Απεργία Χαλυβουργών

αναδημοσίευση από omniatv

Νίκη στον αγώνα των Χαλυβουργών!
ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ: Η καρδιά της εργατικής τάξης χτυπά στο Θριάσιο. ΑΠΕΡΓΙΑ,Τρίτη 13/12. Με απόφασή του το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας, ύστερα από σύσκεψη δεκάδων φορέων και εργαζομένων, αποφάσισε 24ωρη Απεργία σε όλο το Θριάσιο, την Τρίτη 13/12/2011 και συγκέντρωση στην Πλατεία Ηρώων Ελευσίνας στις 10 π.μ. της ίδιας ημέρας.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ!
ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ!
Ενάμιση μήνα οι απεργοί της Χαλυβουργίας βρίσκονται στην πύλη του εργοστασίου. Ενάμιση μήνα το εργοστάσιο παραμένει κλειστό και περιφρουρημένο! Τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να κάμψει το ηθικό των απεργών. Ούτε οι απειλές του Μάνεση, ούτε οι απολύσεις, ούτε οι ψεύτικες υποσχέσεις των Κουτρουμάνηδων, ούτε ο φόβος μη μείνουν τα παιδιά τους χωρίς γάλα.
Όταν ένας αγώνας δίνεται για τη ζωή και την αξιοπρέπεια δεν υπάρχουν περιθώρια οπισθοχώρησης. Αυτό δεν κατάλαβαν οι βιομήχανοι και τα τσιράκια τους και γι’ αυτό έφαγαν τα μούτρα τους. Πίστεψαν πως οι χαλυβουργοί θα δεχτούν αδιαμαρτύρητα την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας μέσα στο εργοστάσιο, με το πρόσχημα της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης της επιχείρησης. Πως θα φοβηθούν με τις πρώτες 34 απολύσεις στέλνοντας τους δικαστικούς κλητήρες στα σπίτια των απεργών. Πως θα τους κατατρομοκρατήσουν αναγκάζοντας τους να ανοίξουν το εργοστάσιο άρον άρον, με τις υπόλοιπες 16 απολύσεις. Μάταιος ο κόπος τους! Από τις 31 Οκτώβρη ως σήμερα το εργοστάσιο παραμένει κλειδωμένο, κι οι εργάτες από την πύλη φωνάζουν ή όλοι στη δουλειά ή κανένας! Από την πύλη ενός εργοστασίου, από την κατειλημμένη πύλη της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», οι εργάτες προλετάριοι στέλλουν μήνυμα, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και ελπίδας σε όλους τους εργαζόμενους: NO PASARAN!
Αυτό το μήνυμα το έχει αγκαλιάσει η εργατική τάξη και όλος ο λαός. Ένα πρωτόγνωρο δίκτυο αλληλεγγύης, υλικής και ηθικής υποστήριξης, έχει σαρώσει την χώρα. Επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία εργαζομένων, σχολεία, σχολές, εργατικές συλλογικότητες και άνεργοι, ο καθένας όπως μπορεί, κινητοποιείται για να στηρίξει την ηρωική μάχη που δίνεται στην Ελληνική Χαλυβουργία. Το μεγάλο βάρος το επωμίζονται οι ίδιοι οι απεργοί, στερούμενοι το μισθό τους επί ενάμιση μήνα και στηριζόμενοι μοναχά στην ταξική αλληλεγγύη. Αυτός όμως ο αγώνας μας αφορά όλους! Οι εργοδότες σε συνεργασία με την μνημονιακή κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης, που πήρε την εξουσία για να επιβάλλει ότι δεν κατάφερε να επιβάλλει το καταρρέον σκιάχτρο της προηγούμενης κυβέρνησης, σαρώνουν πρώτα τα εργοστάσια και τους μεγάλους εργασιακούς χώρους επιβάλλοντας συνθήκες ζούγκλας. Αν τους αφήσουμε να νικήσουν τώρα, σειρά θα έχουν όλοι οι υπόλοιποι, μέχρι να μην αφήσουν τίποτα όρθιο σε κανένα τόπο δουλειάς.
Τώρα είναι η ώρα, ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια , να αποδείξουμε πως η εργατική τάξη ξέρει και μπορεί να παλεύει ενωμένη σαν μια γροθιά. Να δείξουμε πως μπορούμε να οργανωθούμε και να χτίσουμε την ενότητα μας μέσα από τα δικά μας ανεξάρτητα όργανα μάχης και συσπείρωσης όλων των καταπιεσμένων. Να τσακίσουμε την πουλημένη γραφειοκρατία και τα τσιράκια των αφεντικών Να κόψουμε τον βήχα σε κάθε Μάνεση που ορέγεται απολύσεις!
Για να ανακληθεί κάθε απόλυση στην Χαλυβουργία. Για να μην εφαρμοστούν αλλά και να καταργηθούν παντού οι ελαστικές σχέσεις εργασίας! Κάθε επιχείρηση που κλείνει ή απολύει να καταλαμβάνεται, να ανοίγουν τα βιβλία της και να μπαίνει από τον έλεγχο των ίδιων των εργατών!
Όλοι οι επιμέρους αγώνες και απεργίες πρέπει να οδηγηθούν σε μια μεγάλη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για να ανατρέψουμε την μνημονιακή κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά και κάθε άλλη αστική κυβέρνηση! Για να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και το χρέος τους! Να το διαγράψουμε ολόκληρο και να απαλλοτριώσουμε το κεφάλαιο και την εκκλησιαστική περιουσία για να ζήσει ο λαός!
Να ανοίξουμε το δρόμο για την εξουσία των Εργατικών Συμβουλίων!Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών
 omniatv.com

