open season

Ο χειμώνας πέρασε!

Πολύ καλά πήγε η "μπίζνα" με τους χιλιάδες θαλασσοδαρμένους κακομοίρηδες πρόσφυγες και ΄παρατρεχάμενους.

Τώρα μας έμειναν τα ψίχουλα,πρόσφυγες που έγιναν πάλι "λαθραίοι" και πρέπει να καθαρίσουμε την τραπεζαρία και το σαλόνι για τους άλλους,που τους λέμε "τουρίστες"!

Κι αν τολμήσουν να διεκδικήσουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα,ξαμολάμε τα σκυλιά.

" Ή μαζί μου ή μ' αυτούς"λέει ο τοπικός άρχοντας δείχνοντας τους χρυσαυγίτες..

Οι ντόπιοι ξέρουν καλύτερα και με ονόματα υποκινητές και εκτελεστές.

παρελάσεις το ανάγνωσμα..

Το να κατεβαίνεις στο κέντρο της Αθήνας ημέρα μαθητικής παρέλασης, στις μέρες μας,μπορεί να θεωρηθεί μέχρι και γενναία πράξη!

Μαθητές; είδα κάτι λίγους ταλαίπωρος αλλά και κάποιους απ αυτούς να κάνουν βήμα με στρατιωτικά παραγγέλματα (ένα στο αριστερό,για όσους έχουν κάνει στρατό)

Διαδηλωτές; Μια φούχτα απ το παμε συμμετείχαν σε ένα  δρώμενο στον πεζόδρομο της Κοραή (μα ποιο πολύ νομίζω ότι βρέθηκαν εκεί για να μην χάσουν πόντους στο ..αριστερόμετρο αφού οι"άλλοι"είχαν καλέσει σε προσυγκεντρώσεις Προπύλαια και Κλαυθμώνος) και δεν είχαν καμιά διάθεση για διαδήλωση (το διέλυσαν πριν την λήξη της "παρέλασης"προς Ομόνοια μεριά.)
Και ελάχιστοι από συριζα-ανταρσυα που προσπάθησαν να βαδίσουν προς Σύνταγμα μετά το τέλος της "παρέλασης αλλά εμποδίστηκαν από τις  αστυνομικές δυνάμεις. (200 προς 1 πρέπει να τους έπαιζαν..)

Αστυνομία; Παντού και ειδικά στο γύρω απ' την πλατεία Συντάγματος χώρο (που παρεπιπτώντος δεν μπορούσες να προσεγγίσεις και ας ήσουνα γονέας ) όλων των ειδών και στολών με έμφαση στο ανέμελο (ασφαλίτες)

πως γίνεται κάποιος φασίστας

Η μετατροπή ενός ανθρώπου σε φασίστα δεν είναι μια απλή διαδικασία. Συνήθως παίρνει χρόνο. Ακολουθεί σχεδόν πάντα μια πατέντα, μια διαδικασία στην οποία αφού μπουν τα θεμέλια χτίζεις τα πατώματα μέχρι που φτάνεις στην κορυφή. Ορισμένες φορές η διαδικασία είναι τέτοια που δεν την καταλαβαίνει ούτε ο εμπλεκόμενος. Δεν λέει δηλαδή αύριο θα γίνω φασίστας, ούτε έχει μια ημερομηνία σταθμό την οποία γιορτάζει ως τα γενέθλια της φασιστικής του ζωής. Η μετατροπή ενός ανθρωπάκου-κάμπιας σε ναζιστική-πεταλούδα είναι μια σύνθετη διαδικασία την οποία σας παρουσιάζουμε:


Στάδιο πρώτο: Τα θεμέλια

Κάποτε σε μικρή ηλικία, όταν είσαι εντελώς εύπλαστος, διαβάζεις στα βιβλία της ιστορίας του δημοτικού για τις μάχες που έδιναν οι πρόγονοί σου. Λυρικές αναπαραστάσεις του τρόπου με τον οποίο αν και πάντα λιγότεροι κατάφερναν να εξουδετερώνουν όλους τους πανίσχυρους εχθρούς τους, τους Πέρσες, τους Τούρκους, τους Ιταλούς τους Γερμανούς. Ενδιάμεσα σου παραβάλλονται οι ενδείξεις της πολιτισμικής σου ανωτερότητας. Φωτογραφίες από κίονες, ναούς και αμφορείς που επιβεβαιώνουν αυτό που έχεις ακούσει και στο σπίτι σου: «όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες οι άλλοι τρώγαν βελανίδια». Κάπου εκεί αρχίζεις να ερωτοτροπείς με έναν παιδικό εθνικισμό. Βλέπεις τον εαυτό σου σαν τον επόμενο Καραϊσκάκη ή Κολοκοτρώνη, και δηλώνεις περήφανος για την καταγωγή σου και πρόθυμος να θυσιαστείς για την πατρίδα σου. Έχεις μάθει απ’ έξω όλες τις βασικές εκκλησιαστικές προσευχές κι ας μην καταλαβαίνεις τι λένε. Σταυροκοπιέσαι κάθε φορά που περνάς έξω από εκκλησία, ίσως να παρακολουθείς και το κατηχητικό, και για κάποιο λόγο πιστεύεις πως υπάρχει ένας θεός που προστατεύει την Ελλάδα σαν την δική του πατρίδα. Άλλωστε η εκκλησία έπαιζε πάντα καθοριστικό ρόλο στη μόρφωσή σου και ιδιαίτερα στην ιστοριογραφία της χώρας μας, η οποία παρά την ύπαρξη πολλών κατ’ όνομα αριστερών καθηγητών, διανοούμενων και ερευνητών δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τον χαρακτήρα της γεγονοτολογικής παράθεσης πολεμικών συγκρούσεων. Ιδιαίτερα όταν η αριστερή αντίστιξη στην εθνικιστικού τύπου ιστοριογραφία είναι η …Ρεπούση τα πράγματα δυσκολεύουν.

