Menacius Πολίτης

Γνωρίζω τον Α. και συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψε η "πρωτοβουλία ένα καράβι για την Γάζα" ότι το μόνο όπλο που κρατούσε ήταν η κάμερά του...σήμερα Παρασκευή οδηγείται στον ανακριτή με βαριές κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις.Ας δούμε καλύτερα πως αντιμετώπισε το θέμα η διαδικτυακή κοινότητα (ένα μέρος) και μια συνέντευξη σε εφημερίδα για την δημοσιογραφία των πολιτών..

απο @radiobubble 

Στις συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες που πραγματοποιήθηκαν την

 (Τρίτη)  6 Δεκεμβρίου, για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η αστυνομία προέβη σε 21 συλλήψεις και 46 προσαγωγές. Μεταξύ των συλληφθέντων που παραπέμφθηκαν με τη διαδικασία του αυτόφωρου ήταν ο Α.Δ., συνδιαχειριστής της διαδικτυακής τηλεόρασης Omnia TV και μέλος της Πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα, γνωστός στο twitter με το ψευδώνυμο Menacius.

Το γεγονός αποκτά ιδιαίτερη σημασία μια και πρόκειται για πολίτη ο οποίος κάλυπτε τα γεγονότα για χάρη ενός διαδικτυακού-κοινοτικού μέσου ενημέρωσης - την ώρα μάλιστα που συνελήφθη, έδινε ανταπόκριση σε αυτό γράφοντας μηνύματα στο twitter (βλ. σχετικά εδώ, εδώ και εδώ). Με δυό λόγια πρόκειται για πολίτη που εκείνη τη στιγμή, μαζί με πολλούς άλλους, ασκούσε έργο της «δημοσιογραφίας των πολιτών».

Υπάρχουν πολλά τεκμήρια για τον δημοσιογραφικό ακτιβισμό του Menacius, τόσο από δημοσιεύματα όσο και από τις μαρτυρίες φίλων και συντρόφων του. Επίσης χρειάζεται να ιδωθεί στο πλαίσιο της αυξανόμενης αστυνομικής καταστολής των τελευταίων χρόνων παράλληλα με την επισημοποίηση του πρόσφατου, με αφορμή τις εκδηλώσεις για τον Γρηγορόπουλο, «δόγματος» της ΕΛ.ΑΣ. το οποίο συνοψίζεται ως εξής: «Όχι προκλήσεις» - «προληπτικοί έλεγχοι» και «προληπτικές προσαγωγές» - «μηδενική ανοχή».(βλ. εδώ).

Πληροφόρηση για το θέμα μπορείτε να αντλείτε στο Τwitter στο hashtag #freemenacius, στη διαδικτυακή τηλεόραση OmniaTV, το διαδικτυακό ραδιόφωνο Radiobubble.gr, τον Παραλληλογράφο και το Athens Indymedia. Μέχρι στιγμής, έχει γίνει έκκληση από το Twitter προς το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας να ασχοληθεί με την υπόθεση, αλλά και επισήμως μέσα από την φόρμα επικοινωνίας στην ιστοσελίδα της οργάνωσης.

Τα γεγονότα

O Μenacius την Τετάρτη, όπως πληροφορεί η Πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα» ενώ «εξήλθε για να καλύψει τα γεγονότα στο πλαίσιο της δουλειάς πληροφόρησης της διαδικτυακής εναλλακτικής τηλεόρασης ΟΜΝΙΑ TV», συνελήφθη, […] με την κάμερα και το υλικό του να έχει κατασχεθεί και να του αποδίδονται οι εξωφρενικές κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης, παράβαση του νόμου περί όπλων (για πέτρες) και συμμετοχή σε ομάδα που πετούσε μολότωφ καθώς και απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών».

Αφού κρατήθηκε το βράδυ της Τετάρτης στην Γενική Διεύθυνση Αττικής, την Πέμπτη η μεταγωγή του μαζί με τους υπόλοιπους συλληφθέντες στο κτίριο 16 της εισαγγελίας στην Ευελπίδων καθυστέρησε, σύμφωνα με την υπάρχουσα ενημέρωση, για περίπου τρεισήμιση ώρες. To Omnia TV μεταδίδει:

>>> «Ενώ η αρχική ενημέρωση είναι οτι 14:30 με 15:00 οι συλληφθέντες συμπεριλαμβανομένου του φίλου και συνεργάτη @menacius, θα μεταχθούν απο τη ΓΑΔΑ με προορισμό το κτίριο 16 της εισαγγελίας στην Ευελπίδων, μαθαίνουμε πως θα τους πάνε πρώτα από την σήμανση στη Λεωφόρο Καβάλας. Λες και στη ΓΑΔΑ δεν υπάρχει σχεδόν ένας ολόκληρος όροφος για να σημαίνουν όσους περνούν από εκεί με μελάνια και φυλακιστικά ενσταντανέ. Τελικά οι συλληφθέντες έρχονται στην Ευελπίδων ώρα 18:00 περασμένη, δεμένοι πισθάγκωνα με συνοδεία βαριεστημένων ΥΜΕΤατζίδων…»

>>> «Η ομάδα των ΥΜΕΤ στάθηκε μπροστά από την είσοδο του κτιρίου. Η δικηγόρος μας πληροφόρησε πως δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να επιβάλει το κλείσιμο της εισόδου του πρωτοδικείου από τα ΥΜΕΤ.

Στις 21:00 περίπου, είχαμε την πληροφορία πως ακόμα οι συλληφθέντες δεν είχαν περάσει από τον εισαγγελέα και πως διεκπεραίωνε τις πρωινές υποθέσεις. Πρώτοι που προχώρησαν στον εισαγγελέα μετά τις 22:00 περίπου ήταν οι ανήλικοι συλληφθέντες. Οι δικηγόροι μας ενημέρωσαν πως ο εισαγγελέας έκανε κήρυγμα στα ανήλικα παιδιά. Αργότερα από φίλο ενός από τους συλληφθέντες πληροφορηθήκαμε πως ο εισαγγελέας είπε στο παιδί "εσύ κατέστρεψες το κράτος"».

Μαρτυρία: «ξύλο μετά τη σύλληψη», «στοίβαγμα σε κελιά με υπεράριθμους»

>>> «Περίπου στις 23:00 μεταφέρθηκαν οι συλληφθέντες στο κτίριο του ανακριτή όπου και διαπιστώθηκε πως δεν υπήρχε ανακριτής υπηρεσίας. Μέλος της πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα που έκανε χρέη μεταφραστή, σε Ισπανόφωνους και Αγγλόφωνους συλληφθέντες αναφέρει:

 

«Οι κρατούμενοι παραμένουν κρατούμενοι τουλάχιστον μέχρι και την Παρασκευή, οπότε έχουν προθεσμία να απολογηθούν μέχρι τις 9.30 το πρωί. Θα απολογηθούν στο 14 ανακριτή.
Δεν αφήνουν ελεύθερους ούτε τους ανήλικους.

Προφανώς το ακριβές κατηγορητήριο για τον καθένα, δεν είναι μάλλον ακόμα έτοιμο, θα το παραλάβουν οι δικηγόροι του καθενός πιθανόν την Πέμπτη.

Η γενική ιδέα, τουλάχιστον για τους περισσότερους είναι ότι συμμετείχαν σε ομάδα που πετούσε πέτρες και μολότωφ. Οι κατηγορίες είναι διάφορες και είναι όλες κακουργήματα. Αν τα φορτώσουν όλα σε όλους, τότε μιλάμε για πολύ σοβαρά πράγματα και ο Α.Δ. την έχει άσχημα.

Ο εισαγγελέας γενικά ήταν αρκετά είρων και έκανε κάποιες ερωτήσεις στους κατηγορούμενους χωρίς αυτό να είναι το κυρίως μέρος της απολογίας. Μετά τους πήγαν σε ανακρίτρια, καταγράφηκαν τα στοιχεία τους, όρισαν δικηγόρους και τους έβαλαν να απολογηθούν την Παρασκευή.

Όσον αφορά τους κρατούμενους, είχαμε την ευκαιρία να μιλάμε αλλά υπό το άγρυπνο βλέμμα (και αυτί) των ασφαλιτών που τους συνοδεύουν. Πάντα με χειροπέδες, εκτός από τις φορές που μπήκαν στο γραφείο του εισαγγελέα ή της ανακρίτριας. Συνήθως δεμένοι πισθάγκωνα, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και αφού το ζητήσαμε, με τις χειροπέδες μπροστά. Σε κάποιες περιπτώσεις οι ασφαλίτες έβγαζαν όταν τους το ζητούσαν, τις χειροπέδες για να χρησιμοποιήσουν οι κρατούμενοι το κινητό κλπ.

Με όσους μίλησα, όλοι (μαζί και 15χρονοι) δήλωσαν ότι είχαν φάει τουλάχιστον από λίγο ξύλο - δεν εννοώ μόνο κατά τη σύλληψη, αλλά και μετά.

Παρόλα αυτά δήλωναν ότι δεν ηταν σοβαρός ξυλοδαρμός. Υπάρχει τουλάχιστον ένα άτομο το οποίο είναι εμφανώς σοβαρά χτυπημένο γύρω από το μάτι και γενικά στο πρόσωπο. Αργά τη νύχτα, το παιδί, ζήτησε από την ανακρίτρια, ιατροδικαστή η οποία τον παρέπεμψε να τον ζητήσει από τους αστυνομικούς αύριο. Δεν επιθυμεί δημοσιοποίηση ονόματος/εθνικότητας.

Ο Μενάκιος έχει ένα εμφανές σημάδι στο μέτωπο, μου είπε ότι τον είχαν χτυπήσει και αλλού, όχι σοβαρά. Γενικά ήταν καλά, μέχρι που αντιλήφθηκε ότι δε θα έβγαινε απόψε, ότι μάλλον του φορτώνουν κακουργήματα. Είναι επίσης αρκετά κουρασμένος. Απ' ότι μου είπαν τους στοιβάζουν σε κελιά υπεράριθμους. Στριμώχνονται σε 5 στρώματα, 8 άτομα».

Παρασκευή, η απολογία -  τελευταία νέα

Την Παρασκευή στις 9:30 θα γίνει απολογία των συλληφθέντων χωρίς να καλέσουν μάρτυρες διότι είναι πολλοί οι κρατούμενοι. Σήμερα 4:00 - 6:00 στη ΓΑΔΑ υπάρχει επισκεπτήριο για τους κρατούμενους.

Με πληροφορίες από OmniaTv

από @risinggalaxy
Ο @menacius είναι ακτιβιστής και μέλος της πρωτοβουλίας “Ενα Καράβι Για τη Γάζα” ενώ είναι και συνδιαχειριστής του διαδικτυακού μέσου ενημέρωσης Οmnia tv .
Δεν θα κάτσω να απολογηθώ-επί της ουσίας- για το αν ο @menacius είναι ή όχι ικανός να πειράξει ποτέ οποιονδήποτε στη ζωή του. Όσοι τον έχουμε γνωρίσει ξέρουμε. Εγώ τον θεωρώ όμως “επικίνδυνο” για πολύ διαφορετικούς λόγους από αυτούς που του φορτώνουν τα λοβοτομημένα ρομπότ των ΜΑΤ και οι ακριβοδίκαιοι δικαστές του Εφραίμ, του Ψωμιάδη και του Χριστοφοράκου.
Λόγω της προσωπικής του στάσης, απόψεων και επιλογών,  τον @menacius, ναι, τον θεωρώ “επικίνδυνο” για το σύστημα και τη νεοχούντα που προσπαθεί να το περισώσει. Είναι “επικίνδυνος” ακριβώς για τους ίδιους λόγους για τους οποίους είναι “επικίνδυνοι” οι bloggers που διώκονται από τα απολυταρχικά καθεστώτα παντού στο κόσμο. Το ίδιο επικίνδυνος σαν τους blogger της Αιγύπτου, της Τυνησίας, της Συρίας, της Ρωσίας, του Μεξικό και οπουδήποτε αλλού. Είναι επικίνδυνος γιατί επιλέγει με κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας να βρίσκεται “πίσω από τη κοινωνία και όχι πίσω από τα ΜΑΤ.”
Είναι “επικίνδυνος” γιατί αρνείται με τη στάση του να “ενσωματωθεί” (embed)  όπως “ενσωματώθηκαν”( η νέα ανακάλυψη του Αμερικάνικου Πενταγώνου για λόγους προπαγάνδας) οι διάφοροι αλήτες των πολυεθνικών μέσων ενημέρωσης στον Αμερικάνικο στρατό, για να κάνουν το δήθεν αμερόληπτο “ρεπορτάζ” τους μέσα από τα τανκ που έριχναν σε άμαχους. Είναι το ίδιο “επικίνδυνος” με τον Ρόμπερτ Φίσκ που αρνήθηκε να ενσωματωθεί και το “πλήρωσε” επαγγελματικά αλλά το κέρδισε σε αξιοπρέπεια….
Είναι “επικίνδυνος” γιατί βρίσκεται εκεί που δεν βρίσκονται ποτέ τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. παρά μόνο αν δώσουν ραντεβού εκ των προτέρων με τους στρατηγούς της αστυνομίας και τους υπουργούς.
Είναι “επικίνδυνος” για τους “επαγγελματίες” δημοσιογράφους επειδή επιλέγει να εξασκήσει το δικαίωμά του στην μετάδοση της πληροφορίας σε όποιον θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει και με ανοιχτό πάντα το ενδεχόμενο της κριτικής, της διόρθωσης(ακόμα και της επαναδιατύπωσης αν χρειαστεί) αν κάποιος-α διαφωνεί μαζί του. Γιατί ακριβώς αυτό είναι τα social media και η χρησιμοποίηση τους από όλους μας.
Η τηλεόραση και το τάισμα της πληροφορίας χωρίς κριτική με το κουτάλι από εταιρίες, μας τελείωσε. Για αυτό ακριβώς  ο @menacius, και όλοι μας, είμαστε πλέον “επικίνδυνοι” για τη σαπίλα που νέμεται το 1% του πλούτου στον πλανήτη.
Και αν πιστεύει κάποιος ότι o @menacius,εγω ,εσύ, ο δίπλα μας, είμαστε υποδεέστεροι από τους δημοσιογράφους για να “κολλάμε” στο ίδιο θέμα περί “ελευθερίας του Τύπου”, ας ρωτήσει να μάθει για τους blogger  των αραβικών χωρών και πως ενημερώνονταν από αυτούς οι μεγάλες εταιρίες ¨ενημέρωσης¨.
Η πληροφορία και η μετάδοσή της στα χέρια μας.
Δεν παρακαλάμε. Απαιτούμε να αφεθεί ελεύθερος @menacius
risinggalaxy
 Ανακοίνωση του Omnia TV:
“Μεταξύ των συλληφθέντων είναι και ο συντάκτης και μέλος της Ομάδας Διαχείρισης του OmniaTV, γνωστός με το ψευδώνυμο Μενάκιος, που εκείνη τη στιγμή έδινε ανταπόκριση από της συγκεντρώσεις. Κατά τη διάρκεια επίθεσης των ΜΑΤ με χημικά συνελήφθη κι έτσι η ειδησεογραφική ανταπόκριση μετετράπη σε «Διατάραξη κοινής ειρήνης, Απόπειρα πρόκλησης σωματικής βλάβης, Παράβαση του νόμου περί όπλων» (με την κατηγορία ότι πετούσε πέτρες και μετείχε ομάδας που πετούσε μολότοφ).”
Δελτίο Τύπου της πρωτοβουλίας “Ένα Καράβι Για τη Γάζα”:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα 7 Δεκέμβρη 2011
Στην τρίτη επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η κυβέρνηση Παπαδήμου διέταξε την αστυνομία να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος…
Όπως συνηθίζουν, τα ΜΑΤ εισέβαλλαν στα Εξάρχεια και προέβησαν σε συλλήψεις «στο σωρό» ανάμεσά τους και του μέλους της Πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα, Α.Δ.
Ο σύντροφός μας βρισκόταν στα Γραφεία της Πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα και εξήλθε για να καλύψει τα γεγονότα στο πλαίσιο της δουλειάς πληροφόρησης της διαδικτυακής εναλλακτικής τηλεόρασης ΟΜΝΙΑ TV. Ως γνωστόν οι δυνάμεις καταστολής δεν αρέσκονται καθόλου σε κάλυψη του «έργου» τους και καταγραφή των παραβιάσεων και βιαιοτήτων στις οποίες επιδίδονται, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από τους πολυάριθμους τραυματισμούς διαφόρων φωτορεπόρτερ τα τελευταία χρόνια. Έτσι ο Α.Δ. βρίσκεται από χθες στα χέρια της αστυνομίας, με την κάμερα και το υλικό του να έχει κατασχεθεί και να του αποδίδονται οι εξωφρενικές κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης, παράβαση του νόμου περί όπλων (για πέτρες) και συμμετοχή σε ομάδα που πετούσε μολότωφ καθώς και απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών. Ενώ το μόνο «όπλο» του Α.Δ. ήταν η κάμερά του.
Ο σύντροφός μας και οι υπόλοιποι συλληφθέντες θα περάσουν σήμερα το μεσημέρι από εισαγγελέα (Ευελπίδων Κτίριο 16). Καλούμε όσους αλληλέγγυους μπορούν να παραβρεθούν.
Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του συντρόφου μας και των άλλων συλληφθέντων όπως και την απόσυρση των εντελώς ανυπόστατων κατηγοριών.
Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα

twits του @menacius εκείνη την ώρα:

@menacius
Menacius Polites

Πολύ κόσμος στην πλατεία, μικροσυμπλοκές περιμετρικά. #6dgr

December 6, 2011 9:30 pm via Twitter for AndroidReplyRetweetFavorite

@menacius
Menacius Polites

Είμαστε καλά, μας πανε στην σήμανση για φωτογραφίες και μετά μάλλον Ευελπίδων. Υπάρχουν άνθρωποι αρκετά τραυματισμένοι.