42 μέρες

 

 Κυριακή μεσημέρι στην πύλη της χαλυβουργίας.Αρκετός κόσμος για συμπαράσταση.Γιορτή για τα παιδιά των εργατών λίγο ποιο μέσα.Στολισμένο και το δενδράκι με πολύχρωμα μπαλόνια.

Στα μεγάφωνα κοφτή βραχνή φωνή δίνει τον τόνο...

"Σαράντα δύο μέρες απεργία Χριστούγεννα θα κάνουμε στην χαλυβουργία"!

στην ίδια βάρκα

Πως φθάσαμε ως εδώ;
Δυο χρόνια τρόικας και ο κοινωνικός αυτοματισμός απογειώνεται.
Άνεργοι ενάντια σε "προσωρινά" εργαζόμενους
ημιαπασχολούμενοι  απέναντι σε συμβασιούχους αορίστου χρόνου
ιδιωτικοί υπάλληλοι-δημόσιοι υπάλληλοι
και πάει λέγοντας...

Και απογοήτευση,μεγάλη απογοήτευση...
"δεν γίνεται τίποτα,δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε" το άκουσα πολλές φορές σήμερα που βγήκαμε στην λαϊκή της γειτονιάς για να μαζέψουμε τρόφιμα για τους απεργούς της χαλυβουργίας.

Κι όμως γέμισε ένα αυτοκίνητο με ζαρζαβατικά
έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη από φτωχούς ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι το 1% έχει ξεπεράσει προ πολλού την κόκκινη γραμμή.

Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι το 99%...


ψήφισμα-κάλεσμα ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων Ν,Κόσμου(8/12)

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ

Αυτό που γίνεται εδώ και ένα μήνα στην Χαλυβουργία Ελλάδας είναι μια αναπαράσταση σε μικρή κλίμακα αυτού που αρχίζει να παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας σε όλη την ελληνική κοινωνία. Μετά τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, που είδαν μέσα σε 4 μήνες τα εισοδήματά τους να μειώνονται περισσότερο από 30% και περιμένουν τις απολύσεις, ήρθε η σειρά του ιδιωτικού τομέα. Οι εργοδότες, αφού έχουν πάρει αέρα από την επίθεση του κράτους σε όλα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και με αφορμή την κρίση δεν θέλουν να αφήσουν τίποτα όρθιο.

