αλληλεγγύη

Είναι η δεύτερη φορά που η ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Ν.Κόσμου οργανώνει ανταλλακτικό παζάρι σε συνδυασμό με την συλλογική κουζίνα και η συμμετοχή της γειτονιάς ήταν (το λιγότερο) ενθαρρυντική.

Αυτή τη φορά η μάζωξη έγινε στην πλατεία Φραντζή και γέμισαν οι πάγκοι με τα ταπεράκια τα ταψιά και τις κατσαρόλες με φαγητά απ' το σπίτι,όπως και πολλά ρούχα και άλλα είδη για ανταλλαγή.
Απ' ότι φάνηκε τα νέα παιδιά το θέμα του ανταλλακτικού εμπορίου το κατέχουν καλύτερα.

Γνωρίζονται οι γείτονες,δημιουργούνται δεσμοί αλληλεγγύης και συμπαράστασης, χωρίς καπελώματα και οικονομικά οφέλη(ναι έχουμε κάποιους που με τέτοια συνθήματα προσπαθούν να βγάλουν λεφτά, μια τέτοια περίπτωση έχουμε και στην γειτονιά μας και μάλιστα έλαβε μεγάλη δημοσιότητα απ' τα μμε, χωρίς κάποιος να κάνει τον κόπο να ελέγξει κατά πόσον αυτά που ισχυρίζεται μια ιστοσελίδα π.χ. παζάρι κάθε Κυριακή(;)ισχύουν, η αν έχουν κάποια συλλογική βάση..)

 Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε η συνεννόηση,ο συλλογικός αγώνας, η κοινή στάση και δράση στο επίπεδο της γειτονιάς μας δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε..

συμπαράσταση στον ελληνικό λαό

«Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του». Το κείμενο συμπαράστασης Γάλλων διανοουμένων

Η  γαλλική  “Liberation”  της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου  δημοσίευσε ένα σημαντικό  κείμενο αντιμνημονιακής συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό και ενάντια στις ισοπεδωτικές  πολιτικές που με αφετηρία την Ελλάδα προβλέπεται να επεκταθούν σε όλη την Ευρώπη. Συνυπογράφεται από κορυφαίους γάλλους στοχαστές- μεταξύ των οποίων ο Μπαντιού, ο Μπαλιμπάρ, ο Νανσύ,  ο Ρανσιέρ,  η Μπάρμπαρα Κασσέν,  ο Μισέλ Σουριά, ο Ντιντί -Υμπερμάν,ο Ρογκοζίνσκι,  κ.ά.  Κινητοποιήθηκαν με πρωτοβουλία του Ελληνικού περιοδικού αληthεια που τους πρότεινε και το κείμενο για συνυπογραφή.  Το κείμενο θα δημοσιευτεί και στην “Guardian”  και στο ιταλικό “Μανιφέστο” .

Το κείμενο που υπέγραψαν οι Γάλλοι διανοούμενοι αναφέρει τα εξής:
“Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουν αρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο  και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.
 Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι  άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο  είναι να κερδηθεί  χρόνος προκειμένου να σωθούν  οι πιστωτές ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη  χρεοκοπία.  Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η   Ελλάδα σε  εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν  να έχουν μια εργασία  καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.  
Προκειμένου όμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο της χρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν να εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκή κυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένο κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμή που οι βουλευτές επικύρωσαν την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που είχαν λάβει σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), μια εξουσία στερούμενη δημοκρατικής νομιμότητας υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια.       

 Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να δημιουργήσει έναν δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό στον οποίον θα κατατίθεται απευθείας η βοήθεια προς την Ελλάδα προκειμένου να χρησιμοποιείται αποκλειστικά προς όφελος του χρέους. Τα έσοδα της χώρας οφείλουν να αφιερώνονται κατά «απόλυτη προτεραιότητα» στην εξόφληση των πιστωτών και, εφόσον παραστεί ανάγκη, να κατατίθενται απευθείας σε αυτόν τον λογαριασμό την διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σύμβαση υπαγορεύει ρητά  ότι κάθε νέα υποχρέωση που θα προκύπτει στο πλαίσιό της θα διέπεται  από το αγγλικό δίκαιο, το οποίο απαιτεί υλικές εγγυήσεις, ενώ οι διενέξεις θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, με την   Ελλάδα να έχει αποποιηθεί εκ των προτέρων κάθε δικαίωμα προσφυγής ενάντια σε όποια κατάσχεση αποφασίσουν οι πιστωτές της.
Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, οι  ιδιωτικοποιήσεις έχουν ανατεθεί  σε ένα Ταμείο υπό τη διαχείριση της Τρόικας  στο οποίο θα κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων αγαθών. Εν συντομία, έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη λεηλασία, χαρακτηριστικό γνώρισμα του χρηματοπιστωτικού  καπιταλισμού που προσφέρει εν προκειμένω στον εαυτό του μια  θεσμική καθοσίωση. Στο βαθμό που πωλητές και αγοραστές θα κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το  εν λόγω εγχείρημα ιδιωτικοποιήσεων  αποτελεί πραγματικό συμπόσιο για τους αγοραστές.
 Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα είχαν ως μοναδικό  αποτέλεσμα την εμβάθυνση του ελληνικού εθνικού χρέους το οποίο, με τη βοήθεια των σωτήρων που δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, έχει κυριολεκτικά εκτοξευθεί στα ύψη προσεγγίζοντας το 170%  ενός  ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε ελεύθερη πτώση, ενώ το 2009 δεν αντιπροσώπευε παρά το 120%. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι αυτός ο εσμός  σχεδίων σωτηρίας -τα οποία παρουσιάζονται κάθε φορά ως «τελικά»- δεν στόχευε παρά στο να εξασθενίσει ολοένα και περισσότερο τη θέση της Ελλάδας ούτως ώστε, στερούμενη κάθε δυνατότητας να προτείνει από μόνη της τους όρους μιας ανασυγκρότησης , να εξαναγκαστεί να εκχωρήσει τα πάντα στους πιστωτές της υπό τον εκβιασμό «καταστροφή ή λιτότητα». Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου  για την άλωση  μιας κοινωνίας στο σύνολό της.
 Σκόπιμα χρησιμοποιούμε εδώ όρους που ανήκουν στη στρατιωτική ορολογία: πρόκειται σαφώς για έναν πόλεμο που διεξάγεται με τα μέσα της οικονομίας, της πολιτικής και του δικαίου, έναν πόλεμο ταξικό εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας. Και τα λάφυρα που η χρηματοπιστωτική  τάξη υπολογίζει να αποσπάσει από «τον εχθρό» είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και τα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά αυτό που διακυβεύεται σε τελική ανάλυση είναι η δυνατότητα για  μια ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή εκείνων που δεν παράγουν ή δεν καταναλώνουν αρκετά σε σύγκριση με τις στρατηγικές μεγιστοποίησης του κέρδους, δεν πρέπει να διατηρηθεί.
 Έτσι, η αδυναμία μιας χώρας πιασμένης στη μέγγενη της χωρίς  όρια κερδοσκοπίας και των καταστροφικών σχεδίων σωτηρίας, γίνεται η μυστική πόρτα από την οποία εισβάλλει βίαια ένα μοντέλο κοινωνίας σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του νέο-φιλελεύθερου φονταμενταλισμού. Μοντέλο που προορίζεται για ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα, και γι αυτό η υπεράσπιση του ελληνικού λαού δεν είναι συρρικνώσιμη  σε μια χειρονομία  αλληλεγγύης ή  αφηρημένης ανθρωπιάς: διακυβεύεται το μέλλον της δημοκρατίας και η τύχη των ευρωπαϊκών λαών. Παντού η «επιτακτική αναγκαιότητα» μιας «οδυνηρής αλλά σωτήριας» λιτότητας θα μας παρουσιαστεί ως το μέσον για να αποφύγουμε τη μοίρα της Ελλάδας, ενώ οδηγεί κατευθείαν σε αυτήν.
Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους γάλλους και ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μονοπώλιο του λόγου στους ειδήμονες και στους πολιτικάντηδες. Το γεγονός ότι το αίτημα κυρίως των γερμανών και των γάλλων ιθυνόντων είναι η απαγόρευση πλέον των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να  μάς αφήνει άραγε αδιάφορους; Ο στιγματισμός και η συστηματική δυσφήμηση ενός λαού δεν θα άξιζε άραγε μια απάντηση; Είναι δυνατόν να μην υψώσουμε την φωνή μας ενάντια στη θεσμική δολοφονία του ελληνικού λαού; Και μπορούμε άραγε να σιωπούμε μπροστά στην καταναγκαστική εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θέτει εκτός νόμου ακόμη και την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης;
 Βρισκόμαστε σε ένα σημείο μη επιστροφής. Είναι επείγον να δώσουμε  τη μάχη των αριθμών και τον πόλεμο των λέξεων για να αναχαιτίσουμε  την ακραίο-φιλελεύθερη ρητορική του φόβου και της παραπληροφόρησης. Είναι επείγον να αποδομήσουμε τα μαθήματα ηθικής που συσκοτίζουν  την πραγματική διαδικασία που εκτυλίσσεται μέσα στην κοινωνία. Είναι κάτι περισσότερο από επείγον να απομυθοποιήσουμε τη ρατσιστική εμμονή περί  ελληνικής «ιδιαιτερότητας»  που φιλοδοξεί να αναγάγει  τον υποτιθέμενο εθνικό χαρακτήρα ενός λαού (τεμπελιά ή κατά βούληση πονηριά) σε  πρωταρχική  αιτία μιας κρίσης η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια. Αυτό που μετρά σήμερα δεν είναι οι ιδιαιτερότητες, πραγματικές ή φαντασιακές, αλλά τα κοινά: η τύχη ενός λαού που θα επηρεάσει και τους άλλους.
 Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε από το δίλημμα «ή  καταστροφή της κοινωνίας ή  πτώχευση» (πράγμα που σημαίνει, το βλέπουμε σήμερα: «και καταστροφή και πτώχευση). Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν  σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη. Αλλά κατ’ αρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των «σχεδίων βοήθειας» τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Τη στιγμή που ένα κίνημα υποστήριξης υφαίνεται σε όλο τον κόσμο, όπου τα δίκτυα Ιντερνέτ βουίζουν από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι γάλλοι διανοούμενοι θα ήταν άραγε οι τελευταίοι που θα ύψωναν τη φωνή τους υπέρ της Ελλάδας; Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιάσουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις. Γιατί κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι  μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς  τον ελληνικό λαό  που αντιστέκεται.
Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι;
Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;”
 Βίκη ΣΚΟΥΜΠΗ, Αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα.
Michel SURYA, Διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι.
Δημήτρις Βεργέτης, Διευθυντής του περιοδικού αλήthεια.
Και
Daniel ALVARO
Alain BADIOU
Jean-Christophe BAILLY
Etienne BALIBAR
Fernanda BERNARDO
Barbara CASSIN
Bruno CLEMENT
Danièle COHEN-LEVINAS
Yannick COURTEL
Claire DENIS
Georges DIDI-HUBERMANN
Roberto ESPOSITO
Francesca ISIDORI
Pierre-Philippe JANDIN
Jèrôme LEBRE
Jean-Clet MARTIN
Jean-Luc NANCY
Jacques RANCIERE
Judith REVEL
Elisabeth RIGAL
Jacob ROGOZINSKI
Avital RONELL
Ugo SANTIAGO
Beppe SEBASTE
Michele SINAPI
Enzo TRAVERSO
πηγή:tvxs.gr

οι "σωτήρες"

σώστε την Ελλάδα απ' τους σωτήρες γράφει η Γαλλική εφημερίδα Liberation...