December 7, 2011 3:03 pm via Twitter for AndroidReplyRetweetFavorite

@menacius
Menacius Polites

Δεν έχουμε αφεθεί ελεύθεροι δυστυχώς. Ως πράξη καλής θέλησής οι σύνοδοι μας μας έδεσαν με τις χειροπέδες βάζοντάς τα χέρια από μπροστά.

about 19 hours ago via Twitter for AndroidReplyRetweetFavorite

 Τέσσερις πρωταγωνιστές της «δημοσιογραφίας των πολιτών» εξηγούν στο kathimerini.gr γιατί η θέση του θεατή δεν είναι πια αρκετή.
Του Χρήστου Σύλλα
syllas@kathimerini.gr
«Δεν μπορώ να είμαι παντού παρών αλλά, ναι, γράφω για τα δημόσια πράγματα και θέλω να συμμετέχουν και άλλοι ώστε να έχουμε σφαιρική πληροφόρηση». Τα λόγια αυτά θα μπορούσαν ιδανικά να ανήκουν σ' ένα σύγχρονο δημοσιογράφο της χώρας. Δεν ανήκουν όμως. Προέρχονται από τον 29χρονο Αντώνη, τεχνικό υπολογιστών, γνωστό στο Twitter και ως Μenacius. Ο Αντώνης έχει αρκετές φορές μεταδώσει (και σχολιάσει) με streaming από το κινητό του «ζωντανή» εικόνα από εργατικές, φοιτητικές και άλλες πορείες. Εκεί που δεν φτάνει η κάμερα ενός τηλεοπτικού καναλιού, εκεί που δεν θα γίνει ποτέ κάποιο ρεπορτάζ. «Θα συνεχίζω να 'ανεβάζω' πρωτογενές υλικό, αυτοχρηματοδοτούμενος, δηλαδή πληρώνοντας το Ιντερνετ», μας λέει.
Ο Aντώνης, μαζί με αρκετούς χρήστες των social media είναι μέρος της «δημοσιογραφίας των πολιτών». Ο θεωρητικός των media Jay Rosen το έχει πει εύστοχα: «οι πολίτες που κάνουν δημοσιογραφία είναι αυτό που αποκαλούσαμε πριν ΄το κοινό'». Σήμερα βέβαια, το οικοσύστημα των media έχει αλλάξει. Ιδίως με την υπόθεση του Wikileaks, η ελεγκτική εξουσία της παραδοσιακής δημοσιογραφίας (watchdog journalism) μετατοπίζεται. Στο νέο μοντέλο που αναδεικνύεται (watchdog web) οι δημοσιογράφοι αποτελούν μόνο ένα τμήμα του «ελέγχου της εξουσίας». Το υπόλοιπο είναι (και) «δουλειά» των πολιτών.
«Νομίζω ότι ο όρος ΄δημοσιογραφία των πολιτών' δεν περιγράφει ακριβώς τη διάδοχη κατάσταση», θα μας πει ο Στράτος Σαφιολέας (stratosathens), υπεύθυνος διεθνούς Τύπου για τη διεκδίκηση των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2018 από τη Νότια Κορέα και εξαιρετικά 'ενεργός' στα social media. Εξηγεί: «Έχω δουλέψει πάρα πολύ με δημοσιογράφους και γνωρίζω ότι η δημοσιογραφία είναι μια συντεταγμένη διαδικασία που θέλει χρόνο, έρευνα κλπ. Ο μέσος πολίτης δεν έχει την απαραίτητη 'παιδεία' να κάνει ακριβώς το ίδιο. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δε 'νομιμοποιείται' να διακινεί την πληροφορία με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών, να ελέγχει την εξουσία και ταυτόχρονα να ελέγχει και τα ίδια τα ΜΜΕ».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Την τελευταία δεκαετία η εικόνα της παρακμής του αποτυπωνόταν αποσπασματικά και όχι με την ίδια έκταση από τα παραδοσιακά μέσα (πολύ λιγότερο από την τηλεόραση, περισσότερο από τις εφημερίδες). Ωστόσο, ορισμένοι bloggers και κάποιες ανεξάρτητες κινήσεις πολιτών, φρόντισαν να ενισχύσουν το ζήτημα και να αναδείξουν ακόμη περισσότερο τα προβλήματα. Μερικοί μάλιστα πέρασαν και στην πράξη. O blogger Athensville, κατά κόσμον Τάσος Χαλικιόπουλος, (ο ένας εκ των δύο ιδρυτών των Atenistas), μιλά χωρίς περιστροφές: «Τα τελευταία χρόνια έβλεπα 'εγκληματικές' εικόνες (αστέγους, ναρκομανείς) και αντιλαμβανόμουν ότι ελάχιστοι είχαν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος. Ήταν εξωφρενικό να μην ασχολείσαι σοβαρά με το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, της χώρας. Έβλεπα ό,τι έβλεπε ο δήμαρχος (σ.σ.: η προηγούμενη δημοτική αρχή Κακλαμάνη) και δυστυχώς δε γινόταν τίποτα».
«Θεωρείς ότι λειτούργησες σαν δημοσιογράφος;», τον ρωτάμε.
«Νομίζω ότι το Athensville πέτυχε ακριβώς γι' αυτό, διότι ήταν δημοσιογραφικού περιεχομένου. Έκανα την πόλη 'πρωταγωνίστρια' στο blog μου, κοίταξα κατάματα τα προβλήματά της, πήγα σε μέρη δεν 'έπρεπε' να πάω, πήρα φωτογραφίες εκεί που δεν πήγε άλλος».
Φωτογραφίες, κείμενα, βίντεο και πρωτογενές υλικό. Στοιχεία που εκθέτουν περιστατικά κυβερνητικής αυθαιρεσίας και δημιουργούν γύρω από αυτά δημοσιότητα. Πολλά βίντεο που κυκλοφόρησαν διαδικτυακά, μεταξύ άλλων και στο blοg των Σχολιαστών Χωρίς Σύνορα, κατήγγειλαν την παρουσία και δράση «μυστικών» αστυνομικών κατά τη διάρκεια της πανεργατικής απεργίας, στις 15 Δεκεμβρίου. Την ίδια στιγμή, δεκάδες μαρτυρίες έδωσαν (και θα δίνουν στο εξής) πιο σφαιρική εικόνα για το γίνεται στους δρόμους των πόλεων. Η αναπαραγωγή και η έκταση που πήρε διαδικτυακά ο ξυλοδαρμός του φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου, προέδρου της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
«Όταν υπάρχει ένα τέτοιο γεγονός καταγεγραμμένο, δεν γίνεται με κανέναν τρόπο να το αποσιωπήσεις», λέει σχετικά ο Στράτος Σαφιολέας. «Στην εποχή των new media, είναι αδύνατο για έναν πολιτικό να μην απαντήσει σε τέτοια περιστατικά. Αν δεν το κάνει, θα εγκαλείται συνέχεια από τους πολίτες˙ μπορεί να περνάει ο καιρός, ωστόσο, θα του το υπενθυμίζουν συνέχεια, δεν μπορεί να 'κλείσει' τα μάτια».
«Το 'κλειδί' είναι ο συντονισμός», σχολιάζει στο kathimerini.gr o Aχιλλέας Πληθάρας, εργαζόμενος σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση αλλά και blogger που τον διαβάζει κανείς στο
http://ypokeimena.blogspot.com. «Αν μια ομάδα bloggers με επιρροή ασχοληθεί με το ίδιο ζήτημα επισταμένα ή αρκετοί χρήστες στο twitter επιμείνουν, δημιουργείται αναπόφευκτα ένας μοχλός πίεσης».
Ποτέ άλλοτε ίσως, η πολιτική και οικονομική εξουσία δεν είχε ν' αντιμετωπίσει ένα ισχυρό (στα όρια του ακτιβισμού) δημοσιογραφικό μοντέλο˙ πρόκειται, ενδεχομένως, για το πιο ελπιδοφόρο «άνοιγμα» του επαγγέλματος. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο ρόλος των κατ' επάγγελμα δημοσιογράφων; Οι «πολίτες-δημοσιογράφοι» έχουν άποψη και μάλιστα συναδελφική.
«Νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει με τον Τύπο τον τελευταίο καιρό, είναι η 'αρχή του τέλους'», λέει ο Μenacius αλλά διευκρινίζει: «Θα βρείτε άλλους τρόπους να δημοσιογραφείτε. Πιθανώς, θα δώσετε μεγαλύτερο βάρος στην έρευνα, με αξιοπιστία και εντιμότητα. Μέχρι τότε όμως η παραδοσιακή δημοσιογραφία χρειάζεται να αλλάξει, να απεμπλακεί από τις εξαρτήσεις της».
Ο Α. Πληθάρας συμφωνεί και κάνει λόγο για επιστροφή του ρεπορτάζ με τεκμηρίωση σε βάθος, όχι μόνο από δύο-τρεις πηγές. «Γιατί όχι; Είναι καιρός πια να αναδειχτεί η 'πένα' μέσα από τα 'περιτυλίγματα' των εφημερίδων. Θα μου άρεσε για παράδειγμα να διαβάζω ρεπορτάζ που είναι γραμμένο σε α' πρόσωπο˙ τουλάχιστον θα έχει την ειλικρίνεια της προσωπικής κριτικής και δεν θα 'κρύβεται' πίσω από το 'σύμφωνα με τον τάδε ή τον δείνα…».
Στη λογική του Διαδικτύου, η περιχαρακωμένη «αυθεντία» του δημοσιογράφου φαίνεται να μην έχει πια θέση. Αν κάνεις λάθος, οφείλεις να το παραδεχτείς και να ανασκευάσεις. «Πολλές φορές τα σχόλια στο blog, μου 'ανοίγουν' άλλους δρόμους», απαντά ο Athensville. «Σε οτιδήποτε κάνω 'λάθος' είμαι έτοιμος να δεχτώ τον αντίλογο», λέει χωρίς πολλή σκέψη ο Menacius.
Ενώ οι συχνές παρεμβάσεις τους στα social media, τους προσδίδουν κύρος, αυτοί οι δημοσιολόγοι δεν αποπνέουν ούτε για μια στιγμή αυταρέσκεια, προσφέρουν τη μαρτυρία τους στο πλαίσιο μιας υγιούς και συλλογικής διαδικασίας δικτύωσης. Αυτή είναι η εικόνα που σχηματίζει κανείς από τους πολίτες που δημοσιογραφούν. Και δεν είναι καθόλου άσχημη.

οι παραμυθατζήδες

Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟ

Ηαντίθεση είναι σαφής και διά γυμνού οφθαλμού: οι απλοί άνθρωποι, μεταξύ λουκέτων και ανεργίας, έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτοί και τα δικαιώματά τους ήταν ευθύς εξαρχής ο στόχος των Μνημονίων και των Μεσοπρόθεσμων, αλλά δεν έχουν βρει τον τρόπο τα μυριάδες «αχ» να τα ενώσουν στο τεράστιο «όχι» που μετράει.

ΚΑΙ ΟΙ συστημικοί πυλώνες, ζορισμένοι από τους από κάτω που πιέζουν αλλά όχι ακόμη συνολικά, εφευρίσκουν διαρκώς τρόπους να ενώνουν το δικό τους «ναι» και να παρουσιάζουν αυτο-νομιμοποιούμενες κυβερνητικές εκδοχές, για να συνεχίσουν την ίδια πολιτική και να διαπράξουν τα ίδια λάθη.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ είναι πάντοτε ποιος πληρώνει. Και ακόμη, χρησιμοποιώντας τους διάττοντες διαφωνούντες της κυβέρνησης Παπανδρέου και την προσχηματική κριτική στην κυβέρνηση Παπαδήμου, αυτοί που πληρώνουν εξακολουθούν να είναι οι απλοί άνθρωποι. Και αυτό, για τους συστημικούς μας, σημαίνει ότι παραμένουν στους θώκους τους και μπορούν να ελπίζουν, ένας έκαστος, σε ακόμη καλύτερες ημέρες, την ώρα που επιφυλάσσουν για τους «άλλους» ένα μέλλον αθλιότητας, στο οποίο το οδυνηρό σήμερα θα είναι καλύτερο από το κάθε αύριο.
ΘΕΑΤΡΟ σκιών οι διαφωνίες τους, εσωτερική υπόθεση ομογάλακτων πρόθυμων στην υλοποίηση όσων ζητούν οι αγορές στις οποίες ομνύουν. Και πομφόλυγες τα όποια σχέδια υποτίθεται ότι έχουν για το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της.
ΓΙΑΤΙ ο καθένας μας κρίνεται στα «όχι» που λέει όταν τον πιέζουν οι κατ' ευφημισμόν «παράγοντες της αγοράς». Και όλοι αυτοί που σήμερα αυτοπαρουσιάζονται ως ηγέτες και θέλουν να είναι οι πρωταγωνιστές και της επόμενης ημέρας εμετρήθησαν ήδη διά των Μνημονίων και της ανεπάρκειας της, εζυγίσθησαν με το αλάθητο κριτήριο της καθημερινότητος και ευρέθησαν λειψοί.
ΝΑΙ, ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου απέτυχε. Αλλά αυτό το έχουμε καταλάβει καιρό τώρα, μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε αυτούς και τις σημερινές, εν κενώ, τοποθετήσεις τους για να το αντιληφθούμε. Πού ήταν όλοι τους χθες; Τι υπέγραφαν; Τι υλοποιούσαν;
ΒΕΝΙΖΕΛΟΙ και Χρυσοχοΐδηδες, Λοβέρδοι και Ραγκούσηδες μπορεί ως πρόσωπα να ήταν στο γυάλινο πύργο που ακόμη ζουν, αλλά ως πολιτικοί ήταν εδώ, δέσμευαν τη χώρα διά της υπογραφής τους και διαγκωνίζονταν ποιος θα πάρει τα περισσότερα εύσημα από τους τροϊκανούς για την εφαρμογή της «συνταγής» που εξοντώνει τη χώρα.
ΤΟ ΨΕΜΑ είχε πάντοτε κοντά ποδάρια. Γι' αυτό και ουδείς πείθεται όταν όλοι αυτοί μιλούν για ανάπτυξη και καλύτερες μέρες. Γι' αυτό και ουδείς παθιάζεται με τις σκιαμαχίες τους. Η πολιτική τους έχει εκμετρήσει το ζην και ετοιμάζεται για την εφεδρεία. Απλώς αυτοί, κράτα με να σε κρατώ και χτύπα με να σε χτυπώ, έχουν ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς. Και θέλουν, άλλη μια φορά, να τους κλείσουν σε βάρος μας.
ΚΑΘΕ ημέρα όμως γίνονται περισσότεροι αυτοί που βλέπουν ότι το παραμύθι τους δεν έχει δράκο. 'Η, για να το πούμε πιο σωστά, ο μόνος δράκος, με τον οποίο πρέπει μια και καλή να τελειώνουμε, είναι τα παραμύθια τους.

delipetros@enet.gr

περιφερόμενος θίασος

μεταμφιεσμένοι ασφαλίτες (σε τι;)
όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα τον τελευταίο καιρό (γιατί;)
με το καδρόνι! ο τσιφ (καλά αυτός δεν πήρε ακόμη σύνταξη;)
κουκούλες και σακίδια (τι κουβαλάνε;)
παγιδεύουν νεαρούς διαδηλωτές (πως;)
(τι ρωτάω;)

δεν ξεχνώ

παρέμβαση

Παρέμβαση σε ομιλία Μπακογιάννη-Πρετεντέρη στη Λυών from http://nouvelleshorslesmurs.word on Vimeo. αυτό εξαφανίστηκε! (γιατί άραγε;) πάμε πάλι..

