Ανέπνευσε με την κραυγή σου #14N

14 Νοέμβρη.Γενική απεργία στο νότο για τα μέτρα λιτότητας.
(3ωρη στάση στην Ελλάδα..συγκέντρωση στις μία στην πλατεία κλαυθμώνος )...:περισσότερα 

κρίση

Σε περιόδους κρίσης η ενότητα και η αλληλεγγύη είναι το κλειδί της επιτυχίας των αδύναμων.
Στην Ελλάδα αυτά είναι ψιλά γράμματα..όλοι έχουν το αλάθητο του πάπα  και όσο συνεχίζετε η πολυδιάσπαση η γεύση της ήττας θα είναι μόνιμη και οι συνέπειες τραγικές..
(τρία πανέξυπνα σποτάκια που χρησιμοποιούν τώρα και οι Πορτογάλοι για τη γενική απεργία..)







Ενώ στον τόπο κυριαρχούν όλο και περισσότερο πατριωτικές κορώνες,αφορισμοί,ρατσισμός,εθνικισμός με αποτέλεσμα η κοινωνία να εκφασίζεται  κάθε μέρα και ποιο πολύ,στο εξωτερικό αγωνίζονται  και συμπαραστέκονται στον αγώνα του λαού μας..

Χαρακτηριστικό το παρακάτω δημοσίευμα για το πως άνθρωποι των γραμμάτων απ' την Γερμανία αντιλαμβάνονται την κρίση,τις μέχρι τώρα επιπτώσεις,αλλά και την κορύφωσή της που την προσδιορίζουν στις αρχές του 2013.

"ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΩΝΑ"

H εφημερίδα Tageszeitung δημοσιεύει υπό τον τίτλο «Δημοκρατία αντί για δημοσιονομικό Σύμφωνο» την έκκληση που απευθύνει η Ένωση για την κριτική κοινωνική έρευνα (Assoziation für kritische Gessellschaftsforschung AkG), την οποία συνυπέγραψαν 120 προσωπικότητες, πολλοί εξ' αυτών καθηγητές πανεπιστημίων, στελέχη ερευνητικών ινστιτούτων και οργανισμών.

Στο κείμενο υποστηρίζεται ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους θα συνεχίσει να οξύνεται δραματικά και η κορύφωση της, η οποία τοποθετείται στις αρχές του 2013, θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός «αυταρχικού νεοφιλελεύθερου συνασπισμού στον οποίο θα συμμετάσχουν καπιταλιστικές ενώσεις, χρηματοπιστωτικοί φορείς, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η γερμανική κυβέρνηση και άλλες εξαγωγικές χώρες, οι οποίες με γρήγορες διαδικασίες θα περάσουν από τα κοινοβούλια το προσφάτως αποφασισθέν στις Βρυξέλλες "δημοσιονομικό σύμφωνο"».

«Δεν αντέχουμε άλλο αυτή την αντικοινωνική και αντιδημοκρατική πολιτική; όπως και τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον του ελληνικού λαού» αναφέρει, μεταξύ άλλων, το κείμενο- έκκληση, κάνοντας επίσης λόγο για πλουτισμό των λίγων και πόνο των πολλών, αλλά και για «θαυμασμό για την αντίσταση και την αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό».

«Ζητάμε το αυτονόητο: πραγματική δημοκρατία και μια καλή ζωή με αξιοπρέπεια για όλους -στην Ευρώπη και αλλού», επισημαίνεται στο κείμενο όπου υπογραμμίζεται εν συνεχεία ότι «Η κρίση στην Ευρώπη είναι η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω από αυτό βρίσκεται μια βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού».

Οι συντάκτες του κειμένου υποστηρίζουν ότι «αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη: ανεργία, φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού, διάλυση του συστήματος υγείας, αύξηση των ψυχικών νοσημάτων και μείωση του προσδόκιμου ζωής».

Στο κείμενο εκφράζεται η αντίθεση στη «στρατηγική του σοκ» που εφαρμόστηκε από το ΔΝΤ σε πολλές αφρικανικές χώρες τη δεκαετία του 1980 αλλά και για το μετασχηματισμό της Ανατολικής Ευρώπης κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, προκαλώντας πολλά θύματα.

Αναφορά γίνεται επίσης στις «μη εκλεγμένες κυβερνήσεις που επιβάλλουν στην Ιταλία και την Ελλάδα με ρόπαλα, δακρυγόνα και ρίψη νερού κάθε υπαγόρευση για λιτότητα που αποφασίζεται στις Βρυξέλλες, τη Φραγκφούρτη και το Βερολίνο από ανδροκρατούμενες ομάδες εμπειρογνωμόνων».

Στο κείμενο επισημαίνεται ακόμα ότι «όπως στην παγκόσμια κρίση του 1930, (έτσι και σήμερα) κερδίζουν σε επιρροή οι σοβινιστικές και φασιστικές δυνάμεις σε Ουγγαρία, Αυστρία, Φινλανδία και αλλού» και καλούνται οι λαοί να συμμετάσχουν στις επικείμενες διαμαρτυρίες που έχουν προγραμματισθεί προσεχώς, προκειμένου να απαιτηθεί μια εναλλακτική διέξοδος από την κρίση.

Το κείμενο ζητά τη μη επικύρωση του δημοσιονομικού Συμφώνου και την ανάκληση του νομοθετικού πακέτου της Ε.Ε. για την «οικονομική διακυβέρνηση», το «ριζικό εκδημοκρατισμό της πολιτικής και της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα», την κατάργηση της «ρατσιστικής πολιτικής των συνοριακών τειχών με την παροχή δικαιώματος παραμονής και εγγράφων για όλους», ενώ τάσσεται κατά «της αυταρχικής-νεοφιλευλεύθερης Ε.Ε. των λίγων, επιδιώκοντας μια δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη των πολλών».

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2012/03/120.html

Έξοδος; Η απόδραση από την κρίση της Ευρωζώνης

» Η ιστορία και η φύση του ευρώ ως νέας μορφής παγκόσμιου νομίσματος
» Η αρχιτεκτονική και τα ιδρυτικά προβλήματα της Ευρωζώνης
» Η αποτυχία της λιτότητας στην ΕΖ και οι ελίτ που επιμένουν να την επιβάλλουν
» Η πολιτική και κοινωνική σημασία μιας πιθανής διάλυσης της ΕΖ
» Λύνοντας το Γόρδιο Δεσμό: Για μια συντεταγμένη έξοδο της Ελλάδας από την ΕΖ - Προβλήματα κ προοπτικές

Download full report

Η μελέτη θα κυκλοφορήσει σύντομα στα ελληνικά από τις Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ .

Οι δυο προηγούμενες μελέτες εκδόθηκαν αντίστοιχα την Άνοιξη και το Φθινόπωρο
του 2010

1η  : 2010 KPIΣH EYPΩZΩNHΣ. ΦTΩXEIA TOY ΔYNATOY ΠTΩXEYΣH TOY AΔYNATOY  -
ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΝΟΒΟΛΙ

2η : Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΕΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ    - ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΛΙΒΑΝΗ

Προδημοσίευση - Περίληψη

1. Η κρίση της Ευρωζώνης είναι μέρος της παγκόσμιας αναταραχής που ξεκίνησε
το 2007 ως αμερικάνικη κρίση στην αγορά ακινήτων, έγινε  παγκόσμια τραπεζική
κρίση, μετατράπηκε σε παγκόσμια ύφεση, και ως εκ τούτου οδήγησε σε κρίση του
δημόσιου χρέους. Στα  τέλη του 2011 υπάρχει ο κίνδυνος της επιστροφής σε
μια τραπεζική κρίση στην Ευρώπη και αλλού. Στην καρδιά της αδυναμίας των
Τραπεζών βρίσκεται το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος που συσσωρεύτηκε κατά
την περίοδο της έντονης χρηματιστικοποίησης  τη δεκαετία του 2000.

2.Το ευρώ είναι μια μορφή διεθνούς αποθεματικού νομίσματος που δημιουργήθηκε
από μια ομάδα ευρωπαϊκών κρατών για να εξασφαλίσει πλεονεκτήματα υπέρ των
Ευρωπαϊκών Τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στο πλαίσιο της
χρηματιστικοποίησης. Το ευρώ επιχείρησε να ανταγωνιστεί το δολάριο,  αλλά
χωρίς να έχει την υποστήριξη ενός αντίστοιχα ισχυρού ενιαίου κράτους.
Θεμελιώδης αδυναμία του είναι ότι στηρίζεται σε μια συμμαχία  ανόμοιων
κρατών που αντιπροσωπεύουν οικονομίες με αποκλίνουσες ανταγωνιστικότητες.

3. Το ευρώ λειτούργησε ως διαμεσολαβητής στην Ευρώπη ,στη διάρκεια της
παγκόσμιας κρίσης  που ξεκίνησε το 2007. Η ΟΝΕ(να αλλάξει το αρχικό κι αντί
για European να γίνει Economic δημιούργησε ένα διαχωρισμό μεταξύ κέντρου και
περιφέρειας και εισήγαγε  ανάμεσά τους σχέσεις ιεραρχίας και διακρίσεων. Η
περιφέρεια έχασε σε ανταγωνιστικότητα τη δεκαετία του 2000, με συνέπεια  την
αύξηση των  ελλειμμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στις ανταλλαγές με
το  κέντρο και την συσσώρευση  σημαντικών οφειλών  προς τα χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα του κέντρου. Το αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθεί  η Γερμανία ως η
κύρια οικονομική δύναμη της Ευρωζώνης.

4. Η πολιτική της Ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι  βαθύτατα
νεοφιλελεύθερη: περικοπή των δημόσιων δαπανών, αύξηση των έμμεσων φόρων,
μείωση των μισθών, περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποίηση της
δημόσιας περιουσίας. Αντίστοιχες θεσμικές αλλαγές εντός της ΟΝΕ - πάνω απ
΄όλα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο
Χρηματοπιστωτικής Σταθεροποίησης Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) -  εδραιώνουν την
κυριαρχία του κέντρου, ιδιαίτερα της Γερμανίας. Γενικότερα, οι εφαρμοζόμενες
πολιτικές απειλούν να μετατοπίσουν την ισορροπία της οικονομικής, κοινωνικής
και πολιτικής δύναμης υπέρ του κεφαλαίου και κατά της εργασίας σε όλη την
Ευρώπη.

5.Η λιτότητα είναι αντιφατική, διότι οδηγεί σε ύφεση με αποτέλεσμα να
επιδεινώνεται το βάρος του χρέους και περαιτέρω να τίθενται σε κίνδυνο οι
τράπεζες και η ίδια η νομισματική ένωση. Αυτή η αντίφαση συνδέεται με τη
φύση της ΟΝΕ ως συμμαχία διαφορετικών κρατών με αποκλίνουσες
ανταγωνιστικότητες. Ως αποτέλεσμα, η ΟΝΕ, σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα
έντονο δίλημμα: είτε να δημιουργήσει κρατικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν
να επιβάλλουν  πολιτικές αύξησης της ανταγωνιστικότητας στην  περιφέρεια ή
να υποστεί  ρήξη.

6.Η πιστωτική ισχύς της ΕΚΤ χρησιμοποιήθηκε αυθαίρετα για να προστατεύσει τα
συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών, των ομολογιούχων και των επιχειρήσεων,
ακόμη και με την παράκαμψη του ίδιου του  καταστατικού της ΕΚΤ. Η κοινωνική
ισχύς έχει ιδιοποιηθεί με μη δημοκρατικό τρόπο από ένα ελιτίστικο θεσμό που
εν συνεχεία τέθηκε  στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου στην Ευρώπη. Αλλά η
ικανότητα της ΕΚΤ να αμβλύνει τις πιέσεις της κρίσης περιορίζεται από την
απουσία ενός ενιαίου κράτους που θα  στηρίξει τις υποχρεώσεις της και τη
φερεγγυότητα της .

7.Η λειτουργία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επίσης
παρεμποδίζεται από την απουσία μιας ενιαίας κρατικής αρχής που να μπορεί να
υποστηρίξει με αξιόπιστο τρόπο την διεύρυνση  της ικανότητας του να
δανείζει. Επιπλέον, η ικανότητα του EFSF για  αναπλήρωση κεφαλαίου των
τραπεζών που αντιμετωπίζουν κινδύνους αντιβαίνει στον εθνικό χαρακτήρα των
ευρωπαϊκών τραπεζών. Μια συμμαχία  διαφορετικών κρατών δεν μπορεί εύκολα να
αντλήσει από κοινού  τα κεφάλαια για τη διάσωση των εθνικών τραπεζών  ενός
εκ των μελών της . Δεν είναι λογικό το επιχείρημα ότι η Γερμανία θα
μπορούσε, για παράδειγμα, να διασώσει τις γαλλικές ή ισπανικές  τράπεζες
χωρίς ανάλογο αντάλλαγμα.

