χρυσή αυγή:προσωπική υπόθεση

Στο μυαλό του νεοναζί της διπλανής πόρτας

Ένα ντοκυμανταίρ της Angélique Kourounis

Σύνοψη:

«Ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιός μου γκέι, ο άλλος αναρχικός κι εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιό βαγόνι θα μας βάλουν.»

Μια δημοσιογράφος ερευνά για χρόνια την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή».

Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκυμανταίρ προσπαθεί να ανακαλύψει «τί έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ως θύματα» του συστήματος.

Η Χρυσή Αυγή «ποτέ δεν κρύφτηκε», όσον αφορά στην ιδεολογία της. Η απήχησή της στις κάλπες μπορεί παλιότερα να ήταν απειροελάχιστη, όμως η συμβατότητα αυτής της ιδεολογίας με γερά παγιωμένες αντιλήψεις στην Ελλάδα – που καλλιεργούν πολλοί κληρικοί, τα περισσότερα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα – αποτελεί το εύφορο έδαφος στο οποίο ανθεί η οργάνωση.

Η σκηνοθέτρια εξετάζει το θέμα μέσα από τις προσωπικές της εμμονές, τις ανησυχίες και τους φόβους της, έχοντας ήδη αφιερώσει αρκετά χρόνια και άλλες δύο τηλεοπτικές παραγωγές στην προσέγγιση του νεοναζιστικού κόμματος, που κατέλαβε την τρίτη θέση στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ύστερα από τρεις δεκαετίες περιθωριακής, αλλά αιματηρής, δραστηριότητας.

Επίσημος ιστότοπος: https://goldendawnapersonalaffair.com...

Ποιος στα αλήθεια γεννάει το φασισμό;

Του Χρήστου Αβραμίδη
από το περιοδικό “Αναιρέσεις” , τεύχος 19

…τη γη ξαναμοιράζουν

Η σκύλα που γέννησε τον φασισμό , βρίσκεται πάλι σε οργασμό, φέρεται να είπε κάποτε ο Μπρεχτ.
Αλλά αλήθεια ποιος γκάστρωσε πάλι την σκύλα και ποιος είναι ο πατέρας και η μάνα του φιδιού; Αυτά και άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα που απασχολούν όλο και περισσότερο τα mainstream ΜΜΕ και οι απαντήσεις τείνουν να διαπλέκονται με έναν μεταμοντέρνο τρόπο που θυμίζουν περισσότερο κουτσομπολιό παρά πολιτικό διάλογο και ανάλυση. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μας είπε ότι φταίνε οι ακραίες ενέργειες, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, μίλησε για τους αγανακτισμένους και όλοι μαζί δεν ξέχασαν να υπονοήσουν ή να αναφέρουν ότι πίσω από όλα  κρύβεται η αριστερά και οι αγώνες της.
Μαθήματα ευρωπαϊκής Ιστορίας
Η ιστορία διδάσκει, και δυστυχώς ή ευτυχώς, αποδείχτηκε ότι είναι ο καπιταλισμός που γέννησε και εξέθρεψε, τροφοδοτήθηκε και αναστήθηκε από τον φασισμό κάποτε. Επίσης “ Η ιστορία γράφεται με αγώνες εργατών” όπως λέει ένα σύνθημα, μερικές φορές, όμως αυτοί οι αγώνες είναι αρκετά ισχυροί για να ενοχλήσουν την “φιλελεύθερη” “δημοκρατία” και το κατεστημένο, όχι όμως και τόσο ισχυροί, για να την καταργήσουν και να την αντικαταστήσουν με μία σοσιαλιστική δημοκρατία. Εκεί, η ιστορία γράφεται με “αγώνες” φασιστών που από κοινού με τους κεφαλαιοκράτες αναλαμβάνουν να αφανίσουν το εργατικό κίνημα και να εντάξουν την ταξική πάλη μέσα στο έθνος.
Στα δύο φασιστικά κινήματα που κατάφεραν να πάρουν την εξουσία έχουμε κάποια κοινά, που τηρουμένων των αναλογιών τα βλέπουμε και σήμερα. Ο φασισμός ουσιαστικά έρχεται να φωλιάζει εκεί που αμφισβητείται η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων αλλά την ίδια στιγμή, δεν διαφαίνεται ως ρεαλιστική μια άλλη προοπτική.  Έτσι, τόσο στην Ιταλία όσο και την Γερμανία έχουμε ένα διάστημα εντός του οποίου οι εγγενής αντιθέσεις του καπιταλισμού αλλά κυρίως οι εργατικές κινητοποιήσεις, αμφισβητούν την κοινωνική τάξη πραγμάτων. Κάτι τέτοιο μεταφέρεται και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, όπου σε Ιταλία και Γερμανία έχουμε μια σειρά από βραχύβιες κυβερνήσεις που δεν μπορούν να πάρουν τα απαραίτητα, “ριζοσπαστικά” μέτρα, ενάντια στον λαό και κατά συνέπεια υποχωρούν και καταρρέουν.
Αυτό έχει σαν συνέπεια, οι ελίτ και τα κόμματά τους, να προετοιμάζουν μια κατάσταση ισχυρού αυταρχικού κράτους για να μπορέσουν να περάσουν αυτήν την κρίση χωρίς να ανατραπεί η εξουσία και τα προνόμιά τους. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι πριν από την ισχυροποίηση των φασιστών στην Ιταλία, η κυριότερη εργοδοτική ένωση ανέφερε
‘Η τρέχουσα οικονομική κατάσταση μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με μια εντατικοποίηση της παραγωγής, μαζί με μια μείωση της μη αναγκαίας κατανάλωσης  και για αυτό το σκοπό η κυβέρνηση πρέπει να έχει μια καθαρή , ακριβή στιβαρή στρατηγική  που να εγγυάται την πειθαρχία σε όλη τη χώρα και την ασφάλεια, τόσο για την ανάπτυξη ελεύθερων ατομικών πρωτοβουλιών όσο και για τη διατήρηση των κανόνων του νόμου”(Μπέχαν 2012 51)