Παρέμβαση σε ομιλία Μπακογιάννη-Πρετεντέρη στη... by funked00
στην Λυών βρέθηκαν Μπακογιάννη-Πρετεντέρης...
η Ελληνική κοινότητα ήταν εκεί.

"Ως φοιτητές και εργαζόμενοι της Λυών, θα θέλαμε να εκφράσουμε την έκπληξή μας για το γεγονός ότι η Liberation, μία ιστορική εφημερίδα της αριστεράς, κάλεσε αυτά τα δύο άτομα να μιλήσουν για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα.
Για εμάς αλλά και για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, πρόκειται για δύο προσωπικότητες οι οποίες αντιπροσωπεύουν πλήρως την πολιτική που οδήγησε τη χώρα στο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα.
Καθώς η έννοια της Δημοκρατίας στην Ελλάδα συρρικνώνεται όλο και περισσότερο, μιας που η φωνή του λαού έχει πάψει να ακούγεται, αποφασίσαμε να κάνουμε σήμερα αυτήν την παρέμβαση εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυσαρέσκεια και την αντίθεσή μας στα τρέχοντα πολιτικά γεγονότα στην Ελλάδα.
Την παρούσα χρονική περίοδο ένα καινούργιο νεοφιλελεύθερο μέτωπο δημιουργείται στο εσωτερικό της χώρας μετά από το σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ σοσιαλιστικού κόμματος, δεξιάς κι άκρας δεξιάς, -στηριζόμενη βέβαια από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης-. Οι σημερινοί καλεσμένοι αποτελούν αντιπροσώπους αυτού του νέου μετώπου.
Από τη μία, βρίσκουμε τον κ. Πρετεντέρη, συμπαρουσιαστή δελτίου ειδήσεων μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, ο οποίος αντιτίθεται συστηματικά σε κάθε είδους αγωνιστική εκδήλωση υποστηρίζοντας παράλληλα τις αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η τηλεοπτική ομάδα στην οποία συμμετέχει ο κ.Πρετεντέρης δε διστάζει να διαστρεβλώνει ειδήσεις και εικόνες. Παραθέτουμε τα εξής δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Την ημέρα του εορτασμού της 17 Νοέμβρη και κατά την αναμετάδοση του ρεπορτάζ της σχετικά ήρεμης πορείας που έλαβε χώρα εκείνη την ημέρα, προστέθηκαν εικόνες από αναταραχές σε πορεία του καλοκαιριού. Δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα ανάλογης διαστρέβλωσης μπορούμε να βρούμε σε ρεπορτάζ σχετικό με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από την αστυνομία το Δεκέμβρη του 2008.
Από την άλλη βρίσκουμε την κ.Μπακογιάννη, μέλος ενός συστήματος οικογενειοκρατίας που κυβερνά την Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Σήμερα, ως πρόεδρος του κόμματος που η ίδια ίδρυσε, καταδικάζει τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων, τους οποίους θεωρεί  "μεγάλο πρόβλημα". Αυτό βέβαια δεν την εμποδίζει να αναγνωρίζει με καθαρά λαϊκιστικό τρόπο τις αδικίες εις βάρος του λαού.
Εν ολίγοις ο κ. Πρετεντέρης και η κ. Μπακογιάννη βρίσκονται ανάμεσα στους υποστηρικτές της κυβέρνησης συνεργασίας, η οποία σχηματίστηκε την τελευταία περίοδο με αντισυνταγματικό τρόπο.
Η κυβέρνηση αυτή δεν εκλέχτηκε από τον ελληνικό λαό και κατ’επέκταση δε χρήζει καμίας νομιμότητας. Για παράδειγμα, τοποθετείται Υπουργός Μεταφορών ο Μ. Βορίδης, γνωστός για τις σχέσεις του με τον Jean Marie Lepen και τον Carl Lang, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος του κόμματος του πρώην δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου κι είναι εξίσου γνωστός για τις βίαιες φασιστικές του δράσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80.
Σημειώνουμε στο σημείο αυτό ότι κανείς βουλευτής που οδήγησε την Ελλάδα στη χρεωκοπία, όχι μόνο δεν έχει τιμωρηθεί αλλά ούτε καν παραιτηθεί των καθηκόντων του.
Κλείνοντας αυτό το κείμενο θα θέλαμε να συνοψίσουμε τα εξής: η παρούσα Κυβέρνηση, η οποία απαρτίζεται από  μέλη της ακροδεξιάς, με έναν πρωθυπουργό τεχνοκράτη και τιθέμενη στην εξουσία εξυπηρετώντας κατά βάση οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των μεγάλων τραπεζιτών, είναι το αποτέλεσμα ενός καπιταλιστικού συστήματος που καταλύει τις δημοκρατικές αρχές κι εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Η ελπίδα για έξοδο από την κρίση για ένα μεγάλο μέρος Ελλήνων κι Ευρωπαίων βρίσκεται στην αλληλεγγύη και τους κοινωνικούς αγώνες".

μήνυμα αγώνα

ΨΗΦΙΣΜΑ
Προς την εργατική τάξη, Τον εργαζόμενο λαό.

Συνάδελφοι
Διαδώστε το μύνημά μας: Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!

Στην πύλη της Χαλυβουργίας γράφουμε όλοι μαζί μια ακόμη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των αγώνων του λαού μας.

Σωματεία, άνεργοι, φτωχός λαός, φοιτητές, μαθητές, μας δίνετε υλική βοήθεια από το υστέρημά σας, από το μισθό που δεν έχετε, από το επίδομα ανεργίας που δεν φτάνει. Μας δίνετε δύναμη και πείσμα!

Κλείσαμε μήνα σε απεργία σκληρή και συνεχίζουμε.
Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη. Οι βιομήχανοι ανησυχούν, ο βιομήχανος Μάνεσης αν και τρομοκρατημένος, δεν είναι μόνος του. Τον στηρίζουν γιατί έχει το ρόλο του λαγού.

Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία,...

ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια.

Μην ακούτε τα ψέμματα των βιομηχάνων και των ανθρώπων τους. Δεν θα δουλεύουν αυτοί, για ψίχουλα στα εργοστάσια. Αυτοί πληρώνονται καλά για τη βρώμικη δουλειά τους.

Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»: «Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας». Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!

Κύριοι βιομήχανοι, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Την τελευταία μας λέξη δεν την είπαμε ακόμα! Είμαστε μια γροθιά. Έτοιμοι, για την πιο σκληρή ταξική αναμέτρηση!

Δεν γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Να γυρίσουν πίσω οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας.

Ο αγώνας μας, αφορά όλους τους εργαζόμενους. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι αποκάλυψη. Οι βιομήχανοι αξιοποιούν τους νόμους της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Καρατζαφέρη.

Επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών στα 450 – 500 ευρώ.

Όπου οι εργάτες υποχώρησαν η επίθεση της εργοδοσίας γιγαντώθηκε. Ακολούθησαν απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, μέχρι και κλείσιμο των επιχειρήσεων, με τους εργάτες απλήρωτους για πολλούς μήνες.

Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα, όλοι έχουμε πείρα. Οι βιομήχανοι μας κλείνουν τα σπίτια και όχι ο αγώνας μας για δουλειά. Το ψωμί μας το υπερασπίζουμε με αγώνα όχι με παρακάλια.

Συνάδελφοι εργάτες, τα μέτρα γενικεύονται, δεν είναι μόνο οι χαλυβουργοί στο στόχο, είμαστε όλοι.

Ήρθε η ώρα ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια. Τώρα η συμμετοχή σας στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλληλεγγύης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη.

Παραμερίστε τους ανθρώπους των βιομηχάνων, μην τους φοβάστε, είναι ανίσχυροι όταν οι εργάτες πάρουν απόφαση.

Κάντε γενική συνέλευση, ελάτε σε επαφή μαζί μας, αποφασίστε απεργία. Είναι η ώρα οι βιομήχανοι να πάρουν ένα καθαρό μύνημα που μόνο ο αγώνας των εργατών στα εργοστάσια μπορεί να δώσει.

Όλοι στον αγώνα. Η νίκη θα είναι δική μας.

Η γενική συνέλευση των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Ασπρόπυργος 30/11/2011

ΥΓ. Αριθμός λογαριασμού ενίσχυσης απεργών Ελληνικής Χαλυβουργίας: 200/623301-52 στην Εθνική Τράπεζα, IBAN: GR 40 0110 2000 0000 2006 2330 152 BIC or Swift Code : ETHNGRAA Δικαιούχος λογαριασμού: Δημήτρης Λιάκος ταμίας του Σωματείου

Mr. Freeman Part 58

όλοι σας μισείτε ο ένας τον άλλον...

τι είπατε;

κουνέλι δολοφόνος

τώρα γιατί πρώτα αυτό σκέφθηκα όταν διάβασα ότι έγινε δεκτή από το δικαστήριο της Χάγης η προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας (15-1 ψήφοι) ειλικρινά δεν ξέρω..

ένα κίνημα γεννιέται

Παγκοσμιοποίηση από το Α ως το Ω: «Ένα κίνημα... by tvxorissinora 


βλέποντας ξανά αυτό το ντοκιμαντέρ πολλές σκέψεις πέρασαν απ' το μυαλό μου.
όχι δεν θα αναλύσω ποιοι ήταν και είναι αυτοί οι άνθρωποι που με κίνδυνο ακόμα και της ζωής τους
έρχονται αντιμέτωποι με τις αγορές και τον καλά εξοπλισμένο στρατό τους.

άλλωστε τόνοι μελάνι και δισεκατομμύρια πίξελ το έχουν νομίζω σχεδόν εξαντλήσει το ερώτημα.
εκεί λοιπόν που νομίζεις ότι εξαντλήθηκε το κίνημα κάτω απ' το βάρος της πίεσης,της κατασυκοφάντησης,των ουτοπικών πλευρών της κατανάλωσης και της ψευτοευημερίας,εκατομμύρια
άνθρωποι γεμίζουν τους δρόμους και τις πλατείες.

συζητάνε,αποφασίζουν και δρουν οργανωμένοι σε οντότητες που αυτή την φορά είναι οι λαϊκές
συνελεύσεις.
απ' την στιγμή που αυτό πέρασε και στις γειτονιές το πράγμα γίνεται πολύ ενδιαφέρον και επικίνδυνο για την λεγόμενη "αντιπροσωπευτική δημοκρατία".

έτσι λοιπόν αυτές τις μέρες ακούσαμε κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος να μας αποκαλεί κομμουνιστές,φασίστες και ..μαλάκες!

δεν θα σταθώ στους δυο πρώτους χαρακτηρισμούς γιατί εδώ στην γειτονιά ξέρουμε καλά ποιος είναι ο καθένας και επιπλέον σε κεντρικό επίπεδο "στο Σύνταγμα" μέχρι και συγκρούσεις σώμα με σώμα είχαμε με αυτές τις πολιτικές και κομματικές "οντότητες".
βλέπεις η άμεση δημοκρατία βλάπτει σοβαρά τα κόμματα και τους μηχανισμούς χειραγώγησης του λαού.

θα σταματήσω στο τρίτο.μαλάκες λοιπόν.δεν γέλασα όταν το άκουσα αν και είναι φαιδρό.
κατάλαβα που το πάει.
μην συμμετέχετε λέει στον κόσμο γιατί αυτοί δεν είναι σοβαροί.
τρέμουν πατόκορφα οι εξουσιαστές βλέποντας τους μέχρι χθες ψηφοφόρους τους να βγαίνουν στο..κλαρί.
γι' αυτό και οι φαιδροί αφορισμοί.
και το χειρότερο γι' αυτούς είναι ότι η συμμετοχή του κόσμου αυξάνετε μέρα με την μέρα και το ξέρουν πολύ καλά.

πρόταση

ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

ΑΡΧΕΣ, ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η Λαϊκή Συνέλευση αποτελεί το κυρίαρχο όργανο λήψης πολιτικών αποφάσεων της κοινωνίας για όλα τα θέματα, που την αφορούν και την επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα, και ως τέτοιο αποτελεί το βασικό κύτταρο αμεσοδημοκρατικής οργάνωσης της.

Στην Λαϊκή Συνέλευση μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα όλοι οι πολίτες, που κατοικούν μόνιμα ή προσωρινά ή επισκέπτονται το Μαρούσι, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκεύματος κι εθνικότητας. Πρόκειται για συγκέντρωση ανθρώπων, που προσέρχονται αυτόβουλα, ελεύθερα και ισότιμα, προκειμένου να αποφασίζουν για κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά και άλλα ζητήματα, που αφορούν στις ζωές τους και τη περιοχή τους.

Η Λαϊκή Συνέλευση οφείλει να έχει την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή, ώστε να είναι, στο μέγιστο δυνατό, το αντιπροσωπευτικό όργανο λήψης αποφάσεων της κοινωνίας. Για να εξυπηρετηθεί η εύρυθμη λειτουργία της Συνέλευσης είναι δυνατόν Συνελεύσεις να λειτουργήσουν ανά συνοικία. Η σχετική απόφαση λαμβάνεται στο πλαίσιο της Λαϊκής Συνέλευσης υπό την αναγκαιότητα της εύρυθμης λειτουργίας της και με πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών.

Με     κριτήριο τις αρχές: 1)  της μέγιστης αριθμητικής προσέλευσης, 2) της ισότητας της συμμετοχής και 3) της αποτελεσματικής λειτουργίας, η Λαϊκή Συνέλευση αποφασίζει για την διαδικασία (*1), τις αρχές της, και τους τρόπους λήψης αποφάσεων….

ΜΕΡΟΣ Α’

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Η Λαϊκή Συνέλευση του Αμαρουσίου, ξεκίνησε από την ανάγκη των κατοίκων της περιοχής για αδιαμεσολάβητη, ακομμάτιστη, διαδικασία λήψης αποφάσεων, που αφορά στην αντίδρασή τους στα σχέδια της κυβέρνησης να υλοποιήσει το μνημόνιο. Έλκει τη γέννησή της στους συμπολίτες της πλατείας Συντάγματος, κομμάτι των οποίων πρωτοβουλιακά κάλεσε στη δημιουργία της.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ – Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η Λαϊκή Συνέλευση αμφισβητεί και αρνείται πλέον, όλες τις μορφές αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία αποδεικνύεται ως η πιο αξιόπιστη μέθοδος, για την υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών (εργαζομένων, άνεργων και άεργων), την πλήρη περιφρόνηση και τελικά απαξίωση της λαϊκής βούλησης.

Η αφερεγγυότητα των υποσχέσεων των Ελλήνων «ταγών» είναι παροιμιώδης. Έχει γίνει αφορμή για ήρωες κινηματογραφικών ταινιών έως στίχους τραγουδιών. Πρόκειται πλέον για γενική διαπίστωση.

