Ανέπνευσε με την κραυγή σου #14N

14 Νοέμβρη.Γενική απεργία στο νότο για τα μέτρα λιτότητας.
(3ωρη στάση στην Ελλάδα..συγκέντρωση στις μία στην πλατεία κλαυθμώνος )...:περισσότερα 

Σύνταγμα #11ngr

Είχα ακούσει με τα αυτιά μου πέρσι,πολιτικό να φαντάζεται το τέλος τους με ποιο άγριο τρόπο από αυτόν που τους περιέγραψε ο Παναγούλης στη βουλή.(σημειώνω πως τότε δεν ήταν μέλος της κυβέρνησης)
Ο συγκεκριμένος πολιτικός φανταζόταν το οικτρό τους τέλος, τότε που είχε βγει ο κόσμος στους δρόμους και στις πλατείες.
Και δεν πιστεύω να ήταν ο μόνος.Όταν ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους και άρχισε να οργανώνεται τρόμαξαν τα κοράκια του συστήματος.
Έβλεπαν εφιάλτες με εκτελέσεις και αποκεφαλισμούς. Πέρασε καιρός από τότε.Τα κόμματα πήραν τα πάνω τους πουλώντας ψέμα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.Μεσολάβησαν βλέπεις και οι εκλογές.Ο πνιγμένος απ τα μαλλιά του πιάνετε.

Και ξαφνικά κάποιος βουλευτής τους λέει ότι θα είναι καλύτερα να βρεθούν στα ειδικά δικαστήρια παρά να καταλήξουν σαν κάποιους Αμερικάνους στη Λιβύη και τρελένονται.Τι φοβούνται λοιπόν τώρα;Σίγουρα όχι τους 10,000 που κατόρθωσαν να μαζέψουν όλα μαζί τα κόμματα της αντιπολίτευσης έξω απ τη βουλή και λίγο παρακάτω χθες,ημέρα ψήφισης του λεγόμενου προϋπολογισμού.

Το ομολόγησε ένα απ τα βασικά παπαγαλάκια: Τώρα οι αντιδράσεις είναι συντεταγμένες και όχι χαοτικές όπως παλιότερα, είπε ο Μπάμπης στο κεντρικό του δελτίο ειδήσεων.

Αλλά προβληματίζονται. Εντάξει αυτούς τους έχουμε μα που είναι οι άλλοι;Αυτούς που κοροϊδέψαμε; Αυτούς που απογοητεύσαμε;Αυτοί που δεν κατεβαίνουν με τα κόμματα και στα καλέσματα των συνδικαλιστικών παρατάξεων,αλλά βράζουν από την αδικία,τις περικοπές,τις απολύσεις;
Που είναι οι άνεργοι;Οι νεόπτωχοι;

Αυτούς που δεν ελέγχουν φοβούνται. Απομένει να το καταλάβουν κι αυτοί.

 

Γενική απεργία

 ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ!!!


Κάλεσμα σύσκεψης σωματίων …Κυριακή 4-11-2012 στο κτίριο Γκίνη στο Πολυτεχνείο 12:00 

“ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ – ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ – ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ – ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥΣ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΑΝΕΡΓΩΝ, ΝΕΟΛΑΙΑΣ, ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΥ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΥ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΝΕΑ ΣΥΣΚΕΨΗ – ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΓΩΝΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 12.00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (κτίριο Γκίνη)

Συνέλευση – σύσκεψη πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 31-10-2012 στο ΕΚΑ. Συμμετείχαν με απόφασή τους μια σειρά σωματεία, καθώς και δεκάδες εργαζόμενοι και μέλη Δ.Σ. από πολλά άλλα του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα. Επιδίωξη της πρωτοβουλίας είναι σ’ αυτή την κομβική στιγμή για το εργατικό κίνημα και τους εργαζόμενους, να οργανώσει μέχρι τέλους και να συμβάλλει στο συντονισμό των δράσεων συγκροτώντας μία ανοιχτή πρωτοβουλία αντίστασης και ανατροπής των μέτρων κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.

Το ρολόι της ζωής μας γυρνάει 100 χρόνια πίσω! Η επίθεση που δεχόμαστε είναι πρωτοφανής σε σφοδρότητα και αγριότητα.

Ο εχθρός έχει παρατάξει τις δυνάμεις του και ετοιμάζεται για τη σύγκρουση.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, ο λαός, να κάνουμε το ίδιο για τη συνολική αναχαίτιση της επίθεσης σήμερα.

Αυτά τα μέτρα δεν πρέπει να περάσουν και η διαμαρτυρία δεν αρκεί.

Για να μη ζήσουμε μια τέτοια ζωή, για να μην παραδώσουμε τα παιδιά μας δούλους του 21ου αιώνα, αξίζει να αγωνιστούμε!

Τα ψέματα τέλειωσαν. Τα βήματα σημειωτόν, οι σκόρπιες απεργιακές κινητοποιήσεις, μια εδώ και μια εκεί, που οργανώνουν μέχρι σήμερα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ είναι εντελώς αναντίστοιχες της επίθεσης, ανίκανες να βάλουν φραγμό και να την ανατρέψουν.
Είναι ανάγκη να σαλπίσουμε συνολικό και πολιτικό αγώνα με όλα τα μέσα, με μαχητικότητα, αποφασιστικότητα και διάρκεια, αγώνα ανατροπής!

Οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με πολύμορφο απεργιακό αγώνα διαρκείας, που δε θα σταματήσει την Τετάρτη αλλά θα συνεχιστεί και μετά από αυτήν, μέχρι να πάρουν τα μέτρα πίσω, με μαχητικές συγκεντρώσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα μπορούν και πρέπει να γίνουν φραγμός στη γενική και τελική πλέον λεηλασία που μας ετοιμάζουν.

Τώρα είναι η ώρα να γίνουν πράξη οι αγωνιστικές διακηρύξεις, μίας σειράς συνδικάτων και να κλιμακώσουν με πράξεις και όχι με λόγια.

Για να μην περάσουν τα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, για να ανατραπεί η κυβέρνηση ΝΔ -ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, για να φύγει η ΤΡΟΙΚΑ

Για να σπάσει η τρομοκρατία και η βία εργοδοσίας, κυβέρνησης, κράτους απέναντι στις λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα.

Μπορούμε να νικήσουμε πρέπει να τους σταματήσουμε.

Για όλα αυτά καλούμε και προτείνουμε σε όλα τα συνδικάτα και ομοσπονδίες στο συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στους άλλους κλαδικούς συντονισμούς, πρωτοβάθμια σωματεία, και γενικές συνελεύσεις εργαζομένων τον παρακάτω απεργιακό και κινηματικό σχεδιασμό:

Κυριακή 4-11-2012 στο κτίριο Γκίνη στο Πολυτεχνείο 12:00 το μεσημέρι συνέλευση αγώνα.

Τη Δευτέρα 5-11-2012 με την κατάθεση του πακέτου συμμετέχουμε στα απεργιακά συλλαλητήρια και προτείνουμε να συγκροτηθεί κοινή απεργιακή διαδήλωση 12:30 το μεσημέρι προς τη βουλή.

Τη Δευτέρα 5:00 το απόγευμα καλούμε σε απογευματινό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.

Την Τρίτη συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο 10:30πμ.

Παραμένουμε στο Σύνταγμα όπου πραγματοποιούμε ανοιχτή συνέλευση αγώνα για να αποφασιστεί ο σχεδιασμός των επόμενων ημερών.

Για την Τετάρτη 7/11, διερευνούμε σε επικοινωνία με τα σωματεία των άλλων πόλεων τη δυνατότητα πανελλαδικού συλλαλητηρίου.

Η συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων και μετά την Τετάρτη είναι η δηλωμένη μας επιδίωξη.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙA…. Σωματείο δήμου Ν. Ιωνίας, Σωματείο δήμου Παιανίας, Ένωση τεχνικών δήμου Αθηναίων, Σύλλογος εργαζομένων ΑΤΤΙΚΟΥ νοσοκομείου, Σύλλογος εργαζομένων νοσοκομείου Αγ. Σάββα, Σύλλογος εργαζομένων Θριάσιου νοσοκομείου, ΜΕΤΡΟ, ΣΕΠ/ΔΕΗ, Σωματείο εργαζομένων σε ιδιωτικά ΚΤΕΟ, Σύλλογος εκπ/κών Π.Ε. «ο Αριστοτέλης», Σύλλογος εκπ/κών Π.Ε. Αιγάλεω, Σύλλογος εκπ/κών Π.Ε. Κορυδαλλού-Αγ. Βαρβάρας, Α’ ΕΛΜΕ Δ. Αττικής, Ε’ ΕΛΜΕ Ανατ. Αττικής, Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας, Πανελλήνιος Σύλλογος Προσωπικού ΕΡΤ, και δεκάδες συνδικαλιστές από σωματεία και συλλόγους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.