Έτσι λοιπόν, σταδιακά προλειαίνεται το έδαφος για την ισχυροποίηση των φασιστών  που ωφελούνται από την λαϊκή αγανάκτηση αλλά και την στήριξή τους από μέρους των ισχυρών τάξεων.
Αυτές οι τάξεις, στα πρώτα χρόνια προσφέρουν μία μικρή βοήθεια. Στην συνέχεια όμως, όταν πλησιάζει ο κίνδυνος της επαναστατικής ανατροπής, παρέχουν όλο και περισσότερους πόρους και διευκολύνσεις προς τους φασίστες. Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Γερμανία, ενώ το πολιτικό αδιέξοδο συντηρείται, όλο και εντείνονται οι σχέσεις των φασιστών με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Άλλωστε στην Γερμανία, ο Γκέρινγκ σε μία συνάντηση με τους βιομηχάνους, αναφέρει το 1933 ότι η βιομηχανία πρέπει να ενισχύσει το ναζιστικό κόμμα, διότι αν κερδίσει, αυτές οι εκλογές μπορεί να είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα ή εκατό χρόνια. Τις επόμενες τρεις εβδομάδες, ο τραπεζίτης Σαχτ, θα συγκεντρώσει ενισχύσεις για το ναζιστικό κόμμα από 17 διαφορετικές επιχειρήσεις!! (Αστερίου 2012. 112)
Κατά συνέπεια, μπορούμε ιστορικά, να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι ο φασισμός δεν αποτελούσε την πρώτη επιλογή για τους περισσότερους επιχειρηματίες, ήταν όμως η καλύτερη επιλογή σε σχέση με τα πιθανά ενδεχόμενα στις συνθήκες του 1922 και του 1933 αντίστοιχα που θα οδηγούσαν ή στον σοσιαλισμό ή σε ένα δυσλειτουργικό σύστημα αγοράς. Έτσι, έδωσαν την συναίνεσή και υποστήριξή τους στην δημιουργία ενός φασιστικού κράτους και έκαναν τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Επομένως, οι επιλογές που κάνουν οι οικονομικές και κατά συνέπεια πολιτικές ελίτ δεν είναι πάντα οι πρώτες στον κατάλογο των προτιμήσεών τους. Προχωρούν έχοντας πάντα να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα φάσμα επιλογών. Σε κάθε διασταύρωση αυτού του δρόμου πάντως, επιλέγουν την αντισοσιαλιστική λύση. (Πάξτον 2006. 166)

Η αναγέννηση του φαινομένου στην Ελλάδα της κρίσης
Στην Ελλάδα, φαίνεται ότι συνυπάρχουν και αλληλοτροφοδοτούνται πολλοί ,διαφορετικοί όροι ευνοϊκοί προς το φασιστικό φαινόμενο.  Επιπλέον, σήμερα πραγματοποιείται η πλήρης κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας όπως αυτή προβλέπεται από το σύνταγμα , και η εκχώρησή της στις ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Βασσάλος 2012. 31-33) Ρόλο ατμομηχανής σε αυτή την διαδικασία, παίζει, η ύπαρξη του Μνημονίου και οι απαιτήσεις των δανειστών για μείωση του πραγματικού κοινωνικού μισθού, κάτι που τις περισσότερες φορές προβλεπόταν ήδη από τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καλωσορίζεται από τα κόμματα εξουσίας. Επίσης, σήμερα , επικρατεί η κατάσταση όπου ο άνθρωπος εντός της αστικής κοινωνίας και του υποδουλωτικού καταμερισμού εργασίας, μετατρέπεται σε μία αδύναμη προσωπικότητα (Παυλίδης 2012. 106-108 ),  με μηδενικούς ηθικούς πολιτιστικούς και κοινωνικούς δεσμούς (Πάξτον 2006. 290) και φυσικά με αδύναμη συλλογική μνήμη (Γούναρη και Γρόλλιος 2010, 88 και Standing 2012) . Έτσι, η Χρυσή Αυγή προτείνει την αυτοδιάλυση, δηλαδή την πλήρη στράτευση του Εγώ μέσα σε ένα κίνημα “αναγέννησης” και “ενοποίησης” εντός της φαντασιακής κοινότητας του έθνους. Επιπλέον, μέσα σε όλο αυτό το εκρηκτικό κλίμα, μείωσης της βιοτικού επιπέδου της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, ο αποδιοπομπαίος τράγος βρίσκεται από πολύ κόσμο, στο πρόσωπο των μεταναστών. Είναι εμφανές ότι, η πολιτική ατζέντα των τελευταίων κυβερνήσεων που ιεραρχεί ως σημαντικό το ζήτημα των μεταναστών και της παρεμπόδισης πρόσβασης στην Ελλάδα με κατασταλτικά μέσα, αντικειμενικά προωθεί την λογική της Χρυσής Αυγής.
Πέραν τούτων σημαντικό ρόλο παίζουν οι λανθάνουσες εδαφικές και ταξικές συγκρούσεις υπό προϋποθέσεις, μπορούν να γίνουν βούτυρο στο ψωμί των φασιστών. Βέβαια, όπως αναφέρει ο Κωστόπουλος, οι φασίστες, πάντοτε λένε αυτά που αναπαράγει η κυρίαρχη ιδεολογία και η κοινή λογική και τα προεκτείνουν στα άκρα (Κωστόπουλος 2012) .Ως εκ τούτου, όταν η κυρίαρχη ιδεολογία επέλεξε να ανοίξει το ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας με όρους “τετραχιλιετούς ελληνικού πολιτισμού” , ήταν προφανές ποιος μπορούσε  εν τέλει, να εκφράσει με συνέπεια την κυρίαρχη ιδεολογία. Το κυριότερο σημείο όμως στο οποίο θα έπρεπε να σταθούμε, είναι το ότι η χώρα μας παρουσιάζει μία έντονη κρίση που δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω της εφαρμογής παραδοσιακών λύσεων. Αυτό είναι και κάτι που στην πρώτη διασταύρωση των λύσεων, μίας σοσιαλιστικής εξουσίας από την μία και μίας φασιστικής από την άλλη είναι πολύ πιθανό να στρέψει τις ελίτ προς την δεύτερη επιλογή κάτι που είναι βασικό για το άνοιγμα του δρόμου προς τον φασισμό, όπως άλλωστε συνέβη ιστορικά σε Γερμανία και Ιταλία. Υπό αυτή τη οπτική, την οπτική δηλαδή, της απόγνωσης της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού είναι πολύ χαρακτηριστική η δήλωση του Βενιζέλου, ο οποίος αναφέρει ότι για να σωθούμε, “Ο Θεός της Ελλάδας θα πρέπει να βάλει το χέρι του” (Βενιζέλος 2012).
Κατάσταση έκτατης ανάγκης (ή αλλιώς συνολική καταστρατήγηση των δημοκρατικών ελευθεριών )