Στάδιο Δεύτερο: Η εφηβεία

Στην εφηβεία έχεις ήδη κατασταλάξει στην ομάδα που υποστηρίζεις με φανατισμό. Θέλεις να βλέπεις κρεμασμένα στα περίπτερα πρωτοσέλιδα που μιλάνε για την οπαδική σου μαγκιά και την ανωτερότητα σου από τους άλλους. Η αυξημένη σου λίμπιντο δεν κατευνάζεται με χειροπρακτικές μεθόδους, χρειάζεσαι κι άλλο. Βρίσκεις εκτόνωση στην βία με τους συμμαθητές σου. Γουστάρεις να ακούς ιστορίες από «πεσίματα» με κράνη, καδρόνια και μαχαίρια απέναντι στους «άλλους». Τα παιδιά από τον Σύνδεσμο είναι καλοί μάγκες, και η παρέα μαζί τους σε κάνει μάγκα κι εσένα. Με την ομάδα και την γκόμενα να σου τρώνε πολύ χρόνο από τη ζωή σου δεν έχεις κουράγιο να ασχοληθείς με τα πολιτικά. Άλλωστε όλοι κλέφτες και ψεύτες είναι, όπως είπε και ο μπαμπάς βλέποντας ειδήσεις χτες το βράδυ.

Στάδιο τρίτο: Η ενηλικίωση

Αφού είδες κι αποείδες να τελειώσεις το σχολείο πρέπει να δεις τι θα κάνεις στη ζωή σου. Ως άτομο διατηρείς ακέραιες τις βάσεις της μαζικής κουλτούρας που συνήθισες να καταναλώνεις. Η τηλεόραση είναι το αγαπημένο σου μέλος της οικογένειας, το διαδίκτυο βοηθάει για όλα τα άλλα και πράγματα όπως οι τέχνες και τα βιβλία δεν είναι για σένα. Γελάς ακόμα με τα ανέκδοτα για τους Αλβανούς που «κλέβουν την παράσταση» και για τους μαύρους που είναι μαύροι και όχι εσύ ρατσιστής. Μπορεί να είπες και στον κολλητό σου που έκατσε πολλές ώρες κάτω από τον ήλιο ότι έγινε σκούρος σαν «Πάκι». Αλλά ρατσιστής δεν είσαι.

Στάδιο τέταρτο: Η εργασία

Πήγες για δουλειά κι εσύ κάποια στιγμή όπως όλοι. Κακοπληρωμένος κι ανασφάλιστος, αλλά δεν πειράζει. Πρέπει να είσαι εργατικός. Έτσι λένε όλοι. Άλλωστε η εργατικότητα είναι ένα παράσημο που πρέπει ο άνδρας να διαθέτει. Είναι πιο σημαντικό κι από την αξιοπρέπεια. Το αφεντικό είναι καλό, αφού σου χτυπάει καμιά φορά την πλάτη φιλικά. Ενδιαφέρεται αυθεντικά για σένα και σου είπε ότι θα σε κάνει κάποια μέρα υπεύθυνο, αρκεί να συνεχίσεις να δουλεύεις σκληρά. Κάποτε είδες έναν περίεργο τύπο, μάλλον συνδικαλιστή, να σου λέει ότι πρέπει να πας στην απεργία. Δεν άφησες την πρόκληση αναπάντητη: «που να πάω στην απεργία; και το μεροκάματο που θα χάσω;» κι ύστερα γύρισες το κεφάλι και συμφώνησες με τον παλιότερο που σου είπε ότι οι συνδικαλιστές είναι ξεπουλημένοι που ζούνε μέσα στη χλιδή. Άλλωστε η Αριστερά πέθανε. Είδαμε τον κομμουνισμό που μόλις έπεσε γέμισαν τα κωλόμπαρα της Ελλάδας μας. Πουτάνες θα τις κάνουν τις μάνες μας;

