Live your myth in Greece: the true experience.

Φωτογραφίες από την Αθήνα τον Αύγουστο.



Η αρχική ιδέα μου ήταν να δημιουργήσω ένα μικρό φωτογραφικό χρονικό της αυγουστιάτικης νυχτερινής Αθήνας. Η πόλη, τα αρχαία «αξιοθέατά» της, οι άστεγοι, οι τουρίστες, τα σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι, τα μαγαζιά με τουριστικά σουβενίρ, οι ατέλειωτες ουρές από (άδεια) ταξί που μοιάζουν να βρίσκονται σε αιώνια αναμονή πελατών.


Την πλειοψηφία των φωτογραφιών τις τράβηξα μετά τις 12 τα μεσάνυκτα. Οι δρόμοι της Αθήνας τις πρώτες πρωινές ώρες μετατρέπονται σε υπαίθριο ξενοδοχείο –ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός αστέγων κοιμάται στα πεζοδρόμια. Ένας άστεγος στη στάση λεωφορείων στην αρχή της Φιλελλήνων, κάθε φορά που περνούσα, «μαύρα μεσάνυχτα», κοιμόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο. Στη ρίζα ενός σήματος της τροχαίας, δίπλα σε μια κολώνα. Κατάχαμα, χωρίς το χαρτόνι που χρησιμοποιούν συνήθως οι άστεγοι ως «στρώμα», ακριβώς στο ίδιο σημείο, χωρίς καμιά παρέκκλιση. Ψευδαίσθηση «κρεβατιού», προσομοίωση «ασφάλειας»; Μετά από κάποιες μέρες τον έχασα, δεν τον είδα ξανά…

Η Αθήνα τη νύχτα αποκαλύπτει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την πιο σκοτεινή της πλευρά: τη θλιβερή πρωτεύουσα μιας χώρας όπου διαρκώς και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τα πάντα: τη δουλειά τους, την ελπίδα, την αξιοπρέπειά τους.

Το φωτορεπορτάζ της νυχτερινής Αθήνας απέχει πολύ από το να είναι πλήρες. Δυο πράγματα εμφανώς απουσιάζουν. Κάθε νύχτα η Αθήνα θυμίζει κατεχόμενη πόλη. Διμοιρίες βλοσυρών,  απειλητικών, πάνοπλων μπάτσων βρίσκονται σε «στρατηγικά» σημεία της πόλης (τα Εξάρχεια βρίσκονται υπό μόνιμη περικύκλωση). Μοτοσικλετιστές της ΔΙΑΣ, «καουμπόιδες» της νύχτας, κοιτάζουν απειλητικά και καχύποπτα οτιδήποτε τους πλησιάζει, περνούν σχεδόν πάντοτε με κόκκινο τα φανάρια, πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας. Γιατί; Είναι και αυτό μέρος της επίδειξης εκφοβισμού. Ο νόμος είναι οι μπάτσοι αυτοπροσώπως, ερμηνεύεται και παραβιάζεται από τους ίδιους κατά το δοκούν. Και, φυσικά, από το φωτογραφικό ρεπορτάζ της Αθήνας λείπουν οι συμμορίες της Χρυσής Αυγής που επιτίθενται σε μετανάστες. Απουσιάζουν οι φωτογραφίες αυτών των δυο αλληλοτροφοδοτούμενων «ομάδων» για ένα πολύ απλό λόγο: είναι οι πλέον επικίνδυνες πληθυσμιακές ομάδες για φωτογράφιση. 



Το κείμενο είναι του Άγγελου Καλοδούκα.

ο ριζικός μετασχηματισμός της κοινωνίας

Η συνεχής τρομοκρατία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ και των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης έχει βάλει για τα καλά την ελληνική κοινωνία σε μια περίοδο διαρκούς έκτακτης ανάγκης, με αποτέλεσμα την άκρα πόλωση και τον ακρωτηριασμό κάθε επιχειρήματος και κριτικής σκέψης.
Το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου συνοψίζεται σε αφορισμούς του τύπου «μνημόνιο ή καταστροφή» που αρχικά ασπάζονταν «εκσυγχρονιστές» πολιτικοί και δημοσιογράφοι και πλέον αναπαράγεται από καλλιτέχνες, διανοούμενους και πολλούς άλλους που μην μπορώντας να εκφέρουν αντεπιχειρήματα υιοθετούν τη κυρίαρχη διαλεκτική ως τη μόνη εναλλακτική.
Η γραμμή που ακολουθούν τόσο τα κόμματα όσο και οι πολίτες ατομικά ορίζεται από την υποστήριξη ή απόρριψη του μνημονίου, γεγονός που τείνει να επισκιάσει σχεδόν κάθε προγενέστερη ιδεολογική αναφορά.
Από τη μία πλευρά έχουμε το ιδεολογικά συμπαγέστερο φιλομνημονιακό «μεταρρυθμιστικό» στρατόπεδο, που «καταδικάζοντας τη βία από όπου κι αν προέρχεται», αποκηρύσσει κάθε αντίδραση ως λαϊκισμό, και στο όνομα μιας ψευδούς κοινής λογικής προβάλλει τα νεοφιλελεύθερα μέτρα και πολιτικές ως ένα επώδυνο μεν αλλά αντικειμενικά αναγκαίο κακό.
Μια εμπεριστατωμένη κριτική πάνω στη χρόνια διαφθορά και την γραφειοκρατία ακολουθείται πάντοτε από έναν αστήρικτο συλλογισμό ότι η μόνη φυσική λύση των προαναφερθέντων προβλημάτων είναι ο «εκσυγχρονισμός» μέσω νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ κάθε αντίσταση στις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις ισοδυναμεί με την προάσπιση συμφερόντων.
Μολονότι η ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής είναι δεδομένη, η μονοδιάστατη υπεράσπιση των δήθεν αντικειμενικών και ιδεολογικά ουδέτερων δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, έξω από το κοινωνικό και περιβαλλοντικό τους περίβλημα, είναι άκρως προβληματική.
Η συνεχής και μονομερής αναφορά από τα κεντρικά μέσα ενημέρωσης σε αδιανόητα χρηματικά ποσά, δυσνόητους χρηματοπιστωτικούς όρους και ανόητους οικονομικούς δείκτες περιορίζει και υποβαθμίζει την συζήτηση στην ανάλυση αριθμών, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το πρόβλημα είναι μαθηματικό και ότι αν αυτό λυθεί, θα λυθούν αυτόματα και όλα τα υπόλοιπα ζητήματα της κοινωνίας.
Πέραν της κραυγαλέας διάψευσης της δήθεν αντικειμενικότητας και ανωτερότητας τέτοιου είδους συλλογισμών από την ίδια τη σύγχρονη ιστορία, η αποκλειστική χρήση οικονομικών επιχειρημάτων από τους υποστηρικτές του μνημονίου και την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου αναιρεί εξ ορισμού τη δυνατότητα διαλόγου πάνω σε πληθώρα ζητημάτων της καθημερινότητας και πτυχών της ζωής που δεν χωράνε σε οικονομικά μοντέλα.
Ο περιορισμός του δημόσιου διαλόγου σε μια οικονομικού τύπου διαλεκτική αφαιρεί το δικαίωμα από τους πολίτες να εκφέρουν άποψη πάνω σε ευρύτερες και ουσιαστικότερες έννοιες, όπως ο τρόπος της ζωής που θέλουν να ακολουθήσουν.
Ως αποτέλεσμα πολλά από τα πλέον ουσιώδη θέματα δεν τίθενται καν προς συζήτηση, γεγονός που δικαιολογημένα δημιουργεί υποβόσκουσες εντάσεις που καταλήγουν σε ξεσπάσματα έναντι του κράτους και των θεσμών του.
Απέναντι στους υποστηρικτές του μνημονίου βρίσκεται μια πολυπληθής αλλά ανομοιόμορφη ομάδα χωρίς κοινά κίνητρα και ιδεολογία. Μπορεί ορισμένες μειοψηφίες να βλέπουν την κατάσταση ως μια ευκαιρία αυτοθέσμισης της κοινωνίας με ευρύτερη συμμετοχή στα κοινά, μα ένα μεγάλο κομμάτι των μικροαστών αγανακτισμένων της μούντζας ουσιαστικά επιθυμεί την επιστροφή στην προ-κρίσης ευημερία, προβάλλοντας την εθνική ταυτότητα, λόγω έλλειψης άλλης ιδεολογίας.
Έτσι, οι συνεχείς και γενικευμένες αντιδράσεις που παρατηρούμε δεν προσφέρουν μια ουσιαστική αντί-πρόταση, μα έχουν βασικό σκοπό την εκδίκηση και τιμωρία των υπεύθυνων. Από τα βασικά αιτήματα, που συνοψίζονται στο «να φύγουν οι προδότες», απουσιάζει κάθε κοινωνιολογική κριτική και κάθε αναφορά στις δομικές ανισότητες του συστήματος, πόσο μάλλον μια εναλλακτική πρόταση για το χτίσιμο μιας πιο δίκαιης και βιώσιμης μελλοντικής κοινωνίας.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως αλλιώς θα μπορούσε να αντιδράσει η ελληνική κοινωνία. Η οργή και η αντίδραση ενάντια στην αδικία είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένη. Από εκεί και πέρα όμως χρειάζεται το χτίσιμο εναλλακτικών συλλογικών αξιών στην κοινωνία, η υγιής παιδεία, η κριτική σκέψη, η ορθή κρίση και η συνειδητή απόρριψη της παραπληροφόρησης.
Κάθε δήλωση για το «να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας» οφείλει να ακολουθείται και από το «τι θα την κάνουμε αυτήν τη ζωή;». Το πρόβλημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εξορίζοντας τους προδότες, μειώνοντας το χρέος ή αλλάζοντας πολιτική ηγεσία στο υπάρχον σύστημα, μα αναθεωρώντας τις βασικές θεμελιακές αξίες και θεσμούς της κοινωνίας.
Όσο αυτές παραμένουν, τότε όσο και να αντιδράει ο κόσμος σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αυτό που θα γεννηθεί ξανά θα εμπεριέχει πάλι την ίδια εκμετάλλευση, την ίδια αδικία.
Μια κοινωνία μπορεί να επαναπροσδιοριστεί μόνο αν οι πολίτες που την αποτελούν αποφασίσουν να ασχοληθούν ενεργά με τα κοινά και αρχίσουν να ορίζουν το μέλλον τους, συζητώντας, παίρνοντας ρίσκα, αλλάζοντας συνήθειες, ακυρώνοντας στην πράξη πρακτικές άδικες και απούσες νοήματος.
Η σημασία του προτάγματος της αυτονομίας και της άμεσης δημοκρατίας, η καστοριαδική έννοια της αυτονομίας που έχει επανέλθει στο προσκήνιο και μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ, προτάσσει την ελευθερία να έχουμε διαύγεια απέναντι σε αυτό που σκεφτόμαστε και κάνουμε.
Σύμφωνα με το πρόταγμα αυτό, μια δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία μπορεί να υπάρξει μόνο αν κάθε άτομο που την αποτελεί δρα και λειτουργεί αυτόνομα, άρα ελεύθερα, αλλιώς οι θεσμοί εκφυλίζονται και αυτό-αναιρούνται.
Η αυτονομία είναι έννοια συνυφασμένη με την άμεση δημοκρατία γιατί μόνο άτομα αυτόνομα είναι σε θέση να απεξαρτηθούν από τους «ειδικούς» της πολιτικής και να υποστηρίξουν τη θέση τους με βάση ένα όραμα για τη ζωή και την κοινωνία που επιθυμούν, συμμετέχοντας στα κοινά πέραν της μιας μέρας ψηφοφορίας στα τέσσερα χρόνια.
Σύμφωνα με αυτόν τον συλλογισμό, η δημοκρατία δεν περιορίζεται σε ένα σύνολο θεσμών αλλά αποτελεί μια μορφή κοινωνίας: ένα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό καθεστώς σε μια ατέρμονη διαδικασία αμφισβήτησης και λήψης αποφάσεων. Μια αυτόνομη δημοκρατική κοινωνία λοιπόν οφείλει να κατασκευάσει μια δημοκρατική κουλτούρα και μια δημοκρατική ταυτότητα. Σε μια τέτοια κοινωνία δε λείπει φυσικά η αβεβαιότητα.
Ωστόσο, αυτή η μορφή της αβεβαιότητας είναι περισσότερο αποδεκτή από την κυριαρχία των ολιγαρχιών, διότι είναι βασισμένη σε συλλογικούς όρους και αποφάσεις και, ως εκ τούτου, οι συνέπειες της είναι ευκολότερο να αντιμετωπιστούν.
Η σημασία της συμμετοχικής και άμεσης δημοκρατίας σήμερα είναι τεράστια καθώς, σε απόλυτη αντίθεση με την «από πάνω» επιβολή διαρθρωτικών αλλαγών από την τρόικα, μια εκτενής και ουσιαστική δημόσια διαβούλευση θα μπορούσε να συμβάλει καθοριστικά στη νομιμοποίηση επιλεγμένων μεταρρυθμίσεων.
Ποιό το όραμα για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας; Ένα από τα βασικά προβλήματα γενικόλογων αφορισμών όπως «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» που ακούγονται πλέον όλο και συχνότερα είναι ότι μέσω της τρομοκρατίας με την οποία προβάλλονται, αναγκάζουν την πλειοψηφία των πολιτών να κρατάει μια καθαρά αμυντική στάση απέναντι στο μέλλον τους.
Μια ριζικά αντίθετη θέση αποτελεί η κονστρουκτιβιστική οπτική του μέλλοντος, σύμφωνα με την οποία οι πολίτες καλούνται να δημιουργήσουν ένα συλλογικό όραμα για τη μελλοντική κοινωνία που επιθυμούν και μετά, μέσω της αντίστροφης επαγωγής, να συζητήσουν συγκεκριμένα βήματα που θα τους φέρουν κοντύτερα σε αυτό.
Μια τέτοια οπτική συνήθως απορρίπτεται χωρίς να εξεταστεί, με επιχείρημα ότι η κατάσταση είναι επείγουσα και άρα δεν υπάρχει ο χρόνος και η πολυτέλεια για μια τέτοια κριτική διαδικασία.
Ως αποτέλεσμα οι διοικούσες ολιγαρχίες καταφέρνουν να διατηρήσουν το status quo των σχέσεων της εξουσίας και των συμφερόντων, ενώ αφαιρείται από τους πολίτες το δικαίωμα να εκφέρουν άποψη και να συν-διαμορφώσουν την κοινωνία έτσι όπως την οραματίζονται, εξαναγκάζοντας τους να αφήσουν την τύχη τους για μια ακόμα φορά στα χέρια των κάθε είδους ειδικών.
Η γενικευμένη αδυναμία του κόσμου να απορρίψει τέτοιου είδους πρακτικές και να αναλάβει έναν πιο ρυθμιστικό ρόλο μοιάζει ακόμα τραγικότερη αν αναλογιστεί κανείς ότι η παρούσα συγκυρία έχει υποδείξει μια πληθώρα δυσλειτουργιών του συστήματος και είναι εξαιρετικά γόνιμη για τέτοιου είδους ανθρωπολογικές και κοινωνιολογικές κριτικές.
«Επανάσταση» δεν είναι μόνο η αντίδραση και ο ξεσηκωμός, αλλά το χτίσιμο εναλλακτικών αξιών στην κοινωνία που θα οδηγήσει σε θεσμούς λιγότερο ολοκληρωτικούς, πιο δημοκρατικούς, πιο συμμετοχικούς. Είναι – χρησιμοποιώντας τα λόγια του Καστοριάδη – μια διαρκής διαδικασία αυτό-θέσμισης που θα οδηγήσει στο ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Αν οραματιζόμαστε μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία, οφείλουμε να αμφισβητήσουμε τους συλλογικούς θεσμούς και τις αξίες της κοινωνίας (το λεγόμενο κοινωνικό φαντασιακό) επαναπροσδιορίζοντας έννοιες όπως η εξουσία, η πρόοδος και η ανάπτυξη που από μέσον έχει εξελιχθεί σε αυτοσκοπός.
Η βασική δυσκολία του εγχειρήματος έγκειται στο ότι οι εκάστοτε ριζωμένοι θεσμοί παρουσιάζονται ως αντικειμενικοί και γενούν άτομα και συνειδήσεις που τείνουν να τους αναπαράγουν.
Ως αποτέλεσμα, μια κοινωνία με ατομιστικούς νέο-φιλελεύθερους θεσμούς δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει ατομιστές νέο-φιλελεύθερους χαρακτήρες ανθρώπων. Η ακύρωση τέτοιων πρακτικών και η χειραφέτηση της κοινωνίας μπορεί και πρέπει να γίνει από μέσα.
Με το να επικεντρωνόμαστε στην οικονομική κρίση αγνοώντας τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές της συνιστώσες, περιορίζουμε τον διάλογο στο κατά πόσο τα μέτρα λιτότητας αποτελούν ή όχι μονόδρομο για να πετύχουμε κάποιον δημοσιονομικό στόχο. Έτσι ξεχνιέται το αυτονόητο: «είναι αυτός ο μοναδικός μας στόχος;»
Οι συζητήσεις πρέπει να στραφούν και πάλι γύρω από το ουσιώδες, δηλαδή το νόημα που δίνει ο καθένας στην εργασία και τη ζωή του, δημιουργώντας ένα συλλογικό όραμα και οδεύοντας παράλληλα προς αυτό.
Μια τέτοια διαδικασία δεν μπορεί να περιμένει τις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών κοινοβουλίων για το εκάστοτε πακέτο στήριξης που θα «σώσει» την οικονομία για να ξεκινήσει.
Αντιθέτως είναι οι συλλογικές αξίες της κοινωνίας που θα ορίσουν και θα νομιμοποιήσουν στην πράξη την όποια οικονομική πολιτική.