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε οδηγηθεί σε μία κατάσταση όπου όπως και τότε παρατηρείται μία πολύ σημαντική κρίση του υπαρκτού φιλελευθερισμού , και των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Στο παρελθόν, ήταν οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις που απορύθμισαν την αγορά και το κοινοβούλιο  -βασικές φιλελεύθερες λύσεις-  με αποτέλεσμα ο φασισμός να προτείνει νέες λύσεις στις προκλήσεις που ανέκυπταν από τις κοινωνικές εντάσεις. Σήμερα, βέβαια, δεν έχουμε πόλεμο μεγάλης κλίμακας ή κοινωνικές επαναστάσεις, αλλά τα φιλελεύθερα πολιτεύματα βρίσκονται πάλι σε σημείο καμπής λόγω της κοινωνικής αναστάτωσης. Αυτή η κατάσταση οξύνεται ακόμα περισσότερο, σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η καπιταλιστική δομική κρίση συνδυάζεται με  κρίση χρέους. Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση του think tank της αστικής τάξης, Χέρφριντ Μύνκλερ, που αναφέρει:
“Ωθώντας προς περισσότερο εκδημοκρατισμό, είναι σαν να παίζεις ένα παράτολμο παιχνίδι το οποίο μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρώπης. Αυτοί που βλέπουν τον εκδημοκρατισμό σαν μια λογική αντίδραση στην κρίση δεν έχουν πολυκαταλάβει το ρίσκο. Η δημοκρατία χρειάζεται συνθήκες οι οποίες αυτή τη στιγμή δεν υφίστανται στην Ευρώπη. “(Μύνκλερ 2012)
Να που μερικές δηλώσεις “φιλελεύθερων δημοκρατών ” έχουν σατανική ομοιότητα με τις δηλώσεις τις Χρυσής Αυγής:  “Η ασθένεια της Ευρώπης είναι ακριβώς αυτή που προβάλλεται ως θεραπεία και ονομάζεται δημοκρατία.” (Ζιάκα 2012. 370)
Επομένως για να επιβιώσει το καπιταλιστικό σύστημα έχουμε σήμερα παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα, την προώθηση και εδραίωσης μιας κατάστασης διαρκούς “εξαίρεσης”, αλλά και την  προώθηση του ιδεολογήματος της κυβέρνησης των ικανών και των άξιων. Σε ότι αφορά την κατάσταση εξαίρεσης, αυτή αναφέρεται σε μία έννοια της γερμανικής νομικής παράδοσης  που αφορά την προσωρινή αναστολή του συντάγματος και του κράτους δικαίου, παρόμοια με την έννοια της κατάστασης πολιορκίας στη γαλλική παράδοση. Η συγκεκριμένη  παράδοση συνταγματικής σκέψης υποστηρίζει ότι σε περιόδους σοβαρής κρίσης και κινδύνου, όπως για παράδειγμα εν καιρώ πολέμου, το σύνταγμα πρέπει να αναστέλλεται προσωρινά και να δίνονται έκτακτες εξουσίες  σε ένα ισχυρό εκτελεστικό σώμα, ή ακόμα και σε έναν δικτάτορα, προκειμένου να προστατευτεί η πολιτειακή τάξη. Από ότι βλέπουμε στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως αυτή η κατάσταση τείνει να γίνει μόνιμη και γενική, να γίνει δηλαδή ο κανόνας. (Χαρντ και Νέγκρι. 2011  25-26)
Εκτιμούμε ότι σαφής υλοποίηση των παραπάνω αντιλήψεων ήταν, ο διορισμός του Παπαδήμου δηλαδή ενός μη εκλεγμένου “άξιου” τραπεζίτη ως πρωθυπουργού της χώρας, καθώς και η σύσταση του σημερινού υπουργικού συμβουλίου που αποτελείται κατά βάση από μη εκλεγμένους “ικανούς” τεχνοκράτες. Βεβαίως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε ότι η αντίληψη για κυβέρνηση των ικανών και η απαισιοδοξία απέναντι στις δυνάμεις τις δημοκρατίας, ήταν πάντοτε αντιλήψεις που εξέφραζε το φασιστικό κίνημα. Έτσι, ήδη από το 1840 ένας ανακηρυσσόμενος από τους ναζί ως πολιτικός τους πρόδρομος, ο Καρλάιλ, προτείνει στην Αγγλία  ως θεραπεία της κοινωνίας την διοίκηση από μία ελίτ αποτελούμενη από ανιδιοτελείς αρχηγούς της βιομηχανίας και άλλους φυσικούς ήρωες (Πάξτον 2006. 55). Άλλωστε, τα φασιστικά κινήματα ιστορικά υπογράμμιζαν πόσο ασήμαντοι είναι οι νόμοι της εκλογικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας καθώς στην πράξη υπονομεύονταν αναπόφευκτα από την εξουσία των ελίτ και από τα “παράλογα “κατάλοιπα των λαϊκών αισθημάτων και των μαζών. Πάντως, το ότι οι φασίστες ενισχύονται από την αστική τάξη μόνο όταν για αυτήν δεν υπάρχει άλλη πολιτική λύση, φαίνεται να καταρρίπτεται από την ελληνική ιστορία, όπου στον μεσοπόλεμο οι αστοί, ενίσχυαν τα φασιστικά μορφώματα χωρίς να υπάρχει την συγκεκριμένη στιγμή υπαρκτός επαναστατικός κίνδυνος, απλά προληπτικά, ενόψει και των πιθανών συνεπειών της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929 (Μαρκέτος 2006 21). Αυτό βεβαίως συμβαίνει, διότι τα φασιστικά κινήματα δεν χρειάζεται να φτάσουν στο σημείο συγκυβερνήσουν με τα αστικά πολιτικά κόμματα ( όπως συνέβη  αρχικά σε Ιταλία και Γερμανία) ούτε (όπως συνέβη στην συνέχεια) να κάνουν πραξικοπήματα, για να φανούν χρήσιμα στην αστική τάξη,να ζημιώσουν το εργατικό κίνημα και να συνεισφέρουν στην καπιταλιστική σταθερότητα.
Αντί επιλόγου, θα παραθέσουμε απόσπασμα από την ομιλία ενός ανθρώπου  που αγωνίστηκε ενεργά (με τανκς και αεροπλάνα) σε εκείνη την εξέγερση του Δεκέμβρη του 1944 για να διαφυλάξει την “φιλελεύθερη δημοκρατία” στην χώρα μας. Έτσι για να ξέρουμε με ποιους είχαμε και έχουμε να κάνουμε…
“Το κίνημά σας πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη  ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης την άβυσσο ήταν το χαρακτηριστικό όλων των επαναστάσεων. Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών.  Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων… Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.”
Ουίνστων Τσώρτσιλ: ομιλία στην φασιστική Ρώμη το 1927
(Μπέχαν 2012. 164)