Παραδείγματα εξαπάτησης βρίθουν, όχι μόνο στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα της τελευταίας 40ετίας, αλλά και στις χώρες του εξωτερικού. Για παράδειγμα ο Μπάρακ Ομπάμα υποσχέθηκε φορολόγηση των τραπεζών και των υψηλών εισοδημάτων, κάτι, που ουδέποτε υλοποίησε. Το 2009 το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου επικράτησαν στις εκλογές με σύνθημα «Τα λεφτά υπάρχουν» και λίγους μήνες αργότερα οδήγησαν την χώρα στο Μνημόνιο και στην μέγγενη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, [χωρίς καν να ερωτηθούν έστω και δια δημοψηφίσματος οι ψηφοφόροι],εν μέσω αποκαλύψεων ότι γνώριζαν ότι λεφτά δεν υπήρχαν.

Στην ουσία η αντιπροσωπευτική δημοκρατία περιφρονεί τη λαϊκή βούληση όπως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, και δεν διαφέρει από αυτά, παρά μόνο ως προς τη μέθοδο χειραγώγησης.

Το φαινόμενο της περιφρόνησης της λαϊκής βούλησης εξηγείται -δεν είναι παράλογο. Είναι απολύτως λογικό από την στιγμή, που οι προεκλογικές καμπάνιες των κομμάτων [παντού στο κόσμο,] χρηματοδοτούνται κατά κύριο λόγο από μεγάλες επιχειρήσεις, επιχειρηματίες και λόμπις. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο Ζίμενς όπου ο ταμίας του ΠΑΣΟΚ στην επίμαχη περίοδο ομολόγησε ότι εισέπραξε χρήματα για τις ανάγκες προεκλογικής εκστρατείας, πράγμα που όπως αποκαλύφθηκε συνέβη και με τη Ν.Δ. Τα λόμπις στις ΗΠΑ και στο Ευρωκοινοβούλιο αποτελούν πια έναν άτυπο θεσμό, μια ηθικώς αποδεκτή, μια φυσιολογική πραγματικότητα. Τα χρήματα των χορηγών, διοχετεύονται στη διαφήμιση, δημιουργώντας τις καλύτερες προϋποθέσεις για πλύση εγκεφάλου του κοινωνικού σώματος από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, που κι αυτά με τη σειρά τους καθοδηγούν αυτόνομα τη κοινή γνώμη, σύμφωνα με τα θέλω των πελατών τους και κυρίως τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους.

Το ρουσφέτι, δεν είναι παρά, μια πιο “λαϊκή” εκδοχή των πελατειακών σχέσεων των λόμπυς, έτσι όπως περιγράφονται πιο πάνω. Η δημιουργία των συντεχνιών είναι μια ακόμη εκδοχή πελατειακών σχέσεων δια της οποίας επιτυγχάνονται δύο στόχοι: Ικανοποίηση συμφερόντων ειδικών συντεχνιακών ομάδων όπως στις πελατειακές σχέσεις εις βάρος της μεγάλης μάζας των εργαζομένων και διάσπαση του κοινωνικού συνόλου δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για κοινωνικό κανιβαλισμό.

Όλα τα παραπάνω – συντεχνιακά συμφέροντα, ρουσφέτια, λόμπις και μμε -   συντείνουν στο να δομείται μια κυρίαρχη ιδεολογία, ένα ισχυρό ρεύμα, ώστε οποιαδήποτε άλλη άποψη, διαφορετική από τη κυρίαρχη, κρίνεται στη καλύτερη περίπτωση γραφική.

Η οφθαλμοφανής σε όλους ψευτοδημοκρατική λειτουργία του κράτους, καταδεικνύεται επίσης, και με την ανά καιρούς, τακτική της εναλλαγής των κομμάτων. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία με το δικομματισμό, λειτουργεί σα μηχανισμός κοινωνικής αποσυμπίεσης. Πρόκειται για μια διαδικασία περιστολής- παραχώρησης κοινωνικών δικαιωμάτων ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ανάλογα με τις κοινωνικές αντιδράσεις, άλλοτε οι κυβερνώντες παραχωρούν κάποια δικαιώματα στους πολίτες, κι άλλοτε τα παίρνουν πίσω, μέσα από την εναλλαγή των δύο «κομμάτων εξουσίας». Δεν έχει σημασία πιο είναι το προοδευτικό και πιο το συντηρητικό, οι πολιτικές μπορεί να είναι αντίστροφες των χαρακτηριστικών των παρατάξεων.

 Η τακτική αυτή της δικομματικής εναλλαγής της εξουσίας, έχει σα σκοπό, όποτε πιέζεται το κοινωνικό σύνολο, το σύστημα να προσφέρει ψίχουλα, προκειμένου να μαλακώσει η αντίδραση της κοινωνίας, και μετά να αντεπιτίθεται πιο  επιθετικά. Αφομοιώνει δηλαδή τις κοινωνικές αντιδράσεις μέσω της εκλογικής διαδικασίας.

Σε όλες τις χώρες της δύσης, ο δικομματισμός επικυρώνεται νόμιμα μέσω “εκλογικών” διαδικασιών, δημιουργώντας μια μόνιμη αλληλουχία διαδοχής στην εξουσία των τελευταίων δεκαετιών. H ύπαρξη δίπολου, όπως εργατικού-συντηρητικού, ρεπουμπλικάνων-δημοκρατικών, φιλελεύθερων-σοσιαλδημοκρατών, στις “δημοκρατίες”, είναι και η πολιτική έκφανση, αυτής της λειτουργίας του συστήματος. Το “δίπολο”, δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις επιβίωσης και διαιώνισης του συστήματος εκμετάλλευσης, εξασφαλίζοντας με την “ελαστικότητά του” και την αφομοιωτική του λειτουργία, τη χρόνια επιβίωσή του.

Πέρα από το δικομματισμό, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, δεν αποτελεί παρά μια εκλογική διαδικασία, που συμβαίνει μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Οτιδήποτε συμβεί στο ενδιάμεσο, τηρηθούν ή μη τα υπεσχημένα, οδηγούν τη κοινωνία στη φτώχεια, αδικούν, παρανομούν, καταπιέζουν, “εξυπηρετούν”, όλες οι ανομίες, στο τέλος ξεπλένονται στη κολυμβήθρα της επίκλησης της προ διετίας τριετίας “λαϊκής εντολής”.

Ακόμη κι αυτό το εκλογικό σύστημα είναι ότι πιο αναξιόπιστο υπάρχει, αφού με τη λογική της ανάγκης της “κυβερνητικής σταθερότητας”, σκαρφίζονται ότι μανιπουλάτσια μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, προκειμένου να προμοτάρει τους μεγάλους και να “εμποδίζει” τους “μικρούς”.

Τέλος, δε χρειάζεται να αναφερθούμε στα μεγάλα ποσοστά κοινωνικής αποχής σε όλες τις δυτικές κυρίως “δημοκρατίες”, που πλησιάζουν μέχρι και το 50% των ψηφοφόρων.

Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, κι  αποδεικνύουν ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, σε όλες τις μορφές της, και σε όλες τις περιόδους εφαρμογής της, αποτελεί μέθοδο δόλιας υφαρπαγής της ψήφου των ψηφοφόρων,  για λόγους εξυπηρέτησης συμφερόντων της ελίτ που χρηματοδοτεί το πολιτικό σύστημα και για την επιβίωση και διαιώνιση του συστήματος εκμετάλλευσης, και σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες.

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά απόδειξη του διαχρονικού δόγματος ότι η εξουσία διαφθείρει, ανεξαρτήτως προθέσεων, και λειτουργεί αλλοτριωτικά, ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο χαρακτήρα. Και “σωτήρες” ήλθαν να μας σώσουν στο παρελθόν πολλάκις, όπως ο Χίτλερ, ο Παπαδόπουλος, και “ηγέτες”, όπως ο Καραμανλής, ο Ανδρέας, και “συνετοί διαχειριστές”, όπως ο Σημίτης, ο Καραμανλής ΙΙ, κάθησαν στη καρέκλα της εξουσίας, και είδαμε που οδηγήθηκαμε.  Ως πότε ο κάθε ένας από εμάς θα επιτρέπει ή θα αναθέτει σε “σωτήρες” δεξιούς κι “αριστερούς” την ευθύνη της διαχείρισης της πολιτικής του ζωής; Κάθε φορά και αναστεναγμός, κάθε κυβέρνηση και λιτότητα για το λαό, κάθε εξουσία και φόβος για τη κοινωνία.

Συμπερασματικά, το πολιτικό σύστημα που αποκαλείται αντιπροσωπευτική δημοκρατία κρίνεται σε κάθε περίπτωση,αναξιόπιστο, διεφθαρμένο, ψευδεπίγραφο, απατηλό, υποβολιμαίο, βίαιο και μεροληπτικό υπέρ των προνομιούχων. Ήρθε η ώρα, η λαϊκή βούληση να περιφρονήσει τη πολιτική εξουσία, και να προτάξει την άμεση δημοκρατία σα μοναδικό και γνήσιο θεσμό λήψης αποφάσεων. Η Λαϊκή Συνέλευση, έρχεται να καλύψει την ανάγκη της κοινωνίας για πολιτική χειραφέτηση, για αυτοθέσμιση, για τη κατάκτηση του αυτεξούσιου της κοινότητας, μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, κι άμεσα ανακλητές κι ελεγχόμενες εκπροσωπήσεις.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το λεγόμενο κράτος δικαίου, αποδεικνύει, κυρίως στη τωρινή ιστορική  συγκυρία, ότι είναι ανακόλουθο στο ρόλο του ρυθμιστή των κοινωνικών σχέσεων, του τοποτηρητή του “κοινωνικού συμβολαίου”, του υπερασπιστή των αδυνάτων, του διασφαλιστή της κοινωνικής ειρήνης και δικαιοσύνης. Και στην ουσία, μάλιστα, οδηγεί στην οικονομική υποδούλωση το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνιών, από τους λίγους, ελάχιστους προνομιούχους, εξουσιαστές.

O ρυθμιστικός ρόλος του κράτους έχει καταργηθεί, αποδεικνύοντας την ισχύ του κεφαλαίου απέναντι στις κοινωνίες. “Εθνικοποίηση των ζημιών των τραπεζών, ιδιωτικοποίηση των κερδών”, είναι η επωδός της λειτουργίας του κράτους τα τελευταία χρόνια.  ["Στα κέρδη υπάλληλος, στις ζημίες συμμέτοχος", είναι η επωδός της κοινωνίας]. Η διάσωση της CITIBANK, με τα χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων, η διάσωση του Ιρλανδικού τραπεζικού συστήματος, με δημόσιους και κοινοτικούς (από χρήματα φορολογουμένων κι αυτοί) πόρους. Το μονομερές ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης για τη ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών προκειμένου να μη καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα, και η περικοπή μισθών και συντάξεων την ίδια ώρα, που το κράτος «αδυνατεί» να εισπράξει 36 δις ευρώ εισπράξιμη φορολογική ύλη, αποκαλύπτει όχι μόνο το μεροληπτικό ρόλο του κράτους απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά το “αποκαλύπτει” ως προς το ρόλο του, αυτόν του πιστού υπηρέτη των προνομιούχων.

Το κράτος και η λειτουργία του προς το κεφάλαιο

Το κράτος, έχει σαν οργανωτικό μόρφωμα, περίπου τριακόσια χρόνια ιστορία. Σκοπός του είναι η διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και της ισότητας απέναντι στο νόμο. Από την ιστορία του όμως αποδεικνύεται, ότι από τη σύστασή του, διασφαλίζει με τη βία το νόμο και τη συναίνεση ένα μηχανισμό, ο οποίος διατηρεί την ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων.

Το άδολο και καθαγιασμένο συνταγματικό δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η παγίωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Το σύνταγμα προβλέπει από τα πρώτα του κιόλας άρθρα το σεβασμό των έννομων δικαιωμάτων των πολιτών, δηλαδή της ιδιοκτησίας. Πράγμα, που σημαίνει ότι το σύνταγμα και ο νόμος σέβεται ισότιμα τα έννομα δικαιώματα ενός ζάμπλουτου κροίσου εξίσου με αυτά ενός άστεγου, ενός άνεργου, ενός ρακοσυλλέκτη. Οποιοσδήποτε αμφισβητήσει αυτή την σχέση κρίνεται παράνομος. Το σύνταγμα είναι ένα εφεύρημα της αστικής τάξης του 18^ου αιώνα, προκειμένου να νομιμοποιήσει την ισχύ της και να παγιώσει με την βία την κυριαρχία της. Και ενώ το σύνταγμα των κρατών του δυτικού κόσμου παγιώνει την ανισότητα, αυτό παρουσιάζεται καθαγιασμένο αδιαμφισβήτητα, όπως το ευαγγέλιο ή παλαιά και καινή διαθήκη. Στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παγίωση της δυστυχίας και της ανισότητας. Είναι φυσικό με αυτό το επιβαλλόμενο με την βία πλέγμα έννομων σχέσεων η αδικία να αποτελεί θεμέλιο των κοινωνικών σχέσεων και να προσδιορίζει τον αξιακό προσανατολισμό της κοινωνικής συμπεριφοράς. Μέσα σε αυτό το νομικό περιβάλλον οι κάθε λογής ελιτ αλωνίζουν στο κοινωνικό σώμα ανεμπόδιστα. Οι κυρίαρχοι εξακολουθούν να μένουν κυρίαρχοι, οι πλούσιοι πλουσιότεροι και υπάρχει θέση μόνο για όρνεα, που διεκδικούν με λύσσα την κοινωνική και οικονομική άνοδο.

Το κράτος, είτε διασφαλίζει τη κοινωνική υποταγή στη διαδικασία αυτή, κι επικαλούμενο τη νομιμότητα, ασκεί βία, είτε, μέσω της “πολιτικής” (*1), αναλαμβάνοντας το ρόλο του επιδιαιτητή, αφομοιώνει την έκρηξη, προσφέροντας ψίχουλα στη κοινωνία εξασφαλίζοντας τη συναίνεση της, και συντηρώντας παράλληλα τους μηχανισμούς αφαίμαξής της. Πρόκειται για μια ολέθρια σχέση κεφάλαιου, κράτους, κοινωνίας, που τα δύο πρώτα, ως σύστημα, εξαπατούν λεηλατούν και βιάζουν το σώμα της κοινωνίας, που αποτελεί το μόνιμο θύμα.

Το κράτος και οι τράπεζες

Το κράτος σε όλη του την ιστορία, με το σύνταγμα και τους νόμους, στήριζε και στηρίζει τους κεφαλαιοκράτες και τις τράπεζες ως αιχμή και πυλώνα λειτουργίας του συστήματος. Η στήριξη των τραπεζών αποτελεί άμεση προτεραιότητα σήμερα. Στηρίζοντας το τραπεζικό σύστημα, προσπαθούν να συντηρήσουν, με νύχια και με δόντια, την ισορροπία ενός συστήματος ανισόρροπου από την άπληστη φύση του, παρουσιάζοντάς το μας μάλιστα, σαν τη μοναδική δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνίας -το καπιταλιστικό μοντέλο “ανάπτυξης”, που η κατάργησή του “θα σημάνει το τέλος του κόσμου”. Οι τράπεζες είναι το κομβικό σημείο στο οποίο συναντώνται τα συμφέροντα των “αγορών” με εκείνα των κρατών. Αυτές είναι που παρουσιάζονται σαν το κλειδί της λύσης του συστημικού προβλήματος.

Πρόσφατα είδαμε το πρόβλημα της κρίσης των τραπεζών. Μετά την απελευθέρωση της χρηματοπιστωτικής επέκτασης με νόμο από τη κυβέρνηση Κλίντον, οι τράπεζες αύξησαν το ενεργητικό τους, επεκτείνοντας σε τοξικά προϊόντα τη δραστηριότητά τους, προκειμένου να πολλαπλασιάσουν τα μεγέθη τους και κατ’ επέκταση, τα κέρδη τους. Κι ενώ οι τράπεζες, όταν έσκασε η φούσκα των ακινήτων, με βάση ακόμη κι αυτούς τους κανόνες του νεοφιλελευθερισμού, θα έπρεπε να πτωχεύσουν, αντίθετα στηρίχθηκαν με τα λεφτά των φορολογουμένων από το κράτος.  Σε αντιδιαστολή βέβαια, με ότι συμβαίνει στη περίπτωση πτώχευσης ενός νοικοκυριού, όπου σε μερικές περιπτώσεις ίσως, θα πρέπει να ….ευχόμαστε να έχουμε καλές συνθήκες κράτησης.

