Ποιος στα αλήθεια γεννάει το φασισμό;

Του Χρήστου Αβραμίδη
από το περιοδικό “Αναιρέσεις” , τεύχος 19

…τη γη ξαναμοιράζουν

Η σκύλα που γέννησε τον φασισμό , βρίσκεται πάλι σε οργασμό, φέρεται να είπε κάποτε ο Μπρεχτ.
Αλλά αλήθεια ποιος γκάστρωσε πάλι την σκύλα και ποιος είναι ο πατέρας και η μάνα του φιδιού; Αυτά και άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα που απασχολούν όλο και περισσότερο τα mainstream ΜΜΕ και οι απαντήσεις τείνουν να διαπλέκονται με έναν μεταμοντέρνο τρόπο που θυμίζουν περισσότερο κουτσομπολιό παρά πολιτικό διάλογο και ανάλυση. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μας είπε ότι φταίνε οι ακραίες ενέργειες, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, μίλησε για τους αγανακτισμένους και όλοι μαζί δεν ξέχασαν να υπονοήσουν ή να αναφέρουν ότι πίσω από όλα  κρύβεται η αριστερά και οι αγώνες της.
Μαθήματα ευρωπαϊκής Ιστορίας
Η ιστορία διδάσκει, και δυστυχώς ή ευτυχώς, αποδείχτηκε ότι είναι ο καπιταλισμός που γέννησε και εξέθρεψε, τροφοδοτήθηκε και αναστήθηκε από τον φασισμό κάποτε. Επίσης “ Η ιστορία γράφεται με αγώνες εργατών” όπως λέει ένα σύνθημα, μερικές φορές, όμως αυτοί οι αγώνες είναι αρκετά ισχυροί για να ενοχλήσουν την “φιλελεύθερη” “δημοκρατία” και το κατεστημένο, όχι όμως και τόσο ισχυροί, για να την καταργήσουν και να την αντικαταστήσουν με μία σοσιαλιστική δημοκρατία. Εκεί, η ιστορία γράφεται με “αγώνες” φασιστών που από κοινού με τους κεφαλαιοκράτες αναλαμβάνουν να αφανίσουν το εργατικό κίνημα και να εντάξουν την ταξική πάλη μέσα στο έθνος.
Στα δύο φασιστικά κινήματα που κατάφεραν να πάρουν την εξουσία έχουμε κάποια κοινά, που τηρουμένων των αναλογιών τα βλέπουμε και σήμερα. Ο φασισμός ουσιαστικά έρχεται να φωλιάζει εκεί που αμφισβητείται η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων αλλά την ίδια στιγμή, δεν διαφαίνεται ως ρεαλιστική μια άλλη προοπτική.  Έτσι, τόσο στην Ιταλία όσο και την Γερμανία έχουμε ένα διάστημα εντός του οποίου οι εγγενής αντιθέσεις του καπιταλισμού αλλά κυρίως οι εργατικές κινητοποιήσεις, αμφισβητούν την κοινωνική τάξη πραγμάτων. Κάτι τέτοιο μεταφέρεται και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, όπου σε Ιταλία και Γερμανία έχουμε μια σειρά από βραχύβιες κυβερνήσεις που δεν μπορούν να πάρουν τα απαραίτητα, “ριζοσπαστικά” μέτρα, ενάντια στον λαό και κατά συνέπεια υποχωρούν και καταρρέουν.
Αυτό έχει σαν συνέπεια, οι ελίτ και τα κόμματά τους, να προετοιμάζουν μια κατάσταση ισχυρού αυταρχικού κράτους για να μπορέσουν να περάσουν αυτήν την κρίση χωρίς να ανατραπεί η εξουσία και τα προνόμιά τους. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι πριν από την ισχυροποίηση των φασιστών στην Ιταλία, η κυριότερη εργοδοτική ένωση ανέφερε
‘Η τρέχουσα οικονομική κατάσταση μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με μια εντατικοποίηση της παραγωγής, μαζί με μια μείωση της μη αναγκαίας κατανάλωσης  και για αυτό το σκοπό η κυβέρνηση πρέπει να έχει μια καθαρή , ακριβή στιβαρή στρατηγική  που να εγγυάται την πειθαρχία σε όλη τη χώρα και την ασφάλεια, τόσο για την ανάπτυξη ελεύθερων ατομικών πρωτοβουλιών όσο και για τη διατήρηση των κανόνων του νόμου”(Μπέχαν 2012 51)

Έτσι λοιπόν, σταδιακά προλειαίνεται το έδαφος για την ισχυροποίηση των φασιστών  που ωφελούνται από την λαϊκή αγανάκτηση αλλά και την στήριξή τους από μέρους των ισχυρών τάξεων.
Αυτές οι τάξεις, στα πρώτα χρόνια προσφέρουν μία μικρή βοήθεια. Στην συνέχεια όμως, όταν πλησιάζει ο κίνδυνος της επαναστατικής ανατροπής, παρέχουν όλο και περισσότερους πόρους και διευκολύνσεις προς τους φασίστες. Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Γερμανία, ενώ το πολιτικό αδιέξοδο συντηρείται, όλο και εντείνονται οι σχέσεις των φασιστών με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Άλλωστε στην Γερμανία, ο Γκέρινγκ σε μία συνάντηση με τους βιομηχάνους, αναφέρει το 1933 ότι η βιομηχανία πρέπει να ενισχύσει το ναζιστικό κόμμα, διότι αν κερδίσει, αυτές οι εκλογές μπορεί να είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα ή εκατό χρόνια. Τις επόμενες τρεις εβδομάδες, ο τραπεζίτης Σαχτ, θα συγκεντρώσει ενισχύσεις για το ναζιστικό κόμμα από 17 διαφορετικές επιχειρήσεις!! (Αστερίου 2012. 112)
Κατά συνέπεια, μπορούμε ιστορικά, να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι ο φασισμός δεν αποτελούσε την πρώτη επιλογή για τους περισσότερους επιχειρηματίες, ήταν όμως η καλύτερη επιλογή σε σχέση με τα πιθανά ενδεχόμενα στις συνθήκες του 1922 και του 1933 αντίστοιχα που θα οδηγούσαν ή στον σοσιαλισμό ή σε ένα δυσλειτουργικό σύστημα αγοράς. Έτσι, έδωσαν την συναίνεσή και υποστήριξή τους στην δημιουργία ενός φασιστικού κράτους και έκαναν τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Επομένως, οι επιλογές που κάνουν οι οικονομικές και κατά συνέπεια πολιτικές ελίτ δεν είναι πάντα οι πρώτες στον κατάλογο των προτιμήσεών τους. Προχωρούν έχοντας πάντα να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα φάσμα επιλογών. Σε κάθε διασταύρωση αυτού του δρόμου πάντως, επιλέγουν την αντισοσιαλιστική λύση. (Πάξτον 2006. 166)