Πάνος Πετρίδης
Ινστιτούτο Κοινωνικής Οικολογίας της Βιέννης
πηγή:tvxs

πως διασφαλίζεται η δημόσια υγεία

Υποχρεωτική υγειονομική εξέταση, με νόμο

Την περασμένη Πέμπτη ενεργοποιήθηκε διάταξη που προβλέπει την «υποχρεωτική υγειονομική εξέταση σε άτομα που πάσχουν από λοιμώδες νόσημα ή ανήκουν σε ομάδες ευάλωτες σε λοιμώδεις ασθένειες καθώς και την κράτησή τους σε χώρους νοσηλείας αναγνωρίζοντας ότι τα άτομα αυτά συνιστούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία» (...) «ο κίνδυνος εντοπίζεται σε άτομα που πάσχουν από λοιμώδες νόσημα ή ανήκουν σε ομάδες ευάλωτες σε λοιμώδεις ασθένειες, ιδίως λόγω της χώρας προέλευσης ή της χρήσης ενδοφλέβιων μη σύννομων ουσιών, του ότι είναι εκδιδόμενο πρόσωπο (...) ή του ότι διαμένει υπό συνθήκες που δεν πληρούν τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής».

Επισημαίνεται ότι η εν λόγω διάταξη πέρασε ως τροπολογία νομοσχεδίου με αντικείμενο «Ρυθμίσεις Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών, Μεταφορών, Δημοσίων Έργων και άλλες διατάξεις» την ημέρα της διάλυσης της Βουλής.

Ακολουθεί Δ.Τ. των «Γιατρών χωρίς Σύνορα», μέσω του οποίου εκφράζεται η σφοδρή αντίθεση σε τέτοιου είδους πρακτικές:


Αστυνομικές επιχειρήσεις και κλίμα εκφοβισμού δεν προστατεύουν τη δημόσια υγεία

Αθήνα, 27 Απριλίου 2012
Την έντονη αντίδρασή τους σε αστυνομικού τύπου υγειονομικούς ελέγχους στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας εκφράζουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF). «Η δημόσια υγεία δεν διασφαλίζεται με αστυνομικού τύπου υγειονομικούς ελέγχους και με την καλλιέργεια κλίματος εκφοβισμού γύρω από ‘υγειονομικές βόμβες’. Προστατεύεται και προάγεται αποτελεσματικά μόνο όταν ο πληθυσμός έχει επαρκή πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας που περιλαμβάνουν λειτουργικά προγράμματα δημόσιας υγείας. Μόνο όταν αντιμετωπίζονται οι ιατρικές ανάγκες όλων των κοινωνικών ομάδων, ανασφάλιστων, παιδιών, ηλικιωμένων, χρόνιων ασθενών είτε είναι γηγενείς είτε αλλοδαποί. Ιδιαίτερα σήμερα που χιλιάδες νοικοκυριά δοκιμάζονται σκληρά και το δημόσιο σύστημα υγείας δέχεται οριζόντιες περικοπές», δήλωσε η Γενική Διευθύντρια του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Ρεβέκα Παπαδοπούλου. «Η συμμετοχή φορέων δημόσιας υγείας σε τέτοιες αστυνομικές «επιχειρήσεις-σκούπα» είναι και επικίνδυνη και αντιδεοντολογική», συμπλήρωσε.
Τέτοιου είδους επιχειρήσεις μπορούν να προκαλέσουν μόνο το φόβο των ανθρώπων που στοχοποιούν και ως εκ τούτου να τους κάνουν να «κρυφτούν» ακόμα και αν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας αντί να αναζητήσουν την αναγκαία ιατρική περίθαλψη στις δομές υγείας. Παράλληλα η συμμετοχή υγειονομικών σε αστυνομικές «επιχειρήσεις – σκούπα» γεννά σοβαρά ηθικά ζητήματα βάσει του κώδικα ιατρικής δεοντολογίας.
Η χθεσινή ενεργοποίηση της διάταξης της τροπολογίας του ΠΔ 114/2010 που πέρασε στο νομοσχέδιο «Ρυθμίσεις Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών, Μεταφορών, Δημοσίων Έργων και άλλες διατάξεις» στις 9 Απριλίου, ημέρα διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης εθνικών εκλογών, προβλέπει «υποχρεωτική υγειονομική εξέταση σε άτομα που πάσχουν από λοιμώδες νόσημα ή ανήκουν σε ομάδες ευάλωτες σε λοιμώδεις ασθένειες καθώς και την κράτησή τους σε χώρους νοσηλείας αναγνωρίζοντας ότι τα άτομα αυτά συνιστούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία». Σύμφωνα με την ίδια διάταξη «ο κίνδυνος εντοπίζεται σε άτομα που πάσχουν από λοιμώδες νόσημα ή ανήκουν σε ομάδες ευάλωτες σε λοιμώδεις ασθένειες, ιδίως λόγω της χώρας προέλευσης ή της χρήσης ενδοφλέβιων μη σύννομων ουσιών, του ότι είναι εκδιδόμενο πρόσωπο..., ή του ότι διαμένει υπό συνθήκες που δεν πληρούν τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής».
Η διάταξη μιλά για «υποχρεωτική εξέταση» την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα, οι αλλοδαποί που στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας βάσει νόμου (Άρθρο 84/Ν.3386/2005) μόνο σε «περιπτώσεις επείγοντος περιστατικού και μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση της υγείας τους».
Η δημόσια υγεία είναι ευθύνη της πολιτείας. Με τη συγκεκριμένη τροπολογία το κράτος όχι μόνο δεν αναγνωρίζει την ευθύνη του αλλά μετατρέπει το «θύμα» σε «θύτη», όπως συμβαίνει για παράδειγμα στα κέντρα κράτησης. Σύμφωνα με ιατρικά στοιχεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από την παρέμβασή τους σε χώρους κράτησης μεταναστών στον Έβρο κατά το 2011, πάνω από το 60% των ιατρικών προβλημάτων που παρουσιάζουν οι κρατούμενοι μετανάστες προκαλούνται ή είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις άθλιες συνθήκες κράτησής τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επισκέφθηκαν αυτούς τους χώρους κράτησης μεταναστών, τους χαρακτήρισαν ακατάλληλους για ανθρώπινη διαβίωση. Πρόκειται για χώρους που προκαλούν ή επιδεινώνουν τα όποια προβλήματα υγείας.
Οι αρμόδιοι φορείς δεν έχουν απαντήσει μέχρι σήμερα με ολοκληρωμένα προγράμματα στις ανάγκες της δημόσιας υγείας. Η πολιτεία οφείλει και πρέπει να αναλάβει έναν υπεύθυνο ρόλο διασφαλίζοντας πρόσβαση στο σύστημα υγείας για το σύνολο του πληθυσμού που έχει ανάγκες και όχι διενεργώντας υποχρεωτικούς υγειονομικούς ελέγχους στο πλαίσιο αστυνομικών «επιχειρήσεων–σκούπα».

