν για «το μεγαλύτερο κύκλωμα
παρανόμων που δρούσε στην Θεσσαλονίκη τις τελευταίες δεκαετίες, το οποίο
γνώριζαν μεν οι διωκτικές αρχές, αλλά μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσαν να
συγκεντρώσουν αποδεικτικά στοιχεία σε βάρος του».
Τα στοιχεία φαίνεται τελικά ότι βρέθηκαν και η συνέχεια θα δοθεί πλέον στα ανακριτικά γραφεία.
πηγή:βήμα
53 συλλήψεις,2500 απομαγνητοφωνημένες
συνομιλίες από παρακολουθήσεις τηλεφώνων,50 καταθέσεις μαρτύρων και
χιλιάδες έγγραφα με στοιχεία από καταθέσεις σε τράπεζες είναι ο πρόλογος
της μεγάλης υπόθεσης εξάρθρωσης 4 εγκληματικών οργανώσεων που συνέθεταν
την μαφία της Θεσσαλονίκης.Είναι η πρώτη περίπτωση, που οι εγκληματικές
ομάδες οδηγούν απευθείας στην καλή κοινωνία της πόλης και το έγκλημα
του λευκού κολάρου, με άρωμα από πολιτικές διασυνδέσεις και κάλυψη. Τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί ως σήμερα και που έχει στη διάθεσή του το www.koutipandoras.gr
,οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι 4 εγκληματικές ομάδες δρούσαν παράλληλα
και με σύνδεση μεταξύ τους,σίγουρα όχι κρυφά και με την ασφάλεια που
τους παρείχε το γεγονός των σχέσεών τους.ήταν ένα τοκογλυφικό
κύκλωμα,γνωστό για τη δράση του στη Θεσσαλονίκη,στο οποίο απευθυνόταν η
αφρόκρεμα της συμπρωτεύουσας και όχι μόνο.
Και διεθνής έλληνας παίκτης εξυπηρετούμενος
Ανάμεσα σε αυτούς που «εξυπηρετήθηκαν»
από τον δανεισμό τους κυκλώματος,ήταν και πρώην διεθνής παίκτης
ποδοσφαίρου (νυν επιχειρηματίας) του οποίου οι συνομιλίες με ένα από τα
στελέχη του κυκλώματος έχουν καταγραφεί και αποδεικνύουν πως προσέφευγε
στο κύκλωμα για δανεισμό με επιτόκιο 10% το μήνα.Επειδή όμως ήταν
συνεπής στις πληρωμές του, το κύκλωμα πήρε τελικώς τόκους 6,5% .Για ποσό
350.000 που δανείστηκε, πλήρωσε 650.000 ευρώ Στο κύκλωμα συμμετείχε και ομάδα
εκβιασμών το οποίο όμως δε περιοριζόταν στην είσπραξη ποσών από
τοκογλυφίες,αλλά και σε εκβιασμό καταστηματαρχών σε Θεσσαλονίκη και
Χαλκιδική. Η αστυνομία συνδέει την δράση του
κυκλώματος με δύο αυτοκτονίες και μία ακόμη απόπειρα αυτοκτονίας στη
Θεσσαλονίκη.Εν αντιθέσει με την επιχειρησιακή ομάδα που εξάρθρωσε το
κύκλωμα,η συμβατική δράση της Αστυνομίας, ουδέποτε άγγιξε τα προηγούμενα
χρόνια το κύκλωμα των επωνύμων με τις φημολογούμενες και υπαρκτές
πολιτικές διασυνδέσεις.Ακόμη και όταν ξεκίνησε η επιχείρηση έρευνας και
παρακολούθησης, στοιχεία από τις απόρρητες διαδικασίες, έφταναν στον
αρχηγό του κυκλώματος
Ο επιχειρηματίας,ο δημοσιογράφος,ο επιχειρησιακός του ΣΔΟΕ και ο τραπεζικός
Τον Μάϊο του 2011,ο Ι.Δ, κατήγγειλε
στην Αστυνομία πως είναι θύμα των τοκογλύφων και σκοπεύει να δώσει
στοιχεία για το κύκλωμα το οποίο ήταν υπεράνω υποψίας.Μετά την
κατάθεςσή του ξεκίνησε η παρακολούθηση των τηλεφώνων που οδήγησε σε μια
βεντάλια από συνομιλίες και πρόσωπα.Η αστυνομία χώρισε την μεγάλη ομάδα
των εκβιαστών και των τοκογλύφων σε 4 ομάδες που σχετίζονταν όμως
μεταξύ τους.Όχι μόνο επικοινωνούσαν και αντάλλασσαν πληροφορίες για
θύματα και πιθανά θύματα, αλλά τιμωρούσαν και ενιαία όποιον παρέβαινε