Στάδιο πέμπτο: Η κρίση

Όλα κυλούν καλά. Συνεχίζεις να ψηφίζεις το κόμμα που σου υπέδειξε αυτός που σε έβαλε στη δουλειά. Συνεχίζεις να αδιαφορείς για την πολιτική και να κοιτάς την πάρτη σου. Όταν κάθεσαι στο μετρό ή στο λεωφορείο παρακαλάς να μην κάτσει στην άδεια θέση δίπλα σου εκείνος ο σκουρόχρωμος που βρωμάει. Κάποια στιγμή παρατηρείς ότι είναι πολλοί. «Πως την κατάντησαν έτσι την Ελλάδα;». Με ξένους δεν κάνεις παρέα. Εντάξει δεν είναι όλοι κλέφτες, υπάρχουν και ορισμένοι νοικοκυραίοι που σέβονται την χώρα μας, αλλά όχι και να σηκώσουν τη σημαία τα αριστούχα παιδιά τους. Άλλωστε το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» που τραγούδησες μεθυσμένος από εθνική υπερηφάνεια το 2004 το πιστεύεις ακόμα.

Έρχεται η κρίση και το αφεντικό σου, γεμάτο αληθινό πόνο, σου ανακοινώνει ότι δεν μπορεί να σε κρατήσει άλλο στη δουλειά γιατί δεν βγαίνει. Τα κέρδη του μειώθηκαν και αν μπορούσε να σε κρατήσει θα το έκανε, όμως τα πράγματα ζόρισαν. Αν αλλάξει κάτι θα σε ειδοποιήσει, όμως τώρα θα προτιμήσει να κρατήσει τους δύο Πακιστανούς που τους έχει να δουλεύουν με 300 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστους και παράνομους. Του λες ευχαριστώ που σου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψεις και τον αποχαιρετάς.

Κάτι αρχίζει να σαλεύει. Εσύ που τόσα χρόνια εργαζόσουν ακατάπαυστα και ήξερες τη δουλειά να πετιέσαι έξω από δυο ξυπόλητους βρωμιάρηδες; Αυτοί φταίνε. Τι δουλειά έχουν εδώ; Να πάνε στη χώρα τους. Εμείς δεν αντέχουμε άλλους. Αν μπορούσαμε να τους ταϊσουμε θα το κάναμε ευχαρίστως, αλλά όχι τώρα. Πρέπει να φύγουν. Όμως ποιος θα τους διώξει; Ένα γαμάτο blog που διάβασες προχτές έγραφε ότι όλοι οι πολιτικοί είναι προδότες και έχουν ξεπουλήσει με μυστικές συμφωνίες την χώρα. Πείθεσαι ότι αυτοί οι λαθρομετανάστες δεν ήρθαν από μόνοι τους. Τους έφεραν κάτι μεγάλα κεφάλια, που κατά σύμπτωση είναι Εβραίοι, για να καταστρέψουν την χώρα σου. Βλέπεις το κόμπλεξ αυτών που έτρωγαν τα βαλανίδια είναι μεγάλο και γι’ αυτό θέλουν να μας καταστρέψουν.

Κάτι πρέπει να γίνει όμως. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να το κάνουν γιατί είναι όλοι πουλημένοι. Οι λογαριασμοί τρέχουν και από τον ΟΑΕΔ δεν είχες κανένα νέο. Και εκείνος ο δημοτικός σύμβουλος που σου έλεγε ότι θα σε βολέψει κάπου δεν απαντά στα τηλέφωνα. Ο χρόνος πιέζει. Οι ξένοι ηγέτες μας κοροϊδεύουν. Ποιος θα δώσει τη λύση; Τους χρειάζεται ένα μάθημα. Ένα Γουδί. Ένας Παπαδόπουλος. Αυτός τουλάχιστον δεν έκλεβε.

Το βραδάκι κάθεσαι να δεις ειδήσεις. Βρίζεις την Τρέμη και τον Πρετεντέρη όταν σου λένε ότι πρέπει να πληρώσεις το χαράτσι. Όταν σου λένε ότι πρέπει να απελαθούν οι λαθρομετανάστες κατά σύμπτωση συμφωνείς μαζί τους. Δεν θέλεις να ακούσεις τίποτα άλλο. Πρέπει να γίνει κάτι. Τώρα. Δεν σε νοιάζει ποιος και πως θα το κάνει. Αρκεί να γίνει. Να φύγει ο βρωμιάρης που σου πήρε τη δουλειά. Να πάει στον αγύριστο. Κάπου στο youtube πήρε το μάτι σου έναν τύπο με ξυρισμένο κεφάλι να υπόσχεται κρεμάλα στους προδότες και δουλειά στους Έλληνες. Αυτό είναι. Μόνο αυτοί μπορούν να μας σώσουν!