Σοφία Αποστολία, @Galaxyarchis

http://news.radiobubble.gr/2012/04/blog-post_28.html 

Ποιός είναι ο εχθρός σου ρε;

Λίγο πριν τις εκλογές πήρε ο πόνος πολιτικούς και επιχειρηματίες – καναλάρχες για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Ανίερες συμμαχίες για ανίερους σκοπούς. Οι κάτοικοι των προαστίων, που ούτε να φτύσουν δεν καταδέχονται στο Μοναστηράκι και αρκούνται σε κάποιες πολιτισμένες ζώνες του Κολωνακίου, ενδιαφέρθηκαν για την ποιότητα ζωής των πολιτών τις πρωτεύουσας. Ελεημοσύνη; Ειλικρινές ενδιαφέρον;
Ταυτόχρονα, η αναγέννηση του κέντρου συνδυάζεται με υποσχέσεις για στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, για απελάσεις και διωγμούς. Συσχετίζεται η ποιότητα ζωής με χαρακτηρισμούς ανθρώπων σαν παράνομους και παρείσακτους. Δίνεται λόγος σε φωνές που ζητούν οπλοχρησία (Καρατζαφέρης), ναρκοπέδια στον Έβρο (Πλεύρης ο μικρός), σε φωνές που ζητούν να ξεβρωμίσει ο τόπος και οργανώνουν  κυνήγια μεταναστών ατιμώρητοι, μέσα στην πιο αστυνομοκρατούμενη πρωτευουσα της Ευρώπης (ΧΑ)!
Η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη για την ακροδεξία. Προκειμένου τα κόμματα του μνημονίου να μειώσουν τις διαρροές προς την Αριστερά και προκειμένου να παραπλανήσουν τον λαό, ως προς το ποιος είναι ο εχθρός, πουσάρουν στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά της ΧΑ, αναπτύσουν ρητορική που εξοικειώνει τον ψηφοφόρο με τα εγκληματικά πεπραγμένα της οργάνωσης, δημιουργούν κλίμα ξενοφοβίας τελικά, που στέλνει τον κόσμο στις ανοιχτές αγκάλες της ακροδεξίας. Γιατί, όμως το κάνουν αυτό; Θα μπορούσαν να αφήσουν τους ψηφοφόρους να διαρρεύσουν προς μια άλλη πλευρά, όμως η ΧΑ είναι λίγο διαφορετικό κόμμα. Είναι μια οργάνωση πραιτωριανών σωματοφυλάκων , που θα παίξει το ρόλο της στην καταπάτηση των δικαιωμάτων της εργατρικής τάξης.
Εργάτης που καταπιέζει άλλο εργατή δεν μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος, σύμφωνα με τη μαρξιστική ρήση. Η δημιουργία μιας υποκατατηγορίας εργατών, υπανθρώπων μισητών γιατί καταβάζουν τους μισθούς και παίρνουν δουλειές και  κλέβουν και δολοφονούν και βιάζουν είναι πολύ αποτελεσματική συγκυρία, γιατί αμέσως έχουμε ένα άμεσο στόχο – εχθρό. Αμέσως ξεχνάμε τις ατομικές συμβάσεις, τις ληστείες των ταμείων , την ανεργία, τα ληστρικά αφεντικά και το εγκληματικό κράτος.
Η ΧΑ θα πάρει υψηλά ποσοστά, γιατί έτσι πρέπει. Πρώτον, γιατί θα θολώσει τα νερά, σχετικά με τους εχθρούς της εργατικής τάξης και δεύτερον , γιατί είναι πολύ προτιμότερο να έχει υψηλά ποσοστά ένας σχεδόν στρατιωτικός βραχίωνας, εύκαμπτος όμως στα κοινωνικά και εργασιακά ζητήματα, παρά μια Αριστερά, που ίσως κάποτε ξυπνώντας από τη νάρκη της θα κινητοποιήσει τον κόσμο σε αντιδράσεις.
Υ.Γ. Όσο ανώφελο κι αν είναι, πρέπει ωστόσο να αναφερθεί. Η ψήφος στην ακροδεξιά δεν είναι ψήφος κατά του κατεστημένου. Δεν είναι πολιτική πράξη. Είναι απόδειξη αξιακής κρίσης και επικρότησης εγκληματικών πράξεων.
http://panospirin.com/

Η ζωή εν τάφω στο Σύνταγμα

Σοκ υπέστη όλη η Ελλάδα από τη συγκλονιστική αυτοκτονία του συνταξιούχου φαρμακοποιού χθες το πρωί. Οχι μόνο από το τραγικό προσωπικό στοιχείο που πάντα ενέχει μια οποιαδήποτε αυτοκτονία και γι' αυτό συνεγείρει τον συναισθηματικό κόσμο όλων των ανθρώπων που μαθαίνουν την είδηση.
Η χθεσινή αυτοκτονία δονεί συθέμελα την ελληνική κοινωνία ολόκληρη πάνω απ' όλα επειδή είχε υψηλότατο περιεχόμενο πολιτικού συμβολισμού.
Είναι καταρχάς η επιλογή του τόπου που έλαβε χώρα το δραματικό γεγονός: στην Πλατεία Συντάγματος, με ό,τι αυτή συμβολίζει στην ελληνική Ιστορία. Μπροστά στη Βουλή, όπου οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού καθορίζουν τη μοίρα του ψηφίζοντας νόμους που ανυψώνουν ή καταβαραθρώνουν τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων.
Εν συνεχεία ήταν η απόφαση τέλεσης της πράξης υπέρτατης θυσίας μέσα στο πλήθος. Οχι στην απελπιστική μοναξιά του ιδιωτικού χώρου. Ενώπιον του δήμου, του λαού, ώστε η αυτοκτονία να προσλάβει αυτοδικαίως χαρακτηριστικά κοινωνικού γεγονότος.
Η αυτοκτονία του συνταξιούχου φαρμακοποιού υπήρξε αναμφισβήτητα πολιτική πράξη. Αυτό το συμπέρασμα απορρέει κατά αδιαφιλονίκητο τρόπο από το σημείωμα που άφησε.
Θυσίασε το πιο πολύτιμο αγαθό που είχε, την ίδια τη ζωή του, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να στείλει προς το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά την Ελλάδα ένα μήνυμα τόσο ηχηρό που δεν θα μπορούσε, αν όχι να αγνοήσει, τουλάχιστον να ισχυριστεί ότι δεν το άκουσε.
Θέλησε με αυτόν τον σπαρακτικό τρόπο να υπογραμμίσει με το ίδιο του το αίμα τις κοινωνικές συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής.
Με το σημείωμα που άφησε καταγγέλλει με σκληρές εκφράσεις τους υπευθύνους και προβλέπει ποια θα είναι κατά την άποψή του η έκβαση της πολιτικής που υλοποιείται.
Εμείς δεν δικαιούμαστε να έχουμε αυταπάτες περί ευαισθητοποίησης της συντριπτικής πλειονότητας των συνιστωσών του πολιτικού συστήματος εξαιτίας του τραγικού γεγονότος. Είμαστε βέβαιοι ότι μάλλον με ενόχληση το αντιμετώπισαν.
Το σημείωμα του νεκρού δεν τους αφήνει περιθώρια, καθώς γράφει: «Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα. Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Ελληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ, ο δεύτερος να ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου».
Και το σημείωμα καταλήγει τονίζοντας: «Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι».
Είναι εξόφθαλμο ότι δεν είναι κάποιο προσωπικό αδιέξοδο ανεξάρτητο από την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας που ώθησε τον εμφανώς πολιτικοποιημένο συνταξιούχο φαρμακοποιό στην πράξη του. Οπως είναι επίσης οφθαλμοφανές ότι ούτε το κίνημα διαμαρτυρίας κατά της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι σήμερα όπως χθες, πριν από την ανατριχιαστική κραυγή καταγγελίας του εκλιπόντος.
Θα διαπράξουν σοβαρό, βαρύτατο σφάλμα οι πολιτικοί, ιδίως αλλά όχι μόνο αυτοί που κυβερνούν, αν αγνοήσουν ουσιαστικά το μήνυμα της χθεσινής πολιτικής αυτοκτονίας, ελπίζοντας ότι σε μερικά 24ωρα το πολύ θα έχει ξεχαστεί, ότι θα έχει «αλεστεί» στις μυλόπετρες της καθημερινότητας και της καταιγιστικής επικαιρότητας που βομβαρδίζει τον ελληνικό λαό με αλλεπάλληλα πλήγματα καταβαράθρωσης. Μακάρι να μην κάνουν και αυτό το λάθος.
Η ελληνική κοινωνία έχει ήδη σχιστεί σε δύο στρατόπεδα, που με την πάροδο του χρόνου οι σχέσεις τους γίνονται όλο και πιο απόμακρες.
Η επίδειξη αλαζονείας τέτοιες εποχές μόνο κακό κάνει. Μπορεί να προκαλέσει μέχρι και όλεθρο, αν οι πολιτικοί δεν το συνειδητοποιήσουν εγκαίρως.
ΘΕΤΙΚΟ
Ευτυχώς, οι ταγοί δεν σιώπησαν
Αναντίρρητα θετικό είναι το γεγονός ότι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, όλα τα πολιτικά κόμματα, έκαναν δηλώσεις για την πολιτική αυτοκτονία του συνταξιούχου φαρμακοποιού. Δεν έχει σημασία αν όσα είπαν τα αισθάνονταν ή τα ανακοίνωσαν υποκριτικά. Δεν έχει σημασία αν τα είπαν με στόχο να μην έχουν εκλογικές απώλειες ή αν τα πίστευαν. Δεν έχει καν σημασία αν τοποθετήθηκαν μόνο αφού πείστηκαν ότι ήταν αδύνατη η υποβάθμιση του τραγικού γεγονότος στα όρια της αποσιώπησης. Το ότι αυτοβούλως ή αναγκαστικά απευθύνθηκαν στον ελληνικό λαό για το θέμα συνιστά ένα ελάχιστο αναγκαίο όριο εναρμόνισης με τις διαθέσεις της κοινωνίας μας, η οποία θα εξοργιζόταν ακόμη περισσότερο αν οι ταγοί σιωπούσαν και πάλι.
Γ.Δελαστίκ http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63640341


«Συνειδητή πολιτική πράξη» χαρακτηρίζει σε επιστολή της, την αυτοκτονία του πατέρα της, η κόρη του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού.
«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής» αναφέρει. «Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε», συμπληρώνει και προσθέτει:



«Για κάποιους, για ‘τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας’, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σαν φυγή, αλλά σαν κραυγή αφύπνισης. Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το ‘75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς. .. Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου. Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες».


Μνημονεύει, τέλος, το σημείωμα ενός νέου, που αφέθηκε στο σημείο που «έφυγε» ο πατέρας της: «Το όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία.. μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση».


Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

πως να πιάσετε δουλειά

μετανάστες

Πρωτοστάτησε και πάλι το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής αφού με τις ψήφους των παρατάξεων του Γ. Σγουρού και του Β. Κικίλια εγκρίθηκε η δημιουργία τριών χώρων στην Αττική όπου θα φιλοξενηθούν οι παράνομοι μετανάστες.

Με διαδικασίες-εξπρές θα προχωρήσει η δημιουργία των τριών κέντρων κράτησης παράνομων μεταναστών στην Αττική όπως ανακοίνωσε ο περιφερειάρχης Γιάννης Σγουρός, μετά το σχεδιασμό που είχε εξαγγείλει ο υπ. Προστασίας του Πολίτη.

Εφόσον οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, το πρώτο κέντρο θα είναι σε θέση να ανοίξει σε διάστημα έως 45 ημέρες. Οι αντιδράσεις πάντως συνεχίζονται, με άλλους περιφερειάρχες να θέτουν το θέμα σε διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες.

Ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωσε πως η δημιουργία των κέντρων θα επιφέρει στις τοπικές κοινωνίες σημαντικά οικονομικά οφέλη (;), ενώ παράλληλα θα δημιουργηθεί από ένα επιπλέον αστυνομικό τμήμα με δύναμη 150 ανδρών.


Αναβρασμός επικρατεί, μετά την Περιφέρεια, και στην Αττική, αναφορικά με απόφαση της Κυβέρνησης να δημιουργηθούν κέντρα κράτησης μεταναστών.

Πριν καν αποφασιστεί το πού θα γίνουν τα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών, τέσσερις δήμοι στην Αττική προτάσσουν τις διαφωνίες τους για την αναποτελεσματικότητα του μέτρου.

Με έγγραφό του ο δήμαρχος Μεγαρέων Γιάννης Μαρινάκης γνωστοποιεί στον περιφερειάρχη Αττικής την κάθετη αντίθεση του δήμου Μεγαρέων στην εγκατάσταση κέντρου κράτησης μεταναστών στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου, ανεξαρτήτως αν θα υπάρχουν αντισταθμιστικά οφέλη.

Ανάλογες ενστάσεις διατύπωσαν και οι δήμοι Ελευσίνας, Μάνδρας και Ασπροπύργου.

Το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, σίγουρα δημιουργεί μεγάλα βάρη στην ελληνική κοινωνία, έτσι η κυβέρνηση επιδεικνύοντας γι' άλλη μία φορά«γρήγορα» αντανακλαστικά, προεκλογικά, αποφάσισε να προχωρήσει στη διαχείριση των παράνομων μεταναστευτικών ροών, όταν όπως υπολογίζεται, σήμερα, στην Αθήνα ζουν περίπου 500.000 λαθρομετανάστες.

Δραματική είναι η εικόνα στο κέντρο της Αθήνας. Οι αυτοψίες της Περιφέρειας Αττικής κατέγραψαν περισσότερους από 5.000 μετανάστες - στην πλειονότητά τους παράνομους - να στοιβάζονται σε 500 εγκαταλειμμένα κτίρια της πόλης. Σε κάθε διαμέρισμα «φυτοζωούν» υπό άθλιες συνθήκες μέχρι και 100 μετανάστες, που πολλές φορές αναγκάζονται να νοικιάζουν έως 10 ευρώ ένα στρώμα για τον ύπνο μιας βραδιάς.

"Οι δικές μας υπηρεσίες χαρακτηρίζουν τους χώρους ως ανθυγιεινές εστίες, ανταλλάσσουν αλληλογραφία με τις αρμόδιες υπηρεσίες, συχνά χωρίς ανταπόκριση", τονίζει ο περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός, επισημαίνοντας πως "τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά, καθώς πολλά κτίρια γίνονται αποθήκες ανθρώπινων ψυχών".

Στο κενό έχουν πέσει προτάσεις της Περιφέρειας Αττικής οι οποίες θα συνέβαλαν στην αντιμετώπιση προβλημάτων που συνδέονται με τη διαμονή παράνομων μεταναστών σε εγκαταλελειμμένα κτίρια.