τους κανόνες.Έτσι έγινε και με τον βασικό μάρτυρα που τους κατήγγειλε Ο επιχειρηματίας Από
το ξεκίνημα της παρακολούθησης προέκυψε πως αρχηγός του κυκλώματος ήταν ο
επιχειρηματίας Μ.Κ.Γνωστός στη Θεσσαλονίκη, με πολιτικές γνωριμίες και
ενεργή δράση με το ΛΑΟΣ.Ο αδελφός του ήταν παράγοντας του Άρη.Στο όνομά
του δρούσε όλη η εγκληματική ομάδα στην οποία ενέταξε και τον γιό του
(έχει συλληφθεί και αυτός).Το όνομά του είχε αναμειχθεί στην υπόθεση του
Βατοπεδίου καθώς όχι μόνο είχε συγγένεια και συνεργασία με τον όμιλο
Πάπιστα (εταιρεία του Πάπιστα και του Βατοπεδίου) αλλά ενεπλάκη και σε
υπόθεση με κάποιον δικηγόρο ο οποίος φέρεται να επιχείρησε να τον
εκβιάσει για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Τον Ιούλιο η έρευνα στο Κουτί της
Πανδώρας για τα στημένα παιχνίδια του ποδοσφαίρου, είχε εντοπίσει τον
Μ.Κ, να έχει κερδίσει το 2003 ,ποσό 900.000 ευρώ από το στοίχημα του
ΟΠΑΠ.Σύμφωνα με την έρευνά μας, το ποσό αυτό όπως και πολλά άλλα, ήταν
ύποπτα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος μέσω δελτίων του ΟΠΑΠ.Το 2003 δεν
είχε εξεταστεί η υπόθεση του Μ.Κ. παρότι η λίστα με τα ύποπτα κέρδη είχε
κατατεθεί στη Βουλή από τη βουλευτή Λιάνα Κανέλλη.Όταν επικοινωνήσαμε
με τον επιχειρηματία για να μας απαντήσει για τα κέρδη του,μας είχε
απειλήσει με μηνύσεις,λέγοντας πως απλώς είναι τυχερός.Την περίοδο αυτή
αγνοούσαμε βέβαια ότι η Αστυνομία ερευνούσε αυτό το ξέπλυμα ή
ενδεχομένως και να συμμερίστηκε της υποψίες της δικιάς μας έρευνας
παρακολουθώντας τη συνομιλία μας με τον επιχειρηματία.Το αποτέλεσμα
είναι πως σήμερα έχει καταλήξει πως οι εγκληματικές ομάδες των 53
συλληφθέντων ξέπλεναν βρώμικο χρήμα μέσω των κερδισμένων δελτίων του
ΟΠΑΠ που προμηθεύονταν από πρακτορεία. Ο δημοσιογράφος. Ο
δημοσιογράφος και στέλεχος της ΕΤ 3 που συμμετείχε στο κύκλωμα είχε
σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του κυκλώματος παρότι εμφανίζεται να έχει
σχετιστεί μαζί του λόγω των επαγγελματικών του επαφών.Ο Γ.Φ,γνωστός για
τις πολιτικές του διασυνδέσεις με το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ και το
εκκλησιαστικό κατεστημένο της Θεσσαλονίκης,ήταν σύμφωνα με την Αστυνομία
πληροφοριοδότης αλλά και εισπράκτορας του κυκλώματος.Την περίοδο που
είχε αυτοκτονήσει ο επιχειρηματίας Μαργιόλης εξαιτίας των πιέσεων από το
κύκλωμα με τους τοκογλύφους, ο δημοσιογράφος Γ.Φ έδινε πληροφορίες στον
αρχηγό του κυκλώματος για τα ευρήματα της αστυνομίας και το αν έχει
αφήσει σημείωμα που τον κατονομάζει ως υπεύθυνο.Οι πληροφορίες που πήρε ο
αρχηγός από τον δημοσιογράφο τον καθησύχασαν για να συνεχίσει τη δράση
του.Επίσης ο δημοσιογράφος φέρεται να έχει εισπράξει αυτοπροσώπως ποσά
στο όνομα της μαφίας ή να έχει απαιτήσει την κατάθεσή τους σε
λογαριασμούς του κυκλώματος Το στελεχος του ΣΔΟΕ Ο
Χ.Π. είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ εφοριακών με προσωπικές και πολιτικές
σχέσεις με τον Ευάγγελος Βενιζέλο ο οποίος φέρεται να επέλεξε την
τοποθέτησή του ως επιχειρησιακού στελέχους του ΣΔΟΕ.Από τη θέση του στο
