28 Δεκεμβρίου 2011

παιχνίδια

Τα "σύγχρονα χωριά" του αϊ βασίλη...

Μάλλον για "σύγχρονο δουλεμπόριο"
πρέπει να μιλάμε...








 Οι υγειονομικοί όροι στις  εταιρείες παραγωγής παιχνιδιών στην Κίνα είναι τρομακτικοί και αυτό δεν περιορίζεται στον τομέα των παιχνιδιών, αλλά σε όλα τα εργοστάσια παραγωγής. Τα παιχνίδια που αγοράζουμε δεν είναι φθηνά, αλλά είναι σίγουρα φτηνά για την παραγωγή τους στην Κίνα. Αυτό αφήνει ένα τεράστιο κενό, ακριβά παιχνίδια που παράγονται φτηνά, έτσι, μαντέψτε ποιος ωφελείται;

Το χειρότερο σχετικά με αυτό το θέμα είναι ότι οι εταιρείες που παραγγέλνουν αυτά τα παιχνίδια δεν έχουν επίγνωση των συνθηκών των εργοστασίων. Ή μάλλον, υποθέτουν ότι όλα είναι καλά και  δεν μπαίνουν στον κόπο να το ψάξουν   μέχρι να βρεθούν εκτεθειμένες.

Οι εργαζόμενοι σ' αυτές τις εταιρίες υποχρεώνονται να εργάζονται υπερωρίες αλλιώς δεν θα παίρνουν τον μηνιαίο μισθό τους. Τέτοια περίπτωση, είναι μιας γυναίκας που δήλωσε ότι εργάζεται 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς διάλειμμα και από τις 6 το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα. Κατά τη διάρκεια των ημερών αιχμής, όπου οι συμβάσεις κατασκευών  πλημμυρίζουν το εργοστάσιο,  αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι το πρωί. Φανταστείτε ότι δουλεύουν από τις 6 το πρωί,   μέχρι περίπου τις 3 ή 4 το άλλο πρωί  και στη συνέχεια θα αρχίσουν δουλειά   στις 6 το πρωί και πάλι.

Και βέβαια δεν ξεχνάμε τους πενιχρούς  μισθούς που παίρνουν από όλες τις πραγματοποιηθείσες εργασίες- 700 έως 800 γιουάν το μήνα αν εργάζονται υπερωρίες. Αυτό είναι μόνο ένας πενιχρός μισθός της τάξης των 100 ~ 110 USD.
Καμμιά αντίδραση δεν μπορεί να υπάρξει από την Εργατική Ένωση του κομμουνιστικού κράτους της Κίνας και έτσι δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένας τρόπος για να ακουστούν οι φωνές των εργατών.

 documentaryheaven.com


Στο παρακάτω βίντεο οι εργάτες μιλάνε   για  πολλές ώρες εργασίας, χαμηλούς μισθούς, και επικίνδυνους χώρους εργασίας. Αυτοί που διαμαρτύρονται ή   προσπαθούν να οργανωθούν σε συνδικάτα αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φυλάκισης. Το χαμηλό κόστος εργασίας προσελκύει όλο και περισσότερες εταιρείες στην Κίνα. Σήμερα, περισσότερο από το 75% των παιχνιδιών  είναι κατασκευασμένα στην Κίνα. 

http://www.youtube.com/watch?v=yF8jUDzz5bE&feature=share
        omnia,tv

25 Δεκεμβρίου 2011

χριστουγεννιάτικος εφιάλτης


Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης από tvxorissinora  


 εφιάλτης πριν τα Χριστούγεννα

Του Αντώνη Γαλανόπουλου
Αν και ο Tim Burton έκανε εξαιρετική δουλειά στο “Nightmare before christmas”, θεωρώ οτι είναι ημιτελής. Τουλάχιστον για μας τους “υπνοβάτες της μέρας” (Νίτσε) κι όχι για το επετειακό κοινό.
Ενώ ρέει η ικανοποίηση, ο οργασμός δεν έρχεται. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος από μια τέτοια απαγωγή κ προφανώς ο εφιάλτης δεν σταματά.
Προσωπικά το μόνο που μ’ αρέσει σταθερά στα Χριστούγεννα είναι το ποτό σε μέρη που τα φωτάκια των στολισμών αντανακλούν στη πανάδα των παραθύρων και τα πούρα (βασικά η μεγαλύτερη ανοχή της κοινωνίας στα πούρα των άλλων).
Έτσι λοιπόν με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί κ ένα πούρο, θα σας μιλήσω για παρεκκλίνουσες όψεις του κοινού αφηγήματος για τα Χριστούγεννα. Όψεις εξίσου κοινές αλλά ανομολόγητες. Η κεντρική ιδέα είναι ότι τα Χριστούγεννα πέφτουμε σε ένα νοητικό λήθαργο. Εντελώς συνειδητά αργά ή γρήγορα μέσα στο Δεκέμβρη όλοι μειώνουμε τις αντιστάσεις και δημιουργούμε μια κοινή πλάνη.
Ας ξεκινήσουμε όμως από τους πρωταγωνιστές. Αϊ Βασίλης, καλικάντζαροι και τάρανδοι.
Είναι αδιανόητο πως έχουμε αναγάγει σε σύμβολο καλοσύνης μια εμπορική μασκότ. Δεν φαντάζεστε πόσες φορές θυμώνω με τον εαυτό μου που πίστεψε ένα τόσο ολοφάνερο παραμύθι. Και να σκεφτείτε ότι δεν είχαμε ποτέ τζάκι. Ποσό λυπάμαι όταν βλέπω τα μικρά παιδιά να γράφουν ακόμα γράμματα στο πουθενά. Ένας από τους πρώτους “θεσμοθετημένους” εξαναγκασμούς της κοινωνίας. Να μάθουν να υποκρίνονται, να δέχονται το ψέμα, να πιστεύουν στο μηδέν, να ελπίζουν μάταια.
Και μετά οι καλικάντζαροι. Μια ακόμη πλεκτάνη. Ενώ έχουν περισσότερες πιθανότητες, από τον χοντρό παππού με το γέλιο του Σωκράτη Κόκκαλη, να ήταν υπαρκτοί, τους υποβαθμίζουμε, τους στιγματίζουμε συνεχώς παρομοιάζοντας τους με ανθρώπους όπως οι πολιτικοί…
Όσο για τους τάρανδους, δεν θα σας πω πως και γιατί τους χρησιμοποιούμε όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Από τη ντροπή τους θέλουν να ρίξουν οριστικά τα κέρατα τους.
Βέβαια οι φετινές γιορτές ελέω οικονομικής κρίσης αποκαθιστούν και αδικίες. Ο νικητής των φετινών γιορτών δεν είναι άλλος από τον Εμπενιζερ Σκρουτζ. Ένα πρόσωπο που λοιδορείται με περισσή ευκολία κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, φέτος εξαγνίζεται.
Ας περάσουμε τώρα στα περιφερειακά. Συγγνώμη αλλά ποιος μπορεί να φάει τόσα γλυκά; Κι ακόμη χειρότερα ποιος σκάφτεται ότι υπάρχει ανάγκη για τόσα γλυκά; Σε κάθε σπίτι ξέχειλες πιατέλες από μελωμένα μπισκότα και κουραμπιέδες διαφόρων σχημάτων, που έχουμε βαρεθεί χρόνια τώρα. Αλλά έτσι λέει το έθιμο…
Και μετά οι στολισμοί. Μα φυσικά οι πιο κιτς μέρες του χρόνου. Άνθρωποι καταπιεσμένοι, που έχουν βαρεθεί το σπίτι τους εκτονώνονται με αυτοκόλλητα στα παράθυρα, αλλοπρόσαλλα φωτάκια και κρεμαστά στολίδια. Όμορφο σπίτι δεν είναι ένα παραφορτωμένο για 10 μέρες σπίτι, αλλά αυτό που θα μπορέσει να γίνει ένα αληθινό, ζεστό σπιτικό για την οικογένεια και τα στολίδια του θα είναι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι που θα το κατοικούν.
Τέλος δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τους θεσμούς. Η τοπική αυτοδιοίκηση: Ποιος δήμαρχος πιστεύει πραγματικά ότι θα πάρει επαίνους επειδή παίζει από τα μεγάφωνα Δέσποινα Βανδή και “Last Christmas”; Οι δήμοι στις μέρες μας συμβάλουν ενεργά στην εμπορευματοποίηση των γιορτών. Τελευταίο δείγμα τα παγοδρόμια που ξεφυτρώνουν στις κεντρικές πλατείες ακόμη κι επαρχιακών πόλεων.
Η τηλεόραση: Τι άποψη έχουν για το τηλεοπτικό κοινό οι καναλάρχες που μας σερβίρουν με απύθμενο θράσος επαναλήψεις σίριαλ με πρωτοχρονιές του 1997; Πόσο αλλοτριωμένοι είμαστε που διασκεδάζουμε με κονσερβοποιημένα τηλεοπτικά μπουζούκια
Η οικογένεια: Ο πλέον απολυταρχικός θεσμός των Χριστουγέννων. Βαρετά “μα….” και “μη…”, ανούσια οικογενειακά γεύματα, άνευρες αγκαλιές, κλισέ ευχές. Γιατί…έτσι πρέπει! Αλήθεια που θα ήμασταν και τι θα κάναμε αν δεν έπρεπε να “είναι έτσι”;
Το τραγούδι που έντυσε τις φετινές γιορτές μου είναι το “Δεν λες κουβέντα”. Γιατί ποτέ δεν ακούμε μια κουβέντα από αυτούς που πραγματικά θέλουμε. Γιατί στις 31, μια νύχτα από αυτές που ονειρεύεσαι αλλά δεν κοιμάσαι, θα ζητήσουμε ξανά “κάτι που να μη γίνεται ουρλιαχτό κι οφθαλμαπάτη”. Αλλά αν οι πρωτοχρονιάτικες ευχές έπιαναν, θα κάναμε κάθε χρόνο τις ίδιες;
Μην γελιέστε, ο εφιάλτης δεν είναι τα Χριστούγεννα. Ο εφιάλτης γεννιέται τα Χριστούγεννα και μας κυνηγά όλο το χρόνο. Για αυτό μια φιλική συμβουλή για τη νέα χρονιά: Downwards is the only way forwards.
Ακόμη κι αν χρειαστεί να κατεβούμε τρία επίπεδα κάτω, περνώντας από όνειρο σε όνειρο, πρέπει να φτάσουμε στην αλήθεια, να βρούμε ξανά τον εαυτό μας μέσα στους λαβύρινθους των άλλων.