Βιβλιογραφία
Αστερίου, Ελένη 2012. “Φασισμός ,μεγάλο κεφάλαιο και εργατική τάξη”. Μαρξιστική Σκέψη. 5: 97-129
Βασσάλος, Γιώργος. 2012. “Πάνω απ’του κάστρου των Βρυξελλών τη σκοπία, οι Πολυεθνικές κοιτούν”.  Τετράδια Ανυπότακτης Θεωρίας. 1:24- 37
Γούναρη, Παναγιώτα και Γρόλλιος, Γιώργος. 2010. Κριτική Παιδαγωγική, μία συλλογή κειμένων. Αθήνα: Gutenberg
Ζιάκα, Χριστίνα. 2012. “Χρυσή Αυγή, ο φασισμός από την ανυπαρξία στο προσκήνιο σε συνθήκες κρίσης”.  Μαρξιστική Σκέψη. 5:367-381
Μαρκέτος, Σπύρος. 2006. Πως φίλησα τον Μουσολίνι! Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού.
Αθήνα: Βιβλιόραμα
Μπέχαν, Τομ. 2012. Arditi del Popolo Η ιστορία της πρώτης αντιφασιστικής οργάνωσης. Αθήνα : Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο
Πάξτον, Ρόμπερτ. 2006. Η ανατομία του φασισμού. Αθήνα: Κέδρος
Παυλίδης, Περικλής. 2012. Η γνώση στη διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης. Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο
Χαρντ, Μάικλ και Νέγκρι, Αντόνιο. 2011. Το Πλήθος , πόλεμος και δημοκρατία στην εποχή της Αυτοκρατορίας. Αθήνα: Αλεξάνδρεια
Guy, Standing. 2012. Precariat: From Denizens to Citizens?.  Northeastern Political Science Association. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012
Ηλεκτρονικές πηγές
Βενιζέλος, Ευάγγελος 2012. Δηλώσεις. Ανακτήθηκε τις 30 Σεπτεμβρίου 2012. (http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/6407-euaggelos-benizelos-o-theos-tis-ellantas-na-mas-boithiei)

Κωστόπουλος, Τάσος 2011. “Πως φίλησα τον Μουσολίνι”- Παρουσίαση. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2012. (http://www.youtube.com/watch?v=zhTcKYXXyHg)