Ναι αλλά αυτοί είναι νοσταλγοί του Χίτλερ που κατέκαψε την Ελλάδα, που βίασε και σκότωσε τους προγόνους σου. Λεπτομέρειες. Τώρα έχουμε κρίση, δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με την ιστορία. Άλλωστε δεν είδαμε προκοπή από τους δημοκράτες. Γιατί να μη δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό;

Στάδιο έκτο: Το πέρασμα στη δράση

Στις πρώτες εκλογές δειλά-δειλά ψήφισες Χρυσή Αυγή. Μιλώντας με τους φίλους σου επέμενες ότι δεν συμφωνείς μαζί τους, αλλά δεν ήξερες τι άλλο να ψηφίσεις. Η Παπαρήγα είναι βολεμένη, ο Τσίπρας έφερε τους μετανάστες και ο Καμμένος ήταν για χρόνια στην ΝΔ. Σε δημόσιες συζητήσεις αποκύρηττες τη βία, αλλά ήθελες να φάει ένα χαστούκι ο Πάγκαλος. Έκοψες και την καλημέρα που έλεγες με τον για χρόνια Αλβανό γείτονά σου και κρυφοχάρηκες όταν έμαθες ότι απολύθηκε κι αυτός και μάλλον θα πάει Αυστραλία. «Δεν είμαι ρατσιστής. Αυτοί με έκαναν» επαναλαμβάνεις μονότονα, ίσως από τύψεις. Απολάμβανες το χαστούκι του Ηλία στην Κανέλλη. Καλά της έκανε!

Ο Χρυσαυγίτης της γειτονιάς είναι καλό παιδί. Βοηθάει τις γριούλες, φροντίζει για την ασφάλειά μας και μας ενημερώνει για τα πολιτικά πράγματα. Πολύ θα ήθελες κι εσύ να του μοιάζεις. Να μοιράζεσαι κι εσύ τη σοφία του και τις απέραντες γνώσεις του για την Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα για τον τρόπο με τον οποίο φέρονταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στους εχθρούς και τους προδότες. Ενδίδεις στις παραινέσεις του να κατέβεις κι εσύ σε μια συγκέντρωση που θα γίνει για λίγους φίλους. Εκεί θα μας μιλήσει ένας συναγωνιστής που ξέρει πολλά γιατί ήταν στους καταδρομείς και είδε από μέσα τι παίζεται. Πηγαίνεις από συγκέντρωση σε συγκέντρωση και ξαφνικά νιώθεις πιο δυνατός. Το πνεύμα σου έχει γαλουχηθεί από τις ιστορίες που ακούς. Ένα δεύτερο σχολείο. Εκεί συναντάς και κάτι παλιόφιλους από το Σύνδεσμο. Τότε που την πέφτατε μαζί σε κάνα πιτσιρίκι για να του πάρετε το κασκόλ της αντίπαλης ομάδας. Νιώθεις το σώμα σου να δυναμώνει κάθε φορά που φοράς το ραμμένο από Πακιστανούς, μαύρο μπλουζάκι που σου χάρισε ο νέος σου φίλος για ενθύμιο. Στις δεύτερες εκλογές είσαι πια σίγουρος για την επιλογή σου. Χρυσή Αυγή και τα μυαλά (;) στα κάγκελα. Να μάθουν αυτοί οι αριστεροί και οι προδότες. Αγαπημένη σου φράση το «αν γουστάρεις τους λαθρομετανάστες να τους πάρεις σπίτι σου».

Ο υπαρχηγός του υπαρχηγού του πυρηνάρχη κρίνει ότι είσαι έτοιμος για το επόμενο στάδιο. Βία αυτοί, βία κι εμείς. Πρέπει όμως να είσαι πειθαρχημένος. Με στρατιωτικό τρόπο. Τον εξοπλισμό σου τον παίρνεις από τους συναγωνιστές. Τώρα το λοστάρι που κρατάς είναι η προέκταση του ανδρισμού σου. Θα τους γαμήσεις όλους. Δεν σε σταματάει τίποτα. Ακούς με προσοχή τους εμπειρότερους και δεν παρεκκλίνεις από τις εντολές τους. Αν πετύχεις όμως κανέναν αλλοδαπό κοντά στη γειτονιά σου μπορεί να πάρεις την πρωτοβουλία να του δώσεις και καμιά κλωτσιά.