 

Πανηγυρίζουν  ξανά οι .."σωτήρες" ότι έσωσαν την Ελλάδα απ' την χρεοκοπία 

για 10η φορά νομίζω...Το τι ακριβώς κατάφεραν οι γραμματοκομιστές το αναλύει μια χαρά ο κ.Θέμης Τζήμας στο  tvxs........

[..Για να γίνει απολύτως καθαρό: τα πρωτογενή πλεονάσματα που με έναν αντί- επιστημονικό και ανιστόρητο τρόπο αναγορεύτηκαν σε μείζονα εθνικό στόχο, επί της ουσίας παύουν να υφίστανται αφού άμα τη δημιουργία τους παίρνουν την άγουσα προς τους πιστωτές μας, ολοκληρωτικά ή εν μέρει. Κανονικό σισύφειο μαρτύριο και αποικιακού τύπου σύμβαση που θα ζήλευε η Μ. Βρετανία του 19ου αιώνα. Μάλιστα η νυν κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι η διαταξη για τον αποικιακό εθνικό λογαριασμό θα περάσει στο Σύνταγμα. Δηλαδή η νυν κυβέρνηση αποπειράται να δεσμεύσει την απόφαση όχι της επόμενης αλλά και της μεθεπόμενης Βουλής εκ των προτέρων, προς όφελος των πιστωτών της χώρας! Εάν αυτό δε λέγεται κατάλυση του πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας, τότε ως λαός έχουμε σοβαρό πρόβλημα κατανόησης των εννοιών...]

Η επονείδιστη παράδοση του λαού, του Θέμη Τζήμα

07:02, 22 Φεβ 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/85770

Στην πρόσφατη ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους δεν έχει υπάρξει αντίστοιχη περίπτωση τέτοιας επονείδιστης παράδοσης του ελληνικού λαού και του ελληνικού κράτους σε ξένα κράτη και σε ξένες μη κρατικές οντότητες, δηλαδή σε τμήματα του ιδιωτικού τομέα, όπως αυτή που συμφωνήθηκε στο τελευταίο Eurogroup, από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης.

Η συμφωνία αυτή βασίζεται σε μια καταρχήν προοδευτική πρόταση, που μετά βδελυγμίας απέρριπτε η σημερινή πολιτική ηγεσία- Παπαδήμος, Σαμαράς, Παπανδρέου και Βενιζέλος- την αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτό είναι σήμερα το δέλεαρ που περιφέρει αλαζονικά ως δήθεν δικό της επίτευγμα η ελληνική πολιτική ηγεσία, ενώ είναι γνωστό ότι κατά βάση έπαιξε το ρόλο του γραμματοκομιστή προτάσεων άλλων πλευρών- Γερμανίας και ιδιωτικού τομέα- και μάλιστα με περιορισμένη αποτελεσματικότητα.

Ωστόσο με τη συμφωνία αυτή, η αναδιάρθρωση του χρέους μετατράπηκε σε όπλο των πιστωτών της χώρας και κυρίως σε άλλοθι για την προώθηση του πλέον τιμωρητικού νεοφιλελευθερισμού, της ερημοποίησης της εθνικής οικονομίας και τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.

Κόντρα στα στημμένα ρεπορτάζ και αναταποκρίσεις των ελληνικών ΜΜΕ δεν κέρδισε η Ελλάδα χρόνο αλλά για άλλη μια φορά οι πιστωτές της εις βάρος της. Αυτό άλλωστε εν πολλοίς καταγράφουν και τα ξένα ΜΜΕ.

Η αναδιάρθρωση του χρέους κατ’ αρχήν δεν είναι αυτή που ανακοινώθηκε καθώς ένα μεγάλο ποσό, ειπώθηκε ότι θα είναι περί τα 50 δις ευρώ, θα κατευθυνθεί στην ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, χωρίς φυσικά το ελληνικό δημόσιο να αποκτά το όποιο δικαίωμα επί του ελέγχου των τραπεζών. Αυτό δεν είναι κάτι νέο, ότι δηλαδή τμήμα του ποσού του νέου δανείου θα κατευθυνθεί στις τράπεζες, ωστόσο έχει σημασία να τονίζεται για να καθίσταται σαφής ο συσχετισμός δύναμης και κατά συνέπεια υπέρ τίνος δουλεύει η νεοφιλελεύθερη ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία. Λεφτά υπάρχουν όχι μόνο για το τραπεζικό κεφάλαιο αλλά και για τους τραπεζίτες. Εξ ου και οι τραπεζίτες όχι μόνο παίρνουν τα λεφτά αλλά κρατάνε ανενόχλητοι την ιδιοκτησία και τη διαχείριση των «μαγαζιών» τους.

Δεύτερον θα πρέπει να τονίσουμε κάτι που πέρασε σχετικά στα ψηλά των ελληνικών ΜΜΕ: η ΕΚΤ δέχτηκε να συνεισφέρει στη μείωση του ελληνικού χρέους από τα κέρδη τα οποία είχε αντλήσει από τη συμμετοχή της στο ελληνικό χρέος. Αυτό για να γνωρίζουμε ότι οι “θυσίες” των εταίρων μας για χάρη μας, τους προσπορίζουν σημαντικά κέρδη.

Τρίτον, παραμένει ζητούμενο ο βαθμός συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην ανταλλαγή των ομολόγων προκειμένου να κρίνει κανείς την αποτελεσματικότητα της συμφωνίας.

