Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κ.συνεργασίας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κ.συνεργασίας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

22 Απριλίου 2017

Ποιος στα αλήθεια γεννάει το φασισμό;



Του Χρήστου Αβραμίδη
από το περιοδικό “Αναιρέσεις” , τεύχος 19

…τη γη ξαναμοιράζουν

Η σκύλα που γέννησε τον φασισμό , βρίσκεται πάλι σε οργασμό, φέρεται να είπε κάποτε ο Μπρεχτ.
Αλλά αλήθεια ποιος γκάστρωσε πάλι την σκύλα και ποιος είναι ο πατέρας και η μάνα του φιδιού; Αυτά και άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα που απασχολούν όλο και περισσότερο τα mainstream ΜΜΕ και οι απαντήσεις τείνουν να διαπλέκονται με έναν μεταμοντέρνο τρόπο που θυμίζουν περισσότερο κουτσομπολιό παρά πολιτικό διάλογο και ανάλυση. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μας είπε ότι φταίνε οι ακραίες ενέργειες, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, μίλησε για τους αγανακτισμένους και όλοι μαζί δεν ξέχασαν να υπονοήσουν ή να αναφέρουν ότι πίσω από όλα  κρύβεται η αριστερά και οι αγώνες της.
Μαθήματα ευρωπαϊκής Ιστορίας
Η ιστορία διδάσκει, και δυστυχώς ή ευτυχώς, αποδείχτηκε ότι είναι ο καπιταλισμός που γέννησε και εξέθρεψε, τροφοδοτήθηκε και αναστήθηκε από τον φασισμό κάποτε. Επίσης “ Η ιστορία γράφεται με αγώνες εργατών” όπως λέει ένα σύνθημα, μερικές φορές, όμως αυτοί οι αγώνες είναι αρκετά ισχυροί για να ενοχλήσουν την “φιλελεύθερη” “δημοκρατία” και το κατεστημένο, όχι όμως και τόσο ισχυροί, για να την καταργήσουν και να την αντικαταστήσουν με μία σοσιαλιστική δημοκρατία. Εκεί, η ιστορία γράφεται με “αγώνες” φασιστών που από κοινού με τους κεφαλαιοκράτες αναλαμβάνουν να αφανίσουν το εργατικό κίνημα και να εντάξουν την ταξική πάλη μέσα στο έθνος.
Στα δύο φασιστικά κινήματα που κατάφεραν να πάρουν την εξουσία έχουμε κάποια κοινά, που τηρουμένων των αναλογιών τα βλέπουμε και σήμερα. Ο φασισμός ουσιαστικά έρχεται να φωλιάζει εκεί που αμφισβητείται η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων αλλά την ίδια στιγμή, δεν διαφαίνεται ως ρεαλιστική μια άλλη προοπτική.  Έτσι, τόσο στην Ιταλία όσο και την Γερμανία έχουμε ένα διάστημα εντός του οποίου οι εγγενής αντιθέσεις του καπιταλισμού αλλά κυρίως οι εργατικές κινητοποιήσεις, αμφισβητούν την κοινωνική τάξη πραγμάτων. Κάτι τέτοιο μεταφέρεται και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, όπου σε Ιταλία και Γερμανία έχουμε μια σειρά από βραχύβιες κυβερνήσεις που δεν μπορούν να πάρουν τα απαραίτητα, “ριζοσπαστικά” μέτρα, ενάντια στον λαό και κατά συνέπεια υποχωρούν και καταρρέουν.
Αυτό έχει σαν συνέπεια, οι ελίτ και τα κόμματά τους, να προετοιμάζουν μια κατάσταση ισχυρού αυταρχικού κράτους για να μπορέσουν να περάσουν αυτήν την κρίση χωρίς να ανατραπεί η εξουσία και τα προνόμιά τους. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι πριν από την ισχυροποίηση των φασιστών στην Ιταλία, η κυριότερη εργοδοτική ένωση ανέφερε
‘Η τρέχουσα οικονομική κατάσταση μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με μια εντατικοποίηση της παραγωγής, μαζί με μια μείωση της μη αναγκαίας κατανάλωσης  και για αυτό το σκοπό η κυβέρνηση πρέπει να έχει μια καθαρή , ακριβή στιβαρή στρατηγική  που να εγγυάται την πειθαρχία σε όλη τη χώρα και την ασφάλεια, τόσο για την ανάπτυξη ελεύθερων ατομικών πρωτοβουλιών όσο και για τη διατήρηση των κανόνων του νόμου”(Μπέχαν 2012 51)

Έτσι λοιπόν, σταδιακά προλειαίνεται το έδαφος για την ισχυροποίηση των φασιστών  που ωφελούνται από την λαϊκή αγανάκτηση αλλά και την στήριξή τους από μέρους των ισχυρών τάξεων.
Αυτές οι τάξεις, στα πρώτα χρόνια προσφέρουν μία μικρή βοήθεια. Στην συνέχεια όμως, όταν πλησιάζει ο κίνδυνος της επαναστατικής ανατροπής, παρέχουν όλο και περισσότερους πόρους και διευκολύνσεις προς τους φασίστες. Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Γερμανία, ενώ το πολιτικό αδιέξοδο συντηρείται, όλο και εντείνονται οι σχέσεις των φασιστών με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Άλλωστε στην Γερμανία, ο Γκέρινγκ σε μία συνάντηση με τους βιομηχάνους, αναφέρει το 1933 ότι η βιομηχανία πρέπει να ενισχύσει το ναζιστικό κόμμα, διότι αν κερδίσει, αυτές οι εκλογές μπορεί να είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα ή εκατό χρόνια. Τις επόμενες τρεις εβδομάδες, ο τραπεζίτης Σαχτ, θα συγκεντρώσει ενισχύσεις για το ναζιστικό κόμμα από 17 διαφορετικές επιχειρήσεις!! (Αστερίου 2012. 112)
Κατά συνέπεια, μπορούμε ιστορικά, να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι ο φασισμός δεν αποτελούσε την πρώτη επιλογή για τους περισσότερους επιχειρηματίες, ήταν όμως η καλύτερη επιλογή σε σχέση με τα πιθανά ενδεχόμενα στις συνθήκες του 1922 και του 1933 αντίστοιχα που θα οδηγούσαν ή στον σοσιαλισμό ή σε ένα δυσλειτουργικό σύστημα αγοράς. Έτσι, έδωσαν την συναίνεσή και υποστήριξή τους στην δημιουργία ενός φασιστικού κράτους και έκαναν τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Επομένως, οι επιλογές που κάνουν οι οικονομικές και κατά συνέπεια πολιτικές ελίτ δεν είναι πάντα οι πρώτες στον κατάλογο των προτιμήσεών τους. Προχωρούν έχοντας πάντα να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα φάσμα επιλογών. Σε κάθε διασταύρωση αυτού του δρόμου πάντως, επιλέγουν την αντισοσιαλιστική λύση. (Πάξτον 2006. 166)

Η αναγέννηση του φαινομένου στην Ελλάδα της κρίσης
Στην Ελλάδα, φαίνεται ότι συνυπάρχουν και αλληλοτροφοδοτούνται πολλοί ,διαφορετικοί όροι ευνοϊκοί προς το φασιστικό φαινόμενο.  Επιπλέον, σήμερα πραγματοποιείται η πλήρης κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας όπως αυτή προβλέπεται από το σύνταγμα , και η εκχώρησή της στις ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Βασσάλος 2012. 31-33) Ρόλο ατμομηχανής σε αυτή την διαδικασία, παίζει, η ύπαρξη του Μνημονίου και οι απαιτήσεις των δανειστών για μείωση του πραγματικού κοινωνικού μισθού, κάτι που τις περισσότερες φορές προβλεπόταν ήδη από τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καλωσορίζεται από τα κόμματα εξουσίας. Επίσης, σήμερα , επικρατεί η κατάσταση όπου ο άνθρωπος εντός της αστικής κοινωνίας και του υποδουλωτικού καταμερισμού εργασίας, μετατρέπεται σε μία αδύναμη προσωπικότητα (Παυλίδης 2012. 106-108 ),  με μηδενικούς ηθικούς πολιτιστικούς και κοινωνικούς δεσμούς (Πάξτον 2006. 290) και φυσικά με αδύναμη συλλογική μνήμη (Γούναρη και Γρόλλιος 2010, 88 και Standing 2012) . Έτσι, η Χρυσή Αυγή προτείνει την αυτοδιάλυση, δηλαδή την πλήρη στράτευση του Εγώ μέσα σε ένα κίνημα “αναγέννησης” και “ενοποίησης” εντός της φαντασιακής κοινότητας του έθνους. Επιπλέον, μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα, μείωσης της βιοτικού επιπέδου της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, ο αποδιοπομπαίος τράγος βρίσκεται από πολύ κόσμο, στο πρόσωπο των μεταναστών. Είναι εμφανές ότι, η πολιτική ατζέντα των τελευταίων κυβερνήσεων που ιεραρχεί ως σημαντικό το ζήτημα των μεταναστών και της παρεμπόδισης πρόσβασης στην Ελλάδα με κατασταλτικά μέσα, αντικειμενικά προωθεί την λογική της Χρυσής Αυγής.
Πέραν τούτων σημαντικό ρόλο παίζουν οι λανθάνουσες εδαφικές και ταξικές συγκρούσεις υπό προϋποθέσεις, μπορούν να γίνουν βούτυρο στο ψωμί των φασιστών. Βέβαια, όπως αναφέρει ο Κωστόπουλος, οι φασίστες, πάντοτε λένε αυτά που αναπαράγει η κυρίαρχη ιδεολογία και η κοινή λογική και τα προεκτείνουν στα άκρα (Κωστόπουλος 2012) .Ως εκ τούτου, όταν η κυρίαρχη ιδεολογία επέλεξε να ανοίξει το ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας με όρους “τετραχιλιετούς ελληνικού πολιτισμού” , ήταν προφανές ποιος μπορούσε  εν τέλει, να εκφράσει με συνέπεια την κυρίαρχη ιδεολογία. Το κυριότερο σημείο όμως στο οποίο θα έπρεπε να σταθούμε, είναι το ότι η χώρα μας παρουσιάζει μία έντονη κρίση που δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω της εφαρμογής παραδοσιακών λύσεων. Αυτό είναι και κάτι που στην πρώτη διασταύρωση των λύσεων, μίας σοσιαλιστικής εξουσίας από την μία και μίας φασιστικής από την άλλη είναι πολύ πιθανό να στρέψει τις ελίτ προς την δεύτερη επιλογή κάτι που είναι βασικό για το άνοιγμα του δρόμου προς τον φασισμό, όπως άλλωστε συνέβη ιστορικά σε Γερμανία και Ιταλία. Υπό αυτή τη οπτική, την οπτική δηλαδή, της απόγνωσης της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού είναι πολύ χαρακτηριστική η δήλωση του Βενιζέλου, ο οποίος αναφέρει ότι για να σωθούμε, “Ο Θεός της Ελλάδας θα πρέπει να βάλει το χέρι του” (Βενιζέλος 2012).
Κατάσταση έκτατης ανάγκης (ή αλλιώς συνολική καταστρατήγηση των δημοκρατικών ελευθεριών )

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε οδηγηθεί σε μία κατάσταση όπου όπως και τότε παρατηρείται μία πολύ σημαντική κρίση του υπαρκτού φιλελευθερισμού , και των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Στο παρελθόν, ήταν οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις που απορύθμισαν την αγορά και το κοινοβούλιο  -βασικές φιλελεύθερες λύσεις-  με αποτέλεσμα ο φασισμός να προτείνει νέες λύσεις στις προκλήσεις που ανέκυπταν από τις κοινωνικές εντάσεις. Σήμερα, βέβαια, δεν έχουμε πόλεμο μεγάλης κλίμακας ή κοινωνικές επαναστάσεις, αλλά τα φιλελεύθερα πολιτεύματα βρίσκονται πάλι σε σημείο καμπής λόγω της κοινωνικής αναστάτωσης. Αυτή η κατάσταση οξύνεται ακόμα περισσότερο, σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η καπιταλιστική δομική κρίση συνδυάζεται με  κρίση χρέους. Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση του think tank της αστικής τάξης, Χέρφριντ Μύνκλερ, που αναφέρει:
“Ωθώντας προς περισσότερο εκδημοκρατισμό, είναι σαν να παίζεις ένα παράτολμο παιχνίδι το οποίο μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρώπης. Αυτοί που βλέπουν τον εκδημοκρατισμό σαν μια λογική αντίδραση στην κρίση δεν έχουν πολυκαταλάβει το ρίσκο. Η δημοκρατία χρειάζεται συνθήκες οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν υφίστανται στην Ευρώπη. “(Μύνκλερ 2012)
Να που μερικές δηλώσεις “φιλελεύθερων δημοκρατών ” έχουν σατανική ομοιότητα με τις δηλώσεις τις Χρυσής Αυγής:  “Η ασθένεια της Ευρώπης είναι ακριβώς αυτή που προβάλλεται ως θεραπεία και ονομάζεται δημοκρατία.” (Ζιάκα 2012. 370)
Επομένως για να επιβιώσει το καπιταλιστικό σύστημα έχουμε σήμερα παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα, την προώθηση και εδραίωσης μιας κατάστασης διαρκούς “εξαίρεσης”, αλλά και την  προώθηση του ιδεολογήματος της κυβέρνησης των ικανών και των άξιων. Σε ότι αφορά την κατάσταση εξαίρεσης, αυτή αναφέρεται σε μία έννοια της γερμανικής νομικής παράδοσης  που αφορά την προσωρινή αναστολή του συντάγματος και του κράτους δικαίου, παρόμοια με την έννοια της κατάστασης πολιορκίας στη γαλλική παράδοση. Η συγκεκριμένη  παράδοση συνταγματικής σκέψης υποστηρίζει ότι σε περιόδους σοβαρής κρίσης και κινδύνου, όπως για παράδειγμα εν καιρώ πολέμου, το σύνταγμα πρέπει να αναστέλλεται προσωρινά και να δίνονται έκτακτες εξουσίες  σε ένα ισχυρό εκτελεστικό σώμα, ή ακόμα και σε έναν δικτάτορα, προκειμένου να προστατευτεί η πολιτειακή τάξη. Από ότι βλέπουμε στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως αυτή η κατάσταση τείνει να γίνει μόνιμη και γενική, να γίνει δηλαδή ο κανόνας. (Χαρντ και Νέγκρι. 2011  25-26)
Εκτιμούμε ότι σαφής υλοποίηση των παραπάνω αντιλήψεων ήταν, ο διορισμός του Παπαδήμου δηλαδή ενός μη εκλεγμένου “άξιου” τραπεζίτη ως πρωθυπουργού της χώρας, καθώς και η σύσταση του σημερινού υπουργικού συμβουλίου που αποτελείται κατά βάση από μη εκλεγμένους “ικανούς” τεχνοκράτες. Βεβαίως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε ότι η αντίληψη για κυβέρνηση των ικανών και η απαισιοδοξία απέναντι στις δυνάμεις τις δημοκρατίας, ήταν πάντοτε αντιλήψεις που εξέφραζε το φασιστικό κίνημα. Έτσι, ήδη από το 1840 ένας ανακηρυσσόμενος από τους ναζί ως πολιτικός τους πρόδρομος, ο Καρλάιλ, προτείνει στην Αγγλία  ως θεραπεία της κοινωνίας την διοίκηση από μία ελίτ αποτελούμενη από ανιδιοτελείς αρχηγούς της βιομηχανίας και άλλους φυσικούς ήρωες (Πάξτον 2006. 55). Άλλωστε, τα φασιστικά κινήματα ιστορικά υπογράμμιζαν πόσο ασήμαντοι είναι οι νόμοι της εκλογικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας καθώς στην πράξη υπονομεύονταν αναπόφευκτα από την εξουσία των ελίτ και από τα “παράλογα “κατάλοιπα των λαϊκών αισθημάτων και των μαζών. Πάντως, το ότι οι φασίστες ενισχύονται από την αστική τάξη μόνο όταν για αυτήν δεν υπάρχει άλλη πολιτική λύση, φαίνεται να καταρρίπτεται από την ελληνική ιστορία, όπου στον μεσοπόλεμο οι αστοί, ενίσχυαν τα φασιστικά μορφώματα χωρίς να υπάρχει την συγκεκριμένη στιγμή υπαρκτός επαναστατικός κίνδυνος, απλά προληπτικά, ενόψει και των πιθανών συνεπειών της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929 (Μαρκέτος 2006 21). Αυτό βεβαίως συμβαίνει, διότι τα φασιστικά κινήματα δεν χρειάζεται να φτάσουν στο σημείο συγκυβερνήσουν με τα αστικά πολιτικά κόμματα ( όπως συνέβη  αρχικά σε Ιταλία και Γερμανία) ούτε (όπως συνέβη στην συνέχεια) να κάνουν πραξικοπήματα, για να φανούν χρήσιμα στην αστική τάξη,να ζημιώσουν το εργατικό κίνημα και να συνεισφέρουν στην καπιταλιστική σταθερότητα.
Αντί επιλόγου, θα παραθέσουμε απόσπασμα από την ομιλία ενός ανθρώπου  που αγωνίστηκε ενεργά (με τανκς και αεροπλάνα) σε εκείνη την εξέγερση του Δεκέμβρη του 1944 για να διαφυλάξει την “φιλελεύθερη δημοκρατία” στην χώρα μας. Έτσι για να ξέρουμε με ποιους είχαμε και έχουμε να κάνουμε…
“Το κίνημά σας πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη  ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης την άβυσσο ήταν το χαρακτηριστικό όλων των επαναστάσεων. Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών.  Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων… Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.”
Ουίνστων Τσώρτσιλ: ομιλία στην φασιστική Ρώμη το 1927
(Μπέχαν 2012. 164)

