προχωράμε

και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε..
αυτά τα λόγια του ποιητή γυρνάνε ξανά και ξανά στο μυαλό μου,κάθε φορά που λαμβάνω ένα μήνυμα ένα κάλεσμα,μία άποψη συνανθρώπου,συμπολίτη που στις περισσότερες φορές δεν είχα την τύχη να γνωρίζω.

κάθε φορά που συναντιόμαστε είτε στην συνέλευση της γειτονιάς είτε στην παρέα και ψάχνουμε απλούς τρόπους.... επιβίωσης.

κάθε φορά που ακούμε το πρόβλημα του διπλανού και συνειδητοποιούμε ότι είναι κοινό μας πρόβλημα που συλλογικά πρέπει να το παλέψουμε..

α χωρίς να το καταλάβω πέρασα στον δεύτερο στίχο..

προχωράμε..

ομάδα της συνέλευσης ετοιμάζει το πανό για την πορεία του πολυτεχνείου ..