Και δε μιλάμε για εργοδότες που έχουν ένα μαγαζί ή μια μικρή επιχείρηση με λίγους εργαζόμενους, αγωνίζονται όπως όλοι μας από το πρωί μέχρι το βράδυ να βγάλουν το μεροκάματο και βλέπουν με αγωνία τα μαγαζιά τους να κλείνουν λόγω της ύφεσης. Μιλάμε για εργοδότες που όλα αυτά τα χρόνια κέρδιζαν και μάλιστα κέρδιζαν τρελά. Μιλάμε για ανθρώπους που ζουν σε ένα διαφορετικό κόσμο από αυτόν που ζούμε εμείς. Που τα οικονομικά τους δεδομένα κινούνται σε μια κλίμακα πάρα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που κινούνται τα δικά μας. Και τώρα που βλέπουν τα κέρδη τους να μειώνονται (προσοχή, τα κέρδη τους και όχι τις περιουσίες τους) απαντούν με τη γνωστή συνταγή:

τα δικά μας (τα κέρδη μας) δικά μας και τα δικά σας (οι μισθοί σας και οι δουλειές σας) δικά μας.

'Η διαφορετικά:

απολύσεις (θα δουλεύετε όσοι θέλουμε), ελαστική εργασία (θα δουλεύετε όποτε θέλουμε)
και μείωση μισθών (θα πληρώνεστε όσο θέλουμε).
Μερικοί μάλιστα έχουν προχωρήσει ακόμα περισσότερο και μας πληρώνουν όταν και όποτε θέλουν.

Αυτό έκαναν και στην Χαλυβουργία Ελλάδας. Απολύσεις, κατάργηση οκτάωρου και πενθήμερου, τρομακτική μείωση μισθών. Και αυτό έχει αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται σε όλη την ελληνική κοινωνία. Όλοι μας το έχουμε αντιμετωπίσει στη δουλειά μας ή (αν δεν το έχουμε αντιμετωπίσει ακόμα) το βλέπουμε να έρχεται. Ζούμε κάθε μέρα με την αγωνία ότι θα έρθει.

Η περίπτωση όμως της Χαλυβουργίας είναι και μια μικρογραφία αυτού που ελπίζουμε να γίνει σε όλη την ελληνική κοινωνία για να γλιτώσουμε από τη φτώχεια και την κοινωνική χρεωκοπία. Οι εργαζόμενοι εκεί δε μάσησαν. Αφού νίκησαν το φόβο και την απάθεια, αφού ξεπέρασαν τη λογική του ας κοιτάξουμε να δούμε τι θα κάνουμε για τον εαυτό μας και ας αφήσουμε τους άλλους, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Αποφάσισαν, όλοι μαζί και όχι με αντιπροσώπους, να ρισκάρουν να χάσουν κάτι τώρα παρά να τα χάσουν όλα ένας ένας στο (πολύ κοντινό δυστυχώς) μέλλον. Δε δέχτηκαν καμία απόλυση, ούτε την κατάργηση του οκτάωρου, ούτε να γυρίσουν στη δουλειά με μισθούς πείνας. Και είναι σε απεργία περισσότερο από ένα μήνα.

Η εργοδοσία, αφού χρησιμοποίησε όλα τα μέσα που είχε (δήθεν φιλικές συμβουλές να κοιτάξουν τις δουλειές τους, προφορικές και τηλεφωνικές απειλές, εξώδικα, μέχρι και την επιθεώρηση εργασίας) παίζει τώρα το τελευταίο της χαρτί: την πείνα. Σου λέει πόσο θα αντέξουν απλήρωτοι με τα έξοδα και τους λογαριασμούς να τρέχουν.

Και εδώ έρχεται ο δικός μας ρόλος. Ο ρόλος όλων των εργαζόμενων που αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση. Εμείς μπορούμε να τους στηρίξουμε και να γύρουμε αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ τους. Και όχι μόνο μπορούμε, αλλά πρέπει να τους στηρίξουμε. Γιατί αν νικήσουν αυτοί, θα το σκεφτεί πολύ για παράδειγμα ο γειτονικός Αγγελόπουλος της Χαλυβουργικής (που το 2004 έκανε το κομμάτι του με τα λεφτά του ελληνικού λαού) να κάνει τα ίδια. Αν νικήσουν αυτοί θα δούμε στην πράξη και οι υπόλοιποι ότι υπάρχει ένας απόλυτα ρεαλιστικός και πραγματοποιήσιμος  δρόμος, διαφορετικός από αυτόν που μας προτείνουν σαν μονόδρομο.