Βιβλιογραφία
Αστερίου, Ελένη 2012. “Φασισμός ,μεγάλο κεφάλαιο και εργατική τάξη”. Μαρξιστική Σκέψη. 5: 97-129
Βασσάλος, Γιώργος. 2012. “Πάνω απ’του κάστρου των Βρυξελλών τη σκοπία, οι Πολυεθνικές κοιτούν”.  Τετράδια Ανυπότακτης Θεωρίας. 1:24- 37
Γούναρη, Παναγιώτα και Γρόλλιος, Γιώργος. 2010. Κριτική Παιδαγωγική, μία συλλογή κειμένων. Αθήνα: Gutenberg
Ζιάκα, Χριστίνα. 2012. “Χρυσή Αυγή, ο φασισμός από την ανυπαρξία στο προσκήνιο σε συνθήκες κρίσης”.  Μαρξιστική Σκέψη. 5:367-381
Μαρκέτος, Σπύρος. 2006. Πως φίλησα τον Μουσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού.
Αθήνα: Βιβλιόραμα
Μπέχαν, Τομ. 2012. Arditi del Popolo Η ιστορία της πρώτης αντιφασιστικής οργάνωσης. Αθήνα : Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο
Πάξτον, Ρόμπερτ. 2006. Η ανατομία του φασισμού. Αθήνα: Κέδρος
Παυλίδης, Περικλής. 2012. Η γνώση στη διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο
Χαρντ, Μάικλ και Νέγκρι, Αντόνιο. 2011. Το Πλήθος , πόλεμος και δημοκρατία στην εποχή της Αυτοκρατορίας. Αθήνα: Αλεξάνδρεια
Guy, Standing. 2012. Precariat: From Denizens to Citizens?.  Northeastern Political Science Association. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012
Ηλεκτρονικές πηγές
Βενιζέλος, Ευάγγελος 2012. Δηλώσεις. Ανακτήθηκε τις 30 Σεπτεμβρίου 2012. (http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/6407-euaggelos-benizelos-o-theos-tis-ellantas-na-mas-boithiei)
Κωστόπουλος, Τάσος 2011. “Πως φίλησα τον Μουσολίνι”- Παρουσίαση. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2012. (http://www.youtube.com/watch?v=zhTcKYXXyHg)
Μύνκλερ, Χέρφριντ. Από την ανικανότητα των ηγετών στην ανικανότητα της Δημοκρατίας. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου  2012. (http://ksipnistere.blogspot.gr/2011/07/blog-post)
http://ilesxi.wordpress.com/2012/11/12/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C/ 

28 Ιανουαρίου 2013

παράνομες απεργίες


νύχτα

Ξυπνάς πρωί και η πρώτη σκέψη είναι τι άραγε έχει κάνει η «συγκυβέρνηση» την προηγούμενη νύχτα.
Ανοίγεις τον υπολογιστή, ψάχνεις, αξημέρωτα ακόμη δεν βλέπεις κάτι.
Σκέφτεσαι δεν μπορεί κάτι προφανώς μου διαφεύγει, κοιτάς προσεκτικότερα.. τίποτα ενδιαφέρων.. περίεργο λες, δεν μπορεί αλλιώς μας έχουν συνηθίσει τις τελευταίες μέρες και ειδικότερα την νύχτα.
Κλείνεις τον υπολογιστή, ανοίγεις ραδιόφωνο και..
Νάτο!
Πρώτη είδηση: δικαστήριο, κυριακάτικα, ανατρέπει  απόφαση προηγούμενου, που έκρινε νόμιμη την κινητοποίηση των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς (εκτός μετρό , ησαπ, τραμ  που είναι επιστρατευμένοι)
Βρήκαν άλλο δικαστήριο και δικαστές Κυριακή βράδυ για να ανατρέψουν την προηγούμενη απόφαση.
Αυτά!

3 Δεκεμβρίου 2012

Ιδιωτικοποιήσεις: Να μην πυροβολήσουμε το κεφάλι μας



Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το οικονομικό. Δεν είναι καν το παραγωγικό μοντέλο. Ξεκινά από πολύ πιο βαθιά. Ξεκινά από τους ίδιους τους όρους του δημόσιου διαλόγου, ή για να είμαστε πιο ακριβείς από την ανυπαρξία όρων δημόσιου διαλόγου.

Στα προηγούμενα άρθρα επιχειρήσαμε να αποδείξουμε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο δεν αποτελούν πανάκεια, αλλά το πιο πιθανό είναι να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα σε μία γονατισμένη χώρα. Ο λόγος που σταθήκαμε περισσότερο στην αποδόμηση των επιχειρημάτων κατά του Δημοσίου και υπέρ της ιδιωτικοποίησής του, είναι ακριβώς αυτός: η ανάγκη να βρεθεί τρόπος να αναπτυχθεί ο δημόσιος διάλογος που θα σέβεται τόσο τις αντίθετες απόψεις, όσο όμως -κυρίως- την αλήθεια και τα νοήματα της ελληνικής γλώσσας.

Μπροστά στην αφόρητη οικονομική και περισσότερο ψυχολογική πίεση που ασκείται στους πολίτες, ο διάλογος θεωρείται πολυτέλεια. Αντί ανοικτού διαλόγου με την κοινωνία, η επιβολή της κυρίαρχης άποψης γίνεται με απλοϊκά σχήματα και σύμβολα, που εν είδει διαφήμισης κατακλύζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ηλεκτρονικά και συμβατικά. Κάτω από το φόβο της άτακτης πτώχευσης οι άνθρωποι πείθονται με οποιαδήποτε “γρήγορη λύση”. Ειδικά μετά τη συστηματική δαιμονοποίηση του δημοσίου, ήδη πολύ πριν ενσκήψει η οικονομική κρίση, είναι έτοιμοι να δεχτούν και τις πιο παράλογες απόψεις, ακόμη κι αν αντιβαίνουν στην ίδια την πραγματικότητα. Πέρα όμως από τους ανύπαρκτους όρους δημόσιου διαλόγου, το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία δεν διδάσκεται ούτε από το πρόσφατο παρελθόν. Και όπως όλα δείχνουν είναι έτοιμη να αυτοπυροβοληθεί.

Οργουελισμός στα χειρότερά του

Το Κράτος και ειδικότερα η εκάστοτε κυβέρνηση δεν είναι ιδιοκτήτης της δημόσιας περιουσίας και των υποδομών. Όπως είδαμε στο άρθρο για το ΤΑΙΠΕΔ, οι κυβερνώντες κατάφεραν να παραμερίσουν και τους συνταγματικούς περιορισμούς στην πώληση δημοσίων κτημάτων και να τα εντάξουν στην ιδιωτική περιουσία, προκειμένου να τα “αξιοποιήσουν”. Πέρα όμως από τους στενά νομικούς όρους, η κυβέρνηση -και όχι μόνο αυτή η συγκεκριμένη- αντιλαμβάνεται το δημόσιο πλούτο ως ιδιοκτησία της, την οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκμεταλλευτεί με όποιον τρόπο νομίζει. Το χειρότερο, να την εκποιήσει, χωρίς καν το πενιχρό αντίτιμο να επιστρέψει στους νόμιμους ιδιοκτήτες, δηλαδή τους πολίτες αυτής της χώρας.

Προκειμένου να κερδίσει την κοινωνική συναίνεση, η κρατική εξουσία φρόντισε συστηματικά να απονομοηματοδοτήσει βασικές έννοιες και επιλεκτικά να τους προσδώσει αρνητικά, θετικά, αλλά και ουδέτερα (χωρίς πρόσημο) συμφραζόμενα. Το πρόβλημα ξεκινά από την πλήρη σύγχυση στην κατανόηση των όρων Κυβέρνηση, Κράτος και Δημόσιο, οι οποίοι -ανάλογα με τις περιστάσεις- ταυτίζονται στο συλλογικό ασυνείδητο. Οι διαχειριστές δεν λογοδοτούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες, με τους τελευταίους, είτε να θεωρούν τους διαχειριστές ιδιοκτήτες, είτε να εγκαταλείπουν εντελώς το δημόσιο χώρο στα χέρια των διαχειριστών στο όνομα της αντιπροσώπευσης.

Η παραπάνω εικόνα δεν είναι καινούρια. Απλώς η οικονομική κρίση λειτούργησε σαν καταλύτης για την επικράτησή της. Εφευρίσκοντας νέους “διαφημιστικούς” όρους και αντικαθιστώντας τις ακριβείς λέξεις με άλλες νοηματικά πιο “ακίνδυνες”, η άρχουσα τάξη κατάφερε να επιβάλει μία μόνιμη σύγχυση στην κοινωνία, για όλο το εύρος της πολιτικής πρακτικής. Έτσι, οι ιδιωτικοποιήσεις έγιναν “αποκρατικοποιήσεις”, η εργασία “απασχόληση”, οι απολύσεις “ευελιξία”, και οι περικοπές, η κατάργηση κοινωνικών κεκτημένων και η επιστροφή σε οικονομικά μοντέλα που εγκαταλείφθηκαν από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες προ δεκαετιών, μπήκαν κάτω από την ομπρέλα των “μεταρρυθμίσεων”. Πλήρης αντιστροφή νοημάτων. Αντί απτών παραδειγμάτων, προτιμήθηκαν τα στερεότυπα. Αντί διαφάνειας και δημοσιοποίησης όλων των παραμέτρων, οι πολίτες είτε πληροφορήθηκαν ελλιπώς  είτε δέχτηκαν κατακλυσμό πληροφοριών ασύνδετων μεταξύ τους, διαστρεβλωμένων ή ακόμη και εντελώς ψευδών. Αντί της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης κοινωνικών ομάδων και γενεών, επιβλήθηκε η ανθρωποφαγία και η μισαλλοδοξία. Τέλος, η πολιτική εξουσία αντί της έμπρακτης συμμετοχής, προτίμησε την παθητική συναίνεση.

Το πιστόλι στον κρόταφο

Μετά από όλα αυτά η εκποίηση του δημόσιου (και όχι κρατικού) πλούτου προβλήθηκε ως λύση και μάλιστα με προοδευτική κατεύθυνση. Η αδυναμία σύνδεσης όλων των παραμέτρων κάθε οικονομικής απόφασης από τον πολίτη-ψηφοφόρο υπήρξε και το μεγάλο όπλο των κυβερνήσεων. Όπλο όμως που στράφηκε στον κρόταφο του πρώτου.

Οι άνθρωποι αδυνατούν συχνά να αντιληφθούν για παράδειγμα πώς συνδέεται η διόγκωση της ανεργίας που επιδιώχθηκε με τις πολιτικές “εσωτερικής υποτίμησης” με το νέο επενδυτικό μοντέλο. Όταν ο άνθρωπος φτάσει να ζει άλλωστε από το επίδομα ανεργίας, λίγο τον νοιάζει αν οι συνθήκες εργασίας και οι απολαβές του μισθωτού χειροτερεύουν ραγδαία. Αυτή η συστηματικά κατεστραμμένη κοινωνία θα δεχτεί πολύ εύκολα να εργαστεί για μία μπουκιά ψωμί και λίγο θα ενδιαφερθεί για τη μετάβαση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τεράστιων επιχειρήσεων, υποδομών, φυσικού πλούτου, νερού και γης. Αγκαλιάζει την ελπίδα που του προσφέρουν οι “διαφημιστές” των ιδιωτικοποιήσεων, ακόμη κι αν αντιβαίνει στην πραγματικότητα. Αν για κάθε 1.000 που θα απολυθούν από μία εκποιούμενη ΔΕΚΟ, προσληφθούν 100, ο άνεργος και ο εξαθλιωμένος δεν συνειδητοποιεί ότι προστίθενται στο σύνολο 900 ακόμη άνεργοι, αλλά ότι αυτός μπορεί να είναι στους 100 που θα προσληφθούν. Ακόμη όμως κι αν ίσχυε ο παράλογος ισχυρισμός ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίες, οι νέες συνθήκες δεν μπορεί παρά να είναι χειρότερες, με περισσότερη ανασφάλεια και χαμηλότερες απολαβές. Όταν όμως οι άνεργοι και οι μερικώς απασχολούμενοι ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια, πολύ εύκολα δέχονται μία σχετικά σταθερή θέση εργασίας, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση. Για 400-500 ευρώ το μήνα και την ελπίδα ότι κάποτε μπορεί να υπογραφεί και μία σύμβαση αορίστου χρόνου.