ΑΘΗΝΑ 31-10-12″

http://magikosaulos.wordpress.com/2012/11/02/εμπροσ-για-αγρια-γενικη-απεργια-διαρκ/

να ζήσετε να μας θυμάστε..

Μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά που έρχεται να υλοποιήσει αυτό τον νόμο που τους άφησε παρακαταθήκη η προηγούμενη τρόικα εσωτερικού.
 Μεγάλη επιτυχία να κόψετε το ψωμί σε χιλιάδες (ίσως εκατοντάδες χιλιάδες)οικογένειες εποχιακά εργαζομένων, που με αυτό το επίδομα συντηρούνται τους μήνες της ανεργίας.

Κι ενώ πάρα πολλοί εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και γενικά στον τουρισμό παραμένουν απλήρωτοι ή καθυστερούν οι εργοδότες την καταβολή των δεδουλευμένων ελέω κρίσης, πρέπει να είσαι πολύ σαδιστής και όχι αφελής(για να μην χρησιμοποιήσω καμιά ποιο βαριά έκφραση αν και δεν ιδρώνει το αυτί τους )όταν στρέφεσαι εναντίων εργαζομένων που ζουν αποκλειστικά από αυτό το επάγγελμα και τους τιμωρείς γιατί είναι ειλικρινείς απέναντι στο κράτος(στην συγκεκριμένη περίπτωση τον ΟΑΕΔ και τα επιδόματα ανεργίας)γιατί στην ουσία αυτοί πλήττονται.

Το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας πιστεύω ότι θα έχει σοβαρές επιπτώσεις και στα ασφαλιστικά ταμεία γιατί μέχρι τώρα πάρα πολλοί, αν όχι η πλειοψηφία των εποχιακά εργαζόμενων, δεν δεχόταν με τίποτα να δουλεύουν μαύρα και μιλάω για τους επαγγελματίες του κλάδου μας (επισιτισμός-τουρισμός) για να εξασφαλίσουν τα επιδόματα ανεργίας εφόσον είχαν το εποχιακό δικαίωμα (τρις συνεχόμενες σαιζόν)

Αν λοιπόν έχεις δουλέψει εποχιακά και το χειρότερο αν είναι η μοναδική πηγή εσόδων (γιατί μιλάμε ότι οι επιπτώσεις αγγίζουν αυτούς που έχουν επτά σαιζόν τουλάχιστον,τρία χρόνια πριν το 2009 και τέσσερα επιδότησης ανεργίας μέχρι σήμερα) τιμωρείσαι με διακοπή αφού σχεδόν όλοι έχουμε επιδοτηθεί στο σύνολο των τεσσάρων ετών δεκαοχτώ μήνες άρα 450 μέρες (αυτό για το 2013 και δεκαέξι μήνες ή 400μέρες για το 2014 αντίστοιχα)μιας και τα τελευταία χρόνια η τουριστική περίοδος έχει συρρικνωθεί σημαντικά με αποτέλεσμα να παρατείνετε η περίοδος της ανεργίας.

Εκτός των άλλων έχουμε περικοπές και στα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων για όλους,όπως και δυσκολίες για ένταξη των νέων ανέργων στο πρόγραμμα.

Όλα αυτά έρχονται κατόπιν της μείωσης κατά εκατό ευρώ του επιδόματος από πέρσι,όπως και της κατάργησης του βοηθήματος (πάντα με προϋποθέσεις) τον επόμενο χρόνο,για αυτούς που δεν συμπληρώνουν τον αριθμό των ενσήμων για ένταξη στο πρόγραμμα επιδότησης.

Να αναφέρω ακόμη ότι καμιά μέριμνα δεν υπάρχει στον ΟΑΕΔ για εύρεση εργασίας ή άλλης στήριξης των ανέργων και όλα τα προγράμματα που διακηρύσσουν με φανφάρες δεξιά και αριστερά είναι παραμύθια της χαλιμάς (δες εδώ .και  .εδώ  )

Την ώρα λοιπόν που οι άνεργοι έχουν φθάσει το 1,5 εκατομμύριο μόνο οργή μπορεί να μας προκαλεί αυτός ο νόμος και ο τρόπος που πάει να εφαρμοστεί.Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πεινάσει και άλλος κόσμος,γιατί όχι μόνο μειώθηκαν οι αποδοχές (των ξεν/λων κατά 15%) αλλά και του χρόνου απασχόλησης (μιλάμε για μήνες λιγότερους σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια) και δεν υπάρχει ούτε περίπτωση ημιαπασχόλησης για όσους  έχουν προϋπηρεσία και ασφαλιστικές εισφορές στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Αυτά και άλλα πολλά ψήφισαν στο μεσοπρόθεσμο την ώρα που είχαν ρίξει στο κεφάλι μας 3,000 δακρυγόνα σε μια μέρα.(κεφάλαιο στ' άρθρο 39.εδώ "μεσοπρόθεσμο")

τι προβλέπει η εγκύκλιος του ΟΑΕΔ.
Περισσότερο αυστηρά γίνονται τα κριτήρια για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας αλλά και για τον καθορισμό του ύψους των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα από τον ΟΑΕΔ. Οι αλλαγές αυτές -που αγγίζουν κυρίως τους εποχικά επιδοτούμενους- προβλέπονται στον νόμο 3986/2011 και σε εγκύκλιο του Οργανισμού αναφέρονται τα εξής:

• Από την 1η Ιανουαρίου 2013 τα ημερήσια επιδόματα ανεργίας τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν είναι δυνατόν να είναι περισσότερα των 450. Δηλαδή για τον τελικό καθορισμό της διάρκειας επιδότησης λαμβάνεται υπόψη και το τι είχε εισπράξει ο άνεργος από το 2009 και μετά.
• Από 1η Ιανουαρίου 2014 τα ημερήσια επιδόματα ανεργίας στην τετραετία δεν είναι δυνατόν να είναι περισσότερα των 400.

Ενδεικτικά αναφέρονται δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Η επιδότηση αρχίζει από τις 3 Ιανουαρίου 2013 και βάσει των ημερών ασφάλισης που συγκεντρώνει ο άνεργος το συγκεκριμένο διάστημα δικαιούται 12μηνη επιδότηση. Δηλαδή θα πρέπει να πάρει 300 ημερήσια επιδόματα ανεργίας.

Για τον συγκεκριμένο ασφαλισμένο ελέγχεται πόσα ημερήσια επιδόματα ανεργίας χορηγήθηκαν από τις 3 Ιανουαρίου 2009 μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 2013. Σε περίπτωση που έχει πάρει 210 ημερήσια επιδόματα, ο αριθμός αυτός αφαιρείται από το 450 που είναι το νέο όριο.Αυτό πρακτικά σημαίνει επιδότηση για 240 ημερήσια επιδόματα ανεργίας αντί για 300 που θα είχαν εγκριθεί σύμφωνα με τις ασφαλιστικές προϋποθέσεις που συγκέντρωσε το συγκεκριμένο διάστημα.

• Η επιδότηση αρχίζει από τις 3 Ιανουαρίου 2013 και βάσει των ημερών ασφάλισης που συγκεντρώνει ο άνεργος το συγκεκριμένο διάστημα δικαιούται 12μηνη επιδότηση (300 ημερήσια επιδόματα ανεργίας).

Για τον συγκεκριμένο ασφαλισμένο ελέγχεται πόσα ημερήσια επιδόματα ανεργίας χορηγήθηκαν από τις 3 Ιανουαρίου 2009 μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 2013. Σε περίπτωση που έχει πάρει 400 ημερήσια επιδόματα, ο αριθμός αυτός αφαιρείται από το 450 που είναι το νέο όριο. Δηλαδή θα περιοριστεί σε 50 ημερήσια επιδόματα ανεργίας (αντί για 300).
Τα δώρα
Όσον αφορά στα δώρα προβλέπονται τα εξής:

• Οικονομική ενίσχυση Πάσχα. Οι άνεργοι θα πρέπει να παραμένουν επιδοτούμενοι μέχρι τις 30 Απριλίου για να λάβουν ολόκληρο το ποσό της ενίσχυσης, δηλαδή 12.5 ημερήσια επιδόματα (μέχρι τώρα έπρεπε να είναι επιδοτούμενοι μέχρι 30 Μαρτίου)
• Οικονομική ενίσχυση Χριστουγέννων. Για κάθε μήνα επιδότησης από 1ης Μαΐου κάθε έτους η οικονομική ενίσχυση αντιστοιχεί σε 3 ημερήσια επιδόματα ανεργίας (αντί για 6). Επιπλέον για να χορηγηθεί ολόκληρο το ποσό που αντιστοιχεί σε έναν μήνα επιδότησης θα πρέπει οι ασφαλισμένοι να είναι επιδοτούμενοι από 1η Μαΐου έως 31 Δεκεμβρίου (και δεν αρκεί πλέον τετράμηνη επιδότηση).