8.Η σύνδεση των εθνικών κρατών με τις εγχώριες τράπεζες  έχει ενταθεί κατά
τη διάρκεια της κρίσης. Οι τράπεζες έχουν αποκτήσει το δημόσιο χρέος των
δικών τους κρατών, έχουν καταθέσει επίσης πλεονάζουσα ρευστότητα στις
εθνικές κεντρικές τράπεζες (ΕθνΚΤ) και τέλος ,στηρίζονται όλο και
περισσότερο στον Μηχανισμό Επείγουσας Παροχής  Ρευστότητας  (ΜΕΠΡ) που
παρέχεται  από την Εθνική Κεντρική Τράπεζα. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι
τράπεζες και τα εθνικά κράτη αντιμετωπίζουν τώρα αυξημένο τον  κίνδυνο της
από κοινού αθέτησης πληρωμών. Η επιλογή που σταδιακά εμφανίζεται για τα
περιφερειακά κράτη είναι ιδιαίτερα δύσκολη: είτε να κρατικοποιήσουν  πλήρως
τις τράπεζες  είτε  να χάσουν  τον έλεγχο τους.

9.Το εντεινόμενο σχίσμα μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, η απουσία
αποτελεσματικών θεσμικών αλλαγών  για την ίδια την ΟΝΕ, οι πιέσεις για
λιτότητα και η απειλή κατά των  τραπεζών  δημιουργούν δυσμενείς συνθήκες για
τις περιφερειακές χώρες. Οι μελλοντικές προοπτικές είναι δυσοίωνες και
περιλαμβάνουν χαμηλή ανάπτυξη, υψηλή ανεργία και αύξηση  του χρέους. Η
ικανότητα των περιφερειακών χωρών να παραμείνουν εντός της ΟΝΕ είναι υπό
αμφισβήτηση και η πιο πιθανή υποψήφια για άμεση έξοδο είναι η Ελλάδα.

10.Η Ελλάδα προφανώς δεν είναι σε θέση, ούτε  να εξυπηρετήσει  το δημόσιο
χρέος της ούτε πληροί  τις προϋποθέσεις των σχεδίων διάσωσης, κάνοντας
αναπόφευκτη την αθέτηση πληρωμών. Ωστόσο, η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία
των πιστωτών και εντός των περιορισμών της ΟΝΕ (η λεγόμενη συντεταγμένη
αθέτηση πληρωμών ) δεν θα ήταν προς το συμφέρον της χώρας. Είναι πιθανόν να
οδηγήσει σε απώλεια ελέγχου επί των εγχώριων τραπεζών, δεν θα άρει τη
λιτότητα,  θα κρατήσει τη χώρα εντός της ανταγωνιστικής μέγγενης  του ευρώ,
και θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας καθώς η
δημοσιονομική πολιτική θα τεθεί απ΄ ευθείας υπό τον έλεγχο των κρατών
κέντρου. Η προοπτική μιας ενδεχόμενης εξόδου από την ΟΝΕ θα εξακολουθεί να
υφίσταται.

11.Η αθέτηση πληρωμών πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία του οφειλέτη, με
κυρίαρχο και δημοκρατικό τρόπο  που θα οδηγήσει σε εκτεταμένη διαγραφή του
χρέους. Η στάση πληρωμών με  πρωτοβουλία του οφειλέτη θα επισπεύσει κατά
πάσα πιθανότητα την έξοδο από την ΟΝΕ. Η εγκατάλειψη του ευρώ θα προσφέρει
περισσότερες επιλογές για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους δεδομένου ότι
το κράτος θα μπορεί να μετατρέψει το σύνολο του χρέους στο νέο νόμισμα. Η
έξοδος προσφέρει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων για τη διάσωση των τραπεζών
μέσω της εθνικοποίησης και της παροχής εγχώριας ρευστότητας από τη στιγμή
που θα ανακτηθεί ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής .Ωστόσο, η έξοδος θα
δημιουργήσει νέα προβλήματα για τις τράπεζες καθώς  μέρος του ενεργητικού
τους και των υποχρεώσεων τους, θα παραμείνει σε ευρώ. Το αποτέλεσμα θα
μπορούσε πιθανότατα να είναι η  συρρίκνωση των ελληνικών τραπεζών με  την
πάροδο του χρόνου. Η  έξοδος, τέλος, θα δημιουργήσει προβλήματα στη
νομισματική κυκλοφορία και  θα προκαλέσει συναλλαγματικά προβλήματα καθώς το
νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί. Παρ ΄όλα αυτά, η διατάραξη της νομισματικής
κυκλοφορίας  είναι απίθανο να  είναι καθοριστική, ενώ η υποτίμηση θα δώσει
την ευκαιρία για  ταχεία ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας. Εν κατακλείδι, εάν
η Ελλάδα προβεί σε στάση πληρωμών , θα πρέπει να αποχωρήσει από την ΟΝΕ.

12.Η αθέτηση  πληρωμών  με πρωτοβουλία  του οφειλέτη ενέχει σοβαρούς
κινδύνους και κόστη .Αλλά η εναλλακτική λύση είναι η οικονομική και
κοινωνική παρακμή εντός της ΟΝΕ , η οποία  θα μπορούσε  να καταλήξει σε
χαοτική και ακόμη πιο δαπανηρή έξοδο. Αντίθετα, εάν η αθέτηση πληρωμών  και
η έξοδος σχεδιάζονταν και πραγματοποιούνταν από μια αποφασισμένη κυβέρνηση,
θα μπορούσε η χώρα να τεθεί σε πορεία ανάκαμψης. Γι ΄αυτό, θα ήταν
απαραίτητο να υπάρξει ένα ευρύ πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει έλεγχο των
κεφαλαιακών ροών ,αναδιανομή,  βιομηχανική πολιτική, καθώς και ριζική
αναδιάρθρωση του κράτους. Ο στόχος θα είναι να αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων
υπέρ της εργασίας, ενώ  ταυτόχρονα, να τεθεί τη χώρα σε πορεία βιώσιμης
ανάπτυξης και  υψηλής απασχόλησης. Επίσης , θα πρέπει να προστατευτεί  η
εθνική ανεξαρτησία  .

13.Γενικότερα, η κρίση της  Ευρωζώνης σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου
βεβαιότητας για την  οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης. Η
ιδεολογία του  Ευρωπαϊσμού, που υπόσχονταν  αλληλεγγύη και ενότητα στους
λαούς της Ευρώπης είναι σε υποχώρηση καθώς το κέντρο έχει δαιμονοποιήσει την
περιφέρεια κατά τη διάρκεια της κρίσης. Το  βάθος και η σοβαρότητα της
κρίσης  προκαλούν έντονη κοινωνική αντίδραση κατά των μεγάλων τραπεζών και
επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το αδιέξοδο στο  οποίο κατέληξε η ΟΝΕ
εγείρει την πιθανότητα  πιο ενεργούς  οικονομικής και κοινωνικής παρέμβασης
των εθνικών κρατών της Ευρώπης στο ορατό μέλλον.

14. Η απαιτούμενη αναδόμηση της Ευρώπης, καθώς η ΕΕ και η ΟΝΕ βρίσκονται σε
πορεία συρρίκνωσης, δεν θα πρέπει να πραγματοποιηθεί από τους εκπροσώπους
του νεοφιλελευθερισμού που επιδιώκουν να υπερασπίσουν τα συμφέροντα του
μεγάλου κεφαλαίου. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι δημοκρατική στο περιεχόμενο,
να στηριχθεί στις δυνάμεις της οργανωμένης εργασίας και της κοινωνίας των
πολιτών, να αντλήσει από τη θεωρητική παράδοση της Πολιτικής Οικονομίας και
των Ετερόδοξων Οικονομικών , καθώς και να βαδίσει προσεχτικά μεταξύ ενός
φθίνοντος Ευρωπαϊσμού και ενός ανερχόμενου εθνικισμού. Πάνω απ΄ όλα θα
πρέπει να έχει διαρκώς κατά νου το παλιό σοσιαλιστικό απόφθεγμα ότι η
Ευρωπαϊκή ενότητα είναι δυνατή μόνο στη βάση των συμφερόντων των
εργαζομένων.
http://elegr.gr/details.php?id=260

πάμε για δεύτερη χρεοκοπία;

Αυτά έλεγε η κ. Παναρίτη στην επιτροπή οικονομικού ελέγχου της βουλής,πριν να ψηφίσει ναι σε όλα..

Δεν ξέρουμε και ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ τι μεσολάβησε και ψήφισαν τελικά ναι στο δεύτερο μνημόνιο αυτοί οι άνθρωποι ενώ διαφωνούσαν  ριζικά...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι επιπτώσεις των μέτρων που συνεπάγονται με την νέα δανειακή σύμβαση σε βάρος μας θα είναι αβάσταχτες.

Με τον τίτλο θλιβερή "αναβάθμιση"σχολιάζει ο  Γιάνης Βαρουφάκης
την ανακοίνωση της  Fitch για αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από κατηγορία "στάχτες"στην κατηγορία "σκουπίδια".
Οικονομολόγοι δεν είμαστε (γι' αυτό άλλωστε παραθέτουμε τα κείμενά τους) αλλά λίγο-πολύ έχουμε καταλάβει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε εκτός των άλλων, με μεταφορά (της χασούρας) των τοξικών ομολόγων από τις τράπεζες  και επιχειρηματικούς ομίλους,στο σύνολο της κοινωνίας..

 θλιβερή "αναβάθμιση"
Τον περασμένο Μάιο, με τα σύννεφα ήδη πυκνά πάνω από την χώρα μας, ξάφνου εμφανίστηκε μια λεπτή αχτίδα φωτός. Η στατιστική υπηρεσία ανέφερε ότι, αναπάντεχα, το εθνικό μας εισόδημα είχε αυξηθεί κατά 0,8% στο πρώτο τρίμηνο του 2011. Καθώς όλοι μας ποθούμε ένα σωσίβιο ελπίδας μέσα στην αντάρα της απελπισίας, πολλοί πιάστηκαν τότε από αυτό το μαντάτο, ελπίζοντας ότι θα φέρει κι άλλα τέτοια χαρμόσυνα νέα. Όπως όμως γνωρίζουμε τώρα όλοι, ο χρυσός ήταν κίβδηλος. Στις 15 Μαΐου, μια μέρα μετά την ανακοίνωση (περί αύξησης του ΑΕΠ κατά 0,8%), δημοσίευσα εδώ, στο protagon, την ανάλυση του λόγου που, φευ, η αύξηση αυτή ήταν ένα στατιστικό τερτίπι άνευ σημασίας. Ο τίτλος του άρθρου: «Το θλιβερό 0,8%».