Και σα να μην έφτανε μόνο αυτό, το, από τα χρήματα των φορολογουμένων, διασωσμένο κερδοσκοπικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, σήμερα, αλαζονικά επιτίθεται, οδηγώντας τα κράτη το ένα μετά το άλλο στη πτώχευση. Πρόκειται για διατάραξη ακόμη κι αυτών των κανόνων του συστήματος. Πρόκειται για καταφανέστατη εξαπάτηση. Πολλές φορές ο Ομπάμα, η Μέρκελ αλλά κι άλλοι “ηγέτες” της δύσης έκαναν λόγο για “εφαρμογή κανόνων στις αγορές”, περιστολές της “ασυδοσίας”, και άλλοι τέτοιοι λεονταρισμοί, όμως τελικά δεν έγινε τίποτα κι ούτε πρόκειται να γίνει (*2), αφού οι «αγορές» χρηματοδοτούν τον προεκλογικό τους αγώνα. Τα πράγματα λοιπόν φαίνονται ολοκάθαρα κι επιβεβαιώνουν, ότι το κράτος και το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από τις αντιφάσεις τους, είναι ουσιαστικά δύο εκφράσεις του ιδίου πράγματος, δηλαδή της κυριαρχίας πάνω στη κοινωνία.

Το κράτος αποτελεί έναν θεσμό που όχι μόνο δε τηρεί με ισότιμο τρόπο τους νόμους που το ίδιο έχει κατασκευάσει, όχι μόνο δε τηρεί τους νόμους ακόμη κι αυτού του ίδιου του “κοινωνικού συμβολαίου” που το ίδιο επινόησε, αλλάφροντίζει να κρατά τις κοινωνίες σε υποταγή, μοναδική λειτουργία που υποστηρίζει με συνέπεια. Συντηρεί την έννομη τάξη της κυριαρχίας των «αγορών», διασφαλίζοντας είτε με τη καταστολή και την υποταγή, είτε με το δημοκρατικό μανδύα και τη κομματική εναλλαγή, τη συναίνεση, και με τα μμε την απάθεια. Πρόκειται πλέον για ένα εντελώς άχρηστο, παρασιτικό, οργανωτικό μόρφωμα, που μια χειραφετημένη κοινωνία οφείλει να το πετάξει στο καιάδα της ιστορίας, με την ίδια περιφρόνηση που σήμερα και οι «αγορές» του συμπεριφέρονται.

Η κρίση (ύφεση) και οι «αγορές»

Ο μηχανισμός είναι απλός. Οι πολίτες, που δεν είναι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν σε καθεστώς μισθωτής εργασίας για να ζήσουν και να αναπαράγουν. Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας τους δεν το καρπώνονται οι ίδιοι, αλλά οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, οι οποίοι πλουτίζουν χάρις στον ιδρώτα των εργαζομένων. Ο πλούτος ως χρήμα σωρεύεται στους λίγους, κατατίθεται στις τράπεζες και μετατρέπεται σε αριθμητικό μέγεθος. Το αριθμητικό μέγεθος λογιστικοποιείται στο ενεργητικό των τραπεζών, επενδύεται και πολλαπλασιάζεται, με τη μορφή νέων χρηματοοικονομικών προϊόντων, στις χρηματαγορές. Εκεί, τζογάρεται, σωρεύεται και παρακρατείται, δεν αναδιανέμεται ούτε κάν επανεπενδύεται. Έτσι το χρήμα στερεύει για τους πολλούς. Η κοινωνία φτωχαίνει προς όφελος των λίγων κι απαιτείται από τους πολιτικούς, να κάνει θυσίες για έναν σκοπό: να ξαναδουλέψει περισσότερο, να παράξει περισσότερο, αλλά να αμοιφθεί λιγότερο, “λόγω κρίσης”. Η λειτουργία αφαίμαξης και συσσώρευσης του παραγόμενου από τη κοινωνία πλούτου, έχει συμβεί αρκετές φορές στην ιστορία του καπιταλισμού των τελευταίων αιώνων, σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους. Η κρίση του 1929, η πρόσφατη του 2008, αλλά και αυτή που διανύουμε σήμερα ως ένα βαθμό, είναι προεξάρχοντα παραδείγματα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι κρίσεις συσσώρευσης του καπιταλισμού, οδήγησαν σε πολέμους.

Σήμερα βιώνουμε τη πραγματικότητα μιάς παγκοσμιοποιημένης διαδικασίας εκμετάλλευσης. Η λειτουργία του κεφαλαίου είναι διεθνοποιημένη πλέον και όχι εθνική. Ο πλούτος σωρεύεται σε ελάχιστους διεθνείς επενδυτικούς οίκους που εδρεύουν στη wall street ή στο city του Λονδίνου, και που με μέσο τις “αγορές”, τιτλοποιούν- “μετοχοποιούν” κάθε υλικό αγαθό που υπάρχει στο πλανήτη (το στάρι, τη σόγια, το νερό, τα μέταλλα, το καύσιμα, κ.ά.). Στοιχηματίζουν με τίτλους σε τιμές, χρεωκοπίες, δείκτες, δημιουργώντας υπεραξία από το πουθενά, και χωρίς παραγωγικό αντίκρυσμα, παρά μόνο λογιστικό.

Από τη CITIBANK τη μεγαλύτερη τράπεζα στο κόσμο, έως τη μικρομεσαία βιοτεχνία της γειτονιάς. Όλος ο δυτικός κόσμος, όλες οι εθνικές κοινωνίες, όλοι οι άνθρωποι παγκοσμίως, από το 2008 μέχρι σήμερα, παρακολουθούνε μουδιασμένα: πλούτος να “εξαφανίζεται” σε μια νύχτα, τράπεζες -κολοσσοί και ασφαλιστικές εταιρείες γίγαντες, άλλες να καταρρέουν, κι άλλες να σώζονται από τη κατάρρευση  από τα κράτη με τα χρήματα των φορολογουμένων. Κράτη να δανείζονται από άλλα κράτη, εκχωρώντας “εθνικά” δικαιώματα, ή από κεντρικές τράπεζες προκειμένου να μη καταρρεύσουν, και οι τράπεζες να δανείζονται από άλλες τράπεζες με τη εγγύηση χρεοκωπημένων κρατών. Μια αέναη ηλεκτρονική διακίνηση λογιστικών δισεκατομυρίων με εκατέρωθεν εγγυήσεις, κι εκχωρήσεις δικαιωμάτων από τράπεζες σε κράτη και ανάποδα. Ένας πλούτος που κάνει βόλτα προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα.

Το πρόβλημα που έχει ο καπιταλισμός παγκοσμίως, είναι το  φυσικό του παράγωγο -η μετεξέλιξή του. Είναι, ότι έθρεψε με τη λογική της απληστίας και τις αρχές του συμφέροντος ότι αυτά γεννάνε:  ένα τέρας. Δημιούργησε μια ελίτ χρηματοοικονομικών διαχειριστών στην οποία επέτρεψε, όπως είναι φυσικό με βάση τις αρχές του φιλελευθερισμού, να μετατρέψει το συσσωρευμένο παραγωγικό κεφάλαιο σε χρηματιστηριακό, το οποίο να έχει τέτοια δύναμη, ώστε να καθορίζει τις τύχες κρατών, πόσο μάλλον των κοινωνιών όλου του πλανήτη. Όλοι αυτοί οι επενδυτικοί σύμβουλοι, δεν είναι παρά τα “παιδιά” των εργοστασιαρχών, που “κατευθύνθηκαν”, προς τη κατεύθυνση που ο συσσωρευμένος πλούτος των “γονέων” τους, επέβαλλε. Τη διαχείρισή του. Σήμερα κοινωνίες πεινάνε, αγρότες πάνε φυλακή και χάνουν πατρογονικές περιουσίες από δάνεια, επειδή η τροφή έγινε χρηματοοικονομικό προϊόν. Αύριο, εάν κάτι δεν αλλάξει, οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από δίψα επειδή τα αποθέματα νερού άλλαξαν ιδιοκτήτη, και η αξία τους στις αγορές, ανεβαίνει. Χθες οι μετανάστες ήταν ευπρόσδεκτοι στις αγορές εργασίες της Δύσης, γιατί ήταν φθηνή εργατική δύναμη και οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά ευνοούσαν την δημιουργία πολυπολιτισμικών κοινοτήτων. Σήμερα οι μετανάστες στοχοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι και οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά κάνουν πλάτες στους διώκτες τους, τις άνανδρες φασιστικές παρακρατικές συμμορίες – που λειτουργούν ακριβώς ως «τσιράκια» των κυβερνήσεων και των αφεντικών – σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολιστεί η κοινωνία από τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Έτσι καλλιεργείται ο κοινωνικός κανιβαλισμός.

Το σύστημα που ζούμε, έχει χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιακής αναφοράς, έστω και με τη μορφή που είχαν οι “ανθρωπιστικές” αξιακές αναφορές των αστών της γαλλικής επανάστασης. Οι παραδοσιακοί -παλαιοί κεφαλαιοκράτες ενίοτε είχαν και “ανθρώπινο πρόσωπο”, οι σημερινοί δεν έχουν καθόλου πρόσωπο. Οι “αγορές” αποτελούν τη νέα παγκόσμια κυριαρχία, μ’ ένα τέτοιο τρόπο που οι επι μέρους κρατικές οντότητες και δεν θέλουν, και αδυνατούν να αντιπαλέψουν.

Στο σκηνικό αυτό προστίθεται και η ταχεία επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού με όλα τα χαρακτηριστικά του. Χαμηλό κόστος εργασίας, ανυπαρξία εργατικών και πολιτικών δικαιωμάτων, εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης στο έπακρο. Πρόκειται για σύγχρονο φεουδαλισμό, με το κράτος ως μοναδικό αφεντικό να διαμορφώνει τους όρους της εκμετάλλευσης. Η αφύπνιση του κινέζικου κράτους -αφεντικού, και η επέκτασή του σε τομείς καπιταλιστικής δραστηριότητας (βιομηχανική παραγωγή, μεταφορές, παραγωγή πρώτων υλών, κατανάλωση), δημιουργεί μέσα στα πλαίσια του ανταγωνισμού, προϋποθέσεις ισχύος έναντι των ανταγωνιστών του, προάγοντας το νεοφεουδαλικό πρότυπο σχέσεων εργασίας, ως το μόνο βιώσιμο στην οικονομία, έναντι των υπολοίπων. Αυτό το νεοφεουδαλικό πρότυπο εργασιακών σχέσεων, τείνει να επεκταθεί στις παραδοσιακές δυτικές μητροπόλεις, που, εκτός από την ολοένα και περισσότερο παρακμάζουσα παραγωγική βιομηχανία, εμφανίζονται σα να “καθυποτάσσονται” στους κανόνες του οικονομικού ανταγωνισμού, έναντι του κινέζου ανταγωνιστή τους,  δημιουργώντας όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για την επίθεση στα χρόνια και μέχρι σήμερα, κεκτημένα εργατικά δικαιώματα. Έτσι, η “κινεζοποίηση” , παρουσιάζεται μοιρολατρικά ως το αναπόφευκτο μιάς οικονομικής ιστορικής εξέλιξης.  Οποία ειρωνεία: η “λαϊκή δημοκρατία” του “Κομμουνιστικού Κόμματος” της Κίνας, να έχει επιβάλλει και να διευθύνει το πιο στυγνό καπιταλιστικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, και να αποτελεί τη πλατφόρμα της μετάλλαξης του δυτικού καπιταλισμού, από την αστική δημοκρατία στη νεοφεουδαρχία (*3).

Οι Λαϊκές Συνελεύσεις είναι η μοναδική απάντηση, στο πρόγραμμα των αγορών να στραγγίξουν τις κοινωνίες και να δημιουργήσουν παγκοσμιοποιημένες μάζες δουλοπαροίκων, που θα επιβιώνουν για να εργάζονται και να παράγουν κέρδος για τους ελάχιστους κι εκλεκτούς του πλανήτη. Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε αυτή την οδυνηρή προοπτική, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια μελλοντική κοινωνία που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, στη αλληλοβοήθεια και τη αλληλο-προσφορά, και όχι στην απληστία του κέρδους, και του χρήματος. Ως εκ τούτου η σύσταση δικτύων προσφοράς -ζήτησης και διανομής, μέσα από ελεύθερες συμφωνίες ατόμων, ομοσπονδιοποιημένων κοινοτήτων, ενώσεων παραγωγών και καταναλωτών, χωρίς εμπορευματικό και κερδοσκοπικό χαρακτήρα, είναι η μοναδική προοπτική για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τη μέγγενη των αγορών και των εκκολαπτόμενων παγκόσμιων νεοφεουδαρχών. Θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, να καταλάβουμε ότι θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε σήμερα αυτό που φαντάζει αδύνατο, προκειμένου να μη ζήσουν αύριο τα παιδιά μας το αδιανόητο που επέρχεται.

Κράτος και κοινωνία

Όλα αυτά τα χρόνια οι δυτικές κοινωνίες υπάκουσαν στη νομιμότητα, πλήρωσαν αγόγγυστα τους φόρους. Εργάσθηκαν από την αυγή μέχρι το σούρουπο, για ένα κομμάτι ψωμί, ίσως για μια καλύτερη ζωή. Αρκετές φορές υπηρέτησαν την πατρίδα κι εκατομμύρια νεκροί θυσιάστηκαν σε πολέμους και κύλησαν ποταμοί αίματος για τη σημαία, εξυπηρετώντας στη ουσία τα συμφέροντα κάποιας «πατριωτικής» ελιτ. Ψήφισαν στις εκλογές και λειτούργησαν στα πλαίσια της νομιμότητας, διεκδίκησαν και διαδήλωσαν ειρηνικά με πορείες στους δρόμους, αν και μάταια τις περισσότερες φορές, κάτι καλύτερο.

Μέσα σε περιβάλλον κοινωνικής «συναίνεσης» και «ειρήνης», «αειφόρου ανάπτυξης», παγκοσμιοποίησης της παραγωγής, ανάπτυξης της κατανάλωσης, ελαστικοποίησης και ηρεμίας των εργασιακών σχέσεων τα τελευταία 40 χρόνια, γενικότερα σε ένα περιβάλλον ανεμπόδιστης άνθησης του οικονομικού φιλελευθερισμού υπό την προστασία των κρατών, «αναπάντεχα» προέκυψε κρίση.

Μια κρίση που επιταχύνει την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας της ζωής και φέρνει ως συνέπεια την όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των εξουσιαζόμενων. Στρέφοντας τον Έλληνα καταπιεσμένο κατά του μετανάστη. Την μια επαγγελματική τάξη ενάντια στην άλλη. Τον ιδιωτικό υπάλληλο εναντίον του δημοσίου. Την μια συντεχνία ενάντια στην άλλη. Την κοινωνία εναντίον των συντεχνιών κ.ο.κ. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Μια κρίση που οδηγεί την μια χώρα μετά την άλλη, με διαφορετικές δικαιολογίες στην πτώχευση για την ίδια, όμως, αιτία: Την κερδοσκοπία του παγκοσμιοποιημένου πια κεφαλαίου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο σαφές συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα οργανωμένο σύστημα εκμετάλλευσης των εργαζομένων εξαπάτησης και καταπίεσης της κοινωνίας. Παρά τις όποιες αντιφάσεις του, η φύση του οργανωμένου αυτού συστήματος είναι η απομύζηση των φυσικών πόρων, η εκμετάλλευση των ανθρώπων, η σώρευση πλούτου και η κερδοσκοπία. Η πολιτική εξουσία έχει αναλάβει το έργο της διαχείρισης αυτού του συστήματος αδικίας, το κράτος εφαρμόζει με νόμους που θεμελιώνουν ισότιμα την ανισότητα των ανθρώπων, και οι κερδοσκόποι απομυζούν, με την ασφάλεια που οι δύο προηγούμενοι τους παρέχουν, τους φυσικούς κι εργασιακούς πόρους.