Για παράδειγμα ασφαλισμένος που επιδοτείται από 1η Ιουλίου μέχρι 31 Οκτωβρίου με τον παλαιό τρόπο υπολογισμού του δώρου θα έπαιρνε 25 ημερήσια επιδόματα ανεργίας. Με τη νέα ρύθμιση θα λάβει ως δώρο Χριστουγέννων 12 ημερήσια επιδόματα ανεργίας.

Διακοπές στην Αθήνα

Κατεβαίνοντας σήμερα προς τη θάλασσα ,θυμήθηκα μια συνομιλία που είχα πριν πολλά χρόνια, όταν κλήθηκα να απαντήσω σε μια τηλεφωνική έρευνα που το ζητούμενο ήταν που  έκανα διακοπές το προηγούμενο καλοκαίρι.
Ήταν φθινόπωρο όπως τώρα καλή ώρα..

Στην ερώτηση λοιπόν που; απάντησα εντελώς αυθόρμητα: -Πουθενά.(κενό..)
Ξαναρωτάει:Πέρσι; -Ούτε!(κενό...)
Πρόπερσι; -Δεν πήγα..(μεγάλο κενό..)
Όταν είχατε πάει,δεν μπορεί, κάποτε θα πήγατε..(λυπημένη φωνή...)
-Ε....νομίζω ότι κανονικές διακοπές είχα πάει την χρονιά που γινόταν οι ολυμπιακοί αγώνες στην Βαρκελώνη,θυμάμαι το χρυσό του Δήμα,κάτσε κάτω απ τη μπάρα και τέτοια,το '92,να σας πω και που;..
-Μπα αφήστε,καταλαβαίνω..
Όχι να σας πω,στην Ίο..πήρα φόρα ήθελα να συνεχίσω να περιγράψω τις διακοπές μου,που έμενα,που έκανα μπάνιο,που πίναμε...είχα πολλά να πω,αλλά η συνομιλήτρια δεν ήθελε πλέον να με ακούσει,μάλλον δεν την βοηθούσαν στην έρευνά της αυτά τα στοιχεία ή κάτι ήθελε να μου πουλήσει και κατάλαβε ότι δεν υπήρχε πιθανότητα και έτσι μου ευχήθηκε να πηγαίνω διακοπές και κλείσαμε..

Τώρα εδώ και τρία χρόνια έχω άπλετο χρόνο για διακοπές αλλά δεν με ρωτάει κανείς πια που έκανα διακοπές αν και θα τους απαντούσα αμέσως.
Διακοπές στην Αθήνα και μάλιστα έξι με επτά μήνες το χρόνο και κάθε μέρα όσο κρατάει ο καιρός κατεβαίνω στη θάλασσα, γιατί στο σπίτι καραδοκεί η κατάθλιψη.

ΥΓ1: ...αργότερα πιστεύω να υπάρχει καμιά φωτιά στο δρόμο να ζεσταινόμαστε.. (γιατί είπαμε σπίτι δεν την βγάζουμε καθαρή και ούτε έχω σκοπό να ανάβω ρεσώ κλαίγοντας την μαύρη μας τη μοίρα )

Δεν μας τρομάζουν τα...λίγα συννεφάκια του Οκτώβρη.

Live your myth in Greece: the true experience.

Φωτογραφίες από την Αθήνα τον Αύγουστο.



Η αρχική ιδέα μου ήταν να δημιουργήσω ένα μικρό φωτογραφικό χρονικό της αυγουστιάτικης νυχτερινής Αθήνας. Η πόλη, τα αρχαία «αξιοθέατά» της, οι άστεγοι, οι τουρίστες, τα σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι, τα μαγαζιά με τουριστικά σουβενίρ, οι ατέλειωτες ουρές από (άδεια) ταξί που μοιάζουν να βρίσκονται σε αιώνια αναμονή πελατών.


Την πλειοψηφία των φωτογραφιών τις τράβηξα μετά τις 12 τα μεσάνυκτα. Οι δρόμοι της Αθήνας τις πρώτες πρωινές ώρες μετατρέπονται σε υπαίθριο ξενοδοχείο –ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός αστέγων κοιμάται στα πεζοδρόμια. Ένας άστεγος στη στάση λεωφορείων στην αρχή της Φιλελλήνων, κάθε φορά που περνούσα, «μαύρα μεσάνυχτα», κοιμόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο. Στη ρίζα ενός σήματος της τροχαίας, δίπλα σε μια κολώνα. Κατάχαμα, χωρίς το χαρτόνι που χρησιμοποιούν συνήθως οι άστεγοι ως «στρώμα», ακριβώς στο ίδιο σημείο, χωρίς καμιά παρέκκλιση. Ψευδαίσθηση «κρεβατιού», προσομοίωση «ασφάλειας»; Μετά από κάποιες μέρες τον έχασα, δεν τον είδα ξανά…

Η Αθήνα τη νύχτα αποκαλύπτει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την πιο σκοτεινή της πλευρά: τη θλιβερή πρωτεύουσα μιας χώρας όπου διαρκώς και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τα πάντα: τη δουλειά τους, την ελπίδα, την αξιοπρέπειά τους.

Το φωτορεπορτάζ της νυχτερινής Αθήνας απέχει πολύ από το να είναι πλήρες. Δυο πράγματα εμφανώς απουσιάζουν. Κάθε νύχτα η Αθήνα θυμίζει κατεχόμενη πόλη. Διμοιρίες βλοσυρών,  απειλητικών, πάνοπλων μπάτσων βρίσκονται σε «στρατηγικά» σημεία της πόλης (τα Εξάρχεια βρίσκονται υπό μόνιμη περικύκλωση). Μοτοσικλετιστές της ΔΙΑΣ, «καουμπόιδες» της νύχτας, κοιτάζουν απειλητικά και καχύποπτα οτιδήποτε τους πλησιάζει, περνούν σχεδόν πάντοτε με κόκκινο τα φανάρια, πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας. Γιατί; Είναι και αυτό μέρος της επίδειξης εκφοβισμού. Ο νόμος είναι οι μπάτσοι αυτοπροσώπως, ερμηνεύεται και παραβιάζεται από τους ίδιους κατά το δοκούν. Και, φυσικά, από το φωτογραφικό ρεπορτάζ της Αθήνας λείπουν οι συμμορίες της Χρυσής Αυγής που επιτίθενται σε μετανάστες. Απουσιάζουν οι φωτογραφίες αυτών των δυο αλληλοτροφοδοτούμενων «ομάδων» για ένα πολύ απλό λόγο: είναι οι πλέον επικίνδυνες πληθυσμιακές ομάδες για φωτογράφιση. 



Το κείμενο είναι του Άγγελου Καλοδούκα.

κρίση

Σε περιόδους κρίσης η ενότητα και η αλληλεγγύη είναι το κλειδί της επιτυχίας των αδύναμων.
Στην Ελλάδα αυτά είναι ψιλά γράμματα..όλοι έχουν το αλάθητο του πάπα  και όσο συνεχίζετε η πολυδιάσπαση η γεύση της ήττας θα είναι μόνιμη και οι συνέπειες τραγικές..
(τρία πανέξυπνα σποτάκια που χρησιμοποιούν τώρα και οι Πορτογάλοι για τη γενική απεργία..)







Ενώ στον τόπο κυριαρχούν όλο και περισσότερο πατριωτικές κορώνες,αφορισμοί,ρατσισμός,εθνικισμός με αποτέλεσμα η κοινωνία να εκφασίζεται  κάθε μέρα και ποιο πολύ,στο εξωτερικό αγωνίζονται  και συμπαραστέκονται στον αγώνα του λαού μας..

Χαρακτηριστικό το παρακάτω δημοσίευμα για το πως άνθρωποι των γραμμάτων απ' την Γερμανία αντιλαμβάνονται την κρίση,τις μέχρι τώρα επιπτώσεις,αλλά και την κορύφωσή της που την προσδιορίζουν στις αρχές του 2013.

"ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΩΝΑ"

H εφημερίδα Tageszeitung δημοσιεύει υπό τον τίτλο «Δημοκρατία αντί για δημοσιονομικό Σύμφωνο» την έκκληση που απευθύνει η Ένωση για την κριτική κοινωνική έρευνα (Assoziation für kritische Gessellschaftsforschung AkG), την οποία συνυπέγραψαν 120 προσωπικότητες, πολλοί εξ' αυτών καθηγητές πανεπιστημίων, στελέχη ερευνητικών ινστιτούτων και οργανισμών.