χρόνια πολλά


24 Δεκεμβρίου 2011

αλληλεγγύη

Στα σπάργανα η ανταλλακτική οικονομία
ελευθεροτυπία 23/12

Οπου χτυπάει η κρίση, γεννιέται η κοινωνική αλληλεγγύη. Οπου οι εκλεγμένοι -και μη- κυβερνώντες πήραν και στέρησαν, δηλαδή παντού, κάποιοι άλλοι, απλοί πολίτες, πάντα εθελοντικά και από το υστέρημά τους έρχονται για να δώσουν πίσω.
Σε αυτόν τον παράλληλο κόσμο οι δάσκαλοι κάνουν δωρεάν μαθήματα, όπως μέσω του νεοσύστατου «tutorpool», τα παζάρια χαρίζουν, οι άποροι δεν πεινάνε, ενώ οι «τράπεζες χρόνου και τροφίμων» μοιράζουν απλόχερα χωρίς τα τοκογλυφικά επιτόκια που απαιτούν οι πατροπαράδοτες.
Μια ιδέα που γεννήθηκε μόλις πριν από λίγα 24ωρα και, όπως φαίνεται, καθημερινά παίρνει σάρκα και οστά. Ηδη αρκετές οικογένειες ζορίζονται για τα απολύτως απαραίτητα, πόσω μάλλον για να πληρώνουν φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Εχοντας περίπου αυτά κατά νου, αλλά «πρωτίστως την αλληλεγγύη», γεννήθηκε η ιδέα του «tutorpool» που έκανε τα πρώτα του βήματα στο Twitter, το δημοφιλή χώρο κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί, μέσω του hashtag #tutorpool, εθελοντές καθηγητές δηλώνουν ότι προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους σε μαθητές.
Μέσω του Google Maps
Στη συνέχεια, μέσω του Google Maps, μπορεί ο οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος γονέας ή μαθητής να δει σε ποιες περιοχές βρίσκονται οι διαθέσιμοι καθηγητές και ποια μαθήματα διδάσκουν. «Δεν έχει ακόμα κλείσει μια εβδομάδα ζωής και ήδη περίπου 65 καθηγητές έχουν δηλώσει συμμετοχή», λέει η Σίλια Βιτωράτου, μαθηματικός, υποψήφια διδάκτωρ στην ΑΣΟΕΕ και μία από τους αρχικούς εμπνευστές της ιδέας. Επιπλέον, χωρίς καμία ουσιαστική προβολή «επικοινωνούν μαζί μας διαρκώς από το εξωτερικό, λέγοντάς μας πως μπορούν να βοηθήσουν με τηλεδιδασκαλία». Συνεχίζοντας θα πει: «Βασική ιδέα είναι ότι όλοι γινόμαστε ένα. Μια ομάδα αλληλεγγύης με κύριο μέλημα όλων τα παιδιά. Να μη στερηθούν αυτά που οι δικοί μας γονείς μπόρεσαν να εξασφαλίσουν. Εμείς, με την κρίση, θα μπορέσουμε να επαναπροσδιορίσουμε τις ζωές μας. Τα παιδιά όμως δεν θα είναι ποτέ ξανά 15, 16, 17 ετών». Για τον καλύτερο συντονισμό δημιουργούνται μπλογκ και ιστοσελίδα και εκτός απροόπτου θα είναι έτοιμα την ερχόμενη εβδομάδα. Ηδη πάντως στο Google Maps βρίσκονται οι πρώτες συμμετοχές. Ενδεικτικά: «Μαθηματικά μέχρι και Β' Λυκείου. Περιοχές Παγκράτι, Καισαριανή, Βύρωνας, Κέντρο», «Αγγλικά, Γαλλικά, Μαθηματικά, Χημεία, Φυσική και γενικά όλα τα μαθήματα Γυμνασίου - Κερατσίνι, Πέραμα, Νίκαια, Κορυδαλλός», «Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά όλων των τάξεων του Γυμνασίου και Φυσική, Χημεία, Βιολογία Λυκείου. Οπουδήποτε στην Πάτρα» κ.λπ. Κλείνοντας η κ. Βιτωράτου λέει πως «θέλω να πιστεύω πως σε έναν μήνα ο χάρτης θα είναι γεμάτος».
Γεμάτη από τρόφιμα ήταν η κοινότητα του radiobubble το προηγούμενο Σάββατο. Υποστηρίζοντας τη σχετική έκκληση της ΜΚΟ «Γιατροί του Κόσμου», η διαδικτυακή κοινότητα του radiobubble με τα μέλη της κάλεσε τον κόσμο να φέρει τυποποιημένα τρόφιμα, τα οποία οι «Γιατροί του Κόσμου» θα μοιράσουν σε 1.500 άπορες οικογένειες. Οπως λένε οι συντελεστές του radiobubble στην «Ε», «ως μέλη μιας κοινότητας (ραδιοφωνικής κι όχι μόνο) πιστεύουμε και διαδίδουμε τις έννοιες της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Ταυτόχρονα θεωρούμε πως ο όρος "κοινωνικό κράτος" στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία αποδομείται μέρα με τη μέρα - αν υποθέσουμε πως κάποτε υπήρχε. Υποστηρίζοντας έμπρακτα τις ιδέες μας, καλέσαμε τον κόσμο να βοηθήσει στη συγκέντρωση τροφίμων, τα οποία, μέσω του δικτύου των Γιατρών του Κόσμου, διανεμήθηκαν σε άπορες οικογένειες της Αθήνας».
Νόμισμα ο χρόνος
Η διεύθυνση, πάλι, της Τράπεζας Χρόνου του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης είναι όπου υπάρχει ανάγκη και διαθεσιμότητα. Το νόμισμά της, ο χρόνος που διαθέτει ο κάθε εθελοντής. Μία ώρα μαθήματος Ισπανικών που κάνει κάποιος μπορεί να εξισωθεί με μία ώρα φροντίδας του σπιτιού του από αυτόν που του έκανε το μάθημα. Ο καθένας εκεί ανταλλάσσει αυτό που ξέρει. Αυτό όμως που την ξεχωρίζει από άλλες «τράπεζες χρόνου» είναι, σύμφωνα με τη Νίκη Ρουμπάνη, πρόεδρο του ελληνικού Δικτύου, «η προσωπική επαφή και οι συνεντεύξεις που παίρνουμε από τους εθελοντές. Να γνωρίζουμε, π.χ., ποιος είναι αυτός που θα πάει για baby sitting (φύλαξη παιδιού) και πού θα τον στείλουμε. Το δίκτυο της "τράπεζας χρόνου" αναπτύχθηκε αρχικά στις γειτονιές της Αθήνας και πλέον συνεργάζεται και με δήμους». Τέλος, όπως αναφέρει και στην ιστοσελίδα της η τράπεζα χρόνου, «ένας γιατρός ή δικηγόρος που προσφέρει μία ώρα επαγγελματικών υπηρεσιών δικαιούται μία ώρα άλλων υπηρεσιών, όπως βάψιμο, μαγείρεμα, φύλαξη ηλικιωμένου, πράγματα δηλαδή που μπορεί να προσφέρει και ένα όχι ειδικευμένο άτομο».
Η κοινωνική ευαισθησία των πολιτών έχει οδηγήσει στη δημιουργία πολλών ομάδων αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε όλη την Ελλάδα. Ενδεικτικά, παζάρι αλληλεγγύης από βιοκαλλιεργητές στη Βούλα με σκοπό την ανταλλαγή αντικειμένων που δεν χρησιμοποιούμε και τη δοκιμή δωρεάν βιολογικών προϊόντων.
Στη Σαντορίνη πραγματοποιήθηκε λαϊκό, χαριστικό, ανταλλακτικό παζάρι ανθρωπιστικής αλληλεγγύης. «Με τιμές "χωραφιού" από τα χέρια των αγροτών απ' ευθείας στους καταναλωτές». Αυτό είναι το σύνθημα του πρώτου Προμηθευτικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού «Αλληλέγγυον», που πρόκειται να λειτουργήσει στην Αθήνα, πουλώντας ελληνικά αγροτικά προϊόντα και ελληνικά είδη διατροφής.
Με εθελοντές
Η πρωτοβουλία πολιτών «Στην Κόρινθο με ποδήλατο» διοργάνωσε ένα πρωτότυπο χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι. Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης ονομάζεται η πρωτοβουλία ανεξάρτητων πολιτών από τη Μαγνησία. Στόχος είναι να αναπτύξουν ένα σύστημα για ανταλλαγές υπηρεσιών και προϊόντων μεταξύ των μελών του, χρησιμοποιώντας ως μέσον τη λεγόμενη Τοπική Εναλλακτική Μονάδα (ΤΕΜ).
Το «Μπορούμε», μια πρωτοβουλία εθελοντών και εταιρειών εστίασης που καταπολεμά τη σπατάλη του περισσευούμενου φαγητού και δρα υπέρ της αξιοποίησής του για κοινωφελή σκοπό, με τη στήριξη του Ιδρύματος Τράπεζα Τροφίμων. Το Συριανό Δίκτυο Ανταλλαγής Υπηρεσιών και Προϊόντων, μια δημιουργία που έχει ως αφετηρία τις ιδέες της αλληλέγγυας οικονομίας. Η μονάδα ανταλλαγής είναι το συριανό ανταλλακτικό νόμισμα (ΣΑΝΟ). Στο Ρέθυμνο, το εθελοντικό ιατρείο κοινωνικής αλληλεγγύης Ρεθύμνου, μια εθελοντική προσπάθεια γιατρών, φαρμακοποιών, νοσηλευτών, μαιών, οδοντιάτρων και εθελοντών από τους εργαζομένους στις κοινωνικές δομές του δήμου. Οι ενέργειες στήριξης συμπολιτών μας, πολλές και αξιόλογες.

22 Δεκεμβρίου 2011

απάντηση;



Ενώ η ανεργία καλπάζει και σε συνδυασμό
με την φοροεπιδρομή,τις περικοπές σε μισθούς
και συντάξεις που έχει κάνει τον βίο αβίωτο σε
μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας,
πέφτεις πάνω σ' αυτό..  








Πως μπορεί να ερμηνεύσει και τι μπορεί
να πει για δημοσιεύματα τύπου"κλωτσάνε τα
λεφτά που θα έσωζαν ανέργους" ένας απ' τους 900χιλ.και πλέον; (επίσημα στοιχεία)


Ανικανότητα;Παίζει κι αυτό (κρίνοντας απ' τα
έργα και ημέρες της διακυβέρνησης των κομμάτων
του μνημονίου)

Πρόθεση;Είναι ίσως η ποιο λογική εξήγηση.
Με μοχλό την ανεργία,που θα εκτιναχθεί αμέσως
μετά τις γιορτές σε ασύλληπτα μεγέθη και
σε συνδυασμό με εκβιασμούς κάθε είδους σε
βάρος των εργαζομένων,πιστεύουν ότι θα
είναι ευκολότερη η επιβολή των όρων του
μνημονίου,σε περικοπές μισθών,αλλαγή συλλογικών
συμβάσεων,εξαφάνιση εργατικών δικαιωμάτων
σε όσους έχουν απομείνει και σε όσους
επιστρέψουν (αν) με καθεστώς πλέον...άσε
δεν μου φταίνε τίποτα οι γείτονες...βλέποντας
την κατάστασή τους καταλαβαίνουμε που το
πάνε.

Απάντηση; 

επικίνδυνοι

 

Κλοτσάνε τα λεφτά που θα έσωζαν τους ανέργους

«Καρκινοβατούν» 3,4 δισ. ευρώ κρίσιμων κονδυλίων, που θα ανακούφιζαν τους ανέργους. Το πρόβλημα το παραδέχεται εγγράφως το υπουργείο Ανάπτυξης. Στον επιχειρησιακό σχεδιασμό για το ΕΣΠΑ, που ολοκλήρωσε η αρμόδια ειδική γραμματεία, αναφέρεται ρητά ότι «τα επιχειρησιακά προγράμματα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, με καθοριστική δυνατότητα ανακούφισης των ανέργων, στη σημερινή συγκυρία καρκινοβατούν» και επισημαίνεται η «ανάγκη αλλαγής στην επιλογή προγραμμάτων και αναδιάρθρωση της διαχείρισης».
Το ύψος του ποσού που μένει αναξιοποίητο, σύμφωνα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα ο βουλευτής της Ν.Δ. Κωστής Χατζηδάκης, φτάνει στα 3,4 δισ. ευρώ.
Ο λόγος για τα κονδύλια του ταμείου Ε.Ε., που χρηματοδοτεί το ΕΣΠΑ για τις κοινωνικές του δράσεις (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο). Επί συνόλου κονδυλίων 4,36 δισ. ευρώ, έχουν διατεθεί 965,01 εκατ. ευρώ, διαμορφώνοντας το ποσοστό απορρόφησης στο 22,11%.
Σύμφωνα με τον τομεάρχη Ανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας Κωστή Χατζηδάκη, η Ελλάδα βρίσκεται στην 23η θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΚΤ, ενώ ανάμεσα στα κράτη της ευρωζώνης καταλαμβάνει την τελευταία θέση.
«Στην Ελλάδα της κρίσης, όπου η ανεργία έχει εκτιναχθεί πάνω από το 18%, η άμεση αξιοποίηση των πόρων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου είναι περισσότερο από αναγκαία», αναφέρει ο βουλευτής.
Στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ υλοποιούνται 4 επιχειρησιακά προγράμματα με τη συγχρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου. Και τα 4 αυτά επιχειρησιακά προγράμματα βρίσκονται πολύ χαμηλά στον πίνακα με τις απορροφήσεις του ΕΣΠΑ.
Τα έργα του υπουργείου Εργασίας έχουν απορρόφηση 21,8%, του Παιδείας 21,4%, του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης 9,71% και το αποθεματικό έχει μόνο 0,56% απορρόφηση.
Στο 18% περιβάλλον και ψηφιακά
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, χαμηλή αποτελεσματικότητα έχει το ΕΣΠΑ ακόμα και σε τομείς «προτεραιότητας», δηλαδή στο Περιβάλλον (18,14%), στην Ψηφιακή Σύγκλιση (18,25%) και στη Διοικητική Μεταρρύθμιση (9,71%).
Χαμηλές είναι οι επιδόσεις και στο σύνολο του ΕΣΠΑ. Βρίσκεται στη 19η θέση μεταξύ των 27 κρατών-μελών της Ε.Ε., αρκετά πιο πίσω από χώρες όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.
Από τα 20,2 δισ. ευρώ, έχουν δαπανηθεί 6,4 δισ. ευρώ, δηλαδή το 31,69%, έναντι επίδοσης 47,6% στην Εσθονία, 39% στη Γερμανία και 35,88% στην Πορτογαλία.
Σύμφωνα με το Μνημόνιο, ο στόχος για την απορρόφηση του ΕΣΠΑ το πρώτο εξάμηνο του 2011 ήταν 1.105 εκατομμύρια ευρώ.
Ωστόσο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η απορρόφηση τον Ιούνιο του 2011 ήταν μικρότερη από το στόχο κατά 478 εκατομμύρια ευρώ.* 
 
(ελευθεροτυπία 21-12)enet.gr

Γκάρντιαν: Νέο κύμα Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία

2.500 Έλληνες πολίτες έφυγαν για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην Αυστραλία

Θανάσης Γκαβός, Λονδίνο
21/12/2011 | 21:27
Τελευταία Ενημέρωση:
21:27 21/12/2011
Σε νέο μεταναστευτικό κύμα από την Ελλάδα στην Αυστραλία αναφέρεται δημοσίευμα του Γκάρντιαν.

Σημειώνεται επίσης η μετακίνηση δεκάδων χιλιάδων πολιτών από την Ιρλανδία στην Αυστραλία και τις ΗΠΑ και από την Πορτογαλία στην Αγκόλα, καθώς και ανεπίσημα στοιχεία που δείχνουν μαζική φυγή από την Ιταλία και την Ισπανία σε χώρες όπως η Αργεντινή. Το νέο μεταναστευτικό κύμα από την Ευρώπη οφείλεται στη δεινή οικονομική κατάσταση και τις δυσοίωνες προοπτικές της ηπείρου.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, σημειώνεται ότι κατά το τρέχον έτος 2.500 Έλληνες πολίτες έφυγαν για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην Αυστραλία και άλλοι 40.000 έχουν εκφράσει ανάλογο ενδιαφέρον.

Τονίζεται η ιδιαίτερη έλξη που φαίνεται να έχει η Αυστραλία για τους αποφοίτους. Ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας στη Μελβούρνη, Μπιλ Παπαστεργιάδης τονίζει ότι η νέα γενιά νεαρών μεταναστών περιλαμβάνει πολιτικούς μηχανικούς, αρχιτέκτονες, μηχανικούς, δασκάλους και τραπεζίτες που είναι πρόθυμοι να εργαστούν σε οποιονδήποτε τομέα, όντες απελπισμένοι. Σημειώνει επίσης ότι η κοινότητα στη Μελβούρνη έχει λάβει χιλιάδες γράμματα, email και τηλεφωνήματα από απεγνωσμένους Έλληνες που ψάχνουν δουλειά.

Μία 45χρονη καλλιτέχνης, ιδιοκτήτρια γκαλερί στο κέντρο της Αθήνας που επέστρεψε τελικά στη Μελβούρνη όπου είχε γεννηθεί, λέει στην εφημερίδα ότι στην Ελλάδα υπάρχει μία αίσθηση πολιορκίας, ενώ η Αυστραλία δίνει την εικόνα χώρας των ευκαιριών. Η εφημερίδα σχολιάζει ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα αναμένεται να κοστίσει δύο χαμένες γενιές.

Το 2010, σύμφωνα με στοιχεία από την Παγκόσμια Τράπεζα που επικαλείται ο Γκάρντιαν, 1,21 εκατομμύρια κάτοικοι της Ελλάδας εγκατέλειψαν τη χώρα, ποσοστό 10,8% του πληθυσμού. Κύριοι προορισμοί ήταν η Γερμανία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Αλβανία, η Τουρκία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Κύπρος, το Ισραήλ και το Βέλγιο.

Οι Έλληνες με επαγγελματική ειδίκευση είναι ιδιαίτερα ανοιχτοί στο ενδεχόμενο μετανάστευσης, όπως δείχνει η φυγή 4.886 γιατρών το 2010, δηλαδή σχεδόν ενός στους δέκα γιατρούς της χώρας.