Σε αυτής της κοινωνία τον κρόταφο στράφηκε το πιστόλι. Αυτή η κοινωνία καλείται να διαβάσει τον ιδρυτικό νόμο του ΤΑΙΠΕΔ και τους στόχους της “ελληνικής Τρόιχαντ”. Αυτή η κοινωνία πρέπει να κατανοήσει τι σημαίνει η πρόσφατη απόφαση του Eurogroup ότι το 100% των εισπράξεων από τις ιδιωτικοποιήσεις συν το 30% του πλεονάσματος (όταν αυτό έρθει) στο ΑΕΠ πάνε σε κλειστό λογαριασμό, αποκλειστικά για την αποπληρωμή δανείων. Για να το εκφράσουμε ακριβέστερα, αποκλειστικά για την αποπληρωμή τόκων προηγούμενων δανείων. Αυτοί οι πολίτες πρέπει να χωνέψουν ότι η δική τους ιδιοκτησία παραχωρείται χωρίς να εισπράξουν τίποτε απολύτως και ότι η όποια δυνατότητα παραγωγικής αναδιάρθρωσης με επίκεντρο τους ίδιους αποκλείεται εφόσον πωλείται ο δημόσιος πλούτος.



Θα τραβήξουμε τη σκανδάλη;

Το πιστόλι στον κρόταφο της κοινωνίας το έβαλε η κρατική εξουσία. Όμως στο χέρι της είναι αν θα τραβήξει τη σκανδάλη. Η υποχρέωση στην ενημέρωση και -κυρίως- τη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων είναι ατομική υπόθεση του καθενός από εμάς. Όπως και το να ανιχνεύσουμε τι πραγματικά σημαίνει η παραχώρηση όλης της δημόσιας σφαίρας σε ιδιωτικά χέρια και η μετατροπή του κοινωνικού κράτους σε ιδιόκτητη επιχείρηση με αποκλειστικό στόχο το κέρδος. Οι πληροφορίες υπάρχουν. Τα πάμπολλα διεθνή παραδείγματα επίσης.

Ωστόσο δεν φτάνει από μόνη της η κατανόηση του τι σημαίνει η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Δεν αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι η παραχώρηση των υποδομών και του δημόσιου πλούτου αφαιρεί όλα τα αναπτυξιακά εργαλεία που βρίσκονται υπό τον έμμεσο έλεγχο της κοινωνίας και οδηγεί σε ένα “μπαγκλαντεσιανό” μοντέλο οικονομίας, από το οποίο οι πολίτες αυτού του τόπου δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε. Αν δεν διερευνηθούν οι εναλλακτικές χρήσεις των δημόσιων υποδομών. Η πραγματική απόδοσή τους στους πολίτες, με μεθόδους κοινωνικής οικονομίας, δημόσιου και δημοκρατικού ελέγχου. Οι δρόμοι για την παραγωγική αναδιάρθρωση μέσα από την πραγματική αξιοποίηση αυτού του δημόσιου πλούτου. Και κυρίως η συμμετοχή του κάθε πολίτη, σαν μέλος της κοινωνίας και όχι σαν μονάδα που επιδιώκει τον ατομικό πλουτισμό, στο νέο αυτό παραγωγικό μοντέλο. Αν δεν γίνουν όλα αυτά και παραμείνουμε στις διαπιστώσεις, τότε και μόνο τότε ο δημόσιος πλούτος θα χαθεί ανώφελα. Τότε θα έχουμε τραβήξει τη σκανδάλη...

Π.Π.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το radiobubble news συνεχίζει τη διερεύνηση του ζητήματος "ιδιωτικοποιήσεις" και θα σταθεί περισσότερο στις εναλλακτικές προτάσεις αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας από την κοινωνία και προς όφελος της κοινωνίας. Αν και δύσκολα μπορούμε να προλάβουμε τις εξελίξεις, είναι κρίσιμης σημασίας ο διάλογος -ακόμη και κάτω από τέτοια πίεση- για τη δημόσια σφαίρα της οικονομίας.
http://news.radiobubble.gr/2012/11/blog-post_27.html?spref=tw 

12 Νοεμβρίου 2012

Σύνταγμα #11ngr


Είχα ακούσει με τα αυτιά μου πέρσι,πολιτικό να φαντάζεται το τέλος τους με ποιο άγριο τρόπο από αυτόν που τους περιέγραψε ο Παναγούλης στη βουλή.(σημειώνω πως τότε δεν ήταν μέλος της κυβέρνησης)
Ο συγκεκριμένος πολιτικός φανταζόταν το οικτρό τους τέλος, τότε που είχε βγει ο κόσμος στους δρόμους και στις πλατείες.
Και δεν πιστεύω να ήταν ο μόνος.Όταν ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους και άρχισε να οργανώνεται τρόμαξαν τα κοράκια του συστήματος.
Έβλεπαν εφιάλτες με εκτελέσεις και αποκεφαλισμούς. Πέρασε καιρός από τότε.Τα κόμματα πήραν τα πάνω τους πουλώντας ψέμα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.Μεσολάβησαν βλέπεις και οι εκλογές.Ο πνιγμένος απ τα μαλλιά του πιάνετε.

Και ξαφνικά κάποιος βουλευτής τους λέει ότι θα είναι καλύτερα να βρεθούν στα ειδικά δικαστήρια παρά να καταλήξουν σαν κάποιους Αμερικάνους στη Λιβύη και τρελένονται.Τι φοβούνται λοιπόν τώρα;Σίγουρα όχι τους 10,000 που κατόρθωσαν να μαζέψουν όλα μαζί τα κόμματα της αντιπολίτευσης έξω απ τη βουλή και λίγο παρακάτω χθες,ημέρα ψήφισης του λεγόμενου προϋπολογισμού.

Το ομολόγησε ένα απ τα βασικά παπαγαλάκια: Τώρα οι αντιδράσεις είναι συντεταγμένες και όχι χαοτικές όπως παλιότερα, είπε ο Μπάμπης στο κεντρικό του δελτίο ειδήσεων.

Αλλά προβληματίζονται. Εντάξει αυτούς τους έχουμε μα που είναι οι άλλοι;Αυτούς που κοροϊδέψαμε; Αυτούς που απογοητεύσαμε;Αυτοί που δεν κατεβαίνουν με τα κόμματα και στα καλέσματα των συνδικαλιστικών παρατάξεων,αλλά βράζουν από την αδικία,τις περικοπές,τις απολύσεις;
Που είναι οι άνεργοι;Οι νεόπτωχοι;

Αυτούς που δεν ελέγχουν φοβούνται. Απομένει να το καταλάβουν κι αυτοί.


 

20 Μαρτίου 2012

ζούμε τη χούντα της εποχής μας





Επειδή στις μέρες μας οι θύτες προβάλουν ως θύματα και οι λύκοι ντύνονται αρνάκια,καλό είναι να θυμόμαστε κάθε στιγμή με ποιους έχουμε να κάνουμε..
Ας το παίζουν αγωνιστές και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να βγάλει αυτή η κολυμπήθρα του αντιμνημονίου που τσαλαβουτούν κάνοντας θεαματικές κωλοτούμπες διάφοροι "υπερπατριώτες"

Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί η κοινωνία παραβλέπει φασίζουσες ρητορίες, συμπεριφορές ή ακόμα στη χειρότερη περίπτωση συμφωνεί και τις επιβραβεύει (λάος-χ.α.)

Η κοινωνία σε λήθαργο; Ας ελπίσουμε να μην ξυπνήσει όταν θα 'ναι πολύ αργά για όλους..

 Όταν ο Καρατζαφέρης σταματάει να τρομάζει… 
12/03/2012 | » 


Ένα ευφυές σύνθημα σε τοίχο της Αθήνας, μας λέει πως «Δεν ζούμε στην εποχή της χούντας, ζούμε τη χούντα της εποχής μας». Δεν προλάβαμε να ζήσουμε χούντες άλλων εποχών, κι ούτε θα το θέλαμε είναι η αλήθεια. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, όμως μας έτυχε να ζήσουμε την εποχή του τίποτα, την εποχή όπου καμία ανθρώπινη αξία δεν δείχνει να προτάσσεται, αν δεν υπάρχει ως κίνητρο το προσωπικό κέρδος. Την εποχή που η πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα είναι μια κουτσομπολίστικη φυλλάδα που ασχολείται με την ανούσια καθημερινότητα ανούσιων διασημοτήτων, την εποχή που διάφορα σεξουαλικά είδωλα/αντικείμενα πλασάρουν ηλιθιότητα επί χρήμασι ποζάροντας την α-σεξουαλικότητά τους σαν σφαχτάρια, όπου όλοι έχουμε μετατραπεί σε μια μάζα καταναλωτών θεάματος και σκουπιδοπροϊόντων, όπου οι κοινωνικές μας σχέσεις έχουν πάψει πια να είναι σχέσεις επικοινωνίας, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, αλλά ανταγωνισμού και επιδειξιομανίας (ποιός θα κατορθώσει να δειχτεί στον διπλανό του λόγω του ότι είχε την ευκαιρία ν’ αγοράσει την τελευταίας τεχνολογίας άχρηστη γκατζετο-μηχανή)! Μας κυβερνά ο πολιτισμός της απόλυτης  ματαιοδοξίας. Εξαρτόμαστε αποκλειστικά και μόνο από την αγοραστική μας δυνατότητα, πάντα στα πλαίσια του υπερκαταναλωτισμού. Ο κομφορμισμός και η απο-πολιτικοποίηση έχουν καταρρακώσει κάθε έννοια κοινωνικής δημιουργίας, στο βαθμό που δεν διστάζουμε να στιγματίσουμε οποιονδήποτε αρνείται να προσφέρει στο μέγιστο τον χρόνο και τον κόπο του για την παραγωγή, και στο ελάχιστο για οτιδήποτε άλλο πραγματικά πραγματικά ωφέλιμο (όπως η δημιουργία δημόσιας σφαίρας, η απουσία της οποίας χαρακτηρίζει, αν μη τι άλλο, την εποχή μας).
Ακόμα και η έννοια της εργασίας έχει, και αυτή με τη σειρά της, εκπορνευτεί από τους βρικόλακες του παραγωγισμού, (αν και το πιο σωστό θα ήταν να λέγαμε πως ποτέ η Δυτική κοινωνία δεν είχε ταυτίσει την εργασία με την δημιουργικότητα. Άλλωστε, παραγωγική ανάπτυξη και δημιουργικότητα είναι δυο έννοιες ασυμβίβαστες και μεταξύ τους αντιφατικές). Κι εμείς καμαρώνουμε φτηνούς πολιτικάντηδες που κοροϊδεύουν ολόκληρους λαούς, ξεδιάντροπα, έχοντας χάσει κάθε ίχνος ακόμα και του παραδοσιακού φτηνού θεατρινισμού τους, φτάνοντας στον απόλυτο κυνισμό του μαφιόζικου εκβιασμού. Έκατσε η ριμάδα η ζαριά του σπέρματος να μας φέρει σ’ έναν κόσμο που θεωρεί την εξέγερση προβοκάτσια και τις νέες ιδέες και προτάγματα ανόητη ουτοπία, τεμπελιά ή παλαιομοδίτικη γραφικότητα! Ζούμε, λοιπόν, τη χούντα της εποχής μας. Τη χούντα του θεάματος, τη δικτατορία της έλλειψης νοήματος και των ασήμαντων καταστάσεων/πραγμάτων. Ο ολοκληρωτισμός της απάθειας και του κυνισμού ορθώνεται μπροστά μας. Και, κάθε τέχνη ή ομιλία διακατέχεται από έναν αδυσώπητο λαϊκισμό, αντανακλά την πολιτισμική αυτήν φθήνια της κουλτούρας του κιτς, επισημαίνοντας την ψευδαίσθηση ότι δήθεν είμαστε ελεύθεροι, ή τη βαθιά κοινωνική κρίση, η οποία γεννά οργή​​ και αγανάκτηση, μια αγανάκτηση, όμως, που δεν στοχεύει πουθενά, (όπως στην αλλαγή των θεσμών και των αξιών). Η τηλεόραση είναι το νέο Άουσβιτς, το νέο Νταχάου, που μας καίει τις ψυχές και τα μυαλά.
Ακούμε διάφορους εμπόρους φτηνιάρικων βιβλίων απ’ το κουτί, να περηφανεύονται για έναν λαό απ’ τον οποίο, λένε, καταγόμαστε. Από ένα λαό που γέννησε, λένε πάλι, τη δημοκρατία και γι΄ αυτό πρέπει να ‘μαστε περήφανοι. Και την ίδια στιγμή ακούμε τους ίδιους και το εμετικό σινάφι τους, να παραληρούν εντός της Βουλής – του δήθεν συμβόλου της δημοκρατίας – καλώντας σε δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για πρόσφυγες, υπερασπιζόμενοι την αφαίρεση ζωής, σε περίπτωση που κάποιος προσπαθήσει ν’ αφαιρέσει κοσμήματα, απορρυπαντικά ή τρόφιμα. Η ιδιοκτησία τίθεται και επίσημα πάνω από τη ζωή. Η «ασφάλεια» σ’ έναν κόσμο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν θα μπορεί να επιβιώσει την επόμενη ημέρα, πάνω από την Ισότητα και την Ελευθερία. Εξισώνουν τους ανθρώπους, που έλαχε να γεννηθούν στη φτώχεια, με σκουπίδια, επαναφέροντας στην επικαιρότητα επιχειρήματα που χρησιμοποίησαν διάφοροι δικτατορίσκοι (δεξιοί και αριστεροί) ανά την ιστορία που πουλούσαν «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» πάνω σε βουνά πτωμάτων. Κανένας λόγος, φυσικά, για τις αξίες που η ίδια η κοινωνία ακολούθησε εδώ και τόσα χρόνια. Μονάχα σκληρή υπεράσπιση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος στην πράξη. Κι εμείς, ανίκανοι να θέσουμε σε αμφισβήτηση τον σάπιο αυτόν πολιτισμό, αναπολούμε το λαμπρό παρελθόν της Ελλάδας του 2004, των Ολυμπιακών αγώνων, τότε που όλοι μπορούσαμε να ζούμε πλουσιοπάροχα στον καταναλωτικό μας παράδεισο, χλευάζοντας τους «κακούς ξένους» και αδυνατώντας να έρθουμε πραγματικά σ’ επαφή με την εν γένει πραγματικότητα και να την μετασχηματίσουμε, είτε αρκούμαστε στο να μιλάμε για «τα παλιά χαμένα μεγαλεία», τη «σημαντικότητα ενός πολιτισμού» που, στην πραγματικότητα, δεν έχουμε καμία σχέση μ’ αυτόν.
Αυτή η προγονοπληξία δεν μπορεί φυσικά να κατανοηθεί διαφορετικά από το κοινωνικο-ιστορικό πεδίο του σύγχρονου νεοελληνικού μορφώματος/κράτους, που από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του φλέρταρε με «Μεγάλες Ιδέες» και διάφορα εθνικιστικά ντελίρια. Είναι, βέβαια, αυτό ακριβώς αυτό που κάποτε είχε πει ο Βολτέρος. Ότι «όταν έχεις δυνατότητες να πετύχεις κάτι δεν έχεις ανάγκη από προγόνους». Κι εμείς έχουμε ανάγκη από τα νεκρά είδωλα του παρελθόντος προκειμένου ν’ αναστυλώσουμε την πληγωμένη μας εθνική υπερηφάνεια. Καμία διάθεση για κοινωνική μεταστροφή όμως, κανένα νέο πρόταγμα! Όλα αυτά φαντάζουν σαν μια μεγάλη ομίχλη στο μυαλό του απολύτου κιτς που κυριεύει τις συζητήσεις μας, είτε, στον αντίποδα, αρκούμαστε με τα λαϊκιστικά παραληρήματα του Πάγκαλου και του Πρετεντέρη, φτάνοντας στο σημείο να μην μπορούμε να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ αυτοκριτικής και αυτο-μαστιγώματος.
Καμία απάντηση, λοιπόν, από την ελληνική κοινωνία για όλα αυτά. Η ίδια μόνο τρομαγμένη κοιτά στο παρελθόν, κι αναρωτιέται σε πόσα χρόνια θα τελειώσει αυτός ο βιασμός και θα επιστρέψουμε πάλι στις προμνημονιακές «δόξες» (αγνοώντας ή μή θέλοντας να κατανοήσει ότι επιστροφή πια δεν υπάρχει). Σε πόσα χρόνια θα καταφέρει ο βιαστής να εκτονώσει την απληστία του; Όπως κι οι Γερμανοί του Βερολίνου, όντας κι αυτοί σε άσχημους καιρούς, οδηγήθηκαν από έναν χαρισματικό ψεύτη στην αποκτήνωση, έτσι κι εμείς αρχίζουμε ν’ αφαιρούμε τους καθρέφτες απ΄ το χωλ, για να μην αντικρίζουμε το κτήνος που θεριεύει μέσα μας. Η πραγματική μας εξαθλίωση δεν θα είναι μόνο η πείνα, ούτε η ανεργία. Η εξαθλίωση αρχίζει, επίσης, όταν ο Καρατζαφέρης σταματάει να τρομάζει, όταν το αβέβαιο αύριο ταυτίζεται με το ασήμαντο σήμερα, όταν όλα καταρρέουν και το μόνο που απομένει είναι ο μηδενισμός της εποχής μας.
Αντί να οργανωνόμαστε σαν κοινωνία με στόχο την πραγματική δημοκρατία, με στόχο την αυτοοργάνωση και την ατομική και συλλογική αυτονομία, περιφερόμαστε σαν βάρβαροι που ψάχνουν για αποδιοπομπαίους τράγους. Αντί να προχωρήσουμε σε μια ενεργητική και πολιτική απεργία διαρκείας (να εκμεταλλευτούμε δηλαδή τα μέσα παραγωγής προς όφελος μας), παρασυρόμαστε είτε στην υποκρισία της «φιλανθρωπίας», είτε στην ανωμαλία της ξενοφοβίας, της προγονοπληξίας είτε και του χρεοκοπημένου αριστερισμού.
Ήρθε ο καιρός να καταλάβουμε ότι καμία αλλαγή δεν είναι ούτε ουτοπική ούτε ειδυλλιακή. Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και για την ίδια μας την ιστορία, όπως θα έλεγε και ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Η καλύτερη ποιότητα ζωής που απολαμβάνουμε σήμερα, σε σύγκριση με 400 χρόνια πριν είναι μια απόδειξη πως η κοινωνία μπορεί ν’ αλλάξει, αν φυσικά εμείς το απαιτήσουμε. Δεν είναι οι συγκυρίες ή κάποιος μεταφυσικός εξελικτισμός που κινεί τα νήματα, αλλά εμείς οι ίδιοι. Ήταν τα φιλοσοφικά και κοινωνικά κινήματα που κατάφεραν ν’ αλλάξουν τον κόσμο ως ένα βαθμό (Αναγέννηση, Διαφωτισμός, Γαλλική και Αμερικανική Επανάσταση, εργατικό κίνημα). Ο περιορισμός της εξουσίας των φεουδαρχών, το τέλος σκοταδιστικού θεοκρατικού συστήματος της Χριστιανικής εκκλησίας, η κατάργηση της δουλείας και της παιδικής εργασίας, όλα αυτά καλλιέργησαν το κλίμα για την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Μπορούμε συνεπώς εμείς οι ίδιοι να κατευθύνουμε τους εαυτούς μας σε ένα πολίτευμα δικαιότερο από αυτό που σήμερα βιώνουμε, και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο παρά ένα πολιτικό σύστημα βασισμένο στο πρόταγμα της αυτονομίας.
Κι αν μας πουν «δεν μπορώ να περπατήσω τη νύχτα», θα τους πούμε «ας αλλάξουμε τις μέρες και τις νύχτες μας, όλοι μαζί».
 σχετικά με το ποια είναι η χ.α.:http://jungle-report.blogspot.com/2012/03/blog-post.html