Στο κείμενο υποστηρίζεται ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους θα συνεχίσει να οξύνεται δραματικά και η κορύφωση της, η οποία τοποθετείται στις αρχές του 2013, θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός «αυταρχικού νεοφιλελεύθερου συνασπισμού στον οποίο θα συμμετάσχουν καπιταλιστικές ενώσεις, χρηματοπιστωτικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η γερμανική κυβέρνηση και άλλες εξαγωγικές χώρες, οι οποίες με γρήγορες διαδικασίες θα περάσουν από τα κοινοβούλια το προσφάτως αποφασισθέν στις Βρυξέλλες "δημοσιονομικό σύμφωνο"».

«Δεν αντέχουμε άλλο αυτή την αντικοινωνική και αντιδημοκρατική πολιτική; όπως και τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον του ελληνικού λαού» αναφέρει, μεταξύ άλλων, το κείμενο- έκκληση, κάνοντας επίσης λόγο για πλουτισμό των λίγων και πόνο των πολλών, αλλά και για «θαυμασμό για την αντίσταση και την αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό».

«Ζητάμε το αυτονόητο: πραγματική δημοκρατία και μια καλή ζωή με αξιοπρέπεια για όλους -στην Ευρώπη και αλλού», επισημαίνεται στο κείμενο όπου υπογραμμίζεται εν συνεχεία ότι «Η κρίση στην Ευρώπη είναι η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω από αυτό βρίσκεται μια βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού».

Οι συντάκτες του κειμένου υποστηρίζουν ότι «αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη: ανεργία, φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού, διάλυση του συστήματος υγείας, αύξηση των ψυχικών νοσημάτων και μείωση του προσδόκιμου ζωής».

Στο κείμενο εκφράζεται η αντίθεση στη «στρατηγική του σοκ» που εφαρμόστηκε από το ΔΝΤ σε πολλές αφρικανικές χώρες τη δεκαετία του 1980 αλλά και για το μετασχηματισμό της Ανατολικής Ευρώπης κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, προκαλώντας πολλά θύματα.

Αναφορά γίνεται επίσης στις «μη εκλεγμένες κυβερνήσεις που επιβάλλουν στην Ιταλία και την Ελλάδα με ρόπαλα, δακρυγόνα και ρίψη νερού κάθε υπαγόρευση για λιτότητα που αποφασίζεται στις Βρυξέλλες, τη Φραγκφούρτη και το Βερολίνο από ανδροκρατούμενες ομάδες εμπειρογνωμόνων».

Στο κείμενο επισημαίνεται ακόμα ότι «όπως στην παγκόσμια κρίση του 1930, (έτσι και σήμερα) κερδίζουν σε επιρροή οι σοβινιστικές και φασιστικές δυνάμεις σε Ουγγαρία, Αυστρία, Φινλανδία και αλλού» και καλούνται οι λαοί να συμμετάσχουν στις επικείμενες διαμαρτυρίες που έχουν προγραμματισθεί προσεχώς, προκειμένου να απαιτηθεί μια εναλλακτική διέξοδος από την κρίση.

Το κείμενο ζητά τη μη επικύρωση του δημοσιονομικού Συμφώνου και την ανάκληση του νομοθετικού πακέτου της Ε.Ε. για την «οικονομική διακυβέρνηση», το «ριζικό εκδημοκρατισμό της πολιτικής και της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα», την κατάργηση της «ρατσιστικής πολιτικής των συνοριακών τειχών με την παροχή δικαιώματος παραμονής και εγγράφων για όλους», ενώ τάσσεται κατά «της αυταρχικής-νεοφιλευλεύθερης Ε.Ε. των λίγων, επιδιώκοντας μια δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη των πολλών».

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2012/03/120.html

Έξοδος; Η απόδραση από την κρίση της Ευρωζώνης

» Η ιστορία και η φύση του ευρώ ως νέας μορφής παγκόσμιου νομίσματος
» Η αρχιτεκτονική και τα ιδρυτικά προβλήματα της Ευρωζώνης
» Η αποτυχία της λιτότητας στην ΕΖ και οι ελίτ που επιμένουν να την επιβάλλουν
» Η πολιτική και κοινωνική σημασία μιας πιθανής διάλυσης της ΕΖ
» Λύνοντας το Γόρδιο Δεσμό: Για μια συντεταγμένη έξοδο της Ελλάδας από την ΕΖ - Προβλήματα κ προοπτικές

Download full report

Η μελέτη θα κυκλοφορήσει σύντομα στα ελληνικά από τις Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ .

Οι δυο προηγούμενες μελέτες εκδόθηκαν αντίστοιχα την Άνοιξη και το Φθινόπωρο
του 2010

1η  : 2010 KPIΣH EYPΩZΩNHΣ. ΦTΩXEIA TOY ΔYNATOY ΠTΩXEYΣH TOY AΔYNATOY  -
ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΝΟΒΟΛΙ

2η : Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΕΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ    - ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΛΙΒΑΝΗ

Προδημοσίευση - Περίληψη

1. Η κρίση της Ευρωζώνης είναι μέρος της παγκόσμιας αναταραχής που ξεκίνησε
το 2007 ως αμερικάνικη κρίση στην αγορά ακινήτων, έγινε  παγκόσμια τραπεζική
κρίση, μετατράπηκε σε παγκόσμια ύφεση, και ως εκ τούτου οδήγησε σε κρίση του
δημόσιου χρέους. Στα  τέλη του 2011 υπάρχει ο κίνδυνος της επιστροφής σε
μια τραπεζική κρίση στην Ευρώπη και αλλού. Στην καρδιά της αδυναμίας των
Τραπεζών βρίσκεται το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος που συσσωρεύτηκε κατά
την περίοδο της έντονης χρηματιστικοποίησης  τη δεκαετία του 2000.

2.Το ευρώ είναι μια μορφή διεθνούς αποθεματικού νομίσματος που δημιουργήθηκε
από μια ομάδα ευρωπαϊκών κρατών για να εξασφαλίσει πλεονεκτήματα υπέρ των
Ευρωπαϊκών Τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στο πλαίσιο της
χρηματιστικοποίησης. Το ευρώ επιχείρησε να ανταγωνιστεί το δολάριο,  αλλά
χωρίς να έχει την υποστήριξη ενός αντίστοιχα ισχυρού ενιαίου κράτους.
Θεμελιώδης αδυναμία του είναι ότι στηρίζεται σε μια συμμαχία  ανόμοιων
κρατών που αντιπροσωπεύουν οικονομίες με αποκλίνουσες ανταγωνιστικότητες.

3. Το ευρώ λειτούργησε ως διαμεσολαβητής στην Ευρώπη ,στη διάρκεια της
παγκόσμιας κρίσης  που ξεκίνησε το 2007. Η ΟΝΕ(να αλλάξει το αρχικό κι αντί
για European να γίνει Economic δημιούργησε ένα διαχωρισμό μεταξύ κέντρου και
περιφέρειας και εισήγαγε  ανάμεσά τους σχέσεις ιεραρχίας και διακρίσεων. Η
περιφέρεια έχασε σε ανταγωνιστικότητα τη δεκαετία του 2000, με συνέπεια  την
αύξηση των  ελλειμμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στις ανταλλαγές με
το  κέντρο και την συσσώρευση  σημαντικών οφειλών  προς τα χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα του κέντρου. Το αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθεί  η Γερμανία ως η
κύρια οικονομική δύναμη της Ευρωζώνης.

4. Η πολιτική της Ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι  βαθύτατα
νεοφιλελεύθερη: περικοπή των δημόσιων δαπανών, αύξηση των έμμεσων φόρων,
μείωση των μισθών, περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποίηση της
δημόσιας περιουσίας. Αντίστοιχες θεσμικές αλλαγές εντός της ΟΝΕ - πάνω απ
΄όλα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο
Χρηματοπιστωτικής Σταθεροποίησης Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) -  εδραιώνουν την
κυριαρχία του κέντρου, ιδιαίτερα της Γερμανίας. Γενικότερα, οι εφαρμοζόμενες
πολιτικές απειλούν να μετατοπίσουν την ισορροπία της οικονομικής, κοινωνικής
και πολιτικής δύναμης υπέρ του κεφαλαίου και κατά της εργασίας σε όλη την
Ευρώπη.

5.Η λιτότητα είναι αντιφατική, διότι οδηγεί σε ύφεση με αποτέλεσμα να
επιδεινώνεται το βάρος του χρέους και περαιτέρω να τίθενται σε κίνδυνο οι
τράπεζες και η ίδια η νομισματική ένωση. Αυτή η αντίφαση συνδέεται με τη
φύση της ΟΝΕ ως συμμαχία διαφορετικών κρατών με αποκλίνουσες
ανταγωνιστικότητες. Ως αποτέλεσμα, η ΟΝΕ, σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα
έντονο δίλημμα: είτε να δημιουργήσει κρατικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν
να επιβάλλουν  πολιτικές αύξησης της ανταγωνιστικότητας στην  περιφέρεια ή
να υποστεί  ρήξη.