Την ίδια ώρα, 1,3 εκατομμύρια μετανάστες ήρθαν στην Ελλάδα το 2011, κυρίως όμως άνθρωποι χωρίς υψηλή επαγγελματική κατάρτιση από χώρες φτωχότερες όπως η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Γεωργία.
skai.gr 

Πως μπορεί να ερμηνεύσει και τι μπορεί να πει για τα παρακάτω δημοσιεύματα ένας απ' τους 900χιλ."επίσημα" ανέργους;

 Ανικανότητα;Παίζει κι αυτό κρίνοντας απ' τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της διακυβέρνησης των κομμάτων του μνημονίου.

Πρόθεση;Είναι ίσως η ποιο λογική εξήγηση.Με φόβητρο την ανεργία,που θα εκτιναχθεί αμέσως μετά τις γιορτές σε ασύλληπτα μεγέθη θα είναι,πιστεύουν,ευκολότερη η επιβολή των όρων του μνημονίου σε περικοπές μισθών,αλλαγή συμβάσεων,εκμηδένιση εργατικών δικαιωμάτων,σε όσους..απομείνουν και σε όσους επιστρέψουν με καθεστώς πλέον...άσε,δεν μου φταίνε οι γείτονες..

21 Δεκεμβρίου 2011

παζάρι


Ξυπνάς απ' τα άγρια χαράματα αν και πάνε δυο μήνες που είσαι άνεργος.
Να δεις που κάποιου είδους διαστροφή είναι αυτό αλλά δεν είμαι και ειδικός σ' αυτά τα θέματα.
Οι φίλοι μου ως ποιο "ειδικοί" το λένε νεύρωση.

(..Παραλίγο να τους πιστέψω,αφού ακόμα και το ξυπνητήρι
χτυπάει κανονικά λες και πρέπει να πάω για δουλειά.)

Το πρωινό όπως και να το κάνουμε είναι ποιο δημιουργικό:Καναπές,γραφείο,καφέδες,τσιγάρα..0 ενοχλήσεις!Ραδιοφωνάκι για παρέα και η οθόνη...φιλική.

Αυτό που με σώνει είναι ότι βλέπω χιλιάδες άλλους συνανθρώπους
να κινητοποιούνται σε δράσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο ποιο αδύναμο,στο ποιο τσακισμένο κομμάτι της κοινωνίας.

Αυτό που με χαροποιεί είναι ότι πολλοί πλέον συνειδητοποιούν ότι μια διαφορετική θεώρηση της
ζωής τους είναι επιτακτική ανάγκη.

Αυτό που μου δίνει κουράγιο είναι ότι ο κόσμος οργανώνεται στις γειτονιές για να αντιμετωπίσει
τα χειρότερα.

(Αυτά που με στενοχωρούν τα έσβησα...)

...μια φίλη τα λέει καλύτερα στο mail :
[...]..."πιστεύουμε ότι η ελευθερία είναι για τους ανθρώπους, όχι για τις αγορές...
θέλουμε να ελευθερωθούμε από ...τις αγορές και όχι ελεύθερες αγορές. 
συζητάμε για θέματα όπως ανεργία στη γειτονιά, δράσεις αλληλέγγυας εργασίας, 
επανάκτιση δημόσιων χώρων, που παραμένουν κλειδωμένοι λόγω κρίσης, 
για δραστηριότητες όπως παιδικό στέκι, προβολές, συζητήσεις κλπ" [..]

20 Δεκεμβρίου 2011

στολίδια

Κάποια δενδράκια έχουν διαφορετικά "στολίδια" φέτος...






Στην πύλη της χαλυβουργίας
έχουν απολύσεις.



 Στην Θεσσαλονίκη
χαράτσι.







για περαιτέρω "στόλισμα" εδώ... http://www.hellenicparliament.gr/Organosi-kai-Leitourgia/epiropi-elegxou-ton-oikonomikon-ton-komaton-kai-ton-vouleftwn/Diloseis-Periousiakis-Katastasis-Oikonomikou-Etous-2010-Chrisi-2009 
Αλλά επειδή υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πέσουμε θύματα καλοστημένης προπαγάνδας με πρόσχημα το "πόθεν έσχες" των πολιτικών,αν και πολλοί απ' αυτούς κουνούσαν και συνεχίζουν κουνούν το δάχτυλο στην κοινωνία,προσθέτω το παρακάτω κείμενο με τίτλο:
"Στις δικτατορίες δεν ζητάμε πόθεν έσχες"
 Αναδημοσίευση από το INFOWAR]
«Έπεσε» λοιπόν το λεγόμενο «site του ενός εκατομμυρίου ευρώ» από πολίτες που ζητούσαν απεγνωσμένα πληροφορίες για το πόθεν έσχες των πολιτικών. Άνοιξαν οι κρουνοί της λαϊκής οργής ή μήπως γινόμαστε θεατές μιας ακόμη καλοστημένης επιχείρησης προπαγάνδας;
Πριν δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις μια διευκρίνιση: Όσοι πολιτικοί κριθούν ένοχοι για παράνομες οικονομικές συναλλαγές πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Ήδη οι πολίτες, τούς γνωρίζουν και έχουν εξασφαλίσει ότι δεν μπορούν να περπατήσουν ούτε δέκα μέτρα στο δρόμο. Αυτό το αίσθημα πρέπει να μετουσιωθεί σε καταδικαστικές αποφάσεις και σκληρή τιμωρία.
Είναι όμως αυτό το πρόβλημα μιας χώρας που καλείται να πληρώσει περίπου 360 δισεκατομμύρια ευρώ; Το μιντιακό κατεστημένο και οι οικονομικές ελίτ θέλουν να πιστέψουμε ότι τα χρήματά αυτά «φαγώθηκαν» από 300 ανθρώπους και τους αυλικούς τους. Δεν απέχουμε πολύ από τη στιγμή που θα μας πουν ότι σε κάθε βουλευτή αντιστοιχούν ατασθαλίες 1.2 δισ ευρώ και αν απομακρύνουμε τους συγκεκριμένους κυρίους και κυρίες θα επανέλθουμε στην οδό της αρετής.
Πού πήγαν αίφνης όλοι αυτοί που μιλούσαν για τους διαρκώς ελλειμματικούς προϋπολογισμούς (χωρίς βέβαια να αναφέρονται ποτέ στην φορολογική ασυλία των εφοπλιστών, της εκκλησίας, των τραπεζών κτλ); Πού εξαφανίστηκαν όσοι έλεγαν ότι η Ελλάδα είναι ένας ξερότοπος ο οποίος δεν μπορεί να επιβιώσει εκτός του ευρώ και των δυτικών χρηματαγορών; Προφανώς αυτά τα επιχειρήματα μπαίνουν προς στιγμήν στην άκρη καθώς τώρα πρέπει να υμνήσουμε το τριήμερο της Παναγιάς της διεφθαρμένης.
Κι όμως το «έγκλημα» των ημερών δεν είναι το στραβό πόθεν έσχες των πολιτικών. Είναι η παραδοχή Σαχινίδη ότι δεν είναι σε θέση να υπολογίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2011. Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που μας κατηγορούσε ότι θέλουμε να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε μπανανία, όταν ζητούσαμε τη δημιουργία επιτροπής λογιστικού ελέγχου. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που κατηγορούνται ότι «πείραξαν» τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας για να βάλουν την Ελλάδα στο ΔΝΤ πριν από την Ιρλανδία. Τα ίδια πολιτικά και κομματικά στελέχη κάθονται σήμερα σαν αποτυχημένοι μάγοι της υποσαχάρειας Αφρικής και δηλώνουν ότι δεν μπορούν να υπολογίσουν το έλλειμμα.
Η λογική που θα επικρατήσει τις επόμενες ημέρες δεν διαφέρει και πολύ από τη λογική των σχεδιαστών του περίφημου εξώφυλλου του γερμανικού περιοδικού Focus που απέδιδε τις ευθύνες σε ρατσιστικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων και μια γονιδιακή ροπή προς τη διαφθορά. Μόνο που αυτή τη φορά είναι Έλληνες αρχισυντάκτες που θα κλιθούν να ετοιμάσουν τα κείμενα.
Η απόδοση όλων των ευθυνών στην διαφθορά είναι μια δοκιμασμένη τεχνική που εφαρμόστηκε με επιτυχία από τις οικονομικές ελίτ σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Αργεντινή κ.ά. Έχει ως στόχο να αποκρύψει τις δομικές αδυναμίες του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, των λεόντειων περιφερειακών νομισματικών ενώσεων και των δομικών ανωμαλιών της εκάστοτε οικονομίας.
Στην Ελλάδα, συγκεκριμένα, πρέπει να ξεχάσουμε τη μετατροπή της χρηματοπιστωτικής κρίσης σε δημοσιονομική μέσω της παροχής 110 δισ στις τράπεζες. Πρέπει να μην συζητάμε για τη λειτουργία της Ευρωζώνης που δημιουργεί ελλείμματα και χρέος στην ευρωπαϊκή περιφέρεια ενώ συσσωρεύει πλεονάσματα στο κέντρο. Πρέπει να καταδικάζουμε κάθε σχέδιο στάσης πληρωμών ενός παράνομου ή/και απεχθούς χρέους. Πρέπει να μην βλέπουμε ότι το διάτρητο φορολογικό σύστημα της χώρας είναι ένας μηχανισμός αναδιανομής πλούτου από τους πολλούς στους λίγους.
Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι η παρουσίαση των στοιχείων του πόθεν έσχες έγινε μόνο μετά το οριστικό τέλος της ελληνικής δημοκρατίας, όταν μια δοτή κυβέρνηση τεχνοκρατών επιχειρεί να ενοχοποιήσει όχι μόνο τους πολιτικούς αλλά την ίδια την έννοια της πολιτικής. Μόνο όταν στην Ευρώπη αναλαμβάνουν την εξουσία οι συνεργάτες της Γκόλντμαν Σακς, τα μέλη της Τριμερούς επιτροπής, οι διευθυντές των μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου και ορισμένοι νεοφασίστες παλιάτσοι το σύστημα θυμάται να κατακεραυνώσει μερικές ομάδες εξωνημένων, πλην πολιτικά ασήμαντων βουλευτών.
Το σκηνικό που στήνεται αποτελεί μια μικρογραφία του κλίματος που δημιουργούνταν πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όταν τα ισχυρότερα οικονομικά κέντρα αναζητούσαν μια διέξοδο από την μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού.
Η Ελλάδα κυβερνάται σήμερα από έναν πρωθυπουργό ο οποίος έχει σαφώς μικρότερη δημοκρατική νομιμοποίηση από αυταρχικούς ηγέτες όπως ο Πούτιν της Ρωσίας ή ο Αχμεντινετζάντ του Ιράν. Τα υπουργεία καταλαμβάνονται από οπαδούς της χούντας με αντιδραστικές ιδέες που συναντάς μόνο στα πλέον σκοταδιστικά καθεστώτα του πλανήτη. Όταν όμως ένα σύστημα καλεί τις τεχνοκρατικές και φασιστικές εφεδρείες του οι πολίτες αποκτούν αυτομάτως το δικαίωμα να το ανατρέψουν.

19 Δεκεμβρίου 2011

16 Δεκεμβρίου 2011

θλίψη

έρχονται γιορτές στην πόλη.. 



  " Εκείνος που μένει στο σπίτι όταν αρχίζει η πάλη Εκείνος που μένει στο σπίτι όταν αρχίζει η πάλη κι αφήνει άλλους να αγωνίζονται για τη δική του υπόθεση αυτός πρέπει να προσέχει: διότι όποιος δεν μοιράστηκε την πάλη θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε καν την ήττα αποφεύγει όποιος θέλει να αποφύγει την πάλη: διότι παλεύει για την υπόθεση του εχθρού εκείνος που δεν πάλεψε για τη δική του υπόθεση Ενάντια στους αντικειμενικούς Όταν αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στο Άδικο δείχνουν τα πληγωμένα τους πρόσωπα είναι η ανυπομονησία εκείνων που ήταν ασφαλείς μεγάλη.
Γιατί παραπονιέστε, ρωτάνε παλέψατε το άδικο! τώρα αυτό σας νίκησε: σωπάστε λοιπόν!
Όποιος αγωνίζετε, λένε, πρέπει να ξέρει να χάνει Όποιος ψάχνει τον καυγά, μπαίνει σε κίνδυνο. Όποιος συμπεριφέρεται βίαια δεν μπορεί να κατηγορεί τη βία.
Αχ, φίλοι, που είστε ασφαλείς γιατί τόσο εχθρικοί; Εμείς είμαστε οι εχθροί σας, που είμαστε οι εχθροί του Άδικου; Αν οι αγωνιστές εναντίον στο Άδικο νικηθούν το άδικο πράγματι δεν έχει δίκαιο! Οι ήττες μας δεν αποδυκνείουν τίποτα παραπάνω από το ότι είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό και από τους θεατές περιμένουμε τουλάχιστον να ντρέπονται.
Ύμνος της διαλεχτικής Το άδικο βαδίζει σήμερα με σταθερό βήμα. Οι καταπιεστές προετοιμάζουν τα επόμενα δέκα χιλιάδες χρόνια. Η βία διαβεβαιώνει: έτσι όπως είναι η κατάσταση, έτσι θα μείνει. Καμιά φωνή δεν ακούγεται, πέρα από τη φωνή του εξουσιαστή. Και στις αγορές φωνάζει η εκμετάλλευση: τώρα μόλις αρχίζω.
Αλλά πολλοί από τους καταπιεζόμενους λένε τώρα: Αυτό που εμείς θέλουμε δεν θα γίνει ποτέ. Εσύ που ακόμα ζεις, μην πεις: ποτέ! Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο. Έτσι όπως είναι η κατάσταση δεν θα μείνει. Αν μιλήσουν οι εξουσιαστές θα μιλήσουν οι εξουσιαζόμενοι.
Ποιος τολμά να πει: ποτέ; Από ποιόν εξαρτάται αν η καταπίεση μένει;
Από εμάς. Από ποιόν εξαρτάται αν θα τσακιστεί; Επίσης από εμάς.
Εκείνος που έπεσε, στέκεται πάλι όρθιος.
Εκείνος που έχασε, παλεύει!
Εκείνος που συνειδητοποίησε τη θέση του, πως τον κρατάς τώρα;
Επειδή οι σημερινοί νικημένοι είναι οι αυριανοί νικητές
Και από το πότε θα γίνει: Σήμερα κιόλας!"
(Μπρέχτ)

δάσκαλος

Χθες αναφέρθηκα στο #tutorpool μια πρωτοβουλία δασκάλων που μέσα απ' το twitter προσφέρουν εθελοντικά βοήθεια σε παιδιά που δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά και σήμερα διάβασα το παρακάτω απ' το blog τοπικοποίηση.Σίγουρα υπάρχουν και πολλοί άλλοι σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που κάνουν εξαιρετική δουλειά και αξίζει να αναφερθούν.