10 Μαρτίου 2012

ACTA

Η ελευθερία του Διαδικτύου βρίσκεται σε κίνδυνο!

Φαντάσου έναν κόσμο χωρίς ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση και την πληροφορία... Μάθε περισσότερα... dln, βικιπαίδεια




Αυτό που ξεκίνησε με απειλές για διακοπή συνδέσεων των
χρηστών, σήμερα έχει γιγαντωθεί σε εκφοβισμό με τους
ανθρώπους ν'απειλούνται με μια δεκαετία πίσω απ'τα κάγκελα.
Οι χρήστες του διαδικτύου στο Ηνωμένο Βασίλειο βλέπουν ήδη την ζοφερή εικόνα του μέλλοντος …. τους χρήστες του Διαδικτύου να απειλούνται με 10 χρόνια φυλάκιση …. για «παράνομο downloading» μετά από το κλείσιμο ενός δημοφιλούς site ανταλλαγής μουσικών αρχείων, αφότου η Βρετανία υπέγραψε το περιβόητο νομοσχέδιο της ACTA.

Είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια κίνηση έχει γίνει εις βάρος των χρηστών του Διαδικτύου στο Ηνωμένο Βασίλειο .
Η βρετανική κυβέρνηση εισήγαγε το 2009 κανονισμούς που επιτρέπουν στους παρόχους του Διαδικτύου να παρακολουθούν τους χρήστες που κατεβάζουν παράνομο περιεχόμενο από το διαδίκτυο και να απενεργοποιούν τη σύνδεση τους αν δεν είχαν καμία επίδραση οι προειδοποιητικές επιστολές τους.

Αλλά η υπογραφή της συμφωνίας της καταπολέμησης της παραποίησης - Εμπορίου (ACTA), έφερε τη σύγκρουση σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.
Στην Ευρώπη, οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αντιφατική εμπορική συμφωνίας καταπολέμησης της παραποίησης, ενώ σε ορισμένες χώρες αρνούνται να την υπογράψουν.

Τον Φεβρουάριο, το τμήμα κατά του οργανωμένου εγκλήματος της αστυνομίας της Βρετανίας, έκλεισε το RnBxclusive.com, μια εξέχουσα μουσική file-sharing ιστοσελίδα, με περίπου 250.000 συνδρομητές στο Facebook και περίπου 70.000 επισκέπτες ανά ημέρα.
Στην πραγματικότητα, η βρετανική αστυνομία ουσιαστικά ανέλαβε το ρόλο του προσωπικού μπάτσου της δισκογραφικής βιομηχανίας, καθώς στέκεται ως φρουρός για την προστασία των εταιρικών της κερδών.

Κανονικά, η υπηρεσία σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος Serious Organized Crime Agency (SOCA) αντιμετωπίζει εγκλήματα “που επηρεάζουν το Ηνωμένο Βασίλειο και τους πολίτες του.”
Τώρα, φαίνεται ότι όσοι κατεβάζουν περιεχόμενο από μια ιστοσελίδα ανταλλαγής αρχείων …. έχουν τεθεί στο ίδιο επίπεδο με “τους εγκληματίες Α Κατηγορίας : ναρκωτικά, το λαθρεμπόριο ανθρώπων και την εμπορία ανθρώπων προς εκπόρνευση, τις ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ, την απάτη και το ξέπλυμα χρήματος.

Η SOCA απειλεί όποιον έχει κατεβάσει περιεχόμενο από RnBxclusive.com ή ακόμα επισκέφθηκε την ιστοσελίδα με έρευνα, ποινική δίωξη, ακόμη και ποινές φυλάκισης. Μόλις η μονάδα της αστυνομίας απέκτησε τον έλεγχο της ιστοσελίδας RnBxclusive, ανήρτησε την ακόλουθη προειδοποίηση.

Οι πρακτικές της SOCA, στην καταστολή του παράνομου downloading, εγείρει ακόμη περισσότερα ερωτήματα :

Μια 10-ετη φυλάκιση θα περιμένατε να επιβαλλονταν για πολύ σοβαρά αδικήματα, σεξουαλικές επιθέσεις και βιασμούς, ανθρωποκτονία” είπε ο Άντριου Πίρσον από τον Σύνδεσμο για τη μεταρρύθμιση του Ποινικού κώδικα. “Δεν θα έπρεπε κανονικά να προβλέπονται για το παράνομο κατέβασμα μουσικής.”

Η SOCA επιβεβαίωσε ότι είχε συλλάβει τον ιδιοκτήτη του site, αλλά αρνήθηκε να απαντήσει γιατί απειλεί τους χρήστες με μια δεκαετία πίσω από τα κάγκελα.
Αντ ‘αυτού, απέστειλε δήλωση σύμφωνα με την οποία μπορούν να αποδοθούν ζημίες περίπου των 15 εκατ. λιρών ετησίως εξ αιτίας της δραστηριότητας του RnBxclusive.com

Ένας απλός υπολογισμός δείχνει ότι η διαίρεση των 15 εκατομμύριων λιρών, δια των 250.000 γνωστών χρηστών του RnBxclusive.com, δίνει κατ ‘ανώτατο όριο …… «κλοπιμαία» άξιας 60 λιρών ανά άτομο.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι το βρετανικό δικαστικό σύστημα πιστεύει μια φυλάκιση των 10 ετών αντιστοιχεί με την “κλοπή” μόλις 60 λιρών;

Το μήνυμα που έστειλε ο SOCA …. έδωσε σε εκείνους που ασχολούνται με την ελευθερία στο Διαδίκτυο, μια δυσάρεστη γεύση για το τι θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον, εάν η εγκριθεί η συνθήκη ACTA για την προστασία παραβίασης των πνευματικών δικαιωμάτων και την πειρατεία .

Μια νέα Εκστρατεία στο Διαδίκτυο μας πληροφορεί ότι η ανακοίνωση είχε ως στόχο να εκφοβίσει – και ότι στην πραγματικότητα – δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν τόσο αυστηρές ποινές σε ατομικούς χρήστες downloaders. Υποστηρίζουν επίσης ότι δεν υπάρχει τίποτα που να συνδέει το site RnBxclusive.com, με εγκληματικές συμμορίες.
- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – -
Αυτό που ξεκίνησε με τις απειλές για την κοπή των συνδέσεων των χρηστών … σήμερα έχει γιγαντωθεί σε …. εκφοβισμό …. με τους ανθρώπους να απειλούνται …… με μια δεκαετία πίσω από τα κάγκελα …….

Πηγή: Η ACTA στην Αγγλία: 10 χρόνια φυλάκιση για «παράνομο» κατέβασμα μουσικών αρχείων - RAMNOUSIA





Εδώ και μερικούς μήνες, η αμερικανική κυβέρνηση εκδίδει δικαστικές αποφάσεις που αφορούν τo κλείσιμο ιστοσελίδων και την κατάσχεση domains ακόμα και αν αυτά έχουν κατοχυρωθεί εκτός ΗΠΑ. Η εξήγηση που δίνει για όλα αυτά είναι …ξεκάθαρη: “Οτιδήποτε τελειώνει σε .com, .net, .cc, .tv και .name, μπορούμε να το κατασχέσουμε!

Την περασμένη εβδομάδα οι αμερικανικές αρχές έκλεισαν την ιστοσελίδα τυχερών παιχνιδιών Bodog.com παρόλο που ανήκε στην ιδιοκτησία καναδέζικης εταιρείας. Ωστόσο, όπως ισχυρίζεται η αμερικανική κυβέρνηση, η έκδοση νέων domain names ανήκει στη δικαιοδοσία της VeriSign που εδρεύει στις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο τύπου του τμήματος ‘Immigration and Customs Enforcement’ (ICE), κάθε φορά που η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλει να κατεβάσει κάποια ιστοσελίδα με domain .com, .net, .tv ή .name, αποστέλει δικαστική εντολή στη VeriSign η οποία συμμορφώνεται άμεσα. Την ίδια ακριβώς διαδικασία ακολουθεί και με την Public Interest Registry, που διαχειρίζεται τα .org domains.

Από τον Ιούνιο του 2010, στα πλαίσια της πρωτοβουλίας της αμερικανικής κυβέρνησης, ‘Operation in Our Sitesέχουν κατασχεθεί περισσότερα από 352 domains και όπως όλα δείχνουν αν δε γίνει κάτι ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί κι άλλο.

Η εξήγηση για το κλείσιμο της ιστοσελίδας Bodog.com ήταν ότι στην ιστοσελίδα είχαν πρόσβαση αμερικανοί πολίτες τη στιγμή που τα τυχερά παιχνίδια στο Διαδίκτυο απαγορεύονται στις ΗΠΑ, ασχέτως που σε άλλες χώρες είναι νόμιμα.

