..
Ήταν περασμένες δώδεκα όταν έφθασα με το μετρό στην Ομόνοια.
Άργησα,σκέφτηκα.Ευτυχώς όλοι κινούνταν προς την έξοδο.Έδωσα το εισιτήριο σε μια κοπέλα,πού μου είπε ευχαριστώ!..ήταν η πρώτη φορά πού μου το λένε,και αντί να βγω απ' την έξοδο της Πανεπιστημίου,βγήκα από 3της Σεπτεμβρίου!
Τα μεγάφωνα τού ΠΑ ΜΕ,μου τρύπησαν τα αυτιά.Ο ήλιος ήταν άρρωστος και ο κόσμος..άσχετος.Τα μεγάφωνα καλούσαν σε συγκέντρωση για την....επόμενη μέρα!Μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω ότι
η συγκέντρωση είχε τελειώσει και το πα με έφευγε.Βιάστηκα.
Βγήκα με δυσκολία στην Πατησίων και βάδισα μαζί με ένα ποτάμι ανθρώπων προς το Μουσείο.
Πάρα πολύς κόσμος.Με κόπο έφθασα μέχρι εκεί.Βρήκα κάποιους παλιούς φίλους σ' ένα πανό απ' της
συνιστώσες τού σύριζα και έμεινα εκεί.Με τόσο κόσμο είναι άσκοπο να ψάχνεις.
Η ώρα περνούσε κι εμείς κολλημένοι εκεί.Τα νέα διαδιδόταν απ' της ντουντούκες.Η συγκέντρωση,εκτεινόταν πλέον από τούς στύλους τού Ολυμπίου Διός μέχρι..εμάς.Η υπόλοιπη ΓΣΕΕ,
πού ήταν στο Πεδίο του Άρεως,είχε φύγει από την 3της Σεπτεμβρίου,αφού πρώτα είχαν κράξει τον πρόεδρο,όπως μας ενημέρωσε ο Γιάννης.Εμείς εκεί στο λιοπύρι.Η συζήτηση έφτασε στις προβοκάτσιες.-Μπα με τόσο κόσμο είπα δεν νομίζω!(προσπαθώντας να πείσω και τον εαυτό μου,αφού θυμήθηκα την μεγάλη συγκέντρωση μετά την δολοφονία τού Τεμπονέρα και τα περσινά με τον Αλέξη.)Κάποια στιγμή τα πανό γύρισαν προς την Αλεξάνδρας,γιατί δέν μπορούσαμε να προχωρήσουμε μπροστά και κάποια περίεργα νέα ερχόταν απ' το Σύναγμα.Κοίταξα για μια στιγμή να δω αν ακολουθούν και κάποιοι της...ηλικίας μου και αφού είδα και τον
Αλέκο(!),δεν το ξανασκέφτηκα.Μπήκαμε στα στενά στα Εξάρχεια και από Σ.Τρικούπη βγήκαμε στην πλατεία.Σοκαρίστηκα βλέποντας τα αποτελέσματα της..πρέζας,όπως και το ότι ξέχασα να ρίξω μια ματιά στα παλιά γραφεία...(!)Προχωρούσαμε γρήγορα λες και έπρεπε να προλάβουμε το κακό.Ακαδημίας και μετά Σταδίου από Αμερικής.Εμπόλεμος ζώνη.Τα σημάδια πολλά στον δρόμο,παντού.Φτάνουμε Σύνταγμα.Συγκρούσεις μπροστά μας,δεξιά-αριστερά.Εμείς στο πανό,συνθήματα και προχωράμε προς Πανεπιστημίου.Μας πνίγουν στα χημικά,κρότου-λάμψης και λοιπά σκατά.Δεν διαλυθήκαμε.Καλά εμένα με..περιθάλψανε οι υπόλοιποι πού ήταν οργανωμένοι καλύτερα.Έκανα λίγη ώρα να συνέλθω κάπως και μετά κατάλαβα ότι κάτι πολύ κακό είχε συμβεί.Κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.Κανείς δεν το συζητούσε ανοιχτά.Μείναμε εκεί μέχρι να ενωθεί και η υπόλοιπη πορεία πού τελικά πέρασε από το Σύνταγμα με τα ίδια...αποτελέσματα.