Στα χθεσινά τώρα,πατώντας τον σύνδεσμο #tutorpool (και κάτω απ' τον χάρτη) μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή η να δείτε την πρόοδο της προσπάθειας που σήμερα ξεπέρασε τα Ελληνικά σύνορα.

 Στην εξαιρετικά δύσκολη κι αποκαρδιωτική εποχή που ζούμε, είναι σημαντικό να αναδεικνύουμε τις νησίδες αισιοδοξίας και δύναμης όπου τις εντοπίζουμε.


Αντί για χριστουγεννιάτικο δώρο, ένα άρθρο από εκείνα που δεν γίνονται ποτέ πρωτοσέλιδα, από εκείνα που δεν απασχολούν ποτέ τα τηλεοπτικά πάνελ και τους ειδήμονες πάσης φύσεως.
To κείμενο είναι του καρδιολόγου Νικήτα Κακκαβά και δημοσιεύτηκε στο blog Σχολιαστής:


Σε κάθε σχολείο ανάμεσα στους δέκα-είκοσι δασκάλους υπάρχει και ένας που ξεχωρίζει. Ένας δάσκαλος που τον θυμόμαστε για χρόνια μετά, μέχρι τα γεράματα μας, με αγάπη και αληθινή συγκίνηση. Ένας δάσκαλος που κατάφερε να τρυπώσει στο άβατο της παιδικής μας ψυχής και έφερε ένα εντελώς νέο φως. Και χάρη σ' αυτό το "Δεύτε λάβετε φως" - φως μικρού κεριού ή ολόλαμπρου ήλιου δεν έχει σημασία - μέσα στην κυνικότητα και στην αδιάφορη καθημερινότητα του ενήλικα, που μοιραία όλοι μεταμορφωθήκαμε, διασώζεται και αχνοφέγγει ακόμα ό,τι καλό διαθέτουμε εντός μας.

Σε ένα μικρό χωριό του ορεινού Ρεθύμνου, τον Φουρφουρά, οι γιοί και οι κόρες των 560 μόλις κατοίκων του δέχτηκαν την ευεργεσία μιας αναπάντεχης τύχης. Χωρίς να το ξέρει, κάποιος βαριεστημένος δημόσιος υπάλληλος του υπουργείου Παιδείας σφράγισε πριν από λίγα χρόνια τον διορισμό στο χωρίο τους ενός τέτοιου ξεχωριστού δασκάλου, του Άγγελου Πατσιά.

Ο νεαρός δάσκαλος δεν είδε αυτόν τον διορισμό του στην άκρη του πουθενά σαν μια καταναγκαστική προσγείωση, σαν δυσάρεστο πάρεργο εν όψει μιας ευνοϊκότερης μετάθεσης ή σαν μια ευκαιρία για ατελείωτη ραστώνη.

Αντιθέτως! Διέθεσε και διαθέτει μέχρι σήμερα ό,τι φωτεινότερο κρύβει η ψυχή του. Μακριά από κάθε λογική κέρδους - βλέπε αντιπαροχή υπό την μορφή μισθού, προσωπικής προβολής και ό,τι παρόμοιο σκεφθεί ο κακοπροαίρετος νους μας - άνοιξε στους ολιγάριθμους μαθητές του την αυλαία ενός εντελώς καινούργιου κόσμου, χαρίζοντας τους την σπάνια ευκαιρία να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Στην άκρη το "εβδομαδιαίο πρόγραμμα"
Και τι δεν έκανε ο ευφάνταστος αυτός δάσκαλος! Και πρώτα από όλα έγκαιρα πήρε την ορθή και γενναία απόφαση να αποδράσει από τα ασφυκτικά όρια του γραφειοκρατικού «Εβδομαδιαίου Προγράμματος» που ορίζει το Υπουργείο Παιδείας. Στο δικό του σχολείο αποφάσισε πως κράτος και εξουσία θα είχαν οι ανάγκες και οι νόμοι της παιδικής ηλικίας και όχι το στενάχωρο πλαίσιο του νομοθέτη. Έβαλε τα τυχερά Φουρφουργιανάκια στις φτερούγες του και ξεκίνησαν όλοι μαζί την πτήση τους προς τον ευαίσθητο ουρανό της Φαντασίας – ή προς τον φανταστικό ουρανό της Ευαισθησίας, αν προτιμάτε.

Μέσα στα λίγα χρόνια που ο Άγγελος Πατσιάς είναι δάσκαλος στο 4θέσιο Δημοτικό σχολείο Φουρφουρά πραγματοποίησε ένα μικρό θαύμα.

Δεν στάθηκε στις ανεπάρκειες της ελληνικού κράτους, αγνόησε τις αβελτηρίες της δημόσιας παιδείας, υπερπήδησε κάθε βολική δικαιολογία προκειμένου να αρκεστεί στο νόμο της ήσσονος προσπάθειας. Οργάνωσε το παλιό σχολείο του χωριού, μεταμορφώνοντας το από ένα εγκαταλειμμένο οίκημα σε σχολείο του 21ου αιώνα. «Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων» το ονόμασε και βάλθηκε να το φτιάξει.

Ζωγράφισε φωτεινούς και έγχρωμους τους τοίχους, πλούτισε την βιβλιοθήκη του, έφερε υπολογιστές. Μα πάνω από όλα αποφάσισε να μάθει στα παιδιά αληθινά "γράμματα", παναπεί να ξυπνήσει εντός τους τον αχόρταγο προσανατολισμό προς το Καλό και το Ωραίο.

Γι' αυτό και βάλθηκε να μάθει τα παιδιά να τραγουδούν, να νοιώθουν την ποίηση, να παίζουν θέατρο, να χορεύουν - μέχρι και "μάχη χορευτικών συγκροτημάτων" διοργάνωσε ο αθεόφοβος! Οργάνωσε τους μικρούς του μαθητές για καλλιεργούν μποστάνια και να φτιάξουν το δικό τους κοτέτσι. Κατόπιν τους έμαθε να πουλάνε την παραγωγή τους - αυγά, καρπούζια και λαχανικά - προκειμένου να εξασφαλίσουν χρήματα για τα έξοδα του σχολείου. Κανονικό πρότυπο αυτοδιαχείρισης δηλαδή.

Διαβάζω στο Διαδίκτυο την άποψη του για την εκπαίδευση.

"Η εκπαίδευση", λέει ο Άγγελος Πατσιάς, "κρύβεται στα απλά πράγματα. Εγώ αυτό που έκανα είναι να πειραματίζομαι". Και συνεχίζει: "Δεν θέλει φόβο στον πειραματισμό και μάλλον αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πάντα όμως να έχουμε ως γνώμονα ότι τα παιδιά δεν θα ζημιωθούν από τους πειραματισμούς. Λάθη θα γίνουν, τα παιδιά δείχνουν κατανόηση. Ο δάσκαλος δεν είναι θεός. Είναι κάτι το οποίο κινείται ανάμεσά τους πολλές ώρες την ημέρα και ο ένας μαθαίνει από τον άλλο".

Τέλος, μεταξύ των πολλών άλλων, o Άγγελος Πατσιάς δημιούργησε, κλέβοντας ώρα από τον "εξωσχολικό" του χρόνο, μια διαδικτυακή εκπαιδευτική τηλεόραση για τα παιδιά. Την Φουρφουρά Web TV!

Η Φουρφουρά Web TV δεν είναι απλά μια ακόμη διαδικτυακή τηλεόραση ανάμεσα στις χιλιάδες που μπορεί να βρει κανείς σήμερα στο Ίντερνετ. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: αποτελεί έναν δίαυλο επαφής και επικοινωνίας των παιδιών με την υπόλοιπη Κρήτη, με την Ελλάδα και – γιατί όχι; - με όλο τον κόσμο. Μέσα από αυτήν τα παιδιά αυτοσχεδιάζουν, δημιουργούν, αλλά επίσης λύνουν τις απορίες τους, μαθαίνουν εξ αποστάσεως… Πάνω από όλα τα παιδιά το διασκεδάζουν. Αρκεί να επισκεφτεί κανείς τον σχετικό διαδικτυακό τόπο – site επί το … ελληνικότερον - για να διαπιστώσει, ότι όσα γράφω είναι αλήθεια μέχρι κεραίας.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο κόσμος μας λειτουργεί με γνώμονα την ανισότητα στα όνειρα και τις προοπτικές των ανθρώπων καμιά δημοκρατία και δικαιοσύνη δεν λειτουργεί. Έχεις αναρωτηθεί, άραγε αναγνώστη μου, τι είδους ισονομία ορίζει ο Θεός, η Τύχη, το Κισμέτ, η φυσική επιλογή, το Κάρμα - ή έστω ό,τι πιστεύει ο καθένας - ανάμεσα στο παιδάκι που γεννιέται σε μια εύπορη αστική οικογένεια στα προάστια της Αθήνας και στα παιδιά ενός μεροκαματιάρη αγρότη ή κτηνοτρόφου σε κάποιο απομονωμένο χωρίο των συνόρων;

Τα παιδιά του Φουρφουρά γεννήθηκαν με τα σύνορα τους κατ’ αρχήν κλειστά στην αποδημία των ονείρων και της ίσης ευκαιρίας. Αναλογιστείτε τα δεδομένα και προβλέψτε τις δυνατότητες: ένα ορεινό χωριό 500 ανθρώπων που στην πλειονότητα είναι υπερήλικες χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, λασπόδρομοι, το Ρέθυμνο χιλιόμετρα μακριά και στη γλώσσα του χωρίου πολλές λέξεις, όπως "κινηματογράφος», «θέατρο», «συναυλία», «λεωφόρος» κ.ά., χωρίς αντίκρισμα. Τα παιδιά του Φουρφουρά έπρεπε να τρέξουν, αμέσως αφότου γεννήθηκαν, αν ήθελαν να «προλάβουν» τους συνομηλίκους τους των πόλεων. Βλέπεις οι τελευταίοι είχαν όλον τον χρόνο, πρώτα να μπουσουλήσουν, μετά να σηκωθούν στα δυο τους πόδια και να μάθουν με την ησυχία τους να περπατούν. Κι όμως η παρουσία ενός μόνου ανθρώπου, του δάσκαλου Άγγελου Πατσιά, έφτασε να ανατρέψει την προδιαγεγραμμένη μοίρα των παιδιών, κατάφερε να ανοίξει ρωγμές στην απομόνωση τους και να εγγράψει οριστικά στην καρδιά τους στέρεες παρακαταθήκες για το μέλλον. Με άλλα λόγια, ο εμπνευσμένος δάσκαλος μπόρεσε να ακυρώσει τα βαρίδια της καταγωγής και να αποκαταστήσει μια κάποια πιο δίκαια κανοναρχία στην πτήση της ζωής τους.

Μα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Δεν ξέρω και εγώ στ’ αλήθεια, αναγνώστη μου. Ίσως να ματαιοπονώ γράφοντας τούτες τις σκέψεις, για να διεκδικήσω φρούδες απαντήσεις σε μάταιες απορίες. Φερ’ ειπείν σε τούτα τα χρόνια της δημόσιας ρητορείας και της ιδιωτικής ιστορίας, όπου όλα τριγύρω είναι «ωραία κιόλας ερείπια»2, τι μπορούμε να λογαριάσουμε για Πράξη; Κι ακόμη: ποια Πράξη, μέσα σε τούτο το ετοιμόρροπο σκηνικό μες στο οποίο περιφέρουμε κομπάρσο τη ζωή μας, μπορεί να σταθεί όρθια σαν αλεξικέραυνο;

Ζούμε στα χρόνια, που το τιποτένιο κάνει μεγάλο σαματά. "Πάμε ΠΟΥΘΕΝΑ, να δούμε ΚΑΝΕΝΑΝ για να πούμε ΤΙΠΟΤΑ", είναι το σλόγκαν της νέας εποχής. Η βιαστική πλειοψηφία, που ξεχαρμανιάζει μπροστά στους ήρωες της lifestyle υποκατάστατης πραγματικότητας, έχει τυφλά και κωφά τα αισθητήρια της για τέτοιες λογής Πράξεις, όπως τούτο το ευαίσθητο δασκαλίκι του νεαρού Άγγελου. Μοιάζει για αυτούς αποκοτιά, γραφικότητα, καπρίτσιο ή τέλος πάντων μια ασήμαντη και δυσδιάκριτη ψηφίδα στο οπτικό τους πεδίο. Στο βάθος ίσως και να την αγνοούν, επειδή γίνονται ενοχλητικοί όσοι επιμένουν ακόμα να θυμίζουν πως είμαστε φτιαγμένοι για να γίνουμε Άνθρωποι ...

Εκπληκτικέ Άγγελε Πατσιά, αν μπορούσε η φωνή μου να φτάσει μεμιάς από εδώ τον παγωμένο βορρά της Ελλάδας μέχρι τον Φουρφουρά της ορεινής Ρεθυμνίας, θα ήθελα να σου φωνάξω αληθινέ μου Δάσκαλε, για ό,τι κάνεις, τα λόγια του Ποιητή:

"Κι όρθια η Πράξη σαν αλεξικέραυνο".

Υ.Γ1. Λίγους μήνες πριν πεθάνει ρώτησαν σε μια τηλεοπτική συνέντευξη τον Γιώργο Ζαμπέτα τι θυμάται από την ζωή του. Ο θυμόσοφος μάγκας, ρούφηξε το τσιγάρο του, ζύγισε το ζάρι της μνήμης και απάντησε στον έκπληκτο δημοσιογράφο: «Εξόν από την μάνα και τα παιδιά μας, τι νομίζεις ότι θα θυμόμαστε ρε; Κανά καλό δάσκαλο, την πρώτη γκομενίτσα και κανένα μερακλίδικο τραγούδι…».