Που είναι το κράτος προνοίας; Αυτό που σήμερα κόβει από τη σύνταξη των ανήμπορων γέρων, κι απ’ τα επιδόματα αναπήρων και των ανέργων, για να μη πειράξει τους φοροφυγάδες;

Που είναι το κράτος δικαίου; Αυτό που τώρα με τη κρίση, το πρώτο που έκαμε ώστε να περιορίσει τις δαπάνες, είναι οι περικοπές που αφορούσαν στους μισθούς και στις συντάξεις, κι όχι στα εξοπλιστικά προγράμματα, ή στη παροχή εγγυήσεων για τη χρηματοδότηση των τραπεζών;

Για ποιά δημοκρατία μιλάμε όταν οι “δημοκρατικά” εκλεγμένοι πολιτικοί αντιπρόσωποί μας, μετέτρεψαν τη δημοκρατία σε άντρο πελατειακών σχέσεων και πεδίο εξυπηρέτησης συμφερόντων μικρών και μεγάλων, που κολυμπάνε στο χρήμα, στα σκάνδαλα, στη ρεμούλα και στη διαφθορά, όντας πρωταγωνιστές σε σήριαλ τύπου, SIEMENS, βατοπέδι, ομόλογα ΙΚΑ, και στην ουσία είναι καρεκλοκένταυροι, αλαζόνες εξουσιαστές.

Που είναι η κοινωνική δικαιοσύνη όταν όλα συντείνουν οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι; Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΟΗΕ «Παγκόσμια Κοινωνική Κατάσταση 2011», οι άνεργοι εκτοξεύτηκαν στα 205 εκατομμύρια παγκοσμίως το 2009 από 178 εκατομμύρια το 2007 με την ανοδική τάση να συνεχίζεται αμείωτη το 2010 και 2011. Η «δομική» ή μακροχρόνια ανεργία αυξήθηκε σημαντικά στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες από το 2007.

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, η κρίση πρόσθεσε από 47 έως 84 εκατομμύρια ανθρώπους στην ακραία φτώχεια. Μόνο το 2008 η διατροφική κρίση δημιούργησε περίπου 130-155 εκατομμύρια φτωχούς. Οι άνθρωποι που ζουν στην πείνα ξεπέρασαν το 1 δισεκατομμύριο το 2009 και αυτός είναι ο υψηλότερος αριθμός, που έχει καταγραφεί ποτέ.

Στην ίδια έκθεση τονίζεται ότι από τις κύριες αιτίες της κρίσης είναι οι εισοδηματικές ανισότητες φέρνοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τις ΗΠΑ: Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού της χώρας αναλογούσε το 8% του ΑΕΠ, ενώ το 2000 το μερίδιο της ίδιας πληθυσμιακής ομάδας στο ΑΕΠ διπλασιάστηκε. Αντίθετα το εισόδημα του κατώτερου 90% μειώθηκε από 65,4% το 1980 στο 51,8% το 2008.

Η ιστορία της εξαπάτησης θα πρέπει να λάβει ένα τέλος. Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο πια τη κοροϊδία. Αυτή τη συμπαιγνία συμφερόντων των κρατούντων, φτιασιδωμένο με προβιά “δημοκρατίας”, σε βάρος της κοινωνίας. Διεφθαρμένοι, αλαζόνες και ψεύτες πολιτικοί ταγοί, χρηματιστές στοιχηματιστές και golden boys, επενδυτικοί οίκοι και οίκοι αξιολόγησης τραπεζίτες, δικαστικοί στρατιωτικοί και παραστατιωτικοί, φύλακες, αστυνομικοί, παρακρατικοί και χαφιέδες, όλοι ταγμένοι στην υπηρεσία του κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Και η κοινωνία πρώτη και καλύτερη θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της διοίκησης της.

·                    Επειδή είναι νομοτελειακό τα πολιτικά κόμματα και το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα, να διαφθείρονται, και ουσιαστικά να ασκούν εξουσία σε βάρος του λαού.

·                    Επειδή το κράτος ως οργανωτικό μόρφωμα είναι κατά κύριο λόγο ένας μεροληπτικός συγκεντρωτικός μηχανισμός επιβολής και σταθεροποίησης της ανισότητας των ανθρώπων.

·                    Επειδή οι οικονομικές σχέσεις διέπονται από τον νόμο του συμφέροντος ισχυρού, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, και καταστροφής των φυσικών πόρων, είναι απάνθρωπες και δεν εμπεριέχουν ίχνος ηθικής και φυσικής δικαιοσύνης.

·                    Επειδή όλ’ αυτά είναι η πηγή της αδικίας, της καταπίεσης αλλά και της επερχόμενης φτώχειας, υποβάθμισης, εκμετάλλευσης και καταστολής.

·                    Επειδή η καταπίεση και η υποβάθμιση ευνοούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό, δηλαδή, συγκρούσεις μεταξύ των εξουσιαζόμενων, καταπιεσμένων του κόσμου.

·                    Επειδή τα πολιτικά κόμματα, το κράτος και οι μηχανισμοί του, η ευρωπαϊκή ένωση, το ξένο κεφάλαιο και το ντόπιο, που λειτουργεί σαν ουρά του ξένου προκειμένου να διασώσει όσα έχει υφαρπάξει από τους εργαζόμενους τις προηγούμενες δεκαετίες και τα οποία κατά κανόνα βρίσκονται στις τράπεζες του εξωτερικού, προετοιμάζουν το έδαφος κι εξαπολύουν τη χειρότερη επίθεση απέναντι στα στοιχειώδη πολιτικά και οικονομικά δικαιώματα.

·                    Επειδή αρνούμαστε να ζήσουμε σε ένα επερχόμενο ζοφερό μέλλον εκμοντερνισμένου νεοφεουδαλισμού, όπου οι άνθρωποι-υποτελείς θα έχουν απαξιωθεί ολοκληρωτικά, θα εργάζονται στα εργοστάσια και στα γραφεία, σα μηχανές παραγωγής υπεραξίας, για τις δέκα μεγάλες εταιρείες που θα διαφεντεύουν το κόσμο, θα σιτίζονται με μεταλλαγμένα σιτηρά, θα επιβιώνουν για να δουλεύουν και θα πληρώνουν και “τον αέρα που αναπνέουν”, μια ζωή υποβαθμισμένη, σε σίτιση, σε υγεία, σε μόρφωση, σε πρόνοια.

Το μνημόνιο δεν είναι παρά η συνέπεια της επίθεσης των κερδοσκόπων στην Ελλάδα, ως μέρος ενός συνολικότερου παγκόσμιου σχεδίου επίθεσης, για τη μετάλλαξη της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας, προς το στυγνότερο, ειδεχθέστερο, και μαζικότερο σχέδιο παγκοσμιοποιημένης εκμετάλλευσης των ανθρώπων.

Ως εδώ! Παίρνουμε την ζωή μας στα χέρια μας, δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε παρά να αντιτάξουμε την δική μας απάντηση. Για εμάς η μοναδική απάντηση στην επερχόμενη λαίλαπα, είναι η χειραφέτηση της κοινωνίας, η απαγκίστρωσή της από τα ψευδοδημοκρατικά μοντέλα οργάνωσης και τους κομματικούς μηχανισμούς, η άμεση δημοκρατία, η αδιαμεσολάβητη αυτοοργάνωσή της από τα κάτω προς τα πάνω, η απάρνηση των σχέσεων εκμετάλλευσης, με την εφαρμογή της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, επι τη βάση των ελεύθερων συμφωνιών των αυτόνομων ανθρώπων, συλλογικοτήτων, ομόσπονδων κοινοτήτων, συνομόσπονδων συνόλων, ενώσεων παραγωγών, διανομέων, καταναλωτών.

Η Λαϊκή Συνέλευση έρχεται να εκφράσει οργανωτικά την ανάγκη αυτή, σε αντιδιαστολή με τις κυρίαρχες μορφές λήψης αποφάσεων και οργάνωσης της κοινωνίας. Αποτελεί το αποτέλεσμα της χειραφέτησης της κοινωνίας και προσπαθεί να θεμελιώσει μορφές αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης της κοινωνίας. Για να φτάσει σε αυτό το στόχο κρίνοντας από όσα αναφέραμε παραπάνω είναι απαραίτητη η κατάργηση της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και της κάθε μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ειδάλλως δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στις πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις, καθώς βασίζονται στην ανάθεση και στην διαμεσολάβηση. Όπως επίσης η κατάργηση κάθε εξουσίας πηγή εκμετάλλευσης, καταπίεσης, χειραγώγησης και δυστυχίας.

 

ΜΕΡΟΣ Β’

ΑΡΧΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Ως εκ τούτου:

·                    Η Συνέλευση αποτελεί το κυρίαρχο όργανο λήψης απόφασης της κοινωνίας. Οποιαδήποτε άλλη πηγή λήψης απόφασης, θεωρείται αυθαίρετη, υποβολιμαία καταχρηστική, και παρασιτική. Συνεπώς η κοινωνία δια μέσου της Συνέλευσης κηρύσσεται αυτόνομη, και αυτοδιευθύνεται.

·                    Προτεραιότητα της Συνέλευσης είναι η προστασία του συλλογικού συμφέροντος και του δημόσιου χώρου, που αποτελούν προϋποθέσεις για την ατομική ολοκλήρωση και ευτυχία.

·                    Κεντρική πολιτική εξουσία αντικαθίσταται από την αποκέντρωση κι ομοσπονδιοποίηση των κοινοτήτων και των συνελεύσεών τους.

·                    Το σύστημα της πολιτικής και κομματικής διαμεσολάβησης, αντικαθίσταται από την άμεση δημοκρατία των Λαϊκών Συνελεύσεων, και των συνελεύσεων των εργαζομένων, με άμεσα ανακλητή και κυκλική εκπροσώπηση.

·                    Οι ιεραρχικά επιβαλλόμενες πυραμιδοειδείς δομές αντικαθίστανται, από την οριζόντια διασύνδεση των αυτόνομων κοινοτήτων κι ενώσεων εργαζομένων και καταναλωτών.

·                    Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους. Ως εκ τούτου όλοι έχουν ισότιμο δικαίωμα συμμετοχής στην Συνέλευση, έκφρασης γνώμης και στην λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων, που τους αφορούν. Η ισότητα απέναντι στο νόμο αντικαθίσταται από την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, ο δε νόμος αντικαθίσταται από τις ελεύθερες αμοιβαίες συμφωνίες.

·                    Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ελευθερία της κίνησης και της έκφρασης και γενικότερα στην ανθρώπινη ευτυχία. Η Συνέλευση μεριμνά και αποφασίζει προς αυτή τη κατεύθυνση.

·                    Στο πλαίσιο της ελευθερίας της κίνησης και της έκφρασης, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα αυτοκαθορισμού της σεξουαλικής και θρησκευτικής συμπεριφοράς του. Οποιαδήποτε μορφής αποκλεισμού με βάση την σεξουαλική και θρησκευτική ταυτότητα είναι αδιανόητη.

·                    Η φύση προσφέρει τα αγαθά της ισότιμα προς όλα τα όντα, που κατοικούν τον πλανήτη. Τα αγαθά της φύσης ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους και απαγορεύονται οι αποκλεισμοί κάθε είδους, ιδιοκτησιακοί ή μη από αυτά. Κανείς δεν μπορεί να εκμεταλλεύεται τους πόρους της φύσης και τους ανθρώπους για ίδιον όφελος. Καθήκον του κάθε ανθρώπου είναι να προστατεύει την φύση, στην οποία οφείλει την ύπαρξη του. Η κυριαρχία απέναντι στη φύση αντικαθίσταται από τη συνεργατική σχέση μαζί της.

·                    Η πνευματική, τεχνική, και γνωστική ιδιοκτησία, αντικαθίστανται από την ελεύθερη και χωρίς όρους διάθεση της γνώσης, στο βαθμό που κάθε ατομική γνώση, πέρα από τη προσωπική παρατήρηση κι εμπειρία, δεν είναι, παρά το “κοινωνικό αντίκρυσμα” μέσα νού. Η γνώση, είναι ελεύθερα προσβάσιμη κι ελεύθερα μεταδιδόμενη,συνεπώς η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό ελευθερίας και γι αυτό μη εμπορεύσιμο. H παιδεία έχει επίκεντρο τον άνθρωπο κι όχι το κέρδος. Η ελεύθερη παιδεία προϋποθέτει τη κατάργηση της διαδικασίας αποστήθισης, σώρευσης γνώσεων και εξειδίκευσης και την αντικατάστασή της με την μόρφωση και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.

·                    Ο πολιτισμός, επίσης, είναι δημόσιο αγαθό και δεν είναι εμπόρευμα. Μέσα από την συμμετοχή στον πολιτισμό ο άνθρωπος μορφώνεται και εκφράζει την προσωπικότητα του. Η Λαϊκή Συνέλευση οφείλει να ενθαρρύνει την δημιουργία πολιτιστικών εκδηλώσεων και την συμμετοχή των πολιτών σε εκείνες.

·                    Η υγεία είναι δημόσιο αγαθό, και παρέχεται ισότιμα σε όλους. Η ιατρική επιστήμη τίθεται αφιλοκερδώς στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανθρώπινης υγείας.

·                    Η μέριμνα και η πρόνοια, για τους -είτε για λόγους ηλικίας, είτε για λόγους υγείας- αδύναμους, είναι συλλογική υποχρέωση της συνέλευσης. Η φιλανθρωπία καταργείται.

·                    Η γη και τα μέσα παραγωγής ανήκουν στη κοινότητα. Οποιοδήποτε αγαθό παράγεται ή προέρχεται από ατομική μορφή παραγωγής, και οποιοδήποτε αγαθό αφορά ή υπάγεται σε προσωπική χρήση, ανήκει στο χρήστη του κι οφείλει σεβασμού από οποιοδήποτε τρίτον.

·                    Οι πολίτες που είναι και ταυτόχρονα εργαζόμενοι θα παράγουν και διαθέτουν τα προϊόντα με βάση την αρχή: “από το καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στο καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του”. Η υποχρεωτική εργασία, στην οποία οι εργαζόμενοι εκτός ότι δεν καρπώνονται οι ίδιοι το σύνολο του αποτελέσματος της εργασίας τους, είναι και οικονομικά υποδουλωμένοι στον ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής, αντικαθίσταται από την “ανάλογα με τις ανάγκες” εργασία. Η συνέλευση συστήνει την όσο το δυνατόν μείωση του καταμερισμού εργασίας, στο βαθμό που είναι εφικτό.

·                    Όλοι οι συμμετέχοντες στη συνέλευση, αναγνωρίζουν, δέχονται κι επικροτούν τις αρχές της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της αμοιβαιότητας, της αξιοπρέπειας, της αυτοπειθαρχίας και της υπευθυνότητας. Η άμεση κι ενεργή συμμετοχή, διέπεται από το κανόνα της υπευθυνότητας: “όχι δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις, όχι υποχρεώσεις χωρίς δικαιώματα”.

ΣΚΟΠΟΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

·         Η εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού βαθμού ευτυχίας της κοινωνίας.

·         Η εξασφάλιση της ικανοποίησης των διατροφικών αναγκών σε ποσότητα και ποιότητα των κατοίκων της περιοχής.

·                    Η εξασφάλιση της υγείας των πολιτών.

·                    Η ανατροφή μόρφωση διαπαιδαγώγηση

·                    Η Συνέλευση οφείλει να επεξεργασθεί σχέδιο μόνιμου χαρακτήρα προκειμένου, να εξασφαλισθεί η διαρκής, φροντίδα κι εξασφάλιση των μέσων επιβίωσης ανάπτυξης κι ευημερίας, για όσους αδυνατούν να εξασφαλίσουν μέσω της εργασίας τους, τα μέσα αυτά, είτε για λόγους ηλικίας (βρέφη, παιδιά, ηλικιωμένοι), είτε για λόγους υγείας, είτε και για τα δύο.