Στάδιο έβδομο: Η ολοκλήρωση

Αγαπάς την χώρα σου παθολογικά. Εκνευρίζεσαι όταν βλέπεις να την ξεπουλάνε στους ξένους, μισείς όποιον την επιβουλεύεται. Πιστεύεις ότι είσαι πατριώτης. Εθνικιστής πατριώτης. Γιατί να το κρύψεις άλλωστε. Είσαι εθνικιστής περήφανος και αγέρωχος. Καταβροχθίζεις τα βιβλία που σου έδωσαν να διαβάσεις και αρχίζεις να παίρνεις μέρος ενεργά στις συζητήσεις. Είσαι πια σίγουρος για κάποια πράγματα: Ο Χίτλερ ήταν φιλέλληνας, το ολοκαύτωμα δεν υπήρξε, κι αν ακόμα υπήρξε καλώς έγινε, οι κομμουνιστές είναι εβραίοι και μπολσεβίκοι, οι δημοκράτες πουλημένοι και βολεμένοι και μόνο ο Στρατός μπορεί να δώσει τη λύση. Αν όλα αυτά σε κάνουν φασίστα, τότε ναι είσαι φασίστας. Με κάθε ευκαιρία προσπαθείς να ανοίξεις πολιτική συζήτηση με φίλους, γνωστούς και άγνωστους. Να τους εντυπωσιάσεις με τις αποκαλύψεις που τόσο γρήγορα έμαθες, να τους διαφωτίσεις για το τι ήταν πραγματικά τα SS, ποιος ήταν ο Γκέμπελς και πόσο φιλέλλην ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Δεν δέχεσαι αντιρρήσεις. Αν κάποιος πάει να σου πει κάτι περνάς αμέσως στην αντεπίθεση: «Ερχόμαστε και θα σας λιώσουμε». Σκέφτεσαι σοβαρά να ξυρίσεις το κεφάλι σου. Στη γυναίκα σου θα πεις ότι το κάνεις για λόγους οικονομίας, το σαμπουάν ακρίβυνε και ο κουρέας χρεώνει 10 ευρώ το απλό κούρεμα. Μόλις μαζέψεις λίγα χρήματα θα πας να κάνεις δύο τατουάζ. Το ένα θα γράφει οπωσδήποτε «Η ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» κι ας μη θυμάσαι τι ακριβώς σημαίνει. Το άλλο θα είναι ένα τέλειο σχέδιο που ζωγράφισε ένας συναγωνιστής. Θα βγαίνουν κάτι φλόγες μέσα από ένα φοίνικα και γύρω-γύρω θα έχει κάτι «αρχαιοελληνικά» σχέδια.

Η ολοκλήρωση έρχεται όταν πείθεις έναν φίλο σου να βρει κι αυτός τη λύτρωση. Να βαφτιστεί μέσα στα άγια νερά της λευκής αδελφότητας, να μεταμορφωθεί σε ακούραστο πολεμιστή της πατρίδας και του έθνους. Να ακολουθήσει την δική σου εξέλιξη.

Και κάπως έτσι γίνεται ο άνθρωπος φασίστας

μαθητική παρέλαση;

Σήμερα δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψεις την αστυνομοκρατία που πηγάζει απ' τον φόβο των "επισήμων" για τις αντιδράσεις των πολιτών που ακόμα και τους γονείς των μαθητών δεν άφησαν να πλησιάσουν στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης.

Ετσι μεταξύ "συγγενών"και "μπράβων" γιόρτασε το κράτος την  επέτειο της εξέγερσης του '21..

.. Μέχρι και ελεύθερους σκοπευτές επιστράτευσαν ...μάλιστα!Α μπουζούριασαν και μερικούς (27) από εκπαιδευτικούς,γονείς,συλλογικότητες...για την δημοκρατία,μην φανταστείτε  τίποτα άλλο...

(Πάντα με άφηναν παγερά αδιάφορο οι κάθε λογής παρελάσεις
Στο σχολείο αποβολές,στο στρατό φυλακές..
Τώρα μάλλον αυτοκαταργούνται ή τουλάχιστον απομυθοποιούνται..γιατί τι να την κάνεις την παράτα χωρίς χειροκροτητές..)

"κάντε συλλήψεις"*

Εδώ έχω ένα παράδειγμα προσαγωγής απ' τον "σωρό".Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι είναι γνωστοί και συζητάνε,αλλά τσιμπάνε την κοπέλα.Μόλις αντιλαμβάνονται κάμερα ωρύονται:απαγορεύεται!αφήστε μας να κάνουμε την δουλειά μας!κινούνται εναντίον μου..
"αν κάνεις την δουλειά σου τι έχεις να φοβηθείς"του λέω και απομακρύνομαι..(19/10 στο μετρό Συγγρού-Φιξ)

Ντράπηκα γιατί δεν είχα το θάρρος να συμπαρασταθώ παραπάνω στο παιδί,να μάθω το όνομά της...θα μπορούσα να πάω έστω για μάρτυρας εάν χρειαζόταν.

Στην περίπτωση του Α.(@menacius) τελικά η μόνη κατηγορία που ασκήθηκε εναντίον του ήταν για "διατάραξη κοινής ειρήνης" αλλά δυο μέρες ταλαιπωρίας στα κρατητήρια και στις μεταγωγές,είναι μεγαλύτερη ποινή.

Η αλληλεγγύη είναι το κλειδί στην πόρτα κάθε παράνομης σύλληψης.
Και η συμπαράσταση σε κάθε διωκόμενο.Στο κατηγορητήριο για 17 παραπομπές στην Θεσσαλονίκη υπάρχει και το σύνθημα"ψωμί παιδεία ελευθερία η χούντα δεν τελείωσε το '73"!
Ήμουν  και εγώ εκεί προστρέχουν να υπογράψουν δεκάδες  άλλοι..