Υ.Γ2. Ότι σταδιακά μεταλλασσόμαστε από οργανωμένη κοινωνία ανθρώπων σε ένα σαθρό, αλλοπρόσαλλο, ετοιμόρροπο και χωρίς ευδιάκριτο αξιακό σύστημα συνονθύλευμα τυχαίων συνοδοιπόρων, φαίνεται και από την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει η πλειοψηφία στους δασκάλους. «Τεμπέληδες που κάθονται τρεις μήνες το χρόνο», «δασκαλάκοι», «μίζεροι» και άλλα τέτοια παρόμοια συνηθίζουν για τους δασκάλους αρκετοί. Κάποιοι μάλιστα προχωρούν ακόμη παραπέρα: αποκαθηλώνουν τον δάσκαλο στα μάτια του μικρού παιδιού τους με την παραμικρή ευκαιρία. Διόλου δεν αντιλαμβάνονται το κακό που κάνουν στην αθώα παιδική ψυχή των σπλάγχνων τους (υπέρ των οποίων a propo ισχυρίζονται πως κόπτονται και πασχίζουν). Μιας και στο παιδί πρώτα οικοδομείς το εναλλακτικό και ύστερα γκρεμίζεις το υπάρχον. Τακτική μπουλντόζας και αντιπαροχής δεν χωράει στη ψυχή των παιδιών μας! Ψιλά γράμματα θα μου πεις αναγνώστη μου. Όμως, στις λεπτομέρειες παίζεται το παιχνίδι της ζωής…

Το πρώτο ολισθηρό βήμα για την αμορφωσιά και την απανθρωπιά της κοινωνίας - και ό,τι αυτές συνεπάγονται - είναι η αντιφατική στάση που τηρούμε έναντι των δασκάλων – και κατ’ επέκταση της Παιδείας. Από τη μια, τους εμπιστευόμαστε ό,τι πιο πολύτιμο, εύθραυστο και σπάνιο αξιωθήκαμε ποτέ να αποκτήσουμε: τη ψυχή των παιδιών μας. Επιπλέον, με κάθε ευκαιρία αναγνωρίζουμε τη σπουδαιότητα του λειτουργήματος τους. Από την άλλη, παραμένουμε πεισματικά και εξαρχής προκατειλημμένοι και απαξιωτικοί μαζί τους. Σκεφθείτε μοναχά πόσες φορές έχετε ακούσει ή και ξεστομίσει την ατάκα "τι ξέρει τώρα ο δασκαλάκος;". Επιτρέψτε μου να πω – όχι ότι χρειάζονται αυτόκλητους υπερασπιστές οι δάσκαλοι - πως ενίοτε ξέρει πολλά περισσότερα από πολλούς τριγύρω μας που τους έχει αποχαυνώσει η lifestyle παρέλαση της τηλεόρασης.

Είναι σίγουρο πως δεν αξίζουν όλοι οι «δάσκαλοι» να λέγονται δάσκαλοι, όπως δεν αξίζει λ.χ. να λέγονται γιατροί όλοι οι "γιατροί", δικαστές όλοι οι "δικαστές" και εν τέλει όλοι οι «άνθρωποι» άνθρωποι. Χωρίς αμφιβολία στην εκπαιδευτική κοινότητα λαθροβιώνουν αρκετοί που δεν έχουν αντιληφθεί στο ελάχιστο πόσο σπουδαίος είναι ο ρόλος τους και ποια επίδραση μπορεί να έχει διαχρονικά η παρουσία τους στους ανθρώπους, την αγωγή των οποίων τους εμπιστεύονται οι γονείς και η κοινωνία. Ωστόσο, αναπόφευκτα παιδεία και σχολείο δεν έχουν νόημα χωρίς τον δάσκαλο, όπως δεν νοείται δικαιοσύνη και δικαστήριο χωρίς τον δικαστή ή υγεία και νοσοκομείο χωρίς τον γιατρό.

Μόνο αν η κοινωνία και οι εκάστοτε Εξουσίες αναγνωρίσουν με ολοφάνερο και ανυπόκριτο τρόπο την αξία του δασκάλου, υπάρχει ελπίδα η εκπαιδευτική κοινότητα να βρει το θάρρος και την αποφασιστικότητα να ξεφορτωθεί από τέτοιους λογής λαθρεπιβάτες. Εν τέλει χρειάζονται και κάποια υπομόχλιο συμπαράσταση οι δάσκαλοι για να εννοήσουν, να προστατέψουν και να αναδείξουν το κύρος της ευθύνης να είσαι δάσκαλος.

Οι δάσκαλοι – και ιδίως οι νέοι δάσκαλοι, τα είκοσι οχτώ χρονών αγόρια και κορίτσια που βλέπω περιτριγυρισμένα από τα πολύβουα μελίσσια των παιδίων στις αυλές των δημοτικών σχολείων - πρέπει να πάψουν να ακροβατούν στο τεντωμένο σκοινί μιας τέτοιας αντίφασης: από τη μια λειτουργοί, από την άλλη απαξιωμένοι από την κοινωνία και νεόπτωχοι με 900 ευρώ μισθό από το Κράτος. Γιατί αν "όλα έχουν παιχτεί, προτού γίνουμε δώδεκα χρονών", όπως σοφά διαισθάνθηκε ο Γάλλος ποιητής Charles Péguy, τότε ο δάσκαλος είναι κάτι περισσότερο από αυτό για το οποίο τον προορίζει η προκρούστεια γραφειοκρατική αντίληψη του Υπουργείου Παιδείας. Είναι τυχαίο που ο Πλάτωνας στην Ιδανική Πολιτεία του ιεράρχησε πρώτο τον Δάσκαλο στην κορυφή της κοινωνίας;

Υ.Γ3. Θερμή παράκληση να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Φουρφούρα Web TV (http://fourfourastv.blogspot.com). Προσπαθήστε να στείλετε με κάθε τρόπο (e-mail στη διεύθυνση του angelpats@gmail.com, συγχαρητήρια επιστολή στο σχολείο του χωριού κλπ) σ' αυτόν τον άνθρωπο ένα μήνυμα συμπαράστασης, ένα μικρό μπράβο, μια ευχή. Το αξίζει! Ο ίδιος - σεμνός καθώς φαίνεται - δεν επιδίωξε ποτέ του την προβολή. Ωστόσο, την αξίζει όσο κανείς άλλος! Ιδίως αυτές τις στιγμές όπου η κατήφεια και η απαισιοδοξία που γέννησε η οικονομική κρίση σκιάζουν το μικρό του άστρο στον ουρανό μας.

#tutorpool



Προβολή #tutorpool σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

15 Δεκεμβρίου 2011

τιμωρούν τους φτωχούς

The IMF must realise that, in Greece, the treatment is worse than the disease

It's clear that punishing the poor will only deepen the recession – so why are the IMF technocrats intent on further austerity?
greek protest
During an official visit to the LSE in November 2008, the Queen asked a professor why economists had failed to predict the financial crash, the most dramatic event in recent economic history. The professor's answer is not known. A year later, after a British Academy seminar, eminent economists answered by blaming "a failure of the collective imagination of many bright people, both in this country and internationally, to understand the risks to the system as a whole."
Yesterday the IMF reported that the Greek economy had "taken a turn for the worse" against its earlier predictions. The growth forecast for 2011 was revised downwards from -4% to -6% for 2011 and to -3% for 2012. The 2011 deficit, predicted at 7.5% of GDP, has now been revised to 9%. Greek officials expect it to be more than 10%. Public debt was 130% of GDP in 2009. The IMF predicts now that it would peak at 187% in 2013 and fall to 152% of GDP by 2020, if all measures imposed on Greece succeed. This is unlikely. The selling off of the remaining public assets has yielded very little and negotiations with private creditors who were asked to accept a 50% writedown by the EU October summit have stalled. It will take 10 years, the IMF reports, for Greece to close the competitiveness gap. It will take much shorter to destroy the Greece we know.
The IMF accepts that its forecasts failed badly and blames the government for not fully committing to the programme, institutional and legal hurdles to reform as well as lack of vigour in tax collection. According to Poul Thomsen, the mission chief, the IMF is blameless for the failure of the austerity package it imposed. But unlike the Queen's interlocutors, the IMF cannot claim that this failure was sudden or unpredictable. This will be the fifth successive year of recession, with the Greek economy contracting up to -20% over the period.
Yet the IMF announced more of the same medicine, following Mae West's saying that "you can not get enough of a good thing". Further austerity amounting to ¤20bn of public spending cuts will be imposed between 2012 and 2015. Around 150,000 civil servants will lose their jobs, unemployment will rise to 19% (but then who believes the IMF predictions?), the already slashed salaries, pensions and social services will be cut further. The minimum wage will be reduced and collective bargaining abolished. This is an image of hell passing as the road to heaven.
The IMF has admitted the failure of its forecasts but doesn't accept responsibility. How badly must the policies misfire before they accept that the treatment is worse than the disease? You don't need to be a Nobel prize-winning economist to know that taking money out of the pockets of impoverished people (civil servants' salaries have been cut by up to 50%) will deepen the recession and destroy any prospects of recovery. But the IMF technocrats are unable to admit that their theories show a "failure of collective imagination".
Will the IMF admit at least that they are destroying millions of lives? The macroeconomic figures are staggering; the social consequences are much worse. Ordinary Greek people have paid a heavy price for the consistent failure of the political and economic elites and the perverse persistence of IMF policies. Unprecedented increases in unemployment, poverty, homelessness, mental illness and criminality are destroying social bonds, reminding us of the catastrophes of the 1930s. The 30s analogy is also borne out by the participation of the extreme rightwing and xenophobic LAOS party in the Athens coalition government. When the far-right Freedom party of Jörg Haider entered the Austrian coalition government in 2000, the EU states were outraged and imposed diplomatic sanctions. In Greece, the EU and IMF conditions led to the entry of the extremists into government.
Only one point of the IMF report seems to bear any relationship with reality. The fund accepts indirectly that popular resistance to the measures has contributed to the failure to meet the targets. The "can't pay won't pay" movement, the "outraged" who occupied the squares of Greece for months, showing direct democracy in action – now repeated elsewhere in the Occupy sites – the electricians not prepared to cut the supply of people if they cannot pay the poll tax illegally collected through electricity bills, have shown that ordinary people can frustrate the plans of mighty powers.
The Queen's "naive" question can have only one answer: the neoliberal economics of austerity and punishment of the weakest in our society is not a road to knowledge or prosperity. The Greek people are asking the same question of the IMF technocrats. In doing so, they are fighting for the future of another Europe not much in evidence in European summits.


14 Δεκεμβρίου 2011

Το πειραματοζωο Ελλην


Βλέποντας ξανά αυτό το βιντεάκι (πριν δυο μήνες είχε κυκλοφορήσει ) με έζωσαν μαύρα φίδια.
Αν τότε είχα γελάσει, πικρά είναι η αλήθεια,τώρα θορυβήθηκα.
Γιατί κατά μία έννοια αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο περήφανος κατά τ' άλλα Έλληνας, αφού πρώτα έχωσε μερικά φάσκελα κι έριξε μερικές χριστοπαναγίες έσκυψε το κεφάλι και παρακολουθεί μαρμαρωμένος.
Τι περιμένει λοιπόν;Τους σωτήρες;Αυτούς δηλαδή που στον αποστειρωμένο χώρο τους, πίσω απ' το χονδρό τζάμι, παρακολουθούν την  πορεία του πειραματόζωου;

Η αδιαφορία μεγάλου μέρους της κοινωνίας, σε τέτοιες μαύρες σκέψεις με οδηγεί.
Εκτός και αν περιμένουν, όπως πάντα,τους λίγους να βγάλουν τα κάστανα απ' την φωτιά.
Κι αυτό είναι χειρότερο..

"αδελφές του ελέους"

 enet.gr

έδιωξαν 27 άπορους άστεγους λίγο πριν από τα Χριστούγεννα

Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα η καθολική μονή των «Αδελφών του Ελέους», με τη συνδρομή της Εισαγγελίας και της Αστυνομίας, απομάκρυνε χθες 27 άπορους άστεγους, μεταξύ τους κι ένα κοριτσάκι 9 ετών, που είχαν βρει καταφύγιο στο ερειπωμένο κτήριο - σκάνδαλο του πρώην νοσοκομείου «Αγιος Παύλος» στην οδό Φράγκων, στη Θεσσαλονίκη.
Την κοινωνική κατάληψη στο κτήριο, για το οποίο ξοδεύτηκαν περί τα 12 εκατ. ευρώ για να γίνει υγειονομική μονάδα αλλά έμεινε γιαπί, ξεκίνησαν τον Οκτώβριο ο 70χρονος ημιπληγικός συνταξιούχος των 700 ευρώ Θανάσης Γεωργιάδης και ο 48χρονος Βούλγαρος σκηνοθέτης που επιβιώνει ως μπογιατζής, Λιούμπεν Αλέξιεφ. Της έδωσαν το όνομα «Επιβίωση» και κάλεσαν εκεί όσους αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, άστεγους και άπορους, για να βρουν καταφύγιο.
Ομως οι «Αδελφές του Ελέους» προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη και κατέθεσαν μηνυτήρια αναφορά. Διατάχτηκε διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για να διαπιστωθεί αν το κτήριο τελούσε υπό κατάληψη και στην περίπτωση που αυτό συνέβαινε, υπήρχε εντολή να εκκενωθεί. Η κατάληψη του κτηρίου ήταν ήδη γνωστή από τον Οκτώβριο στις αστυνομικές αρχές της πόλης.
Ετσι χθες, στις 7 το πρωί, δύο διμοιρίες των ΜΑΤ έφτασαν στο κτήριο και απομάκρυναν τους 27 από τους 38 άστεγους και άπορους που είχαν βρει καταφύγιο σ' αυτό, καθώς οι υπόλοιποι δεν βρίσκονταν εκεί. Ολοι προσήχθησαν στο αστυνομικό τμήμα της οδού Δωδεκανήσου, αλλά αφέθηκαν ελεύθεροι, χωρίς να κινηθεί διαδικασία ακόμη και για όσους δεν διέθεταν νόμιμα έγγραφα.
«Στο κτήριο έμενε κι ένα ζευγάρι με το 9χρονο κοριτσάκι τους», λέει ο Λιούμπεν Αλέξιεφ. «Το σπίτι τους κάηκε πριν από λίγες μέρες και δεν είχαν πού να μείνουν. Γι' αυτό και βρήκαν καταφύγιο στην "Επιβίωση"», τονίζει. Τους 27 καταληψίες προσφέρθηκε να φιλοξενήσει σε δύο ξενοδοχεία της πόλης η Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης, που ανταποκρίθηκε σε κάλεσμα της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης. Ομως μπορεί να παράσχει φιλοξενία μόνο για 3 μήνες. «Εμείς θα επιστρέψουμε», λέει ο Λ. Αλέξιεφ. «Στο κτήριο βρήκαν καταφύγιο άστεγοι άνθρωποι. Πού θα μείνουν; Στο δρόμο; Θα επιστρέψουμε κι ας μας ξαναβγάλουν οι καλόγριες», λέει.
Την απομάκρυνση των αστέγων από την Αστυνομία καταδικάζουν με ανακοινώσεις τους ο Συνασπισμός, ο βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης και οι «Οικολόγοι Πράσινοι».