22 Φεβρουαρίου 2012

άρχισαν τα όργανα


όταν αυτοί χαζογελάνε,κάτι πολύ κακό μας περιμένει..
και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την εσωτερική χρεοκοπία
το πακέτο δεν έγινε για να σωθεί η Ελλάδα

ο ειδικός λογαριασμός που θα μπαίνουν τα έσοδα,η μετατόπιση των χρεών στο μέλλον
αλλά και η περικοπή των μισθών και του κοινωνικού κράτους (ότι έχει απομείνει..)
η επιτροπεία,η φτώχεια,η καταστολή θα είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας (που δεν πέρασαν λίγες ώρες απ' την ανακοινωσή της και αμφισβητείτε από πολλές πλευρές )


θυσίασαν τους Έλληνες  για να σώσουν το ευρό και τις τράπεζες


 
Σε πλήρη αναθεώρηση των στόχων του προϋπολογισμού του 2012 προχώρησε το υπουργείο Οικονομικών, κατόπιν των μέτρων που επέβαλε η τρόικα, αλλά και της καταμέτρησης της τελικής επίπτωσης του PSI στο κονδύλι των τόκων.
Τα μέτρα που επέβαλε η τρόικα και οι επιπτώσεις του PSI οδήγησαν το υπουργείο Οικονομικών στην αναθεώρηση του φετινού προϋπολογισμού.
Αναπροσαρμόζεται ο στόχος των εσόδων, λόγω της βαθύτερης ύφεσης, μειώνονται δραστικά οι δαπάνες των υπουργείων και του ΠΔΕ, ενώ παράλληλα το όφελος του PSI στους τόκους είναι μικρότερο από την αρχική εκτίμηση.
Οι αναθεωρημένοι πίνακες του προϋπολογισμού του 2012 περιλαμβάνονται στον εφαρμοστικό νόμο που κατατέθηκε χθες το βράδυ στη Βουλή, από τους οποίους προκύπτουν τα ακόλουθα:
- Ο στόχος για το έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης του 2012, από 11,43 δισ. ευρώ ή 5,4% του ΑΕΠ, αναπροσαρμόζεται σε 13,73 δισ. ευρώ ή 6,7% του ΑΕΠ.
- Αντί για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2,42 δισ. ευρώ ή 1,1% του ΑΕΠ που προέβλεπε ο προϋπολογισμός, ο στόχος είναι πλέον πρωτογενές έλλειμμα (έλλειμμα μείον τόκους) ύψους 488 εκατ. ευρώ ή 0,2% του ΑΕΠ.
Οι αναπροσαρμογές αυτές προκύπτουν από την αναθεώρηση στόχων:
- Για τα έσοδα, το ύψος των οποίων εκτιμάται ότι λόγω της ύφεσης θα διαμορφωθούν σε 56.159 εκατ. ευρώ, από 59.184 δισ. ευρώ που ήταν η αρχική πρόβλεψη, δηλαδή μειωμένα κατά 3.025 εκατ. ευρώ. Τα καθαρά έσοδα θα μειωθούν από 54.434 εκατ. ευρώ, σε 51.409 εκατ. ευρώ.
- Οι δαπάνες του προϋπολογισμού, από 72.558 εκατ. ευρώ, συμπιέζονται ακόμα περισσότερο και ο στόχος είναι πλέον να μην ξεπεράσουν το ποσό των 70.298 εκατ. ευρώ, μειωμένες κατά 2.260 εκατ. ευρώ.
- Το κονδύλι των τόκων, μετά το οριστικό σχέδιο για το PSI, υπολογίζεται σε 13.050 εκατ. ευρώ, από 12.750 εκατ. ευρώ, που προέβλεπε η εκτίμηση του ΥΠΟΙΚ τον περασμένο Νοέμβριο, αύξηση 300 εκατ. ευρώ.
- Το ΠΔΕ περικόπτεται για άλλη μια φορά κατά 400 εκατ. ευρώ και το ύψος του διαμορφώνεται, για το 2012, σε 7.300 εκατ. ευρώ, έναντι 7.700 εκατ. ευρώ που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο του προϋπολογισμού.
Περικοπές δαπανών
Δραστικές περικοπές δαπανών, κυρίως λειτουργικών, όλων σχεδόν των υπουργείων, περιλαμβάνει ο εφαρμοστικός νόμος που κατατέθηκε χθες το βράδυ στη Βουλή, στο πλαίσιο των συστάσεων της τρόικας για την περιστολή των δημοσίων δαπανών.
Οι παρεμβάσεις στις δαπάνες είναι οι ακόλουθες:
1. Στις κατηγορίες των δημοσίων υπαλλήλων όπου δεν έχει εφαρμοστεί πλήρως το νέο μισθολόγιο, όπως διαμορφώθηκε από την 1-11-2011, ορίζεται ότι οι τυχόν διαφορές αποδοχών, λόγω μείωσης αυτών, που αναλογούν στο χρονικό διάστημα από 1.11.2011 μέχρι και τον πρώτο μήνα εφαρμογής του, η οποία σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβεί τη μισθοδοσία μηνός Απριλίου 2012, παρακρατούνται ισόποσα από τη μισθοδοσία των επόμενων μηνών και μέχρι το μήνα Ιούνιο 2012.
2. Τίθεται πλαφόν το ποσό των 500 ευρώ για το εκλογικό επίδομα των υπαλλήλων των υπουργείων Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και Περιφερειών, ενώ η συνολική ειδική εκλογική αποζημίωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 25 εκατ. ευρώ, συνολικά.
3. Μειώνεται κατά 5% η αντιμισθία των δημάρχων και στον αντιπεριφερειάρχη καταβάλλεται αντιμισθία ίση με το 75% της αντιμισθίας του περιφερειάρχη και στον πρόεδρο του περιφερειακού συμβουλίου καταβάλλεται αντιμισθία ίση με το 50% της αντιμισθίας του περιφερειάρχη. Οι αντιπεριφερειάρχες, αντιδήμαρχοι και πρόεδροι περιφερειακών και δημοτικών συμβουλίων, οι οποίοι λαμβάνουν αντιμισθία, δεν λαμβάνουν αποζημίωση για τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις των περιφερειακών ή δημοτικών συμβουλίων και των οικονομικών επιτροπών, καθώς και της επιτροπής ποιότητας ζωής των δήμων.
4. Οι πιστώσεις των προϋπολογισμών όλων των υπουργείων, πλην του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, των Περιφερειακών Υπηρεσιών των υπουργείων και των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων για μετακινήσεις, λειτουργικές δαπάνες, προμήθειες αγαθών κ.λπ. μειώνονται κατά 15%.
5. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εθνικής Αμυνας μειώνονται κατά 100 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για υποχρεώσεις από προγράμματα εξοπλισμού των ενόπλων δυνάμεων μειώνονται κατά 300 εκατ. ευρώ.
6. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για αποζημίωση εφημεριών γιατρών ΕΣΥ μειώνονται κατά 50 εκατ. ευρώ.
7. Μειώνονται κατά 43 εκατ. ευρώ τα κονδύλια για τα επιδόματα πολυτέκνων κ.λπ.
8. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού για μεταβιβαστικές πληρωμές μειώνονται κατά 25 εκατ. ευρώ.
9. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για μεταβιβαστικές πληρωμές μειώνονται κατά 26 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για δαπάνες προγραμμάτων χρηματοδοτούμενων από το ΕΓΤΑΑ μειώνονται κατά 60 εκατ. ευρώ.
10. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων μειώνονται:
- για μεταβιβαστικές πληρωμές της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας κατά 10 εκατ. ευρώ,
- για αμοιβές αναπληρωτών εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας κατά 24 εκατ. ευρώ,
- για επιμίσθια αποσπασμένου σε σχολεία του εξωτερικού προσωπικού του υπουργείου κατά 10 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση στα ΑΕΙ για δαπάνες μισθοδοσίας έκτακτου διδακτικού προσωπικού κατά 11 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του τεχνολογικού τομέα κατά 14 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση σε εκπαιδευτικά ιδρύματα για δαπάνες φοιτητικής μέριμνας κατά 6 εκατ. ευρώ,
11. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εσωτερικών για δαπάνες εκλογών αυξάνονται κατά 50 εκατ. ευρώ.
12. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Οικονομικών για συντάξεις δημοσίων λειτουργών μειώνονται κατά 66 εκατ. ευρώ.
13. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για επιχορήγηση στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ για τον κλάδο σύνταξης του ΤΑΠ - ΟΤΕ [OTEr.AT] Σχετικά άρθρα μειώνονται κατά 15,4 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για αντιπαροχή έναντι της ενσωματωμένης στη ΔΕΗ [DEHr.AT] Σχετικά άρθρα Α.Ε. περιουσίας των τομέων ασφάλισης προσωπικού ΔΕΗ μειώνονται κατά 21,3 εκατ. ευρώ.
14. Οι πιστώσεις του ΠΔΕ για την υλοποίηση προγραμμάτων χρηματοδοτουμένων αποκλειστικά από εθνικούς πόρους μειώνονται.
Η απόδοση του τέλους ακινήτων
Σε άλλη διάταξη του νόμου υπάρχει πρόβλεψη για την επιτάχυνση της είσπραξης από το Δημόσιο του τέλους ηλεκτροδοτούμενων χώρων που σήμερα εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Συγκεκριμένα, η σχετική διάταξη του νομοσχεδίου τονίζει ότι αφ' ής στιγμής εισπράττεται από τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού το εν λόγω τέλος, θα πρέπει να αποδίδεται μέχρι τις πέντε του επομένου μήνα από το μήνα στον οποίο εισπράχθηκαν οι σχετικοί λογαριασμοί.
Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων
Σε ό,τι αφορά το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ), προβλέπεται ότι, σε περίπτωση που τα διαθέσιμα του Ενεργητικού του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ μειωθούν κάτω από όριο του 1% των καταθέσεων, που αποτελούν τη βάση υπολογισμού της εισφοράς, οι ετήσιες εισφορές των πιστωτικών ιδρυμάτων θα αναπροσαρμόζονται έτσι ώστε η αναλογία να ανέρχεται κατ' ελάχιστο σε ποσοστό 0,35%, μέχρις ότου αποκατασταθεί το όριο του 1%.
Η καταβολή κατά πιστωτικό ίδρυμα των εισφορών του έτους 2013 και εφεξής πραγματοποιείται με πίστωση των ειδικών λογαριασμών του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ, που τηρούνται στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Τα διαθέσιμα κεφάλαια του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων, που τηρούνται σε λογαριασμούς τρίμηνων προθεσμιακών καταθέσεων του ΤΕΚΕ στα συμμετέχοντα σε αυτό πιστωτικά ιδρύματα, τα οποία έχουν σχηματισθεί από καταβληθείσες κάθε είδους εισφορές και πόρους από την αξιοποίηση της περιουσίας του, θα μεταφέρονται σταδιακά, με απόφαση του δ.σ. του ΤΕΚΕ και αφού λαμβάνονται υπόψη οι εξελίξεις στον ελληνικό τραπεζικό τομέα, στους ειδικούς λογαριασμούς του ΤΕΚΕ στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Το ΤΕΚΕ θα διοικείται από επταμελές διοικητικό συμβούλιο και πρόεδρος του δ.σ. διορίζεται ένας εκ των υποδιοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος. Από τα υπόλοιπα έξι μέλη, ένα προέρχεται από το υπουργείο Οικονομικών, τρία από την Τράπεζα της Ελλάδος και δύο από την Ελληνική Ενωση Τραπεζών.
Προσφυγές
Σε άλλη διάταξη του νομοσχεδίου προβλέπεται ότι ο υπόχρεος, σε βάρος του οποίου εκδόθηκε το φύλλο ελέγχου, μπορεί, αν αμφισβητεί την ορθότητά του, να προτείνει τη διοικητική επίλυση της διαφοράς μεταξύ αυτού και του αρμόδιου προϊσταμένου της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας.
πηγή:ναυτεμπορική

Το νέο "πακέτο" δεν θα σώσει την Ελλάδα, αλλά άλλες χώρες



Του Nicholas Hastings


ΛΟΝΔΙΝΟ (Dow Jones) – Η Μαδρίτη, η Ρώμη και η Λισαβόνα δεν θα πρέπει απλά να συγχαρούν την Αθήνα για το νέο πακέτο της. Θα πρέπει να της χρωστούν αιώνια ευγνωμοσύνη.

Το νέο πρόγραμμα δεν πρόκειται να σώσει την Ελλάδα. Θα σώσει την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία.
Αρκεί να εξετάσει κανείς τους όρους αυτού του δεύτερου προγράμματος στήριξης.
Η Ελλάδα δεν καλείται απλώς να βυθίσει την ήδη συρρικνούμενη οικονομία της σε μία υφεσιακή δίνη αορίστου χρόνου, αλλά αναγκάζεται να παραχωρήσει μεγαλύτερο μέρος της εθνικής της κυριαρχίας έχοντας μόνιμους επόπτες της τρόικα να παρακολουθούν το δημόσιο ταμείο.
Μόλις λίγες ώρες μετά τη συμφωνία που συνήφθη έπειτα από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, η επιτυχία του νέου προγράμματος στήριξης, που σχεδιάστηκε για να αποτρέψει τη χρεοκοπία της Ελλάδας στις 20 Μαρτίου, τέθηκε υπό αμφισβήτηση.
Παρά τα σχέδια να υποστεί ο ιδιωτικός τομέας ακόμη μεγαλύτερες απώλειες επί της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διακρατά, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι όλοι οι πιστωτές θα προχωρήσουν εθελοντικά σε haircut.
Το γεγονός δε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διαπραγματεύτηκε και εξασφάλισε τη δική της προνομιακή συμφωνία, μπορεί να βλάψει περαιτέρω τις σχέσεις με τους ιδιώτες πιστωτές.
Επίσης, η ανάγκη για τη γερμανική, την ολλανδική και τη φιλανδική κυβέρνηση να κατοχυρώσουν το «πράσινο φως» από τα κοινοβούλιά τους για να συμμετάσχουν στη συμφωνία εγείρει ακόμη μεγαλύτερη αβεβαιότητα, δεδομένης της διάχυτης δυσαρέσκειας στις χώρες αυτές για τα χρήματα που δίνονται στην περιφέρεια της Ευρωζώνης.
Στο μεταξύ, μια έκθεση η οποία αναφέρει ότι τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας έχουν εκτροχιαστεί πλήρως και πως ακόμη και ένα τρίτο πακέτο διάσωσης δεν θα ήταν αρκετό για να οδηγήσει τη χώρα πίσω στην ανοιχτή αγορά στο ορατό μέλλον, καλλιεργεί την εντύπωση πως ακόμη και εάν το νέο πακέτο επιτρέψει στην Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της 20ης Μαρτίου, ο κίνδυνος μιας χρεοκοπίας σε μεταγενέστερο στάδιο παραμένει ζωντανός.
Ίσως όμως να είναι η αντίδραση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενός από τους βασικούς πιστωτές της Ελλάδας, η πιο αποκαλύπτική όλων. Το ύψος της συμμετοχής του ΔΝΤ στη διάσωση παραμένει αδιευκρίνιστο καθώς ο διεθνής Οργανισμός επιδιώκει μεγαλύτερη αποσαφήνιση του πώς η Ελλάδα σκοπεύει να επιβάλει τα νέα μέτρα λιτότητας.
Όπως είπε και ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, Jan Kees de Jager, δεν είναι "απόλυτα σίγουρος" ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Για την ώρα το σχέδιο διάσωσης θα αντέξει αλλά δεν αποκλείεται να διαρκέσει μόνο έως τις εκλογές της Ελλάδας τον Απρίλιο.
Οι Έλληνες πολίτες θα πουν επιτέλους την άποψή τους: είτε θα αποδεχθούν τη διάσωση και την ύφεση που επιβάλλεται από τις Βρυξέλλες ή θα αποχωρήσουν από το ευρώ και θα πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο της μοίρας τους.
Λαμβάνοντας υπόψιν τις πρόσφατες κοινωνικές αναταραχές στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς την έκβαση των εκλογών. Ναι, περίπου το 70% των Ελλήνων δηλώνει ότι υποστηρίζει ακόμη το ευρώ, είναι όμως δύσκολο να δούμε το ίδιο ποσοστό να στηρίζει τα κοινοβουλευτικά κόμματα που συνυπέγραψαν τους όρους του μνημονίου.
Ή, τουλάχιστον αυτούς που υπέγραψαν τους όρους της διάσωσης και το εννούσαν.
Υπάρχει λοιπόν ισχυρό ενδεχόμενο οι Έλληνες να εξεγερθούν, επιλέγοντας μια κυβέρνηση που μπορεί και να αποχωρήσει από το «τραπέζι» των Βρυξελλών.
Όπως αναφέρει η Capital Economics: "Με την ύφεση να ματαιώνει τις προσπάθειες μείωσης του χρέους και με τη λαϊκή κατακραυγή να διογκώνεται, εξακολουθούμε να αναμένουμε πως η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη πριν από τα τέλη του τρέχοντος έτους».
Αυτή η απειλή της εξόδου της Ελλάδας μπορεί να προκαλεί ακόμη ρίγη στις πρωτεύουσες των άλλων οφειλετών της περιφέρειας.
Το νέο πακέτο όμως θα αναβάλει κάθε τι δυσάρεστο για εβδομάδες, αν όχι για μήνες, δίνοντας στην Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία περισσότερο χρόνο για να ενισχύσουν την άμυνα τους και να καταστούν λιγότερο ευάλωτες στις συνέπειες μιας ελληνικής «αποστασίας».
© Dow Jones Newswires

