δεν ξεχνάμε

28-29/6/11: Δύο μέρες βίας και καταστολής
Δύο μέρες αντίστασης στο μεσοπρόθεσμο.
Τα αποτελέσματα της ήττας του κινήματος τα γεύονται όλοι τώρα...




Η μεγάλη σύγκρουση

του Άγγελου Μανταδάκη

Εδώ και δύο χρόνια η χώρα έχει βυθιστεί στο τούνελ των μνημονίων χωρίς να διαφαίνεται φως στην άκρη. Η πολιτική των μνημονίων απέτυχε παταγωδώς και αυτό ομολογείται από τους πάντες, ακόμα και τους πρωταγωνιστές της. Παρ΄ όλα αυτά σε ένα θέατρο παραλόγου άνευ προηγουμένου, οι ίδιοι που ομολογούν την  αποτυχία, επιμένουν και εκβιάζουν για την συνέχιση αυτής της πολιτικής.

Ταυτόχρονα με την κατάρρευση της πολιτικής των μνημονίων, καταρρέει και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Και εδώ όμως σε ένα άλλο θέατρο του παραλόγου οι πρωταγωνιστές του συστήματος εμφανίζονται ως σωτήρες…

Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλη δοκιμασία. Όλα έχουν βγει στο σφυρί: μισθοί, συντάξεις, δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις, απασχόληση, δημόσια περιουσία. Ακόμα και ο πενιχρός κατώτατος μισθός των 751 ευρώ!! Με τη νέα δανειακή σύμβαση που ετοιμάζεται να υπογράψει η κυβέρνηση Παπαδήμου, η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση, μέσα από μια παρατεταμένη λιτότητα δεκαετίας.

Η πατρίδα που επικαλείται ο κ. Παπαδήμος, την οποία ήλθε για να σώσει και μάλιστα χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, μοιάζει να είναι  ένα σύνολο αριθμών και λοιπών δημοσιονομικών στοιχείων. Δεν φαίνεται να βλέπει και ανθρώπους μέσα στην πατρίδα.

Όμως διαφεύγει του ίδιου και των διευθυντηρίων που τον τοποθέτησαν εκεί, ότι στις κοινωνίες και τις οικονομίες υπάρχουν  όρια. Ακριβώς επειδή πίσω τους ενεργούν και συναναστρέφονται άνθρωποι, με ανάγκες.

Η χώρα έχει περάσει το κατώφλι μιας περιόδου που η μεγάλη σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Με πολιορκητικό κριό το δημόσιο χρέος οι δυνάμεις του χθες επιχειρούν να εμφανιστούν ως σταυροφόροι του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης. Όπως τα τάγματα των σταυροφόρων  του Πάπα, αποτελούνται από ένα ποικιλώνυμο πλήθος με   την αφρόκρεμα του  κατεστημένου : συγκροτήματα ενημέρωσης, βιομήχανους που πήραν το ζωντανό χρήμα των επιδοτήσεων και δεν έκαναν ούτε ενός ευρώ επένδυση, άλλους που ξεπούλησαν ό,τι καλύτερο είχε η ελληνική βιομηχανία  σε πολυεθνικές, εφοπλιστές που πληρώνουν λιγότερους φόρους από τα παράβολα που καταβάλλουν οι μετανάστες για την άδεια παραμονής, τραπεζίτες που έχουν πάρει προκλητικά ποσά από το κράτος αλλά κρατούν κλειστή την στρόφιγγα προς τα μικρομεσαία νοικοκυριά που ασφυκτιούν, τους  εκπροσώπους του δικομματισμού που  πρωταγωνίστησαν στο ρουσφέτι και την διαπλοκή, μέχρι και την εθνοσωτήριο ακροδεξιά.