6.Η πιστωτική ισχύς της ΕΚΤ χρησιμοποιήθηκε αυθαίρετα για να προστατεύσει τα
συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών, των ομολογιούχων και των επιχειρήσεων,
ακόμη και με την παράκαμψη του ίδιου του  καταστατικού της ΕΚΤ. Η κοινωνική
ισχύς έχει ιδιοποιηθεί με μη δημοκρατικό τρόπο από ένα ελιτίστικο θεσμό που
εν συνεχεία τέθηκε  στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου στην Ευρώπη. Αλλά η
ικανότητα της ΕΚΤ να αμβλύνει τις πιέσεις της κρίσης περιορίζεται από την
απουσία ενός ενιαίου κράτους που θα  στηρίξει τις υποχρεώσεις της και τη
φερεγγυότητα της .

7.Η λειτουργία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επίσης
παρεμποδίζεται από την απουσία μιας ενιαίας κρατικής αρχής που να μπορεί να
υποστηρίξει με αξιόπιστο τρόπο την διεύρυνση  της ικανότητας του να
δανείζει. Επιπλέον, η ικανότητα του EFSF για  αναπλήρωση κεφαλαίου των
τραπεζών που αντιμετωπίζουν κινδύνους αντιβαίνει στον εθνικό χαρακτήρα των
ευρωπαϊκών τραπεζών. Μια συμμαχία  διαφορετικών κρατών δεν μπορεί εύκολα να
αντλήσει από κοινού  τα κεφάλαια για τη διάσωση των εθνικών τραπεζών  ενός
εκ των μελών της . Δεν είναι λογικό το επιχείρημα ότι η Γερμανία θα
μπορούσε, για παράδειγμα, να διασώσει τις γαλλικές ή ισπανικές  τράπεζες
χωρίς ανάλογο αντάλλαγμα.

8.Η σύνδεση των εθνικών κρατών με τις εγχώριες τράπεζες  έχει ενταθεί κατά
τη διάρκεια της κρίσης. Οι τράπεζες έχουν αποκτήσει το δημόσιο χρέος των
δικών τους κρατών, έχουν καταθέσει επίσης πλεονάζουσα ρευστότητα στις
εθνικές κεντρικές τράπεζες (ΕθνΚΤ) και τέλος ,στηρίζονται όλο και
περισσότερο στον Μηχανισμό Επείγουσας Παροχής  Ρευστότητας  (ΜΕΠΡ) που
παρέχεται  από την Εθνική Κεντρική Τράπεζα. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι
τράπεζες και τα εθνικά κράτη αντιμετωπίζουν τώρα αυξημένο τον  κίνδυνο της
από κοινού αθέτησης πληρωμών. Η επιλογή που σταδιακά εμφανίζεται για τα
περιφερειακά κράτη είναι ιδιαίτερα δύσκολη: είτε να κρατικοποιήσουν  πλήρως
τις τράπεζες  είτε  να χάσουν  τον έλεγχο τους.

9.Το εντεινόμενο σχίσμα μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, η απουσία
αποτελεσματικών θεσμικών αλλαγών  για την ίδια την ΟΝΕ, οι πιέσεις για
λιτότητα και η απειλή κατά των  τραπεζών  δημιουργούν δυσμενείς συνθήκες για
τις περιφερειακές χώρες. Οι μελλοντικές προοπτικές είναι δυσοίωνες και
περιλαμβάνουν χαμηλή ανάπτυξη, υψηλή ανεργία και αύξηση  του χρέους. Η
ικανότητα των περιφερειακών χωρών να παραμείνουν εντός της ΟΝΕ είναι υπό
αμφισβήτηση και η πιο πιθανή υποψήφια για άμεση έξοδο είναι η Ελλάδα.

10.Η Ελλάδα προφανώς δεν είναι σε θέση, ούτε  να εξυπηρετήσει  το δημόσιο
χρέος της ούτε πληροί  τις προϋποθέσεις των σχεδίων διάσωσης, κάνοντας
αναπόφευκτη την αθέτηση πληρωμών. Ωστόσο, η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία
των πιστωτών και εντός των περιορισμών της ΟΝΕ (η λεγόμενη συντεταγμένη
αθέτηση πληρωμών ) δεν θα ήταν προς το συμφέρον της χώρας. Είναι πιθανόν να
οδηγήσει σε απώλεια ελέγχου επί των εγχώριων τραπεζών, δεν θα άρει τη
λιτότητα,  θα κρατήσει τη χώρα εντός της ανταγωνιστικής μέγγενης  του ευρώ,
και θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας καθώς η
δημοσιονομική πολιτική θα τεθεί απ΄ ευθείας υπό τον έλεγχο των κρατών
κέντρου. Η προοπτική μιας ενδεχόμενης εξόδου από την ΟΝΕ θα εξακολουθεί να
υφίσταται.

11.Η αθέτηση πληρωμών πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία του οφειλέτη, με
κυρίαρχο και δημοκρατικό τρόπο  που θα οδηγήσει σε εκτεταμένη διαγραφή του
χρέους. Η στάση πληρωμών με  πρωτοβουλία του οφειλέτη θα επισπεύσει κατά
πάσα πιθανότητα την έξοδο από την ΟΝΕ. Η εγκατάλειψη του ευρώ θα προσφέρει
περισσότερες επιλογές για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους δεδομένου ότι
το κράτος θα μπορεί να μετατρέψει το σύνολο του χρέους στο νέο νόμισμα. Η
έξοδος προσφέρει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων για τη διάσωση των τραπεζών
μέσω της εθνικοποίησης και της παροχής εγχώριας ρευστότητας από τη στιγμή
που θα ανακτηθεί ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής .Ωστόσο, η έξοδος θα
δημιουργήσει νέα προβλήματα για τις τράπεζες καθώς  μέρος του ενεργητικού
τους και των υποχρεώσεων τους, θα παραμείνει σε ευρώ. Το αποτέλεσμα θα
μπορούσε πιθανότατα να είναι η  συρρίκνωση των ελληνικών τραπεζών με  την
πάροδο του χρόνου. Η  έξοδος, τέλος, θα δημιουργήσει προβλήματα στη
νομισματική κυκλοφορία και  θα προκαλέσει συναλλαγματικά προβλήματα καθώς το
νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί. Παρ ΄όλα αυτά, η διατάραξη της νομισματικής
κυκλοφορίας  είναι απίθανο να  είναι καθοριστική, ενώ η υποτίμηση θα δώσει
την ευκαιρία για  ταχεία ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας. Εν κατακλείδι, εάν
η Ελλάδα προβεί σε στάση πληρωμών , θα πρέπει να αποχωρήσει από την ΟΝΕ.

12.Η αθέτηση  πληρωμών  με πρωτοβουλία  του οφειλέτη ενέχει σοβαρούς
κινδύνους και κόστη .Αλλά η εναλλακτική λύση είναι η οικονομική και
κοινωνική παρακμή εντός της ΟΝΕ , η οποία  θα μπορούσε  να καταλήξει σε
χαοτική και ακόμη πιο δαπανηρή έξοδο. Αντίθετα, εάν η αθέτηση πληρωμών  και
η έξοδος σχεδιάζονταν και πραγματοποιούνταν από μια αποφασισμένη κυβέρνηση,
θα μπορούσε η χώρα να τεθεί σε πορεία ανάκαμψης. Γι ΄αυτό, θα ήταν
απαραίτητο να υπάρξει ένα ευρύ πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει έλεγχο των
κεφαλαιακών ροών ,αναδιανομή,  βιομηχανική πολιτική, καθώς και ριζική
αναδιάρθρωση του κράτους. Ο στόχος θα είναι να αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων
υπέρ της εργασίας, ενώ  ταυτόχρονα, να τεθεί τη χώρα σε πορεία βιώσιμης
ανάπτυξης και  υψηλής απασχόλησης. Επίσης , θα πρέπει να προστατευτεί  η
εθνική ανεξαρτησία  .

13.Γενικότερα, η κρίση της  Ευρωζώνης σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου
βεβαιότητας για την  οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης. Η
ιδεολογία του  Ευρωπαϊσμού, που υπόσχονταν  αλληλεγγύη και ενότητα στους
λαούς της Ευρώπης είναι σε υποχώρηση καθώς το κέντρο έχει δαιμονοποιήσει την
περιφέρεια κατά τη διάρκεια της κρίσης. Το  βάθος και η σοβαρότητα της
κρίσης  προκαλούν έντονη κοινωνική αντίδραση κατά των μεγάλων τραπεζών και
επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το αδιέξοδο στο  οποίο κατέληξε η ΟΝΕ
εγείρει την πιθανότητα  πιο ενεργούς  οικονομικής και κοινωνικής παρέμβασης
των εθνικών κρατών της Ευρώπης στο ορατό μέλλον.