13 Δεκεμβρίου 2011

Απεργία Χαλυβουργών


αναδημοσίευση από omniatv
Νίκη στον αγώνα των Χαλυβουργών!
ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ: Η καρδιά της εργατικής τάξης χτυπά στο Θριάσιο. ΑΠΕΡΓΙΑ,Τρίτη 13/12. Με απόφασή του το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας, ύστερα από σύσκεψη δεκάδων φορέων και εργαζομένων, αποφάσισε 24ωρη Απεργία σε όλο το Θριάσιο, την Τρίτη 13/12/2011 και συγκέντρωση στην Πλατεία Ηρώων Ελευσίνας στις 10 π.μ. της ίδιας ημέρας.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ!
ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ!
Ενάμιση μήνα οι απεργοί της Χαλυβουργίας βρίσκονται στην πύλη του εργοστασίου. Ενάμιση μήνα το εργοστάσιο παραμένει κλειστό και περιφρουρημένο! Τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να κάμψει το ηθικό των απεργών. Ούτε οι απειλές του Μάνεση, ούτε οι απολύσεις, ούτε οι ψεύτικες υποσχέσεις των Κουτρουμάνηδων, ούτε ο φόβος μη μείνουν τα παιδιά τους χωρίς γάλα.
Όταν ένας αγώνας δίνεται για τη ζωή και την αξιοπρέπεια δεν υπάρχουν περιθώρια οπισθοχώρησης. Αυτό δεν κατάλαβαν οι βιομήχανοι και τα τσιράκια τους και γι’ αυτό έφαγαν τα μούτρα τους. Πίστεψαν πως οι χαλυβουργοί θα δεχτούν αδιαμαρτύρητα την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας μέσα στο εργοστάσιο, με το πρόσχημα της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης της επιχείρησης. Πως θα φοβηθούν με τις πρώτες 34 απολύσεις στέλνοντας τους δικαστικούς κλητήρες στα σπίτια των απεργών. Πως θα τους κατατρομοκρατήσουν αναγκάζοντας τους να ανοίξουν το εργοστάσιο άρον άρον, με τις υπόλοιπες 16 απολύσεις. Μάταιος ο κόπος τους! Από τις 31 Οκτώβρη ως σήμερα το εργοστάσιο παραμένει κλειδωμένο, κι οι εργάτες από την πύλη φωνάζουν ή όλοι στη δουλειά ή κανένας! Από την πύλη ενός εργοστασίου, από την κατειλημμένη πύλη της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», οι εργάτες προλετάριοι στέλλουν μήνυμα, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και ελπίδας σε όλους τους εργαζόμενους: NO PASARAN!
Αυτό το μήνυμα το έχει αγκαλιάσει η εργατική τάξη και όλος ο λαός. Ένα πρωτόγνωρο δίκτυο αλληλεγγύης, υλικής και ηθικής υποστήριξης, έχει σαρώσει την χώρα. Επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία εργαζομένων, σχολεία, σχολές, εργατικές συλλογικότητες και άνεργοι, ο καθένας όπως μπορεί, κινητοποιείται για να στηρίξει την ηρωική μάχη που δίνεται στην Ελληνική Χαλυβουργία. Το μεγάλο βάρος το επωμίζονται οι ίδιοι οι απεργοί, στερούμενοι το μισθό τους επί ενάμιση μήνα και στηριζόμενοι μοναχά στην ταξική αλληλεγγύη. Αυτός όμως ο αγώνας μας αφορά όλους! Οι εργοδότες σε συνεργασία με την μνημονιακή κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης, που πήρε την εξουσία για να επιβάλλει ότι δεν κατάφερε να επιβάλλει το καταρρέον σκιάχτρο της προηγούμενης κυβέρνησης, σαρώνουν πρώτα τα εργοστάσια και τους μεγάλους εργασιακούς χώρους επιβάλλοντας συνθήκες ζούγκλας. Αν τους αφήσουμε να νικήσουν τώρα, σειρά θα έχουν όλοι οι υπόλοιποι, μέχρι να μην αφήσουν τίποτα όρθιο σε κανένα τόπο δουλειάς.
Τώρα είναι η ώρα, ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια , να αποδείξουμε πως η εργατική τάξη ξέρει και μπορεί να παλεύει ενωμένη σαν μια γροθιά. Να δείξουμε πως μπορούμε να οργανωθούμε και να χτίσουμε την ενότητα μας μέσα από τα δικά μας ανεξάρτητα όργανα μάχης και συσπείρωσης όλων των καταπιεσμένων. Να τσακίσουμε την πουλημένη γραφειοκρατία και τα τσιράκια των αφεντικών Να κόψουμε τον βήχα σε κάθε Μάνεση που ορέγεται απολύσεις!
Για να ανακληθεί κάθε απόλυση στην Χαλυβουργία. Για να μην εφαρμοστούν αλλά και να καταργηθούν παντού οι ελαστικές σχέσεις εργασίας! Κάθε επιχείρηση που κλείνει ή απολύει να καταλαμβάνεται, να ανοίγουν τα βιβλία της και να μπαίνει από τον έλεγχο των ίδιων των εργατών!
Όλοι οι επιμέρους αγώνες και απεργίες πρέπει να οδηγηθούν σε μια μεγάλη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για να ανατρέψουμε την μνημονιακή κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά και κάθε άλλη αστική κυβέρνηση! Για να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και το χρέος τους! Να το διαγράψουμε ολόκληρο και να απαλλοτριώσουμε το κεφάλαιο και την εκκλησιαστική περιουσία για να ζήσει ο λαός!
Να ανοίξουμε το δρόμο για την εξουσία των Εργατικών Συμβουλίων!Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών
 omniatv.com

12 Δεκεμβρίου 2011

χωρίς φόβο



Αναδημοσίευση απο Thepressproject.gr
Του Κώστα Λαπαβίτσα
Όταν υπέγραψε το Μνημόνιο, η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα σε πορεία Αργεντινής. Για να κρατήσει τη χώρα πάση θυσία μέσα στο πλαίσιο του σκληρού νομίσματος, αποδέχτηκε δάνεια με επαχθή επιτόκια και όρους αποπληρωμής. Εκχώρησε μέρος της εθνικής κυριαρχίας στην τρόικα επιβάλλοντας λιτότητα για να εξασφαλιστούν πρωτογενή πλεονάσματα και να μειωθεί σταδιακά το δημόσιο χρέος. Αποδέχτηκε επίσης την ανάγκη για περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποιήσεις. Τέτοια μέτρα χαρακτήρισαν την καταστροφική πορεία της Αργεντινής από το 1998 μέχρι το 2001.
Μόνο που στην Ελλάδα οι εξελίξεις είναι ταχύτερες και βιαιότερες. Η μείωση του ΑΕΠ το 2010-11 θα είναι περίπου 10%. Αν προσθέσουμε και το 2009, η συρρίκνωση θα φτάσει το 12%, ενώ προβλέπεται συνέχεια το 2012. Η κατάσταση θυμίζει τη Μεγάλη Κρίση της δεκαετίας του 1930. Και μεταφράζεται σε τραγωδία για του μισθωτούς, τους συνταξιούχους, αλλά και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Οι εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, που έχουν αποδειχτεί πιό αξιόπιστες από της τρόικας, λένε ότι η ανεργία θα ξεπεράσει το 1200000. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από την άλλη, κλείνουν με πρωτοφανείς ρυθμούς.
Η καταστροφή οφείλεται ξεκάθαρα στο πρόγραμμα ΔΝΤ/ΕΕ/ΕΚΤ. Αφενός, χτυπήθηκε σκληρά η συνολική ζήτηση μέσω των κρατικών περικοπών, της αύξησης των φόρων και της μείωσης μισθών και συντάξεων. Αφετέρου, οι τράπεζες περιόρισαν την παροχή ρευστότητας για να γίνει η ‘απομόχλευση’ και να ισχυροποιηθούν οι ισολογισμοί τους. Στις δύο αυτές μυλόπετρες συντρίφτηκαν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, οδηγώντας την ανεργία στα ύψη.
Το αποτέλεσμα ήταν όμως και η αποτυχία του ίδιου του προγράμματος διότι με τέτοια ύφεση οι στόχοι για το έλλειμμα δεν επιτυγχάνονται, ενώ η δυναμική του χρέους είναι πλέον εκτός ελέγχου. Καθόλου δεν πρέπει να ξενίζει η μεγάλη υστέρηση εσόδων το 2011. Η οποία οδήγησε σε οξύτατη αντιπαράθεση με την τρόικα στις αρχές Σεπτεμβρίου, παρ’ ότι η τελευταία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση της χώρας. Δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί χειρότερα σχεδιασμένα προγράμματα σταθεροποίησης από το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο. Και μόνο η φαεινή ιδέα της ατομικής συλλογής αποδείξεων για να υπάρξει έκπτωση φόρου δείχνει ότι φτιάχτηκαν στο πόδι. Διότι για να λειτουργήσει το μέτρο θα έπρεπε να προσληφθούν στρατιές εφοριακών για να ελέγχουν τα εκατομμύρια των αποδείξεων. Αφού κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο, εμφανίστηκαν ακόμη και παράπλευρες αγορές αποδείξεων μεταξύ επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα το κράτος να χάσει μεγάλα έσοδα από επιστροφές φόρων. Στα ΜΜΕ και αλλού όμως, τα αποτελέσματα αυτής της καραμπινάτης ανοησίας παρουσιάζονται ως ένδειξη της αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να δεχτεί μεταρρυθμίσεις.
Αντιμέτωπη με τις νέες πιέσεις της τρόικας και της Γερμανίας, η ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε άτακτα προβαίνοντας σε εξαγγελίες που δείχνουν ότι χάθηκε κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου δεν θα βελτιώσει τη λειτουργία της οικονομίας, ενώ θα αποφέρει αμελητέα μείωση του χρέους, ακόμη κι αν επιτευχθεί ο εξωπραγματικός στόχος των 5 δις ευρώ για το υπόλοιπο του 2011. Οι μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο θα χτυπήσουν κι άλλο τη ζήτηση και θα εντείνουν την ανασφάλεια. Η επιβολή του νέου φόρου ακίνητης περιουσίας είναι βαθειά άδικη, μεταμορφώνει τη ΔΕΗ σε φοροσυλλέκτη και δύσκολα θα πετύχει το στόχο των 2 δις ευρώ.
Από την άλλη, η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και η μείωση των μισθών είναι άκρως απίθανο να φέρουν ουσιαστική άνοδο της ανταγωνιστικότητας και ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα. Για να υπάρξει οικονομικός δυναμισμός απαιτούνται εκτεταμένες επενδύσεις, νέες τεχνολογίες, καινοτομία στην παραγωγή, βελτίωση της παιδείας, προστασία των εργαζομένων και ούτω καθεξής. Χωρίς τη συστηματική παρέμβαση του κράτους σε όλα τα επίπεδα, αυτές οι συνθήκες δεν διασφαλίζονται. Αντί να δράσει θετικά, η κυβέρνηση απειλεί να περιορίσει κι άλλο τις δημόσιες επενδύσεις. Παράλληλα καταστρέφει μοχλούς αποτελεσματικής παρέμβασης στην οικονομία, όπως το ΙΓΜΕ και το ΕΘΙΑΓΕ, προσβλέποντας σε μηδαμινή εξοικονόμηση δαπανών. Πρόκειται για αυτοχειρία άνευ προηγουμένου στην ιστορία της Ελλάδας.
Όλα αυτά χωρίς καν να αναφέρουμε τις τράπεζες που βρίσκονται σε δεινή θέση λόγω του όγκου των κρατικών ομολόγων που διακρατούν, αλλά και των επισφαλειών που συσσωρεύονται εξαιτίας της ύφεσης. Να σημειωθεί ότι οι τράπεζες στα δύο χρόνια της κρίσης, αντί να μειώσουν, αύξησαν το ποσοστό δημόσιου χρέους στα χαρτοφυλάκιά τους. Ο χαμηλότοκος δανεισμός από την ΕΚΤ σε συνδυασμό με τον υψηλότοκο δανεισμό προς το δημόσιο απέφερε σημαντικά, αν και επισφαλή, κέρδη. Η κυβερνητική επιλογή της παραμονής στην ΟΝΕ και η παράλληλη αναζήτηση δανεισμού με οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος εξυπηρέτησαν κυρίως τις τράπεζες. Χωρίς τα δάνεια που παίρνει το ελληνικό κράτος, αλλά και τη ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ, η μετοχική αξία των ελληνικών τραπεζών θα ήταν κοντά στο μηδέν.
Όσο η κυβέρνηση και η τρόικα εντείνουν το πρόγραμμα λιτότητας το επόμενο διάστημα, τόσο εντονότερα θα γίνονται τα φαινόμενα αποσάθρωσης. Η χώρα αρχίζει να μοιάζει την Αργεντινή προς το τέλος του μαρτυρίου της. Ήδη εμφανίστηκαν δίκτυα άμεσης ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών στα κοινωνικά στρώματα που χειμάζονται. Παρατηρείται επιστροφή στις αγροτικές ασχολίες, κλασική ένδειξη οικονομικής οπισθοδρόμησης. Η παιδεία και η υγεία παρουσιάζουν εικόνα προϊούσας αποσύνθεσης. Εντείνεται η κοινωνική ανομία με έξαρση των κλοπών και της βίας. Είναι διάχυτη η αγανάκτηση και η απόγνωση.
Προκύπτει λοιπόν αβίαστα το συμπέρασμα ότι, ακόμη κι αν εκταμιευτεί η έκτη δόση, μόνο από θαύμα θα ικανοποιηθούν οι όροι για τις δόσεις του Δεκεμβρίου 2011, ή του Μαρτίου 2012. Η λογική των πραγμάτων οδηγεί στην αθέτηση πληρωμών στο δημόσιο χρέος, πράγμα που περιμένουν οι διεθνείς αγορές και άρα το σπρεντ κινείται στο απίστευτο επίπεδο των 2000 μονάδων βάσης. Σ’ αυτή την περίπτωση είναι λογικό να ακολουθήσει και έξοδος από την ΟΝΕ, σπάζοντας τη δεσμά του σκληρού νομίσματος. Δεν υπάρχει εξάλλου αμφιβολία ότι η ΟΝΕ είναι μη βιώσιμη με τη σημερινή της μορφή και οι δραστικές αλλαγές σε συνολικό επίπεδο είναι θέμα χρόνου.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα αποδείχτηκε ιστορικό σφάλμα που οδηγεί σε μαρασμό. Η χώρα μπήκε στο καταστροφικό πλαίσιο της ΟΝΕ εξυπηρετώντας μόνο τα συμφέροντα των τραπεζών και ορισμένων μεγάλων επιχειρήσεων. Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της τρόικας επίσης πήγασε από τον συντηρητικό πυρήνα του σκληρού νομίσματος, αλλά γι’ αυτό ακριβώς το λόγο έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Στην πράξη η τρόικα ωθεί την Ελλάδα σε αθέτηση πληρωμών και έξοδο από την ΟΝΕ. Οι εξελίξεις αυτές θα φέρουν μεν μεγάλη αναταραχή, αλλά θα επιτρέψουν στην ανάκαμψη να αρχίσει.
Δυστυχώς όμως η χώρα βρίσκεται μπροστά στην αναταραχή με ήδη εξασθενημένη οικονομία. Πρόκειται για τεράστια ζημία που προκλήθηκε από το Μνημόνιο και τις άλλες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Τα πράγματα περιπλέκονται επίσης από την πλήρη αναξιοπιστία των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και των μηχανισμών εξουσίας. Συνεπώς η επερχόμενη αλλαγή απειλεί να δημιουργήσει φαινόμενα πρωτοφανούς κοινωνικής διάλυσης, που ίσως ξεπεράσουν κι αυτά της Αργεντινής.
Η απάντηση είναι βγουν μπροστά οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται ότι η αθέτηση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ είναι απαραίτητα στοιχεία της λύσης του προβλήματος. Και που θα πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους ώστε να γίνουν αυτά με συντεταγμένο τρόπο αποφεύγοντας την κοινωνική καταστροφή. Με αποφασιστική πολιτική ηγεσία, τα λαϊκά και εργατικά στρώματα μπορούν να λύσουν την κρίση, αλλάζοντας παράλληλα την κοινωνία προς όφελος της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται μετωπικός πολιτικός σχηματισμός με επίκεντρο την Αριστερά.
Το μέτωπο θα προχωρήσει καταρχήν σε στάση πληρωμών, χωρίς να αποδεχτεί τόκους υπερημερίας. Θα προβεί κατόπιν σε λογιστικό έλεγχο του χρέους για να αποφασιστεί σε δημοκρατική βάση τι θα αποπληρωθεί και τι όχι. Θα διαπραγματευτεί τέλος με κυρίαρχο τρόπο με τους πιστωτές για να κλείσει η πληγή όσο πιό γρήγορα γίνεται. Αν στηριχτεί στη λαϊκή βούληση και συμμετοχή, τα όπλα του δεν θα είναι ευκαταφρόνητα. Περιλαμβάνουν τη δυνατότητα να κηρυχθεί μεγάλο μέρος του δανεισμού μη νομιμοποιημένο, ιδίως αυτού από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Η ελληνική Βουλή μπορεί ακόμη να αλλάξει με μονομερή πράξη τους όρους αποπληρωμής των ομολόγων δεδομένου ότι ο μεγάλος όγκος τους διέπεται από την ελληνική νομοθεσία.
Η διαγραφή του χρέους θα δώσει ανάσα στην ελληνική οικονομία, αλλά η έξοδος από το ευρώ θα απαιτήσει πολύ πιό συντεταγμένη αντιμετώπιση. Η καταιγίδα θα κρατήσει μερικούς μήνες, μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης. Θα πρέπει να περάσουν οι τράπεζες υπό δημόσια ιδιοκτησία για να μην καταρρεύσουν. Να τεθούν αυστηροί έλεγχοι στις κεφαλαιακές ροές. Να ληφθούν δοικητικά μέτρα για να αντιμετωπιστούν οι άμεσες ανάγκες σε καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα. Να γίνει αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου για να στηριχτούν τα εργατικά και τα φτωχότερα στρώματα. Να κινητοποιηθεί η νομισματική πολιτική για να καλυφθεί το πρωτογενές έλλειμμα και να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι, αφού σπάσουν τα δεσμά του σκληρού νομίσματος, η ανάκαμψη μπορεί να είναι ταχεία. Ανακτάται η εσωτερική αγορά, μειώνεται η εξάρτηση από τις εισαγωγές, τονώνεται η εξαγωγική ισχύς και, το κυριότερο, δημιουργείται η δυνατότητα να προστατευτεί η απασχόληση. Το επιχείρημα που συχνά ακούγεται, ότι η Ελλάδα δεν θα ανακάμψει όπως η Αργεντινή γιατί δεν έχει  μεγάλες εξαγωγικές δυνατότητες σε αγροτικά προϊόντα, είναι έωλο. Οι χώρες που ξεφεύγουν από τη χρηματοπιστωτική μέγγενη ανακάμπτουν η κάθε μία ανάλογα με τις ιδιομορφίες της οικονομίας της, όπως είναι φυσικό. Αλλά ανακάμπτουν.
Η πραγματικη σημασία της εμπειρίας της Αργεντινής για την Ελλάδα είναι διαφορετική. Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να αρκεστεί στη μισοτελειωμένη αλλαγή της Αργεντινής, αλλά να την ολοκληρώσει. Ο Κίρτσνερ απάλλαξε τη χώρα του από το βραχνά του ΔΝΤ, χωρίς όμως να ανατρέψει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε ουσιαστικότερη κοινωνική αλλαγή προς όφελος της εργασίας, χτυπώντας το νεοφιλελευθερισμό στην Ευρώπη. Ένα ριζοσπαστικό αριστερό μέτωπο μπορεί να κάνει βαθειές στρατηγικές τομές στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλάζοντας παράλληλα εκ βάθρων το κράτος και το πολιτικό σύστημα. Μπορεί να αναζωογονήσει τον παραγωγικό ιστό βάζοντας τη χώρα σε τροχιά προόδου και φέρνοντας πιό κοντά το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει κατάσταση έκτακτης ανάγκης που είναι αποτέλεσμα του τραγικού σφάλματος της συμμετοχής στην ΟΝΕ, της επιβολής λιτότητας, αλλά και της συνολικής αποτυχίας της άρχουσας τάξης και του πολιτικού προσωπικού της. Η επίλυση της κρίσης είναι όμως απολύτως εφικτή, με παράλληλη κοινωνική αλλαγή υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, αρκεί να βγουν μπροστά οι δυνάμεις που έχουν συναίσθηση ευθύνης και δε φοβούνται αυτό που έρχεται. Όσο γι’αυτούς που έφεραν τη χώρα στην παρούσα κατάσταση, ας θυμούνται ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να μην έχει βρει ακόμη τη φωνή του, αλλά όλα τα παρατηρεί και τα καταγράφει.