ΣΔΟΕ, έδινε πληροφορίες στο κύκλωμα για καταγγελίες που υπήρχαν εναντίον
τους και δεν ανέθεσε για έρευνα (έως και τη σύλληψή του) σοβαρές
καταγγελίες για τα στελέχη του κυκλώματος.Ο Χ.Π γνώριζε υπηρεσιακά τα
πάντα μέσω καταγγελιών για το κύκλωμα αλλά όχι μόνο δεν έδρασε ποτέ αλλά
έδινε τηλεφωνικά πληροφορίες στον εγκέφαλο του κυκλώματος, για όσα
υπάρχουν εναντίον τους Οι τραπεζικοί Ο Γ.Θ
ήταν στέλεχος της Πειραιώς. Από την πρόσβαση του στα συστήματα της
Τράπεζας,συνέλεγε πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση και τη
δραστηριότητα θυμάτων των τοκογλύφων τα οποία έδινε στο κύκλωμα ώστε να
μπορέσουν να τους πλησιάσουν.Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα εντοπίστηκαν
ποσά τα οποία του δόθηκαν προκειμένου να βγάλει δάνεια σε θύματα των
τοκογλύφων που στη συνέχεια έπαιρναν οι ίδιοι. Ένας ακόμη διευθυντής υποκαταστήματος
της Πανελλήνιας Τράπεζας, ο Α.Κ βοήθησε στο να φανούν νόμιμες οι
συναλλαγές του αρχηγού του κυκλώματος με ένα από τα θύματά του Ο δικηγόρος του Δήμου Ο
Ν.Ζ δικηγόρος του δημοτικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης,παρέχει στον
αρχηγό του κυκλώματος πληροφορίες ανάμεσα στις οποίες είναι το τι λέει
το μήνυμα του αυτόχειρα Μαργιόλη Ο σύμβουλος Ρόλο
συμβούλου του κυκλώματος έχει ο Γ.Λ. Είναι αυτός που προτείνει στο
κύκλωμα πώς να κινηθεί ώστε να φαίνονται νομιμοφανείς οι ενέργειές
του.Με επαφές με τραπεζικούς παράγοντες μαζεύει συμβουλές για την νόμιμη
εικόνα της μαφιόζικης οργάνωσης τις οποίες στη συνέχεια παραδίδει για
να εφαρμοστούν και να υπάρξει η κάλυψη Στην ομάδα υπάρχουν βέβαια πρώην και νυν αστυνομικοί,ενώ πολλοί δίνουν πληροφορίες αγνοώντας τη συνολική δράση της
Είχαν εσωτερική πληροφόρηση ακόμη και για τις παρακολουθήσεις τους
Όλα τα χρόνια της δράσης τους, το
κύκλωμα μπορούσε να συναναστρέφεται με άνεση με την καλή κοινωνία της
Θεσσαλονίκης μαζεύοντας πληροφορίες για επιχειρηματίες που ήταν στο
χείλος της καταστροφής.Το ίδιο σύστημα πληροφοριοδοτών παρείχε και
κάλυψη.Στις έρευνες που έγιναν στα σπίτια τους μετά τη σύλληψή τους
βρέθηκαν στοιχεία που αποδεικνύουν ένα μεγάλο εύρος πληροφοριοδότησης
και προστασίας.Ένα από τα στοιχεία αυτά, είναι και το απόρρητο βούλευμα
του δικαστικού συμβουλίου, που ενέκρινε την απόφαση για παρακολούθηση
τηλεφώνων των μελών του κυκλώματος.Φωτοτυπία του βουλεύματος βρέθηκε στο
σπίτι του αρχηγού του κυκλώματος.Δηλαδή αμέσως μετά την
παρακολούθηση,κάποιος εσωτερικός πληροφοριοδότης έδωσε όχι μόνο την
πληροφορία αλλά και τα έγγραφα που πιστοποιούσαν την παρακολούθησής
τους.Το κύκλωμα έμαθε αμέσως πως οι συνομιλίες τους καταγράφονται και
σταμάτησε να ανταλλάσσει πληροφορίες στα τηλέφωνα δυσκολεύοντας έτσι την
έρευνα που ήταν σε εξέλιξη.Ήταν όμως τέτοια η αυτοπεποίθηση τους και η
πεποίθηση τους πως οι δικοί τους άνθρωποι θα τους καλύψουν, που κατά τις
συνομιλίες έβριζαν προκλητικά τους αστυνομικούς που έκαναν την
παρακολούθηση Η σύλληψη των 53 ανοίγει σίγουρα ένα
μεγάλο απόστημα στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης.Αυτή τη φορά η έρευνα δεν