Η αναγέννηση του φαινομένου στην Ελλάδα της κρίσης
Στην Ελλάδα, φαίνεται ότι συνυπάρχουν και αλληλοτροφοδοτούνται πολλοί ,διαφορετικοί όροι ευνοϊκοί προς το φασιστικό φαινόμενο.  Επιπλέον, σήμερα πραγματοποιείται η πλήρης κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας όπως αυτή προβλέπεται από το σύνταγμα , και η εκχώρησή της στις ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Βασσάλος 2012. 31-33) Ρόλο ατμομηχανής σε αυτή την διαδικασία, παίζει, η ύπαρξη του Μνημονίου και οι απαιτήσεις των δανειστών για μείωση του πραγματικού κοινωνικού μισθού, κάτι που τις περισσότερες φορές προβλεπόταν ήδη από τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καλωσορίζεται από τα κόμματα εξουσίας. Επίσης, σήμερα , επικρατεί η κατάσταση όπου ο άνθρωπος εντός της αστικής κοινωνίας και του υποδουλωτικού καταμερισμού εργασίας, μετατρέπεται σε μία αδύναμη προσωπικότητα (Παυλίδης 2012. 106-108 ),  με μηδενικούς ηθικούς πολιτιστικούς και κοινωνικούς δεσμούς (Πάξτον 2006. 290) και φυσικά με αδύναμη συλλογική μνήμη (Γούναρη και Γρόλλιος 2010, 88 και Standing 2012) . Έτσι, η Χρυσή Αυγή προτείνει την αυτοδιάλυση, δηλαδή την πλήρη στράτευση του Εγώ μέσα σε ένα κίνημα “αναγέννησης” και “ενοποίησης” εντός της φαντασιακής κοινότητας του έθνους. Επιπλέον, μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα, μείωσης της βιοτικού επιπέδου της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, ο αποδιοπομπαίος τράγος βρίσκεται από πολύ κόσμο, στο πρόσωπο των μεταναστών. Είναι εμφανές ότι, η πολιτική ατζέντα των τελευταίων κυβερνήσεων που ιεραρχεί ως σημαντικό το ζήτημα των μεταναστών και της παρεμπόδισης πρόσβασης στην Ελλάδα με κατασταλτικά μέσα, αντικειμενικά προωθεί την λογική της Χρυσής Αυγής.
Πέραν τούτων σημαντικό ρόλο παίζουν οι λανθάνουσες εδαφικές και ταξικές συγκρούσεις υπό προϋποθέσεις, μπορούν να γίνουν βούτυρο στο ψωμί των φασιστών. Βέβαια, όπως αναφέρει ο Κωστόπουλος, οι φασίστες, πάντοτε λένε αυτά που αναπαράγει η κυρίαρχη ιδεολογία και η κοινή λογική και τα προεκτείνουν στα άκρα (Κωστόπουλος 2012) .Ως εκ τούτου, όταν η κυρίαρχη ιδεολογία επέλεξε να ανοίξει το ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας με όρους “τετραχιλιετούς ελληνικού πολιτισμού” , ήταν προφανές ποιος μπορούσε  εν τέλει, να εκφράσει με συνέπεια την κυρίαρχη ιδεολογία. Το κυριότερο σημείο όμως στο οποίο θα έπρεπε να σταθούμε, είναι το ότι η χώρα μας παρουσιάζει μία έντονη κρίση που δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω της εφαρμογής παραδοσιακών λύσεων. Αυτό είναι και κάτι που στην πρώτη διασταύρωση των λύσεων, μίας σοσιαλιστικής εξουσίας από την μία και μίας φασιστικής από την άλλη είναι πολύ πιθανό να στρέψει τις ελίτ προς την δεύτερη επιλογή κάτι που είναι βασικό για το άνοιγμα του δρόμου προς τον φασισμό, όπως άλλωστε συνέβη ιστορικά σε Γερμανία και Ιταλία. Υπό αυτή τη οπτική, την οπτική δηλαδή, της απόγνωσης της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού είναι πολύ χαρακτηριστική η δήλωση του Βενιζέλου, ο οποίος αναφέρει ότι για να σωθούμε, “Ο Θεός της Ελλάδας θα πρέπει να βάλει το χέρι του” (Βενιζέλος 2012).
Κατάσταση έκτατης ανάγκης (ή αλλιώς συνολική καταστρατήγηση των δημοκρατικών ελευθεριών )

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε οδηγηθεί σε μία κατάσταση όπου όπως και τότε παρατηρείται μία πολύ σημαντική κρίση του υπαρκτού φιλελευθερισμού , και των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Στο παρελθόν, ήταν οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις που απορύθμισαν την αγορά και το κοινοβούλιο  -βασικές φιλελεύθερες λύσεις-  με αποτέλεσμα ο φασισμός να προτείνει νέες λύσεις στις προκλήσεις που ανέκυπταν από τις κοινωνικές εντάσεις. Σήμερα, βέβαια, δεν έχουμε πόλεμο μεγάλης κλίμακας ή κοινωνικές επαναστάσεις, αλλά τα φιλελεύθερα πολιτεύματα βρίσκονται πάλι σε σημείο καμπής λόγω της κοινωνικής αναστάτωσης. Αυτή η κατάσταση οξύνεται ακόμα περισσότερο, σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η καπιταλιστική δομική κρίση συνδυάζεται με  κρίση χρέους. Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση του think tank της αστικής τάξης, Χέρφριντ Μύνκλερ, που αναφέρει:
“Ωθώντας προς περισσότερο εκδημοκρατισμό, είναι σαν να παίζεις ένα παράτολμο παιχνίδι το οποίο μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρώπης. Αυτοί που βλέπουν τον εκδημοκρατισμό σαν μια λογική αντίδραση στην κρίση δεν έχουν πολυκαταλάβει το ρίσκο. Η δημοκρατία χρειάζεται συνθήκες οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν υφίστανται στην Ευρώπη. “(Μύνκλερ 2012)
Να που μερικές δηλώσεις “φιλελεύθερων δημοκρατών ” έχουν σατανική ομοιότητα με τις δηλώσεις τις Χρυσής Αυγής:  “Η ασθένεια της Ευρώπης είναι ακριβώς αυτή που προβάλλεται ως θεραπεία και ονομάζεται δημοκρατία.” (Ζιάκα 2012. 370)
Επομένως για να επιβιώσει το καπιταλιστικό σύστημα έχουμε σήμερα παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα, την προώθηση και εδραίωσης μιας κατάστασης διαρκούς “εξαίρεσης”, αλλά και την  προώθηση του ιδεολογήματος της κυβέρνησης των ικανών και των άξιων. Σε ότι αφορά την κατάσταση εξαίρεσης, αυτή αναφέρεται σε μία έννοια της γερμανικής νομικής παράδοσης  που αφορά την προσωρινή αναστολή του συντάγματος και του κράτους δικαίου, παρόμοια με την έννοια της κατάστασης πολιορκίας στη γαλλική παράδοση. Η συγκεκριμένη  παράδοση συνταγματικής σκέψης υποστηρίζει ότι σε περιόδους σοβαρής κρίσης και κινδύνου, όπως για παράδειγμα εν καιρώ πολέμου, το σύνταγμα πρέπει να αναστέλλεται προσωρινά και να δίνονται έκτακτες εξουσίες  σε ένα ισχυρό εκτελεστικό σώμα, ή ακόμα και σε έναν δικτάτορα, προκειμένου να προστατευτεί η πολιτειακή τάξη. Από ότι βλέπουμε στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως αυτή η κατάσταση τείνει να γίνει μόνιμη και γενική, να γίνει δηλαδή ο κανόνας. (Χαρντ και Νέγκρι. 2011  25-26)
Εκτιμούμε ότι σαφής υλοποίηση των παραπάνω αντιλήψεων ήταν, ο διορισμός του Παπαδήμου δηλαδή ενός μη εκλεγμένου “άξιου” τραπεζίτη ως πρωθυπουργού της χώρας, καθώς και η σύσταση του σημερινού υπουργικού συμβουλίου που αποτελείται κατά βάση από μη εκλεγμένους “ικανούς” τεχνοκράτες. Βεβαίως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε ότι η αντίληψη για κυβέρνηση των ικανών και η απαισιοδοξία απέναντι στις δυνάμεις τις δημοκρατίας, ήταν πάντοτε αντιλήψεις που εξέφραζε το φασιστικό κίνημα. Έτσι, ήδη από το 1840 ένας ανακηρυσσόμενος από τους ναζί ως πολιτικός τους πρόδρομος, ο Καρλάιλ, προτείνει στην Αγγλία  ως θεραπεία της κοινωνίας την διοίκηση από μία ελίτ αποτελούμενη από ανιδιοτελείς αρχηγούς της βιομηχανίας και άλλους φυσικούς ήρωες (Πάξτον 2006. 55). Άλλωστε, τα φασιστικά κινήματα ιστορικά υπογράμμιζαν πόσο ασήμαντοι είναι οι νόμοι της εκλογικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας καθώς στην πράξη υπονομεύονταν αναπόφευκτα από την εξουσία των ελίτ και από τα “παράλογα “κατάλοιπα των λαϊκών αισθημάτων και των μαζών. Πάντως, το ότι οι φασίστες ενισχύονται από την αστική τάξη μόνο όταν για αυτήν δεν υπάρχει άλλη πολιτική λύση, φαίνεται να καταρρίπτεται από την ελληνική ιστορία, όπου στον μεσοπόλεμο οι αστοί, ενίσχυαν τα φασιστικά μορφώματα χωρίς να υπάρχει την συγκεκριμένη στιγμή υπαρκτός επαναστατικός κίνδυνος, απλά προληπτικά, ενόψει και των πιθανών συνεπειών της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929 (Μαρκέτος 2006 21). Αυτό βεβαίως συμβαίνει, διότι τα φασιστικά κινήματα δεν χρειάζεται να φτάσουν στο σημείο συγκυβερνήσουν με τα αστικά πολιτικά κόμματα ( όπως συνέβη  αρχικά σε Ιταλία και Γερμανία) ούτε (όπως συνέβη στην συνέχεια) να κάνουν πραξικοπήματα, για να φανούν χρήσιμα στην αστική τάξη,να ζημιώσουν το εργατικό κίνημα και να συνεισφέρουν στην καπιταλιστική σταθερότητα.
Αντί επιλόγου, θα παραθέσουμε απόσπασμα από την ομιλία ενός ανθρώπου  που αγωνίστηκε ενεργά (με τανκς και αεροπλάνα) σε εκείνη την εξέγερση του Δεκέμβρη του 1944 για να διαφυλάξει την “φιλελεύθερη δημοκρατία” στην χώρα μας. Έτσι για να ξέρουμε με ποιους είχαμε και έχουμε να κάνουμε…
“Το κίνημά σας πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη  ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης την άβυσσο ήταν το χαρακτηριστικό όλων των επαναστάσεων. Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών.  Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων… Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.”
Ουίνστων Τσώρτσιλ: ομιλία στην φασιστική Ρώμη το 1927
(Μπέχαν 2012. 164)