11 Δεκεμβρίου 2011

42 μέρες

 Κυριακή μεσημέρι στην πύλη της χαλυβουργίας.Αρκετός κόσμος για συμπαράσταση.Γιορτή για τα παιδιά των εργατών λίγο ποιο μέσα.Στολισμένο και το δενδράκι με πολύχρωμα μπαλόνια.
Στα μεγάφωνα κοφτή βραχνή φωνή δίνει τον τόνο...
"Σαράντα δύο μέρες απεργία Χριστούγεννα θα κάνουμε στην χαλυβουργία"!


στην ίδια βάρκα



Πως φθάσαμε ως εδώ;
Δυο χρόνια τρόικας και ο κοινωνικός αυτοματισμός απογειώνεται.
Άνεργοι ενάντια σε "προσωρινά" εργαζόμενους
ημιαπασχολούμενοι  απέναντι σε συμβασιούχους αορίστου χρόνου
ιδιωτικοί υπάλληλοι-δημόσιοι υπάλληλοι
και πάει λέγοντας...

Και απογοήτευση,μεγάλη απογοήτευση...
"δεν γίνεται τίποτα,δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε" το άκουσα πολλές φορές σήμερα που βγήκαμε στην λαϊκή της γειτονιάς για να μαζέψουμε τρόφιμα για τους απεργούς της χαλυβουργίας.

Κι όμως γέμισε ένα αυτοκίνητο με ζαρζαβατικά
έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη από φτωχούς ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι το 1% έχει ξεπεράσει προ πολλού την κόκκινη γραμμή.

Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι το 99%...


ψήφισμα-κάλεσμα ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων Ν,Κόσμου(8/12)

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
Αυτό που γίνεται εδώ και ένα μήνα στην Χαλυβουργία Ελλάδας είναι μια αναπαράσταση σε μικρή κλίμακα αυτού που αρχίζει να παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας σε όλη την ελληνική κοινωνία. Μετά τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, που είδαν μέσα σε 4 μήνες τα εισοδήματά τους να μειώνονται περισσότερο από 30% και περιμένουν τις απολύσεις, ήρθε η σειρά του ιδιωτικού τομέα. Οι εργοδότες, αφού έχουν πάρει αέρα από την επίθεση του κράτους σε όλα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και με αφορμή την κρίση δεν θέλουν να αφήσουν τίποτα όρθιο.
Και δε μιλάμε για εργοδότες που έχουν ένα μαγαζί ή μια μικρή επιχείρηση με λίγους εργαζόμενους, αγωνίζονται όπως όλοι μας από το πρωί μέχρι το βράδυ να βγάλουν το μεροκάματο και βλέπουν με αγωνία τα μαγαζιά τους να κλείνουν λόγω της ύφεσης. Μιλάμε για εργοδότες που όλα αυτά τα χρόνια κέρδιζαν και μάλιστα κέρδιζαν τρελά. Μιλάμε για ανθρώπους που ζουν σε ένα διαφορετικό κόσμο από αυτόν που ζούμε εμείς. Που τα οικονομικά τους δεδομένα κινούνται σε μια κλίμακα πάρα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που κινούνται τα δικά μας. Και τώρα που βλέπουν τα κέρδη τους να μειώνονται (προσοχή, τα κέρδη τους και όχι τις περιουσίες τους) απαντούν με τη γνωστή συνταγή:
τα δικά μας (τα κέρδη μας) δικά μας και τα δικά σας (οι μισθοί σας και οι δουλειές σας) δικά μας.
'Η διαφορετικά:
απολύσεις (θα δουλεύετε όσοι θέλουμε), ελαστική εργασία (θα δουλεύετε όποτε θέλουμε)
και μείωση μισθών (θα πληρώνεστε όσο θέλουμε).
Μερικοί μάλιστα έχουν προχωρήσει ακόμα περισσότερο και μας πληρώνουν όταν και όποτε θέλουν.
Αυτό έκαναν και στην Χαλυβουργία Ελλάδας. Απολύσεις, κατάργηση οκτάωρου και πενθήμερου, τρομακτική μείωση μισθών. Και αυτό έχει αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται σε όλη την ελληνική κοινωνία. Όλοι μας το έχουμε αντιμετωπίσει στη δουλειά μας ή (αν δεν το έχουμε αντιμετωπίσει ακόμα) το βλέπουμε να έρχεται. Ζούμε κάθε μέρα με την αγωνία ότι θα έρθει.
Η περίπτωση όμως της Χαλυβουργίας είναι και μια μικρογραφία αυτού που ελπίζουμε να γίνει σε όλη την ελληνική κοινωνία για να γλιτώσουμε από τη φτώχεια και την κοινωνική χρεωκοπία. Οι εργαζόμενοι εκεί δε μάσησαν. Αφού νίκησαν το φόβο και την απάθεια, αφού ξεπέρασαν τη λογική του ας κοιτάξουμε να δούμε τι θα κάνουμε για τον εαυτό μας και ας αφήσουμε τους άλλους, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Αποφάσισαν, όλοι μαζί και όχι με αντιπροσώπους, να ρισκάρουν να χάσουν κάτι τώρα παρά να τα χάσουν όλα ένας ένας στο (πολύ κοντινό δυστυχώς) μέλλον. Δε δέχτηκαν καμία απόλυση, ούτε την κατάργηση του οκτάωρου, ούτε να γυρίσουν στη δουλειά με μισθούς πείνας. Και είναι σε απεργία περισσότερο από ένα μήνα.
Η εργοδοσία, αφού χρησιμοποίησε όλα τα μέσα που είχε (δήθεν φιλικές συμβουλές να κοιτάξουν τις δουλειές τους, προφορικές και τηλεφωνικές απειλές, εξώδικα, μέχρι και την επιθεώρηση εργασίας) παίζει τώρα το τελευταίο της χαρτί: την πείνα. Σου λέει πόσο θα αντέξουν απλήρωτοι με τα έξοδα και τους λογαριασμούς να τρέχουν.
Και εδώ έρχεται ο δικός μας ρόλος. Ο ρόλος όλων των εργαζόμενων που αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση. Εμείς μπορούμε να τους στηρίξουμε και να γύρουμε αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ τους. Και όχι μόνο μπορούμε, αλλά πρέπει να τους στηρίξουμε. Γιατί αν νικήσουν αυτοί, θα το σκεφτεί πολύ για παράδειγμα ο γειτονικός Αγγελόπουλος της Χαλυβουργικής (που το 2004 έκανε το κομμάτι του με τα λεφτά του ελληνικού λαού) να κάνει τα ίδια. Αν νικήσουν αυτοί θα δούμε στην πράξη και οι υπόλοιποι ότι υπάρχει ένας απόλυτα ρεαλιστικός και πραγματοποιήσιμος  δρόμος, διαφορετικός από αυτόν που μας προτείνουν σαν μονόδρομο.
Για όλα τα παραπάνω σας καλούμε όλους
το Σάββατο 10/12/2011 στη λαϊκή του Νέου Κόσμου, Λαγουμιτζή και Σαρκουδίνου, στις 11:00 και την Κυριακή στο πάρκο Λαγουμιτζή στις 12:00
να δώσουμε όλοι ό,τι μπορούμε, μια σακούλα με τρόφιμα ή ό,τι άλλο μπορεί ο καθένας
και να τα πάμε στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας που απεργούν.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ Ν. ΚΟΣΜΟΥ
Κάθε Πέμπτη στις 19:00 στο δημοτικό καφενείο στο Παρκο Λαγουμιτζή-Χελντράιχ
http://nkosmos-sineleusi.blogspot.com
Τηλ: 6984331933, Ε-mail: nkosmos.sineleusi@gmail.com

9 Δεκεμβρίου 2011

"κάντε συλλήψεις"*


Εδώ έχω ένα παράδειγμα προσαγωγής απ' τον "σωρό".Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι είναι γνωστοί και συζητάνε,αλλά τσιμπάνε την κοπέλα.Μόλις αντιλαμβάνονται κάμερα ωρύονται:απαγορεύεται!αφήστε μας να κάνουμε την δουλειά μας!κινούνται εναντίον μου..
"αν κάνεις την δουλειά σου τι έχεις να φοβηθείς"του λέω και απομακρύνομαι..(19/10 στο μετρό Συγγρού-Φιξ)

Ντράπηκα γιατί δεν είχα το θάρρος να συμπαρασταθώ παραπάνω στο παιδί,να μάθω το όνομά της...θα μπορούσα να πάω έστω για μάρτυρας εάν χρειαζόταν.