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 17 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ
''ΑΞΙΟΠΟΙΝΗ ΠΡΑΞΗ'' ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ  ''ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ '73''! 

Η συλλογικότητα «ήμουν κι εγώ εκεί» που δημιουργήθηκε για την αντιμετώπιση των διώξεων σε βάρος 17 διαδηλωτών στην παρέλαση της 28ης Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη, παράθεσε σήμερα 7/12, συνέντευξη τύπου στο κτίριο της ΕΣΗΕΜΘ.

Στη συνέντευξη έγινε εκτενής αναφορά στο ιστορικό των διώξεων και στο πρωτοφανές να καλούνται σε απολογία διαδηλωτές, όχι γιατί προκάλεσαν επεισόδια ή βλάβες, αλλά γιατί διαδήλωσαν, και μάλιστα γιατί έλεγαν συνθήματα όπως το: «ψωμί-παιδεία-ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το '73». Επίσης, ότι οι 17 κλήθηκαν σε προκαταρκτική εξέταση με «κατηγορητήριο» το οποίο στοιχειοθετήθηκε από οπτικό υλικό, και ενώ «κατηγορούνται» για «αξιόποινες» πράξεις όπως τα συνθήματα και η παραμονή τους στο οδόστρωμα που παρεμπόδισε την παρέλαση, δεν έγινε καμία αυτόφωρη προσαγωγή εκείνη τη στιγμή που διαπιστωνόταν το «παράπτωμα».

Έγινε ενημέρωση ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αλληλέγγυων οι οποίοι έχουν δηλώσει ότι θα καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης.

Σημαντικότατο είναι το γεγονός ότι δεκάδες αλληλέγγυων, με απόφαση της συνέλευσης, πήγαν τις προηγούμενες ημέρες στη Γενική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης και κατέθεσαν δήλωση συνευθύνης, στην οποία αναφέρουν ότι ήσαν κι αυτοί εκεί, έλεγαν πολιτικά συνθήματα, δε θεωρούν ότι παρανόμησαν και μάλιστα ότι έγινε η παρέλαση (μόνον η στρατιωτική δεν έγινε με απόφαση της ηγεσίας τους) και ζητούν να πάει ο φάκελος στο αρχείο. Αν παρόλα αυτά οδηγηθούν οι 17 σε δίκη, δηλώνουν ότι ζητούν κι αυτοί να παραπεμφθούν σε δίκη. Ο αρμόδιος υπηρεσιακός παράγοντας πήρε τις σχετικές δηλώσεις από τους πρώτους που τις κατέθεσαν, βλέποντας όμως ότι είναι μεγάλος ο αριθμός των πολιτών οι οποίοι αυτοπροσφέρονται να δικαστούν σε περίπτωση που θα γίνει δίκη, αρνήθηκε να παραλάβει τις δηλώσεις των υπολοίπων. Είναι φανερό ότι η διογκούμενη συμπαράσταση στους 17 δημιουργεί προβλήματα στην αστυνομική και δικαστική εξουσία ως προς τον περαιτέρω χειρισμό του θέματος.

Σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ως προς τη δικαστική εξέλιξη του θέματος, η απάντηση ήταν ότι παρόλο που το «κατηγορητήριο» είναι σαθρό, κανείς δε μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια τη συνέχεια, δεδομένου ότι μπορεί να θελήσουν να υπάρξουν παραδειγματικές καταδίκες, προκειμένου να κάμψουν τις αγωνιστικές διαθέσεις του κόσμου και να καταστείλουν μέσω του εκφοβισμού τους επόμενους αγώνες, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι τα γεγονότα που πανελλαδικά συνέβησαν την 28η Οκτώβρη ήταν πρωτόγνωρα και για το ίδιο το κίνημα και ήταν η θρυαλλίδα της πτώσης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Στο κλείσιμο της συνέντευξης τύπου,  έγινε αναφορά και στη χθεσινή σύλληψη και κράτηση στην αστυνομία του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής και αγωνιζόμενων εργαζομένων στο Πόρτο Καρράς οι οποίοι έχουν μήνες να πληρωθούν.

Με αφορμή και αυτό το γεγονός, έκλεισε η συνέντευξη με τη «σημείωση» ότι όσο οξύνονται τα προβλήματα τόσο θα εντείνεται η καταστολή, τόσο λοιπόν θα πρέπει να δυναμώνουν οι αγώνες και η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση μεταξύ των αγωνιζόμενων.

Σημειώνουμε ενημερωτικά ότι ψηφίσματα συμπαράταξης, συμπαράστασης και αλληλεγγύης έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα από 60 φορείς (μεταξύ των οποίων ΑΔΕΔΥ, Ενιαίος Σύλλογος Διδακτ. Ερευνητ. Προσωπικού Α.Π.Θ., Δημοτ. Συμβούλιο Θεσ/νίκης, Δ.Ο.Ε., ΕΔΟΘ κ.ά.) ενώ το κείμενο συλλογής υπογραφών "Ημουν κι εγώ εκεί, στην Παρέλαση του Λαού" έχει υπογραφεί από περισσότερους από χίλιους πολίτες και στο κείμενο των πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών, λογοτεχνών έχουν συγκεντρωθεί ήδη αρκετές δεκάδες υπογραφές.