Μύνκλερ, Χέρφριντ. Από την ανικανότητα των ηγετών στην ανικανότητα της Δημοκρατίας. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου  2012. (http://ksipnistere.blogspot.gr/2011/07/blog-post)
http://ilesxi.wordpress.com/2012/11/12/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C/ 

Χαρίλαος

μάντεψε1

"Ένα γράμμα απ' το πρόσφατο παρελθόν(προσχέδιο στο μπλοκ 2012)απάντηση που δεν δημοσιεύτηκε τότε..έχει και συνέχεια"

Μάντεψε..
Όχι μόνο το διαβάσαμε αλλά θα σου απαντήσω κιόλας..
Καταρχήν πιστεύω ότι δεν σέβεσαι  την συλλογικότητα που συμμετέχεις με αυτήν την πράξη αλλά θα μου πεις αυτό δεν είναι καινούριο γιατί και στο παρελθόν δεν σεβαστήκατε συλλογικές διαδικασίες και η οριζόντια οργάνωση των ανθρώπων είναι για σας παραμύθια και το μόνο που κάνατε ήταν να επαναφέρεται παλιές αντιλήψεις και χωρίς αιδώ να την μεταφέρετε σε  ανθρώπους που συμμετέχουν   στις συνελεύσεις προσπαθώντας να τους επανατροχιοδρομήσετε στον δικό σας δρόμο της ανάθεσης-αντιπροσώπησης  όπως παλιά(τότε που δέναμε τα σκυλιά με λουκάνικα)αλλά σου έχω νέα:ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΛΙΑ..νέα κουλούρια ο κουλουράς!
Στην συνέχεια να σου θυμίσω πως τις συνελεύσεις τις διέλυσαν οι «κομματικοί»και πίστεψέ με αυτό συνέβηκε  απ’ την  τρίτη κι όλας μέρα στην πλατεία Συντάγματος κι αυτό το λέω για να μην νομίζεις ότι έκανες κάτι φοβερό..ανοιχτές πόρτες δεν παραβιάζονται.
Ακόμα να σου θυμίσω ότι λίγο πριν τις εκλογές και όταν βάζατε θέμα να συζητήσει και να αποφασίσει η συνέλευση δυστυχώς όχι μόνο δεν μπορέσαμε να σας πείσουμε να μην «φάτε»το τυράκι  αλλά φαίνεται πως το είχατε τελικά μεγάλη ανάγκη κι αυτό γιατί είστε κολλημένοι με τα κόμματά σας και τους αρχηγίσκους σας.
Δεν θέλω να το τραβήξω πολύ (προς το παρών) αλλά θα ήταν καλό να ξανακοιτάξετε τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας ,την αυτοοργάνωση των πολιτών,την αλληλεγγύη,την πάλη για την απαλλαγή της εκμετάλευσης  ανθρώπου από άνθρωπο που ήταν και είναι το Α και το Ω όλης αυτής της προσπάθειας που δεν ξεκίνησε τώρα αλλά εκφράστηκε έντονα στο κίνημα των πλατειών κι αυτό ήταν που μας ξεσήκωσε ξανά,μας έβγαλε στους  δρόμους,αρχίσαμε να συζητάμε και το βασικότερο να ακούμε κάτι που είναι ψιλά γράμματα για τους «πεφωτισμένους» αρχηγίσκους  των «αγανακτισμένων».
Και πίστεψέ με πως το πρόβλημα δεν θα το λύσεις ούτε με τις εκλογές ούτε με τις «πεφωτισμένες»αναλύσεις του αρχηγούλη σου που στην τελική προωθούν τις επιλογές του ντόπιου κρατικοδίαιτου κεφαλαίου που σκέφτεται δραχμούλες και κονόμες πάντα σε βάρος μας.
Αυτά και πάντα φιλικά

open season

Ο χειμώνας πέρασε!

Πολύ καλά πήγε η "μπίζνα" με τους χιλιάδες θαλασσοδαρμένους κακομοίρηδες πρόσφυγες και ΄παρατρεχάμενους.

Τώρα μας έμειναν τα ψίχουλα,πρόσφυγες που έγιναν πάλι "λαθραίοι" και πρέπει να καθαρίσουμε την τραπεζαρία και το σαλόνι για τους άλλους,που τους λέμε "τουρίστες"!

Κι αν τολμήσουν να διεκδικήσουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα,ξαμολάμε τα σκυλιά.

" Ή μαζί μου ή μ' αυτούς"λέει ο τοπικός άρχοντας δείχνοντας τους χρυσαυγίτες..

Οι ντόπιοι ξέρουν καλύτερα και με ονόματα υποκινητές και εκτελεστές.

σκόρπια

Στενοχώρια (η)

Ζούμε στην εποχή που προσπαθείς να ξεχωρίσεις τον αριστερό απ' τον ακροδεξιό λόγο..

Τι πήγε στραβά;

(Ή μήπως ήταν πάντα έτσι;)

Και καλά τα ούγκανα ήταν πάντα ούγκανα..

Όμως ποιος βρώμικος αέρας έφερε τους “άλλους” συνοδοιπόρους;

Και μέχρι που θα φτάσει αυτή η συμπόρευση;

Ανεμογεννήτριες στα Άγραφα

Από το "δίκτυο φορέων και πολιτών για την προστασία των Αγράφων"αντιγράφω δύο επιστολές που στάλθηκαν στην περιφέρεια Θεσσαλίας στο πλαίσιο της διαβούλευσης σχετικά με την έκθεση περιβαλλοντικής μελέτης της εταιρείας πριν οι μπουλντόζες ισοπεδώσουν τις κορυφές των βουνών μας.http://www.pthes.gov.gr/main.aspx?catid=130&id=3438

Ανάγλυφο από τις κορυφές του Ιτάμου στα 1400-1500 μ.Το επόμενο θύμα..