Στην περίπτωση του Α.(@menacius) τελικά η μόνη κατηγορία που ασκήθηκε εναντίον του ήταν για "διατάραξη κοινής ειρήνης" αλλά δυο μέρες ταλαιπωρίας στα κρατητήρια και στις μεταγωγές,είναι μεγαλύτερη ποινή.

Η αλληλεγγύη είναι το κλειδί στην πόρτα κάθε παράνομης σύλληψης.
Και η συμπαράσταση σε κάθε διωκόμενο.Στο κατηγορητήριο για 17 παραπομπές στην Θεσσαλονίκη υπάρχει και το σύνθημα"ψωμί παιδεία ελευθερία η χούντα δεν τελείωσε το '73"!
Ήμουν  και εγώ εκεί προστρέχουν να υπογράψουν δεκάδες  άλλοι..









ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 17 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ
''ΑΞΙΟΠΟΙΝΗ ΠΡΑΞΗ'' ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ  ''ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ '73''! 
Η συλλογικότητα «ήμουν κι εγώ εκεί» που δημιουργήθηκε για την αντιμετώπιση των διώξεων σε βάρος 17 διαδηλωτών στην παρέλαση της 28ης Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη, παράθεσε σήμερα 7/12, συνέντευξη τύπου στο κτίριο της ΕΣΗΕΜΘ.
Στη συνέντευξη έγινε εκτενής αναφορά στο ιστορικό των διώξεων και στο πρωτοφανές να καλούνται σε απολογία διαδηλωτές, όχι γιατί προκάλεσαν επεισόδια ή βλάβες, αλλά γιατί διαδήλωσαν, και μάλιστα γιατί έλεγαν συνθήματα όπως το: «ψωμί-παιδεία-ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το '73». Επίσης, ότι οι 17 κλήθηκαν σε προκαταρκτική εξέταση με «κατηγορητήριο» το οποίο στοιχειοθετήθηκε από οπτικό υλικό, και ενώ «κατηγορούνται» για «αξιόποινες» πράξεις όπως τα συνθήματα και η παραμονή τους στο οδόστρωμα που παρεμπόδισε την παρέλαση, δεν έγινε καμία αυτόφωρη προσαγωγή εκείνη τη στιγμή που διαπιστωνόταν το «παράπτωμα».
Έγινε ενημέρωση ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αλληλέγγυων οι οποίοι έχουν δηλώσει ότι θα καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης.
Σημαντικότατο είναι το γεγονός ότι δεκάδες αλληλέγγυων, με απόφαση της συνέλευσης, πήγαν τις προηγούμενες ημέρες στη Γενική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης και κατέθεσαν δήλωση συνευθύνης, στην οποία αναφέρουν ότι ήσαν κι αυτοί εκεί, έλεγαν πολιτικά συνθήματα, δε θεωρούν ότι παρανόμησαν και μάλιστα ότι έγινε η παρέλαση (μόνον η στρατιωτική δεν έγινε με απόφαση της ηγεσίας τους) και ζητούν να πάει ο φάκελος στο αρχείο. Αν παρόλα αυτά οδηγηθούν οι 17 σε δίκη, δηλώνουν ότι ζητούν κι αυτοί να παραπεμφθούν σε δίκη. Ο αρμόδιος υπηρεσιακός παράγοντας πήρε τις σχετικές δηλώσεις από τους πρώτους που τις κατέθεσαν, βλέποντας όμως ότι είναι μεγάλος ο αριθμός των πολιτών οι οποίοι αυτοπροσφέρονται να δικαστούν σε περίπτωση που θα γίνει δίκη, αρνήθηκε να παραλάβει τις δηλώσεις των υπολοίπων. Είναι φανερό ότι η διογκούμενη συμπαράσταση στους 17 δημιουργεί προβλήματα στην αστυνομική και δικαστική εξουσία ως προς τον περαιτέρω χειρισμό του θέματος.
Σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ως προς τη δικαστική εξέλιξη του θέματος, η απάντηση ήταν ότι παρόλο που το «κατηγορητήριο» είναι σαθρό, κανείς δε μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια τη συνέχεια, δεδομένου ότι μπορεί να θελήσουν να υπάρξουν παραδειγματικές καταδίκες, προκειμένου να κάμψουν τις αγωνιστικές διαθέσεις του κόσμου και να καταστείλουν μέσω του εκφοβισμού τους επόμενους αγώνες, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι τα γεγονότα που πανελλαδικά συνέβησαν την 28η Οκτώβρη ήταν πρωτόγνωρα και για το ίδιο το κίνημα και ήταν η θρυαλλίδα της πτώσης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Στο κλείσιμο της συνέντευξης τύπου,  έγινε αναφορά και στη χθεσινή σύλληψη και κράτηση στην αστυνομία του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής και αγωνιζόμενων εργαζομένων στο Πόρτο Καρράς οι οποίοι έχουν μήνες να πληρωθούν.
Με αφορμή και αυτό το γεγονός, έκλεισε η συνέντευξη με τη «σημείωση» ότι όσο οξύνονται τα προβλήματα τόσο θα εντείνεται η καταστολή, τόσο λοιπόν θα πρέπει να δυναμώνουν οι αγώνες και η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση μεταξύ των αγωνιζόμενων.
Σημειώνουμε ενημερωτικά ότι ψηφίσματα συμπαράταξης, συμπαράστασης και αλληλεγγύης έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα από 60 φορείς (μεταξύ των οποίων ΑΔΕΔΥ, Ενιαίος Σύλλογος Διδακτ. Ερευνητ. Προσωπικού Α.Π.Θ., Δημοτ. Συμβούλιο Θεσ/νίκης, Δ.Ο.Ε., ΕΔΟΘ κ.ά.) ενώ το κείμενο συλλογής υπογραφών "Ημουν κι εγώ εκεί, στην Παρέλαση του Λαού" έχει υπογραφεί από περισσότερους από χίλιους πολίτες και στο κείμενο των πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών, λογοτεχνών έχουν συγκεντρωθεί ήδη αρκετές δεκάδες υπογραφές.

Στη συνέντευξη τύπου παραβρέθηκαν και δήλωσαν τη συμπαράταξη και τη συμπαράστασή τους στους 17 διωκόμενους η Δέσποινα Χαραλαμπίδου (αναπλ. γραμματέας ΕΚΘ), ο Απ. Παζάρας(γενικός γραμματέας ΕΔΟΘ), ο Τάσος Κουράκης(βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ), ο Γιώργος Γρόλλιος (Καθηγήτης Παιδαγωγικής, Πρόεδρος του Π.Τ.Δ.Ε. Α.Π.Θ.), ο Σπύρος Μαρκέτος (Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Α.Π.Θ.), ο Γιάννης Κούτρας (Περιφερειακός Σύμβουλος Κεντρ. Μακεδονίας), ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης (δημοτικός σύμβουλος Θεσ/νίκης), ο Γιάννης Αμανατίδης(μέλος Ε.Ε. της ΕΔΟΘ), ο Δημήτρης Σαραφιανός (μέλος του Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και εκπρόσωπος της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.), ο Νίκος Σαμανίδης (Γραμματέας ΣΥΝ Θεσ/νίκης), ο Θωμάς Κοροβίνης (εκπαιδευτικός-συγγραφέας), η Ελένη Μπιρμπίλη (συγγραφέας), ο Παναγιώτης Φραγκίδης (μέλος Γ.Σ. ΕΔΟΘ), ο Γιάννης Λαθήρας (μέλος Δ.Σ. Γ' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης), ο Μ. Λαμψίδης, πρ. πρόεδρος Δικηγ. Συλλόγου Θεσ/νίκης κ.ά.



Υπέροχο κείμενο και τίτλος από το βυτιο
 Σχετικά με την σύλληψη του Menacius, μέλους του Omnia Tv, οι πληροφορίες και το ιστορικό εδώ.
(δείτε ακόμη εδώ και εδώ )
Για το πώς γίνονται οι συλλήψεις στο σωρό, για το πώς αποφασίζονται οι κατηγορίες, για το τί συμβαίνει όσο κρατούνται άνθρωποι στη ΓΑΔΑ έχουν γραφτεί πολλά. Δεν έχω κάτι να προσθέσω, ανεβάζω απλά τα παραπάνω και στο βλογ γιατί «η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης», που λέει και η βαρύγδουπη παρλάτα της ένωσης αυτών που κάποτε υπήρξαν δημοσιογράφοι.
* τίτλος από εδώ
—————————————————————————————————————————–
[ Δύο κάπως άσχετα σχόλια μόνο:
**Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος**
Είναι σχεδόν μόνιμη η συζήτηση πλέον σε παρέες, καφενεία και διαδικτυακά πηγαδάκια. – Έχουμε χούντα. – Μην λαϊκίζεις. Δεν έχεις ζήσει, δεν έχεις ιδέα τί είναι χούντα. Σκέφτομαι τελικά, ζαλισμένος και χωρίς επιχειρήματα, ότι το πολίτευμα είναι ζήτημα οπτικής, με τον ίδιο περίπου τρόπο, που κατά τον ποιητή, η ευτυχία είναι ζήτημα ύψους.
Για μένα που πληκτρολογώ άνετος στον υπολογιστή μου, παρέα με ζεστό καφέ και φρέσκο φρούτο, υπάρχει δημοκρατία. Η σύλληψη του Menacius δείχνει απλά ότι μια δημόσια υπηρεσία ίσως δεν κάνει σωστά τη δουλειά της. Για τον Menacius και τους υπόλοιπους συλληφθέντες η παρασπονδία της δημόσιας υπηρεσίας, προσεγγίζει επικίνδυνα τον ορισμό του αυταρχικού κράτους.
Για μένα που το βράδυ θα βγω για το ουίσκι μου στην Κολοκοτρώνη ή τα Εξάρχεια, υπάρχει δημοκρατία. Περιπτώσεις όπως πχ. Μάριος Ζ., πράσινα σταράκια, ο άνθρωπος που χτύπησε στη ζαρντινιέρα είναι ευκαιρίες να μιλήσουμε για την αναδιάρθρωση μιας δημόσιας υπηρεσίας. Για τον Μάριο Ζ και τα υπόλοιπα παιδιά, το διοικητικό λάθος προσεγγίζει επικίνδυνα τον ορισμό του αυταρχικού κράτους.
Για μένα που ακούω τους δίσκους που μόλις κατέβασα, που πάω στον Κωτσόβολο να πληρώσω τη δόση μου, που πάω να αγοράσω ένα φούτερ στο Άττικα, υπάρχει δημοκρατία. Για τον 16χρονο συλληφθέντα που ο εισαγγελέας του φώναζε ότι «εσύ κατέστρεψες την Ελλάδα» (όπως έμαθα, μπορεί να μου λένε κ ψέματα δεν ξέρω), για τους υπόλοιπους συλληφθέντες που περιμένουν πάνω από 48 ώρες για να απολογηθούν τελικά όπως όπως, όλα αυτά μοιάζουν εκπληκτικά με το να ζεις σε αυταρχικό καθεστώς. Για μένα πάλι, ίσως να είναι κάποια γραφειοκρατικά προβλήματα στην απονομή της δικαιοσύνης.
Και πάει λέγοντας. Πράγματα γνωστά για όποιον ανήκει στον αναρχικό χώρο και ξέρει πώς συλλαμβάνονται τόσοι και τόσοι άνθρωποι, για όποιον έχει κατέβει σε πορεία και ξέρει πως αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές τα ΜΑΤ. Πράγματα με ελάχιστη σημασία για όποιον που και που πέφτει πάνω σ’ αυτά τα νέα και λέει αυτά συμβαίνουν κάπου αλλού, μακριά, πολύ μακριά.
Πράγματι λοιπόν δεν ζούμε σε αυταρχικό καθεστώς, δεν έχω δικαίωμα να χρησιμοποιώ ένα τέτοιο όρο. Ζούμε απλά σε νησίδες, σε μια επιλεκτική δημοκρατία που τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο συχνά λέει: Υπάρχει ελευθερία, υπάρχει δημοκρατία, υπάρχουν θεσμοί. Όχι όμως για όλους. Έχει και για σένα, αρκεί οι έξοδοί απ’ το σπίτι να έχουν ως τελικό προορισμό τη δουλειά, το μπαρ, τη θεία σου. Ως εκεί.
** ΣΕΠ **
Η σύλληψη του menacius έχει και άλλη μία ανάγνωση. Η σύλληψη ενός ανθρώπου, ενεργού μέλους της κοινότητας, που κάλυπτε για το Omnia TV τα όσα συνέβαιναν, με την κάμερα και το κινητό του, δείχνει ότι η πολλή ενημέρωση βλάπτει, αφού είναι εντελώς επικίνδυνο σπορ.
Λίγο πιο επικίνδυνο απ’ το κάθεσαι σ’ ένα στούντιο και να καταδικάζεις από μακριά κάποια επεισόδια που έχεις δει μόνο μέσα απ’ το γυαλί. Ενέργεια που έτσι κι αλλιώς, μοιάζει όλο και πιο δύσκολη, αφού άντε να ξεχωρίσεις τα πλάνα αρχείου απ’ τα κάθε φορά σημερινά. Ή άντε να καταδικάσεις τους 100 γνωστούς αγνώστους που τα σπάνε, όταν πάνε συνεχώς και μπλέκονται στα πλάνα κάτι άλλοι κουκουλοφόροι που συλλαμβάνουν. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά, μπορεί στο τέλος να καταδικάσεις την ίδια σου την αστυνομία.
Βέβαια, μπορείς πάντα να απολογηθείς όπως έκανε πρόσφατα άνθρωπος του Μέγκα για ένα παραποιημένο βιντεάκι. Δεν μπορείς όμως να απολογηθείς, γιατί δε βρίσκεις το λόγο να απολογηθείς, για το ότι αναπαράγεις χωρίς δεύτερη σκέψη τα δελτία τύπου της αστυνομίας. Επίσης δεν βρίσκεις το λόγο να απολογηθείς για ότι δεν αναφέρεις ποτέ κάτι για τις συνθήκες κράτησης στη ΓΑΔΑ ή για τις πάγιες πρακτικές της ελας.
Ρωτάνε και ξαναρωτάνε λοιπόν οι δημοσιογράφοι, υπαινισσόμενοι την σωστή απάντηση: «Μα είναι αξιόπιστα τα social media;» Το ερώτημα τίθεται φυσικά ανάποδα. Είναι αξιόπιστα τα παραδοσιακά μέσα;
Τέλος, διαβάζοντας και αυτό το δημοσίευμα των Νέων, αντιλαμβάνομαι ότι ακόμη ένα ερώτημα με βασανίζει, όχι χωρίς μια μεγάλη δόση κακίας και ειρωνείας: Αλλάζει δουλειά ο διάσημος δημοσιογράφος όταν υπουργοποιείται; ]