Στη συνέντευξη τύπου παραβρέθηκαν και δήλωσαν τη συμπαράταξη και τη συμπαράστασή τους στους 17 διωκόμενους η Δέσποινα Χαραλαμπίδου (αναπλ. γραμματέας ΕΚΘ), ο Απ. Παζάρας(γενικός γραμματέας ΕΔΟΘ), ο Τάσος Κουράκης(βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ), ο Γιώργος Γρόλλιος (Καθηγήτης Παιδαγωγικής, Πρόεδρος του Π.Τ.Δ.Ε. Α.Π.Θ.), ο Σπύρος Μαρκέτος (Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Α.Π.Θ.), ο Γιάννης Κούτρας (Περιφερειακός Σύμβουλος Κεντρ. Μακεδονίας), ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης (δημοτικός σύμβουλος Θεσ/νίκης), ο Γιάννης Αμανατίδης(μέλος Ε.Ε. της ΕΔΟΘ), ο Δημήτρης Σαραφιανός (μέλος του Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και εκπρόσωπος της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.), ο Νίκος Σαμανίδης (Γραμματέας ΣΥΝ Θεσ/νίκης), ο Θωμάς Κοροβίνης (εκπαιδευτικός-συγγραφέας), η Ελένη Μπιρμπίλη (συγγραφέας), ο Παναγιώτης Φραγκίδης (μέλος Γ.Σ. ΕΔΟΘ), ο Γιάννης Λαθήρας (μέλος Δ.Σ. Γ' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης), ο Μ. Λαμψίδης, πρ. πρόεδρος Δικηγ. Συλλόγου Θεσ/νίκης κ.ά.