Πολλοί αναγνώστες αντέδρασαν σε εκείνο το άρθρο γράφοντάς μου σχόλια του τύπου: «δεν μπορείτε να ξεφύγετε από την μίζερη κριτική της καταστροφολογίας.  Άραγε τι είδους ευχαρίστηση είναι δυνατόν να σας προσφέρει η συνεχής γκρίνια;» Προφανώς δεν μου δίνει καμία ευχαρίστηση να διαψεύδω ελπίδες, όσο ανεδαφικές και να είναι. Απεχθάνομαι την γκρίνια όπως όλοι μας. Αλλά, παράλληλα, απεχθάνομαι ακόμα περισσότερο κακόβουλες προσπάθειες να δίνονται ψεύτικες ελπίδες στους απελπισμένους συνανθρώπους μου.
Έτσι λοιπόν αναγκάζομαι να επανέλθω σήμερα καταρρίπτοντας άλλη μια «χαρμόσυνη είδηση». Αυτή που από χθες κάνει τον γύρο της, σκορπίζοντας παραπληροφόρηση και ανεδαφικές ελπίδες σε πολίτες που έχουν μεγάλη ανάγκη για αισιοδοξία αλλά ακόμα μεγαλύτερη για σωστή πληροφόρηση. Δεν είναι άλλη, βέβαια, από την είδηση ότι η Fitch αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μετά το PSI. Όσοι έσπευσαν να θεωρήσουν θετική αυτή την κίνηση της Fitch, την οποία θα ακολουθήσει αντίστοιχη κίνηση της Standard and Poor’s, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που, θεμιτά, έπεσαν θύματα οφθαλμαπάτης διακρίνοντας σε αυτή την κίνηση της Fitch ανύπαρκτο νερό στην έρημο, και στους άλλους που, αν και γνωρίζουν ότι νερό δεν υπάρχει, αποπροσανατολίζουν σκορπίζοντας ελπίδες που οι ίδιοι γνωρίζουν ότι είναι φρούδες.
Ας έρθουμε όμως στο δια ταύτα: Τι σημαίνει αυτή η αναβάθμιση; Πως προέκυψε; Ήταν ξαφνική ή αναμενόμενη; Η σύντομη απάντηση είναι: Ήταν προαποφασισμένη και απολύτως άνευ σημασίας. Θα ξεκινήσω από το «προαποφασισμένη». Αν θυμάστε, τον περασμένο Ιούλιο, με την υπουργοποίηση (στο Οικονομικών) του κ. Βενιζέλου έγινε η πρώτη νύξη περί πτώχευσης. Μόνο που ο νέος υπουργός είχε πει πως θα είναι «επιλεκτική» καθώς το κούρεμα θα είναι εθελοντικό. Ο ίδιος μάλιστα εξήγησε ότι μέρος αυτού του πακέτου ήταν η προσωρινή και προσυμφωνημένη υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων από την κατηγορία «σκουπίδια» στην κατηγορία «στάχτες». Με το που θα επιτευχθεί όμως η ανταλλαγή νέων με παλαιά ομόλογα, μας είχε ενημερώσει ο κ. Βενιζέλος, τα νέα ομόλογα θα «αναβαθμιστούν» και πάλι, τουλάχιστον πίσω στο επίπεδο των «σκουπιδιών».
Έτσι γίνεται με τις ανταλλαγές ομολόγων στο πλαίσιο συμφωνιών στις οποίες έχουν συμμετάσχει, ως σύμβουλοι, οι γνωστές εταιρείες αξιολόγησης. Οι ίδιες, π.χ. η Fitch, συμφωνούν εκ προοιμίου ότι την στιγμή της ανακοίνωσης της ανταλλαγής (του κουρέματος), τα παλαιά ομόλογα υποβαθμίζονται σε «στάχτες» και, με την έκδοση των νέων, τα νέα ομόλογα «αναβαθμίζονται» μερικές σκάλες σε επίπεδο που αντανακλά την βιωσιμότητα του εναπομείναντος χρέους.
Για του λόγου το αληθές να τι είχε γράψει η Ημερησία την 29η Φεβρουαρίου σε άρθρο με τίτλο S&P: Προσωρινή υποβάθμιση στη βαθμίδα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας».  Ο ίδιος ο οίκος Fitch, την 9η Μαρτίου ανακοίνωνε ότι, όπως είχε προ-αποφασιστεί, η ανακοίνωση του κουρέματος (δηλαδή της ανταλλαγής ομολόγων) τον οδηγεί να υποβαθμίσει «τις αξιολογήσεις των τίτλων που ανταλλάσσονται και διέπονται από το ελληνικό δίκαιο σε ΄D΄ από ΄C΄, όπου και θα παραμείνουν για όσο η αξιολόγηση είναι ΄RD΄, ενώ στη συνέχεια η αξιολόγηση θα αποσυρθεί.»
Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο αμφιβολίας, στην ίδια ανακοίνωση η Fitch πρόσθεσε τα εξής: «Η ημέρα έκδοσης των νέων ελληνικών ομολόγων θα είναι η 12η Μαρτίου. Μετά από την ολοκλήρωση της ανταλλαγής χρέους και την έκδοση νέων τίτλων, η Fitch θα αναβαθμίσει το IDR της Ελλάδας από το RD και θα δώσει αξιολογήσεις στους νέους τίτλους συμβατές με την προσωπική εκτίμηση του οίκου για το πιστωτικό προφίλ της Ελλάδας μετά από την υποχρεωτική ανταλλαγή χρέους.»
Έτσι κι έγινε. Όπως είχε δεσμευτεί απέναντι στην τρόικα και στον γνωστό μας κ. Dallara, με το που άρχισαν να κυκλοφορούν τα νέα ομόλογα, αναβαθμίστηκαν εκεί που ήταν πριν την ανακοίνωση της χρεοκοπίας (που την ονομάσαμε PSI). Άρα, η «αναβάθμιση» αυτή θα γινόταν έτσι κι αλλιώς και δεν έχει καμία σχέση με μια πιο αισιόδοξη ανάγνωση των οιωνών που αφορούν την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Μάλιστα αυτό δεν το λέω μόνο εγώ (δείτε αν θέλετε όσα έγραφα το περασμένο Σάββατο), και τα οποία εξακολουθούν να ισχύουν στο ακέραιο). Το λέει η ίδια η Fitch η οποία στην χτεσινή της ανακοίνωση της «αναβάθμισης» ξεκαθαρίζει την δική της καταδικαστική (για την εξέλιξη του Μνημονίου 2 και PSI) άποψη-πρόβλεψη: The agency considers that significant and material default risk remains in light of the still very high level of indebtedness post-PSI and the profound economic challenges faced by Greece, as reflected in the low speculative grade rating of 'B-' [Η εταιρεία θεωρεί ότι παραμένει σημαντικός και υπαρκτός κίνδυνος (νέας) πτώχευσης δεδομένης της υψηλότατης μετά-PSI χρέωσης (της Ελλάδας) και του γεγονότος ότι (η χώρα) αντιμετωπίζει τεράστιες οικονομικές προκλήσεις, κάτι που αντανακλάται στην αξιολόγηση Β-. (Σημ. Ο όρος low speculative grade rating είναι ένας ευφημισμός για ομόλογα-σκουπίδια. Για ομόλογα τα οποία πρέπει να είσαι ιδιαίτερα καιροσκόπος για να αξίζει να σκεφτείς να αγοράσεις.)
Όπως και τον περασμένο Μάη, με το «θλιβερό 0,8%», κάποιοι θα με πουν καταστροφολόγο ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα υποστηρίξουν ότι ακόμα και η ανεδαφική αισιοδοξία καλό είναι να μην καταρρίπτεται, καθώς ο κόσμος και η οικονομία την έχει ανάγκη. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Ο κόσμος και η οικονομία, στις δύσκολες αυτές στιγμές, έχει ανάγκη γνώση και σωστή πληροφόρηση. Και πάνω από όλα απαιτεί το ξεσκέπασμα εκείνων που εκμεταλλεύονται την απελπισία όλων μας σπέρνοντας φρούδες ελπίδες ώστε να κρατηθούν λίγο ακόμα στην εξουσία.
πηγή:protagon.gr  

 Το γελοίο της υπόθεσης  είναι ότι κάποιοι πανηγυρίζουν με την δήθεν επιτυχία του PSI (aka: επιλεκτική χρεοκοπία) τη στιγμή που μας χρεώνουν πολλά δις με το νέο δάνειο (παρά το κούρεμα) ...

CADTM

(Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου)

Η CADTM καταγγέλλει την εκστρατεία παραπληροφόρησης για το ελληνικό χρέος και το σχέδιο διάσωσης των ιδιωτών πιστωτών

10 Μαρτίου 2012

Πάνω από το 85% των ιδιωτών πιστωτών (τράπεζες, ασφάλειες, συνταξιοδοτικά ταμεία…) δέχτηκαν την Πέμπτη το βράδυ να μετάσχουν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους διαγράφοντας 107 δισεκατομμύρια ευρώ. Στα χαρτιά, αυτοί οι πιστωτές παραιτούνται έτσι από το 53,5% των απαιτήσεών τους. Όμως, τα φαινόμενα απατούν και η CADTM βεβαιώνει ότι αυτή η επιχείρηση αποτελεί πρωτίστως μια καλή είδηση για τις ελληνικές και ευρωπαϊκές τράπεζες (κυρίως γαλλικές και γερμανικές), όχι για τον ελληνικό λαό στον οποίο υπόσχονται και νέα επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσής του.

Πράγματι, οι πιστωτές και η ελληνική κυβέρνηση έστησαν ένα περίπλοκο μοντάζ: οι ιδιώτες πιστωτές ανταλλάσσουν τους ελληνικούς τίτλους τους με νέους κατώτερης (ονομαστικής) αξίας. Έτσι, για ένα ανταλλαγμένο ομόλογο  αρχικού ποσού 100 ευρώ, οι πιστωτές θα δεχτούν ένα νέο τίτλο ονομαστικής αξίας 46,5 ευρώ. Αντί να χάνουν με αυτό το παιχνίδι, οι ιδιώτες πιστωτές ανταλλάσσουν τίτλους που πουλιόνταν μεταξύ 15 και 30 ευρώ στη δευτερογενή αγορά, με άλλους πολύ πιο σίγουρους τίτλους.

Επιπλέον, η Τρόικα χορηγεί ένα νέο δάνειο 130 δισεκατομμυρίων υπό τον όρο ότι αυτό το ποσό  θα χρησιμοποιηθεί για να πληρωθεί το χρέος και να υποστηριχτούν οι τράπεζες. Ενώ όλα τα μεγάλα ΜΜΕ υιοθετούν το επίσημο ρεφρέν σύμφωνα με το οποίο  το ελληνικό χρέος έχει μειωθεί κατά 107 δισεκατομμύρια ευρώ, ξεχνούν να ενσωματώσουν τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ των χορηγημένων από την Τρόικα νέων δανείων που το αυξάνουν. Σε τελευταία ανάλυση, οι πιστωτές τη βγάζουν και με το παραπάνω καθαρή και αντικαθίστανται από διεθνείς δημόσιους πιστωτές (ΕΚΤ, κράτη της Ευρωζώνης, ΔΝΤ) που θα ασκήσουν συνεχή πίεση πάνω στις ελληνικές αρχές προκειμένου να επιδεινώσουν τα αντικοινωνικά μέτρα.

Επιπλέον, ενώ σε περίπτωση δικαστικής διαφοράς το 85% των τίτλων εξαρτιόταν από την ελληνική νομοθεσία, το σύνολο των νέων τίτλων θα διέπεται από το δίκαιο του Λονδίνου. Στόχος των πιστωτών είναι να περιορίσουν τη δυνατότητα της Ελλάδας να κηρύξει στάση πληρωμών ή διαγραφή του χρέους.

Για τη CADTM, αυτό το νέο σχέδιο είναι μια απάτη επειδή, με το πρόσχημα ότι βοηθάει την Ελλάδα, διασώζει τα λεφτά των ιδιωτών πιστωτών παρόλο που αυτοί έχουν σοβαρή ευθύνη για τη καταχρέωση του ελληνικού έθνους. Οι τράπεζες  χρησιμοποίησαν ένα μέρος του δημόσιου χρήματος που τους δόθηκε για να τις σώσει από τη χρεοκοπία το 2008-2009 για να κερδοσκοπήσουν πάνω στο ελληνικό χρέος και μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τεράστια κέρδη πριν σπρώξουν την Ελλάδα στη μεγάλη κρίση που περνάει.

Σύμφωνα με τη CADTM, όλα τα δάνεια της Τρόικα στην Ελλάδα που χορηγήθηκαν από το Μάη του 2010 είναι απεχθή και άκυρα επειδή συνιστούν μια διαρκή παραβίαση των οικονομικών, κοινωνικών, αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων των ελλήνων πολιτών.
Η CADTM νοιώθει την υποχρέωση να χαιρετίσει για μιαν ακόμα φορά το θάρρος και την αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού που αγωνίζεται ενάντια στις απάνθρωπες πολιτικές λιτότητας που επιβάλει η Τρόικα. Το ΑΑΑ των πιστωτών (Austerité Austerité Austérité = Λιτότητα Λιτότητα Λιτότητα) πρέπει να δώσει τη θέση του στο ΑΑΑ των λαών: Audit Annulation Autre Politique = Λογιστικός Έλεγχος Ακύρωση Άλλη Πολιτική).
Για τη CADTM, η λύση περνάει απαραίτητα μέσα από την εφαρμογή μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής. Στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες υπό τη Τρόικα, πρέπει να τερματιστεί η αποπλήρωση του χρέους και να εγκαταλειφθούν τα αντικοινωνικά μέτρα. Για να παλέψουμε ενάντια στην εκστρατεία ψεύδους για την ελληνική κρίση, πρέπει να ενισχυθεί ο λογιστικός έλεγχος από πολίτες του δημόσιου χρέους για να καταλήξει στη καταγγελία του άνομου ή απεχθούς τμήματός του.  Η CADTM στηρίζει πέρα για πέρα την Καμπάνια λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους και τις επιτροπές λογιστικού ελέγχου που δημιουργούνται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.  Η CADTM απευθύνει κάλεσμα για να πληθύνουν οι δράσεις αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό και για να δημιουργηθεί ένα πλατύ ευρωπαϊκό κοινωνικό μέτωπο ενάντια στις πολιτικές λιτότητας
πηγή: contra-xreos.gr

we blame you!

Και τι δεν έχουμε ακούσει τα τρία τελευταία χρόνια..

Μαζί τα φάγαμε,λέει ο τσοπάνος..
Ολοι φταίμε λέει ο ντόπιος ηλίθιος!
Φταίνε οι μισθοί,οι εργαζόμενοι,οι συνταξιούχοι,οι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι Ελληνες λέει ο Ευρωπαίος ηλίθιος!

Αλλοθι ψάχνουν όλοι οι υπεύθυνοι και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.


Η κρίση έχει αναδείξει όλες τις παθογένειες του συστήματος,όλες τις στρεβλώσεις.Σηκώθηκε το χαλί και βαριά μπόχα απλώθηκε.

Μα μην νομίζεται ότι δεν ξέρουμε ποιος πραγματικά φταίει..
Εξαιρετικό το κείμενο του Αλκίνοου.