Μεταξύ αυτών είναι η έλλειψη νομοθετικής διάταξης σχετικά με την υγιεινή της κατοικίας. Αυτό πρακτικά συνεπάγεται πως η περιφέρεια δεν διαθέτει δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης και ελέγχου. Για τον λόγο αυτό έχει εισηγηθεί να προωθηθεί ρύθμιση ώστε να επιτρέπεται υπό συγκεκριμένους όρους ο χαρακτηρισμός μίας κατοικίας ως υγιεινής ή μη και να προβλέπονται κυρώσεις για όσους κριθούν υπαίτιοι δημιουργίας ανθυγιεινών εστιών.

Ανάλογη πρόταση έχει γίνει από πλευράς Περιφέρειας Αττικής όσον αφορά το καθεστώς μίσθωσης των διαμερισμάτων σε πολυκατοικίες, τα οποία είτε έχουν χρήση κατοικίας είτε όχι, νοικιάζονται τις περισσότερες φορές σε παράνομους μετανάστες. Θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί νομοθετική διάταξη που να προβλέπει αυστηρό έλεγχο των νομιμοποιητικών εγγράφων των μεταναστών, καθώς και η πρόβλεψη επιβολής ποινών σε όσους ιδιοκτήτες συνεχίσουν να νοικιάζουν διαμερίσματα στους παράνομους μετανάστες.

Τελικά ο άνθρωπος που δεν διάβασε το Μνημόνιο, ο κ. Χρυσοχοϊδης κατάφερε να διχάσει την ελληνική κοινωνία και να δημιουργήσει εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της Αθήνας και της περιφέρειας. Η υπόθεση με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών έχει καταντήσει σήριαλ και θέαμα στα κανάλια αφού ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη με απόλυτη προχειρότητα ανακοίνωσε ένα σχέδιο για 30 καταυλισμούς χωρίς να έχει πετύχει δύο βασικά θέματα:

• Μίνιμουμ συναίνεση με τις τοπικές κοινωνίες που θα δεχθούν τα κέντρα κράτησης 
• Λεφτά για να γίνουν αυτά τα στρατόπεδα αλλά κυρίως ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική ώστε να μην είναι 30.000 μέσα και 970.000 απ' έξω κι ανεξέλεγκτοι. 

Στη σπουδή του να εκλεγεί ο κ. Μ. Χρυσοχοίδης ανακοίνωσε ένα μέτρο ανακούφισης της Αθήνας στην οποία εκλέγεται, χωρίς να έχει κάνει προεργασία. Και τώρα μαδάμε όλοι τη μαργαρίτα και βλέπουμε περιφερειάρχες και δημάρχους να έχουν βγει στα κάγκελα γιατί αν δεχθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τότε θα παίξουν. ξύλο με τους δικούς τους ψηφοφόρους.

Το σίγουρο είναι ότι το πρόβλημα δεν θα λυθεί με το να γεμίσει «φυλακές» όλη η χώρα, ενώ οι περιοχές στις οποίες εν τέλει θα δημιουργηθούν αυτά τα κέντρα θα υποστούν ανεπανόρθωτη υποβάθμιση .

http://forkeratea.blogspot.com/

ζούμε τη χούντα της εποχής μας

Επειδή στις μέρες μας οι θύτες προβάλουν ως θύματα και οι λύκοι ντύνονται αρνάκια,καλό είναι να θυμόμαστε κάθε στιγμή με ποιους έχουμε να κάνουμε..
Ας το παίζουν αγωνιστές και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να βγάλει αυτή η κολυμπήθρα του αντιμνημονίου που τσαλαβουτούν κάνοντας θεαματικές κωλοτούμπες διάφοροι "υπερπατριώτες"

Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί η κοινωνία παραβλέπει φασίζουσες ρητορίες, συμπεριφορές ή ακόμα στη χειρότερη περίπτωση συμφωνεί και τις επιβραβεύει (λάος-χ.α.)

Η κοινωνία σε λήθαργο; Ας ελπίσουμε να μην ξυπνήσει όταν θα 'ναι πολύ αργά για όλους..

 Όταν ο Καρατζαφέρης σταματάει να τρομάζει… 
12/03/2012 | » Eagainst

Ένα ευφυές σύνθημα σε τοίχο της Αθήνας, μας λέει πως «Δεν ζούμε στην εποχή της χούντας, ζούμε τη χούντα της εποχής μας». Δεν προλάβαμε να ζήσουμε χούντες άλλων εποχών, κι ούτε θα το θέλαμε είναι η αλήθεια. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, όμως μας έτυχε να ζήσουμε την εποχή του τίποτα, την εποχή όπου καμία ανθρώπινη αξία δεν δείχνει να προτάσσεται, αν δεν υπάρχει ως κίνητρο το προσωπικό κέρδος. Την εποχή που η πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα είναι μια κουτσομπολίστικη φυλλάδα που ασχολείται με την ανούσια καθημερινότητα ανούσιων διασημοτήτων, την εποχή που διάφορα σεξουαλικά είδωλα/αντικείμενα πλασάρουν ηλιθιότητα επί χρήμασι ποζάροντας την α-σεξουαλικότητά τους σαν σφαχτάρια, όπου όλοι έχουμε μετατραπεί σε μια μάζα καταναλωτών θεάματος και σκουπιδοπροϊόντων, όπου οι κοινωνικές μας σχέσεις έχουν πάψει πια να είναι σχέσεις επικοινωνίας, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, αλλά ανταγωνισμού και επιδειξιομανίας (ποιός θα κατορθώσει να δειχτεί στον διπλανό του λόγω του ότι είχε την ευκαιρία ν’ αγοράσει την τελευταίας τεχνολογίας άχρηστη γκατζετο-μηχανή)! Μας κυβερνά ο πολιτισμός της απόλυτης  ματαιοδοξίας. Εξαρτόμαστε αποκλειστικά και μόνο από την αγοραστική μας δυνατότητα, πάντα στα πλαίσια του υπερκαταναλωτισμού. Ο κομφορμισμός και η απο-πολιτικοποίηση έχουν καταρρακώσει κάθε έννοια κοινωνικής δημιουργίας, στο βαθμό που δεν διστάζουμε να στιγματίσουμε οποιονδήποτε αρνείται να προσφέρει στο μέγιστο τον χρόνο και τον κόπο του για την παραγωγή, και στο ελάχιστο για οτιδήποτε άλλο πραγματικά πραγματικά ωφέλιμο (όπως η δημιουργία δημόσιας σφαίρας, η απουσία της οποίας χαρακτηρίζει, αν μη τι άλλο, την εποχή μας).

Ακόμα και η έννοια της εργασίας έχει, και αυτή με τη σειρά της, εκπορνευτεί από τους βρικόλακες του παραγωγισμού, (αν και το πιο σωστό θα ήταν να λέγαμε πως ποτέ η Δυτική κοινωνία δεν είχε ταυτίσει την εργασία με την δημιουργικότητα. Άλλωστε, παραγωγική ανάπτυξη και δημιουργικότητα είναι δυο έννοιες ασυμβίβαστες και μεταξύ τους αντιφατικές). Κι εμείς καμαρώνουμε φτηνούς πολιτικάντηδες που κοροϊδεύουν ολόκληρους λαούς, ξεδιάντροπα, έχοντας χάσει κάθε ίχνος ακόμα και του παραδοσιακού φτηνού θεατρινισμού τους, φτάνοντας στον απόλυτο κυνισμό του μαφιόζικου εκβιασμού. Έκατσε η ριμάδα η ζαριά του σπέρματος να μας φέρει σ’ έναν κόσμο που θεωρεί την εξέγερση προβοκάτσια και τις νέες ιδέες και προτάγματα ανόητη ουτοπία, τεμπελιά ή παλαιομοδίτικη γραφικότητα! Ζούμε, λοιπόν, τη χούντα της εποχής μας. Τη χούντα του θεάματος, τη δικτατορία της έλλειψης νοήματος και των ασήμαντων καταστάσεων/πραγμάτων. Ο ολοκληρωτισμός της απάθειας και του κυνισμού ορθώνεται μπροστά μας. Και, κάθε τέχνη ή ομιλία διακατέχεται από έναν αδυσώπητο λαϊκισμό, αντανακλά την πολιτισμική αυτήν φθήνια της κουλτούρας του κιτς, επισημαίνοντας την ψευδαίσθηση ότι δήθεν είμαστε ελεύθεροι, ή τη βαθιά κοινωνική κρίση, η οποία γεννά οργή​​ και αγανάκτηση, μια αγανάκτηση, όμως, που δεν στοχεύει πουθενά, (όπως στην αλλαγή των θεσμών και των αξιών). Η τηλεόραση είναι το νέο Άουσβιτς, το νέο Νταχάου, που μας καίει τις ψυχές και τα μυαλά.

Ακούμε διάφορους εμπόρους φτηνιάρικων βιβλίων απ’ το κουτί, να περηφανεύονται για έναν λαό απ’ τον οποίο, λένε, καταγόμαστε. Από ένα λαό που γέννησε, λένε πάλι, τη δημοκρατία και γι΄ αυτό πρέπει να ‘μαστε περήφανοι. Και την ίδια στιγμή ακούμε τους ίδιους και το εμετικό σινάφι τους, να παραληρούν εντός της Βουλής – του δήθεν συμβόλου της δημοκρατίας – καλώντας σε δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για πρόσφυγες, υπερασπιζόμενοι την αφαίρεση ζωής, σε περίπτωση που κάποιος προσπαθήσει ν’ αφαιρέσει κοσμήματα, απορρυπαντικά ή τρόφιμα. Η ιδιοκτησία τίθεται και επίσημα πάνω από τη ζωή. Η «ασφάλεια» σ’ έναν κόσμο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν θα μπορεί να επιβιώσει την επόμενη ημέρα, πάνω από την Ισότητα και την Ελευθερία. Εξισώνουν τους ανθρώπους, που έλαχε να γεννηθούν στη φτώχεια, με σκουπίδια, επαναφέροντας στην επικαιρότητα επιχειρήματα που χρησιμοποίησαν διάφοροι δικτατορίσκοι (δεξιοί και αριστεροί) ανά την ιστορία που πουλούσαν «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» πάνω σε βουνά πτωμάτων. Κανένας λόγος, φυσικά, για τις αξίες που η ίδια η κοινωνία ακολούθησε εδώ και τόσα χρόνια. Μονάχα σκληρή υπεράσπιση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος στην πράξη. Κι εμείς, ανίκανοι να θέσουμε σε αμφισβήτηση τον σάπιο αυτόν πολιτισμό, αναπολούμε το λαμπρό παρελθόν της Ελλάδας του 2004, των Ολυμπιακών αγώνων, τότε που όλοι μπορούσαμε να ζούμε πλουσιοπάροχα στον καταναλωτικό μας παράδεισο, χλευάζοντας τους «κακούς ξένους» και αδυνατώντας να έρθουμε πραγματικά σ’ επαφή με την εν γένει πραγματικότητα και να την μετασχηματίσουμε, είτε αρκούμαστε στο να μιλάμε για «τα παλιά χαμένα μεγαλεία», τη «σημαντικότητα ενός πολιτισμού» που, στην πραγματικότητα, δεν έχουμε καμία σχέση μ’ αυτόν.

Αυτή η προγονοπληξία δεν μπορεί φυσικά να κατανοηθεί διαφορετικά από το κοινωνικο-ιστορικό πεδίο του σύγχρονου νεοελληνικού μορφώματος/κράτους, που από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του φλέρταρε με «Μεγάλες Ιδέες» και διάφορα εθνικιστικά ντελίρια. Είναι, βέβαια, αυτό ακριβώς αυτό που κάποτε είχε πει ο Βολτέρος. Ότι «όταν έχεις δυνατότητες να πετύχεις κάτι δεν έχεις ανάγκη από προγόνους». Κι εμείς έχουμε ανάγκη από τα νεκρά είδωλα του παρελθόντος προκειμένου ν’ αναστυλώσουμε την πληγωμένη μας εθνική υπερηφάνεια. Καμία διάθεση για κοινωνική μεταστροφή όμως, κανένα νέο πρόταγμα! Όλα αυτά φαντάζουν σαν μια μεγάλη ομίχλη στο μυαλό του απολύτου κιτς που κυριεύει τις συζητήσεις μας, είτε, στον αντίποδα, αρκούμαστε με τα λαϊκιστικά παραληρήματα του Πάγκαλου και του Πρετεντέρη, φτάνοντας στο σημείο να μην μπορούμε να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ αυτοκριτικής και αυτο-μαστιγώματος.

Καμία απάντηση, λοιπόν, από την ελληνική κοινωνία για όλα αυτά. Η ίδια μόνο τρομαγμένη κοιτά στο παρελθόν, κι αναρωτιέται σε πόσα χρόνια θα τελειώσει αυτός ο βιασμός και θα επιστρέψουμε πάλι στις προμνημονιακές «δόξες» (αγνοώντας ή μή θέλοντας να κατανοήσει ότι επιστροφή πια δεν υπάρχει). Σε πόσα χρόνια θα καταφέρει ο βιαστής να εκτονώσει την απληστία του; Όπως κι οι Γερμανοί του Βερολίνου, όντας κι αυτοί σε άσχημους καιρούς, οδηγήθηκαν από έναν χαρισματικό ψεύτη στην αποκτήνωση, έτσι κι εμείς αρχίζουμε ν’ αφαιρούμε τους καθρέφτες απ΄ το χωλ, για να μην αντικρίζουμε το κτήνος που θεριεύει μέσα μας. Η πραγματική μας εξαθλίωση δεν θα είναι μόνο η πείνα, ούτε η ανεργία. Η εξαθλίωση αρχίζει, επίσης, όταν ο Καρατζαφέρης σταματάει να τρομάζει, όταν το αβέβαιο αύριο ταυτίζεται με το ασήμαντο σήμερα, όταν όλα καταρρέουν και το μόνο που απομένει είναι ο μηδενισμός της εποχής μας.