14 Φεβρουαρίου 2012

η επόμενη μέρα


Τελειώσατε! 

Χθες το βράδυ, άγνωστοι εισέβαλαν στα κεντρικά του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και τα έκαναν γυαλιά-καρφιά. Ένα γεγονός που είτε δεν θα εμφανιστεί καθόλου στα μεγάλα media της χώρας, είτε θα περάσει στα ψιλά. Από την ισοπέδωση της βιτρίνας ενός από τα κέντρα παραπληροφόρησης του καθεστώτος, κρατάω το γραμμένο με κόκκινη μπογιά μήνυμα: ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ!

 Έκαψαν ολοσχερώς το Αττικόν και τον Απόλλωνα την ώρα μάλιστα που γινόταν κανονικά κινηματογραφική προβολή μέσα. Μετέτρεψαν την Εθνική Βιβλιοθήκη σε αποκαϊδια. Έγιναν εμπρησμοί σε 140 κτίρια του ιστορικού κέντρου. Η Αθήνα καταλήφθηκε από πυρομανείς, εκβιαστές, νονούς της νύχτας και λαθρομετανάστες. Το δίκτυο της καταστροφής εξαπλώθηκε με κεντρικό σχεδιασμό σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, από την Πάτρα έως το Βόλο και από τη Θεσσαλονίκη ως το Αγρίνιο. Τόσο ο σχεδιασμός όσο και ο συντονισμός εκτελέστηκε με στρατιωτική πειθαρχία από τους εγκεφάλους και επικεφαλής των ομάδων, μέσα από τη Νομική Σχολή, την οποία είχαν επί τριήμερο καταλάβει χωρίς αντίδραση της αστυνομίας και των πρυτανικών αρχών.
Επίσης, έγιναν 45 διαγραφές βουλευτών λόγω απειθαρχίας.
Πού όλα αυτά; Μα στο παράλληλο σύμπαν των ελληνικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Πού αλλού;
Στην πραγματικότητα, αυτές τις ημέρες συμβαίνουν δύο απλά πράγματα:
Πρώτα από όλα, όταν ο 70χρονος έχει ήδη σηκώσει την πέτρα και την πετάει προς την κατεύθυνσή σου, πρέπει να καταλάβεις ότι έχεις τελειώσει. Έχεις τελειώσει, όσο αστραφτερή κι αν είναι η γραβάτα που φόρεσες πριν βγεις στο γυαλί για να γεμίσεις περιττώματα το μυαλό των καταναλωτών της παραπληροφόρησής σου. Τα τηλεοπτικά ζόμπι δεν μπορούν να κρύψουν τον τρόμο τους, όσο κι αν χτίζουν σαρανταπέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες το βλοσυρό τους βλέμμα. Η αλήθεια είναι ότι οι καταναλωτές τηλεοπτικής μπαρούφας ολοένα και μειώνονται. Αλλά κι αν δεν μειώνονταν, η έξοδός τους από τον καναπέ στο δρόμο, λειτουργεί ως βίαιο και ακαριαίο reality check. Η πρώτη μυρουδιά δακρυγόνου και ο πρώτος τραμπουκισμός μασκοφόρου εκδικητή των ΜΑΤ και ΔΙΑΣ, εξαϋλώνει το πρετεντερικό τους συννεφάκι.
Κατά δεύτερον, δεν «έκατσε» στα τηλεοπτικά κοράκια το γεγονός των νεκρών σε αυτή τη διαδήλωση και γι’ αυτό λύσσαξαν. Καθώς δεν μπόρεσαν να σοδομίσουν για μία ακόμη φορά τρία κορμιά και να “γράψει” εύκολα το μακάβριο μήνυμα στο μυαλό του καταναλωτή, έπρεπε να εφευρεθούν πολλαπλοί δράκοι. Ευτυχώς, όπως πάντα, η Αστυνομία φροντίζει να τροφοδοτεί με το καλύτερο δυνατό κωμικοτραγικό σενάριο τους ενσωματωμένους ρεπόρτερ της καρπαζιάς. Αυτών των κουκουλοφόρων της ενημέρωσης που παίρνουν “τρεις κι εξήντα” και δώρο ξύδι ετικέτας κάθε Πρωτοχρονιά με υπογραφή Αττικάρχη, για να γράψουν και μεταφέρουν ό,τι υπογορεύει η ΓΑΔΑ και το υπ.προ.πο. Βέβαια η περιγραφή των αναρχικών ως στρατιωτικό σώμα με αποκεντρωμένη διάταξη και εκπαίδευση ΟΥΚάδων, δεν είναι απλώς δηλωτική τού πόσο βραδυφλεγής είναι ο εγκέφαλος του “Μπαλούρδου” στα κεντρικά του υπ.προ.πο που έγραψε το σενάριο, αλλά και του πλέον φτωχομπινεδιάρικου αστυνομικού ρεπορτάζ στην ιστορία της κατευθυνόμενης ενημέρωσης.
Γι’ αυτό σου λέω, μελλοντικέ άνεργε του τηλεοπτικού ρεπορτάζ, έχεις τελειώσει. Όταν καταναλωθούν και οι τελευταίες εφεδρείες του συστήματος κι όταν το αφεντικό θα σε έχει στύψει για τα καλά, θα φας μία περιποιημένη κλωτσιά από την πίσω πόρτα του γυάλινου πύργου όπου εργάζεσαι. Θυμήσου όμως. Ο 70χρονος με την πέτρα, θα είναι απ’ έξω και θα σε περιμένει
Διάβασε καλά την υπενθύμιση στη ρημαδιασμένη και τόσο ταιριαστά χρυσο-κιτς πρόσοψη του χοιροστασίου της ενημέρωσης: Τελείωσες!

Περισσότερες (ελπιδοφόρες) εικόνες εδω
http://galaxyarchis.wordpress.com/2012/02/14/dol-end/