«We blame you, you know, μου είπε ένας Άγγλος στο Λονδίνο. Εννοούσε πως οι Έλληνες κάνουμε ζημιά στις οικονομίες των άλλων χωρών της Ευρώπης. Με την κυκλοφορία της συλλογής “Local Stranger” στο εξωτερικό, θα πέφτω συχνά πάνω σε τέτοιου είδους ατάκες ξένων δημοσιογράφων.
Τι να απαντήσω; Τι να του πω; Πως οι αποικιοκράτες παππούδες του συμπεριφέρονταν στους Kύπριους δικούς μου σαν να ήταν ζώα, επειδή ήταν βοσκοί και δεν είχαν μπάτλερ; Πως η βασίλισσά του, αυτή η γιαγιά με τα καταπληκτικά καπέλα, όταν ήταν νέα υπέγραφε με το χέρι της θανατικές καταδίκες παιδιών 19 και 20 χρονών που πάλευαν να ελευθερώσουν τον τόπο τους; Να του πω για την εξωτερική πολιτική της χώρας του, που τεχνητά προκάλεσε το μίσος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, άνοιξε με το ζόρι την όρεξη στην Τουρκία για την Κύπρο και με τη βοήθεια της αστείρευτης δικής μας λεβεντομαλακίας δημιούργησε το Κυπριακό πρόβλημα, με χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες;
Να του πω για τον εμφύλιο εδώ στην Ελλάδα και για τον ρόλο που έπαιξε η εξωτερική πολιτιτική της χώρας του; Για τη σύμπραξη με τους ηττημένους Γερμανοτσολιάδες και κάθε λογής δοσίλογους εναντίων όσων αγωνίστηκαν για την ελευθερία στο βουνό; Για το πώς εκμεταλλεύτηκαν την εγκεφαλική σκλήρηνση και τον επαρχιωτισμό της εδώ κομμουνιστικής ηγεσίας προκειμένου να ξεφορτωθούν μια και καλή το πιο δημιουργικό και αλτρουιστικό κομμάτι της χώρας; Πως από τότε επικράτησαν εδώ οι βολεψάκιδες, οι παρτάκιδες και οι ελληνάρες χωρίς Ελλάδα – αυτοί που όταν λένε «αγαπώ την πατρίδα μου» εννοούν στην καλύτερη περίπτωση «αγαπώ τον εαυτό μου» ή ακόμα «μισώ όλους τους άλλους» – φέρνοντας τη χώρα σήμερα στην καταστροφή;
Ας μη μιλήσω για τη Γερμανία, μη σας κουράζω με τα αυτονόητα…
“We blame you!” Έλα τώρα Robert, behave yourself να πούμε, μην κάνεις σαν παιδί! Κι εγώ σας κατηγορώ άμα είν’ έτσι.
Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις σας ανέθρεψαν και στήριξαν τη διαφθορά μας, προκειμένου να μας πουλήσουν σε διπλή τιμή τα άχρηστα, μισοχαλασμένα όπλα, τα φάρμακα και τις τηλεπικοινωνίες τους. Έστησαν Ολυμπιάδες. Η δική μας κόστισε διπλάσια από του Σίδνευ, το είπε τότε υπουργός μας, υπερήφανος, σε ξένο κανάλι. Κι όταν ρωτήθηκε ο υπουργός στη συνέχεια: «Εννοείτε πως αυτά πληρώνονται με ξένα κεφάλαια;» απάντησε παρεξήγημένος (έχουμε και μια αξιοπρέπεια!), «Όχι! Αποκλειστικά με δικά μας χρήματα. Θα μάθουμε πόσα ακριβώς μετά το πέρας των αγώνων»! Τα πλήρωσε το κράτος, δηλαδή εμείς, δηλαδή τα εγγόνια μας. Κι εμείς φωνάζαμε «Ζήτω» και «Γεια». Και στήναμε ωραίες τελετές έναρξης και λήξης. Γραφείο τελετών!
“We blame you!” Και οι δύο παππούδες μου σκοτώθηκαν στον πόλεμο. Δεν άκουσα ποτέ τους γονείς μου που μεγάλωσαν πάμφτωχοι και ορφανοί, ούτε τις πρόσφυγες, χήρες γιαγιάδες μου να κατηγορούν συνολικά τους Γερμανούς, τους Άγγλους, τους Τούρκους ή τους Βούλγαρους. Είχαν μια σιωπή, μια βαθιά γνώση πως ο άνθρωπος, από όπου και αν κατάγεται, κρύβει μέσα του τον άγγελο μα κρύβει και το θηρίο. Το ταϊζει κρυφά, το κρύβει πίσω από χαμόγελα και ανέξοδες καλοσύνες, το καταπιέζει όταν ενοχλεί την καθημερινότητα και το ελευθερώνει όποτε οι συνθήκες το επιτρέπουν. Εκτός κι αν η καλλιέργεια και η ηθική του υπερισχύσουν. Μα, να ανοίξω φιλοσοφική συζήτηση;
Όχι. Τότε; Ας πάω στα «επουσιώδη». Να πω για τις αηδίες που η δική σας show-business μάς πούλησε δεκαετίες τώρα; Για τόσες ανοησίες της ποπ, της ροκ και των «charts» που μας τάισαν με το ζόρι; Που για κάθε τραγούδι της προκοπής αναγκαστήκαμε να αγαπήσουμε κι ένα σακί σκουπιδοτράγουδα και να συνδέσουμε τις εφηβείες και τις ζωές μας μαζί τους; «Και τι με νοιάζει, θα μου πει, αν εσύ έχαφτες τις αηδίες που σου πουλούσαν οι δισκογραφικές και τα ραδιόφωνα; Ας μην τις άκουγες. Είναι ανάγκη να σας φταίνε πάντα οι άλλοι;»
Καλά, θα πω για τα δικά μας: Έχεις δίκιο Robert, ότι κι αν πεις λίγο είναι. Η πρώτη μας βουλή είχε μέσο όρο 200 βαφτιστήρια ανά βουλευτή. Ήμασταν χαλασμένοι εξ αρχής. Ο εμφύλιος μεταξύ των Ελλήνων κατά την επανάσταση στοίχησε περισσότερους νεκρούς απ’ ότι ο αγώνας ενάντια στους Οθωμανούς. Βαφτίσαμε τον Ιταλό Καποδίστρια Έλληνα και μετά τον σκοτώσαμε γιατί δεν είχε τα κουσούρια μας. Όσο αίμα κι αν χύσαμε, όσους Θούριους κι αν ψάλαμε, όσες ηρωικές Εξόδους κι αν επιχειρήσαμε, τελικά εσείς μάς κάνατε κράτος, για να κάνουμε τις δουλειές σας. Το ένα από τα τρία πρώτα κόμματα της νέας μας χώρας, αυτό που ουσιαστικά επικράτησε, λεγόταν «Αγγλικό». Αυτό τα λέει όλα. Ποια ιδεοληψία μάς έκανε να πιστέψουμε πως μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι; Χάσατε ευγενή παιδιά εδώ Robert, το ξέρω. Ποιητές, ουτοπιστές, οξφορδιανούς αρχαιογνώστες, έφηβους φιλέλληνες, Έλληνες εξ αναγνώσεως, Πλατωνιστές όταν κανείς δεν είχε ακούσει για Πλάτωνα στα λημέρια μας για αιώνες. Εμείς ήμασταν αναλφάβητοι Αρβανίτες, Βλάχοι, Τουρκόγυφτοι, Τουρκόφωνοι, Πομάκοι, Σλαβομακεδόνες, Τσάμιδες. Εσείς βυθίσατε στο Ναβαρίνο, εσείς μας δώσατε κράτος, εσείς μας κάνατε Έλληνες. Εμείς απλώς κερδίσαμε το κύπελο στο ποδόσφαιρο και βγήκαμε να δείρουμε Αλβανούς.
Μπα, όχι, αυτά τα λέμε μεταξύ μας, δεν είναι για ν’ ακούγονται παραέξω, μετατρέπονται αυτομάτως σε υπερβολές και σε ψέματα όταν βγαίνουν απ’ το σπίτι. Θα του πω άλλα:
Μη νομίζεις πως περνούσαμε ζωή και κότα τόσα χρόνια Robert! Δεν ήταν παράδεισος το να κοιμάσαι σε ράντζο στο διάδρομο, εγχειρισμένος. Ούτε το να είσαι άτομο με αναπηρία και να σού είναι αδύνατον να κινηθείς στις πόλεις μας. Ούτε το να πληρώνεις «περαίωση» στην εφορία, θεωρούμενος απατεώνας εξ ορισμού. Ούτε το να οδηγείς και να πεθαίνεις στους δρόμους μας. Ούτε το να γεννάς με καισαρική για να βγάλει κάνα φράγκο παραπάνω ο μαιευτήρας και να ταϊζει γάλα σκόνη το παιδί σου για να πάρει προμήθεια. Ούτε το να μη βρίσκεις το δίκιο σου στα δικαστήρια. Ούτε το να κυβερνιέσαι από όσους μας κυβέρνησαν. Ούτε το να ζεις στην ασχήμια όπου ο καθένας έχτιζε ότι να ‘ναι όπου να ‘ναι. Ούτε το να είσαι παιδί χωρίς παιδεία και χωρίς χρόνο, με πέντε ιδιαίτερα τη μέρα, με άγχος και κατάθλιψη. Ούτε γέρος χωρίς ουσιαστική περίθαλψη και σύνταξη, να περιμένεις να πεθάνεις μπροστά στην τηλεόραση. Ούτε και το να είσαι Αιγυπτιώτης, Κύπριος, Μικρασιάτης, Ηπειρώτης, Ίμβριος ή Πόντιος ήταν πάντα ευχάριστο. Γι’ αυτό μη λες πως γλεντούσαμε τη ζωή μας τόσα χρόνια με δανεικά. Τα δανεικά τα έδιναν οι διαφθορείς των κυβερνήσεων και των εταιρειών σου και τα έτρωγαν οι διεφθαρμένοι δικοί μας δικοί τους. Και θησαύριζαν οι δυνατοί μέσα απ’ τη μιζέρια και τον εξευτελισμό μας και σήμερα θέλουν κι άλλο.
Τώρα, το πώς γίνεται αυτή η πλούσια και αδιάφθορη χώρα σου, ενώ ρούφηξε το αίμα αποικιών τόσα χρόνια, να χρωστά κι αυτή, το γιατί σού κόβονται οι παροχές στην παιδεία, οι κοινωνικές ασφαλίσεις, οι μισθοί και η πρόνοια, το γιατί έχεις χρόνια τώρα άστεγους κάτω απ’ τις γέφυρες, πεινασμένους στο δρόμο και αναλφάβητους το 2012, αυτό είναι άλλο, τεράστιο, παγκόσμιο θέμα που καλό θα ήταν να ψάξουμε όλοι μαζί. Δεν πηγάζει από την κατάσταση στην Ελλάδα. Μη μας κατηγορείς λοιπόν για όσα δεν φταίμε.
Αν θέλεις να μας κατηγορήσεις, κατηγόρησέ μας για την έλλειψη οργανωμένης άμυνας απέναντι σε μια επίθεση πρωτοφανή αλλά αναμενόμενη. Κατηγόρησέ μας που βρεθήκαμε ανέτοιμοι, επαρχιώτες αδικτύωτοι, αυτιστικοί, ομφαλοσκόποι, χασομέρηδες, μια πόλη ανοχύρωτη μπροστά στην προαναγγελθήσα επέλαση του τέρατος. Και κατηγόρησε και λίγο τον εαυτό σου, που αντί να συμπονέσει τον δοκιμαζόμενο φτωχόκοσμο της Ελλάδας, γλύφει μισοκοιμισμένος την καραμέλα που του πουλούν οι αγορές, τα περιοδικά των εκδοτών και οι ρατσιστικές αναλύσεις των καναλιών, περιμένοντας τη σειρά του. Σου λένε κάθε μέρα για την ελληνική τεμπελιά, για την ελληνική διαφθορά, για την ελληνική ψευτιά. Την αλήθεια που δεν σου λένε θα σου την πούμε εμείς: Ετοιμάσου να χάσεις όσα νομίζεις πως έχεις. Γιατί θα τα χάσεις όλα!
Και μην πεις “αυτά δεν γίνονται!” Κι εμείς τέτοια λέγαμε. Και σήμερα βρεθήκαμε χωρίς γη κάτω απ’ τα πόδια μας. Αύριο θα έρθει η σειρά σου. Όταν λοιπόν θα σου στερούν τη σύνταξή σου, τα χρήματα που κέρδισες με ιδρώτα και με απουσία από τα παιδιά σου και τους έδωσες να σου φυλάξουν, όταν δεν θα ‘χεις γιατρό να γιατρευτείς, σπίτι να κοιμηθείς, πρόνοια να προνοήσει, φαϊ να φας, τραγούδι να τραγουδήσεις, τότε να μας κατηγορήσεις διπλά. Γιατί εμείς ανοίξαμε την Κερκόπορτα.
Η ευθύνη μας δεν είναι μόνο πως δημιουργήσαμε χρέος, πως κλέψαμε τον τόπο μας, πως χτίσαμε αυθαίρετα, πως πληρωθήκαμε μαύρα, πως πήραμε και δώσαμε φακελάκια, πως ψηφίσαμε ζώα, πως λαδώσαμε, πως παντρευτήκαμε σε πισίνες με πυροτεχνήματα και λιμουζίνες ενώ χρωστούσαμε, πως κάψαμε πεντοχίλιαρα στα σκυλάδικα, πως θελήσαμε το βουλευτή και τον καλλιτέχνη να εκπροσωπούν τη φτηνότερη και πιο αντιαισθητική πλευρά μας. Εννοείται πως φταίμε για όλα αυτά και άλλα. Όμως η πραγματικά μεγάλη ενοχή μας απέναντί σου είναι πως κάναμε την αρχή για να ρουφήξουν σε λίγο και το δικό σου αίμα.
Η υποχρέωση μας σήμερα είναι να παλέψουμε για τα παιδιά σου. Και η δική σου υποχρέωση είναι να παλέψεις για τα δικά μας. Μόνο έτσι γίνεται.
Τα υπόλοιπα είναι ανοησίες.
Ακούς εκεί we blame you! Ηλίθιε!»




Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν.
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά.

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες
να 'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή.
Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ.
"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν,
τι ωραία που πέφτουν....".

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ'τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί.
Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ'άδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή.
Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη.
Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική.

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει
Ολυμπιάδες
κι η χώρα ένα γραφείο τελετών.
Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ.
Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
κι απ'την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό.
Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα.
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας,η καημένη,
ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή.

Δεν θέλω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου.
Με τρομάζεις εσύ.
Με τρομάζεις,ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο.
Κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.

συμπαράσταση στον ελληνικό λαό

«Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του». Το κείμενο συμπαράστασης Γάλλων διανοουμένων

Η  γαλλική  “Liberation”  της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου  δημοσίευσε ένα σημαντικό  κείμενο αντιμνημονιακής συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό και ενάντια στις ισοπεδωτικές  πολιτικές που με αφετηρία την Ελλάδα προβλέπεται να επεκταθούν σε όλη την Ευρώπη. Συνυπογράφεται από κορυφαίους γάλλους στοχαστές- μεταξύ των οποίων ο Μπαντιού, ο Μπαλιμπάρ, ο Νανσύ,  ο Ρανσιέρ,  η Μπάρμπαρα Κασσέν,  ο Μισέλ Σουριά, ο Ντιντί -Υμπερμάν,ο Ρογκοζίνσκι,  κ.ά.  Κινητοποιήθηκαν με πρωτοβουλία του Ελληνικού περιοδικού αληthεια που τους πρότεινε και το κείμενο για συνυπογραφή.  Το κείμενο θα δημοσιευτεί και στην “Guardian”  και στο ιταλικό “Μανιφέστο” .

Το κείμενο που υπέγραψαν οι Γάλλοι διανοούμενοι αναφέρει τα εξής:
“Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουν αρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο  και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.
 Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι  άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο  είναι να κερδηθεί  χρόνος προκειμένου να σωθούν  οι πιστωτές ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη  χρεοκοπία.  Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η   Ελλάδα σε  εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν  να έχουν μια εργασία  καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.  
Προκειμένου όμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο της χρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν να εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκή κυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένο κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμή που οι βουλευτές επικύρωσαν την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που είχαν λάβει σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), μια εξουσία στερούμενη δημοκρατικής νομιμότητας υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια.       

 Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να δημιουργήσει έναν δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό στον οποίον θα κατατίθεται απευθείας η βοήθεια προς την Ελλάδα προκειμένου να χρησιμοποιείται αποκλειστικά προς όφελος του χρέους. Τα έσοδα της χώρας οφείλουν να αφιερώνονται κατά «απόλυτη προτεραιότητα» στην εξόφληση των πιστωτών και, εφόσον παραστεί ανάγκη, να κατατίθενται απευθείας σε αυτόν τον λογαριασμό την διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σύμβαση υπαγορεύει ρητά  ότι κάθε νέα υποχρέωση που θα προκύπτει στο πλαίσιό της θα διέπεται  από το αγγλικό δίκαιο, το οποίο απαιτεί υλικές εγγυήσεις, ενώ οι διενέξεις θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, με την   Ελλάδα να έχει αποποιηθεί εκ των προτέρων κάθε δικαίωμα προσφυγής ενάντια σε όποια κατάσχεση αποφασίσουν οι πιστωτές της.
Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, οι  ιδιωτικοποιήσεις έχουν ανατεθεί  σε ένα Ταμείο υπό τη διαχείριση της Τρόικας  στο οποίο θα κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων αγαθών. Εν συντομία, έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη λεηλασία, χαρακτηριστικό γνώρισμα του χρηματοπιστωτικού  καπιταλισμού που προσφέρει εν προκειμένω στον εαυτό του μια  θεσμική καθοσίωση. Στο βαθμό που πωλητές και αγοραστές θα κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το  εν λόγω εγχείρημα ιδιωτικοποιήσεων  αποτελεί πραγματικό συμπόσιο για τους αγοραστές.
 Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα είχαν ως μοναδικό  αποτέλεσμα την εμβάθυνση του ελληνικού εθνικού χρέους το οποίο, με τη βοήθεια των σωτήρων που δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, έχει κυριολεκτικά εκτοξευθεί στα ύψη προσεγγίζοντας το 170%  ενός  ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε ελεύθερη πτώση, ενώ το 2009 δεν αντιπροσώπευε παρά το 120%. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι αυτός ο εσμός  σχεδίων σωτηρίας -τα οποία παρουσιάζονται κάθε φορά ως «τελικά»- δεν στόχευε παρά στο να εξασθενίσει ολοένα και περισσότερο τη θέση της Ελλάδας ούτως ώστε, στερούμενη κάθε δυνατότητας να προτείνει από μόνη της τους όρους μιας ανασυγκρότησης , να εξαναγκαστεί να εκχωρήσει τα πάντα στους πιστωτές της υπό τον εκβιασμό «καταστροφή ή λιτότητα». Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου  για την άλωση  μιας κοινωνίας στο σύνολό της.
 Σκόπιμα χρησιμοποιούμε εδώ όρους που ανήκουν στη στρατιωτική ορολογία: πρόκειται σαφώς για έναν πόλεμο που διεξάγεται με τα μέσα της οικονομίας, της πολιτικής και του δικαίου, έναν πόλεμο ταξικό εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας. Και τα λάφυρα που η χρηματοπιστωτική  τάξη υπολογίζει να αποσπάσει από «τον εχθρό» είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και τα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά αυτό που διακυβεύεται σε τελική ανάλυση είναι η δυνατότητα για  μια ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή εκείνων που δεν παράγουν ή δεν καταναλώνουν αρκετά σε σύγκριση με τις στρατηγικές μεγιστοποίησης του κέρδους, δεν πρέπει να διατηρηθεί.
 Έτσι, η αδυναμία μιας χώρας πιασμένης στη μέγγενη της χωρίς  όρια κερδοσκοπίας και των καταστροφικών σχεδίων σωτηρίας, γίνεται η μυστική πόρτα από την οποία εισβάλλει βίαια ένα μοντέλο κοινωνίας σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του νέο-φιλελεύθερου φονταμενταλισμού. Μοντέλο που προορίζεται για ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα, και γι αυτό η υπεράσπιση του ελληνικού λαού δεν είναι συρρικνώσιμη  σε μια χειρονομία  αλληλεγγύης ή  αφηρημένης ανθρωπιάς: διακυβεύεται το μέλλον της δημοκρατίας και η τύχη των ευρωπαϊκών λαών. Παντού η «επιτακτική αναγκαιότητα» μιας «οδυνηρής αλλά σωτήριας» λιτότητας θα μας παρουσιαστεί ως το μέσον για να αποφύγουμε τη μοίρα της Ελλάδας, ενώ οδηγεί κατευθείαν σε αυτήν.
Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους γάλλους και ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μονοπώλιο του λόγου στους ειδήμονες και στους πολιτικάντηδες. Το γεγονός ότι το αίτημα κυρίως των γερμανών και των γάλλων ιθυνόντων είναι η απαγόρευση πλέον των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να  μάς αφήνει άραγε αδιάφορους; Ο στιγματισμός και η συστηματική δυσφήμηση ενός λαού δεν θα άξιζε άραγε μια απάντηση; Είναι δυνατόν να μην υψώσουμε την φωνή μας ενάντια στη θεσμική δολοφονία του ελληνικού λαού; Και μπορούμε άραγε να σιωπούμε μπροστά στην καταναγκαστική εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θέτει εκτός νόμου ακόμη και την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης;
 Βρισκόμαστε σε ένα σημείο μη επιστροφής. Είναι επείγον να δώσουμε  τη μάχη των αριθμών και τον πόλεμο των λέξεων για να αναχαιτίσουμε  την ακραίο-φιλελεύθερη ρητορική του φόβου και της παραπληροφόρησης. Είναι επείγον να αποδομήσουμε τα μαθήματα ηθικής που συσκοτίζουν  την πραγματική διαδικασία που εκτυλίσσεται μέσα στην κοινωνία. Είναι κάτι περισσότερο από επείγον να απομυθοποιήσουμε τη ρατσιστική εμμονή περί  ελληνικής «ιδιαιτερότητας»  που φιλοδοξεί να αναγάγει  τον υποτιθέμενο εθνικό χαρακτήρα ενός λαού (τεμπελιά ή κατά βούληση πονηριά) σε  πρωταρχική  αιτία μιας κρίσης η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια. Αυτό που μετρά σήμερα δεν είναι οι ιδιαιτερότητες, πραγματικές ή φαντασιακές, αλλά τα κοινά: η τύχη ενός λαού που θα επηρεάσει και τους άλλους.
 Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε από το δίλημμα «ή  καταστροφή της κοινωνίας ή  πτώχευση» (πράγμα που σημαίνει, το βλέπουμε σήμερα: «και καταστροφή και πτώχευση). Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν  σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη. Αλλά κατ’ αρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των «σχεδίων βοήθειας» τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Τη στιγμή που ένα κίνημα υποστήριξης υφαίνεται σε όλο τον κόσμο, όπου τα δίκτυα Ιντερνέτ βουίζουν από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι γάλλοι διανοούμενοι θα ήταν άραγε οι τελευταίοι που θα ύψωναν τη φωνή τους υπέρ της Ελλάδας; Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιάσουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις. Γιατί κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι  μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς  τον ελληνικό λαό  που αντιστέκεται.
Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι;
Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;”
 Βίκη ΣΚΟΥΜΠΗ, Αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα.
Michel SURYA, Διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι.
Δημήτρις Βεργέτης, Διευθυντής του περιοδικού αλήthεια.
Και
Daniel ALVARO
Alain BADIOU
Jean-Christophe BAILLY
Etienne BALIBAR
Fernanda BERNARDO
Barbara CASSIN
Bruno CLEMENT
Danièle COHEN-LEVINAS
Yannick COURTEL
Claire DENIS
Georges DIDI-HUBERMANN
Roberto ESPOSITO
Francesca ISIDORI
Pierre-Philippe JANDIN
Jèrôme LEBRE
Jean-Clet MARTIN
Jean-Luc NANCY
Jacques RANCIERE
Judith REVEL
Elisabeth RIGAL
Jacob ROGOZINSKI
Avital RONELL
Ugo SANTIAGO
Beppe SEBASTE
Michele SINAPI
Enzo TRAVERSO
πηγή:tvxs.gr

οι "σωτήρες"

σώστε την Ελλάδα απ' τους σωτήρες γράφει η Γαλλική εφημερίδα Liberation...

 

Πανηγυρίζουν  ξανά οι .."σωτήρες" ότι έσωσαν την Ελλάδα απ' την χρεοκοπία 

για 10η φορά νομίζω...Το τι ακριβώς κατάφεραν οι γραμματοκομιστές το αναλύει μια χαρά ο κ.Θέμης Τζήμας στο  tvxs........

[..Για να γίνει απολύτως καθαρό: τα πρωτογενή πλεονάσματα που με έναν αντί- επιστημονικό και ανιστόρητο τρόπο αναγορεύτηκαν σε μείζονα εθνικό στόχο, επί της ουσίας παύουν να υφίστανται αφού άμα τη δημιουργία τους παίρνουν την άγουσα προς τους πιστωτές μας, ολοκληρωτικά ή εν μέρει. Κανονικό σισύφειο μαρτύριο και αποικιακού τύπου σύμβαση που θα ζήλευε η Μ. Βρετανία του 19ου αιώνα. Μάλιστα η νυν κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι η διαταξη για τον αποικιακό εθνικό λογαριασμό θα περάσει στο Σύνταγμα. Δηλαδή η νυν κυβέρνηση αποπειράται να δεσμεύσει την απόφαση όχι της επόμενης αλλά και της μεθεπόμενης Βουλής εκ των προτέρων, προς όφελος των πιστωτών της χώρας! Εάν αυτό δε λέγεται κατάλυση του πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας, τότε ως λαός έχουμε σοβαρό πρόβλημα κατανόησης των εννοιών...]