Αντί να οργανωνόμαστε σαν κοινωνία με στόχο την πραγματική δημοκρατία, με στόχο την αυτοοργάνωση και την ατομική και συλλογική αυτονομία, περιφερόμαστε σαν βάρβαροι που ψάχνουν για αποδιοπομπαίους τράγους. Αντί να προχωρήσουμε σε μια ενεργητική και πολιτική απεργία διαρκείας (να εκμεταλλευτούμε δηλαδή τα μέσα παραγωγής προς όφελος μας), παρασυρόμαστε είτε στην υποκρισία της «φιλανθρωπίας», είτε στην ανωμαλία της ξενοφοβίας, της προγονοπληξίας είτε και του χρεοκοπημένου αριστερισμού.

Ήρθε ο καιρός να καταλάβουμε ότι καμία αλλαγή δεν είναι ούτε ουτοπική ούτε ειδυλλιακή. Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και για την ίδια μας την ιστορία, όπως θα έλεγε και ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Η καλύτερη ποιότητα ζωής που απολαμβάνουμε σήμερα, σε σύγκριση με 400 χρόνια πριν είναι μια απόδειξη πως η κοινωνία μπορεί ν’ αλλάξει, αν φυσικά εμείς το απαιτήσουμε. Δεν είναι οι συγκυρίες ή κάποιος μεταφυσικός εξελικτισμός που κινεί τα νήματα, αλλά εμείς οι ίδιοι. Ήταν τα φιλοσοφικά και κοινωνικά κινήματα που κατάφεραν ν’ αλλάξουν τον κόσμο ως ένα βαθμό (Αναγέννηση, Διαφωτισμός, Γαλλική και Αμερικανική Επανάσταση, εργατικό κίνημα). Ο περιορισμός της εξουσίας των φεουδαρχών, το τέλος σκοταδιστικού θεοκρατικού συστήματος της Χριστιανικής εκκλησίας, η κατάργηση της δουλείας και της παιδικής εργασίας, όλα αυτά καλλιέργησαν το κλίμα για την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Μπορούμε συνεπώς εμείς οι ίδιοι να κατευθύνουμε τους εαυτούς μας σε ένα πολίτευμα δικαιότερο από αυτό που σήμερα βιώνουμε, και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο παρά ένα πολιτικό σύστημα βασισμένο στο πρόταγμα της αυτονομίας.

Κι αν μας πουν «δεν μπορώ να περπατήσω τη νύχτα», θα τους πούμε «ας αλλάξουμε τις μέρες και τις νύχτες μας, όλοι μαζί».

 σχετικά με το ποια είναι η χ.α.:http://jungle-report.blogspot.com/2012/03/blog-post.html

κρίση

Σε περιόδους κρίσης η ενότητα και η αλληλεγγύη είναι το κλειδί της επιτυχίας των αδύναμων.
Στην Ελλάδα αυτά είναι ψιλά γράμματα..όλοι έχουν το αλάθητο του πάπα  και όσο συνεχίζετε η πολυδιάσπαση η γεύση της ήττας θα είναι μόνιμη και οι συνέπειες τραγικές..
(τρία πανέξυπνα σποτάκια που χρησιμοποιούν τώρα και οι Πορτογάλοι για τη γενική απεργία..)







Ενώ στον τόπο κυριαρχούν όλο και περισσότερο πατριωτικές κορώνες,αφορισμοί,ρατσισμός,εθνικισμός με αποτέλεσμα η κοινωνία να εκφασίζεται  κάθε μέρα και ποιο πολύ,στο εξωτερικό αγωνίζονται  και συμπαραστέκονται στον αγώνα του λαού μας..

Χαρακτηριστικό το παρακάτω δημοσίευμα για το πως άνθρωποι των γραμμάτων απ' την Γερμανία αντιλαμβάνονται την κρίση,τις μέχρι τώρα επιπτώσεις,αλλά και την κορύφωσή της που την προσδιορίζουν στις αρχές του 2013.

"ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΩΝΑ"

H εφημερίδα Tageszeitung δημοσιεύει υπό τον τίτλο «Δημοκρατία αντί για δημοσιονομικό Σύμφωνο» την έκκληση που απευθύνει η Ένωση για την κριτική κοινωνική έρευνα (Assoziation für kritische Gessellschaftsforschung AkG), την οποία συνυπέγραψαν 120 προσωπικότητες, πολλοί εξ' αυτών καθηγητές πανεπιστημίων, στελέχη ερευνητικών ινστιτούτων και οργανισμών.

Στο κείμενο υποστηρίζεται ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους θα συνεχίσει να οξύνεται δραματικά και η κορύφωση της, η οποία τοποθετείται στις αρχές του 2013, θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός «αυταρχικού νεοφιλελεύθερου συνασπισμού στον οποίο θα συμμετάσχουν καπιταλιστικές ενώσεις, χρηματοπιστωτικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η γερμανική κυβέρνηση και άλλες εξαγωγικές χώρες, οι οποίες με γρήγορες διαδικασίες θα περάσουν από τα κοινοβούλια το προσφάτως αποφασισθέν στις Βρυξέλλες "δημοσιονομικό σύμφωνο"».

«Δεν αντέχουμε άλλο αυτή την αντικοινωνική και αντιδημοκρατική πολιτική; όπως και τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον του ελληνικού λαού» αναφέρει, μεταξύ άλλων, το κείμενο- έκκληση, κάνοντας επίσης λόγο για πλουτισμό των λίγων και πόνο των πολλών, αλλά και για «θαυμασμό για την αντίσταση και την αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό».

«Ζητάμε το αυτονόητο: πραγματική δημοκρατία και μια καλή ζωή με αξιοπρέπεια για όλους -στην Ευρώπη και αλλού», επισημαίνεται στο κείμενο όπου υπογραμμίζεται εν συνεχεία ότι «Η κρίση στην Ευρώπη είναι η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω από αυτό βρίσκεται μια βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού».

Οι συντάκτες του κειμένου υποστηρίζουν ότι «αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη: ανεργία, φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού, διάλυση του συστήματος υγείας, αύξηση των ψυχικών νοσημάτων και μείωση του προσδόκιμου ζωής».

Στο κείμενο εκφράζεται η αντίθεση στη «στρατηγική του σοκ» που εφαρμόστηκε από το ΔΝΤ σε πολλές αφρικανικές χώρες τη δεκαετία του 1980 αλλά και για το μετασχηματισμό της Ανατολικής Ευρώπης κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, προκαλώντας πολλά θύματα.

Αναφορά γίνεται επίσης στις «μη εκλεγμένες κυβερνήσεις που επιβάλλουν στην Ιταλία και την Ελλάδα με ρόπαλα, δακρυγόνα και ρίψη νερού κάθε υπαγόρευση για λιτότητα που αποφασίζεται στις Βρυξέλλες, τη Φραγκφούρτη και το Βερολίνο από ανδροκρατούμενες ομάδες εμπειρογνωμόνων».

Στο κείμενο επισημαίνεται ακόμα ότι «όπως στην παγκόσμια κρίση του 1930, (έτσι και σήμερα) κερδίζουν σε επιρροή οι σοβινιστικές και φασιστικές δυνάμεις σε Ουγγαρία, Αυστρία, Φινλανδία και αλλού» και καλούνται οι λαοί να συμμετάσχουν στις επικείμενες διαμαρτυρίες που έχουν προγραμματισθεί προσεχώς, προκειμένου να απαιτηθεί μια εναλλακτική διέξοδος από την κρίση.

Το κείμενο ζητά τη μη επικύρωση του δημοσιονομικού Συμφώνου και την ανάκληση του νομοθετικού πακέτου της Ε.Ε. για την «οικονομική διακυβέρνηση», το «ριζικό εκδημοκρατισμό της πολιτικής και της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα», την κατάργηση της «ρατσιστικής πολιτικής των συνοριακών τειχών με την παροχή δικαιώματος παραμονής και εγγράφων για όλους», ενώ τάσσεται κατά «της αυταρχικής-νεοφιλευλεύθερης Ε.Ε. των λίγων, επιδιώκοντας μια δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη των πολλών».

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2012/03/120.html

Έξοδος; Η απόδραση από την κρίση της Ευρωζώνης

» Η ιστορία και η φύση του ευρώ ως νέας μορφής παγκόσμιου νομίσματος
» Η αρχιτεκτονική και τα ιδρυτικά προβλήματα της Ευρωζώνης
» Η αποτυχία της λιτότητας στην ΕΖ και οι ελίτ που επιμένουν να την επιβάλλουν
» Η πολιτική και κοινωνική σημασία μιας πιθανής διάλυσης της ΕΖ
» Λύνοντας το Γόρδιο Δεσμό: Για μια συντεταγμένη έξοδο της Ελλάδας από την ΕΖ - Προβλήματα κ προοπτικές

Download full report

Η μελέτη θα κυκλοφορήσει σύντομα στα ελληνικά από τις Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ .

Οι δυο προηγούμενες μελέτες εκδόθηκαν αντίστοιχα την Άνοιξη και το Φθινόπωρο
του 2010

1η  : 2010 KPIΣH EYPΩZΩNHΣ. ΦTΩXEIA TOY ΔYNATOY ΠTΩXEYΣH TOY AΔYNATOY  -
ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΝΟΒΟΛΙ

2η : Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΕΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ    - ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΛΙΒΑΝΗ

Προδημοσίευση - Περίληψη

1. Η κρίση της Ευρωζώνης είναι μέρος της παγκόσμιας αναταραχής που ξεκίνησε
το 2007 ως αμερικάνικη κρίση στην αγορά ακινήτων, έγινε  παγκόσμια τραπεζική
κρίση, μετατράπηκε σε παγκόσμια ύφεση, και ως εκ τούτου οδήγησε σε κρίση του
δημόσιου χρέους. Στα  τέλη του 2011 υπάρχει ο κίνδυνος της επιστροφής σε
μια τραπεζική κρίση στην Ευρώπη και αλλού. Στην καρδιά της αδυναμίας των
Τραπεζών βρίσκεται το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος που συσσωρεύτηκε κατά
την περίοδο της έντονης χρηματιστικοποίησης  τη δεκαετία του 2000.

2.Το ευρώ είναι μια μορφή διεθνούς αποθεματικού νομίσματος που δημιουργήθηκε
από μια ομάδα ευρωπαϊκών κρατών για να εξασφαλίσει πλεονεκτήματα υπέρ των
Ευρωπαϊκών Τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στο πλαίσιο της
χρηματιστικοποίησης. Το ευρώ επιχείρησε να ανταγωνιστεί το δολάριο,  αλλά
χωρίς να έχει την υποστήριξη ενός αντίστοιχα ισχυρού ενιαίου κράτους.
Θεμελιώδης αδυναμία του είναι ότι στηρίζεται σε μια συμμαχία  ανόμοιων
κρατών που αντιπροσωπεύουν οικονομίες με αποκλίνουσες ανταγωνιστικότητες.

3. Το ευρώ λειτούργησε ως διαμεσολαβητής στην Ευρώπη ,στη διάρκεια της
παγκόσμιας κρίσης  που ξεκίνησε το 2007. Η ΟΝΕ(να αλλάξει το αρχικό κι αντί
για European να γίνει Economic δημιούργησε ένα διαχωρισμό μεταξύ κέντρου και
περιφέρειας και εισήγαγε  ανάμεσά τους σχέσεις ιεραρχίας και διακρίσεων. Η
περιφέρεια έχασε σε ανταγωνιστικότητα τη δεκαετία του 2000, με συνέπεια  την
αύξηση των  ελλειμμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στις ανταλλαγές με
το  κέντρο και την συσσώρευση  σημαντικών οφειλών  προς τα χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα του κέντρου. Το αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθεί  η Γερμανία ως η
κύρια οικονομική δύναμη της Ευρωζώνης.

4. Η πολιτική της Ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι  βαθύτατα
νεοφιλελεύθερη: περικοπή των δημόσιων δαπανών, αύξηση των έμμεσων φόρων,
μείωση των μισθών, περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποίηση της
δημόσιας περιουσίας. Αντίστοιχες θεσμικές αλλαγές εντός της ΟΝΕ - πάνω απ
΄όλα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο
Χρηματοπιστωτικής Σταθεροποίησης Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) -  εδραιώνουν την
κυριαρχία του κέντρου, ιδιαίτερα της Γερμανίας. Γενικότερα, οι εφαρμοζόμενες
πολιτικές απειλούν να μετατοπίσουν την ισορροπία της οικονομικής, κοινωνικής
και πολιτικής δύναμης υπέρ του κεφαλαίου και κατά της εργασίας σε όλη την
Ευρώπη.