Για όλα τα παραπάνω σας καλούμε όλους
το Σάββατο 10/12/2011 στη λαϊκή του Νέου Κόσμου, Λαγουμιτζή και Σαρκουδίνου, στις 11:00 και την Κυριακή στο πάρκο Λαγουμιτζή στις 12:00
να δώσουμε όλοι ό,τι μπορούμε, μια σακούλα με τρόφιμα ή ό,τι άλλο μπορεί ο καθένας
και να τα πάμε στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας που απεργούν.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ Ν. ΚΟΣΜΟΥ Κάθε Πέμπτη στις 19:00 στο δημοτικό καφενείο στο Παρκο Λαγουμιτζή-Χελντράιχ http://nkosmos-sineleusi.blogspot.com Τηλ: 6984331933, Ε-mail: nkosmos.sineleusi@gmail.com

μήνυμα αγώνα

ΨΗΦΙΣΜΑ
Προς την εργατική τάξη, Τον εργαζόμενο λαό.

Συνάδελφοι
Διαδώστε το μύνημά μας: Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!

Στην πύλη της Χαλυβουργίας γράφουμε όλοι μαζί μια ακόμη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των αγώνων του λαού μας.

Σωματεία, άνεργοι, φτωχός λαός, φοιτητές, μαθητές, μας δίνετε υλική βοήθεια από το υστέρημά σας, από το μισθό που δεν έχετε, από το επίδομα ανεργίας που δεν φτάνει. Μας δίνετε δύναμη και πείσμα!

Κλείσαμε μήνα σε απεργία σκληρή και συνεχίζουμε.
Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη. Οι βιομήχανοι ανησυχούν, ο βιομήχανος Μάνεσης αν και τρομοκρατημένος, δεν είναι μόνος του. Τον στηρίζουν γιατί έχει το ρόλο του λαγού.

Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία,...

ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια.

Μην ακούτε τα ψέμματα των βιομηχάνων και των ανθρώπων τους. Δεν θα δουλεύουν αυτοί, για ψίχουλα στα εργοστάσια. Αυτοί πληρώνονται καλά για τη βρώμικη δουλειά τους.

Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»: «Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας». Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!

Κύριοι βιομήχανοι, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Την τελευταία μας λέξη δεν την είπαμε ακόμα! Είμαστε μια γροθιά. Έτοιμοι, για την πιο σκληρή ταξική αναμέτρηση!

Δεν γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Να γυρίσουν πίσω οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας.

Ο αγώνας μας, αφορά όλους τους εργαζόμενους. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι αποκάλυψη. Οι βιομήχανοι αξιοποιούν τους νόμους της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Καρατζαφέρη.

Επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών στα 450 – 500 ευρώ.

Όπου οι εργάτες υποχώρησαν η επίθεση της εργοδοσίας γιγαντώθηκε. Ακολούθησαν απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, μέχρι και κλείσιμο των επιχειρήσεων, με τους εργάτες απλήρωτους για πολλούς μήνες.

Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα, όλοι έχουμε πείρα. Οι βιομήχανοι μας κλείνουν τα σπίτια και όχι ο αγώνας μας για δουλειά. Το ψωμί μας το υπερασπίζουμε με αγώνα όχι με παρακάλια.

Συνάδελφοι εργάτες, τα μέτρα γενικεύονται, δεν είναι μόνο οι χαλυβουργοί στο στόχο, είμαστε όλοι.

Ήρθε η ώρα ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια. Τώρα η συμμετοχή σας στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλληλεγγύης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη.

Παραμερίστε τους ανθρώπους των βιομηχάνων, μην τους φοβάστε, είναι ανίσχυροι όταν οι εργάτες πάρουν απόφαση.

Κάντε γενική συνέλευση, ελάτε σε επαφή μαζί μας, αποφασίστε απεργία. Είναι η ώρα οι βιομήχανοι να πάρουν ένα καθαρό μύνημα που μόνο ο αγώνας των εργατών στα εργοστάσια μπορεί να δώσει.

Όλοι στον αγώνα. Η νίκη θα είναι δική μας.

Η γενική συνέλευση των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Ασπρόπυργος 30/11/2011

ΥΓ. Αριθμός λογαριασμού ενίσχυσης απεργών Ελληνικής Χαλυβουργίας: 200/623301-52 στην Εθνική Τράπεζα, IBAN: GR 40 0110 2000 0000 2006 2330 152 BIC or Swift Code : ETHNGRAA Δικαιούχος λογαριασμού: Δημήτρης Λιάκος ταμίας του Σωματείου

έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα..