Τέταρτον, σε σχέση με την εξέλιξη του δημοσίου χρέους, ο σχεδιασμός για επίτευξη 120,5% ΑΕΠ δημοσίου χρέους το 2020 είναι κάτι χειρότερο από αφελής ή λανθασμένος: είναι εκ των προτέρων και εγνωσμένα απίθανος και γι’ αυτό επικίνδυνος. Είναι δηλαδή επικίνδυνος διότι υποκρύπτει άλλο σχεδιασμό, που δεν είναι παρά η προσπάθεια να κερδηθεί επιπλέον χρόνος υπέρ των πιστωτών της Ελλάδας, να φορτωθεί κατόπιν όλο το κόστος της αποτυχίας επίτευξης του στόχου στην Ελλάδα και η χώρα να αφεθεί ενδεχομένως στην τύχη της. Η αδυναμία επίτευξης του στόχου προκύπτει από την ίδια την έκθεση της τρόικας. Οι όροι που θέτει προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος του 120,5% ΑΕΠ σε σχέση με την ανάπτυξη, τα πρωτογενή πλεονάσματα, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ δεν μπορούν και εν μέρει δεν πρέπει να επιτευχθούν. Δεύτερον αντιφάσκουν μεταξύ τους. Τρίτον ακόμα και αν όλοι αυτοί οι στόχοι επιτευχθούν, αν όλα επί 8 χρόνια εξελίσσονται βάσει του ιδεώδους για την τρόικα σεναρίου και πάλι οι αστάθμητοι παράγοντες είναι τόσοι και τέτοιοι που ακόμα και ένας τυχαίος συντονισμός τους μπορεί και θα εκτροχιάσει το πρόγραμμα. Πολύ περισσότερο δεδομένου ότι βρισκόμαστε ακόμα εν μέσω κρίσης.

Ακόμα όμως και αν επιτυγχάνετο ο στόχος του 120% ΑΕΠ αλήθεια τι θα σήμαινε ως προς τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους η επιστροφή στο επίπεδο του 2010 με την οικονομία να κινείται μεταξύ ύφεσης και ασθενικής μεγέθυνσης, με την κοινωνία καθημαγμένη και αποσταθεροποιημένη, με τη δημογραφική και κοινωνική κρίση οξυμμένη, με το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέον; Ότι απλά μετά από μια χαμένη δεκαετία θα γυρίσουμε στην «καλύτερη» περίπτωση εκεί από όπου ξεκινήσαμε με χειρότερους όμως πλέον όρους ως προς την πραγματική οικονομία και την ελληνική κοινωνία.

Ωστόσο υπάρχουν άλλα, βασικότερα και χειρότερα στοιχεία στη συμφωνία: Προβλέπεται η ίδρυση του αποικιακού εθνικού λογαριασμού εξυπηρέτησης του χρέους, στον οποίο όχι μόνο θα μπουν τα χρήματα της δανειακής σύμβασης ώστε να εκταμιεύονται σταδιακά και αναλόγως των νέων σοκ που θα υφίσταται η ελληνική κοινωνία αλλά κυρίως θα μπαίνει και τμήμα των εσόδων του ελληνικού δημοσίου, το οποίο ούτως ή άλλως θα πρέπει να καλύπτει μόνο του τις εσωτειρκές του ανάγκες. Δηλαδή, όχι μόνο δε θα υπάρξει βοήθεια για τις εσωτερικές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου, όχι μόνο θα αναγκάζεται το ελληνικό δημόσιο να προχωρά σε διαρκείς περικοπές αναγκαίων δαπανών παραγωγικού, διοικητικού και κοινωφελούς χαρακτήρα, προκειμένου να εκταμιεύεται κάθε τμήμα του νέου δανείου και εφόσον η τρόικα ικανοποιείται αλλά θα πρέπει τα όποια πρωτογενή πλεονάσματα ή κρίσιμο τμήμα τους να μην κατευθύνεται στο εσωτερικό αλλά στους πιστωτές της χώρας.

Για να γίνει απολύτως καθαρό: τα πρωτογενή πλεονάσματα που με έναν αντί- επιστημονικό και ανιστόρητο τρόπο αναγορεύτηκαν σε μείζονα εθνικό στόχο, επί της ουσίας παύουν να υφίστανται αφού άμα τη δημιουργία τους παίρνουν την άγουσα προς τους πιστωτές μας, ολοκληρωτικά ή εν μέρει. Κανονικό σισύφειο μαρτύριο και αποικιακού τύπου σύμβαση που θα ζήλευε η Μ. Βρετανία του 19ου αιώνα. Μάλιστα η νυν κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι η διαταξη για τον αποικιακό εθνικό λογαριασμό θα περάσει στο Σύνταγμα. Δηλαδή η νυν κυβέρνηση αποπειράται να δεσμεύσει την απόφαση όχι της επόμενης αλλά και της μεθεπόμενης Βουλής εκ των προτέρων, προς όφελος των πιστωτών της χώρας! Εάν αυτό δε λέγεται κατάλυση του πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας, τότε ως λαός έχουμε σοβαρό πρόβλημα κατανόησης των εννοιών.

Ακόμα και αν η Ελλάδα είχε προχωρήσει σε στάση πληρωμών, οπότε και πάλι θα έπρεπε να καλύψει τις εσωτερικές της ανάγκες μόνη της, τουλάχιστον θα μπορούσε να κρατήσει τα πρωτογενή της πλεονάσματα αποκλειστικά για να τα αναδιανείμει στο εσωτερικό σε παραγωγικές ή κοινωφελείς δαπάνες, με προστιθέμενη αξία για την εθνική οικονομία. Με τη νέα σύμβαση η Ελλάδα παραιτείται και των δικαιωμάτων που πηγάζουν από τη γενική αρχή του δικαίου, δηλαδή το δικαίωμα και την υποχρέωση ενός κράτους να διασφαλίζει την επιβίωση και την ευζωία του πληθυσμού του και να ικανοποιεί πρώτα το λαό και μετά τους πιστωτές. Μόνο στην περίοδο της κατοχής θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει αντίστοιχη αφαίμαξη εσωτερικών πόρων της εθνικής οικονομίας, εν μέσω τέτοιας κρίσης, υπέρ ξένης ή ξένων δυνάμεων.