1) Έστειλα αυτό το email στην Περιφέρεια Θεσσαλίας για την διαβούλευση για τα αιολικά στα Άγραφα μια που είναι και η Ημέρα του Περιβάλλοντος σήμερα...
........................
κ. Περιφερειάρχη και κ.κ. Περιφερειακοί σύμβουλοι
Η υποβληθείσα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου «Αιολικού Σταθμού στη θέση ¨Κούλια-Κορυφή-Πρ. Ηλίας Δ. Καρδίτσας » βρίθει ανακριβειών, εσκεμμένων λαθών στους υπολογισμούς, αποκρύπτει κινδύνους και δηλώνει λανθασμένα στοιχεία για την περιοχή εγκατάστασης. Με λίγα λόγια είναι επιεικώς απαράδεκτη και προσβάλει την νοημοσύνη αυτών που την διάβασαν και που καλούνται να την εγκρίνουν.
Επιγραμματικά θα αναφέρω ότι η Μ.Π.Ε. σε συνδυασμό με την μελέτη οδοποιίας και την ενεργειακή μελέτη του έργου:
1. Ξεκινά υπολογίζοντας λανθασμένα το μήκος του οχήματος μεταφοράς των ανεμογεννητριών που αναφέρει ότι είναι 37μ. ενώ πρέπει να είναι τουλάχιστον 50 μ. λόγω το μικρότερου μέρους της ανεμογεννήτρια που είναι το πτερύγιο μήκους 45μ. Έτσι υπολογίζει με λάθος προδιαγραφές τον διανοιγόμενο «δασικό» δρόμο, για να έχει μικρότερες επιδράσεις στο περιβάλλον.
2. Δεν υπολογίζει καθόλου τις επιπτώσεις από τις ριψοκίνδυνες επεμβάσεις που δηλώνει ότι θα κάνει στον επαρχιακό δρόμο Δαφνοσπηλίας – Μολόχας καθώς και μέσα στα δημοτικά διαμερίσματα της Δαφνοσπηλιάς και της Απιδιάς. Θα κάνει περιφερειακό δρόμο στην Δαφνοσπηλιά!!!!, μέσα από το ποτάμι, το οποίο χρησιμοποιείται ως χώρος αναψυχής και στην Απιδιά θα κάνει απαλλοτριώσεις σε περιφράξεις σε σπίτια και καλλιέργειες και θα μεταφέρει τα υλικά με γερανό!!! μέσα στο χωριό πάνω από τα σπίτια. Επίσης θα εξομαλύνει τις στροφές στην επαρχιακή οδό χωρίς μελέτη χωρίς άδεια και χωρίς προυπολογισμό !!.
3. Δεν δηλώνει πώς θα γίνουν ή πως θα μεταφερθούν οι 7.500 τουλάχιστον τόνοι σκυροδέματος για την θεμελίωση των εγκαταστάσεων, ούτε και υπολογίζει τις επιπτώσεις εάν γίνει εργοτάξιο σκυροδέματος εντός του χώρου, διότι η μεταφορά είναι ανέφικτη.
4. Δεν δηλώνει σε ποιόν νόμιμο χώρο θα μεταφερθούν τα 450.000 κ.μ. του περισσεύματος των εκσκαφών.
5. Δεν υπολογίζει τις επιπτώσεις στο περιβάλλον του δικτύου μεταφοράς της ενέργειας.
6. Υπολογίζει με λάθος η ενδημικά φυτά την αποκατάσταση των χώρων αλλά και ενδημικά να θέλει κανείς να βάλει δεν υπάρχουν φυτώρια που να τα καλλιεργούν με αποτέλεσμα να γίνει σημαντική αλλοίωση του οικοσυστήματος.
7. Υποεκτιμά τις επιπτώσεις που θα έχει η εγκατάσταση με τη διάνοιξη των μεγάλων δρόμων, ισοπεδώνοντας την κορυφογραμμή, στην αλλαγή της ροής των επιφανειακών και των υπογείων υδάτων, σε κατολισθητικά φαινόμενα στο μικροκλίμα της περιοχής, όπως και στην πανίδα της περιοχής.
8. Με δεδομένα ότι οι επενδυτές έχουν στριμώξει στην στενή κορυφογραμμή των 2,5 χιλ. μήκους 15από τις μεγαλύτερες χερσαίες ανεμογεννήτριες των 125μ ύψους και 2,5 MW εκάστη και ότι οι ανεμογεννήτριες αυτές βάσει της ανεμολογικής μελέτης του έργου θα λειτουργούν με κάτω του 50% της μέγιστης ισχύς τους (μέγιστη ισχύς με 13 m/s ταχύτητα αέρα ενώ η μέση ταχύτητα αέρα βάσει την επισφαλών μετρήσεων της μελέτης είναι 6 m/s) και με δεδομένο ότι δεν βάζουν ούτε ένα ευρώ ιδία συμμετοχή στο έργο που θα το υλοποιήσουν με 40% επιχορήγηση και 60% δανεισμό σε δημόσια έκταση, καταλαβαίνει κανείς ότι το όλο επενδυτικό πλάνο είναι τραβηγμένο από μαλλιά για τους λόγους ότι ή να πάρουν όσο γίνεται μεγαλύτερη επιχορήγηση ή να πουλήσουν σε άλλους «επενδυτές» σε υψηλό τίμημα λόγω του τραβηγμένου μεγέθους τις άδειες που θα εκδώσουν εξαπατώντας τις αρμόδιες υπηρεσίες.