Η επονείδιστη παράδοση του λαού, του Θέμη Τζήμα

07:02, 22 Φεβ 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/85770

Στην πρόσφατη ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους δεν έχει υπάρξει αντίστοιχη περίπτωση τέτοιας επονείδιστης παράδοσης του ελληνικού λαού και του ελληνικού κράτους σε ξένα κράτη και σε ξένες μη κρατικές οντότητες, δηλαδή σε τμήματα του ιδιωτικού τομέα, όπως αυτή που συμφωνήθηκε στο τελευταίο Eurogroup, από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης.

Η συμφωνία αυτή βασίζεται σε μια καταρχήν προοδευτική πρόταση, που μετά βδελυγμίας απέρριπτε η σημερινή πολιτική ηγεσία- Παπαδήμος, Σαμαράς, Παπανδρέου και Βενιζέλος- την αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτό είναι σήμερα το δέλεαρ που περιφέρει αλαζονικά ως δήθεν δικό της επίτευγμα η ελληνική πολιτική ηγεσία, ενώ είναι γνωστό ότι κατά βάση έπαιξε το ρόλο του γραμματοκομιστή προτάσεων άλλων πλευρών- Γερμανίας και ιδιωτικού τομέα- και μάλιστα με περιορισμένη αποτελεσματικότητα.

Ωστόσο με τη συμφωνία αυτή, η αναδιάρθρωση του χρέους μετατράπηκε σε όπλο των πιστωτών της χώρας και κυρίως σε άλλοθι για την προώθηση του πλέον τιμωρητικού νεοφιλελευθερισμού, της ερημοποίησης της εθνικής οικονομίας και τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.

Κόντρα στα στημμένα ρεπορτάζ και αναταποκρίσεις των ελληνικών ΜΜΕ δεν κέρδισε η Ελλάδα χρόνο αλλά για άλλη μια φορά οι πιστωτές της εις βάρος της. Αυτό άλλωστε εν πολλοίς καταγράφουν και τα ξένα ΜΜΕ.

Η αναδιάρθρωση του χρέους κατ’ αρχήν δεν είναι αυτή που ανακοινώθηκε καθώς ένα μεγάλο ποσό, ειπώθηκε ότι θα είναι περί τα 50 δις ευρώ, θα κατευθυνθεί στην ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, χωρίς φυσικά το ελληνικό δημόσιο να αποκτά το όποιο δικαίωμα επί του ελέγχου των τραπεζών. Αυτό δεν είναι κάτι νέο, ότι δηλαδή τμήμα του ποσού του νέου δανείου θα κατευθυνθεί στις τράπεζες, ωστόσο έχει σημασία να τονίζεται για να καθίσταται σαφής ο συσχετισμός δύναμης και κατά συνέπεια υπέρ τίνος δουλεύει η νεοφιλελεύθερη ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία. Λεφτά υπάρχουν όχι μόνο για το τραπεζικό κεφάλαιο αλλά και για τους τραπεζίτες. Εξ ου και οι τραπεζίτες όχι μόνο παίρνουν τα λεφτά αλλά κρατάνε ανενόχλητοι την ιδιοκτησία και τη διαχείριση των «μαγαζιών» τους.

Δεύτερον θα πρέπει να τονίσουμε κάτι που πέρασε σχετικά στα ψηλά των ελληνικών ΜΜΕ: η ΕΚΤ δέχτηκε να συνεισφέρει στη μείωση του ελληνικού χρέους από τα κέρδη τα οποία είχε αντλήσει από τη συμμετοχή της στο ελληνικό χρέος. Αυτό για να γνωρίζουμε ότι οι “θυσίες” των εταίρων μας για χάρη μας, τους προσπορίζουν σημαντικά κέρδη.

Τρίτον, παραμένει ζητούμενο ο βαθμός συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην ανταλλαγή των ομολόγων προκειμένου να κρίνει κανείς την αποτελεσματικότητα της συμφωνίας.

Τέταρτον, σε σχέση με την εξέλιξη του δημοσίου χρέους, ο σχεδιασμός για επίτευξη 120,5% ΑΕΠ δημοσίου χρέους το 2020 είναι κάτι χειρότερο από αφελής ή λανθασμένος: είναι εκ των προτέρων και εγνωσμένα απίθανος και γι’ αυτό επικίνδυνος. Είναι δηλαδή επικίνδυνος διότι υποκρύπτει άλλο σχεδιασμό, που δεν είναι παρά η προσπάθεια να κερδηθεί επιπλέον χρόνος υπέρ των πιστωτών της Ελλάδας, να φορτωθεί κατόπιν όλο το κόστος της αποτυχίας επίτευξης του στόχου στην Ελλάδα και η χώρα να αφεθεί ενδεχομένως στην τύχη της. Η αδυναμία επίτευξης του στόχου προκύπτει από την ίδια την έκθεση της τρόικας. Οι όροι που θέτει προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος του 120,5% ΑΕΠ σε σχέση με την ανάπτυξη, τα πρωτογενή πλεονάσματα, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ δεν μπορούν και εν μέρει δεν πρέπει να επιτευχθούν. Δεύτερον αντιφάσκουν μεταξύ τους. Τρίτον ακόμα και αν όλοι αυτοί οι στόχοι επιτευχθούν, αν όλα επί 8 χρόνια εξελίσσονται βάσει του ιδεώδους για την τρόικα σεναρίου και πάλι οι αστάθμητοι παράγοντες είναι τόσοι και τέτοιοι που ακόμα και ένας τυχαίος συντονισμός τους μπορεί και θα εκτροχιάσει το πρόγραμμα. Πολύ περισσότερο δεδομένου ότι βρισκόμαστε ακόμα εν μέσω κρίσης.

Ακόμα όμως και αν επιτυγχάνετο ο στόχος του 120% ΑΕΠ αλήθεια τι θα σήμαινε ως προς τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους η επιστροφή στο επίπεδο του 2010 με την οικονομία να κινείται μεταξύ ύφεσης και ασθενικής μεγέθυνσης, με την κοινωνία καθημαγμένη και αποσταθεροποιημένη, με τη δημογραφική και κοινωνική κρίση οξυμμένη, με το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέον; Ότι απλά μετά από μια χαμένη δεκαετία θα γυρίσουμε στην «καλύτερη» περίπτωση εκεί από όπου ξεκινήσαμε με χειρότερους όμως πλέον όρους ως προς την πραγματική οικονομία και την ελληνική κοινωνία.

Ωστόσο υπάρχουν άλλα, βασικότερα και χειρότερα στοιχεία στη συμφωνία: Προβλέπεται η ίδρυση του αποικιακού εθνικού λογαριασμού εξυπηρέτησης του χρέους, στον οποίο όχι μόνο θα μπουν τα χρήματα της δανειακής σύμβασης ώστε να εκταμιεύονται σταδιακά και αναλόγως των νέων σοκ που θα υφίσταται η ελληνική κοινωνία αλλά κυρίως θα μπαίνει και τμήμα των εσόδων του ελληνικού δημοσίου, το οποίο ούτως ή άλλως θα πρέπει να καλύπτει μόνο του τις εσωτειρκές του ανάγκες. Δηλαδή, όχι μόνο δε θα υπάρξει βοήθεια για τις εσωτερικές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου, όχι μόνο θα αναγκάζεται το ελληνικό δημόσιο να προχωρά σε διαρκείς περικοπές αναγκαίων δαπανών παραγωγικού, διοικητικού και κοινωφελούς χαρακτήρα, προκειμένου να εκταμιεύεται κάθε τμήμα του νέου δανείου και εφόσον η τρόικα ικανοποιείται αλλά θα πρέπει τα όποια πρωτογενή πλεονάσματα ή κρίσιμο τμήμα τους να μην κατευθύνεται στο εσωτερικό αλλά στους πιστωτές της χώρας.

Για να γίνει απολύτως καθαρό: τα πρωτογενή πλεονάσματα που με έναν αντί- επιστημονικό και ανιστόρητο τρόπο αναγορεύτηκαν σε μείζονα εθνικό στόχο, επί της ουσίας παύουν να υφίστανται αφού άμα τη δημιουργία τους παίρνουν την άγουσα προς τους πιστωτές μας, ολοκληρωτικά ή εν μέρει. Κανονικό σισύφειο μαρτύριο και αποικιακού τύπου σύμβαση που θα ζήλευε η Μ. Βρετανία του 19ου αιώνα. Μάλιστα η νυν κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι η διαταξη για τον αποικιακό εθνικό λογαριασμό θα περάσει στο Σύνταγμα. Δηλαδή η νυν κυβέρνηση αποπειράται να δεσμεύσει την απόφαση όχι της επόμενης αλλά και της μεθεπόμενης Βουλής εκ των προτέρων, προς όφελος των πιστωτών της χώρας! Εάν αυτό δε λέγεται κατάλυση του πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας, τότε ως λαός έχουμε σοβαρό πρόβλημα κατανόησης των εννοιών.

Ακόμα και αν η Ελλάδα είχε προχωρήσει σε στάση πληρωμών, οπότε και πάλι θα έπρεπε να καλύψει τις εσωτερικές της ανάγκες μόνη της, τουλάχιστον θα μπορούσε να κρατήσει τα πρωτογενή της πλεονάσματα αποκλειστικά για να τα αναδιανείμει στο εσωτερικό σε παραγωγικές ή κοινωφελείς δαπάνες, με προστιθέμενη αξία για την εθνική οικονομία. Με τη νέα σύμβαση η Ελλάδα παραιτείται και των δικαιωμάτων που πηγάζουν από τη γενική αρχή του δικαίου, δηλαδή το δικαίωμα και την υποχρέωση ενός κράτους να διασφαλίζει την επιβίωση και την ευζωία του πληθυσμού του και να ικανοποιεί πρώτα το λαό και μετά τους πιστωτές. Μόνο στην περίοδο της κατοχής θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει αντίστοιχη αφαίμαξη εσωτερικών πόρων της εθνικής οικονομίας, εν μέσω τέτοιας κρίσης, υπέρ ξένης ή ξένων δυνάμεων.

Σε συνάφεια με την παραπάνω αποικιακή διάταξη πρέπει να αναφέρουμε ότι ακόμα και σε σχέση με τα επιτόκια που μεσοσταθμικά εμφανίζονται μειωμένα υπάρχει πρόβλεψη ότι εάν υπάρξει έστω μέτρια μεγέθυνση του ΑΕΠ της χώρας τα επιτόκια θα αναπροσαρμοστούν προς τα πάνω. Δηλαδή κάθε τυχόν θετική εξέλιξη για την εθνική οικονομία προνομιακά θα κατευθύνεται προς τους πιστωτές εν όλω ή εν μέρει.

Το να αναφερθεί κανείς φυσικά στα νέα διαρκή μέτρα περικοπών είναι άνευ ουσίας καθώς πια το γνωρίζει ο καθένας ότι βρίσκονται προ των πυλών. Ωστόσο έχει σημασία να προσέξουμε τη γλώσσα του υπουργού οικονομικών και φυσικά τις κυβερνητικές αποφάσεις: για τους καταθέτες που μετέφεραν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, για τους εφοπλιστές και για τους τραπεζίτες έχει εκκλήσεις και στάζει μέλι. Για μισθωτούς, συνταξιούχους, νεολαία και φυσικά διαφωνούντες με την πολιτική του, φτύνει απειλές και εκβιασμούς.

Πρέπει όμως ως προς τα νέα μέτρα να προσέξουμε τούτο: για κάθε 1 ευρώ εξοικονόμησης που επιτάσσουν προβλέπουν μέτρα αξίας 2,50 περίπου ευρώ. Η αξία των μέτρων είναι κατά 250% μεγαλύτερη του επιδιωκομένου δημοσιονομικού στόχου. Όχι διότι το ελληνικό κράτος δεν κάνει αρκετά όπως ψευδώς επικαλούνται διάφοροι αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: επειδή κάνει όλα όσα του ζητούν, διαλύοντας την εθνική οικονομία.