δείχνει κάποιους εκβιαστές του κοινού ποινικού δικαίου,αλλά την εξουσία
στην πόλη.Το ερώτημα βεβαίως είναι αν η έρευνα θα φτάσει ως την
πολιτική κάλυψη και την ασπίδα προστασίας που άφηνε τους εγκληματίες να
δρουν ως άνθρωποι πολιτικών, της εκκλησίας ή των ομάδων πηγή: κουτί της πανδώρας
Δείτε ακόμα:
Με
συγκεκριμένες περιπτώσεις αυτοχειρίας επιχειρηματιών, οι οποίοι είχαν
πέσει θύματα τοκογλυφίας, συνδέεται η δράση των τεσσάρων εγκληματικών
οργανώσεων που εξαρθρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη [Βλέπε άρθρο] , σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση που έγινε σήμερα στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης.
Όπως ανακοινώθηκε, πρόκειται για τέσσερις χωριστές εγκληματικές
οργανώσεις που είχαν όμως διασυνδέσεις μεταξύ τους λόγω κοινού
αντικειμένου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, ενώ είχαν και κοινά
θύματα.
Μεταξύ των συνολικά 53 ατόμων που συνελήφθησαν, περιλαμβάνονται ανώτερο στέλεχος του ΣΔΟΕ
Θεσσαλονίκης, γνωστός δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης,
επιχειρηματίες -ανάμεσά τους και ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων
διασκέδασης που είχε κατέβει υποψήφιος στις τελευταίες αυτοδιοικητικές
εκλογές- δύο ανώτερα τραπεζικά στελέχη κι ένα πρώην στέλεχος
χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, δύο δικηγόροι, ένας απότακτος κι ένας εν
ενεργεία αστυνομικός, ένας εφοριακός, ένας πρώην ποδοσφαιριστής
-σερβικής καταγωγής- του ΠΑΟΚ, καθώς και ένας υπάλληλος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.
Στη δικογραφία περιλαμβάνονται και δύο ακόμη αστυνομικοί, που
κατηγορούνται για παθητική δωροδοκία και παράβαση καθήκοντος.
Eιδικότερα, η 1η εγκληματική οργάνωση συγκροτήθηκε και
δραστηριοποιείτο τουλάχιστον από τα τέλη του 2003, με την καθοδήγηση και
εποπτεία 58χρονου επιχειρηματία. Κύριο αντικείμενο της οργάνωσης ήταν
οι συνάψεις δανείων με επιτόκιο τοκογλυφικού δανεισμού, που κυμαίνονταν
μεταξύ 5% ως 15% μηνιαίως.
Η οργάνωση διέθετε 12 ενεργά μέλη, μεταξύ των οποίων ένα ανώτερο
στέλεχος του ΣΔΟΕ, ένα απότακτο αστυνομικό, ένα δημοσιογράφο και δύο
τραπεζικά στελέχη. ’λλα μέλη, μέσω εκβιασμών, επέβλεπαν την τήρηση των
συμφωνηθέντων και τη διαδικασία είσπραξης των ποσών, ενώ άλλα παρείχαν
στην οργάνωση ουσιώδεις οικονομικές και άλλης φύσης πληροφορίες.
Υπολογίζεται ότι το κέρδος της εγκληματικής οργάνωσης για το διάστημα
2004-2011, υπερβαίνει τα 40.000.000 ευρώ. Τα χρηματικά ποσά από τον
τοκογλυφικό δανεισμό τα νομιμοποιούσαν παράνομα, μέσω κερδισμένων
δελτίων του ΟΠΑΠ, που εξασφάλιζαν έναντι χρηματικής αμοιβής. Σύμφωνα
μάλιστα με επίσημα στοιχεία της Γενικής Διεύθυνσης Πληροφορικής του
ΟΠΑΠ, κατά το διάστημα 2005-2010, ο αρχηγός της οργάνωσης εξαργύρωσε
2.032 κερδισμένα δελτία, από τα οποία αποκόμισε πάνω από 5.000.000 ευρώ. Η 2η εγκληματική οργάνωση συγκροτήθηκε τουλάχιστον από τα τέλη
του 2008 και δραστηριοποιείτο στην τέλεση κακουργηματικών τοκογλυφιών
και εκβιάσεων, με επιτόκιο από 8,33% ως 12,5% μηνιαίως.