Βιβλιογραφία
Αστερίου, Ελένη 2012. “Φασισμός ,μεγάλο κεφάλαιο και εργατική τάξη”. Μαρξιστική Σκέψη. 5: 97-129
Βασσάλος, Γιώργος. 2012. “Πάνω απ’του κάστρου των Βρυξελλών τη σκοπία, οι Πολυεθνικές κοιτούν”.  Τετράδια Ανυπότακτης Θεωρίας. 1:24- 37
Γούναρη, Παναγιώτα και Γρόλλιος, Γιώργος. 2010. Κριτική Παιδαγωγική, μία συλλογή κειμένων. Αθήνα: Gutenberg
Ζιάκα, Χριστίνα. 2012. “Χρυσή Αυγή, ο φασισμός από την ανυπαρξία στο προσκήνιο σε συνθήκες κρίσης”.  Μαρξιστική Σκέψη. 5:367-381
Μαρκέτος, Σπύρος. 2006. Πως φίλησα τον Μουσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού.
Αθήνα: Βιβλιόραμα
Μπέχαν, Τομ. 2012. Arditi del Popolo Η ιστορία της πρώτης αντιφασιστικής οργάνωσης. Αθήνα : Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο
Πάξτον, Ρόμπερτ. 2006. Η ανατομία του φασισμού. Αθήνα: Κέδρος
Παυλίδης, Περικλής. 2012. Η γνώση στη διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο
Χαρντ, Μάικλ και Νέγκρι, Αντόνιο. 2011. Το Πλήθος , πόλεμος και δημοκρατία στην εποχή της Αυτοκρατορίας. Αθήνα: Αλεξάνδρεια
Guy, Standing. 2012. Precariat: From Denizens to Citizens?.  Northeastern Political Science Association. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012
Ηλεκτρονικές πηγές
Βενιζέλος, Ευάγγελος 2012. Δηλώσεις. Ανακτήθηκε τις 30 Σεπτεμβρίου 2012. (http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/6407-euaggelos-benizelos-o-theos-tis-ellantas-na-mas-boithiei)

Κωστόπουλος, Τάσος 2011. “Πως φίλησα τον Μουσολίνι”- Παρουσίαση. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2012. (http://www.youtube.com/watch?v=zhTcKYXXyHg)

Μύνκλερ, Χέρφριντ. Από την ανικανότητα των ηγετών στην ανικανότητα της Δημοκρατίας. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου  2012. (http://ksipnistere.blogspot.gr/2011/07/blog-post)
http://ilesxi.wordpress.com/2012/11/12/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C/ 

open season

Ο χειμώνας πέρασε!

Πολύ καλά πήγε η "μπίζνα" με τους χιλιάδες θαλασσοδαρμένους κακομοίρηδες πρόσφυγες και ΄παρατρεχάμενους.

Τώρα μας έμειναν τα ψίχουλα,πρόσφυγες που έγιναν πάλι "λαθραίοι" και πρέπει να καθαρίσουμε την τραπεζαρία και το σαλόνι για τους άλλους,που τους λέμε "τουρίστες"!

Κι αν τολμήσουν να διεκδικήσουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα,ξαμολάμε τα σκυλιά.

" Ή μαζί μου ή μ' αυτούς"λέει ο τοπικός άρχοντας δείχνοντας τους χρυσαυγίτες..

Οι ντόπιοι ξέρουν καλύτερα και με ονόματα υποκινητές και εκτελεστές.

#ert LIVE

βία και "βία"

παράνομες απεργίες

νύχτα

Ξυπνάς πρωί και η πρώτη σκέψη είναι τι άραγε έχει κάνει η «συγκυβέρνηση» την προηγούμενη νύχτα.

Ανοίγεις τον υπολογιστή, ψάχνεις, αξημέρωτα ακόμη δεν βλέπεις κάτι.

Σκέφτεσαι δεν μπορεί κάτι προφανώς μου διαφεύγει, κοιτάς προσεκτικότερα.. τίποτα ενδιαφέρων.. περίεργο λες, δεν μπορεί αλλιώς μας έχουν συνηθίσει τις τελευταίες μέρες και ειδικότερα την νύχτα.

Κλείνεις τον υπολογιστή, ανοίγεις ραδιόφωνο και..

Νάτο!

Πρώτη είδηση: δικαστήριο, κυριακάτικα, ανατρέπει  απόφαση προηγούμενου, που έκρινε νόμιμη την κινητοποίηση των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς (εκτός μετρό , ησαπ, τραμ  που είναι επιστρατευμένοι)

Βρήκαν άλλο δικαστήριο και δικαστές Κυριακή βράδυ για να ανατρέψουν την προηγούμενη απόφαση.

Αυτά!

Αναστολή της δημοκρατίας με πρόσχημα την κρίση

Η Ευρώπη στον δρόμο του κατά Γκράμσι καισαρισμού

Le Monde Diplomatique: 

dimanche 9 décembre 2012, par Durand Cédric , Keucheyan Razmig ,[Κούτσης Θανάσης (μτφ)]

Καυστική ειρωνεία, ενθάρρυνση ή επιτάφιος ; . 

Η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση προξενεί αμηχανία όταν, την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Επιτροπή των Βρυξελλών διεξάγουν δημοσιονομικό πόλεμο εναντίον αρκετών κρατών - μελών. Γι’ αυτό και απαιτείται ένας στοχασμός πάνω στη φύση του πολιτικού καθεστώτος που σήμερα οικοδομείται στην Ένωση.