·                    Η απονομή δικαιοσύνης και η εξασφάλιση της ασφάλειας. Η κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής και η κατάργηση παντός είδους αποκλεισμού αποτελούν τις βασικές προϋποθέσεις εξάλειψης της εγκληματικότητας του ανθρώπου. Παρόλα αυτά τίθεται στην διακριτική ευχέρεια της Συνέλευσης να αποφασίσει την δημιουργία σωμάτων πολιτοφυλακής, ή λαϊκών δικαστηρίων, σε περιπτώσεις κατά κύριο λόγο, άμυνας από εξωτερικούς εχθρούς, που επιβουλεύονται το συλλογικό συμφέρον, ή επιδίκασης διαφορών μεταξύ των πολιτών. Τα σώματα πολιτοφυλακής ή τα λαϊκά δικαστήρια, αποτελούν ομάδες εργασίας και η λειτουργία τους εμπίπτει στους κανόνες λειτουργίας τους.

Γενικότερα, προκειμένου να ευοδωθούν οι σκοποί της συνέλευσης το συντομότερο δυνατόν, εκείνη θα πρέπει να συλλέξει άμεσα όλα εκείνα τα στοιχεία απογραφής που απαιτούνται, ώστε να καταγραφούν οι τοπικές ανάγκες σε σίτιση, ύδρευση, στέγαση, ηλεκτρισμό, τηλεπικοινωνία, παιδεία υγεία και πρόνοια, προκειμένου να προσδιορισθεί η στόχευση, να ελέγχουν οι προσφορές, και σε συντονισμό με άλλα αυτοργανωμένα σύνολα, να είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες αυτές σύντομα.

ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

1. ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Δεδομένου ότι στη παρούσα ιστορική συγκυρία η συνέλευση έχει περιορισμένη αποφασιστική ισχύ, σκοπός της είναι, η μεγιστοποίηση της ισχύος της ούτως ώστε, να καταστεί το μοναδικό όργανο λήψης αποφάσεων της κοινωνίας. Ως εκ τούτου σκοπός της συνέλευσης είναι να εργασθεί προς τη κατεύθυνση της αύξησης της αριθμητικής ισχύος, προκειμένου να γίνει όχι μόνο αποδεκτή, αλλά κτήμα κι όργανο, από το σύνολο του πληθυσμού που κατοικεί τη περιοχή.

Η συμμετοχή στη συνέλευση αποτελεί βασική προϋπόθεση νομιμοποίησής της, και η αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων, όπως και η αύξηση του αριθμού των συνελεύσεων ανά περιοχή, αποτελούν τον κύριο στόχο της συνέλευσης.

Προαιρετική τήρηση μητρώου συμμετεχόντων που θα ισχύει για ένα έτος, θα συμβάλλει στην αποφυγή “μετακινούμενων πληθυσμών”, και θα συντελέσει στην αξιόπιστη λήψη αποφάσεων.

2. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΣΤΟΧΟΣ: Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΟΠΟΙΗΣΗ

Η επικοινωνία, η αλληλοβοήθεια, και η αλληλεγγύη, με άλλες Συνελεύσεις, είναι απαραίτητη προϋπόθεση είτε για τη προώθηση του αγώνα της κοινωνικής απελευθέρωσης, είτε και γενικότερα για την κάλυψη του συνόλου των κοινωνικών αναγκών. Η συγκεντρωτική διοικητική λειτουργία του κράτους, έχει δημιουργήσει, ένα υδροκέφαλο διοικητικό μοντέλο, που έχει σωρεύσει στα αστικά κέντρα τα δύο τρίτα του πληθυσμού της χώρας, ειδικά στην Ελλάδα. Αυτό δημιουργεί στις Συνελεύσεις, την ανάγκη του συντονισμού του αγώνα και της ένωσης των δυνάμεών τους, ενώ στις κοινότητες την ανάγκη, της επικοινωνίας, για τη κάλυψη αναγκών σε προϊόντα που της λείπουν.

Στη παρούσα ιστορικά συγκυρία και με τις κεντροποιημένες οικονομικές και διοικητικές δομές, η επικοινωνία και συντονισμός των Συνελεύσεων σε διεθνές μάλιστα επίπεδο, κρίνεται εκ των ουκ άνευ. Η δημιουργία δικτύου επικοινωνίας και συντονισμού τουλάχιστον δύο Συνελεύσεων εντός ή εκτός χωρικής οντότητας, προκειμένου να επιτευχθεί ένας κοινός σκοπός, είναι η μοναδική απάντηση, στο υδροκέφαλο μητροπολιτικό μαζικό αστικό ιστό, προκειμένου κάθε συνέλευση να κινηθεί στη διαδικασία αποκέντρωσης. Η εκλογή εκπροσώπων των Συνελεύσεων, όπως ορίζεται από τη διαδικασία, και η επάνδρωση συντονιστικών επιτροπών, είναι η μέθοδος που διευκολύνει την ευόδωση του ανατεθειμένου έργου, την ευελιξία και ταχύτητα στην εφαρμογή, και τη παράκαμψη της γραφειοκρατείας.

Η συνάντηση και μόνιμη επικοινωνία των άμεσα ανακλητών εκπροσώπων – εντεταλμένων, των τοπικών συνελεύσεων ανά περιοχή, ή γεωγραφική ενότητα, ή χωρικά σύνολα, επί ενός σκοπού διαρκούς ή προσωρινού ζητήματος, δημιουργούν το πλέγμα εκείνο που θα πρέπει οι Συνελεύσεις μας να στοχεύουν: δηλαδή την ομοσπονδιοποίηση.

3. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΕΝΩΣΕΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Σ΄ένα περιβάλλον ιδιωτικοποίησης τω δημοσίων επιχειρήσεων, πτώχευσης ιδιωτικών επιχειρήσεων, ή “μετακίνησής” τους σε χώρες με φθηνότερα εργατικά χέρια κατά το συμφέρον των ιδιοκτητών τους, εκποίησης των επιχειρήσεων από τράπεζες, εκποίησης δημόσιας ακίνητης περιουσίας, απομείωσης της αξίας των αγροτικών προϊόντων κι εγκατάλειψης αγροτικών εκτάσεων στην ύπαιθρο, οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις, θα πρέπει με αντιεραρχικές αδιαμεσολάβητες κι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, να καταλάβουν τους χώρους εργασίας και τα μέσα παραγωγής, και να τα λειτουργήσουν, προσφέροντας αφιλοκερδώς στο προϊόν τους σε συνεννόηση με τις Λαϊκές Συνελεύσεις, τις ενώσεις καταναλωτών, και τις ενώσεις παραγωγών. Ειδικότερα δε, καλεί άμεσα στη κατάληψη πτωχευμένων επιχειρήσεων κι επαναλειτουργία τους, θεωρώντας αδιανόητο κι ανήθικο να κλείνει μια επιχείρηση, και να πετάγονται οικογένειες στο δρόμο, για λόγους τήρησης της “ιδιοκτησιακής” νομιμότητας και ιδιαίτερα αυτό της κάλυψης των πιστωτών.

Ιδιαίτερα, δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΡΤ, κ.τ.λ., και προ του φάσματος της ιδιωτικοποίησής τους, καλούμε τους εργαζόμενους σε κατάληψη – οικειοποίηση κι επαναλειτουργία των επιχειρήσεων αυτών, προς όφελος της κοινωνίας και σε συντονισμό με τις λαϊκές συνελεύσεις, προκειμένου να λειτουργήσει το εγχείρημα ανταποδοτικά. Προειδοποιούμε δε, τους επερχόμενους και υποψήφιους “επενδυτές”, που εποφθαλμιούν να αγοράσουν έναντι «πινακίου φακής» τις δημόσιες αυτές επιχειρήσεις, που με χρήματα των φορολογουμένων ή την εργασία πατεράδων και παππούδων μας στήθηκαν και λειτούργησαν κερδοφόρα όλ’ αυτά τα χρόνια, ότι διακινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους, διότι δεν θα αποζημιωθούν στη  περίπτωση της κοινωνικοποίησής τους.

Η συνέλευση παροτρύνει, υποστηρίζει, κι ενισχύει οποιαδήποτε δράση στοχεύει στη κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής [με προτεραιότητα στις μεγάλες επιχειρήσεις], ανεξαρτήτως ιδιοκτησιακού καθεστώτος, είτε αυτά ανήκουν σε ιδιώτες και σε εταιρείες πολυεθνικές και μη, είτε στο δημόσιο. Καλεί δε, τα πρωτοβάθμια σωματεία εργατών κι εργαζομένων ν’ αγωνισθούν προς αυτή τη κατεύθυνση.

Προϋποθέσεις για την λειτουργία των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής είναι:

·                    Η αφιλοκερδής διάθεση και διανομή των αγαθών.

·                    Η αντιεραρχική – αμεσοδημοκρατική δομή λήψης αποφάσεων της κοινωνικοποιημένης μονάδας. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται δηλαδή με τη διαδικασία των Συνελεύσεων (βλ. πιο πάνω).

·                    Η εκτέλεση των παραγγελιών των ενώσεων καταναλωτών και γενικότερα η όσο το δυνατόν πληρέστερη κάλυψη της ζήτησης.

Στόχος είναι η δημιουργία δικτύου αλληλεγγύης κι αλληλοπροσφοράς ούτως ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες ζήτησης με αντιεμπορευματικό τρόπο, προκειμένου να εξοστρακισθεί η κερδοσκοπία. Στη πορεία, οι ενώσεις παραγωγών, εργαζομένων, και καταναλωτών, θα εκτελούν ουσιαστικά μια μηχανιστική διαδικασία ζήτησης και κάλυψης αναγκών.

Θεωρούμε ότι η διαδικασία της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, είναι η κρίσιμη, στο βαθμό που η κοινωνική αυτοοργάνωση, δε μπορεί να συνυπάρχει με το εμπορευματικό σύστημα διάρθρωσης της οικονομίας. Αργά ή γρήγορα κάποιο από τα δύο θα εξουδετερωθεί. Ως εκ τούτου, οι Λαϊκές Συνελεύσεις θα πρέπει να εργάζονται, προκειμένου να μην παραμείνουν μόνο σώματα διαμαρτυρίας ή εκφοράς αντικυβερνητικών ή αντισυστημικών ιδεών, αλλά να εγκολπώσουν αργά ή γρήγορα, όλο και περισσότερες δραστηριότητες της οικονομικής σφαίρας, ώστε να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι υποδομές που θα πιστοποιήσουν την οριστική ρήξη με το παρελθόν.

4. ΔΙΚΤΥΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Η συνέλευση επιδοκιμάζει, παροτρύνει, συνεργάζεται και συνεπικουρεί τη δημιουργία ελεύθερων κι ακηδεμόνευτων συλλογικοτήτων δράσης, όπως συμβούλια γειτονιάς, συνεργατικές δράσεις, αυτόνομα συνδικάτα και πρωτοβάθμια σωματεία, πολιτιστικά στέκια, εργασιακά συμβούλια,συλλόγους νέων και φοιτητών,οικολογικές ομάδες κι οργανώσεις, κτλ, που αποδομούν τις ελεγχόμενες δομές οργάνωσης, και προωθούν στο κομμάτι που τους αναλογεί και στο χώρο που δραστηριοποιούνται, την υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης.

Οι παραπάνω οργανώσεις και συλλογικότητες, βρίσκονται σε οριζόντια διασύνδεση συνεργασία και συντονισμό με τη συνέλευση, τόσο για τα ιδιαίτερα τοπικά όσο και για γενικότερα υπερτοπικά διακυβεύματα για τα οποία αγωνίζονται.

Προσπάθειες όπως:

·                    Αυτοδιαχειριζόμενα στέκια.

·                    Πρωτοβάθμια σωματεία.

·                    Αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια (σε πρώτη φάση πτωχευμένες μονάδες παραγωγής)  προκύπτοντα από διαδικασίες κατάληψης –εκτροπής –οικειοποίησης.

·                    Ομάδες δωρεάν ιατρικής βοήθειας παρακολούθησης.

·                    Ομάδες δωρεάν ψυχιατρικής υποστήριξης.

·                    Ομάδες μέριμνας σε απόρους, άστεγους, μετανάστες.

·                    Αγροτικές κολεκτίβες.

·                    Δωρεάν νομική προστασία.

·                    Ταμείο αλληλεγγύης προσφύγων.

·                    Εναλλακτικό σχολείο.

·                    Σημεία διάθεσης δωρεάν αγαθών.

·                    Ανταλλακτικά παζάρια.

·                    Συλλογικές κουζίνες.

·                    Καλλιτεχνικές ομάδες.

μπορούν να αποτελέσουν τη μαγιά για μια αξιόλογη αρχική υποδομή, στη προσπάθεια της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Όλες οι παραπάνω οργανώσεις, οι επιτροπές κατειλημμένων εργασιακών χώρων, σε συνεργασία με τις Λαϊκές Συνελεύσεις, μπορούν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο ανταλλαγής αγαθών, αλληλοβοηθείας, αλληλεγγύης, και συνεργασίας, διαθέτοντας τις υποδομές για κοινωνική χρήση, ή για κοινωνική υποστήριξη. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη σχετικής βάσης δεδομένων και η κοινωνική δικτύωση.

5. ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Η βάση δεδομένων διάθεσης ή ανταλλαγής αγαθών μέσω διαδικτύου. Η βάση αυτή θα χρησιμεύσει στη διοχέτευση της πληροφορίας ώστε να συνεισφέρει στη κατανομή προσφερόμενων αγαθών μεταξύ:

*   Επιχειρήσεων συμπολιτών και φίλων, συμμετεχόντων στη Συνέλευση ή μη,

*   Παραγόμενων αγαθών ή υπηρεσιών από κατειλημμένες επιχειρήσεις,

*   Διαθέσιμων αγαθών σωρευμένων από αλληλέγγυους γενικότερα

*   Διαθέσιμης στέγης επίσης από αλληλέγγυους

*   Διάθεση στέγης προς άστεγους, μετανάστες ή μη

*   Διάθεση γης σε άκληρους, χέρσας ή μη, υπό την προϋπόθεση της παραγωγής προς διάθεση, σε εναλλακτικά δίκτυα δωρεάν, κι όχι προς εμπορικούς σκοπούς. Πειραματική δημιουργία κολεκτίβων

·    διάθεση παραγόμενων αγροτικών- αλιευτικών προϊόντων, και διοχέτευσή τους σε εναλλακτικά δίκτυα δωρεάν

Ανάπτυξη δηλαδή ενός ιντερνετικού δικτύου στη πράξη με ευέλικτη εφαρμογή.

Η δημιουργία υποδομών αυτής της μορφής δημιουργούν τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του κινήματος των λαϊκών συνελεύσεων, και μαζικοποίησης του.

6. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Η παγκοσμιοποιημένη μορφή εκμετάλλευσης, θα πρέπει να λάβει παγκοσμιοποιημένη κοινωνική απάντηση. Θεωρούμε ότι το παρόν θα πρέπει να μεταφρασθεί σε όσες γλώσσες είναι εφικτό, προκειμένου όχι μόνο να λάβει γνώση ο κόσμος για το που οδηγούμαστε, αλλά και να συντονισθεί με τις προσπάθειές μας προκειμένου η κοινωνική απελευθέρωση να αποκτήσει πανανθρώπινο περιεχόμενο.

——————————————————————————————————

ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ

*1. ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ – ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Α. ΑΡΧΕΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ

·                    Όλοι μέσα στο σώμα της Συνέλευσης είναι ίσοι και η άποψή τους μετράει ή λαμβάνεται υπ’ όψη εξ ίσου.

·                    Όλοι μέσα στο σώμα της Συνέλευσης είναι ελεύθεροι να πουν τη γνώμη τους.

·                    Ο ένας σέβεται την άποψη του άλλου και προσπαθεί να κατανοήσει έως και να οικειοποιηθεί το σκεπτικό, τη θέση, και τα κίνητρα για τα οποία εκφράζει τη θέση του ο ομιλητής.

·                    Δε διακόπτουμε.