14. Η απαιτούμενη αναδόμηση της Ευρώπης, καθώς η ΕΕ και η ΟΝΕ βρίσκονται σε
πορεία συρρίκνωσης, δεν θα πρέπει να πραγματοποιηθεί από τους εκπροσώπους
του νεοφιλελευθερισμού που επιδιώκουν να υπερασπίσουν τα συμφέροντα του
μεγάλου κεφαλαίου. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι δημοκρατική στο περιεχόμενο,
να στηριχθεί στις δυνάμεις της οργανωμένης εργασίας και της κοινωνίας των
πολιτών, να αντλήσει από τη θεωρητική παράδοση της Πολιτικής Οικονομίας και
των Ετερόδοξων Οικονομικών , καθώς και να βαδίσει προσεχτικά μεταξύ ενός
φθίνοντος Ευρωπαϊσμού και ενός ανερχόμενου εθνικισμού. Πάνω απ΄ όλα θα
πρέπει να έχει διαρκώς κατά νου το παλιό σοσιαλιστικό απόφθεγμα ότι η
Ευρωπαϊκή ενότητα είναι δυνατή μόνο στη βάση των συμφερόντων των
εργαζομένων.
http://elegr.gr/details.php?id=260

αλληλεγγύη

Είναι η δεύτερη φορά που η ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Ν.Κόσμου οργανώνει ανταλλακτικό παζάρι σε συνδυασμό με την συλλογική κουζίνα και η συμμετοχή της γειτονιάς ήταν (το λιγότερο) ενθαρρυντική.

Αυτή τη φορά η μάζωξη έγινε στην πλατεία Φραντζή και γέμισαν οι πάγκοι με τα ταπεράκια τα ταψιά και τις κατσαρόλες με φαγητά απ' το σπίτι,όπως και πολλά ρούχα και άλλα είδη για ανταλλαγή.
Απ' ότι φάνηκε τα νέα παιδιά το θέμα του ανταλλακτικού εμπορίου το κατέχουν καλύτερα.

Γνωρίζονται οι γείτονες,δημιουργούνται δεσμοί αλληλεγγύης και συμπαράστασης, χωρίς καπελώματα και οικονομικά οφέλη(ναι έχουμε κάποιους που με τέτοια συνθήματα προσπαθούν να βγάλουν λεφτά, μια τέτοια περίπτωση έχουμε και στην γειτονιά μας και μάλιστα έλαβε μεγάλη δημοσιότητα απ' τα μμε, χωρίς κάποιος να κάνει τον κόπο να ελέγξει κατά πόσον αυτά που ισχυρίζεται μια ιστοσελίδα π.χ. παζάρι κάθε Κυριακή(;)ισχύουν, η αν έχουν κάποια συλλογική βάση..)

 Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε η συνεννόηση,ο συλλογικός αγώνας, η κοινή στάση και δράση στο επίπεδο της γειτονιάς μας δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε..

Αυτό θα το διαβάσετε;

του Γιάννη Βαρουφάκη,

Το Μνημόνιο, που κάποιοι δεν διάβασαν πριν υπερψηφίσουν, βασιζόταν στην λογική ότι χωρίς τα δάνεια των €110 δις που προέβλεπε:

1. το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαζόταν σε στάση πληρωμών η οποία θα μας έθετε για τουλάχιστον 10 χρόνια εκτός αγορών
2. δεν θα υπήρχαν αρκετοί πόροι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις
3. δεν θα δινόταν χρόνος στην ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να παραγάγει τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα μας επέτρεπαν να κάνουμε βήματα πίσω από το χείλος της χρεοκοπίας.

Τότε κάποιοι είχαμε πει ότι αυτό το τρίπτυχο αποτελούσε επικίνδυνη φαντασίωση. Καθώς οι όροι για να πάρουμε το δάνειο εγγυόντουσαν την υφεσιακή δίνη στην οποία θα εισερχόταν η χώρα, τα πλεονάσματα του (3) δεν θα παράγονταν, το σημείο (1) δεν θα το αποφεύγαμε έτσι κι αλλιώς, και, για αυτό τον λόγο, θα επιστρέφαμε θέλοντας και μη στο (2), στην σημερινή κατάσταση που το κράτος, αφού χρεώθηκε με την μερίδα του λέοντος του δανείου-μαμμούθ των €110 δις και πάλι αδυνατεί να καλύπτει τα έσοδά του.
Από αυτές εδώ τις σελίδες, τον Απρίλη του 2010, σε άρθρο με τίτλο «Το πρώτο τάνγκο στην ευρωζώνη» είχα γράψει τα εξής:
«[Ο] φόβος μου είναι ότι οδεύουμε στον δρόμο που χάραξε η Αργεντινή του 2002. Κάθε μέρα που περνά τα δάνεια που παίρνουμε… μου θυμίζουν τα δάνεια του ΔΝΤ προς την Αργεντινή της περιόδου 1998-2002: Δάνεια που μας κρατούν εντός του ευρώ προσωρινά αλλά τα οποία κάποια στιγμή δεν θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε. Και τότε; Το 2002 η χώρα του τάνγκο (ας με συγχωρήσουν οι φίλοι Ουρουγουανοί που το διεκδικούν) προέβη και σε στάση πληρωμών αλλά και σε απώλεια ενός (ουσιαστικά) κοινού νομίσματος δολαρίου-πέσος με τέσσερα χρόνια και 50 δις δολάρια μεγαλύτερη καθυστέρηση από όσο έπρεπε. Το 2012 τι επιφυλάσσει σε εμάς; Νομίζω ότι μας επιφυλάσσει ένα εκ των ακόλουθων δύο σεναρίων:
(1) Στάση πληρωμών που όμως θα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος λόγω ενός απίστευτα αναποτελεσματικού δανεισμού δεκάδων δις ευρώ του οποίου η μόνη λογική εν τέλει είναι η καθυστέρηση της στάσης πληρωμών ώστε να διασωθούν οι Γερμανικές τράπεζες που θα χρησιμοποιήσουν τον χρόνο που εμείς "αγοράζουμε" (δανειζόμενοι) εκ μέρους τους ώστε να προλάβουν να πουλήσουν τα ομόλογά μας.
(2) Την συνειδητοποίηση εκ μέρους της Γερμανίας ότι, αν θέλουν να κρατήσουν το ευρώ ως έχει, δηλαδή να αποτρέψουν αλυσιδωτές κρίσεις τύπου Αργεντινής εντός της ευρωζώνης, θα πρέπει επί τέλους να κατανοήσουν ότι μία πραγματική οικονομική ενοποίηση, ιδίως μετά από μια παγκόσμια οικονομική κρίση τύπου 1929 ή 2008, απαιτεί ανακύκλωση των πλεονασμάτων - δηλαδή, πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση.
Αν κρίνουμε από τις έως τώρα συμπεριφορές των βορείων εταίρων μας, οδεύουμε ολοταχώς προς το πρώτο σενάριο.»
Κάπως έτσι έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Η Γερμανία έχει βρεθεί σε αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε στον εαυτό της, επικουρούμενη βέβαια από τους δικούς μας φωστήρες, που δεν μπόρεσαν να διανοηθούν μια στάση πληρωμών (τότε που το ΑΕΠ μας ήταν 15% μεγαλύτερο απ’ ότι σήμερα και τα χρέη μας 20% μικρότερα). Η καλύτερη αφήγηση της οικονομικής αποτυχίας και πολιτικής αστοχίας του πρώτου Μνημονίου της χώρας μας δόθηκε από τον Keynes το… 1920. Τότε ήταν που είχε γράψει τις ακόλουθες αράδες:
"... η ανειλικρινής αποδοχή... όρων που ήταν αδύνατον να τηρηθούν..., και τους οποίους δεν είχε σκοπό να τηρήσει, καθιστά την {Ελλάδα} το ίδιο ένοχη με {τους ευρωπαίους εταίρους } οι οποίοι επέβαλαν όρους που δεν είχαν το δικαίωμα να επιβάλουν." (*)
Προφανώς τα παραπάνω δεν είναι ακριβώς τα λόγια του Keynes. Είναι όμως πολύ κοντά. Το μόνο που άλλαξα ήταν εκεί που εκείνος έγραφε {Γερμανία} εγώ έγραψα {Ελλάδα} και αντί για {τους Συμμάχους} που ανέφερε εκείνος, αντικατέστησα τις λέξεις { τους ευρωπαίους εταίρους }. Η ουσία όμως είναι ακριβώς η ίδια: Οι ισχυροί προσέφεραν μια συμφωνία στους αδύναμους υπό όρους που ούτε οι μεν είχαν δικαίωμα να επιβάλουν ούτε οι δε να αποδεχθούν. Συνένοχοι σε μια τέτοια λογικά ατέρμονη συμφωνία, οι ηγέτες μας, Έλληνες και Γερμανοί, έσπρωξαν και τις δύο χώρες μας βαθύτερα στην Κρίση του Ευρώ. Πρόκειται για μια πρωτοφανή πολιτική αποτυχία στα χρονικά της παγκόσμιας ιστορίας (για πληρέστερη παρουσίαση της αποτυχίας αυτής δείτε αυτό το πρόσφατο άρθρο στην ιστοσελίδα του CNN).
Θα μου πείτε, περασμένα-ξεχασμένα. Μακάρι. Να όμως που το ένα λάθος οδηγεί κατ’ ευθείαν στο επόμενο. Σήμερα, αρχές 2012, παρά το γεγονός ότι έχουμε όλα τα στοιχεία, και όλη την εμπειρική γνώση, που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε πως η λογική του Μνημονίου (που περιστρέφεται γύρω από τον άξονα «νέα δάνεια– βαθύτερη λιτότητα») καταποντίστηκε, έχουμε μια κυβέρνηση (εθνικής ενότητας μάλιστα) που έχει στόχο ένα νέο Μνημόνιο.
Μήπως το νέο Μνημόνιο έχει μάθει από τα παθήματα του προηγούμενου; Σε καμία περίπτωση. Η συνταγή είναι η ίδια: Άλλες δεκάδες δις με στόχο την αποπληρωμή προηγούμενων δανείων, υπό τον όρο ακόμα μεγαλύτερης αφαίμαξης της ενεργούς ζήτησης της ελληνικής οικονομίας, και με την κούφια «υπόσχεση» για ανάπτυξη μέσω διαρθρωτικών αλλαγών και ενός στρεβλού, διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού ΕΣΠΑ.
Μήπως υπάρχουν νέα επιχειρήματα για να αποδεχθούμε την νέα Μνημονιακή συμφωνία; Ας δούμε ποια επιχειρήματα ακούγονται υπέρ της υπογραφής της: Χωρίς αυτήν, μας λένε,