Κάποια στιγμή,προχωρήσαμε μπροστά και βγήκαμε ξανά Σταδίου και σταματήσαμε λίγο πριν την Κλαυθμώνος.Τότε συνειδητοποίησα ότι,οι νεκροί δεν ήταν στην Μαβίλη(όπως είχα παρακούσει)αλλά στην Μαρφίν.Κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.Κάποια στιγμή ανακοινώθηκε ότι είναι ψέματα και ο κόσμος ξέσπασε εναντίον των δημοσιογράφων και ματ.Μετά από μισό λεπτό άκουσα αυτόν που έκανε την ανακοίνωση να μιλάει στο τηλέφωνο και να λέει:-τι μου λες;άλλα ανακοίνωσα...Έφυγα με τα πόδια για το σπίτι.Κάποια στιγμή άκουσα το τηλέφωνό μου να χτυπάει.Ήταν μια φίλη μου.-που είσαι;τ' άμαθες;είσαι καλά;-Καλά τής λέω.Μάλλον ψέματα λένε....
..Τώρα σκέφτομαι,μετά από δυο μέρες,αν αυτοί οι 150-200χιλ.διαδηλωτές,παρέμεναν στο Σύνταγμα πόσοι τελικά βουλευτές θα ψήφιζαν αυτό το αίσχος;Πείτε μου αλήθεια τι πιστεύεται;Και δεν θα μαζευόταν κι άλλος κόσμος να πιέσει;Γιατί εμείς θα μέναμε εκεί.Γ' αυτό φτάσαμε ως εκεί...με κίνδυνο την ίδια μας τη σωματική ακεραιότητα.Πολλοί σ.τραυματίστηκαν πολλοί πήγαν στα νοσοκομεία,χωρίς να σηκώσουν μια πετρούλα απ' αυτές που ήταν γεμάτος ο τόπος.Όχι από φόβο η ανικανότητα,αλλά γιατί είναι ενάντια στη βία..αλλά μην παίζεται άλλο με την ευαισθησία μας...(το μίνι ντοκ.είναι απ' τον έλικα..πολλή καλή δουλειά.)
Ήταν περασμένες δώδεκα όταν έφθασα με το μετρό στην Ομόνοια.
Άργησα,σκέφτηκα.Ευτυχώς όλοι κινούνταν προς την έξοδο.Έδωσα το εισιτήριο σε μια κοπέλα,πού μου είπε ευχαριστώ!..ήταν η πρώτη φορά πού μου το λένε,και αντί να βγω απ' την έξοδο της Πανεπιστημίου,βγήκα από 3της Σεπτεμβρίου!
Τα μεγάφωνα τού ΠΑ ΜΕ,μου τρύπησαν τα αυτιά.Ο ήλιος ήταν άρρωστος και ο κόσμος..άσχετος.Τα μεγάφωνα καλούσαν σε συγκέντρωση για την....επόμενη μέρα!Μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω ότι
η συγκέντρωση είχε τελειώσει και το πα με έφευγε.Βιάστηκα.
Βγήκα με δυσκολία στην Πατησίων και βάδισα μαζί με ένα ποτάμι ανθρώπων προς το Μουσείο.
Πάρα πολύς κόσμος.Με κόπο έφθασα μέχρι εκεί.Βρήκα κάποιους παλιούς φίλους σ' ένα πανό απ' της
συνιστώσες τού σύριζα και έμεινα εκεί.Με τόσο κόσμο είναι άσκοπο να ψάχνεις.