Αρχηγός της οργάνωσης ήταν 53χρονος επιχειρηματίας, ο οποίος για τα έτη
2006 ως 2010 δεν εμφάνισε οποιαδήποτε νόμιμη πηγή εισοδήματος. Η
οργάνωση διέθετε 13 επιπλέον ενεργά μέλη, τα οποία είχαν επιφορτιστεί με
την επίβλεψη της εξέλιξης της δανειοδότησης και την είσπραξη των
χρηματικών ποσών.
Υπολογίζεται ότι τα κέρδη της εγκληματικής οργάνωσης για το διάστημα
2008-2010, υπερβαίνουν τα 2.200.000 ευρώ. Η νομιμοποίηση των εσόδων από
την εγκληματική δραστηριότητα γινόταν επίσης μέσω αγοράς κερδισμένων
δελτίων ΟΠΑΠ. Μέλη της οργάνωσης φέρονται ότι έπαιξαν δελτία αξίας
207.790 ευρώ, από όπου κέρδισαν 824.244 ευρώ. Η 3η εγκληματική οργάνωση συγκροτήθηκε τουλάχιστον από τα τέλη
του 2009 με αντικείμενό τους τοκογλυφικούς δανεισμούς, με επιτόκιο 10%
μηνιαίως, καθώς και τις εκβιάσεις και απάτες. Τα κέρδη της εγκληματικής
οργάνωσης εκτιμάται ότι ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Αρχηγός της οργάνωσης ήταν 38χρονος Ελληνας, ο οποίος δεν έχει υποβάλει
δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος για κανένα από τα έτη 2005-2010. Η
οργάνωση απαρτιζόταν από 14 μέλη, μεταξύ των οποίων ένας τραπεζικός
υπάλληλος, ένας γιατρός και ένας έγκλειστος φυλακών. Βοηθητικός ρόλος
προέκυψε για επιπλέον οκτώ συνεργούς τους, για τους οποίους όμως δεν
συντρέχουν οι προϋποθέσεις της αυτόφωρης διαδικασίας. Η 4η εγκληματική οργάνωση συγκροτήθηκε τουλάχιστον από τα τέλη
του 2001 και ενέχεται σε τοκογλυφικό δανεισμό με επιτόκιο 6,5 ως 80%
μηνιαίως. Επίσης, τα μέλη της προέβαιναν σε εκβιάσεις καταστηματαρχών σε
Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, με το πρόσχημα της παροχής προστασίας. Ο
αριθμός των εκβιαζομένων καταστημάτων ανέρχεται στα 33.
Την αρχηγία της οργάνωσης, η οποία αριθμούσε συνολικά 19 μέλη, είχαν
αναλάβει τρία αδέρφια, ηλικίας 43,43 και 32 ετών. Μεταξύ των μελών ήταν
ένας εφοριακός, ο οποίος συνέδραμε στη σύνταξη φορολογικών δηλώσεων,
ώστε να υποκρύπτεται η προέλευση των παράνομα αποκτηθέντων χρημάτων και
ένας εν ενεργεία αστυνομικός, ο οποίος στρατολογούσε νέα μέλη.
Προέκυψε ακόμη η συμμετοχή τεσσάρων συνεργών, για τους οποίους όμως δεν
συντρέχουν οι προϋποθέσεις της αυτόφωρης διαδικασίας. Τα κέρδη της
εγκληματικής οργάνωσης εκτιμάται ότι ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες
ευρώ.
Η έρευνα για την υπόθεση ξεκίνησε τον περασμένο Μάιο και προχθές υπήρξε
οργανωμένη επιχείρηση, με τη συμμετοχή 250 αστυνομικών, για τη σύλληψη
των εμπλεκομένων.
Οι συλληφθέντες -ανάμεσά τους και τα πέντε ηγετικά στελέχη των
οργανώσεων- οδηγήθηκαν χθες το βράδυ, κάτω από δρακόντεια μέτρα
ασφαλείας, στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης. Μετά την
απαγγελία των κατηγοριών, που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι σε
βαθμό κακουργήματος, παραπέμφθηκαν στον γ' ειδικό ανακριτή Θεσσαλονίκης,
από τον οποίο πήραν προθεσμία για να απολογηθούν την Παρασκευή.