1. το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαστεί σε στάση πληρωμών τον Μάρτιο η οποία θα μας θέσει εκτός του ευρώ

Αυτό είναι! Το εξής ένα επιχείρημα! Δεν υπάρχει άλλο. Προσέξτε πως τα (2) και (3) που είχαμε στην περίπτωση του πρώτου Μνημονίου δεν υπάρχουν πια. Μας τελείωσαν. Κανείς δεν τολμά πλέον να μιλά για μισθούς και για συντάξεις καθώς η γερμανική πλευρά το έχει ξεκαθαρίσει: ό,τι πάρει το ελληνικό κράτος από τούδε και στο εξής θα πρέπει να το χρησιμοποιεί για να αποπληρώνει τους τραπεζίτες, το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ. Τελεία και παύλα. Άρα, η νέα δανειακή συμφωνία προβλέπει δάνεια για την αποπληρωμή δανείων. Μήπως όμως έτσι δοθεί η ευκαιρία στο ελληνικό κράτος να αρχίσει κάποια στιγμή να αποπληρώνει να χρέη του και να ξαναγίνει αξιόπιστο;
Μήπως ισχύει το μέρος (3), βλ. στη αρχή του άρθρου, της λογικής του αρχικού Μνημονίου; Σε καμία των περιπτώσεων! Επ’ ουδενί! Γιατί είμαι τόσο κάθετος; Επειδή αυτό μας λέει ακόμα και το ΔΝΤ. Τι λέει δηλαδή; Ότι για να τιθασευτεί το ελληνικό χρέος, και να μπει η Ελλάδα στην τροχιά της αποπληρωμής των χρεών της, θα πρέπει να ισχύσουν ταυτόχρονα οι εξής προϋποθέσεις: (α) Η οικονομία μας να μπει σε ρυθμούς μεγέθυνσης της τάξης του 2% από το πρώτο εξάμηνο του 2012, (β) ο πληθωρισμός να μην ξεπερνά το 2%, (γ) να πετύχει 100% το κούρεμα (το κατ’ ευφημισμόν γνωστό και ως PSI) και (δ) να εισπράξει το δημόσιο €50 δις από ιδιωτικοποιήσεις. Σε μια οικονομία που αντί να μεγεθύνεται φθίνει με ρυθμό -7%, με το κούρεμα να αποδίδει πολύ λιγότερα στην πράξη από αυτά που θα ανακοινωθούν, με τις ιδιωτικοποιήσεις να αδυνατούν να αποδώσουν όταν οι αξίες όλων των περιουσιακών στοιχείων καταρρέουν, κλπ., τα παραπάνω αποτελούν σενάριο νοσηρής και κακόβουλης φαντασίας.
Οπότε, λοιπόν, μένουμε με το εξής ένα επιχείρημα: Να υπογράψουμε την συμφωνία γιατί αλλιώς θα βρεθούμε εκτός ευρώ. Πόσο όμως στέκει αυτή η απειλή; Έστω ότι έρχεται η 20η Μαρτίου, η μέρα που το δημόσιο πρέπει να καταβάλει €14 δις στους δανειστές του, και η κυβέρνηση ανακοινώνει πως η πληρωμή αυτή αναβάλλεται μέχρι νεοτέρας, έως ότου η Ευρωπαϊκή Ένωση μας παρουσιάσει ένα Σχέδιο Λύσης το οποίο, αντίθετα με τον τραγέλαφο της 27ης Οκτωβρίου, να έχει έστω και μια μικρή ελπίδα να βάλει την χώρα (αλλά και την υπόλοιπη ευρωζώνη, ιδίως την περιφέρεια) σε τροχιά επιστροφής από την κόλαση. Τι θα γίνει τότε; Θα μας διώξουν από το ευρώ;
Κατ’ αρχάς, δεν μπορούν να το κάνουν μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες. Π.χ. ακόμα και να ψηφίσουν οι υπόλοιποι 17 του eurogroup υπέρ της αποπομπής της Ελλάδας, η απόφαση αυτή δεν έχει καμία νομική ή ουσιαστική σημασία. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η ΕΚΤ να δηλώσει πως δεν δέχεται πλέον ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, και του ελληνικού δικαίου, ως εχέγγυα για την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε ασφυξία στις ελληνικές τράπεζες, με σημαντική πιθανότητα να αναγκαστούν να θέτουν όριο αναλήψεων στους αποταμιευτές τους. Μια τέτοια εξέλιξη, λένε πολλοί, θα ανάγκαζε την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει το ευρώ, τυπώνοντας ξανά δραχμές ώστε να τροφοδοτούνται οι τράπεζες. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι πρόκειται και άλλο ένα κενό περιεχομένου επιχείρημα. Τέσσερεις είναι οι λόγοι που δεν στέκει:
Πρώτον, μια τέτοια επιθετική κίνηση της ΕΚΤ θα είχε μεγαλύτερο κόστος για εκείνη, και την Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, από ότι για την (ήδη ρημαγμένη) ελληνική οικονομία. Από τότε που ξεκίνησε η Κρίση, η φυγή κεφαλαίων από την περιφέρεια προς την Γερμανία και την Ολλανδία έχουν δημιουργήσει (εντός του συστήματος της ΕΚΤ) χρέη των Κεντρικών Τραπεζών της Περιφέρειας προς τις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών του πυρήνα της τάξης των €600 δις. Από αυτά, €250 δις έχει λαμβάνειν μόνο η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας από τις Κεντρικές Τράπεζες της Ελλάδας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ιρλανδίας. Μια κίνηση αποκλεισμού των ελληνικών τραπεζών από το σύστημα αυτό απειλεί με άμεση κατάρρευση ολόκληρο το σύστημα εσωτερικού δανεισμού της ευρωζώνης.
Δεύτερον, οι ελληνικές τράπεζες έχουν ήδη καταθέσει ό,τι ομόλογα είχαν στην ΕΚΤ και έχουν ήδη λάβει ρευστότητα στην βάση αυτών των χάρτινων τίτλων. Το πουλί, με άλλα λόγια., έχει πετάξει. Τώρα πια, καταθέτουν στην ΕΚΤ ως εχέγγυο ότι «πατσαβούρι» βρουν. Αν πει η ΕΚΤ ότι δεν τα δέχεται αυτά τα «πατσαβούρια», τότε πρέπει να κάνει κάτι αντίστοιχο και για τα «πατσαβούρια» των ιταλικών, των ισπανικών, των πορτογαλικών τραπεζών. Τότε, όμως ευρώ γιοκ.
Τρίτον, η ΕΚΤ γνωρίζει ότι αν η Ελλάδα επιστρέψει στην δραχμή, σε περίπτωση που η παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μειωθεί απότομα, οι τράπεζές μας θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα (καθώς τα δάνεια που έχουν λάβει είναι σε ευρώ, ενώ η νέα δραχμή που θα λαμβάνουν από την Τράπεζα της Ελλάδας θα χάνει αξία με το δευτερόλεπτο), όπως άλλωστε και οι έλληνες καταθέτες (των οποίων οι καταθέσεις θα απολέσουν εν μία νυκτί τουλάχιστον την μισή τους αξία). Άρα, η ΕΚΤ γνωρίζει ότι, ακόμα κι αν κινηθεί επιθετικά δημιουργώντας ασφυξία στις ελληνικές τράπεζες, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να επιστρέψει στην δραχμή.
Τέταρτον, ό,τι και να λένε, δεν έχει δημιουργηθεί κανένας μηχανισμός που θα σταματήσει την αποδιάρθρωση του ευρώ μετά την αποχώρηση της Ελλάδας από αυτό. Κανένας. Σε μερικές μέρες, μετά από μια τέτοια κίνηση της ΕΚΤ, η ίδια η Γερμανία θα βάλει μπροστά το σχέδιο του Νέου Μάρκου, καθώς το κόστος στήριξης της εναπομείνασας ευρωζώνης θα ανέλθει στα πολλά τρις.
Καταλήγουμε λοιπόν στο απλούστατο συμπέρασμα ότι η υπογραφή από την Ελλάδα του νέου πακέτου Μνημονίου 2 –  PSI στερείται οποιασδήποτε λογικής. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα στους πολιτικούς μας, και ιδίως στον κ. Σαμαρά ο οποίος, υποτίθεται, απέρριψε την λογική του πρώτου Μνημονίου: Πώς θα το υπογράψετε; Πάλι θα αποφύγετε να το διαβάσετε σε μια ύστατη προσπάθεια να προσποιηθείτε ότι, δεν μπορεί, κάποια λογική θα έχει;
Και για να μην νομίζετε ότι την πιο πάνω ανάλυση την ενστερνιζόμαστε μόνο κάποιοι περίεργοι «εγχώριοι», επιτρέψτε μου να κλείσω με ένα απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του ανταποκριτή των Financial Times στην Washington, Alan Beattie:
«Μια φτωχή χώρα της περιφέρειας ενθαρρύνθηκε να γίνει μέλος μιας κακοσχεδιασμένης νομισματικής ένωσης των πλούσιων χωρών οι οποίες κυριαρχούσαν σε αυτήν. Αυτές οι χώρες, αφού επέβαλαν κανόνες δανεισμού για τους συμμετέχοντες στην νομισματική τους ένωση, ήταν οι πρώτες που τους παραβίασαν. Και το έκαναν χωρίς να υποστούν καμία συνέπεια. Λόγω εφησυχασμού και αναποτελεσματικών κανόνων στις χρηματαγορές, και δεδομένης της έλλειψης επενδυτικών ευκαιριών στις αργοκίνητες οικονομίες τους, ενθάρρυναν τις τράπεζές τους να δανείζουν χωρίς μέτρο στην χώρα αυτή. Κι όταν αυτά τα δάνεια «έσκασαν», οι κυβερνήσεις των πλούσιων κρατών έτρεξαν να διασώσουν τις τράπεζές τους φορτώνοντας με νέα δάνεια την ελλειμματική κυβέρνηση της περιφέρειας. Αργότερα απαίτησαν και την τοποθέτηση τοποτηρητή στην χώρα αυτή με νομική ισχύ να προβαίνει σε κατασχέσεις φόρων από τους πολίτες της.»
Το ερώτημα, επαναλαμβάνω, είναι: Οι βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν αυτή την νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών, για δεύτερη φορά σε δύο χρόνια, με τι ψυχολογικό τέχνασμα θα πείσουν τον εαυτό τους ότι υπερψηφίζοντάς την κάνουν καλό στον τόπο; Πάλι θα αποφύγουν να την διαβάσουν;