Σε συνάφεια με την παραπάνω αποικιακή διάταξη πρέπει να αναφέρουμε ότι ακόμα και σε σχέση με τα επιτόκια που μεσοσταθμικά εμφανίζονται μειωμένα υπάρχει πρόβλεψη ότι εάν υπάρξει έστω μέτρια μεγέθυνση του ΑΕΠ της χώρας τα επιτόκια θα αναπροσαρμοστούν προς τα πάνω. Δηλαδή κάθε τυχόν θετική εξέλιξη για την εθνική οικονομία προνομιακά θα κατευθύνεται προς τους πιστωτές εν όλω ή εν μέρει.

Το να αναφερθεί κανείς φυσικά στα νέα διαρκή μέτρα περικοπών είναι άνευ ουσίας καθώς πια το γνωρίζει ο καθένας ότι βρίσκονται προ των πυλών. Ωστόσο έχει σημασία να προσέξουμε τη γλώσσα του υπουργού οικονομικών και φυσικά τις κυβερνητικές αποφάσεις: για τους καταθέτες που μετέφεραν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, για τους εφοπλιστές και για τους τραπεζίτες έχει εκκλήσεις και στάζει μέλι. Για μισθωτούς, συνταξιούχους, νεολαία και φυσικά διαφωνούντες με την πολιτική του, φτύνει απειλές και εκβιασμούς.

Πρέπει όμως ως προς τα νέα μέτρα να προσέξουμε τούτο: για κάθε 1 ευρώ εξοικονόμησης που επιτάσσουν προβλέπουν μέτρα αξίας 2,50 περίπου ευρώ. Η αξία των μέτρων είναι κατά 250% μεγαλύτερη του επιδιωκομένου δημοσιονομικού στόχου. Όχι διότι το ελληνικό κράτος δεν κάνει αρκετά όπως ψευδώς επικαλούνται διάφοροι αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: επειδή κάνει όλα όσα του ζητούν, διαλύοντας την εθνική οικονομία.

Επιπλέον, στην εν λόγω συμφωνία δεν υπάρχει ούτε μία πρόβλεψη για οποιουδήποτε είδους μεγέθυνση του ΑΕΠ, πολλώ δε μάλλον για ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση, εκτός από μία: τη μείωση του κόστους εργασίας. Είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι δεν υπάρχει σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας. Το σχέδιο της τρόικας και των ντόπιων συνεργατών της δεν προβλέπει πραγματική ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση διότι δεν την επιδιώκει. Αυτό που επιδιώκει είναι η ολοκλήρωση του πρώτου νεοφιλελεύθερου πραξικοπήματος σε ευρωπαϊκή χώρα, τον 21ο αιώνα. Με στόχους τη δημιουργία μιας οικονομίας που θα βασίζεται στο φτηνό ανειδίκευτο ή μετρίως ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, με ελεγχόμενη πολιτική ζωή και κράτος- υπηρέτη του παρασιτικού κεφαλαίου. Κατά συνέπεια η μη αναφορά στην ανάπτυξη και στην αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας έχει να κάνει με τη θέση της χώρας στο ευρωπαϊκό και διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, που δεν είναι άλλη από εκείνη μιας χώρας παροχής φθηνών υπηρεσιών και ενδεχομένως εξαγωγής ορισμένων προϊόντων. Δηλαδή μιας χώρας πλήρως εξαρτημένης, με ηγεμονικό το ρόλο του διεθνούς και ντόπιου παρασιτικού κεφαλαίου. Αλλά και επιπλέον μιας χώρας- σκιάχτρου που θα θυμίζει τις επιπτώσεις που μπορεί να υποστεί μια- για οποιονδήποτε λόγο- απείθαρχη προς τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία κοινωνία.

Είναι δε, απολύτως θλιβερή η προσπάθεια της κυβέρνησης και των μιντιακών παπαγάλων να εμφανίσουν ότι απέτρεψαν την επιτροπεία του ελληνικού κράτους. Με το αποικιακό ταμείο εξυπηρέτησης χρέους και την πανίσχυρη ομάδα κρούσης του κου Ράιχενμπαχ να βρίσκεται σε κάθε υπουργείο δε μιλούμε για επιτροπεία αλλά για σκιώδη κυβέρνηση υπέρτερης ισχύος σε σχέση με τη συνταγματική κυβέρνηση.

Η πανηγυρίζουσα για άλλη μια φορά κυβέρνηση και τα ευρισκόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία ΜΜΕ γνωρίζουν, ή τουλάχιστον κάποια επιφανή στελέχη τους τι πραγματικά συντελείται με αυτή τη συμφωνία: η χώρα, ο λαός οδηγούνται χειροπόδαρα δεμένοι, ταπεινωμένοι, φτωχοποιημένοι και ρητά ή άρρητα χρεωκοπημένοι στις ορέξεις των δανειστών, άλλων κρατών και ακόμα χειρότερα στις άναρχες, κανιβαλικές δυνάμεις της αγοράς και του παρασιτικού κεφαλαίου. Δεν πρόκειται περί λάθους: δουλεύουν συνειδητά υπέρ των συμφερόντων του παρασιτικού κεφαλαίου, των ελίτ άλλων κρατών και της ντόπιας φυσικά. Ξέρουν ότι θα εκτροχιαστεί και αυτή η συμφωνία. Αλλά ξέρουν επίσης ότι έως τότε αλλά και μετά από τον όποιον εκτροχιασμό ότι μπορούν να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της χώρας και του λαού. Και αυτό κάνουν.