Επιπλέον, στην εν λόγω συμφωνία δεν υπάρχει ούτε μία πρόβλεψη για οποιουδήποτε είδους μεγέθυνση του ΑΕΠ, πολλώ δε μάλλον για ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση, εκτός από μία: τη μείωση του κόστους εργασίας. Είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι δεν υπάρχει σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας. Το σχέδιο της τρόικας και των ντόπιων συνεργατών της δεν προβλέπει πραγματική ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση διότι δεν την επιδιώκει. Αυτό που επιδιώκει είναι η ολοκλήρωση του πρώτου νεοφιλελεύθερου πραξικοπήματος σε ευρωπαϊκή χώρα, τον 21ο αιώνα. Με στόχους τη δημιουργία μιας οικονομίας που θα βασίζεται στο φτηνό ανειδίκευτο ή μετρίως ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, με ελεγχόμενη πολιτική ζωή και κράτος- υπηρέτη του παρασιτικού κεφαλαίου. Κατά συνέπεια η μη αναφορά στην ανάπτυξη και στην αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας έχει να κάνει με τη θέση της χώρας στο ευρωπαϊκό και διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, που δεν είναι άλλη από εκείνη μιας χώρας παροχής φθηνών υπηρεσιών και ενδεχομένως εξαγωγής ορισμένων προϊόντων. Δηλαδή μιας χώρας πλήρως εξαρτημένης, με ηγεμονικό το ρόλο του διεθνούς και ντόπιου παρασιτικού κεφαλαίου. Αλλά και επιπλέον μιας χώρας- σκιάχτρου που θα θυμίζει τις επιπτώσεις που μπορεί να υποστεί μια- για οποιονδήποτε λόγο- απείθαρχη προς τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία κοινωνία.

Είναι δε, απολύτως θλιβερή η προσπάθεια της κυβέρνησης και των μιντιακών παπαγάλων να εμφανίσουν ότι απέτρεψαν την επιτροπεία του ελληνικού κράτους. Με το αποικιακό ταμείο εξυπηρέτησης χρέους και την πανίσχυρη ομάδα κρούσης του κου Ράιχενμπαχ να βρίσκεται σε κάθε υπουργείο δε μιλούμε για επιτροπεία αλλά για σκιώδη κυβέρνηση υπέρτερης ισχύος σε σχέση με τη συνταγματική κυβέρνηση.

Η πανηγυρίζουσα για άλλη μια φορά κυβέρνηση και τα ευρισκόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία ΜΜΕ γνωρίζουν, ή τουλάχιστον κάποια επιφανή στελέχη τους τι πραγματικά συντελείται με αυτή τη συμφωνία: η χώρα, ο λαός οδηγούνται χειροπόδαρα δεμένοι, ταπεινωμένοι, φτωχοποιημένοι και ρητά ή άρρητα χρεωκοπημένοι στις ορέξεις των δανειστών, άλλων κρατών και ακόμα χειρότερα στις άναρχες, κανιβαλικές δυνάμεις της αγοράς και του παρασιτικού κεφαλαίου. Δεν πρόκειται περί λάθους: δουλεύουν συνειδητά υπέρ των συμφερόντων του παρασιτικού κεφαλαίου, των ελίτ άλλων κρατών και της ντόπιας φυσικά. Ξέρουν ότι θα εκτροχιαστεί και αυτή η συμφωνία. Αλλά ξέρουν επίσης ότι έως τότε αλλά και μετά από τον όποιον εκτροχιασμό ότι μπορούν να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της χώρας και του λαού. Και αυτό κάνουν.

Σήμερα και επειγόντως απαιτείται η ποιοτική αναβάθμιση του εν γένει αντί- μνημονιακού και αντί- νεοφιλελεύθερου χώρου στην κατεύθυνση της δόμησης ρεύματος ασυνέχειας του κράτους: συνέχεια του κράτους υπάρχει μόνο στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους δικαίου, της συνταγματικής νομιμότητας, της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, της τήρησης του κοινωνικού συμβολαίου που καθιστά πρωταρχικό στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού. Κάθε άλλη πολιτική, που συγκρούεται με τον πυρήνα των παραπάνω βασικών συνιστωσών της κρατικής ταυτότητας δεν μπορεί να εντάσσεται στη λογική της συνέχειας του κράτους, δεσμεύοντας τόσο αυτό, όσο κατά συνέπεια και το λαό. Πρέπει λοιπόν να πληροφορηθούν με σαφήνεια οι πιστωτές της χώρας και η ντόπια ελίτ ότι οι μνημονιακές υπογραφές δε δεσμεύουν σε τίποτα τον ελληνικό λαό και το ελληνικό κράτος. Ίσως έτσι έστω και τώρα μπει ένα τέρμα στην επονείδιστη παράδοση του λαού που συντελεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, από κοινού με τις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ- ΝΔ και επί της ουσίας και του ΛΑΟΣ. Αλλιώς δε μένει άλλη προοπτική από μια δημοκρατικά νομιμοποιημένη, επαναστατική τομή ασυνέχειας του κράτους σε ό,τι αφορά τη μνημονιακή και νεοφιλελεύθερη, πραξικοπηματική πολιτική, έστω και μετά την πιθανή ολοκλήρωση της συμφωνίας.

άρχισαν τα όργανα

όταν αυτοί χαζογελάνε,κάτι πολύ κακό μας περιμένει..
και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την εσωτερική χρεοκοπία
το πακέτο δεν έγινε για να σωθεί η Ελλάδα

ο ειδικός λογαριασμός που θα μπαίνουν τα έσοδα,η μετατόπιση των χρεών στο μέλλον
αλλά και η περικοπή των μισθών και του κοινωνικού κράτους (ότι έχει απομείνει..)
η επιτροπεία,η φτώχεια,η καταστολή θα είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας (που δεν πέρασαν λίγες ώρες απ' την ανακοινωσή της και αμφισβητείτε από πολλές πλευρές )


θυσίασαν τους Έλληνες  για να σώσουν το ευρό και τις τράπεζες


 
Σε πλήρη αναθεώρηση των στόχων του προϋπολογισμού του 2012 προχώρησε το υπουργείο Οικονομικών, κατόπιν των μέτρων που επέβαλε η τρόικα, αλλά και της καταμέτρησης της τελικής επίπτωσης του PSI στο κονδύλι των τόκων.

Τα μέτρα που επέβαλε η τρόικα και οι επιπτώσεις του PSI οδήγησαν το υπουργείο Οικονομικών στην αναθεώρηση του φετινού προϋπολογισμού.

Αναπροσαρμόζεται ο στόχος των εσόδων, λόγω της βαθύτερης ύφεσης, μειώνονται δραστικά οι δαπάνες των υπουργείων και του ΠΔΕ, ενώ παράλληλα το όφελος του PSI στους τόκους είναι μικρότερο από την αρχική εκτίμηση.
Οι αναθεωρημένοι πίνακες του προϋπολογισμού του 2012 περιλαμβάνονται στον εφαρμοστικό νόμο που κατατέθηκε χθες το βράδυ στη Βουλή, από τους οποίους προκύπτουν τα ακόλουθα:
- Ο στόχος για το έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης του 2012, από 11,43 δισ. ευρώ ή 5,4% του ΑΕΠ, αναπροσαρμόζεται σε 13,73 δισ. ευρώ ή 6,7% του ΑΕΠ.
- Αντί για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2,42 δισ. ευρώ ή 1,1% του ΑΕΠ που προέβλεπε ο προϋπολογισμός, ο στόχος είναι πλέον πρωτογενές έλλειμμα (έλλειμμα μείον τόκους) ύψους 488 εκατ. ευρώ ή 0,2% του ΑΕΠ.
Οι αναπροσαρμογές αυτές προκύπτουν από την αναθεώρηση στόχων:
- Για τα έσοδα, το ύψος των οποίων εκτιμάται ότι λόγω της ύφεσης θα διαμορφωθούν σε 56.159 εκατ. ευρώ, από 59.184 δισ. ευρώ που ήταν η αρχική πρόβλεψη, δηλαδή μειωμένα κατά 3.025 εκατ. ευρώ. Τα καθαρά έσοδα θα μειωθούν από 54.434 εκατ. ευρώ, σε 51.409 εκατ. ευρώ.
- Οι δαπάνες του προϋπολογισμού, από 72.558 εκατ. ευρώ, συμπιέζονται ακόμα περισσότερο και ο στόχος είναι πλέον να μην ξεπεράσουν το ποσό των 70.298 εκατ. ευρώ, μειωμένες κατά 2.260 εκατ. ευρώ.
- Το κονδύλι των τόκων, μετά το οριστικό σχέδιο για το PSI, υπολογίζεται σε 13.050 εκατ. ευρώ, από 12.750 εκατ. ευρώ, που προέβλεπε η εκτίμηση του ΥΠΟΙΚ τον περασμένο Νοέμβριο, αύξηση 300 εκατ. ευρώ.
- Το ΠΔΕ περικόπτεται για άλλη μια φορά κατά 400 εκατ. ευρώ και το ύψος του διαμορφώνεται, για το 2012, σε 7.300 εκατ. ευρώ, έναντι 7.700 εκατ. ευρώ που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο του προϋπολογισμού.
Περικοπές δαπανών
Δραστικές περικοπές δαπανών, κυρίως λειτουργικών, όλων σχεδόν των υπουργείων, περιλαμβάνει ο εφαρμοστικός νόμος που κατατέθηκε χθες το βράδυ στη Βουλή, στο πλαίσιο των συστάσεων της τρόικας για την περιστολή των δημοσίων δαπανών.
Οι παρεμβάσεις στις δαπάνες είναι οι ακόλουθες:
1. Στις κατηγορίες των δημοσίων υπαλλήλων όπου δεν έχει εφαρμοστεί πλήρως το νέο μισθολόγιο, όπως διαμορφώθηκε από την 1-11-2011, ορίζεται ότι οι τυχόν διαφορές αποδοχών, λόγω μείωσης αυτών, που αναλογούν στο χρονικό διάστημα από 1.11.2011 μέχρι και τον πρώτο μήνα εφαρμογής του, η οποία σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβεί τη μισθοδοσία μηνός Απριλίου 2012, παρακρατούνται ισόποσα από τη μισθοδοσία των επόμενων μηνών και μέχρι το μήνα Ιούνιο 2012.
2. Τίθεται πλαφόν το ποσό των 500 ευρώ για το εκλογικό επίδομα των υπαλλήλων των υπουργείων Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και Περιφερειών, ενώ η συνολική ειδική εκλογική αποζημίωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 25 εκατ. ευρώ, συνολικά.
3. Μειώνεται κατά 5% η αντιμισθία των δημάρχων και στον αντιπεριφερειάρχη καταβάλλεται αντιμισθία ίση με το 75% της αντιμισθίας του περιφερειάρχη και στον πρόεδρο του περιφερειακού συμβουλίου καταβάλλεται αντιμισθία ίση με το 50% της αντιμισθίας του περιφερειάρχη. Οι αντιπεριφερειάρχες, αντιδήμαρχοι και πρόεδροι περιφερειακών και δημοτικών συμβουλίων, οι οποίοι λαμβάνουν αντιμισθία, δεν λαμβάνουν αποζημίωση για τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις των περιφερειακών ή δημοτικών συμβουλίων και των οικονομικών επιτροπών, καθώς και της επιτροπής ποιότητας ζωής των δήμων.
4. Οι πιστώσεις των προϋπολογισμών όλων των υπουργείων, πλην του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, των Περιφερειακών Υπηρεσιών των υπουργείων και των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων για μετακινήσεις, λειτουργικές δαπάνες, προμήθειες αγαθών κ.λπ. μειώνονται κατά 15%.
5. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εθνικής Αμυνας μειώνονται κατά 100 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για υποχρεώσεις από προγράμματα εξοπλισμού των ενόπλων δυνάμεων μειώνονται κατά 300 εκατ. ευρώ.
6. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για αποζημίωση εφημεριών γιατρών ΕΣΥ μειώνονται κατά 50 εκατ. ευρώ.
7. Μειώνονται κατά 43 εκατ. ευρώ τα κονδύλια για τα επιδόματα πολυτέκνων κ.λπ.
8. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού για μεταβιβαστικές πληρωμές μειώνονται κατά 25 εκατ. ευρώ.
9. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για μεταβιβαστικές πληρωμές μειώνονται κατά 26 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για δαπάνες προγραμμάτων χρηματοδοτούμενων από το ΕΓΤΑΑ μειώνονται κατά 60 εκατ. ευρώ.
10. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων μειώνονται:
- για μεταβιβαστικές πληρωμές της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας κατά 10 εκατ. ευρώ,
- για αμοιβές αναπληρωτών εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας κατά 24 εκατ. ευρώ,
- για επιμίσθια αποσπασμένου σε σχολεία του εξωτερικού προσωπικού του υπουργείου κατά 10 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση στα ΑΕΙ για δαπάνες μισθοδοσίας έκτακτου διδακτικού προσωπικού κατά 11 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του τεχνολογικού τομέα κατά 14 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση σε εκπαιδευτικά ιδρύματα για δαπάνες φοιτητικής μέριμνας κατά 6 εκατ. ευρώ,
11. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εσωτερικών για δαπάνες εκλογών αυξάνονται κατά 50 εκατ. ευρώ.
12. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Οικονομικών για συντάξεις δημοσίων λειτουργών μειώνονται κατά 66 εκατ. ευρώ.
13. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για επιχορήγηση στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ για τον κλάδο σύνταξης του ΤΑΠ - ΟΤΕ [OTEr.AT]  μειώνονται κατά 15,4 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για αντιπαροχή έναντι της ενσωματωμένης στη ΔΕΗ [DEHr.AT]  Α.Ε. περιουσίας των τομέων ασφάλισης προσωπικού ΔΕΗ μειώνονται κατά 21,3 εκατ. ευρώ.
14. Οι πιστώσεις του ΠΔΕ για την υλοποίηση προγραμμάτων χρηματοδοτουμένων αποκλειστικά από εθνικούς πόρους μειώνονται.
Η απόδοση του τέλους ακινήτων
Σε άλλη διάταξη του νόμου υπάρχει πρόβλεψη για την επιτάχυνση της είσπραξης από το Δημόσιο του τέλους ηλεκτροδοτούμενων χώρων που σήμερα εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Συγκεκριμένα, η σχετική διάταξη του νομοσχεδίου τονίζει ότι αφ' ής στιγμής εισπράττεται από τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού το εν λόγω τέλος, θα πρέπει να αποδίδεται μέχρι τις πέντε του επομένου μήνα από το μήνα στον οποίο εισπράχθηκαν οι σχετικοί λογαριασμοί.
Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων
Σε ό,τι αφορά το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ), προβλέπεται ότι, σε περίπτωση που τα διαθέσιμα του Ενεργητικού του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ μειωθούν κάτω από όριο του 1% των καταθέσεων, που αποτελούν τη βάση υπολογισμού της εισφοράς, οι ετήσιες εισφορές των πιστωτικών ιδρυμάτων θα αναπροσαρμόζονται έτσι ώστε η αναλογία να ανέρχεται κατ' ελάχιστο σε ποσοστό 0,35%, μέχρις ότου αποκατασταθεί το όριο του 1%.
Η καταβολή κατά πιστωτικό ίδρυμα των εισφορών του έτους 2013 και εφεξής πραγματοποιείται με πίστωση των ειδικών λογαριασμών του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ, που τηρούνται στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Τα διαθέσιμα κεφάλαια του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων, που τηρούνται σε λογαριασμούς τρίμηνων προθεσμιακών καταθέσεων του ΤΕΚΕ στα συμμετέχοντα σε αυτό πιστωτικά ιδρύματα, τα οποία έχουν σχηματισθεί από καταβληθείσες κάθε είδους εισφορές και πόρους από την αξιοποίηση της περιουσίας του, θα μεταφέρονται σταδιακά, με απόφαση του δ.σ. του ΤΕΚΕ και αφού λαμβάνονται υπόψη οι εξελίξεις στον ελληνικό τραπεζικό τομέα, στους ειδικούς λογαριασμούς του ΤΕΚΕ στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Το ΤΕΚΕ θα διοικείται από επταμελές διοικητικό συμβούλιο και πρόεδρος του δ.σ. διορίζεται ένας εκ των υποδιοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος. Από τα υπόλοιπα έξι μέλη, ένα προέρχεται από το υπουργείο Οικονομικών, τρία από την Τράπεζα της Ελλάδος και δύο από την Ελληνική Ενωση Τραπεζών.
Προσφυγές
Σε άλλη διάταξη του νομοσχεδίου προβλέπεται ότι ο υπόχρεος, σε βάρος του οποίου εκδόθηκε το φύλλο ελέγχου, μπορεί, αν αμφισβητεί την ορθότητά του, να προτείνει τη διοικητική επίλυση της διαφοράς μεταξύ αυτού και του αρμόδιου προϊσταμένου της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας.
πηγή:ναυτεμπορική