Απέναντι σ΄ αυτό το μπλοκ συγκροτείται,  όχι χωρίς δυσκολίες , μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία. Είναι οι ζωντανές δυνάμεις που σφράγισαν με την παρουσία τους την προηγούμενη περίοδο.  Δεν έχουν αποσυρθεί, όπως ευελπιστούν κάποιοι.  Είναι έτοιμες να δώσουν την μάχη για να σταματήσει ο κατήφορος.  Όσο κι αν είναι ισχυρός ο αντίπαλος, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις μπορούν να νικήσουν. Αρκεί να συναντηθούν με την Αριστερά μέσα από μια ενωτική προγραμματική πρόταση.   Η ευθύνη της Αριστεράς είναι μεγάλη.

θλίψη

έρχονται γιορτές στην πόλη.. 

  " Εκείνος που μένει στο σπίτι όταν αρχίζει η πάλη Εκείνος που μένει στο σπίτι όταν αρχίζει η πάλη κι αφήνει άλλους να αγωνίζονται για τη δική του υπόθεση αυτός πρέπει να προσέχει: διότι όποιος δεν μοιράστηκε την πάλη θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε καν την ήττα αποφεύγει όποιος θέλει να αποφύγει την πάλη: διότι παλεύει για την υπόθεση του εχθρού εκείνος που δεν πάλεψε για τη δική του υπόθεση Ενάντια στους αντικειμενικούς Όταν αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στο Άδικο δείχνουν τα πληγωμένα τους πρόσωπα είναι η ανυπομονησία εκείνων που ήταν ασφαλείς μεγάλη.
Γιατί παραπονιέστε, ρωτάνε παλέψατε το άδικο! τώρα αυτό σας νίκησε: σωπάστε λοιπόν!
Όποιος αγωνίζετε, λένε, πρέπει να ξέρει να χάνει Όποιος ψάχνει τον καυγά, μπαίνει σε κίνδυνο. Όποιος συμπεριφέρεται βίαια δεν μπορεί να κατηγορεί τη βία.
Αχ, φίλοι, που είστε ασφαλείς γιατί τόσο εχθρικοί; Εμείς είμαστε οι εχθροί σας, που είμαστε οι εχθροί του Άδικου; Αν οι αγωνιστές εναντίον στο Άδικο νικηθούν το άδικο πράγματι δεν έχει δίκαιο! Οι ήττες μας δεν αποδυκνείουν τίποτα παραπάνω από το ότι είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό και από τους θεατές περιμένουμε τουλάχιστον να ντρέπονται.
Ύμνος της διαλεχτικής Το άδικο βαδίζει σήμερα με σταθερό βήμα. Οι καταπιεστές προετοιμάζουν τα επόμενα δέκα χιλιάδες χρόνια. Η βία διαβεβαιώνει: έτσι όπως είναι η κατάσταση, έτσι θα μείνει. Καμιά φωνή δεν ακούγεται, πέρα από τη φωνή του εξουσιαστή. Και στις αγορές φωνάζει η εκμετάλλευση: τώρα μόλις αρχίζω.
Αλλά πολλοί από τους καταπιεζόμενους λένε τώρα: Αυτό που εμείς θέλουμε δεν θα γίνει ποτέ. Εσύ που ακόμα ζεις, μην πεις: ποτέ! Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο. Έτσι όπως είναι η κατάσταση δεν θα μείνει. Αν μιλήσουν οι εξουσιαστές θα μιλήσουν οι εξουσιαζόμενοι.
Ποιος τολμά να πει: ποτέ; Από ποιόν εξαρτάται αν η καταπίεση μένει;
Από εμάς. Από ποιόν εξαρτάται αν θα τσακιστεί; Επίσης από εμάς.
Εκείνος που έπεσε, στέκεται πάλι όρθιος.
Εκείνος που έχασε, παλεύει!
Εκείνος που συνειδητοποίησε τη θέση του, πως τον κρατάς τώρα;
Επειδή οι σημερινοί νικημένοι είναι οι αυριανοί νικητές
Και από το πότε θα γίνει: Σήμερα κιόλας!"
(Μπρέχτ)

Γιατροί του Κόσμου: Η Αθήνα διέρχεται ανθρωπιστική κρίση | Άρθρα | Ελευθεροτυπία

Γιατροί του Κόσμου: Η Αθήνα διέρχεται ανθρωπιστική κρίση Άρθρα Ελευθεροτυπία