Σήμερα και επειγόντως απαιτείται η ποιοτική αναβάθμιση του εν γένει αντί- μνημονιακού και αντί- νεοφιλελεύθερου χώρου στην κατεύθυνση της δόμησης ρεύματος ασυνέχειας του κράτους: συνέχεια του κράτους υπάρχει μόνο στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους δικαίου, της συνταγματικής νομιμότητας, της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, της τήρησης του κοινωνικού συμβολαίου που καθιστά πρωταρχικό στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών του λαού. Κάθε άλλη πολιτική, που συγκρούεται με τον πυρήνα των παραπάνω βασικών συνιστωσών της κρατικής ταυτότητας δεν μπορεί να εντάσσεται στη λογική της συνέχειας του κράτους, δεσμεύοντας τόσο αυτό, όσο κατά συνέπεια και το λαό. Πρέπει λοιπόν να πληροφορηθούν με σαφήνεια οι πιστωτές της χώρας και η ντόπια ελίτ ότι οι μνημονιακές υπογραφές δε δεσμεύουν σε τίποτα τον ελληνικό λαό και το ελληνικό κράτος. Ίσως έτσι έστω και τώρα μπει ένα τέρμα στην επονείδιστη παράδοση του λαού που συντελεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, από κοινού με τις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ- ΝΔ και επί της ουσίας και του ΛΑΟΣ. Αλλιώς δε μένει άλλη προοπτική από μια δημοκρατικά νομιμοποιημένη, επαναστατική τομή ασυνέχειας του κράτους σε ό,τι αφορά τη μνημονιακή και νεοφιλελεύθερη, πραξικοπηματική πολιτική, έστω και μετά την πιθανή ολοκλήρωση της συμφωνίας.

άρχισαν τα όργανα

όταν αυτοί χαζογελάνε,κάτι πολύ κακό μας περιμένει..
και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από την εσωτερική χρεοκοπία
το πακέτο δεν έγινε για να σωθεί η Ελλάδα

ο ειδικός λογαριασμός που θα μπαίνουν τα έσοδα,η μετατόπιση των χρεών στο μέλλον
αλλά και η περικοπή των μισθών και του κοινωνικού κράτους (ότι έχει απομείνει..)
η επιτροπεία,η φτώχεια,η καταστολή θα είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας (που δεν πέρασαν λίγες ώρες απ' την ανακοινωσή της και αμφισβητείτε από πολλές πλευρές )


θυσίασαν τους Έλληνες  για να σώσουν το ευρό και τις τράπεζες


 
Σε πλήρη αναθεώρηση των στόχων του προϋπολογισμού του 2012 προχώρησε το υπουργείο Οικονομικών, κατόπιν των μέτρων που επέβαλε η τρόικα, αλλά και της καταμέτρησης της τελικής επίπτωσης του PSI στο κονδύλι των τόκων.

Τα μέτρα που επέβαλε η τρόικα και οι επιπτώσεις του PSI οδήγησαν το υπουργείο Οικονομικών στην αναθεώρηση του φετινού προϋπολογισμού.