(*) “Dr. Melchior: A Defeated Enemy” στα Two Memoirs του John Maynard Keynes (1949), όπως αυτά ανατυπώθηκαν στο Collected Writings, Vol. X: Essays in Biography, σελ. 428. Την παραπομπή αυτή την είχα χρησιμοποιήσει στις 20 Μαΐου του 2010 σε άρθρο με τίτλο «Ο Θυμός της Γερμανίας».
protagon.gr 

νεόπτωχοι

Η φτώχεια εξαπλώνεται σαν κηλίδα στην καρδιά της Ε.Ε. και δημιουργεί τεράστιες ζώνες κοινωνικού αποκλεισμού. Στην καρδιά του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, στον λεγόμενο Πρώτο Κόσμο, πολλαπλασιάζονται τριτοκοσμικά φαινόμενα, που συγκροτούν τη νέα πραγματικότητα του "Τέταρτου Κόσμου".
Ο αριθμός των φτωχών στην Ε.Ε. προσεγγίζει τα 115 εκατομμύρια. Και το χειρότερο: Η δογματική προσήλωση των κυρίαρχων ευρωπαϊκών κύκλων στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας διαρκείας, όπως αποφασίστηκε προχθές στη Σύνοδο Κορυφής, αναμένεται να πολλαπλασιάσει τις στρατιές των φτωχών.
Πίσω από τους αριθμούς διακρίνει κανείς το νέο ποιοτικό στοιχείο. Η φτώχεια δεν περιορίζεται στους απόκληρους του "ενός τρίτου" των κοινωνιών. Πλήττει πλέον τη μεσαία τάξη, η οποία μέχρι πρότινος απολάμβανε στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα που απέρρεαν από την εργασία και το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο. Την τελευταία εικοσαετία οι κοινωνίες των "δύο τρίτων" παρείχαν πολιτική νομιμοποίηση σε πολιτικές νεοφιλελεύθερης έμπνευσης, που περιόριζαν τις κοινωνικές παροχές για τους "εκτός". Τώρα η μεσαία τάξη, απειλούμενη, αναγκάζεται να επανακαθορίσει την πολιτική της συμπεριφορά. Δεν θα είναι μονόδρομος η επιλογή της.
Πάντως η πολιτική αστάθεια, ως αποτέλεσμα της κρίσης εκπροσώπησης, εισβάλλει στο προσκήνιο. Και οι πολιτικοί αρχιτέκτονες της "διαρκούς λιτότητας" είναι αναγκασμένοι να καταφύγουν στην καταστολή (υλική και ιδεολογική - συμβολική), αλλά και στην εξώθηση των πληττόμενων πολιτών εκτός πολιτικής διαδικασίας.
Πίσω από την Ευρώπη των νεόπτωχων κρύβεται ο εξαμερικανισμός του πολιτικού συστήματος, η μετατροπή του σε χώρο εκπροσώπησης και κυριαρχίας των πλουσίων. Πρόκειται για πλήγμα στο μοντέλο της δημοκρατίας που οικοδομήθηκε μεταπολεμικά στην Ευρώπη ως ηθικοπολιτική ανταμοιβή για τις θυσίες που υπέστησαν οι λαοί στον αντιφασιστικό πόλεμο.
Τον 19ο αιώνα ο Μαρξ, υιοθετώντας τη διορατική επισήμανση του Τοκβίλ, είχε μιλήσει για το "φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη". Εκείνο το φάντασμα, η εργατική τάξη, ενόσω αποκτούσε συνείδηση του εαυτού της, αποδεικνυόταν δύναμη ανατροπής και επαγγελίας μιας νέας κοινωνίας. Τώρα οι νεόπτωχοι, ανάμεσά τους πολλοί μορφωμένοι άνεργοι, παραμένουν (και κυριολεκτικά...) άστεγοι. Η πρόκληση για την ευρωπαϊκή αριστερά, να διαμορφώσει μαζί τους προγραμματικούς και κινηματικούς δεσμούς, είναι επιτακτική, καθώς η κοινωνική καταστροφή προοιωνίζεται άμεση και αμείλικτη και συμπαρασύρει και τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Η Ελλάδα δεν ζει την εθνική μοναξιά της. Δεν αποτελεί βαλκανική ιδιορρυθμία. Με διαφορετικούς πολιτικούς συσχετισμούς μπορεί να αναζητήσει κοινό βηματισμό με τους πολίτες του "Τέταρτου Κόσμου" της Ε.Ε. Η δύναμη των Ελλήνων εργαζομένων δεν βρίσκεται στην απόσταση, αλλά στην πρωταγωνιστική εμπλοκή τους με όσα συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό κέντρο.
Ν.Φ.
πηγή:αυγή