« Αν πετάξουμε καταγής ένα κρύσταλλο, θρυμματίζεται –αλλά όχι με οποιονδήποτε τρόπο : θρυμματίζεται σύμφωνα με τις οδηγίες θραύσης του σε κομμάτια των οποίων η οριοθέτηση, αν και αόρατη, ήταν εκ των προτέρων καθορισμένη από τη δομή του κρυστάλλου ».

Η παρατήρηση αυτή του Σίγκμουντ Φρόιντ, που έγινε τη δεκαετία του 1930 [1] και αφορούσε τους ψυχικά ασθενείς, έχει επίσης εφαρμογή και στους πολιτικά ασθενείς, στην πρώτη γραμμή των οποίων βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση  : μια δομή όντως γεμάτη ραγίσματα και θραύσματα.

Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2007 φανέρωσε τις εγγενείς αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Κατέδειξε ιδίως ότι η Ένωση εδραζόταν σε ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς, το οποίο ρέπει προς την αναστολή των δημοκρατικών διαδικασιών επικαλούμενο την επείγουσα οικονομική ή χρηματοπιστωτική ανάγκη.

Έτσι, κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων ετών, θεσμοί που ξεφεύγουν από κάθε λαϊκό έλεγχο, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπαγόρευσαν τον οδικό χάρτη τους στους λαούς της Ιρλανδίας , της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας κ.ά. – με την ενεργό συνεργασία της άρχουσας τάξης των χωρών αυτών.

Η Συνθήκη για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση (ΣΣΣΔ / TSCG), ο έλεγχος του προϋπολογισμού των κρατών-μελών και η επιτήρηση των τραπεζών από την Ένωση παρατείνουν αυτή τη μετατόπιση [2]. Πώς να χαρακτηρίσουμε αυτή τη μορφή διακυβέρνησης των λαών χωρίς τους λαούς ;

Προκειμένου να κατανοήσουμε τη φύση του νέου ευρωπαϊκού πολιτικού καθεστώτος, πρέπει να επανέλθουμε στις τέσσερις φάσεις της κρίσης.

Όλα ξεκινούν τον Αύγουστο του 2007. Όταν η μεγαλύτερη γαλλική τράπεζα, η BNP Paribas, ανακοινώνει το πάγωμα τριών επενδυτικών κεφαλαίων της, επικαλούμενη την αδυναμία της να τα τιμολογήσει, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει κανένα χρηματοπιστωτικό εργαλείο ικανό να της επιτρέψει να παρέμβει  Το ενιαίο νόμισμα μπορεί να οδήγησε στην ανάδυση τραπεζών που δραστηριοποιούνται σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, όμως η εποπτεία της δραστηριότητάς τους παραμένει προνόμιο των κρατών. Η ΕΚΤ εγχέει σημαντική ρευστότητα, χωρίς να έχει ακόμη εξεταστεί το ενδεχόμενο μιας σε βάθος μεταρρύθμιση ς του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Η πτώχευση της τέταρτης επενδυτικής τράπεζας του κόσμου, της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008, δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα για τη δεύτερη φάση της κρίσης. Οδηγεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και προκαλεί μεγάλης έκτασης πιστωτική συρρίκνωση (credit crunch). Για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, η παγκόσμια οικονομία βυθίζεται στην ύφεση.

Η απάντηση έρχεται πρώτα από τους G20 και τις κεντρικές τράπεζες των κυριότερων οικονομιών του πλανήτη . Ολοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα λήψης προσωρινών μέτρων για την αντιστροφή του υφεσιακού κύκλου. Κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 15ης και 16ης Οκτωβρίου 2008, οι κυβερνήσεις ανακοινώνουν την ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και υπόσχονται να εγγυηθούν τα τραπεζικά δάνεια. Στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δύο θεσμοί αυξάνουν την ισχύ τους . Η ΕΚΤ και η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αποτελούν τα πραγματικά κέντρα ελέγχου μέσα στη θύελλα. Καθώς δεν διαθέτουν εκλογική νομιμοποίηση, η ενδυνάμωσή τους εντείνεται με τρόπο αντιστρόφως ανάλογο σε σχέση με το επίπεδο δημοκρατίας στην Ένωση.

Τρίτη φάση  Στα τέλη του 2009, η Ευρώπη γίνεται το επίκεντρο της παγκόσμιας κρίσης. Και αρχίζει να ξετυλίγεται μια σατανική σπείρα . Απογειώνονται τα επιτόκια του δημόσιου χρέους των χωρών της περιφέρειας, γενικεύονται τα μέτρα λιτότητας, με την ανάπτυξη να αγκομαχάει ή να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Μέσα στην αναταραχή, κυρίαρχα κράτη που εγκλείστηκαν στο κοινό νόμισμα βρίσκονται στο έλεος κερδοσκοπικών επιθέσεων από τη στιγμή που η ΕΚΤ αρνείται να προσφέρει την εγγύησή της.

Από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη στον Μάριο Ντράγκι

Μάιος 2010. Το πρώτο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας θέτει την Αθήνα υπό την κηδεμονία της « τρόικας » : Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), ΕΚΤ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στον απόηχό του, τα επιτόκια της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας τρελαίνονται, με τα επιτόκια της Ισπανίας και της Ιταλίας να ακολουθούν, ακυρώνοντας την εικασία σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα ήταν ειδική περίπτωση. Την ίδια στιγμή, το Ευρωπαϊκό Ταμείο για τη Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα (EFSF) βλέπει το φως της ημέρας. Παρά την αντίθεση ενός μέρους των ελίτ της ηπείρου, η ΕΚΤ διευρύνει το πεδίο των προνομίων της και αρχίζει να επαναγοράζει κρατικά χρεόγραφα στη δευτερογενή αγορά.

Οι αλλαγές αυτές αγκαλιάζουν τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Ο Κλάους Ρέγκλινγκ αναλαμβάνει επικεφαλής του EFSF. Πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πέρασε ένα μέρος της καριέρας του στον ιδιωτικό χρηματοπιστωτικό τομέα, εργάστηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 για την Ομοσπονδιακή Ένωση Γερμανικών Τραπεζών, διεύθυνε ένα κερδοσκοπικό κεφάλαιο (hedge fund) μεταξύ του 1999 και του 2001 στο Λονδίνο και απασχολήθηκε ως ιδιωτικός σύμβουλος στις Βρυξέλλες. Παρόμοια περίπτωση : ο Ζακ ντε Λαροζιέρ. Πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, υψηλόβαθμος αξιωματούχος του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών, κατόπιν σύμβουλος του Μισέλ Πεμπερό, προέδρου-γενικού διευθυντή της BNP Paribas, τον Φεβρουάριο του 2009 ήταν επικεφαλής της ομάδας των εμπειρογνωμόνων που απέστειλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μια έκθεση για τη μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτική ς αρχιτεκτονικής. Τέσσερα από τα οκτώ μέλη αυτής της ομάδας έχουν ή είχαν δεσμούς με χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς : την Goldman Sachs, την BNP Paribas, τη Lehman Brothers και τη Citigroup.

Κατά την τέταρτη φάση, που αρχίζει τον Ιούλιο του 2011, η κρίση του δημόσιου χρέους στην ευρωπαϊκή περιφέρεια εξαπλώνεται σε ορισμένες χώρες του ιστορικού πυρήνα της Ένωσης, όπως η Ιταλία, η οποία βλέπει τα επιτόκια του χρέους της να εκτοξεύονται σε σχέση με εκείνα τη ς Γερμανίας.

Το σύνολο της ευρωπαϊκής ηπείρου φλερτάρει και πάλι με την ύφεση, ενώ οι χώρες του Νότου βυθίζονται στην κρίση. Ταυτόχρονα, η κρίση πολιτικοποιείται όλο και πιο πολύ. Οι εντάσεις μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών σε διεθνές επίπεδο οξύνονται, κυρίως στους κόλπους των πιο τυραννισμένων από τις οικονομικές αναταράξεις κοινωνιών : της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας.