Αναπροσαρμόζεται ο στόχος των εσόδων, λόγω της βαθύτερης ύφεσης, μειώνονται δραστικά οι δαπάνες των υπουργείων και του ΠΔΕ, ενώ παράλληλα το όφελος του PSI στους τόκους είναι μικρότερο από την αρχική εκτίμηση.
Οι αναθεωρημένοι πίνακες του προϋπολογισμού του 2012 περιλαμβάνονται στον εφαρμοστικό νόμο που κατατέθηκε χθες το βράδυ στη Βουλή, από τους οποίους προκύπτουν τα ακόλουθα:
- Ο στόχος για το έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης του 2012, από 11,43 δισ. ευρώ ή 5,4% του ΑΕΠ, αναπροσαρμόζεται σε 13,73 δισ. ευρώ ή 6,7% του ΑΕΠ.
- Αντί για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2,42 δισ. ευρώ ή 1,1% του ΑΕΠ που προέβλεπε ο προϋπολογισμός, ο στόχος είναι πλέον πρωτογενές έλλειμμα (έλλειμμα μείον τόκους) ύψους 488 εκατ. ευρώ ή 0,2% του ΑΕΠ.
Οι αναπροσαρμογές αυτές προκύπτουν από την αναθεώρηση στόχων:
- Για τα έσοδα, το ύψος των οποίων εκτιμάται ότι λόγω της ύφεσης θα διαμορφωθούν σε 56.159 εκατ. ευρώ, από 59.184 δισ. ευρώ που ήταν η αρχική πρόβλεψη, δηλαδή μειωμένα κατά 3.025 εκατ. ευρώ. Τα καθαρά έσοδα θα μειωθούν από 54.434 εκατ. ευρώ, σε 51.409 εκατ. ευρώ.
- Οι δαπάνες του προϋπολογισμού, από 72.558 εκατ. ευρώ, συμπιέζονται ακόμα περισσότερο και ο στόχος είναι πλέον να μην ξεπεράσουν το ποσό των 70.298 εκατ. ευρώ, μειωμένες κατά 2.260 εκατ. ευρώ.
- Το κονδύλι των τόκων, μετά το οριστικό σχέδιο για το PSI, υπολογίζεται σε 13.050 εκατ. ευρώ, από 12.750 εκατ. ευρώ, που προέβλεπε η εκτίμηση του ΥΠΟΙΚ τον περασμένο Νοέμβριο, αύξηση 300 εκατ. ευρώ.
- Το ΠΔΕ περικόπτεται για άλλη μια φορά κατά 400 εκατ. ευρώ και το ύψος του διαμορφώνεται, για το 2012, σε 7.300 εκατ. ευρώ, έναντι 7.700 εκατ. ευρώ που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο του προϋπολογισμού.
Περικοπές δαπανών
Δραστικές περικοπές δαπανών, κυρίως λειτουργικών, όλων σχεδόν των υπουργείων, περιλαμβάνει ο εφαρμοστικός νόμος που κατατέθηκε χθες το βράδυ στη Βουλή, στο πλαίσιο των συστάσεων της τρόικας για την περιστολή των δημοσίων δαπανών.
Οι παρεμβάσεις στις δαπάνες είναι οι ακόλουθες:
1. Στις κατηγορίες των δημοσίων υπαλλήλων όπου δεν έχει εφαρμοστεί πλήρως το νέο μισθολόγιο, όπως διαμορφώθηκε από την 1-11-2011, ορίζεται ότι οι τυχόν διαφορές αποδοχών, λόγω μείωσης αυτών, που αναλογούν στο χρονικό διάστημα από 1.11.2011 μέχρι και τον πρώτο μήνα εφαρμογής του, η οποία σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβεί τη μισθοδοσία μηνός Απριλίου 2012, παρακρατούνται ισόποσα από τη μισθοδοσία των επόμενων μηνών και μέχρι το μήνα Ιούνιο 2012.
2. Τίθεται πλαφόν το ποσό των 500 ευρώ για το εκλογικό επίδομα των υπαλλήλων των υπουργείων Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και Περιφερειών, ενώ η συνολική ειδική εκλογική αποζημίωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 25 εκατ. ευρώ, συνολικά.
3. Μειώνεται κατά 5% η αντιμισθία των δημάρχων και στον αντιπεριφερειάρχη καταβάλλεται αντιμισθία ίση με το 75% της αντιμισθίας του περιφερειάρχη και στον πρόεδρο του περιφερειακού συμβουλίου καταβάλλεται αντιμισθία ίση με το 50% της αντιμισθίας του περιφερειάρχη. Οι αντιπεριφερειάρχες, αντιδήμαρχοι και πρόεδροι περιφερειακών και δημοτικών συμβουλίων, οι οποίοι λαμβάνουν αντιμισθία, δεν λαμβάνουν αποζημίωση για τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις των περιφερειακών ή δημοτικών συμβουλίων και των οικονομικών επιτροπών, καθώς και της επιτροπής ποιότητας ζωής των δήμων.
4. Οι πιστώσεις των προϋπολογισμών όλων των υπουργείων, πλην του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, των Περιφερειακών Υπηρεσιών των υπουργείων και των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων για μετακινήσεις, λειτουργικές δαπάνες, προμήθειες αγαθών κ.λπ. μειώνονται κατά 15%.
5. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εθνικής Αμυνας μειώνονται κατά 100 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για υποχρεώσεις από προγράμματα εξοπλισμού των ενόπλων δυνάμεων μειώνονται κατά 300 εκατ. ευρώ.
6. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για αποζημίωση εφημεριών γιατρών ΕΣΥ μειώνονται κατά 50 εκατ. ευρώ.
7. Μειώνονται κατά 43 εκατ. ευρώ τα κονδύλια για τα επιδόματα πολυτέκνων κ.λπ.
8. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού για μεταβιβαστικές πληρωμές μειώνονται κατά 25 εκατ. ευρώ.
9. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για μεταβιβαστικές πληρωμές μειώνονται κατά 26 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για δαπάνες προγραμμάτων χρηματοδοτούμενων από το ΕΓΤΑΑ μειώνονται κατά 60 εκατ. ευρώ.
10. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων μειώνονται:
- για μεταβιβαστικές πληρωμές της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας κατά 10 εκατ. ευρώ,
- για αμοιβές αναπληρωτών εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας κατά 24 εκατ. ευρώ,
- για επιμίσθια αποσπασμένου σε σχολεία του εξωτερικού προσωπικού του υπουργείου κατά 10 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση στα ΑΕΙ για δαπάνες μισθοδοσίας έκτακτου διδακτικού προσωπικού κατά 11 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του τεχνολογικού τομέα κατά 14 εκατ. ευρώ,
- για επιχορήγηση σε εκπαιδευτικά ιδρύματα για δαπάνες φοιτητικής μέριμνας κατά 6 εκατ. ευρώ,
11. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εσωτερικών για δαπάνες εκλογών αυξάνονται κατά 50 εκατ. ευρώ.
12. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Οικονομικών για συντάξεις δημοσίων λειτουργών μειώνονται κατά 66 εκατ. ευρώ.
13. Οι πιστώσεις του προϋπολογισμού του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για επιχορήγηση στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ για τον κλάδο σύνταξης του ΤΑΠ - ΟΤΕ [OTEr.AT]  μειώνονται κατά 15,4 εκατ. ευρώ και οι πιστώσεις για αντιπαροχή έναντι της ενσωματωμένης στη ΔΕΗ [DEHr.AT]  Α.Ε. περιουσίας των τομέων ασφάλισης προσωπικού ΔΕΗ μειώνονται κατά 21,3 εκατ. ευρώ.
14. Οι πιστώσεις του ΠΔΕ για την υλοποίηση προγραμμάτων χρηματοδοτουμένων αποκλειστικά από εθνικούς πόρους μειώνονται.
Η απόδοση του τέλους ακινήτων
Σε άλλη διάταξη του νόμου υπάρχει πρόβλεψη για την επιτάχυνση της είσπραξης από το Δημόσιο του τέλους ηλεκτροδοτούμενων χώρων που σήμερα εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Συγκεκριμένα, η σχετική διάταξη του νομοσχεδίου τονίζει ότι αφ' ής στιγμής εισπράττεται από τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού το εν λόγω τέλος, θα πρέπει να αποδίδεται μέχρι τις πέντε του επομένου μήνα από το μήνα στον οποίο εισπράχθηκαν οι σχετικοί λογαριασμοί.
Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων
Σε ό,τι αφορά το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ), προβλέπεται ότι, σε περίπτωση που τα διαθέσιμα του Ενεργητικού του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ μειωθούν κάτω από όριο του 1% των καταθέσεων, που αποτελούν τη βάση υπολογισμού της εισφοράς, οι ετήσιες εισφορές των πιστωτικών ιδρυμάτων θα αναπροσαρμόζονται έτσι ώστε η αναλογία να ανέρχεται κατ' ελάχιστο σε ποσοστό 0,35%, μέχρις ότου αποκατασταθεί το όριο του 1%.
Η καταβολή κατά πιστωτικό ίδρυμα των εισφορών του έτους 2013 και εφεξής πραγματοποιείται με πίστωση των ειδικών λογαριασμών του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων του ΤΕΚΕ, που τηρούνται στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Τα διαθέσιμα κεφάλαια του Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων, που τηρούνται σε λογαριασμούς τρίμηνων προθεσμιακών καταθέσεων του ΤΕΚΕ στα συμμετέχοντα σε αυτό πιστωτικά ιδρύματα, τα οποία έχουν σχηματισθεί από καταβληθείσες κάθε είδους εισφορές και πόρους από την αξιοποίηση της περιουσίας του, θα μεταφέρονται σταδιακά, με απόφαση του δ.σ. του ΤΕΚΕ και αφού λαμβάνονται υπόψη οι εξελίξεις στον ελληνικό τραπεζικό τομέα, στους ειδικούς λογαριασμούς του ΤΕΚΕ στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Το ΤΕΚΕ θα διοικείται από επταμελές διοικητικό συμβούλιο και πρόεδρος του δ.σ. διορίζεται ένας εκ των υποδιοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος. Από τα υπόλοιπα έξι μέλη, ένα προέρχεται από το υπουργείο Οικονομικών, τρία από την Τράπεζα της Ελλάδος και δύο από την Ελληνική Ενωση Τραπεζών.
Προσφυγές
Σε άλλη διάταξη του νομοσχεδίου προβλέπεται ότι ο υπόχρεος, σε βάρος του οποίου εκδόθηκε το φύλλο ελέγχου, μπορεί, αν αμφισβητεί την ορθότητά του, να προτείνει τη διοικητική επίλυση της διαφοράς μεταξύ αυτού και του αρμόδιου προϊσταμένου της δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας.
πηγή:ναυτεμπορική