...το μόνο λάθος είναι ότι βρίσκονται σε λάθος κατεύθυνση...
ίσως όχι το μόνο,αλλά να έτσι για την λεζάντα...

28 και 29 Ιουνίου όλοι στους δρόμους

Action video of Greece riots as fire bombs, stones fly in Athens

Υπάρχουν στιγμές που ο εκνευρισμός μου,ειδικά στην κρίσιμη ηλικία πού
περνάω,μπορεί να αποβεί... μοιραίος..!
Πέρα απ' 'ολα τα..άλλα,είναι Δίο στιγμές σ' αυτό το βίντεο πού δύσκολα μπορείς να διακρίνεις
πόσο μάλλον να πιστέψεις η να ερμηνεύσεις ορθολογικά.

Ένα:στο 0,30 περίπου ένας ματατζης μέσα στον..χαμό,έρχεται αντιμέτωπος (αγκαλιά) με έναν
"κουκουλοφόρο",αποκομμένο απ' τούς υπόλοιπους,και σκέφτεσαι ότι θα ορμήσουν και άλλοι
και πάει το "παλικάρι",όχι μόνο δεν τον..κοπανά ει,ούτε τον συλλαμβάνει,μα τον...σκεπάζει πάλι
(συν)αδελφικά και τον σπρώχνει (οδηγεί)προς το μπλοκ ξανά!Όχι πέστε μου τι να σκεφτεί κανείς
πέρα απ' το προφανές του πράγματος...

Και δεύτερο:που πας ρε έρμο,πού σε πάνε καροτσάκι απ' την βουλή(υπάρχει άλλο βίντεο ποιο
κατατοπιστικό) και χαζογελάς κι όλας;Πραγματικά τι δηλαδή πίστεψες ότι θα συμβεί;
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...

Απεργία 15 Δεκεμβρίου 2010 #2

Μια μέρα στήν...Αθήνα...(ATHENS, 5-5-10)