Ο ρόλος που έπαιξε το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF) κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης αποδεικνύεται αποφασιστικός. Ο οργανισμός αυτός, ένα είδος λόμπι των μεγάλων παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, πίεσε με όλο του το βάρος τους εκπροσώπους των εθνικών κυβερνήσεων και της Ένωσης. Ενεπλάκη ευθέως στις διαπραγματεύσεις γύρω από τη μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής, καταφέρνοντας λόγου χάρη να εκτροχιάσει τις συζητήσεις γύρω από την πρόταση επιβολής νέου φόρου στον τραπεζικό τομέα [3].

Όταν τον Οκτώβριο του 2011 ο Έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοινώνει την πρόθεσή του να διενεργήσει δημοψήφισμα σχετικά με το νέο σχέδιο βοήθειας, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γίνονται απειλητικές. Ο Νικολά Σαρκοζί επικαλείται για πρώτη φορά το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Ο Γ. Παπανδρέου παραιτείται· αντικαθίσταται από τον Λουκά Παπαδήμο, πρώην κεντρικό τραπεζίτη σε Αθήνα και Φρανκφούρτη, επικεφαλής μιας « κυβέρνησης εθνικής ενότητας ».

Στην Ιταλία, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι γνωρίζει την ίδια μοίρα. Μετά την επιστολή που απηύθυνε στην Ιταλία ο Επίτροπος για οικονομικά και νομισματικά θέματα, Όλι Ρεν και με την οποία απαιτούσε δραστικές οικονομικές και φορολογικές μεταρρυθμίσεις, ο Μπερλουσκόνι υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Αντικαταστάθηκε από τον Μάριο Μόντι, έναν νοτίως των Άλπεων κλώνο των κ.κ. Παπαδήμου, Λαροζιέρ και Ρέγκλινγκ. Πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος για τον ανταγωνισμό, ο κ. Μόντι έχει χρηματίσει πρόεδρος του European Money and Finance Forum (Ευρωπαϊκό Νομισματικό και Χρηματοπιστωτικό Φόρουμ, μια δεξαμενή σκέψης που συνενώνει τραπεζίτες, χρηματιστές , πολιτικούς και πανεπιστημιακούς) και σύμβουλος της Goldman Sachs και της Coca-Cola.

Η ανικανότητα των εθνικών κυβερνήσεων να αντεπεξέλθουν οδηγεί σε επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η εν αναμονή της επικύρωσής της νέα συνθήκη περιορίζει ασφυκτικά τις εθνικές πολιτικές σχετικά με τους προϋπολογισμούς, υποβάλλοντάς τους στην κηδεμονία της Επιτροπής και άλλων κυβερνήσεων.

Η αρχή σύμφωνα με την οποία « η εθνική κυριαρχία σταματά όταν σταματά η φερεγγυότητα » υποβιβάζει τις χώρες που δέχονται πρόγραμμα βοήθειας σε οιονεί προτεκτοράτα.

Σε Αθήνα, Λισαβόνα και Δουβλίνο, οι άντρες με τα μαύρα της τρόικας υπαγορεύουν τη σειρά των μέτρων που πρέπει να υιοθετηθούν, εκθέτοντας σε κοινή θέα τις νεοαποικιακές σχέσεις στις οποίες υποβάλλονται οι χώρες της περιφέρειας.

Υποστηριζόμενες από τη νέα κυβέρνηση της Γαλλίας, η Ισπανία και η Ιταλία απέσπασαν στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής του Ιουνίου 2012 μια αόριστη υπόσχεση, σύμφωνα με την οποία η επιβολή κηδεμονίας θα είναι λιγότερο αυστηρή στ ο μέλλον. Αυτές οι πλάνες θρυμματίστηκαν μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Μάριο Ντράγκι, ότι δεν προτίθεται να προσφέρει την πλήρη εγγύηση της ΕΚΤ – της οποίας έγινε διοικητής τον Νοέμβριο του 2011– παρά μόνο με αντάλλαγμα την απόλυτη συμμόρφωση των εθνικών αρχών στις προσταγές της τρόικας [4].

Έτσι, από την έναρξη της κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σταμάτησε να επιδεικνύει χαρακτηριστικά αυταρχικού καθεστώτος. Εκλεγμένες κυβερνήσεις που εξαναγκάζονται σε παραίτηση και αντικαθίστανται από τεχνοκράτες χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση· απόλυτο προβάδισμα υποτιθέμενα « ουδέτερων » θεσμών όπως η ΕΚΤ· εξάλειψη του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τον οποίο ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος, Μάρτιν Σουλτς, εις μάτην προσπαθεί να αναδείξει [5]· ματαίωση δημοψηφισμάτων · παρείσφρηση του ιδιωτικού τομέα στη λήψη πολιτικών αποφάσεων…

Προκειμένου να κατανοήσουμε αυτή την αντιδημοκρατική δυναμική, που μόνο ένα ευρύ κοινωνικό κίνημα πανευρωπαϊκής κλίμακας θα μπορούσε να αναστρέψει, δεν θα ήταν ανώφελο να στραφούμε προς έναν σύγχρονο του Φρόιντ, έναν επίσης διορατικό παρατηρητή της κρίσης του πολιτισμού στη δεκαετία του 1930 : τον Αντόνιο Γκράμσι.

Σύμφωνα με τον Ιταλό διανοούμενο, κατά τη διάρκεια των μεγάλων κρίσεων του καπιταλισμού, οι θεσμοί που εξαρτώνται από την καθολική ψηφοφορία, όπως τα κοινοβούλια, περνούν σε δεύτερο πλάνο.

Αντιθέτως, οι περιστάσεις ενισχύουν «  τη σχετική θέση της εξουσίας της γραφειοκρατίας (πολιτικής και στρατιωτικής), των υψηλών χρηματοπιστωτικών κύκλων, της Εκκλησίας και εν γένει όλων των οργανισμών που είναι σχετικά ανεξάρτητοι από τις διακυμάνσεις της κοινής γνώμης [6] ».

Σε κανονικές συνθήκες, όλοι αυτοί οι πόλοι εξουσίας αφήνουν τους δημοκρατικούς θεσμούς να κρατούν τα ηνία χωρίς ιδιαίτερα προσκόμματα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει πλέον σε κατάσταση κρίσης : από τη μία, οξύνονται οι εγγενείς αντιφάσεις των θεσμών που νομιμοποιούνται σε εκλογικό επίπεδο, ελαττώνοντας την ικανότητά τους να λαμβάνουν τις αποφάσεις που απαιτεί η επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων· από την άλλη, η κοινή γνώμη έχει σημαντικότατες διακυμάνσεις, απειλώντας να στραφεί προς τις πιο ριζοσπαστικές λύσεις.

Ο Γκράμσι ονομάζει « καισαρισμό » την προδιάθεση αυτή των δημοκρατικών καθεστώτων να επιδεικνύουν αυταρχικές τάσεις σε καιρούς κρίσης.

Κατά τον 19^ο αιώνα και στο πρώτο μισό του 20ού, τα « καισαρικά » στοιχεία αναδύονταν από τους κόλπους των στρατευμάτων –κάτι που ισχύει για τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον Όττο φον Βίσμαρκ και τον Μπενίτο Μουσολίνι, τρεις εμβληματικές μορφές του φαινομένου. Εξάλλου, ο καισαρισμός δανείζεται το όνομά του από έναν χαρισματικό Ρωμαίο στρατηγό που, διαβαίνοντας τον Ρουβίκωνα, εξάλειψε τα όρια μεταξύ στρατού και πολιτικής.

Ο Γκράμσι, ωστόσο, είχε διαβλέψει ότι και μη στρατιωτικοί παράγοντες μπορούν επίσης να ασκήσουν τη λειτουργία του καίσαρα : πρόκειται για την περίπτωση της Εκκλησίας, του χρηματοπιστωτικού τομέα ή της κρατικής γραφειοκρατίας. . Ο συγγραφέας των « Τετραδίων της Φυλακής » καταγράφει λόγου χάρη την κατακερματισμένη φύση του έθνους που προέκυψε από την Ιταλική Αναβίωση του 19^ου αιώνα : η σύστασή του μέσα από διαδοχικές προσκτήσεις περιφερειών λαμβάνει χώρα χωρίς την πραγματική εμπλοκή των λαϊκών μαζών. Μόνη η γραφειοκρατία εγγυούνταν την ενότητα, παίζοντας τον ρόλο του καίσαρα, χωρίς τον οποίο οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα διαρρήγνυαν το σύνολο.

Οι δυναμικές που αυτή την περίοδο αναπτύσσονται στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραπέμπουν σε μια μορφή καισαρισμού όχι στρατιωτική, αλλά χρηματοπιστωτική και γραφειοκρατική.

Πολιτική οντότητα με κατακερματισμένη κυριαρχία, η Ευρώπη δεν βλέπει την ενότητά της να διασφαλίζεται παρά μόνο μέσα από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τη δομική παρέμβαση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού τομέα στη λειτουργία της. Και οι υποτιθέμενες « πρόοδοι » που έχουν συντελεστεί προς την κατεύθυνση της ολοκλήρωσης κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών, δίνουν έμφαση σε αυτόν τον χαρακτήρα.

Ο καισαρισμός αυτός δεν αποτελεί πρόσφατο φαινόμενο στη σύγχρονη Ευρώπη. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ορισμένοι μη δημοκρατικοί θεσμοί, ανάμεσα στους οποίους τα συνταγματικά δικαστήρια ή οι ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες, ισχυροποιούνταν όλο και περισσότερο στη δυτική Ευρώπη.

Η ιδέα που εκείνη την εποχή κινητοποιεί τις ελίτ της ηπείρου είναι ότι οι « δίδυμοι » ολοκληρωτισμοί – ναζισμός και σταλινισμός– αποτελούσαν προϊόν των « υπερβολών » της δημοκρατίας –κι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο η τελευταία θα έπρεπε να προστατευθεί απέναντι στον ίδιο της τον παραλογισμό [7]. Ήδη από την έναρξή της, η ευρωπαϊκή ιδέα εγγράφεται σε αυτή τη λογική της αποστασιοποίησης από τους λαούς.

Όμως, η βάρβαρη επιτάχυνση που επιτελέστηκε από το 2009 ριζοσπαστικοποίησε τη διαδικασία : η οικονομική και νομισματική ένωση έγινε ένα αυταρχικό εργαλείο διαχείρισης των κοινωνικών και οικονομικών αντιφάσεων που προξένησε η κρίση.

Έτσι, οι επιλογές που από εδώ και στο εξής προσφέρονται δεν αντιπαραθέτουν πλέον την επιδίωξη της ευρωπαϊκής οικοδόμησης με την επιστροφή στην εθνική κλίμακα, όπως θα ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και οι ευρωφιλελεύθεροι διανοούμενοι, αλλά δύο ανταγωνιστικά μεταξύ τους ενδεχόμενα : τον καισαρισμό ή τη δημοκρατία.

Δημοσιεύτηκε με αρχικό τίτλο: «Αναστολή της δημοκρατίας με πρόσχημα την κρίση: Η Ευρώπη στον δρόμο του κατά Γκράμσι καισαρισμού»

Notes

[1] Sigmund Freud, « Nouvelles Conférences d’introduction à la psychanalyse », Gallimard, Παρίσι, 1984 (1η έκδοση : 1933).

[2] Βλ. Raoul Marc Jennar, « Deux traits pour un coup d’Etat européen » και « Traité flou, conséquences limpides », « Le Monde Diplomatique », Ιούνιος και Οκτώβριος 2012 αντιστοίχως.

[3] « Financial Times », Λονδίνο, 20 Ιουλίου 2011

[4] « Financial Times », Λονδίνο, 7 Σεπτεμβρίου 2012

[5] « Le Monde », Παρίσι, 19 Ιανουαρίου 2012

[6] AntonioGramsci, « Guerre de mouvement et guerre de position », κείμενα από τα « Τετράδια της Φυλακής » επιλεγμένα και σχολιασμένα από τον Razmig Keucheyan, La Fabrique, Παρίσι 2012. Βλ. επίσης « Gramsci, une pensée devenue monde », « Le Monde Diplomatique », Ιούλιος 2012.

[7] Βλ. Jan-Werner Müller, « Contesting Democracy. Political Ideas in Twentieth-Century Europe », YaleUniversity Press, New Haven, 2011.

πηγή:youpayyourcrisis.

Σύνταγμα 7 Νοέμβρη

Παίρνοντας υπ' όψιν την προχθεσινή κινητοποίηση και την πίκρα που φάγαμε απ' την μικρή συμμετοχή και διάθεση,μπορώ να σας πω ότι χθες ανακουφίστηκα με την μεγάλη συμμετοχή και την αγωνιστική διάθεση. (μου θύμισε έντονα τις μεγάλες περσινές συγκεντρώσεις)

Παρά την βροχή (και δακρυγόνων) ανασυνταχθήκαμε στα Προπύλαια,κατόπιν στην Ομόνοια (μετά από επιθέσεις της αστυνομίας) και κάποιοι ξαναγυρίσαμε ξανά στο Σύνταγμα που παρά τον κατακλυσμό και τις συνεχόμενες επιθέσεις με χημικά και κρότου λάμψης παραμείναμε έως την λήξη της ψηφοφορίας (τουλάχιστον εγώ,άλλοι έμειναν περισσότερο)

παρελάσεις το ανάγνωσμα..

Το να κατεβαίνεις στο κέντρο της Αθήνας ημέρα μαθητικής παρέλασης, στις μέρες μας,μπορεί να θεωρηθεί μέχρι και γενναία πράξη!

Μαθητές; είδα κάτι λίγους ταλαίπωρος αλλά και κάποιους απ αυτούς να κάνουν βήμα με στρατιωτικά παραγγέλματα (ένα στο αριστερό,για όσους έχουν κάνει στρατό)

Διαδηλωτές; Μια φούχτα απ το παμε συμμετείχαν σε ένα  δρώμενο στον πεζόδρομο της Κοραή (μα ποιο πολύ νομίζω ότι βρέθηκαν εκεί για να μην χάσουν πόντους στο ..αριστερόμετρο αφού οι"άλλοι"είχαν καλέσει σε προσυγκεντρώσεις Προπύλαια και Κλαυθμώνος) και δεν είχαν καμιά διάθεση για διαδήλωση (το διέλυσαν πριν την λήξη της "παρέλασης"προς Ομόνοια μεριά.)
Και ελάχιστοι από συριζα-ανταρσυα που προσπάθησαν να βαδίσουν προς Σύνταγμα μετά το τέλος της "παρέλασης αλλά εμποδίστηκαν από τις  αστυνομικές δυνάμεις. (200 προς 1 πρέπει να τους έπαιζαν..)

Αστυνομία; Παντού και ειδικά στο γύρω απ' την πλατεία Συντάγματος χώρο (που παρεπιπτώντος δεν μπορούσες να προσεγγίσεις και ας ήσουνα γονέας ) όλων των ειδών και στολών με έμφαση στο ανέμελο (ασφαλίτες)

Αθήνα-κοινωνική κρίση

συγκέντρωση-πορεία 18/10/12

Κατεβαίνοντας προς την συγκέντρωση εντύπωση μου έκανε ότι πολύς κόσμος περίμενε την πορεία στο Σύνταγμα και στα πεζοδρόμια της Σταδίου..(Όπου έζησε μεγάλες στιγμές)

Στα δικά μας τώρα...

Προπορεύτηκε το ΠΑΜΕ ...(μην ρωτάς γιατί)

Οι υπόλοιποι περίμεναν στωικά στην Πατησίων ...