5.Η λιτότητα είναι αντιφατική, διότι οδηγεί σε ύφεση με αποτέλεσμα να
επιδεινώνεται το βάρος του χρέους και περαιτέρω να τίθενται σε κίνδυνο οι
τράπεζες και η ίδια η νομισματική ένωση. Αυτή η αντίφαση συνδέεται με τη
φύση της ΟΝΕ ως συμμαχία διαφορετικών κρατών με αποκλίνουσες
ανταγωνιστικότητες. Ως αποτέλεσμα, η ΟΝΕ, σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα
έντονο δίλημμα: είτε να δημιουργήσει κρατικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν
να επιβάλλουν  πολιτικές αύξησης της ανταγωνιστικότητας στην  περιφέρεια ή
να υποστεί  ρήξη.

6.Η πιστωτική ισχύς της ΕΚΤ χρησιμοποιήθηκε αυθαίρετα για να προστατεύσει τα
συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών, των ομολογιούχων και των επιχειρήσεων,
ακόμη και με την παράκαμψη του ίδιου του  καταστατικού της ΕΚΤ. Η κοινωνική
ισχύς έχει ιδιοποιηθεί με μη δημοκρατικό τρόπο από ένα ελιτίστικο θεσμό που
εν συνεχεία τέθηκε  στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου στην Ευρώπη. Αλλά η
ικανότητα της ΕΚΤ να αμβλύνει τις πιέσεις της κρίσης περιορίζεται από την
απουσία ενός ενιαίου κράτους που θα  στηρίξει τις υποχρεώσεις της και τη
φερεγγυότητα της .

7.Η λειτουργία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επίσης
παρεμποδίζεται από την απουσία μιας ενιαίας κρατικής αρχής που να μπορεί να
υποστηρίξει με αξιόπιστο τρόπο την διεύρυνση  της ικανότητας του να
δανείζει. Επιπλέον, η ικανότητα του EFSF για  αναπλήρωση κεφαλαίου των
τραπεζών που αντιμετωπίζουν κινδύνους αντιβαίνει στον εθνικό χαρακτήρα των
ευρωπαϊκών τραπεζών. Μια συμμαχία  διαφορετικών κρατών δεν μπορεί εύκολα να
αντλήσει από κοινού  τα κεφάλαια για τη διάσωση των εθνικών τραπεζών  ενός
εκ των μελών της . Δεν είναι λογικό το επιχείρημα ότι η Γερμανία θα
μπορούσε, για παράδειγμα, να διασώσει τις γαλλικές ή ισπανικές  τράπεζες
χωρίς ανάλογο αντάλλαγμα.

8.Η σύνδεση των εθνικών κρατών με τις εγχώριες τράπεζες  έχει ενταθεί κατά
τη διάρκεια της κρίσης. Οι τράπεζες έχουν αποκτήσει το δημόσιο χρέος των
δικών τους κρατών, έχουν καταθέσει επίσης πλεονάζουσα ρευστότητα στις
εθνικές κεντρικές τράπεζες (ΕθνΚΤ) και τέλος ,στηρίζονται όλο και
περισσότερο στον Μηχανισμό Επείγουσας Παροχής  Ρευστότητας  (ΜΕΠΡ) που
παρέχεται  από την Εθνική Κεντρική Τράπεζα. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι
τράπεζες και τα εθνικά κράτη αντιμετωπίζουν τώρα αυξημένο τον  κίνδυνο της
από κοινού αθέτησης πληρωμών. Η επιλογή που σταδιακά εμφανίζεται για τα
περιφερειακά κράτη είναι ιδιαίτερα δύσκολη: είτε να κρατικοποιήσουν  πλήρως
τις τράπεζες  είτε  να χάσουν  τον έλεγχο τους.

9.Το εντεινόμενο σχίσμα μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, η απουσία
αποτελεσματικών θεσμικών αλλαγών  για την ίδια την ΟΝΕ, οι πιέσεις για
λιτότητα και η απειλή κατά των  τραπεζών  δημιουργούν δυσμενείς συνθήκες για
τις περιφερειακές χώρες. Οι μελλοντικές προοπτικές είναι δυσοίωνες και
περιλαμβάνουν χαμηλή ανάπτυξη, υψηλή ανεργία και αύξηση  του χρέους. Η
ικανότητα των περιφερειακών χωρών να παραμείνουν εντός της ΟΝΕ είναι υπό
αμφισβήτηση και η πιο πιθανή υποψήφια για άμεση έξοδο είναι η Ελλάδα.

10.Η Ελλάδα προφανώς δεν είναι σε θέση, ούτε  να εξυπηρετήσει  το δημόσιο
χρέος της ούτε πληροί  τις προϋποθέσεις των σχεδίων διάσωσης, κάνοντας
αναπόφευκτη την αθέτηση πληρωμών. Ωστόσο, η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία
των πιστωτών και εντός των περιορισμών της ΟΝΕ (η λεγόμενη συντεταγμένη
αθέτηση πληρωμών ) δεν θα ήταν προς το συμφέρον της χώρας. Είναι πιθανόν να
οδηγήσει σε απώλεια ελέγχου επί των εγχώριων τραπεζών, δεν θα άρει τη
λιτότητα,  θα κρατήσει τη χώρα εντός της ανταγωνιστικής μέγγενης  του ευρώ,
και θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας καθώς η
δημοσιονομική πολιτική θα τεθεί απ΄ ευθείας υπό τον έλεγχο των κρατών
κέντρου. Η προοπτική μιας ενδεχόμενης εξόδου από την ΟΝΕ θα εξακολουθεί να
υφίσταται.

11.Η αθέτηση πληρωμών πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία του οφειλέτη, με
κυρίαρχο και δημοκρατικό τρόπο  που θα οδηγήσει σε εκτεταμένη διαγραφή του
χρέους. Η στάση πληρωμών με  πρωτοβουλία του οφειλέτη θα επισπεύσει κατά
πάσα πιθανότητα την έξοδο από την ΟΝΕ. Η εγκατάλειψη του ευρώ θα προσφέρει
περισσότερες επιλογές για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους δεδομένου ότι
το κράτος θα μπορεί να μετατρέψει το σύνολο του χρέους στο νέο νόμισμα. Η
έξοδος προσφέρει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων για τη διάσωση των τραπεζών
μέσω της εθνικοποίησης και της παροχής εγχώριας ρευστότητας από τη στιγμή
που θα ανακτηθεί ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής .Ωστόσο, η έξοδος θα
δημιουργήσει νέα προβλήματα για τις τράπεζες καθώς  μέρος του ενεργητικού
τους και των υποχρεώσεων τους, θα παραμείνει σε ευρώ. Το αποτέλεσμα θα
μπορούσε πιθανότατα να είναι η  συρρίκνωση των ελληνικών τραπεζών με  την
πάροδο του χρόνου. Η  έξοδος, τέλος, θα δημιουργήσει προβλήματα στη
νομισματική κυκλοφορία και  θα προκαλέσει συναλλαγματικά προβλήματα καθώς το
νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί. Παρ ΄όλα αυτά, η διατάραξη της νομισματικής
κυκλοφορίας  είναι απίθανο να  είναι καθοριστική, ενώ η υποτίμηση θα δώσει
την ευκαιρία για  ταχεία ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας. Εν κατακλείδι, εάν
η Ελλάδα προβεί σε στάση πληρωμών , θα πρέπει να αποχωρήσει από την ΟΝΕ.

12.Η αθέτηση  πληρωμών  με πρωτοβουλία  του οφειλέτη ενέχει σοβαρούς
κινδύνους και κόστη .Αλλά η εναλλακτική λύση είναι η οικονομική και
κοινωνική παρακμή εντός της ΟΝΕ , η οποία  θα μπορούσε  να καταλήξει σε
χαοτική και ακόμη πιο δαπανηρή έξοδο. Αντίθετα, εάν η αθέτηση πληρωμών  και
η έξοδος σχεδιάζονταν και πραγματοποιούνταν από μια αποφασισμένη κυβέρνηση,
θα μπορούσε η χώρα να τεθεί σε πορεία ανάκαμψης. Γι ΄αυτό, θα ήταν
απαραίτητο να υπάρξει ένα ευρύ πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει έλεγχο των
κεφαλαιακών ροών ,αναδιανομή,  βιομηχανική πολιτική, καθώς και ριζική
αναδιάρθρωση του κράτους. Ο στόχος θα είναι να αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων
υπέρ της εργασίας, ενώ  ταυτόχρονα, να τεθεί τη χώρα σε πορεία βιώσιμης
ανάπτυξης και  υψηλής απασχόλησης. Επίσης , θα πρέπει να προστατευτεί  η
εθνική ανεξαρτησία  .

13.Γενικότερα, η κρίση της  Ευρωζώνης σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου
βεβαιότητας για την  οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης. Η
ιδεολογία του  Ευρωπαϊσμού, που υπόσχονταν  αλληλεγγύη και ενότητα στους
λαούς της Ευρώπης είναι σε υποχώρηση καθώς το κέντρο έχει δαιμονοποιήσει την
περιφέρεια κατά τη διάρκεια της κρίσης. Το  βάθος και η σοβαρότητα της
κρίσης  προκαλούν έντονη κοινωνική αντίδραση κατά των μεγάλων τραπεζών και
επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το αδιέξοδο στο  οποίο κατέληξε η ΟΝΕ
εγείρει την πιθανότητα  πιο ενεργούς  οικονομικής και κοινωνικής παρέμβασης
των εθνικών κρατών της Ευρώπης στο ορατό μέλλον.

14. Η απαιτούμενη αναδόμηση της Ευρώπης, καθώς η ΕΕ και η ΟΝΕ βρίσκονται σε
πορεία συρρίκνωσης, δεν θα πρέπει να πραγματοποιηθεί από τους εκπροσώπους
του νεοφιλελευθερισμού που επιδιώκουν να υπερασπίσουν τα συμφέροντα του
μεγάλου κεφαλαίου. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι δημοκρατική στο περιεχόμενο,
να στηριχθεί στις δυνάμεις της οργανωμένης εργασίας και της κοινωνίας των
πολιτών, να αντλήσει από τη θεωρητική παράδοση της Πολιτικής Οικονομίας και
των Ετερόδοξων Οικονομικών , καθώς και να βαδίσει προσεχτικά μεταξύ ενός
φθίνοντος Ευρωπαϊσμού και ενός ανερχόμενου εθνικισμού. Πάνω απ΄ όλα θα
πρέπει να έχει διαρκώς κατά νου το παλιό σοσιαλιστικό απόφθεγμα ότι η
Ευρωπαϊκή ενότητα είναι δυνατή μόνο στη βάση των συμφερόντων των
εργαζομένων.
http://elegr.gr/details.php?id=260

πάμε για δεύτερη χρεοκοπία;

Αυτά έλεγε η κ. Παναρίτη στην επιτροπή οικονομικού ελέγχου της βουλής,πριν να ψηφίσει ναι σε όλα..

Δεν ξέρουμε και ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ τι μεσολάβησε και ψήφισαν τελικά ναι στο δεύτερο μνημόνιο αυτοί οι άνθρωποι ενώ διαφωνούσαν  ριζικά...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι επιπτώσεις των μέτρων που συνεπάγονται με την νέα δανειακή σύμβαση σε βάρος μας θα είναι αβάσταχτες.

Με τον τίτλο θλιβερή "αναβάθμιση"σχολιάζει ο  Γιάνης Βαρουφάκης
την ανακοίνωση της  Fitch για αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από κατηγορία "στάχτες"στην κατηγορία "σκουπίδια".
Οικονομολόγοι δεν είμαστε (γι' αυτό άλλωστε παραθέτουμε τα κείμενά τους) αλλά λίγο-πολύ έχουμε καταλάβει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε εκτός των άλλων, με μεταφορά (της χασούρας) των τοξικών ομολόγων από τις τράπεζες  και επιχειρηματικούς ομίλους,στο σύνολο της κοινωνίας..

 θλιβερή "αναβάθμιση"
Τον περασμένο Μάιο, με τα σύννεφα ήδη πυκνά πάνω από την χώρα μας, ξάφνου εμφανίστηκε μια λεπτή αχτίδα φωτός. Η στατιστική υπηρεσία ανέφερε ότι, αναπάντεχα, το εθνικό μας εισόδημα είχε αυξηθεί κατά 0,8% στο πρώτο τρίμηνο του 2011. Καθώς όλοι μας ποθούμε ένα σωσίβιο ελπίδας μέσα στην αντάρα της απελπισίας, πολλοί πιάστηκαν τότε από αυτό το μαντάτο, ελπίζοντας ότι θα φέρει κι άλλα τέτοια χαρμόσυνα νέα. Όπως όμως γνωρίζουμε τώρα όλοι, ο χρυσός ήταν κίβδηλος. Στις 15 Μαΐου, μια μέρα μετά την ανακοίνωση (περί αύξησης του ΑΕΠ κατά 0,8%), δημοσίευσα εδώ, στο protagon, την ανάλυση του λόγου που, φευ, η αύξηση αυτή ήταν ένα στατιστικό τερτίπι άνευ σημασίας. Ο τίτλος του άρθρου: «Το θλιβερό 0,8%».