..
Ήταν περασμένες δώδεκα όταν έφθασα με το μετρό στην Ομόνοια.
Άργησα,σκέφτηκα.Ευτυχώς όλοι κινούνταν προς την έξοδο.Έδωσα το εισιτήριο σε μια κοπέλα,πού μου είπε ευχαριστώ!..ήταν η πρώτη φορά πού μου το λένε,και αντί να βγω απ' την έξοδο της Πανεπιστημίου,βγήκα από 3της Σεπτεμβρίου!
Τα μεγάφωνα τού ΠΑ ΜΕ,μου τρύπησαν τα αυτιά.Ο ήλιος ήταν άρρωστος και ο κόσμος..άσχετος.Τα μεγάφωνα καλούσαν σε συγκέντρωση για την....επόμενη μέρα!Μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω ότι
η συγκέντρωση είχε τελειώσει και το πα με έφευγε.Βιάστηκα.
Βγήκα με δυσκολία στην Πατησίων και βάδισα μαζί με ένα ποτάμι ανθρώπων προς το Μουσείο.
Πάρα πολύς κόσμος.Με κόπο έφθασα μέχρι εκεί.Βρήκα κάποιους παλιούς φίλους σ' ένα πανό απ' της
συνιστώσες τού σύριζα και έμεινα εκεί.Με τόσο κόσμο είναι άσκοπο να ψάχνεις.
Η ώρα περνούσε κι εμείς κολλημένοι εκεί.Τα νέα διαδιδόταν απ' της ντουντούκες.Η συγκέντρωση,εκτεινόταν πλέον από τούς στύλους τού Ολυμπίου Διός μέχρι..εμάς.Η υπόλοιπη ΓΣΕΕ,
πού ήταν στο Πεδίο του Άρεως,είχε φύγει από την 3της Σεπτεμβρίου,αφού πρώτα είχαν κράξει τον πρόεδρο,όπως μας ενημέρωσε ο Γιάννης.Εμείς εκεί στο λιοπύρι.Η συζήτηση έφτασε στις προβοκάτσιες.-Μπα με τόσο κόσμο είπα δεν νομίζω!(προσπαθώντας να πείσω και τον εαυτό μου,αφού θυμήθηκα την μεγάλη συγκέντρωση μετά την δολοφονία τού Τεμπονέρα και τα περσινά με τον Αλέξη.)Κάποια στιγμή τα πανό γύρισαν προς την Αλεξάνδρας,γιατί δέν μπορούσαμε να προχωρήσουμε μπροστά και κάποια περίεργα νέα ερχόταν απ' το Σύναγμα.Κοίταξα για μια στιγμή να δω αν ακολουθούν και κάποιοι της...ηλικίας μου και αφού είδα και τον
 Αλέκο(!),δεν το ξανασκέφτηκα.Μπήκαμε στα στενά στα Εξάρχεια και από Σ.Τρικούπη βγήκαμε στην πλατεία.Σοκαρίστηκα βλέποντας τα αποτελέσματα της..πρέζας,όπως και το ότι ξέχασα να ρίξω μια ματιά στα παλιά γραφεία...(!)Προχωρούσαμε γρήγορα λες και έπρεπε να προλάβουμε το κακό.Ακαδημίας και μετά Σταδίου από Αμερικής.Εμπόλεμος ζώνη.Τα σημάδια πολλά στον δρόμο,παντού.Φτάνουμε Σύνταγμα.Συγκρούσεις μπροστά μας,δεξιά-αριστερά.Εμείς στο πανό,συνθήματα και προχωράμε προς Πανεπιστημίου.Μας πνίγουν στα χημικά,κρότου-λάμψης και λοιπά σκατά.Δεν διαλυθήκαμε.Καλά εμένα με..περιθάλψανε οι υπόλοιποι πού ήταν οργανωμένοι καλύτερα.Έκανα λίγη ώρα να συνέλθω κάπως και μετά κατάλαβα ότι κάτι πολύ κακό είχε συμβεί.Κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.Κανείς δεν το συζητούσε ανοιχτά.Μείναμε εκεί μέχρι να ενωθεί και η υπόλοιπη πορεία πού τελικά πέρασε από το Σύνταγμα με τα ίδια...αποτελέσματα.
Κάποια στιγμή,προχωρήσαμε μπροστά και βγήκαμε ξανά Σταδίου και σταματήσαμε λίγο πριν την Κλαυθμώνος.Τότε συνειδητοποίησα ότι,οι νεκροί δεν ήταν στην Μαβίλη(όπως είχα παρακούσει)αλλά στην Μαρφίν.Κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.Κάποια στιγμή ανακοινώθηκε ότι είναι ψέματα και ο κόσμος ξέσπασε εναντίον των δημοσιογράφων και ματ.Μετά από μισό λεπτό άκουσα αυτόν που έκανε την ανακοίνωση να μιλάει στο τηλέφωνο και να λέει:-τι μου λες;άλλα ανακοίνωσα...Έφυγα με τα πόδια για το σπίτι.Κάποια στιγμή άκουσα το τηλέφωνό μου να χτυπάει.Ήταν μια φίλη μου.-που είσαι;τ' άμαθες;είσαι καλά;-Καλά τής λέω.Μάλλον ψέματα λένε....
..Τώρα σκέφτομαι,μετά από δυο μέρες,αν αυτοί οι 150-200χιλ.διαδηλωτές,παρέμεναν στο Σύνταγμα πόσοι τελικά βουλευτές θα ψήφιζαν αυτό το αίσχος;Πείτε μου αλήθεια τι πιστεύεται;Και δεν θα μαζευόταν κι άλλος κόσμος να πιέσει;Γιατί εμείς θα μέναμε εκεί.Γ' αυτό φτάσαμε ως εκεί...με κίνδυνο την ίδια μας τη σωματική ακεραιότητα.Πολλοί σ.τραυματίστηκαν πολλοί πήγαν στα νοσοκομεία,χωρίς να σηκώσουν μια πετρούλα απ' αυτές που ήταν γεμάτος ο τόπος.Όχι από φόβο η ανικανότητα,αλλά γιατί είναι ενάντια στη βία..αλλά μην παίζεται άλλο με την ευαισθησία μας...(το μίνι ντοκ.είναι απ' τον έλικα..πολλή καλή δουλειά.)