Η πρώτη μεγάλη νίκη των αναρχικών και ο παραμορφωτικός φακός των ΜΜΕ



Η χθεσινή μέρα ήταν μια ήττα της αστικής δημοκρατίας από πολλές πλευρές. Δεν θα σταθώ στο γεγονός πως μία κυβέρνηση έχει διορίσει έναν τραπεζίτη πρωθυπουργό χωρίς να τον έχει εκλέξει ο λαός. Ούτε πως το κόμμα που έχει διορίσει αυτόν τον πρωθυπουργό έχει χάσει ήδη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία (αρχή της δεδηλωμένης) και παρόλα αυτά κυβερνά.
Όμως δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια στο γεγονός πως από την αρχή της πάνδημης διαμαρτυρίας τον περασμένο Μάιο, χθες, οι πολίτες επέλεξαν ως προστάτες τους όχι αυτούς που πληρώνουν για να το κάνουν και είναι θεσμικά κατοχυρωμένος ο ρόλος τους, αλλά τους αναρχικούς. Ούτε να μην ανοιγοκλείνω έκπληκτος τα μάτια όταν βλέπω και διαβάζω πως αυτό που έμεινε από τη χθεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση του πλήθους είναι οι στάχτες κτηρίων και τραπεζών.
Ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Χθες το μεσημέρι, σε αντίθεση με όλες τις δεκάδες συγκεντρώσεις που έγιναν τους τελευταίους 10 μήνες, ο κόσμος δεν μαζεύτηκε στο Σύνταγμα δυο ώρες μετά το κάλεσμα. Ενώ άλλες φορές το κάλεσμα ήταν στις 5 κι οι περισσότεροι έρχονταν από τις 6μισι και μετά, είχε συμβεί το μοναδικό να είναι γεμάτο κόσμο ήδη από τις 5 παρά. Στις 5μισι δεν έπεφτε καρφίτσα ούτε στο Σύνταγμα, ούτε στους γύρω δρόμους ενώ ήδη υπήρχαν και κάποιες χιλιάδες κόσμου του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια και στην Ακρόπολη και συνεχώς κατέφθανε κόσμος τόσο από την Ομόνοια, όσο και από τους σταθμούς του Μετρό Μοναστηράκι και Ακρόπολη (ένα ακόμα πεντακάθαρο σημάδι πως η κυβέρνηση φοβόταν την λαϊκή αντίδραση και ήθελε απεγνωσμένα να δυσκολέψει την πρόσβαση του κόσμου ήταν πως ενώ είχε ήδη κλείσει τους σταθμούς Μετρό Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο και Ευαγγελισμός, μετά από εντολές έκλεισε αδικαιολόγητα και το Μετρό Ακρόπολη ώστε η πρόσβαση να γίνει ακόμα δυσκολότερη!).
Μέχρι τις 5μισι λοιπόν τα πράγματα ήταν όμορφα, ειρηνικά και θα μπορούσε να πει κάποιος πως η δημοκρατία γιόρταζε σε όλο της το μεγαλείο. Όμως, εντελώς απρόκλητα και απροκάλυπτα, οι δυνάμεις καταστολής άρχισαν να ρίχνουν χημικά στο πλήθος, αδιακρίτως, για να προκαλέσουν την διάλυσή του προτού ακόμα φτάσει η συγκέντρωση στο ζενίθ της. Δεν είναι τυχαίο πως τα παπαγαλάκια του Σκάι ανέφεραν πως ο κόσμος φεύγει από το Σύνταγμα κι η ώρα δεν ήταν ούτε 6 ακόμα. Η προσπάθεια τρομοκράτησης τόσο από τα ηλεκτρονικά μέσα όσο και από τις εφημερίδες είχε ξεκινήσει δυο μέρες πριν και αρκούσε να παρακολουθήσει κάποιος τηλεόραση ή να δει τα πρωτοσέλιδα στα περίπτερα. Οι Γλέζος και Θεοδωράκης ήταν μόνο τα επώνυμα παραδείγματα αυτών που δέχθηκαν τα χημικά, αλλά οι χιλιάδες του κόσμου ξέρουν να μιλήσουν για το αίσθημα ασφυξίας καλύτερα από όλους.
Και τότε, συνέβη το αναπάντεχο. Μια ομάδα μαυροντυμένων από την Πανεπιστημίου ξεκίνησε να φωνάζει συνθήματα και να κατευθύνεται προς τα εκεί όπου τα ΜΑΤ έδιωχναν με το έτσι θέλω τον κόσμο. Ο κόσμος παραμέρισε, άρχισε να τους χειροκροτεί και να τους φωνάζει «μπράβο», «γαμήστε τους», «επάνω τους» και άλλα τέτοια ενώ με τη σειρά τους οι αναρχικοί τους έλεγαν «ελάτε μαζί μας». Πραγματικά, όταν όλος ο κόσμος σε χειροκροτεί, και σου συμπαραστέκεται δεν μπορείς παρά να ακολουθήσεις με μεγαλύτερη ορμή αυτό που ήθελες εξαρχής να κάνεις. Το ίδιο συνέβηκε κι όταν μετά από νέα χημική επίθεση των ΜΑΤ ο κόσμος κατέβαινε έντρομος την Πανεπιστημίου και άνθρωποι έπεφταν κάτω (μάρτυρες και ο κόσμος και τα ασθενοφόρα ή τα μηχανάκια του ΕΚΑΒ που μάζευαν όσους δεν άντεξαν την επίθεση). Και το απόγειο αυτής της κατάστασης συνέβηκε όταν άρχισε η πυρπόληση των Starbucks στην Κοραή. Ένα χειροκρότημα και ζητωκραυγές από την Κλαυθμώνος, την Σταδίου και την Πανεπιστημίου γέμισε τον χώρο. Στις καταστροφές στις τράπεζες ο κόσμος, που δεν συμμετείχε ενεργά στις μάχες, χτυπούσε ρυθμικά τα κάγκελα της Σταδίου κάνοντας θόρυβο και αρκετοί 40άρηδες και 50άρηδες οικογενειάρχες μάζευαν μάρμαρα και τα έδιναν στους αναρχικούς που είχαν αναλάβει την κατά μέτωπο επίθεση.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Από τη στιγμή που άρχισε η επίθεση των δυνάμεων καταστολής στις 5μισι ώρα, μέχρι και αργότερα το σύνθημα που μονοπωλούσε τα χείλη των χιλιάδων διαδηλωτών ήταν το γνωστό «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» και όχι συνθήματα για το μνημόνιο ή την οικονομική πολιτική. Η οργή του κόσμου για την αντιμετώπιση που είχε από όσους, υποτίθεται, τον προστατεύουν είχε ξεχειλίσει. Στο Μοναστηράκι χτυπούσαν τις καμπάνες, όλοι οι δρόμοι που ορίζονται από την Ακρόπολη, την Αθηνάς, την Ομόνοια, την Ακαδημίας και το Σύνταγμα ήταν γεμάτοι κόσμο που αρνούνταν να φύγει. Από όπου και να προσπαθούσες να ανέβεις από το Μοναστηράκι προς το Σύνταγμα, έβρισκες μπροστά σου ομάδες ΜΑΤ να σε εμποδίζουν και με την πρώτη κίνηση να ψεκάζουν αδιακρίτως και να ρίχνουν δακρυγόνα και κρότου λάμψης. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα, οι αστυνομικοί έκαναν επιθέσεις προς τους πολίτες και τότε άρχιζε ξανά ο πετροπόλεμος.
Μέχρι τις 11μισι το βράδυ πολλές χιλιάδες κόσμου ήταν ακόμα στον δρόμο. Στην Αμαλίας τουλάχιστον 10 χιλιάδες κόσμου αποχώρησαν με πορεία προς τη Συγγρού όταν αναγκάστηκε πάλι με εκτεταμένη ρίψη χημικών να αποχωρήσει για να αντέξει. Στην πλατεία υπήρχε ακόμα κόσμος. Στο Μοναστηράκι οι Δίας-Δέλτα έσπαζαν τζαμαρίες και χτυπούσαν κόσμο. Υπάρχουν βίντεο που το βεβαιώνουν και δείχνουν πώς προσπάθησαν (για άλλη μια φορά) να χτυπήσουν με τις μηχανές τους τον κόσμο.
Η απίστευτη εκτροπή όμως της δημοκρατίας, δεν είναι πως ο λαός πλέον στρέφεται στους αναρχικούς για να τον προστατεύσουν. Είναι γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν θέλει και δεν συμμετέχει σε πράξεις βίας, αλλά το ότι αποδέχονται αυτή τη βία εφόσον τους προστατεύει δείχνει την πρώτη μεγάλη νίκη των αναρχικών και της στάσης τους. Βασικό τους επιχείρημα ήταν πως με ειρηνικά μέσα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι και πως πρέπει να επιδιώξουμε μετωπική σύγκρουση. Και το σύνθημα «να καεί το μπουρδέλο η βουλή» δεν ανήκει στους αναρχικούς. Μετά από δεκάδες ειρηνικές διαδηλώσεις, μετά από τη στάση μη βίας και παρόλο που ήξερε ο κόσμος ότι θα δεχθεί χημικά και ξύλο, συνεχίζει να βγαίνει στους δρόμους, αλλά δεν νιώθει ότι μπορεί να κερδίσει στα πλαίσια της δημοκρατίας. Η γνώμη του είναι αδιάφορη στις μεθοδεύσεις των οικονομικών και πολιτικών ελίτ της χώρας η οποία τον γράφει στα παλιά της τα παπούτσια. Κανένας πολιτικός δεν τιμωρείται, κανένα περιστατικό αστυνομικής βίας δεν τιμωρείται και ακόμη και ο συνεργός του δολοφόνου του Γρηγορόπουλου είναι εκτός φυλακής ήδη. Η μήνυση που κατέθεσαν πάνω από 100 πολίτες για το χημικό τριήμερο του Ιουνίου δεν έχει βρει ακόμα το δρόμο προς την αίθουσα του δικαστηρίου και κανείς δεν δίνει ποτέ λογαριασμό για τους τραυματισμούς αθώων και ειρηνικά διαμαρτυρόμενων πολιτών. Ο κόσμος πλέον δεν έχει πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς γιατί αισθάνεται ότι τον εμπαίζουν. Ζητά εκλογές και κάνουν συγκυβέρνηση, ζητά να μην ψηφιστεί το Μνημόνιο και το ψηφίζουν με αυξημένη πλειοψηφία ενός σώματος της Βουλής που δεν υπάρχει περίπτωση να επανεκλεγεί και δεν εκφράζει κανέναν (εκτός ίσως από τους βουλευτές του ΛΑΟΣ και της Αριστεράς).
Κι εδώ ερχόμαστε στην ευθύνη και τον βρώμικο ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ από την αρχή αυτής της ιστορίας των Μνημονίων εδώ και δυομισι χρόνια. (κάτι που σύμφωνα με τους αναρχικούς, που κι εδώ επιβεβαιώνονται, συμβαίνει συνεχώς). Όλη την νύχτα χθες εστίαζαν στους βανδαλισμούς και στις φωτιές. Αποπροσανατόλιζαν τον κόσμο από το κύριο θέμα που είναι η ψήφιση ενός αντισυνταγματικού εκτρώματος (δεν το λέω εγώ, 5 καθηγητές πανεπιστημίου το λένε). Έχουν αναλάβει τον ρόλο της τρομοκράτησης για την «τελευταία» ευκαιρία διάσωσης για άλλη μια φορά. Συγχέουν επίτηδες την στάση πληρωμών, που μπορεί να κάνει η Ελλάδα, με τη χρεοκοπία. Συνδέουν τη στάση πληρωμών με την έξοδο από την Ευρωζώνη, πράγματα που ακόμα κι ο Βαρουφάκης (κι όχι κάποιος αριστερός οικονομολόγος) καταγγέλλει ως ανεδαφικά και ψευδή. Και στην χθεσινή μεγαλειώδη διαμαρτυρία έστησαν τις κάμερες όχι ανάμεσα στον κόσμο που κατά χιλιάδες είχε απλωθεί στην πόλη, αλλά απέναντι στα καμένα κτήρια.
Έγινε τόση συζήτηση για τα κτήρια του Τσίλερ που κάθε κυράτσα φωνάζει για τον Τσίλερ λες και τον ήξερε κι από χθες. Τα ίδια κανάλια που κατηγορούν τους πολίτες ως λαμόγια και ως μέλη της κοινωνίας του μαζί τα φάγαμε, και ξέρουν πολύ καλά πως από τον πρώτο ως τον τελευταίο δεν δίνουν δεκάρα για την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία της πόλης τους (μάρτυρας η εκτρωματική δόμηση της Αθήνας, τα αυθαίρετα και το κλείσιμο των ημιυπαιθρίων), καλούν τον κόσμο να πει όχι στους βανδαλισμούς ιστορικών κτηρίων. Τα ίδια κανάλια με τους αμόρφωτους δημοσιογράφους της πλάκας ή με τους ημιμαθείς κατευθυνόμενους δημοσιογραφίσκους ανακαλύπτουν την εγκατάλειψη ιστορικών κτηρίων μόνο όταν αυτά κατοικούνται από μετανάστες και «αποτελούν εστία μόλυνσης», ενώ όλον τον υπόλοιπο καιρό κάνουν μόκο για να κάνουν τις δουλειές τους τα λαμόγια του real estate. Στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, χιλιάδες κτήρια που ανήκουν στο Δημόσιο, σε Τράπεζες και στην Εκκλησία ρημάζουν και πολλά από αυτά είναι ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας. Είναι δεκάδες οι φορές που οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους τα καταστρέφουν σιγά σιγά ώστε να μην καταστούν διατηρητέα και να μπορέσουν να χτίσουν πολυκατοικία. Τα απαξιώνουν με υπόγειους τρόπους και μόλις φτάσουν στο σημείο να είναι μισογκρεμισμένα (σιγά σιγά και νύχτα), τα χαρακτηρίζουν επικίνδυνα και κατεδαφιστέα και μετά σηκώνουν πολυκατοικίες.
Ολόκληρες πόλεις όπως η Πάτρα και άλλες, γκρέμισαν εν μία νυκτί επί χούντας και Καραμανλή, διάφορα νεοκλασικά κι έχτισαν πολυόροφα εκτρώματα. Δημόσια κτήρια κατασκευάζονται με ελλιπείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και άλλα βουλιάζουν με την πρώτη βροχή στο βούρκο που χτίστηκαν (όπως πρόσφατα το Νοσοκομείο Πύργου) γιατί κάποιος κονόμησε χοντρά από την πώληση του οικοπέδου ή γιατί δεν έγιναν οι κατάλληλες ενέργειες στήριξης. Δρόμοι καινούργιοι γίνονται θρύψαλα και δεν κουνιέται φύλλο. Ολυμπιακά έργα που στοίχισαν μια περιουσία συνεχίζουν να απαξιώνονται για να πωληθούν για ένα κομμάτι ψωμί στους δικούς τους. Μια κοινωνία που αδιαφορεί ολοκληρωτικά για το δομημένο χώρο σήμερα ανακάλυψε ότι οι αναρχικοί καταστρέφουν «ιστορικά κτήρια». Και όλο αυτό βύθισε στην αφάνεια το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βροντοφώναξαν το ΟΧΙ στην εξαθλίωση που επιφυλάσσουν οι καλοαναθρεμμένοι κυβερνήτες του.
Αγαπητοί μου, ακόμα και οι μισοί αναρχικοί να είναι προβοκάτορες το θέμα δεν είναι αυτό. Οι μεγαλύτεροι προβοκάτορες είναι τα ΜΜΕ και ο παραμορφωτικός φακός τους. Αν ήθελαν να εστιάσουν στην ουσία θα το έκαναν, θα ανέβαζαν πλάνα αμέσως από τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής. Ο Σκάι θα είχε σηκώσει το ελικοπτεράκι του και θα έδειχνε τις ορδές των ανθρώπων που αγωνίζονταν για να μην φτωχοποιηθούν για να ικανοποιηθούν τα θέλω των μεγαλοεπιχειρηματιών οι οποίοι θα είναι και οι μόνοι κερδισμένοι από την βύθιση των μισθών.
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ο φωτισμός μόνο στα καμένα κτήρια, τα παραπολιτικά σχόλια της πλάκας και η διαπόμπευση της κοινής λογικής στα τηλεπαράθυρα είναι ο κανόνας. Υπάρχει αυτή τη στιγμή κατάληψη των ΜΜΕ από αδίστακτους επιχειρηματίες και πολιτικούς, ή αντίστροφα, οι οποίοι κάνουν τη δουλίτσα τους. Η επίθεση στους μισθούς των φτωχών αποτελεί γι’ αυτούς την ευκαιρία για τρελά κέρδη. Και θα παίξουν όλα τους τα χαρτιά για να μην τα χάσουν. Και οι ευαίσθητοι πολίτες για τα ιστορικά κτήρια, θα κάθονται στον καναπέ τους και στον υπολογιστή τους και θα βρίζουν τους αναρχικούς και όσους ακόμα έχουν ψυχή και αντιστέκονται.
Η διαφορά είναι πως όποιος βλέπει τα γεγονότα από την τηλεόραση, πλέον δεν ξέρει τα γεγονότα. Ζει σε μια εικονική πραγματικότητα. Όποιος δεν κυνηγήθηκε από μπάτσο και δεν τον έσωσε ένας αναρχικός που του έριξε μια πέτρα, δεν ξέρει τι είναι ο μπάτσος. Όποιος δεν έπεσε κάτω ημιλιπόθυμος από τα χημικά και δεν του έδωσε μαλόξ ο μαυροφορεμένος επαναστάτης (ακόμα και πλανεμένος ή και ανόητος αν θέλετε) δεν ξέρει τι σημαίνει αλληλεγγύη. Οι αναρχικοί στήνουν δίκτυα αλληλεγγύης και υποστήριξης και ετοιμάζονται για τις ημέρες της πτώχευσης που θα γίνει όταν οι έχοντες αποφασίσουν ότι τους συμφέρει. Φτιάχνουν κολεκτίβες αυτοοργάνωσης και δίκτυα υποστήριξης. Εσείς, απλά θα κοιτάζετε την οθόνη και θα κουνάτε το δάχτυλο και μόλις πεινάσετε θα πιστεύετε την Όλγα που τρέμει όταν θα λέει ότι φταίνε οι αναρχικοί, οι αριστεροί, ο σύριζα, οι «αγανακτισμένοι», ο γάιδαρος που πετάει κι όχι όλοι αυτοί που σας κλέβουν εδώ και τέσσερις δεκαετίες τις ζωές.
Αγαπητοί μου, βγείτε στον δρόμο να δείτε την πραγματικότητα, κλείστε τις τηλεοράσεις και σκίστε τις κωλοφυλλάδες. Αναζητήστε εναλλακτική ενημέρωση σε ανεξάρτητα έντυπα και ιντερνετικά μέσα και σκεφτείτε λίγο πέρα από τα τόσο «προφανή». Τότε ίσως καταφέρετε να πιέσετε τους κυβερνώντες να φτιάξουν ένα υπουργείο προστασίας του πολίτη κι όχι το κακέκτυπο μιας παραπαίουσας δημοκρατίας και να είναι πραγματικοί εκπρόσωποί σας.
Τότε ίσως και να έχετε δίκιο να τα βάλετε με τους αναρχικούς, αλλά τώρα όχι.

ΥΓ1: Δεν είμαι ούτε αναρχικός, ούτε «αναρχικός», δεν έχω πετάξει ποτέ πέτρα, ούτε θα έβαζα φωτιά. Όμως οι άνθρωποι που τα βάζουν στα ίσια με τους εχθρούς μου -αυτούς που προστατεύουν όσους θέλουν να δουλεύω σαν σκλάβος και να πληρώνομαι σαν σκλάβος και παραπληροφορούν τους ανθρώπους που αγαπώ μετατρέποντάς τους σε τηλεοπτικά κουτορνίθια- και δεν είναι ρατσιστές, σε αυτόν τον αγώνα, έστω και προσωρινά, είναι πιο κοντινοί μου από κάθε βολεμένο κι από κάθε ελληναρά. Και ναι, λυπάμαι κι εγώ για τα κτήρια που χάθηκαν, έτρεχα στα συνέδρια αρχιτεκτονικής πολύ πριν ανακαλύψει το όνομα του Τσίλερ η Τρέμη, αλλά δεν θυσιάζω τη ζωή κανενός ανθρώπου και την αξιοπρέπεια του ούτε για την Ακρόπολη. Τα κτήρια με λεφτά σε έξι μήνες το πολύ ξαναφτιάχνονται. Οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων θα χρειαστούν χρόνια και χρόνια.

ΥΓ2: Το ΠΑΜΕ, και το ΚΚΕ επακολούθως, έχασε χθες μια μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί της μάχης ενάντια στην καπιταλιστική εξουσία της πλουτοκρατίας που συνεχώς καταγγέλλει. Ενώ δήλωσε ότι θα φτάσει στη Βουλή με κάθε τρόπο, μόλις είδε τα δύσκολα και τα δακρυγόνα έκανε όπισθεν (παρόλο που ο κόσμος είχε πάει στο πλάι της Πανεπιστημίου για να περάσει) και μάλιστα στο παράγγελμα «γυρίζουμε πίσω ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ» έκαναν μια πιρουέτα που ο ελληνικός στρατός θα ζήλευε. Τα γιουχαΐσματα από όσους ήταν στην πρώτη γραμμή έδιναν κι έπαιρναν ενώ τους καλούσαν να έρθουν μαζί μπροστά στον αγώνα.