Πολλοί αναγνώστες αντέδρασαν σε εκείνο το άρθρο γράφοντάς μου σχόλια του τύπου: «δεν μπορείτε να ξεφύγετε από την μίζερη κριτική της καταστροφολογίας.  Άραγε τι είδους ευχαρίστηση είναι δυνατόν να σας προσφέρει η συνεχής γκρίνια;» Προφανώς δεν μου δίνει καμία ευχαρίστηση να διαψεύδω ελπίδες, όσο ανεδαφικές και να είναι. Απεχθάνομαι την γκρίνια όπως όλοι μας. Αλλά, παράλληλα, απεχθάνομαι ακόμα περισσότερο κακόβουλες προσπάθειες να δίνονται ψεύτικες ελπίδες στους απελπισμένους συνανθρώπους μου.
Έτσι λοιπόν αναγκάζομαι να επανέλθω σήμερα καταρρίπτοντας άλλη μια «χαρμόσυνη είδηση». Αυτή που από χθες κάνει τον γύρο της, σκορπίζοντας παραπληροφόρηση και ανεδαφικές ελπίδες σε πολίτες που έχουν μεγάλη ανάγκη για αισιοδοξία αλλά ακόμα μεγαλύτερη για σωστή πληροφόρηση. Δεν είναι άλλη, βέβαια, από την είδηση ότι η Fitch αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μετά το PSI. Όσοι έσπευσαν να θεωρήσουν θετική αυτή την κίνηση της Fitch, την οποία θα ακολουθήσει αντίστοιχη κίνηση της Standard and Poor’s, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που, θεμιτά, έπεσαν θύματα οφθαλμαπάτης διακρίνοντας σε αυτή την κίνηση της Fitch ανύπαρκτο νερό στην έρημο, και στους άλλους που, αν και γνωρίζουν ότι νερό δεν υπάρχει, αποπροσανατολίζουν σκορπίζοντας ελπίδες που οι ίδιοι γνωρίζουν ότι είναι φρούδες.
Ας έρθουμε όμως στο δια ταύτα: Τι σημαίνει αυτή η αναβάθμιση; Πως προέκυψε; Ήταν ξαφνική ή αναμενόμενη; Η σύντομη απάντηση είναι: Ήταν προαποφασισμένη και απολύτως άνευ σημασίας. Θα ξεκινήσω από το «προαποφασισμένη». Αν θυμάστε, τον περασμένο Ιούλιο, με την υπουργοποίηση (στο Οικονομικών) του κ. Βενιζέλου έγινε η πρώτη νύξη περί πτώχευσης. Μόνο που ο νέος υπουργός είχε πει πως θα είναι «επιλεκτική» καθώς το κούρεμα θα είναι εθελοντικό. Ο ίδιος μάλιστα εξήγησε ότι μέρος αυτού του πακέτου ήταν η προσωρινή και προσυμφωνημένη υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων από την κατηγορία «σκουπίδια» στην κατηγορία «στάχτες». Με το που θα επιτευχθεί όμως η ανταλλαγή νέων με παλαιά ομόλογα, μας είχε ενημερώσει ο κ. Βενιζέλος, τα νέα ομόλογα θα «αναβαθμιστούν» και πάλι, τουλάχιστον πίσω στο επίπεδο των «σκουπιδιών».
Έτσι γίνεται με τις ανταλλαγές ομολόγων στο πλαίσιο συμφωνιών στις οποίες έχουν συμμετάσχει, ως σύμβουλοι, οι γνωστές εταιρείες αξιολόγησης. Οι ίδιες, π.χ. η Fitch, συμφωνούν εκ προοιμίου ότι την στιγμή της ανακοίνωσης της ανταλλαγής (του κουρέματος), τα παλαιά ομόλογα υποβαθμίζονται σε «στάχτες» και, με την έκδοση των νέων, τα νέα ομόλογα «αναβαθμίζονται» μερικές σκάλες σε επίπεδο που αντανακλά την βιωσιμότητα του εναπομείναντος χρέους.
Για του λόγου το αληθές να τι είχε γράψει η Ημερησία την 29η Φεβρουαρίου σε άρθρο με τίτλο S&P: Προσωρινή υποβάθμιση στη βαθμίδα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας».  Ο ίδιος ο οίκος Fitch, την 9η Μαρτίου ανακοίνωνε ότι, όπως είχε προ-αποφασιστεί, η ανακοίνωση του κουρέματος (δηλαδή της ανταλλαγής ομολόγων) τον οδηγεί να υποβαθμίσει «τις αξιολογήσεις των τίτλων που ανταλλάσσονται και διέπονται από το ελληνικό δίκαιο σε ΄D΄ από ΄C΄, όπου και θα παραμείνουν για όσο η αξιολόγηση είναι ΄RD΄, ενώ στη συνέχεια η αξιολόγηση θα αποσυρθεί.»
Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο αμφιβολίας, στην ίδια ανακοίνωση η Fitch πρόσθεσε τα εξής: «Η ημέρα έκδοσης των νέων ελληνικών ομολόγων θα είναι η 12η Μαρτίου. Μετά από την ολοκλήρωση της ανταλλαγής χρέους και την έκδοση νέων τίτλων, η Fitch θα αναβαθμίσει το IDR της Ελλάδας από το RD και θα δώσει αξιολογήσεις στους νέους τίτλους συμβατές με την προσωπική εκτίμηση του οίκου για το πιστωτικό προφίλ της Ελλάδας μετά από την υποχρεωτική ανταλλαγή χρέους.»
Έτσι κι έγινε. Όπως είχε δεσμευτεί απέναντι στην τρόικα και στον γνωστό μας κ. Dallara, με το που άρχισαν να κυκλοφορούν τα νέα ομόλογα, αναβαθμίστηκαν εκεί που ήταν πριν την ανακοίνωση της χρεοκοπίας (που την ονομάσαμε PSI). Άρα, η «αναβάθμιση» αυτή θα γινόταν έτσι κι αλλιώς και δεν έχει καμία σχέση με μια πιο αισιόδοξη ανάγνωση των οιωνών που αφορούν την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Μάλιστα αυτό δεν το λέω μόνο εγώ (δείτε αν θέλετε όσα έγραφα το περασμένο Σάββατο), και τα οποία εξακολουθούν να ισχύουν στο ακέραιο). Το λέει η ίδια η Fitch η οποία στην χτεσινή της ανακοίνωση της «αναβάθμισης» ξεκαθαρίζει την δική της καταδικαστική (για την εξέλιξη του Μνημονίου 2 και PSI) άποψη-πρόβλεψη: The agency considers that significant and material default risk remains in light of the still very high level of indebtedness post-PSI and the profound economic challenges faced by Greece, as reflected in the low speculative grade rating of 'B-' [Η εταιρεία θεωρεί ότι παραμένει σημαντικός και υπαρκτός κίνδυνος (νέας) πτώχευσης δεδομένης της υψηλότατης μετά-PSI χρέωσης (της Ελλάδας) και του γεγονότος ότι (η χώρα) αντιμετωπίζει τεράστιες οικονομικές προκλήσεις, κάτι που αντανακλάται στην αξιολόγηση Β-. (Σημ. Ο όρος low speculative grade rating είναι ένας ευφημισμός για ομόλογα-σκουπίδια. Για ομόλογα τα οποία πρέπει να είσαι ιδιαίτερα καιροσκόπος για να αξίζει να σκεφτείς να αγοράσεις.)
Όπως και τον περασμένο Μάη, με το «θλιβερό 0,8%», κάποιοι θα με πουν καταστροφολόγο ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα υποστηρίξουν ότι ακόμα και η ανεδαφική αισιοδοξία καλό είναι να μην καταρρίπτεται, καθώς ο κόσμος και η οικονομία την έχει ανάγκη. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Ο κόσμος και η οικονομία, στις δύσκολες αυτές στιγμές, έχει ανάγκη γνώση και σωστή πληροφόρηση. Και πάνω από όλα απαιτεί το ξεσκέπασμα εκείνων που εκμεταλλεύονται την απελπισία όλων μας σπέρνοντας φρούδες ελπίδες ώστε να κρατηθούν λίγο ακόμα στην εξουσία.
πηγή:protagon.gr  

 Το γελοίο της υπόθεσης  είναι ότι κάποιοι πανηγυρίζουν με την δήθεν επιτυχία του PSI (aka: επιλεκτική χρεοκοπία) τη στιγμή που μας χρεώνουν πολλά δις με το νέο δάνειο (παρά το κούρεμα) ...

CADTM

(Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου)

Η CADTM καταγγέλλει την εκστρατεία παραπληροφόρησης για το ελληνικό χρέος και το σχέδιο διάσωσης των ιδιωτών πιστωτών

10 Μαρτίου 2012

Πάνω από το 85% των ιδιωτών πιστωτών (τράπεζες, ασφάλειες, συνταξιοδοτικά ταμεία…) δέχτηκαν την Πέμπτη το βράδυ να μετάσχουν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους διαγράφοντας 107 δισεκατομμύρια ευρώ. Στα χαρτιά, αυτοί οι πιστωτές παραιτούνται έτσι από το 53,5% των απαιτήσεών τους. Όμως, τα φαινόμενα απατούν και η CADTM βεβαιώνει ότι αυτή η επιχείρηση αποτελεί πρωτίστως μια καλή είδηση για τις ελληνικές και ευρωπαϊκές τράπεζες (κυρίως γαλλικές και γερμανικές), όχι για τον ελληνικό λαό στον οποίο υπόσχονται και νέα επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσής του.

Πράγματι, οι πιστωτές και η ελληνική κυβέρνηση έστησαν ένα περίπλοκο μοντάζ: οι ιδιώτες πιστωτές ανταλλάσσουν τους ελληνικούς τίτλους τους με νέους κατώτερης (ονομαστικής) αξίας. Έτσι, για ένα ανταλλαγμένο ομόλογο  αρχικού ποσού 100 ευρώ, οι πιστωτές θα δεχτούν ένα νέο τίτλο ονομαστικής αξίας 46,5 ευρώ. Αντί να χάνουν με αυτό το παιχνίδι, οι ιδιώτες πιστωτές ανταλλάσσουν τίτλους που πουλιόνταν μεταξύ 15 και 30 ευρώ στη δευτερογενή αγορά, με άλλους πολύ πιο σίγουρους τίτλους.

Επιπλέον, η Τρόικα χορηγεί ένα νέο δάνειο 130 δισεκατομμυρίων υπό τον όρο ότι αυτό το ποσό  θα χρησιμοποιηθεί για να πληρωθεί το χρέος και να υποστηριχτούν οι τράπεζες. Ενώ όλα τα μεγάλα ΜΜΕ υιοθετούν το επίσημο ρεφρέν σύμφωνα με το οποίο  το ελληνικό χρέος έχει μειωθεί κατά 107 δισεκατομμύρια ευρώ, ξεχνούν να ενσωματώσουν τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ των χορηγημένων από την Τρόικα νέων δανείων που το αυξάνουν. Σε τελευταία ανάλυση, οι πιστωτές τη βγάζουν και με το παραπάνω καθαρή και αντικαθίστανται από διεθνείς δημόσιους πιστωτές (ΕΚΤ, κράτη της Ευρωζώνης, ΔΝΤ) που θα ασκήσουν συνεχή πίεση πάνω στις ελληνικές αρχές προκειμένου να επιδεινώσουν τα αντικοινωνικά μέτρα.

Επιπλέον, ενώ σε περίπτωση δικαστικής διαφοράς το 85% των τίτλων εξαρτιόταν από την ελληνική νομοθεσία, το σύνολο των νέων τίτλων θα διέπεται από το δίκαιο του Λονδίνου. Στόχος των πιστωτών είναι να περιορίσουν τη δυνατότητα της Ελλάδας να κηρύξει στάση πληρωμών ή διαγραφή του χρέους.

Για τη CADTM, αυτό το νέο σχέδιο είναι μια απάτη επειδή, με το πρόσχημα ότι βοηθάει την Ελλάδα, διασώζει τα λεφτά των ιδιωτών πιστωτών παρόλο που αυτοί έχουν σοβαρή ευθύνη για τη καταχρέωση του ελληνικού έθνους. Οι τράπεζες  χρησιμοποίησαν ένα μέρος του δημόσιου χρήματος που τους δόθηκε για να τις σώσει από τη χρεοκοπία το 2008-2009 για να κερδοσκοπήσουν πάνω στο ελληνικό χρέος και μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τεράστια κέρδη πριν σπρώξουν την Ελλάδα στη μεγάλη κρίση που περνάει.

Σύμφωνα με τη CADTM, όλα τα δάνεια της Τρόικα στην Ελλάδα που χορηγήθηκαν από το Μάη του 2010 είναι απεχθή και άκυρα επειδή συνιστούν μια διαρκή παραβίαση των οικονομικών, κοινωνικών, αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων των ελλήνων πολιτών.
Η CADTM νοιώθει την υποχρέωση να χαιρετίσει για μιαν ακόμα φορά το θάρρος και την αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού που αγωνίζεται ενάντια στις απάνθρωπες πολιτικές λιτότητας που επιβάλει η Τρόικα. Το ΑΑΑ των πιστωτών (Austerité Austerité Austérité = Λιτότητα Λιτότητα Λιτότητα) πρέπει να δώσει τη θέση του στο ΑΑΑ των λαών: Audit Annulation Autre Politique = Λογιστικός Έλεγχος Ακύρωση Άλλη Πολιτική).
Για τη CADTM, η λύση περνάει απαραίτητα μέσα από την εφαρμογή μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής. Στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες υπό τη Τρόικα, πρέπει να τερματιστεί η αποπλήρωση του χρέους και να εγκαταλειφθούν τα αντικοινωνικά μέτρα. Για να παλέψουμε ενάντια στην εκστρατεία ψεύδους για την ελληνική κρίση, πρέπει να ενισχυθεί ο λογιστικός έλεγχος από πολίτες του δημόσιου χρέους για να καταλήξει στη καταγγελία του άνομου ή απεχθούς τμήματός του.  Η CADTM στηρίζει πέρα για πέρα την Καμπάνια λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους και τις επιτροπές λογιστικού ελέγχου που δημιουργούνται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.  Η CADTM απευθύνει κάλεσμα για να πληθύνουν οι δράσεις αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό και για να δημιουργηθεί ένα πλατύ ευρωπαϊκό κοινωνικό μέτωπο ενάντια στις πολιτικές λιτότητας
πηγή: contra-xreos.gr

το μάθημα της πατάτας

http://tvxs.gr

Η κρίση έδειξε πως η αυτενέργεια και η αλληλεγγύη των ανθρώπων μπορούν να κάνουν τις διαδικασίες της αγοράς περιττές.