9. Δεν υπολογίζουν το τεράστιο κόστος αποξήλωσης των ανεμογεννητριών μετά το τέλος της εικοσαετούς λειτουργίας τους, που είναι σχεδόν όσο το κόστος της αρχικής εγκατάστασης, υπολογίζεται σε 300.000 € ανά ανεμογεννήτρια, ούτε και υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα κάνουν την αποξήλωση. Η Νότια Εύβοια είναι παράδειγμα προς αποφυγήν με της εγκαταλειμμένες ανεμογεννήτριες. Αν θέλει η περιφέρεια ας τους υποχρεώσει να προσκομίσουν εγγυητική επιστολή εικοσαετίας για 300.000€ ανά ανεμογεννήτρια. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τα βουνά μας σε κανένα επενδυτή, πόσο μάλλον σ΄αυτόν που δεν έχει σκοπό να βάλει ούτε ένα ευρώ.
10. Και τέλος πρέπει να έχουμε υπόψη ότι το έργο αποτελεί κατάτμηση ενός πολύ μεγαλύτερου, τριπλάσιου σε μέγεθος από το εξεταζόμενο, που σκοπό έχουν να υλοποιήσουν οι επενδυτές που είναι σε συνεχόμενες κορυφογραμμές από το εξεταζόμενο και πρέπει να δούμε τις συσσωρευτικές επιδράσεις στο περιβάλλον.
11. Υπερεκτιμούν τις νέες θέσεις εργασίας λένε για 563-750!!!!! ενώ από τα μέχρι τώρα εγκεκριμένα αιολικά έργα δημιουργείται μία θέση εργασίας ανά επένδυσης 67 εκατ. ευρώ δηλαδή αναλογικά στο υπό εξέταση έργο θα δημιουργηθεί λιγότερο από μία (0,6) θέση εργασίας και πολλά άλλα θα μπορούσαν να σημειωθούν.
Θέλω να σας επισημάνω ότι δεν πρέπει να εγκρίνονται έργα που καταστρέφουν το περιβάλλον στο όνομα της υποτιθέμενης πράσινης ανάπτυξης. Η εμπειρία σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι τώρα από την λειτουργία των αιολικών σταθμών μας διδάσκει ότι δεν ηλεκτροδοτούν λόγω της τυχαίας λειτουργίας τους και λόγω της μη αποθήκευσής του ηλεκτρικού ρεύματος. Παράγουν όποτε φυσάει όχι όποτε το χρειαζόμαστε, δεν έχουν εξοικονομήσει ούτε ένα εγκατεστημένο KW από θερμοηλεκτρικό σταθμό αλλά απεναντίας όσο αυξάνουν τόσο πρέπει να αυξηθούν και οι θερμοηλεκτρικοί για να καλύπτουν τα μεγαλύτερα κενά στην ηλεκτροδότηση. Όσες ανεμογεννήτριες και να βάλουμε στη χώρα και όλα τα βουνά να τα γεμίσουμε , πάλι το ρεύμα από τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς θα το παίρνουμε. Το μόνο που έχουν καταφέρει τα αιολικά είναι να αυξάνουν την τιμή του ρεύματος στους καταναλωτές και τα χρήματα στις τσέπες των «επενδυτών». Χίλιες φορές καλλίτερα θα ήταν τα χρήματα των επιχορηγήσεων να κατευθυνθούν στον εκσυγχρονισμό των θερμοηλεκτρικών σταθμών της ΔΕΗ, γιατί οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί τουλάχιστον ηλεκτροδοτούν.
Τέλος κ. κ Σύμβουλοι πιστεύω να απορρίψετε την Μ.Π.Ε. ως απαράδεκτη θεωρώντας εκ των ανωτέρω ότι η περιοχή αποτελεί ακατάλληλο τόπο χωροθέτησης του αιολικού σταθμού, στη θέση «Κούλια-Κορυφή-Πρ. Ηλίας Δ. Καρδίτσας» καθώς οι περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις αναμένονται να είναι σημαντικές και μη αναστρέψιμες. Και να μη ξεχνάμε ποτέ ότι το περιβάλλον δεν μας ανήκει για το εκχωρήσουμε σε καταστροφείς που θα τους επιχορηγήσουμε επιπλέον, αλλά το έχουμε δανειστεί από τις επόμενες γενιές και πρέπει να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.