Η ώρα περνούσε κι εμείς κολλημένοι εκεί.Τα νέα διαδιδόταν απ' της ντουντούκες.Η συγκέντρωση,εκτεινόταν πλέον από τούς στύλους τού Ολυμπίου Διός μέχρι..εμάς.Η υπόλοιπη ΓΣΕΕ,
πού ήταν στο Πεδίο του Άρεως,είχε φύγει από την 3της Σεπτεμβρίου,αφού πρώτα είχαν κράξει τον πρόεδρο,όπως μας ενημέρωσε ο Γιάννης.Εμείς εκεί στο λιοπύρι.Η συζήτηση έφτασε στις προβοκάτσιες.-Μπα με τόσο κόσμο είπα δεν νομίζω!(προσπαθώντας να πείσω και τον εαυτό μου,αφού θυμήθηκα την μεγάλη συγκέντρωση μετά την δολοφονία τού Τεμπονέρα και τα περσινά με τον Αλέξη.)Κάποια στιγμή τα πανό γύρισαν προς την Αλεξάνδρας,γιατί δέν μπορούσαμε να προχωρήσουμε μπροστά και κάποια περίεργα νέα ερχόταν απ' το Σύναγμα.Κοίταξα για μια στιγμή να δω αν ακολουθούν και κάποιοι της...ηλικίας μου και αφού είδα και τον
Αλέκο(!),δεν το ξανασκέφτηκα.Μπήκαμε στα στενά στα Εξάρχεια και από Σ.Τρικούπη βγήκαμε στην πλατεία.Σοκαρίστηκα βλέποντας τα αποτελέσματα της..πρέζας,όπως και το ότι ξέχασα να ρίξω μια ματιά στα παλιά γραφεία...(!)Προχωρούσαμε γρήγορα λες και έπρεπε να προλάβουμε το κακό.Ακαδημίας και μετά Σταδίου από Αμερικής.Εμπόλεμος ζώνη.Τα σημάδια πολλά στον δρόμο,παντού.Φτάνουμε Σύνταγμα.Συγκρούσεις μπροστά μας,δεξιά-αριστερά.Εμείς στο πανό,συνθήματα και προχωράμε προς Πανεπιστημίου.Μας πνίγουν στα χημικά,κρότου-λάμψης και λοιπά σκατά.Δεν διαλυθήκαμε.Καλά εμένα με..περιθάλψανε οι υπόλοιποι πού ήταν οργανωμένοι καλύτερα.Έκανα λίγη ώρα να συνέλθω κάπως και μετά κατάλαβα ότι κάτι πολύ κακό είχε συμβεί.Κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.Κανείς δεν το συζητούσε ανοιχτά.Μείναμε εκεί μέχρι να ενωθεί και η υπόλοιπη πορεία πού τελικά πέρασε από το Σύνταγμα με τα ίδια...αποτελέσματα.
Κάποια στιγμή,προχωρήσαμε μπροστά και βγήκαμε ξανά Σταδίου και σταματήσαμε λίγο πριν την Κλαυθμώνος.Τότε συνειδητοποίησα ότι,οι νεκροί δεν ήταν στην Μαβίλη(όπως είχα παρακούσει)αλλά στην Μαρφίν.Κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.Κάποια στιγμή ανακοινώθηκε ότι είναι ψέματα και ο κόσμος ξέσπασε εναντίον των δημοσιογράφων και ματ.Μετά από μισό λεπτό άκουσα αυτόν που έκανε την ανακοίνωση να μιλάει στο τηλέφωνο και να λέει:-τι μου λες;άλλα ανακοίνωσα...Έφυγα με τα πόδια για το σπίτι.Κάποια στιγμή άκουσα το τηλέφωνό μου να χτυπάει.Ήταν μια φίλη μου.-που είσαι;τ' άμαθες;είσαι καλά;-Καλά τής λέω.Μάλλον ψέματα λένε....
..Τώρα σκέφτομαι,μετά από δυο μέρες,αν αυτοί οι 150-200χιλ.διαδηλωτές,παρέμεναν στο Σύνταγμα πόσοι τελικά βουλευτές θα ψήφιζαν αυτό το αίσχος;Πείτε μου αλήθεια τι πιστεύεται;Και δεν θα μαζευόταν κι άλλος κόσμος να πιέσει;Γιατί εμείς θα μέναμε εκεί.Γ' αυτό φτάσαμε ως εκεί...με κίνδυνο την ίδια μας τη σωματική ακεραιότητα.Πολλοί σ.τραυματίστηκαν πολλοί πήγαν στα νοσοκομεία,χωρίς να σηκώσουν μια πετρούλα απ' αυτές που ήταν γεμάτος ο τόπος.Όχι από φόβο η ανικανότητα,αλλά γιατί είναι ενάντια στη βία..αλλά μην παίζεται άλλο με την ευαισθησία μας...(το μίνι ντοκ.είναι απ' τον έλικα..πολλή καλή δουλειά.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
να είσαι καλά..