Το νέο "πακέτο" δεν θα σώσει την Ελλάδα, αλλά άλλες χώρες

Του Nicholas Hastings ΛΟΝΔΙΝΟ (Dow Jones) – Η Μαδρίτη, η Ρώμη και η Λισαβόνα δεν θα πρέπει απλά να συγχαρούν την Αθήνα για το νέο πακέτο της. Θα πρέπει να της χρωστούν αιώνια ευγνωμοσύνη. Το νέο πρόγραμμα δεν πρόκειται να σώσει την Ελλάδα. Θα σώσει την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία. Αρκεί να εξετάσει κανείς τους όρους αυτού του δεύτερου προγράμματος στήριξης. Η Ελλάδα δεν καλείται απλώς να βυθίσει την ήδη συρρικνούμενη οικονομία της σε μία υφεσιακή δίνη αορίστου χρόνου, αλλά αναγκάζεται να παραχωρήσει μεγαλύτερο μέρος της εθνικής της κυριαρχίας έχοντας μόνιμους επόπτες της τρόικα να παρακολουθούν το δημόσιο ταμείο. Μόλις λίγες ώρες μετά τη συμφωνία που συνήφθη έπειτα από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, η επιτυχία του νέου προγράμματος στήριξης, που σχεδιάστηκε για να αποτρέψει τη χρεοκοπία της Ελλάδας στις 20 Μαρτίου, τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Παρά τα σχέδια να υποστεί ο ιδιωτικός τομέας ακόμη μεγαλύτερες απώλειες επί της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διακρατά, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι όλοι οι πιστωτές θα προχωρήσουν εθελοντικά σε haircut. Το γεγονός δε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διαπραγματεύτηκε και εξασφάλισε τη δική της προνομιακή συμφωνία, μπορεί να βλάψει περαιτέρω τις σχέσεις με τους ιδιώτες πιστωτές. Επίσης, η ανάγκη για τη γερμανική, την ολλανδική και τη φιλανδική κυβέρνηση να κατοχυρώσουν το «πράσινο φως» από τα κοινοβούλιά τους για να συμμετάσχουν στη συμφωνία εγείρει ακόμη μεγαλύτερη αβεβαιότητα, δεδομένης της διάχυτης δυσαρέσκειας στις χώρες αυτές για τα χρήματα που δίνονται στην περιφέρεια της Ευρωζώνης. Στο μεταξύ, μια έκθεση η οποία αναφέρει ότι τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας έχουν εκτροχιαστεί πλήρως και πως ακόμη και ένα τρίτο πακέτο διάσωσης δεν θα ήταν αρκετό για να οδηγήσει τη χώρα πίσω στην ανοιχτή αγορά στο ορατό μέλλον, καλλιεργεί την εντύπωση πως ακόμη και εάν το νέο πακέτο επιτρέψει στην Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της 20ης Μαρτίου, ο κίνδυνος μιας χρεοκοπίας σε μεταγενέστερο στάδιο παραμένει ζωντανός. Ίσως όμως να είναι η αντίδραση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενός από τους βασικούς πιστωτές της Ελλάδας, η πιο αποκαλύπτική όλων. Το ύψος της συμμετοχής του ΔΝΤ στη διάσωση παραμένει αδιευκρίνιστο καθώς ο διεθνής Οργανισμός επιδιώκει μεγαλύτερη αποσαφήνιση του πώς η Ελλάδα σκοπεύει να επιβάλει τα νέα μέτρα λιτότητας. Όπως είπε και ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, Jan Kees de Jager, δεν είναι "απόλυτα σίγουρος" ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Για την ώρα το σχέδιο διάσωσης θα αντέξει αλλά δεν αποκλείεται να διαρκέσει μόνο έως τις εκλογές της Ελλάδας τον Απρίλιο. Οι Έλληνες πολίτες θα πουν επιτέλους την άποψή τους: είτε θα αποδεχθούν τη διάσωση και την ύφεση που επιβάλλεται από τις Βρυξέλλες ή θα αποχωρήσουν από το ευρώ και θα πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο της μοίρας τους. Λαμβάνοντας υπόψιν τις πρόσφατες κοινωνικές αναταραχές στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς την έκβαση των εκλογών. Ναι, περίπου το 70% των Ελλήνων δηλώνει ότι υποστηρίζει ακόμη το ευρώ, είναι όμως δύσκολο να δούμε το ίδιο ποσοστό να στηρίζει τα κοινοβουλευτικά κόμματα που συνυπέγραψαν τους όρους του μνημονίου. Ή, τουλάχιστον αυτούς που υπέγραψαν τους όρους της διάσωσης και το εννούσαν. Υπάρχει λοιπόν ισχυρό ενδεχόμενο οι Έλληνες να εξεγερθούν, επιλέγοντας μια κυβέρνηση που μπορεί και να αποχωρήσει από το «τραπέζι» των Βρυξελλών. Όπως αναφέρει η Capital Economics: "Με την ύφεση να ματαιώνει τις προσπάθειες μείωσης του χρέους και με τη λαϊκή κατακραυγή να διογκώνεται, εξακολουθούμε να αναμένουμε πως η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη πριν από τα τέλη του τρέχοντος έτους». Αυτή η απειλή της εξόδου της Ελλάδας μπορεί να προκαλεί ακόμη ρίγη στις πρωτεύουσες των άλλων οφειλετών της περιφέρειας. Το νέο πακέτο όμως θα αναβάλει κάθε τι δυσάρεστο για εβδομάδες, αν όχι για μήνες, δίνοντας στην Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία περισσότερο χρόνο για να ενισχύσουν την άμυνα τους και να καταστούν λιγότερο ευάλωτες στις συνέπειες μιας ελληνικής «αποστασίας». © Dow Jones Newswires

φτώχεια

Αυτοί που ευθύνονται για το χρέος και τα ελλείμματα, εξαναγκάζουν εμάς και τα παιδιά μας στην φτώχεια και στην ανέχεια, πιστεύοντας λανθασμένα ότι περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις και ότι απόμεινε απ' το κοινωνικό κράτος,θα  την βγάλουν καθαρή και ότι εμείς θα πληρώσουμε την κρίση τους

Η αποτυχία των μέτρων που επιβάλλει η τρόικα και οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι παροιμιώδης  

Με απλά μαθηματικά,τα 260δις χρέος του 2008 άντε 298 το 2010 αντί να ..σβήσει με τα δάνεια του μνημονίου 1και 2 σύνολο 240δις συν 100 παραγραφής αυξήθηκε στα 345δις!


 Ότι και να μας λένε το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο ειδικά  σε συνθήκες ύφεσης που έχει περιέλθει όλη η ευρωζώνη (εμείς και η Ιρλανδία που εφαρμόζονται οι συνταγές της τρόικα έχουμε διψήφιους αριθμούς..)

Για να λυθεί η εξίσωση που έχει γίνει γόρδιος δεσμός μια λύση υπάρχει
Παύση πληρωμών στους τοκογλύφους,λογιστικός έλεγχος και απαξίωση του χρέους

Προϋπόθεση για να βγούμε απ' αυτή την μαύρη τρύπα, που εσκεμμένα μας έριξαν, είναι η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και των λογικών του νεοφιλελευθερισμού που εκφράζουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.Η Ισλανδία είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα.

σκοτάδι

 Γιατί δεν υπάρχει φως στο τούνελ για την Ελλάδα
Στοιχεία του ΔΝΤ, χρησιμοποιεί ο νομπελίστας οικονομολόγος Π. Κρούγκμαν για να αποδείξει το μεγάλο λάθος που γίνεται στην Ελλάδα. Διαβάστε σε ποιο συμπέρασμα καταλήγει

Το αδιέξοδο του προγράμματος λιτότητας που εφαρμόζει η τρόικα στην Ελλάδα, αποδεικνύει χρησιμοποιώντας την έκθεση του... ΔΝΤ, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.

Σε άρθρο του με τίτλο η ελληνική μέγγενη, ο Πολ Κρούγκμαν αναρωτιέται "πόσα ζητάει η τρόικα από την Ελλάδα; Πόσο μεγάλη είναι η πίεση".
Σημειώνει ότι το σχέδιο της τρόικας, ζητά από την Ελλάδα να δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα από το 2012, κάτι που όπως φαίνεται και στον παρακάτω πίνακα, είναι αδύνατο.

 "Αυτή είναι μια τεράστια αλλαγή και υποτίθεται ότι θα γίνει εν μέσω βαθιάς ύφεσης" τονίζει ο Κρούγκμαν, ο οποίος με τον πίνακα που ακολουθεί δείχνει τι σημαίνει αυτό ως προς τις δαπάνες της κυβέρνησης.

 "Μπορώ να πω ότι αυτό είναι αδιανόητο" υποστηρίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος.
Σύμφωνα με τον Κρούγκμαν, όταν ξεκίνησε η κρίση, η Ελλάδα είχε ήδη τεράστια ελλείμματα, κάτι που σημαίνει ότι ακόμα και αν είχε απαλλαγεί από το χρέος, πάλι θα έπρεπε να προχωρήσει σε περικοπές. Αυτό όμως δεν ισχύει τώρα.
Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι η Ελλάδα αναγκάζεται να σκοτώσει την οικονομία της, μέσω της λιτότητας για να πληρώνει τους δανειστές της, χωρίς να υπάρχει φως στο τούνελ.
"Αυτό δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα" καταλήγει ο Πολ Κρούγκμαν.
πηγή:news247.gr