17 Νοέμβρη

Πριν λίγες μέρες ένας φίλος εκπαιδευτικός μου έστειλε ένα κείμενο εκφράζοντας την αγωνία του για τους τρόπους διδασκαλίας και το κατεστημένο που οδηγεί τα παιδιά σε διαπαιδαγώγηση και όχι μόρφωση.
Θυμήθηκα τα πρώτα χρόνια στο γυμνάσιο και την προσπάθεια χειραγώγησης από μέρος των καθηγητών σε βάρος μας ειδικά εκείνα τα χρόνια αμέσως μετά την δικτατορία που η χούντα μια χαρά συνεχιζόταν πίσω απ’ τα κάγκελα των σχολείων.

Λογικά το μυαλό μου πήγε στο πολυτεχνείο και το μήνυμα της εξέγερσης  που μετέδωσε τότε σε όλη την μαθητική κοινότητα.
Με απόφαση του Καραμανλή τότε θα εορταζόταν η επέτειος εντός των αιθουσών σε μία ώρα από έναν καθηγητή!
Αυτή η διαταγή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ανήμερα της 17 Νοέμβρη το 1975.
Μικρά παιδιά τότε στο γυμνάσιο έβραζε το αίμα μας.
Μας το είχαν πει οι μεγαλύτεροι: μόλις ακούσετε φασαρία όλοι έξω!
Έτσι κι έγινε.Ούτε καθηγητές ούτε κανείς μπόρεσε να μας σταματήσει.

Είχαμε αποφασίσει πορεία και συγκέντρωση στα δικαστήρια της μικρής επαρχιακής πόλης όλα τα γυμνάσια και ξεκινώντας απ’ το πρώτο γυμνάσιο ενσωματωθήκαμε με το δεύτερο αρρένων, μάθαμε ότι στο δεύτερο θηλέων  είχαν κλειδαμπαρώσει τα κορίτσια μέσα,πήγαμε όλοι εκεί,κορίτσια πηδούσαν απ’ τα παράθυρα,πλάκωσαν ασφαλίτες και χωροφυλάκοι,μέχρι και η πυροσβεστική,χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους,αμυνόμαστε με κάθε τρόπο,οι μεγαλύτεροι σαπάκιασαν και κάνα δυο,έσπασαν οι πόρτες,βγήκαν τα κορίτσια έξω,όχι όμως όλα γιατί φοβήθηκαν η πορεία έγινε μετ’ εμποδίων,προκλήσεις από την αστυνομία μας έριξαν και νερό(!) κι έτσι πείρα το βάπτισμα του πυρός που λέμε,ήταν μια μικρή νίκη.

Από τότε πέρασε πολύς καιρός,μικρές και μεγάλες νίκες ή ήττες,αλλά στην πορεία του πολυτεχνείου κατεβαίνω πάντα ψάχνοντας αυτή την χαμένη αθωότητα ή την χαμένη επανάσταση πάρτο όπως θέλεις αυτό δεν αλλάζει.

Σύνταγμα.Το μπλόκο της αστυνομίας απ' την άλλη μεριά!

Η σκοτεινή πρεσβεία.Την προσπεράσαμε φέτος πηγαίνοντας για τα άλλα κοράκια.

Νέο μπλόκο Αλεξάνδρας και Κηφισίας.Κουραστήκαμε περιμένοντας μα όταν φύγαμε άφησαν το κκε και λίγους εναπομείναντες να περάσουν!

κι αυτό:.όταν μιλάνε οι καρδιές 

επίσης:.θέλεις παπαδόπουλο μαλάκα;