Σαν χρήσιμο πράγμα που ικανοποιεί διατροφικές ανάγκες, ένα τσουβάλι πατάτες Νευροκοπίου 20 κιλών στο Πάρκο Γουδή, ή στην είσοδο του Δημαρχείου Βύρωνα, ή στον παράδρομο της Εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας στη Νέα Κηφισιά δεν διαφέρει σε τίποτα από οκτώ συσκευασίες των δυόμισι κιλών πατάτας Νευροκοπίου σε ένα σούπερ μάρκετ στου Ζωγράφου, ή στον Βύρωνα ή στην Πολιτεία της Κηφισιάς.

Αντιθέτως, σαν εμπορεύματα, δηλαδή σαν κοινωνικά πράγματα, το τσουβάλι των είκοσι κιλών και οι συσκευασίες των δυόμισι κιλών διαφέρουν σημαντικά.

Το τσουβάλι των είκοσι κιλών είναι ένα απλό (μη καπιταλιστικό) εμπόρευμα, δηλαδή ένα εμπόρευμα που η πώλησή του, η μετατροπή του σε χρήμα, πέρα από το κόστος παραγωγής, εξασφαλίζει στον κάτοχό του, τον αγρότη-μικροπαραγωγό, απλώς ένα ατομικό εισόδημα διαβίωσης, κατά περίπτωση περισσότερο ή λιγότερο ικανοποιητικό. Κι αυτό διότι έχει παραχθεί και συσκευαστεί από μια οικογενειακή μικροεπιχειρηματική δραστηριότητα, στην οποία ο ιδιοκτήτης είναι και άμεσα εργαζόμενος.

Σε αντιδιαστολή, η συσκευασία των 2,5 κιλών αποτελεί καπιταλιστικό εμπόρευμα, δηλαδή ένα εμπόρευμα που η μετατροπή του σε χρήμα στοχεύει να εξασφαλίσει στον ιδιοκτήτη του όχι (απλώς) ένα ικανοποιητικό εισόδημα, αλλά το «κανονικό», δηλαδή το κοινωνικά μέσο ποσοστό κέρδους. Αν για παράδειγμα το μέσο ποσοστό κέρδους στην οικονομία είναι 12% επί του συνολικά χρησιμοποιούμενου κεφαλαίου και η επιχείρηση συσκευασίας και διανομής πατάτας είναι σχετικά μεγάλη, απασχολεί για παράδειγμα ένα κεφάλαιο 10 εκατ. ευρώ, το προσδοκώμενο μέσο κέρδος ετησίως θα είναι 1.200.000 ευρώ. Αν είναι μικρότερη, ας πούμε 4.000.000 ευρώ, το προσδοκώμενο μέσο κέρδος ετησίως θα είναι 480.000 ευρώ.

Η επιχείρηση συσκευασίας και διανομής πατάτας αγόραζε από τους αγρότες μικροεπιχειρηματίες-παραγωγούς το απλό εμπόρευμα (κάποιους τόνους πατάτας Νευροκοπίου) και το μετέτρεπε σε καπιταλιστικό εμπόρευμα χονδρικής (συσκευασίες που διατίθενται σε κάθε σούπερ μάρκετ της χώρας). Ο ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ το μετέτρεπε περαιτέρω σε καπιταλιστικό εμπόρευμα λιανικής, καθώς οι δαπάνες σε υλικά και μισθούς για την αγορά, φύλαξη, πώληση κ.λπ. της πατάτας πρέπει να προσαυξηθούν και πάλι με το μέσο κέρδος.

Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια ότι ο καταναλωτής αγόραζε τις πατάτες στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του, δηλαδή δεν χρειαζόταν να πάει στο Πάρκο Γουδή, ή στον παράδρομο της Εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας στη Νέα Κηφισιά. Παράλληλα, οι δύο καπιταλιστικές διαδικασίες παραγωγής που παρεμβάλλονταν ανάμεσα στον αγρότη και τον καταναλωτή συμπίεζαν το εισόδημα και των δύο: Χαμηλή τιμή αγοράς από τον αγρότη, ψηλή τιμή πώλησης στον καταναλωτή.

Αναφορικά με την πατάτα, η κρίση έδειξε πως η αυτενέργεια και αλληλεγγύη των ανθρώπων μπορούν να κάνουν τις διαδικασίες καπιταλιστικής παραγωγής περιττές. Θα μπορούσε άραγε στο επίπεδο της συνολικής κοινωνίας να μετασχηματιστεί η οικονομία με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή υπερβαίνοντας τους καταναγκασμούς του κεφαλαίου και του κέρδους;

Οι καπιταλιστικές διαδικασίες παραγωγής που παρεμβάλλονται ανάμεσα στον αγρότη και τον καταναλωτή συμπιέζουν το εισόδημα και των δύο.

Ο Γιάννης Μηλιός είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο ΕΜΠ

 Αγροτικά προϊόντα χωρίς μεσάζοντες

ΕΙΔΗ ΔΗΜΟΙ ΤΙΜΗ/ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 

Ρύζι-Φασόλια-Πατάτες Δήμος Αμπελοκήπων – Μενεμένης Εκδήλωση ενδιαφέροντος έως 20/3 http://www.ampelokipi-menemeni.gr info@ampelokipi-menemeni.gr

 

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Αγ. Αναργύρων Καματερού 0,32 € /κιλό http://www.agan.gov.gr 213 2023656

Λάδι Αργολίδας Δήμος Αγ. Αναργύρων Καματερού 2,80 € /κιλό http://www.agan.gov.gr 213 2023656

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Αγ. Βαρβάρας 0,30-,032 € /κιλό http://www.agiavarvara.gr Παραγγελίες agrproducts@agiavarvara.gr 

Πατάτες Δήμος Αγ. Δημητρίου Τιμή Παραγωγού http://www.dad.gr Παραγγελίες dad-may@dad.gr

Βασικά Αγροτικά προίόντα Δήμος Αγ. Παρασκευής
http://www.agiaparaskevi.gr  Εκδήλωση ενδιαφέροντος από πλευράς δήμου-Αναμένονται ανακοινώσεις

Λάδι Μεσσηνίας Δήμος Αλίμου 13 € /5 λίτρα http://www.alimos.gov.gr Παραγγελίες http://alimiotes.polites.eu/

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Αμαρουσίου 0,33 € /κιλό http://www.maroussi.gr 213-2038308 

Λάδι Μάνης Δήμος Αμαρουσίου 14,5 € /5 λίτρα http://www.maroussi.gr 213-2038308

Μέλι Ηρακλείου Δήμος Αμαρουσίου 7,50€/κιλό http://www.maroussi.gr 213-2038308

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Βριλησσίων 0,30 € /κιλό http://www.vrilissia.gr Παραγγελίες 213-2050500 & 599 και online  

Λάδι Λακωνίας Δήμος Βύρωνα 14,5 € /5 λίτρα http://www.dimosbyrona.gr/article.php?id=3794  Παραγγελίες online Πατάτες 

Δήμος Βύρωνα 0,30 € /κιλό http://www.dimosbyrona.gr/article.php?id=3791 Νέες Παραγγελίες online http://www.dimosbyrona.gr/uplds/newv/File/2012%203/paragellia%20patatas.pdf

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Γαλατσίου Διανομή 12/3 Αναμονή νέας παραγγελίας http://www.galatsi.gov.gr

Πατάτες - Ελαιόλαδο - Όσπρια Δήμος Γλυφλαδας Τιμές παραγωγού http://www.glyfada.gr 213.2025395-6 και online

Πατάτες Δήμος Δάφνης-Υμηττού Τιμές παραγωγού http://www.dafni-ymittos.gov.gr dimarxos@dafni-ymittos.gov.gr

Βασικά Αγροτικά προίόντα Δήμος Ελληνικού Αργυρούπολης
http://www.elliniko-argyroupoli.gr  Εκδήλωση ενδιαφέροντος από πλευράς δήμου-Αναμένονται ανακοινώσεις

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Ζωγράφου 0,30 € /κιλό http://www.zografou.gr 210-74.90.102

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Ηλιούπολης 0,30 € /κιλό http://www.ilioupoli.gr 210 9970053  

Πατάτες Άνω Βροντούς Δήμος Θερμαϊκου 0,25 €/κιλό http://www.thermaikos.gr patatathermaikos@gmail.com

Ρύζι Χαλάστρας Δήμος Θερμαϊκου Μπονέτ: 0,78€ / κιλό Νυχάκι: 0,74€ / κιλό Γλασσέ: 0,85€ / κιλό Καρολίνα: 1,00€ / κιλο http://www.thermaikos.gr patatathermaikos@gmail.com  

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Καισαριανής 0,30 € /κιλό www.kessariani.gr 210-7296601 Νέες Παραγγελίες προσεχώς

Πατάτες Νευροκοπίου Δήμος Λυκόβρυσης-Πεύκης 9 € /30κιλά http://www.dimospefkis.gr  Παραγγελίες από Δευτέρα 12/3 στα τηλέφωνα επικοινωνίας : 2106145125, 2106145137, 2106145100 Πατάτες-Λάδι-

Αλεύρι-Ρύζι-Φακές-Φασόλια Δήμος Νεάπολης Συκεών http://www.sykies.gr  Εκδήλωση ενδιαφέροντος από πλευράς δήμου- online παραγγελίες εντός λίγων ημερών

Λάδι Λακωνίας Δήμος Νέας Ιωνίας 15 € /5 λίτρα http://www.neaionia.gr Παραγγελίες dimsxeseis@neaionia.gr

Πατάτες Τρίπολης Δήμος Περιστερίου 6 € /30κιλά http://www.peristeri.gr Θηβών και Αναπαύσεως

ΕΙΔΗ Πρωτοβουλίες Πολιτών ΤΙΜΗ/ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πατάτες Φλώρινας «Άνωση» Εθελοντές Βόλου 0,25 € /κιλό http://www.anwsi.gr anwsi.mag@gmail.com

Ρύζι Σερρών «Άνωση» Εθελοντές Βόλου Καρολίνα 0,85€/κιλό γλασέ 0,73€ /κιλό νυχάκι 0,65€ /κιλό κίτρινο 0,66€ /κιλό http://www.anwsi.gr anwsi.mag@gmail.com

Αλεύρι Κιλκίς Εθελοντικη ομάδα δράσης Ν.Πιερίας 0,5 €/κιλό http://www.otoposmou.gr info@otoposmou.gr

Πατάτες Νευροκοπίου Εθελοντικη ομάδα δράσης Ν.Πιερίας 0,25 €/κιλό http://www.otoposmou.gr info@otoposmou.gr

Λάδι Κρήτης «Πολίτες του Βύρωνα» 13,5 € /5 λίτρα http://politestouvirona.blogspot.com/2012/03/17-2012.html online παραγγελίες 6977.456.053

Πορτοκάλια Αργολίδας «Πολίτες του Βύρωνα» 0,35 € /κιλό http://politestouvirona.blogspot.com/2012/03/17-2012.html online παραγγελίες 6977.456.053

Φασόλια Φενεού Κορίνθου «Πολίτες του Βύρωνα» 2,8 € /κιλό http://politestouvirona.blogspot.com/2012/03/17-2012.html online παραγγελίες 6977.456.053

Φάβα Φενεού Κορίνθου «Πολίτες του Βύρωνα» 2,8 € /κιλό http://politestouvirona.blogspot.com/2012/03/17-2012.html online παραγγελίες 6977.456.053

Φακές Φενεού Κορίνθου «Πολίτες του Βύρωνα» 2,8 € /κιλό http://politestouvirona.blogspot.com/2012/03/17-2012.html online παραγγελίες 6977.456.053

Πατάτες «Ενεργοί Πολίτες Λάρισας» 5€ /20κιλό http://www.energw.gr
Διάφορα προϊόντα Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων http://synparmes.gr
Μήλα,πατάτες,αχλάδια,λάδι Πρωτοβουλία Μαθητών ΕΠΑΛ Τρίπολης Μήλο 0,75€ το κιλό (Στάρκιν – Ντελίσιους) με ελάχιστη ποσότητα τα 5 κιλά.
Αχλάδι 1€ το κιλό (Κριστάλι) με ελάχιστη ποσότητα τα 5 κιλά.
Πατάτα 0,35€ το κιλό (Τρίπολης Σπούντα) με ελάχιστη ποσότητα τα 20 κιλά http://koinoniatripolis.blogspot.com/ koinonikodiktyotripolis@gmail.com