Χρήστος Θ. Φασούλας

2) Κ. Περιφερειάρχη και κ.κ. Περιφερειακοί σύμβουλοι

Με αφορμή τη διαβούλευση για τη μελέτη των περιβαλλοντικών επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) του αιολικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ονομαστικής ισχύος 37,5 MW και συνοδών έργων, φερόμενης ιδιοκτησίας της ΄΄ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ 1 Α.Ε.Ε.΄΄, που προτείνεται να εγκατασταθεί στη θέση ¨Καπροβούνι-Κεφαλόβρυση¨ στις Δ.Ε. Ιτάμου και Καλλιφωνίου, στο Δήμο Καρδίτσας της Π.Ε. Καρδίτσας, όπως επίσης και του άλλου αιολικού σταθμού της ίδιας εταιρίας που προτείνεται να εγκατασταθεί στη θέση ¨Κούλια-Κορυφή-Πρ. Ηλίας¨ της Δ.Ε. Καλλιφωνίου αναφέρω τα μειονεκτήματα των αιολικών πάρκων και τις αρνητικές επιπτώσεις που έχουν στο περιβάλλον.
1. Τα αιολικά συστήματα έχουν υψηλό κόστος έρευνας και εγκατάστασης.
2. Απαιτούν πολύ χρόνο για την έρευνα και τη χαρτογράφηση του αιολικού δυναμικού των μεγάλων περιοχών, ώστε να εντοπιστούν τα ευνοϊκά σημεία.
3. Παρουσιάζουν διακυμάνσεις ως προς την απόδοση ισχύος, διακύμανση που οφείλεται στη μεταβαλλόμενη -κατά τη διάρκεια της ημέρας, του μήνα και του έτους- ένταση του ανέμου. Η αιολική ενέργεια δεν μπορεί να αποθηκευτεί (εκτός αν χρησιμοποιηθούν μπαταρίες που όμως αυξάνουν κατά πολύ το κόστος). Επιπλέον δεν μπορούν όλοι οι άνεμοι να τιθασευτούν ώστε να καλυφτούν, τη στιγμή που προκύπτουν, οι ανάγκες του ηλεκτρισμού.
4. Ως μορφή ενέργειας παρουσιάζει χαμηλή πυκνότητα και έχει αρκετά μικρό συντελεστή απόδοσης της τάξης του 30% ή και χαμηλότερο. Συνεπώς απαιτούνται πολλές ανεμογεννήτριες για την παραγωγή αξιόλογης ισχύος και αρκετά μεγάλο αρχικό κόστος εφαρμογής σε μεγάλη επιφάνεια γης. Γι’ αυτό το λόγο μέχρι τώρα χρησιμοποιείται σαν συμπληρωματική πηγή ενέργειας.
Είναι φανερό ότι ένα αιολικό πάρκο σε μια περιοχή όπως η θέση ¨Καπροβούνι-Κεφαλόβρυση¨ στις Δ.Ε. Ιτάμου και Καλλιφωνίου, στο Δήμο Καρδίτσας της Π.Ε. Καρδίτσας, όπως επίσης και του άλλου αιολικού σταθμού της ίδιας εταιρίας που προτείνεται να εγκατασταθεί στη θέση ¨Κούλια-Κορυφή-Πρ. Ηλίας¨ της Δ.Ε. Καλλιφωνίου θα έχει τεράστιες συνέπειες υποβάθμισης του τοπικού οικοσυστήματος. Ο νομός Καρδίτσας, έχει στην περιφέρειά του σημαντικές προστατευόμενες περιοχές όπως: δύο (2) περιοχές του δικτύου ΦΥΣΗ 2000 (περιοχή Λίμνης Ταυρωπού GR1410001 και Αγράφων GR1410002), ένα (1) Αισθητικό δάσος (του Γεωργίου Καραϊσκάκη), επτά (7) Καταφύγια Άγριας Ζωής, ένα (1) εκτροφείο θηραμάτων και δύο (2) Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά.
Μεγάλο τμήμα του ορεινού όγκου του Ν.Καρδίτσας έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 με θεσμοθετημένες περιοχής προστασίας της φύσης. Η μεγάλη ποικιλία ειδών χλωρίδας και πανίδας, οι διακλαδώσεις των οροσειρών, των χειμάρρων και των ποταμών ,τα μικρά φαράγγια και οι κοιλάδες, προσδίδουν στο τοπίο μεγάλη ποικιλομορφία και άγρια ομορφιά. Γι’αυτό το λόγο ο βιότοπος της περιοχής Natura 2000 στη θέση Καπροβούνι-Κεφαλόβρυση¨ στις Δ.Ε. Ιτάμου και Καλλιφωνίου θα υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες σε όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν. Στις μέρες μας ,με την αύξηση του φαινομένου του θερμοκηπίου και της πολεοδομικής ανάπτυξης και βιομηχανίας, το οξυγόνο είναι πολύτιμο και δεν επιθυμούμε να χάσουμε όχι μόνο ένα έλατο ,αλλά ούτε ένα δέντρο σε περιοχή οικολογικά προστατευόμενη από την ΕΕ.
Σύμφωνα με την μελέτη σας, οι δρόμοι που αναμένεται να διανοιχθούν έχουν σύνολο διάνοιξης 13131,19 μ ,σύνολο εσωτερικής οδοποιίας 15672,47 μ ,σύνολο βελτιώσεων 2541,28 μ, περίσσεια των υλικών ανέρχεται στα 450154,20 κμ, Τέλος, η συνολική ποσότητα των εκσκαφών ανέρχεται στα 664152,21 κμ και των επιχωμάτων στα 188449,66 κμ. Όπως είναι φυσικό εκτός από τις αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις καταστρέφεται και η φυσιογνωμία της περιοχής ,αλλοιώνοντας το ανάγλυφό της.
Μήπως, όμως οι αρνητικές της επιπτώσεις στον άνθρωπο και το περιβάλλον είναι χειρότερες ακόμη και από αυτές των συμβατικών (πυρηνικών, λιγνιτικών) σταθμών παραγωγής όπως ισχυρίζονται κάποιοι;

Με εκτίμηση,
Αλεξάκου Ιωάννα.

Στα ίχνη της τρόικας

Το ντοκυμαντέρ των Harald Schumann και Árpád Bondy που εξέπεμψε στις 9/3/15 το 1ο κανάλι της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης ARD και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Μια πιο εκτεταμένη βερσιόν του είχε προβληθεί από το γαλλογερμανικό κανάλι ARTE στις 24/2/15 (http://tinyurl.com/lq5bapk στα γερμανικά και http://tinyurl.com/om9nn3e στα γαλλικά)

λίγο ακόμα

Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν

Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει

Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα