δεν ξεχνάμε

28-29/6/11: Δύο μέρες βίας και καταστολής
Δύο μέρες αντίστασης στο μεσοπρόθεσμο.
Τα αποτελέσματα της ήττας του κινήματος τα γεύονται όλοι τώρα...




Η μεγάλη σύγκρουση

του Άγγελου Μανταδάκη

Εδώ και δύο χρόνια η χώρα έχει βυθιστεί στο τούνελ των μνημονίων χωρίς να διαφαίνεται φως στην άκρη. Η πολιτική των μνημονίων απέτυχε παταγωδώς και αυτό ομολογείται από τους πάντες, ακόμα και τους πρωταγωνιστές της. Παρ΄ όλα αυτά σε ένα θέατρο παραλόγου άνευ προηγουμένου, οι ίδιοι που ομολογούν την  αποτυχία, επιμένουν και εκβιάζουν για την συνέχιση αυτής της πολιτικής.

Ταυτόχρονα με την κατάρρευση της πολιτικής των μνημονίων, καταρρέει και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Και εδώ όμως σε ένα άλλο θέατρο του παραλόγου οι πρωταγωνιστές του συστήματος εμφανίζονται ως σωτήρες…

Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλη δοκιμασία. Όλα έχουν βγει στο σφυρί: μισθοί, συντάξεις, δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις, απασχόληση, δημόσια περιουσία. Ακόμα και ο πενιχρός κατώτατος μισθός των 751 ευρώ!! Με τη νέα δανειακή σύμβαση που ετοιμάζεται να υπογράψει η κυβέρνηση Παπαδήμου, η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση, μέσα από μια παρατεταμένη λιτότητα δεκαετίας.

Η πατρίδα που επικαλείται ο κ. Παπαδήμος, την οποία ήλθε για να σώσει και μάλιστα χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, μοιάζει να είναι  ένα σύνολο αριθμών και λοιπών δημοσιονομικών στοιχείων. Δεν φαίνεται να βλέπει και ανθρώπους μέσα στην πατρίδα.

Όμως διαφεύγει του ίδιου και των διευθυντηρίων που τον τοποθέτησαν εκεί, ότι στις κοινωνίες και τις οικονομίες υπάρχουν  όρια. Ακριβώς επειδή πίσω τους ενεργούν και συναναστρέφονται άνθρωποι, με ανάγκες.

Η χώρα έχει περάσει το κατώφλι μιας περιόδου που η μεγάλη σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Με πολιορκητικό κριό το δημόσιο χρέος οι δυνάμεις του χθες επιχειρούν να εμφανιστούν ως σταυροφόροι του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης. Όπως τα τάγματα των σταυροφόρων  του Πάπα, αποτελούνται από ένα ποικιλώνυμο πλήθος με   την αφρόκρεμα του  κατεστημένου : συγκροτήματα ενημέρωσης, βιομήχανους που πήραν το ζωντανό χρήμα των επιδοτήσεων και δεν έκαναν ούτε ενός ευρώ επένδυση, άλλους που ξεπούλησαν ό,τι καλύτερο είχε η ελληνική βιομηχανία  σε πολυεθνικές, εφοπλιστές που πληρώνουν λιγότερους φόρους από τα παράβολα που καταβάλλουν οι μετανάστες για την άδεια παραμονής, τραπεζίτες που έχουν πάρει προκλητικά ποσά από το κράτος αλλά κρατούν κλειστή την στρόφιγγα προς τα μικρομεσαία νοικοκυριά που ασφυκτιούν, τους  εκπροσώπους του δικομματισμού που  πρωταγωνίστησαν στο ρουσφέτι και την διαπλοκή, μέχρι και την εθνοσωτήριο ακροδεξιά.

Απέναντι σ΄ αυτό το μπλοκ συγκροτείται,  όχι χωρίς δυσκολίες , μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία. Είναι οι ζωντανές δυνάμεις που σφράγισαν με την παρουσία τους την προηγούμενη περίοδο.  Δεν έχουν αποσυρθεί, όπως ευελπιστούν κάποιοι.  Είναι έτοιμες να δώσουν την μάχη για να σταματήσει ο κατήφορος.  Όσο κι αν είναι ισχυρός ο αντίπαλος, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις μπορούν να νικήσουν. Αρκεί να συναντηθούν με την Αριστερά μέσα από μια ενωτική προγραμματική πρόταση.   Η ευθύνη της Αριστεράς είναι μεγάλη.