Σε βάρος τους ασκήθηκε ποινική δίωξη για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης,
τοκογλυφία κατ' επάγγελμα και κατ' εξακολούθηση, εκβίαση κατ'
εξακολούθηση, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος (νομιμοποίηση εσόδων από
παράνομες δραστηριότητες), κατάχρηση εξουσίας, αρπαγή και οπλοκατοχή.
Η ογκώδης δικογραφία που εκτείνεται σε 15.000 σελίδες, περιλαμβάνει,
μεταξύ άλλων, 3.500 σελίδες με απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες των
κατηγορουμένων.
Επιπλέον, η δικογραφία περιλαμβάνει άλλους δύο αστυνομικούς, που
κατηγορούνται για παθητική δωροδοκία και παράβαση καθήκοντος. Με απόφαση
του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας
οι τρεις εμπλεκόμενοι στην υπόθεση αστυνομικοί, οι οποίοι υπηρετούν σε
υπηρεσίες της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης, τέθηκαν σε
διαθεσιμότητα και παράλληλα διατάχθηκε σε βάρος τους Ένορκη Διοικητική
Εξέταση.
Τέλος, σε έρευνες που έγιναν σε οικίες των εμπλεκομένων και σε άλλους
χώρους, σε περιοχές της Θεσσαλονίκης, της Χαλκιδικής και των Σερρών,
βρέθηκαν και κατασχέθηκαν: τέσσερα πυροβόλα όπλα και δύο πιστόλια
αερίου-κρότου, 19 πολυτελή ΙΧ αυτοκίνητα και τέσσερα δίκυκλα, επτά
μαχαίρια, τρεις σιδερογροθιές και τέσσερα γκλοπ, 230 φυσίγγια διαφόρων
διαμετρημάτων και πέντε σπρέι πιπεριού, μικροποσότητα χασίς, πλήθος
κινητών τηλεφώνων, κοσμημάτων, επιταγών, συναλλαγματικών και ιδιωτικών
συμφωνητικών και το χρηματικό ποσό των 172.000 ευρώ.
Για τη δράση των εγκληματικών ομάδων ενημερώθηκε και η Αρχή
Καταπολέμησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες για την περαιτέρω
διερεύνηση, ανάλυση και επεξεργασία των παράνομων συναλλαγών τους. Χρ. Παπουτσής: Η ΕΛ.ΑΣ. δεν χαρίζεται σε κανέναν
Κληθείς να σχολιάσει την επιτυχία αυτής της ΕΛ.ΑΣ. και τις αποκαλύψεις
για την υπόθεση, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρ. Παπουτσής δήλωσε:
«Δυστυχώς, αποκαλύπτεται ότι η διαφθορά και το έγκλημα κατοικούν στη
διπλανή μας πόρτα. Ανθρωποι της καθημερινής μας ζωής βρίσκονται ξαφνικά
μπλεγμένοι σε τέτοιου είδους υποθέσεις. Πιστεύω ότι η κοινωνία πρέπει
να αντιδράσει. Ο αγώνας ενάντια στη διαφθορά είναι αγώνας ολόκληρης της
ελληνικής κοινωνίας».
«Πάντως», πρόσθεσε ο κ. Παπουτσής, «για την υπόθεση της Θεσσαλονίκης,
θέλω να συγχαρώ τις δυνάμεις ασφαλείας της πόλης. Είναι μια πολύ μεγάλη
επιτυχία. Είναι το μεγαλύτερο χτύπημα στο οργανωμένο έγκλημα που έγινε
τα τελευταία χρόνια στην περιοχή. Και πάνω απ΄ όλα, η Ελληνική Αστυνομία έδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν χαρίζεται σε κανέναν. Επιβάλλει το νόμο με δικαιοσύνη και με πολύ μεγάλο επαγγελματισμό».
πηγή:ναυτεμπορική
The IMF must realise that, in Greece, the treatment is worse than the disease
It's clear that punishing the poor will only deepen the recession – so why are the IMF technocrats intent on further austerity?
During an official visit to the LSE in November 2008, the Queen
asked a professor why economists had failed to predict the financial
crash, the most dramatic event in recent economic history. The
professor's answer is not known. A year later, after a British Academy
seminar, eminent economists answered
by blaming "a failure of the collective imagination of many bright
people, both in this country and internationally, to understand the
risks to the system as a whole."
Yesterday the IMF reported that the Greek economy had "taken a turn for the worse"
against its earlier predictions. The growth forecast for 2011 was
revised downwards from -4% to -6% for 2011 and to -3% for 2012. The 2011
deficit, predicted at 7.5% of GDP, has now been revised to 9%. Greek
officials expect it to be more than 10%. Public debt was 130% of GDP in
2009. The IMF predicts now that it would peak at 187% in 2013 and fall
to 152% of GDP by 2020, if all measures imposed on Greece succeed. This
is unlikely. The selling off of the remaining public assets has yielded
very little and negotiations with private creditors who were asked to
accept a 50% writedown by the EU October summit have stalled. It will
take 10 years, the IMF reports, for Greece to close the competitiveness
gap. It will take much shorter to destroy the Greece we know.
The
IMF accepts that its forecasts failed badly and blames the government
for not fully committing to the programme, institutional and legal
hurdles to reform as well as lack of vigour in tax collection. According
to Poul Thomsen, the mission chief, the IMF is blameless for the
failure of the austerity package it imposed. But unlike the Queen's
interlocutors, the IMF cannot claim that this failure was sudden or
unpredictable. This will be the fifth successive year of recession, with
the Greek economy contracting up to -20% over the period.
Yet the
IMF announced more of the same medicine, following Mae West's saying
that "you can not get enough of a good thing". Further austerity
amounting to ¤20bn of public spending cuts will be imposed between 2012
and 2015. Around 150,000 civil servants will lose their jobs,
unemployment will rise to 19% (but then who believes the IMF
predictions?), the already slashed salaries, pensions and social
services will be cut further. The minimum wage will be reduced and
collective bargaining abolished. This is an image of hell passing as the
road to heaven.
The IMF has admitted the failure of its forecasts
but doesn't accept responsibility. How badly must the policies misfire
before they accept that the treatment is worse than the disease? You
don't need to be a Nobel prize-winning economist to know that taking
money out of the pockets of impoverished people (civil servants'
salaries have been cut by up to 50%) will deepen the recession and
destroy any prospects of recovery. But the IMF technocrats are unable to
admit that their theories show a "failure of collective imagination".
Will
the IMF admit at least that they are destroying millions of lives? The
macroeconomic figures are staggering; the social consequences are much
worse. Ordinary Greek people have paid a heavy price for the consistent
failure of the political and economic elites and the perverse
persistence of IMF policies. Unprecedented increases in unemployment,
poverty, homelessness, mental illness and criminality are destroying
social bonds, reminding us of the catastrophes of the 1930s. The 30s
analogy is also borne out by the participation of the extreme rightwing
and xenophobic LAOS party in the Athens coalition government. When the
far-right Freedom party of Jörg Haider entered the Austrian coalition
government in 2000, the EU states were outraged and imposed diplomatic
sanctions. In Greece, the EU and IMF conditions led to the entry of the
extremists into government.
Only one point of the IMF report seems
to bear any relationship with reality. The fund accepts indirectly that
popular resistance to the measures has contributed to the failure to
meet the targets. The "can't pay won't pay" movement, the "outraged" who
occupied the squares of Greece for months, showing direct democracy in
action – now repeated elsewhere in the Occupy sites – the electricians
not prepared to cut the supply of people if they cannot pay the poll tax
illegally collected through electricity bills, have shown that ordinary
people can frustrate the plans of mighty powers.
The Queen's
"naive" question can have only one answer: the neoliberal economics of
austerity and punishment of the weakest in our society is not a road to
knowledge or prosperity. The Greek people are asking the same question
of the IMF technocrats. In doing so, they are fighting for the future of
another Europe not much in evidence in European summits.
"Ως φοιτητές και εργαζόμενοι της Λυών, θα
θέλαμε να εκφράσουμε την έκπληξή μας για το γεγονός ότι η Liberation,
μία ιστορική εφημερίδα της αριστεράς, κάλεσε αυτά τα δύο άτομα να
μιλήσουν για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα.
Για εμάς αλλά και
για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, πρόκειται για δύο
προσωπικότητες οι οποίες αντιπροσωπεύουν πλήρως την πολιτική που οδήγησε
τη χώρα στο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα.
Καθώς η έννοια
της Δημοκρατίας στην Ελλάδα συρρικνώνεται όλο και περισσότερο, μιας που η
φωνή του λαού έχει πάψει να ακούγεται, αποφασίσαμε να κάνουμε σήμερα
αυτήν την παρέμβαση εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυσαρέσκεια και
την αντίθεσή μας στα τρέχοντα πολιτικά γεγονότα στην Ελλάδα.
Την
παρούσα χρονική περίοδο ένα καινούργιο νεοφιλελεύθερο μέτωπο
δημιουργείται στο εσωτερικό της χώρας μετά από το σχηματισμό της
κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ σοσιαλιστικού κόμματος, δεξιάς κι άκρας
δεξιάς, -στηριζόμενη βέβαια από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης-. Οι σημερινοί
καλεσμένοι αποτελούν αντιπροσώπους αυτού του νέου μετώπου.
Από τη
μία, βρίσκουμε τον κ. Πρετεντέρη, συμπαρουσιαστή δελτίου ειδήσεων
μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, ο οποίος αντιτίθεται συστηματικά σε κάθε
είδους αγωνιστική εκδήλωση υποστηρίζοντας παράλληλα τις αποφάσεις της
κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η τηλεοπτική ομάδα στην οποία συμμετέχει ο
κ.Πρετεντέρης δε διστάζει να διαστρεβλώνει ειδήσεις και εικόνες.
Παραθέτουμε τα εξής δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Την ημέρα του
εορτασμού της 17 Νοέμβρη και κατά την αναμετάδοση του ρεπορτάζ της
σχετικά ήρεμης πορείας που έλαβε χώρα εκείνη την ημέρα, προστέθηκαν
εικόνες από αναταραχές σε πορεία του καλοκαιριού. Δεύτερο χαρακτηριστικό
παράδειγμα ανάλογης διαστρέβλωσης μπορούμε να βρούμε σε ρεπορτάζ
σχετικό με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από την αστυνομία
το Δεκέμβρη του 2008.
Από την άλλη βρίσκουμε την κ.Μπακογιάννη,
μέλος ενός συστήματος οικογενειοκρατίας που κυβερνά την Ελλάδα εδώ και
πολλά χρόνια. Σήμερα, ως πρόεδρος του κόμματος που η ίδια ίδρυσε,
καταδικάζει τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων, τους οποίους θεωρεί
"μεγάλο πρόβλημα". Αυτό βέβαια δεν την εμποδίζει να αναγνωρίζει με
καθαρά λαϊκιστικό τρόπο τις αδικίες εις βάρος του λαού.
Εν ολίγοις
ο κ. Πρετεντέρης και η κ. Μπακογιάννη βρίσκονται ανάμεσα στους
υποστηρικτές της κυβέρνησης συνεργασίας, η οποία σχηματίστηκε την
τελευταία περίοδο με αντισυνταγματικό τρόπο.
Η κυβέρνηση αυτή δεν
εκλέχτηκε από τον ελληνικό λαό και κατ’επέκταση δε χρήζει καμίας
νομιμότητας. Για παράδειγμα, τοποθετείται Υπουργός Μεταφορών ο Μ.
Βορίδης, γνωστός για τις σχέσεις του με τον Jean Marie Lepen και τον
Carl Lang, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος του κόμματος του πρώην δικτάτορα
Γ. Παπαδόπουλου κι είναι εξίσου γνωστός για τις βίαιες φασιστικές του
δράσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80.
Σημειώνουμε στο
σημείο αυτό ότι κανείς βουλευτής που οδήγησε την Ελλάδα στη χρεωκοπία,
όχι μόνο δεν έχει τιμωρηθεί αλλά ούτε καν παραιτηθεί των καθηκόντων του.
Κλείνοντας
αυτό το κείμενο θα θέλαμε να συνοψίσουμε τα εξής: η παρούσα Κυβέρνηση, η
οποία απαρτίζεται από μέλη της ακροδεξιάς, με έναν πρωθυπουργό
τεχνοκράτη και τιθέμενη στην εξουσία εξυπηρετώντας κατά βάση οικονομικά
και πολιτικά συμφέροντα των μεγάλων τραπεζιτών, είναι το αποτέλεσμα ενός
καπιταλιστικού συστήματος που καταλύει τις δημοκρατικές αρχές κι
εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Η ελπίδα για έξοδο από την κρίση για
ένα μεγάλο μέρος Ελλήνων κι Ευρωπαίων βρίσκεται στην αλληλεγγύη και
τους κοινωνικούς αγώνες".