Πολύ  καλοί...(ως γνωστόν ο Σαρωνικός ανήκει στα ψάρια)

Στο Σύνταγμα παρατεταγμένα τα "τάγματα ασφαλείας"..

Εδώ ξεκινά η επιχείρηση διάλυσης της πορείας...

Αυτοί είναι οι υπέρ-πατριώτες του ΕΠΑΜ  που φεύγουν στον δρόμο που χάραξε το ΠΑΜΕ
(απλώς το αναφέρω γιατί μας πρήζουν οι αγωνισταράδες  και ούτε συγκρίνονται με το παμε αφού ήταν ελάχιστοι με τις σημαιούλες τους αγκαλίτσα...)

Κι εδώ χειροπέδες σε δυο παιδιά στο στενό της Διάκου..(ο ένας μάλλον γιατί φορούσε Παλαιστινιακή μαντήλα...)

γενική απεργία 26/9/12

μεταλλεία Χαλκιδικής:Σύντομη ιστορία ενός αντάρτικου

Μια μικρή ταινία, από την ομάδα του μηνιαίου περιοδικού UNFOLLOW, για τον αγώνα των κατοίκων της βορειοανατολικής Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία και την σκληρή αστυνομική καταστολή με την οποία το ελληνικό κράτος προστατεύει τα συμφέροντα των ιδιωτικών μεταλλευτικών εταιρειών. (ΠΗΓΗ)

χρονικό 29/06/11-εξάντας

η αντίσταση των Ισπανών ανθρακωρύχων..

 200.000 κόσμου υποδέχονται τους ανθρακωρύχους στην Puerta del Sol της Μαδρίτης...

Με πρωτοφανή αγριότητα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, η ισπανική κυβέρνηση κατέστειλε τη σημερινή μεγάλη κινητοποιήση του κόσμου ενάντια στα μέτρα λιτότητας. Σημαντικές συγκρούσεις σημειώθηκαν έξω απο το υπουργείο Βιομηχανίας στη Μαδρίτη, μεταξύ δυνάμεων καταστολής και εργαζομένων στα Ισπανικά ορυχεία. Οι δυνάμεις καταστολής δεν δίστασαν να κάνουν εκτεταμένη χρήση πλαστικών σφαιρών, πυροβολώντας αδιάκριτα το πλήθος που προσπαθούσε να τραπεί σε φυγή. Όπως προκύπτει και από το οπτικό υλικό διαδηλωτής επιδεικνύει στο φακό πολλαπλά τραύματα στην πλάτη του από πλαστικές σφαίρες. Ενώ άντρας των δυνάμεων καταστολής χωρίς να απειλείται και ευρισκόμενος μέσα σε τεθωρακισμένο όχημα πυροβολεί κατά του πλήθους.

The Battle of Syntagma Square, Athens

δεν ξεχνάμε

One year after the riots of June 15, 28 & 29 2011 - Split normality from Yiannis Biliris on Vimeo.

ενθύμιον παρέλασης

Ελάχιστα μέτρα χωρίζουν τη θέση και σχεδόν η ίδια γωνία λήψης των φωτογραφιών από την πλατεία Συντάγματος αλλά η διαφορά είναι τεράστια..
Ούτε χρονικά απέχουν πολύ οι "παρελάσεις" από τις τελευταίες κινητοποιήσεις εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής των μνημονίων..

Αυτή ήταν η εικόνα της πλατείας κατά την "μεγαλειώδη"παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 2012..

Μεταξύ "συγγενών" και "φίλων"...Μα που είναι ο κόσμος;

Αποκλείσθηκε από τον φόβο για πιθανές αντιδράσεις..

Όταν ο λαός κατακλύζει την πλατεία .. το καθεστώς φοβάται να στηθεί στις εξέδρες!

Αυτή ήταν η εικόνα από το Σύνταγμα στις 12 Φλεβάρη 2012

σχετικά:

περισσότερα:

Δείτε εδώ τo ρεπορτάζ του tvxs

Ρεπορτάζ του ΑΝΤ1
Φωτογραφίες και βίντεο από τη διαδήλωση στην Πάτρα
Ναύπλιο: οι συγκεντωμένοι έδιωξαν τον υφυπουργό Γ. Μανιάτη
Διαδηλώσεις και προληπτική καταστολή στη Θεσσαλονίκη
Βέροια: κάγκελα παντού
Κινητοποιήσεις στα Γιάννενα

Αστυνομοκρατούμενη η παρέλαση στη Λαμία, αντιδράσεις κατά μητροπολίτη και περιφερειάρχη
Τρίπολη: οι μαθητές γύρισαν την πλάτη τους επισήμους

Χημικά από την αστυνομία και ματαίωση της παρέλασης στο Ηράκλειο

Διαδήλωση μέσα στην παρέλαση στην Ιεράπετρα
Χίος: με αποπομπή των επισήμων η παρέλαση
Παρέμβαση στα Τρίκαλα
Συγκρούσεις με την αστυνομία στη Λάρισα

Κεφαλονιά: οι μαθητές άλλαξαν δρόμο για να αποφύγουν τους επισήμους
Zάκυνθος: αντιφασίστες απωθούν χρυσαυγίτες από το χώρο κατάθεσης στεφάνων

Η συγκέντρωση στην Πρέβεζα
Κοζάνη: άγριο γιουχάισμα του υφυπουργού Εσωτερικών
Συμπλοκές στην Ξάνθη
Χαλκίδα: πανό και προσαγωγές

μαθητική παρέλαση;

Σήμερα δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψεις την αστυνομοκρατία που πηγάζει απ' τον φόβο των "επισήμων" για τις αντιδράσεις των πολιτών που ακόμα και τους γονείς των μαθητών δεν άφησαν να πλησιάσουν στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης.

Ετσι μεταξύ "συγγενών"και "μπράβων" γιόρτασε το κράτος την  επέτειο της εξέγερσης του '21..

.. Μέχρι και ελεύθερους σκοπευτές επιστράτευσαν ...μάλιστα!Α μπουζούριασαν και μερικούς (27) από εκπαιδευτικούς,γονείς,συλλογικότητες...για την δημοκρατία,μην φανταστείτε  τίποτα άλλο...

(Πάντα με άφηναν παγερά αδιάφορο οι κάθε λογής παρελάσεις
Στο σχολείο αποβολές,στο στρατό φυλακές..
Τώρα μάλλον αυτοκαταργούνται ή τουλάχιστον απομυθοποιούνται..γιατί τι να την κάνεις την παράτα χωρίς χειροκροτητές..)

25 Μαρτίου-εαρινές παρελάσεις

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΙ ΟΧΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥΣ...

Κι έγραφε ο ποιητής...

Μὲ τὴν αὐγὴ καὶ ἡ θάλασσα μενεξεδένια

λάμπει, καὶ μὲ τὸ φῶς τὰ πάντα ξανανιώνουν.

Νὰ ἡ ἄνοιξη γυρίζει, νὰ τὸ χελιδόνι

στὸν Παρθενώνα ξαναχτίζει τὴ φωλιά του!

Πανίερη Ἀθηνᾶ, τίναξε τὸ πουλί σου

στ᾿ ἀμπέλια μας ἀπάνω τὰ σαρακωμένα.

Κι ἂν πρέπει νὰ πεθάνουμε γιὰ τὴν Ἑλλάδα,

θεία εἶν᾿ ἡ δάφνη! Μία φορὰ κανεὶς πεθαίνει.

(ΠΑΛΑΜΑΣ)

Κι έγραφε ο ποιητής....

Γιατὶ ποτὲ δὲ λόγιασα τὸ πότε καὶ τὸ πῶς,

μὰ ἐβύθισα τὴ σκέψη μου μέσα στὴν πάσαν ὥρα,

σὰ μέσα της νὰ κρύβονταν ὁ ἀμέτρητος σκοπός,

νὰ τώρα πού, ἡ καλοκαιριὰ τριγύρα μου εἴτε μπόρα,

λάμπ᾿ ἡ στιγμὴ ὁλοστρόγγυλη στὸ νοῦ μου σὰν ὀπώρα,

βρέχει ἀπ᾿ τὰ βάθη τ᾿ οὐρανοῦ καὶ μέσα μου ὁ καρπός!...

(ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ)

Κι αυτοί γεμίζουν τη γιορτή  της ελευθερίας με κάγκελα....

Και τον κόσμο  αν φωνάξει οργισμένος, αν επιθυμίσει κάτι καλύτερο από αυτό που του ορίζουν τώρα. Αν θελήσει να κερδίσει τη ζωή ξανά, και τη χαμένη του ελευθερία...

Σαν τι θα τον συλλάβουν?

Σαν έλληνα?

http://vasiliskos2.blogspot.com/ 

αδίκημα

Αθώοι κρίθηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι για τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου. Μάλιστα δεν χρειάστηκε να εξεταστούν όλοι οι μάρτυρες υπεράσπισης. Οι μάρτυρες κατηγορίες -αστυνομικοί της ασφάλειας- έπεσαν σε πολλές αντιφάσεις, ενώ τα γεγονότα δεν άφηναν περιθώρια παρερμηνείας.
Συνεχίζεται όμως η ομηρία των υπολοίπων διαδηλωτών που ταυτοποιήθηκαν από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης και ακόμη δεν γνωρίζουν αν θα οδηγηθούν σε δίκη ή η υπόθεση θα καταλήξει στο αρχείο. Δεκάδες οργανώσεις, συλλογικότητες, σωματεία, αλλά και τα μέλη του κινήματος Ήμουν κι εγώ εκεί έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους στους διωκόμενους και δηλώνουν ότι  θα βρεθούν στο πλευρό των κατηγορούμενων στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης.
Δικηγόροι, αλλά και φορείς, αποδίδουν εξαιρετική σημασία στη δίκη, καθώς όπως υποστηρίζουν σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης ανοίγει ο ασκός του Aιόλου και πλέον το δικαίωμα στη διαμαρτυρία τίθεται υπό αμφισβήτηση. Στο πλευρό των κατηγορούμενων αναμένεται να βρεθούν και να καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης συνδικαλιστικά στελέχη, προσωπικότητες από το χώρο της αριστεράς και του αθλητισμού, αλλά και δεκάδες πολίτες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.
Η "Αυτόνομη Θύρα 10" καλεί σε συμπαράσταση των κατηγορουμένων κάνοντας λόγο για "τους χιλιάδες που αποφάσισαν να σαμποτάρουν την καλοστημένη φιέστα των αρχόντων".
Το κίνημα "ήμουν κι εγώ εκεί" καλώντας σε σύγκέντρωση το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης εξέδωσε και την παρακάτω ανακοίνωση:
Όπως στην παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου, μαζί με χιλιάδες άλλους συμπολίτες μας, εκφράσαμε στους εκπροσώπους της κυβέρνησης και της πολιτείας την οργή, την αγανάκτησή μας, για την πολιτική που εξαθλιώνει το λαό, στερεί τη νεολαία από κάθε προοπτική εργασίας, εκποιεί το δημόσιο πλούτο, αυξάνει τις στρατιές των ανέργων, συρρικνώνει την Υγεία, την Παιδεία και την Πρόνοια και επιβάλλει την πολιτική και οικονομική κηδεμονία στη χώρα μας.
Έτσι και την 1η του Μάρτη, στην πρώτη δίκη για την Παρέλαση του Λαού, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ! Και θα ’μαστε όλοι κατηγορούμενοι! Και οι 6 που δικάζονται εκείνη τη μέρα και οι 11 για τους οποίους η εισαγγελία δεν ανακοινώνει  αν και πότε θα παραπέμψει σε δίκη και οι χιλιάδες διαδηλωτές της Παρέλασης του Λαού είμαστε όλοι κατηγορούμενοι για το “αδίκημα” της ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΝΕΙ, ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ!
Όλοι εμείς, οι χιλιάδες διαδηλωτές, δε σταματήσαμε καμιά παρέλαση. Αντίθετα δώσαμε στην επέτειο το πραγματικό της νόημα. Παρέλαση εκείνη τη μέρα έκανε ο λαός! Βροντοφωνάξαμε “ΟΧΙ” στην τρόικα , το μνημόνιο, την αντιλαϊκή πολιτική! Δηλώσαμε την εναντίωσή μας στη φτώχεια και την αδικία που μας επιβάλλουν και βιώνουμε σε κάθε φάση της ζωής μας. Μιλήσαμε για το δικαίωμά μας για μια καλύτερη ζωή για μας και τα παιδιά μας.
Το μαύρο μέτωπο της εξουσίας, με τον σχηματισμό δικογραφίας αρχικά και τη στοχοποίηση 17 από τους χιλιάδες διαδηλωτές της 28ης, με την παραπομπή σε δίκη σήμερα των 6 από τους αρχικά διωκόμενους, αλλά και την  ένταση γενικότερα του αυταρχισμού και της καταστολής και την ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων (όπως φαίνεται κι από τις συλλήψεις των Θεοφανείων στη Χαλκίδα και τις διώξεις μαθητών στην παρέλαση των Ιωαννίνων ή την αποβολή 68 μαθητών του Κιλκίς γιατί συμμετείχαν σε διαδήλωση, το χτύπημα εργατικών κινητοποιήσεων σε επιχειρήσεις που κλείνουν, το χτύπημα της διαδήλωσης και τις συλλήψεις στις 6 του Δεκέμβρη ή τις συλλήψεις και τους τόνους δακρυγόνων στις 12  Φλεβάρη) δείχνει  το πραγματικό του πρόσωπο. Αφού στερεί από το λαό το ΨΩΜΙ και κάθε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ποινικοποιεί το βασικό πολιτικό δικαίωμα του λαού, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να διαδηλώνει!
Ό,τι κι αν κάνουν όμως δε μας φοβίζουν! Όπως στην απεργία στις 19-20 Οκτώβρη και τις τεράστιες λαϊκές διαδηλώσεις ενάντια στη δανειακή σύμβαση και το νέο μνημόνιο στις 12 του Φλεβάρη, όπως στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου σ’ όλη την Ελλάδα, όπως στη Χαλκίδα τα Φώτα και στα Γιάννενα πριν λίγες μέρες, θα συνεχίσουμε ν’ αγωνιζόμαστε. Και δηλώνουμε από τώρα ότι ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠOΜΕΝΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, θα τη μετατρέψουμε και αυτή σε ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!

Ανακοίνωση Πρωτοβάθμιων Σωματείων
Η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα καλεί  τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, όλο το λαό της πόλης ,σε συγκέντρωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης την Πέμπτη 1 Μαρτίου, 9.00 π.μ., στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης.

·        Να απαιτήσουμε την αθώωση των 6 που δικάζονται και την οριστική παύση κάθε δίωξης σε βάρος όλων όσων κατηγορούνται για τη συμμετοχή τους στην παρέλαση στις 28 του Οκτώβρη.

·        Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα του λαού να αντιδρά στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, να διαδηλώνει, να διεκδικεί.

·        Να καταγγείλουμε την ένταση του αυταρχισμού, της καταστολής και την ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων.

·        Να καταγγείλουμε την απαγόρευση των απεργιών, το χτύπημα  των εργατικών κινητοποιήσεων   και την ποινικοποίηση  του αγώνα των εργαζομένων που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία ,σε επιχειρήσεις που κλείνουν.

·        Να δηλώσουμε πως ότι κι αν κάνουν, δε μας φοβίζουν και πως θα είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων, για τις ανάγκες και τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας.

σχετικό:"κυνικοί εκδοροσφαγείς" (zaphot) http://galaxyarchis.wordpress.com/2012/03/01/cynical/