ΥΓ3: Όσοι ξαφνικά θυμήθηκαν ότι χάνονται θέσεις εργασίας από κάποια καμένα καταστήματα, μήπως ξέχασαν ότι κάθε μήνα χάνονται δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και η ανεργία έχει ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο εδώ και μήνες; Τι έκαναν γι’ αυτό τόσο καιρό; Σε πόσες πορείες κατέβηκαν; Άναψαν κεράκια για τους απολυμένους της Χαλυβουργίας και τους απλήρωτους στην Ελευθεροτυπία και το ALTER ή μόνο στο Αττικόν ξέρουν να ανάβουν γιατί δεν είναι μπανάλ;

Θέμης Δημητρακόπουλος
Για ακόμη μια φορά, στη χτεσινή μεγαλειώδη διαδήλωση της 12ης Φεβρουαρίου, οι εκατοντάδες χιλιάδες ειρηνικοί πολίτες που εκφράσαμε την εναντίωσή μας στα μέτρα που θα επιφέρουν τη σίγουρη περαιτέρω εξαθλίωση της ζωής μας και την υποθήκευση του μέλλοντος της πατρίδας μας και των μελλοντικών γενεών, υποστήκαμε την αδικαιολόγητη, αδίστακτη και εγκληματική επίθεση των δυνάμεων καταστολής, προφανώς εκτελούντων εντολές της κυβέρνησης Παπαδήμου για εκκένωση της Πλατείας Συντάγματος, προκειμένου να μην περάσει εικόνα πολιορκούμενης Βουλής στις τηλεοπτικές οθόνες απανταχού του κόσμου – και βέβαια για τρομοκράτηση και καταπτόηση του φρονήματος μας ως ελεύθερα σκεπτόμενων δημοκρατικών πολιτών.
Η στάση της αστυνομίας και της κυβέρνησης βαρύνεται ακόμη περισσότερο εξαιτίας της ασύδοτης, εξωφρενικής χρήσης χημικών –απόδειξη της βαρβαρότητας, το γεγονός ότι οι δυνάμεις καταστολής «ξέμειναν» από πολεμοφόδια κάποια στιγμή– χημικών που περιέχουν ιδιαίτερα βλαπτικές για την ανθρώπινη αλλά και τη δημόσια υγεία ουσίες (τα συγκεκριμένα χημικά παραμένουν ενεργά μέχρι και δύο μήνες, αν απορροφηθούν από πορώδεις επιφάνειες, όπως τοίχοι ή άσφαλτος. Σε μακροχρόνια έκθεση μπορεί να προκαλέσουν καρκινογένεση, γενετικές μεταλλάξεις και ανωμαλίες, ακόμη και θάνατο, αν χρησιμοποιηθούν σε κλειστούς χώρους όπως πχ. οι υπόγειοι σταθμοί του μετρό, στοές…) Η χρήση των χημικών όπλων που περιέχουν την επικίνδυνη ουσία CS έχει καταγγελθεί και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο [European Parliament, «Crowd Control techniques: An appraisal of technologies for political control)», Λουξεμβούργο, Ιούνιος 2000, ΡΕ 168.394/FinSt.)]
Σημειωτέον ότι οι αδίστακτοι πραιτωριανοί-διεκπεραιωτές των κυβερνητικών εντολών, δεν δίσταζαν να ρίχνουν χημικά ακόμη και μες σε καταστήματα και καφέ της περιοχής του κέντρου όπου πολίτες καταφεύγαμε για να γλιτώσουμε από την εσκεμμένη μανία τους – την ίδια στιγμή που η πόλη παραδινόταν ανοχύρωτη στις φλόγες της παράνοιας και της εξαλλοσύνης.
Δεν είμαστε διατεθειμένοι, ως Έλληνες προοδευτικοί πολίτες, να ανεχόμαστε τέτοιου είδους συμπεριφορές από τον οποιονδήποτε. Πολύ περισσότερο από την αστυνομία της χώρας που καθήκον της είναι η προστασία κι όχι η κακοποίηση πολιτών – και μάλιστα ειρηνικών διαδηλωτών.
Η κυβέρνηση ας αναλάβει τις ευθύνες της: υπάρχουν όρια στις αντοχές μας, κι έχουν ήδη ξεπεραστεί…

Τσιμέντο ή Σάρκα εσυ τι θεωρείς πιο σημαντικό

Από χθες το βράδυ έχει ξεκινήσει μια οργανωμένη προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Ας ξεκινήσουμε από τα δεδομένα.


Δεδομένο νούμερο 1: Είχαμε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις της μεταπολίτευσης... Ο ελληνικός λαός είπε ένα ξεκάθαρο όχι στα νέα μέτρα που ψηφίζονταν μέσα στο κοινοβούλιο και έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η τρικομματική δεν έχει λαική νομιμοποίηση


Δεδομένο νούμερο 2: Η αστυνομία πραγματοποίησε ίσως την χειρότερη κατασταλτική επιχείρηση στην μεταπολιτευτική περίοδο... Ξύλο χωρίς έλεος, εκτεταμένη χρήση χημικών και κυνηγητό διαδηλωτών σε όλα τα μήκη και πλάτη της Αθήνας..


Δεδομένο νούμερο 3: Ομάδες κουκουλοφόρων είτε αναρχικών, είτε μπαχαλων, είτε παρακρατικών (προφανώς δεν είμαι σε θέση να ξέρω) προχωρούν σε εκτεταμένες καταστροφές τραπεζών, μαγαζιών αλλά και ιστορικών κτηρίων.


Δεδομένο νούμερο 4: Η αστυνομία δεν έκανε καμία προσπάθεια να σταματήσει τους βανδαλισμούς πάρα μόνο αργά τη νύχτα όταν είχε καταστείλει τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.


Και κάπου εδώ ξεκινάει η προπαγάνδα των ΜΜΕ. Πρώτα από όλα αποκρύπτουν το μέγεθος της συγκέντρωσης με πρόφαση το άδειο Σύνταγμα λόγω των χημικών... Ξεχνούν όμως να αναφέρουν πως όλα τα στενά της Αθήνας είναι γεμάτα με κόσμο που καταστέλλεται άγρια στην προσπάθεια του να ξανανέβει στην πλατεία. Και το βασικό τους θέμα είναι κάτι πολύ πρωτότυπο..


"Εκτεταμένες ζημιές στο κέντρο της Αθήνας από ομάδες κουκουλοφόρων".. Ενώ δεκάδες διαδηλωτές διακομίζονται στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα και χτυπήματα από γκλομπ η μόνη εικόνα που βλέπει κανείς στα ΜΜΕ είναι κτήρια να καίγονται και μάλιστα από οπτικές γωνίες που κάνουν τις φωτιές να τρομοκρατούν.. Όλες αυτές οι εικόνες βέβαια σε κοντράστ με την ψήφιση του νομοσχεδίου θέλοντας να δώσουν μια εικόνα παρακμής της ελληνικής κοινωνίας που θα βγει από το τέλμα μόνο με την υπογραφή της άνευ όρων παράδοσης της χώρας στους πιστωτές...


Δε συμφωνώ με τους χθεσινούς βανδαλισμούς και ούτε γράφω αυτό το κείμενο για να τους υπερασπιστώ. Γράφω αυτό το κείμενο γιατί εξοργίζομαι με τα ΜΜΕ και με κείμενα που κυκλοφορούν σήμερα στο διαδίκτυο, ακόμα και από ανθρώπους των γραμμάτων, τα οποία περιορίζουν την έλλειψη κουλτούρας και την έξαρση της βιαιότητας στις καταστροφές κτηρίων χωρίς να αναφέρονται καθόλου στην καταστολή.


Και ρωτώ λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους... Είναι ή δεν είναι έλλειψη στοιχειώδους πολιτιστικού και πολιτισμικού επιπέδου ο μη σεβασμός της ανθρώπινης ζωής; Είναι ή δεν είναι έλλειψη πολιτισμικού επιπέδου η απαγόρευση του συνταγματικού δικαιώματος στη διαμαρτυρία και το συνερχεσθαι? Είναι ή δεν είναι εκτροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος και έξαρση βιαιότητας να ξυλοκοπούνται άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου για να μπουν και να βγουν βουλευτές από το κοινοβούλιο? Είναι ή δεν είναι βια οι χιλιάδες άστεγοι και οι εκατομμύρια άνεργοι?


Τι έχει σε τελική ανάλυση μεγαλύτερη βαρύτητα ειδικά για τους ανθρώπους των γραμμάτων που υποτίθεται ότι εφορμούν από την πνευματική ευαισθησία.. Το τσιμέντο ή η σάρκα? Δυστυχώς με τη στάση τους το τελευταίο 24ωρο απαντούν μάλλον το πρώτο...


Μια ακόμα απορία που θα ήθελα να εκφράσω σε αυτούς τους ανθρώπους είναι ποιος ευτελίζει ένα νεοκλασικό πιο πολύ? Αυτός που το βανδαλίζει καίγοντας το ή αυτός που το παραχωρεί σε πολυεθνικές καφετέριες και τράπεζες για να παίρνει ενοίκιο? Πως περιμένουμε να δούνε κάποιοι απολίτιστοι ως πολιτιστικό μνημείο κάτι που εμείς οι πολιτισμένοι το έχουμε εμπορευματοποιησει?


Όσο για αυτούς που έκαψαν χθες πολιστικά στολίδια όπως το Αττικόν έχω να τους πω πως η ελευθερία μπορεί να διεκδικηθεί μόνο από ελεύθερα μυαλά που σέβονται τον πολιτισμό...
spasiklogeros.blogspot.com

 

Η δήωση της κοινωνίας και η πολιτική αντίσταση.Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Η αθλιότητα απέναντι στην εξαθλίωση. Η βία απέναντι στην ελεύθερη φρόνηση. Η εθελοντική υποδούλωση απέναντι στην υπερηφάνεια. Η σκληρή εξουσία απέναντι στην απεγνωσμένη κοινωνία. Η καταστροφή απέναντι στην ανάγκη της ανοικοδόμησης. Και στο βάθος η απελπισία.

Πίσω από τα κατεστραμμένα κτίρια, τις φωτιές και τους βανδαλισμούς, κρύβεται η βίαιη ανατροπή του πολιτικού συστήματος και η ανασύσταση των πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες θα πρέπει να υπακούσουν (όσες υπακούσουν) και να συμμορφωθούν (όσες συμμορφωθούν) σε νέους κανόνες διακυβέρνησης και επιβολής, σκληρότερους από αυτούς που χάθηκαν στις στάχτες της Αθήνας.
Εν πρώτοις, η κυβέρνηση των δοτών είχε τη δική της απάντηση στην αξίωση της κοινωνίας να μην την οδηγήσει ην εξαθλίωση. Πέρα από το όργιο ψεύδους και φόβου στο οποίο επιδόθηκε τις τελευταίες εβδομάδες, το απόγευμα της Κυριακής εξαπέλυσε την πιο ωμή και απρόκλητη βία απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που κατέβαιναν στην πλατεία Συντάγματος για να διαδηλώσουν ειρηνικά –μ’ όση οργή κι αν συγκέντρωναν μέσα τους- τα συναισθήματά τους. Οι μηχανισμοί της κρατικής βίας συνοδευόμενοι (όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις) από καθοδηγούμενες των μυστικών υπηρεσιών ομάδες νεαρών, κατά βάση, ανθρώπων, επιτέθηκαν εναντίον ενός ολόκληρου λαού. Βοήθησαν στην καταστροφή περιουσιών, οι οποίες (από μια τέτοια κυβέρνηση) δεν αποκαθίστανται, φιλοτέχνησαν εικόνα δήωσης μιας ολόκληρης χώρας από βαρβαρικά φύλα, και έστρωσαν για μερικά μέτρα ακόμα το χαλί της οριστικής και άτακτης χρεοκοπίας σε όλα τα επίπεδα: κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό.
Το σενάριο είναι γνωστό και από παρελθόντες καιρούς. Κυρίως από την περίοδο 1965-1967. Για να ακυρωθεί η δημοκρατία που είχε ήδη πληγεί βάναυσα από το παλατιανό πραξικόπημα κατά πρώτο λόγο και τις πιρουέτες του Γεωργίου Παπανδρέου κατά δεύτερο, οι μαζικές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας εκφυλίζονταν σε πυρπολήσεις και καταστροφές στους δρόμους (όχι βεβαίως από τους διαδηλωτές). Κι έτσι στρώθηκε ο δρόμος για να τον πατήσουν τα τανκς, μια νύχτα του Απριλίου. Όπως τώρα, έτσι και τότε το αίτημα και μόνη λύση δημοκρατική ήταν οι εκλογές. Οι οποίες δεν έγιναν ποτέ.
Το ζητούμενο είναι αν θα γίνουν τώρα. Και κυρίως, μια και δεν υπάρχουν πια διαθέσιμα τανκς (και όχι μόνο λόγω έλλειψης καυσίμων) πώς θα γίνουν. Το πολιτικό σύστημα είναι διαλυμένο. Τα δυο κόμματα εξουσίας δεν υπάρχουν πια ως τέτοια, καθώς έχουν πάψει να είναι πανίσχυρα και να καθορίζουν το πολιτικό παιχνίδι. Υπάρχουν όμως ως κέντρα λήψης αποφάσεων, τα οποία έχουν ήδη καταστήσει σαφείς τις προθέσεις τους. Η κυριότερη εξ αυτών είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου από τις αμέσως προσεχείς εκλογές, μια και διαθέτουν ακόμα την απαιτούμενη πλειοψηφία, όπως αυτή ορίζεται από το Σύνταγμα. Κύριο μέλημά τους είναι να μην εκφραστεί κοινοβουλευτικά η διάθεση της κοινωνίας προς την Αριστερά και ιδίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τη συσπείρωση των πατριωτικών αντιμνημονιακών προοδευτικών δυνάμεων. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει ρητώς και ευθαρσώς, ότι το μέτωπο εξουσίας που διαμορφώνεται, θα ξηλώσει ένα-ένα τα μέτρα που επέβαλαν η τρόικα και οι εδώ επιμελητές της. Δεύτερον, μέσα από αυτή την αποτροπή, θα επιχειρήσουν να ρίξουν καινούργιο μπετόν αρμέ, ενισχυμένο και αντισεισμικό με τους πλέον σύγχρονους κανόνες… αντισεισμικότητας, στον κορμό του συστήματος.  Και να το διατηρήσουν για τα επόμενα πενήντα-εξήντα χρόνια.
Ερώτημα για την Αριστερά είναι αν αυτή τη φορά θα προλάβει τις εξελίξεις και δεν θα καταλήξει και πάλι σε κάποια γωνία του περιθωρίου να κάνει την αυτοκριτική της κλαψουρίζοντας. Και γνωρίζει, και πείρα έχει από το παρελθόν. Και κυρίως διαθέτει ηγεσία με καθαρό νου. Με δυο λόγια, αυτή τη φορά βρίσκεται σε πλεονεκτική απέναντι στον πολιτικό αντίπαλο (με το δέος που τον συνοδεύει) θέση.