Υπέροχο κείμενο και τίτλος από το βυτιο

 Σχετικά με την σύλληψη του Menacius, μέλους του Omnia Tv, οι πληροφορίες και το ιστορικό εδώ.
(δείτε ακόμη εδώ και εδώ )
Για το πώς γίνονται οι συλλήψεις στο σωρό, για το πώς αποφασίζονται οι κατηγορίες, για το τί συμβαίνει όσο κρατούνται άνθρωποι στη ΓΑΔΑ έχουν γραφτεί πολλά. Δεν έχω κάτι να προσθέσω, ανεβάζω απλά τα παραπάνω και στο βλογ γιατί «η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης», που λέει και η βαρύγδουπη παρλάτα της ένωσης αυτών που κάποτε υπήρξαν δημοσιογράφοι.
* τίτλος από εδώ
—————————————————————————————————————————–
[ Δύο κάπως άσχετα σχόλια μόνο:
**Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος**
Είναι σχεδόν μόνιμη η συζήτηση πλέον σε παρέες, καφενεία και διαδικτυακά πηγαδάκια. – Έχουμε χούντα. – Μην λαϊκίζεις. Δεν έχεις ζήσει, δεν έχεις ιδέα τί είναι χούντα. Σκέφτομαι τελικά, ζαλισμένος και χωρίς επιχειρήματα, ότι το πολίτευμα είναι ζήτημα οπτικής, με τον ίδιο περίπου τρόπο, που κατά τον ποιητή, η ευτυχία είναι ζήτημα ύψους.
Για μένα που πληκτρολογώ άνετος στον υπολογιστή μου, παρέα με ζεστό καφέ και φρέσκο φρούτο, υπάρχει δημοκρατία. Η σύλληψη του Menacius δείχνει απλά ότι μια δημόσια υπηρεσία ίσως δεν κάνει σωστά τη δουλειά της. Για τον Menacius και τους υπόλοιπους συλληφθέντες η παρασπονδία της δημόσιας υπηρεσίας, προσεγγίζει επικίνδυνα τον ορισμό του αυταρχικού κράτους.
Για μένα που το βράδυ θα βγω για το ουίσκι μου στην Κολοκοτρώνη ή τα Εξάρχεια, υπάρχει δημοκρατία. Περιπτώσεις όπως πχ. Μάριος Ζ., πράσινα σταράκια, ο άνθρωπος που χτύπησε στη ζαρντινιέρα είναι ευκαιρίες να μιλήσουμε για την αναδιάρθρωση μιας δημόσιας υπηρεσίας. Για τον Μάριο Ζ και τα υπόλοιπα παιδιά, το διοικητικό λάθος προσεγγίζει επικίνδυνα τον ορισμό του αυταρχικού κράτους.
Για μένα που ακούω τους δίσκους που μόλις κατέβασα, που πάω στον Κωτσόβολο να πληρώσω τη δόση μου, που πάω να αγοράσω ένα φούτερ στο Άττικα, υπάρχει δημοκρατία. Για τον 16χρονο συλληφθέντα που ο εισαγγελέας του φώναζε ότι «εσύ κατέστρεψες την Ελλάδα» (όπως έμαθα, μπορεί να μου λένε κ ψέματα δεν ξέρω), για τους υπόλοιπους συλληφθέντες που περιμένουν πάνω από 48 ώρες για να απολογηθούν τελικά όπως όπως, όλα αυτά μοιάζουν εκπληκτικά με το να ζεις σε αυταρχικό καθεστώς. Για μένα πάλι, ίσως να είναι κάποια γραφειοκρατικά προβλήματα στην απονομή της δικαιοσύνης.
Και πάει λέγοντας. Πράγματα γνωστά για όποιον ανήκει στον αναρχικό χώρο και ξέρει πώς συλλαμβάνονται τόσοι και τόσοι άνθρωποι, για όποιον έχει κατέβει σε πορεία και ξέρει πως αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές τα ΜΑΤ. Πράγματα με ελάχιστη σημασία για όποιον που και που πέφτει πάνω σ’ αυτά τα νέα και λέει αυτά συμβαίνουν κάπου αλλού, μακριά, πολύ μακριά.
Πράγματι λοιπόν δεν ζούμε σε αυταρχικό καθεστώς, δεν έχω δικαίωμα να χρησιμοποιώ ένα τέτοιο όρο. Ζούμε απλά σε νησίδες, σε μια επιλεκτική δημοκρατία που τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο συχνά λέει: Υπάρχει ελευθερία, υπάρχει δημοκρατία, υπάρχουν θεσμοί. Όχι όμως για όλους. Έχει και για σένα, αρκεί οι έξοδοί απ’ το σπίτι να έχουν ως τελικό προορισμό τη δουλειά, το μπαρ, τη θεία σου. Ως εκεί.
** ΣΕΠ **
Η σύλληψη του menacius έχει και άλλη μία ανάγνωση. Η σύλληψη ενός ανθρώπου, ενεργού μέλους της κοινότητας, που κάλυπτε για το Omnia TV τα όσα συνέβαιναν, με την κάμερα και το κινητό του, δείχνει ότι η πολλή ενημέρωση βλάπτει, αφού είναι εντελώς επικίνδυνο σπορ.
Λίγο πιο επικίνδυνο απ’ το κάθεσαι σ’ ένα στούντιο και να καταδικάζεις από μακριά κάποια επεισόδια που έχεις δει μόνο μέσα απ’ το γυαλί. Ενέργεια που έτσι κι αλλιώς, μοιάζει όλο και πιο δύσκολη, αφού άντε να ξεχωρίσεις τα πλάνα αρχείου απ’ τα κάθε φορά σημερινά. Ή άντε να καταδικάσεις τους 100 γνωστούς αγνώστους που τα σπάνε, όταν πάνε συνεχώς και μπλέκονται στα πλάνα κάτι άλλοι κουκουλοφόροι που συλλαμβάνουν. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά, μπορεί στο τέλος να καταδικάσεις την ίδια σου την αστυνομία.
Βέβαια, μπορείς πάντα να απολογηθείς όπως έκανε πρόσφατα άνθρωπος του Μέγκα για ένα παραποιημένο βιντεάκι. Δεν μπορείς όμως να απολογηθείς, γιατί δε βρίσκεις το λόγο να απολογηθείς, για το ότι αναπαράγεις χωρίς δεύτερη σκέψη τα δελτία τύπου της αστυνομίας. Επίσης δεν βρίσκεις το λόγο να απολογηθείς για ότι δεν αναφέρεις ποτέ κάτι για τις συνθήκες κράτησης στη ΓΑΔΑ ή για τις πάγιες πρακτικές της ελας.
Ρωτάνε και ξαναρωτάνε λοιπόν οι δημοσιογράφοι, υπαινισσόμενοι την σωστή απάντηση: «Μα είναι αξιόπιστα τα social media;» Το ερώτημα τίθεται φυσικά ανάποδα. Είναι αξιόπιστα τα παραδοσιακά μέσα;
Τέλος, διαβάζοντας και αυτό το δημοσίευμα των Νέων, αντιλαμβάνομαι ότι ακόμη ένα ερώτημα με βασανίζει, όχι χωρίς μια μεγάλη δόση κακίας και ειρωνείας: Αλλάζει δουλειά ο διάσημος δημοσιογράφος όταν υπουργοποιείται; ]

περιφερόμενος θίασος

μεταμφιεσμένοι ασφαλίτες (σε τι;)
όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα τον τελευταίο καιρό (γιατί;)
με το καδρόνι! ο τσιφ (καλά αυτός δεν πήρε ακόμη σύνταξη;)
κουκούλες και σακίδια (τι κουβαλάνε;)
παγιδεύουν νεαρούς διαδηλωτές (πως;)
(τι ρωτάω;)