·                    Προσπαθούμε αναπτύσσοντας το σκεπτικό μας να παραμένουμε εντός θέματος.

·                    Σεβόμαστε το χρόνο που μας παρέχεται.

·                    Συμπεριφερόμαστε με σεβασμό στο σώμα.

Β. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

I. ΤΡΟΠΟΣ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

1. Στόχος κάθε συνεδρίασης της Συνέλευσης που καλείται να αποφασίσει για ζήτημα ή ζητήματα της κοινωνίας, είναι η σύνθεση των επιμέρους απόψεων και η επίτευξη της ομοφωνίας. Στην περίπτωση που  συμφωνήσουν εξ αρχής όλοι με την αρχική τοποθέτηση κάποιου ομιλητή – εισηγητή, πέρα από κάποιες διευκρινιστικές ερωτήσεις ή συμπληρώσεις, έχουμε μια ταχεία διαδικασία, και ικανοποιητική για όλους απόφαση.

2. Στην περίπτωση που υπάρχουν διαφωνίες ακολουθεί η διαδικασία της συνδιαμόρφωσης ως μια προσπάθεια επίτευξης της ομοφωνίας μέσω μιας δημιουργικής και επωφελούς για όλους συζήτησης. Πρόκειται για τη σημαντικότερη διαδικασία της Συνέλευσης. Η διατύπωση θέσεων/απόψεων/προτάσεων επί συγκεκριμένων ζητημάτων/θεματικών που πραγματεύεται η Συνέλευση οφείλει να γίνεται ισότιμα από τον καθένα που θέλει να συμμετέχει. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ανοιχτών αντιλήψεων και αδογμάτιστων συνειδήσεων. Η αντίληψη των διαφορετικών οπτικών έρχεται με την αδογμάτιστη θεώρηση και με την οικειοποίηση της ετερότητας των συμμετεχόντων: δηλαδή, το να μπορείς να μπαίνεις στη σκέψη του άλλου, και να προσπαθείς να καταλάβεις γιατί κάποιος ομιλητής λέει αυτό με το οποίο διαφωνείς, ποια εμπειρία τον οδηγεί σε αυτή τη σκέψη και τι μπορείς να κάνεις ώστε να μείνεις ικανοποιημένος με τη δική του αλήθεια κι αυτός με τη δική σου. Γι’ αυτόν το λόγο οι Συνελεύσεις, πέρα από ένα τρόπο υλοποίησης δράσεων, αποτελούν συνειδητά και διαδικασία αυτομόρφωσης, δηλαδή ανταλλαγής και αλληλο-οικειοποίησης εμπειριών/γνώσεων/ απόψεων.

3. Στην περίπτωση που δεν καταφέρουμε να ομοφωνήσουμε μέσω της συνδιαμόρφωσης και υπάρχουν ισχυρές ενστάσεις:  θεωρούμε θέμα αρχής το να λειτουργούμε ενσυνείδητα στη Συνέλευση, πχ κάθε εισηγητής να μπορεί να αντιλαμβάνεται την μικρή απήχηση της άποψής του, και να υποχωρεί αυτοβούλως, όπως αντίστοιχα και σε περίπτωση που η εισήγησή του έχει τη μεγαλύτερη απήχηση, να επιμείνει στην κατανόηση του σκεπτικού του αντίλογου. Σε αυτή τη φάση, θα πρέπει να  διερευνούνται οι δυνατότητες σύνθεσης των απόψεων με σκοπό την υλοποίηση αποφάσεων, ήέστω οι δυνατότητες παράλληλης υλοποίησης αποφάσεων από τα διαφωνούντα μέρη, αρκεί να μην αντιβαίνουν το ένα το άλλο.

4. Σε περίπτωση που ούτε και τότε δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία, τότε, όσων η πρόταση υποστηρίζεται από το μικρότερο μέρος της Συνέλευσης μπορούν:

- είτε να συναινέσουν στην απόφαση των υπολοίπων, υποχωρώντας συνειδητά από τη θέση τους, αναγνωρίζοντας την ενότητα στο συγκεκριμένη φάση ως σημαντικότερη, από την όποια θεωρητική ή πρακτική διαφωνία τους.

- είτε να αρνηθούν να συναινέσουν με ταυτόχρονη καταγραφή στα πρακτικά της διαφωνίας τους. Αν δε θέλουν να στηρίξουν την πρόταση των υπολοίπων συμμετεχόντων, μπορούν να απέχουν από την υλοποίησή της.

Στην περίπτωση που κρίνουν ότι η πρότασή τους πρέπει να υλοποιηθεί μπορούν να προχωρήσουν στην υλοποίησή της, χρησιμοποιώντας ισότιμα την υποδομή και τα μέσα της Συνέλευσης.

5.Στην ύστατη περίπτωση που ακόμη και μετά από όλ’ αυτά τα στάδια δεν επιτευχθεί συμφωνία, τότε επιτελείται ψηφοφορία, και οι αποφάσεις παίρνονται αμεσοδημοκρατικά με πλειοψηφία.

II. ΧΡΟΝΟΣ

Ο κάθε ομιλητής έχει περιορισμένο χρόνο ομιλίας που θα τον αποφασίζει στη αρχή η Συνέλευση κάθε φορά που συνέρχεται, ανάλογα με τον όγκο των συμμετεχόντων και με γνώμονα την όσο το δυνατόν πιο ευρύτερη συμμετοχή σε πρωτομιλίες.

Ο συντονιστής της Συνέλευσης έχει το δικαίωμα να διακόψει έναν ομιλητή στο βαθμό που υπερβαίνει το προκαθορισμένο χρόνο.

Προτεινόμενη κατανομή χρόνου της διαδικασίας: 50%: Συνδιαμόρφωση, 30%: Διερεύνηση παράλληλης εφαρμογής, 10% Διερεύνηση συναίνεσης ή μη, 10%: Ψηφοφορία.

III. ΕΙΣΗΓΗΣΗ – ΠΡΩΤΟ-ΟΜΙΛΙΕΣ- ΔΕΥΤΕΡΟ-ΟΜΙΛΙΕΣ

·                    Καλό είναι η Συνέλευση να ξεκινάει με την επιλογή του συντονιστή.

·                    Συμφωνείται η διάρκεια της Συνέλευσης.

·                    Ακολουθούν πιθανές ενημερώσεις για γεγονότα εκδηλώσεις κλπ.

·                    Ο συντονιστής, η υπενθυμίζει την ατζέντα που προέκυψε από τη προηγούμενη συνεδρίαση της Συνέλευσης και ζητά να κατατεθούν τα νέα θέματα, ορίζοντας τη θεματολογία της συζήτησης που θα ακολουθήσει.

·                    Ακολουθεί η εισήγηση επί του πρώτου θέματος της ατζέντας (πιθανώς ο εισηγητής να χρειάζεται περισσότερο χρόνο, π.χ. 15′-20′).

·                    Τοποθετούνται οι πρωτο-ομιλητές (π.χ. 5′-10′ περίπου), και ακολουθούν οι δευτερομιλητές, όταν πια ο συντονιστής θα έχει εξαντλήσει τη ζήτηση για πρωτο-ομιλία.

·                    Πριν το κλείσιμο της συνέλευσης, θεμιτό είναι, να αναφέρονται τα θέματα της ατζέντας της συζήτησης της επόμενης συνέλευσης, προκειμένου να προηγείται προετοιμασία και προδιαβούλευση των θεμάτων της ερχόμενης συζήτησης.

Γ. ΟΡΓΑΝΑ

1. ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ

Ο συντονιστής έχει την ευθύνη της ομαλής διεξαγωγής της συνεδρίασης της Συνέλευσης τηρώντας τις βασικές αρχές της διαδικασίας. Πρόκειται για εκτελεστικό όργανο, που έχει αναλάβει την ευθύνη έναντι του σώματος της Συνέλευσης, να διεκπεραιώσει το έργο της ομαλής λειτουργίας και την τήρησης της διαδικασίας. Έχει ισότιμο δικαίωμα ψήφου, και ισότιμο δικαίωμα τοποθέτησης με όλους τους συμμετέχοντες στη Συνέλευση. Το δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του, υπό τη προϋπόθεση ότι θα έχουν  εξαντληθεί όλες οι πρωτο-ομιλίες, και δηλώσει ότι η δήλωσή του εκφράζεται εκτός καθηκόντων συντονιστή. Είναι το μόνο πρόσωπο που υπόκειται σε περιορισμούς. Εκλέγεται από τη Συνέλευση και είναι άμεσα ανακλητός. Μπορεί να είναι και διαφορετικός εκ περιτροπής.

2. ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Για την πιο αποτελεσματική λειτουργία της Συνέλευσης δημιουργούνται εθελοντικά, μέσα από το σώμα της Συνέλευσης, ομάδες εργασίας. Οι ομάδες είναι επιφορτισμένες με την υλοποίηση των αποφάσεων της Συνέλευσης, και μόνο. Έχουνεκτελεστικό των αποφάσεων της Συνέλευσης χαρακτήρα, και λογοδοτούν στο σώμα της Συνέλευσης για την πορεία της δράσης τους, προκειμένου να ελέγχονται για την ορθή υλοποίηση. Σε περίπτωση μη ορθής υλοποίησης των αποφάσεων της Συνέλευσης, ανακαλούνται άμεσα από τη Συνέλευση, με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων όπως περιγράφηκε πιο πάνω. Στη περίπτωση αντιμετώπισης έκτακτων ζητημάτων, προστρέχουν στη Συνέλευση για νέες εντολές, αλλά και για γνωμοδότηση στις περιπτώσεις άγνοιας χειρισμών. Λειτουργούν δηλαδή υποβοηθητικά προς τη συνέλευση αλλά και αντίστροφα. Έχουν τις δικές τους, αυτόνομες, Συνελεύσεις, ταυτόχρονα όμως συμμετέχουν, λογοδοτούν και παρουσιάζουν τη δράση τους ή το έργο τους στη Λαϊκή Συνέλευση ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Συνίσταται η ανακύκλωση των ατόμων προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα γραφειοκρατικοποίησης.

3. ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Πρόκειται για ομάδα εργασίας που έργο της έχει τη καταγραφή κι αρχειοθέτηση των πρακτικών αλλά κι άλλων κατατεθειμένων από τους συμμετέχοντες εγγράφων κατά τη λειτουργία της Συνέλευσης. Επίσης, τηρεί το μητρώο συμμετοχών σε περίπτωση που υπάρχει.

Όπως κάθε ομάδα εργασίας περιορίζεται στις αρμοδιότητες που την απασχολούν, και είναι άμεσα ανακλητή σε περίπτωση υπέρβασης ή μη ορθής εκτέλεσης. Συνίσταται ανακύκλωση των μελών.

4. ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ

Η Συνέλευση έχει το δικαίωμα εντολής εκπροσώπησης, προκειμένου να καλύψει την ανάγκη συνεργασίας κι επικοινωνίας, με άλλες Λαϊκές Συνελεύσεις, εργατικά, καταναλωτικά, παραγωγικά συμβούλια, ενώσεις προσώπων -επαγγελματικών ομάδων και συλλογικότητες. Ο, η εκπρόσωπος της Συνέλευσης λειτουργεί ως εκτελεστικό όργανο της Συνέλευσης και οφείλει να τηρεί τις αποφάσεις, συντεταγμένες, οδηγίες και μεθόδους για τις οποίες έχει εξουσιοδοτηθεί. Το κριτήριο επιλογής είναι η μείωση των πιθανοτήτων αυθαίρετης χρήσης της εξουσιοδότησης της Συνέλευσης. Ο, η εκπρόσωπος είναι αποκλειστικά εκτελεστικό όργανο της Συνέλευσης και δεν αποκλίνει από τις οδηγίες της. Η Συνέλευση διατηρεί το δικαίωμα άμεσης ανάκλησης του εκπροσώπου σε περίπτωση, που αντιληφθεί υπέρβαση ή απόκλιση από τις κατευθύνσεις της.

Ο, η εκπρόσωπος επιλέγεται ανάλογα με τις αποφάσεις της Συνέλευσης, είτε με κλήρωση, είτε με εκλογή, παραμένει στην θέση του για μέγιστο χρονικό διάστημα τριών μηνών, δεν μπορεί να λάβει ξανά εντολή εκπροσώπησης μέχρι της εξάντλησης των διαθεσιμοτήτων από το Σώμα, και της παρέλευσης τουλάχιστον δύο ετών από την ημερομηνία λήξης της προηγούμενης θητείας του. Λογοδοτεί σε κάθε συνεδρίαση για την πορεία της εργασίας του, οφείλει να ερωτά ή να απευθύνεται στο Σώμα της Συνέλευσης στην περίπτωση, που εκ των συνθηκών πρέπει να αποκλίνει των εντολών του. Σε περίπτωση επείγουσας απόφασης, ο, η εκπρόσωπος οφείλει να ζητήσει την σύγκληση Έκτατης συνεδρίασης της Συνέλευσης, η οποία για να είναι σύννομη ως προς τις αποφάσεις, πρέπει να απαρτίζεται, τουλάχιστον, από τα 3/5 του αριθμού των συμμετεχόντων στην συνεδρίαση, που εξουσιοδότησε τον εκπρόσωπο. Εάν η σύγκληση της Έκτακτης Συνέλευσης συγκεντρώσει αριθμό λιγότερων των 3/5, οι αποφάσεις της είναι άκυρες, αλλά έχουν βαρύνουσα γνωμοδοτική ισχύ προς τον, την εκπρόσωπο. Στην επόμενη συνεδρίαση της Συνέλευσης πρέπει να ελέγχεται η διαδικασία της Έκτακτης Συνέλευσης.

5. ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ – ΕΝΩΣΕΙΣ- ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ, ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Η Συνέλευση έχει τη δυνατότητα σύστασης επιτροπών ή συμβουλίων με μόνιμο χαρακτήρα λειτουργίας, προκειμένου να καλύψει πάγιες ανάγκες της κοινότητας, όπως αυτή της σίτισης, της υγείας, της εκπαίδευσης, πρόνοιας, ασφάλειας και άλλες ανάγκες μόνιμου χαρακτήρα. Οι σχηματισμοί αυτοί διέπονται ολοκληρωτικά, από τους κανόνες λειτουργίας των ομάδων εργασίας, όπως περιγράφεται πιο πάνω, καθώς και από τους κανόνες που διέπουν την εκπροσώπηση, σε περίπτωση λειτουργικής εκπροσώπησης προς  τρίτους.

——————————————————————————————————-

*2. Η έννοια της πολιτικής έχει διαστραφεί στη πράξη. Πολιτική είναι συνολικά η διαδικασία και μέθοδος λήψης αποφάσεων από τη κοινωνία. Αντίθετα στη σημερινή εποχή η έννοια έχει πρακτικά πάρει χαρακτήρα διαχείρισης κι ελέγχου της κοινωνικής αντίδρασης στον ανελεή και κατ’ εξακολούθηση βιασμό της. Έχει χάσει, το περιεχόμενο της αυτόνομης κι εθελούσιας συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Ως εκ τούτου το σημερινό μόρφωμα δεν είναι παρά “μεταπολιτική” και όχι πολιτική.

*3. Δεν αποκλείεται, να συγκληθούν κάποιες συνδιασκέψεις G7, G20, Ευρωζώνη, κτλ, και ν’ αποφασίσουν, με προσυνενόηση με τους κερδοσκόπους, μια κάποια περιστολή της ασυδοσίας τους, προκειμένου να μην εκραγεί το σύστημα. Άρα πιθανώς να ληφθούν κάποια μέτρα, αν όχι στάχτη στα μάτια του κόσμου, θα είναι ελάχιστα περιοριστικά.

*4. Τα πράγματα οδηγούνται εκεί, κι ας το λάβουν αυτό υπ’ όψιν τους οι συνάνθρωποί μας, κυρίως από τις “ανεπτυγμένες” κοινωνίες της “δύσης” στις ΗΠΑ κι Ευρώπη, καθώς και οι κινέζοι συνάνθρωποί μας επίσης.

Συνδιαμόρφωση: Θανάσης, Δαμιανός

Συνδρομή: Γιώργος
πηγή:risinggalaxy