Το νέο "πακέτο" δεν θα σώσει την Ελλάδα, αλλά άλλες χώρες

Του Nicholas Hastings ΛΟΝΔΙΝΟ (Dow Jones) – Η Μαδρίτη, η Ρώμη και η Λισαβόνα δεν θα πρέπει απλά να συγχαρούν την Αθήνα για το νέο πακέτο της. Θα πρέπει να της χρωστούν αιώνια ευγνωμοσύνη. Το νέο πρόγραμμα δεν πρόκειται να σώσει την Ελλάδα. Θα σώσει την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία. Αρκεί να εξετάσει κανείς τους όρους αυτού του δεύτερου προγράμματος στήριξης. Η Ελλάδα δεν καλείται απλώς να βυθίσει την ήδη συρρικνούμενη οικονομία της σε μία υφεσιακή δίνη αορίστου χρόνου, αλλά αναγκάζεται να παραχωρήσει μεγαλύτερο μέρος της εθνικής της κυριαρχίας έχοντας μόνιμους επόπτες της τρόικα να παρακολουθούν το δημόσιο ταμείο. Μόλις λίγες ώρες μετά τη συμφωνία που συνήφθη έπειτα από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, η επιτυχία του νέου προγράμματος στήριξης, που σχεδιάστηκε για να αποτρέψει τη χρεοκοπία της Ελλάδας στις 20 Μαρτίου, τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Παρά τα σχέδια να υποστεί ο ιδιωτικός τομέας ακόμη μεγαλύτερες απώλειες επί της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διακρατά, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι όλοι οι πιστωτές θα προχωρήσουν εθελοντικά σε haircut. Το γεγονός δε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διαπραγματεύτηκε και εξασφάλισε τη δική της προνομιακή συμφωνία, μπορεί να βλάψει περαιτέρω τις σχέσεις με τους ιδιώτες πιστωτές. Επίσης, η ανάγκη για τη γερμανική, την ολλανδική και τη φιλανδική κυβέρνηση να κατοχυρώσουν το «πράσινο φως» από τα κοινοβούλιά τους για να συμμετάσχουν στη συμφωνία εγείρει ακόμη μεγαλύτερη αβεβαιότητα, δεδομένης της διάχυτης δυσαρέσκειας στις χώρες αυτές για τα χρήματα που δίνονται στην περιφέρεια της Ευρωζώνης. Στο μεταξύ, μια έκθεση η οποία αναφέρει ότι τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας έχουν εκτροχιαστεί πλήρως και πως ακόμη και ένα τρίτο πακέτο διάσωσης δεν θα ήταν αρκετό για να οδηγήσει τη χώρα πίσω στην ανοιχτή αγορά στο ορατό μέλλον, καλλιεργεί την εντύπωση πως ακόμη και εάν το νέο πακέτο επιτρέψει στην Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της 20ης Μαρτίου, ο κίνδυνος μιας χρεοκοπίας σε μεταγενέστερο στάδιο παραμένει ζωντανός. Ίσως όμως να είναι η αντίδραση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενός από τους βασικούς πιστωτές της Ελλάδας, η πιο αποκαλύπτική όλων. Το ύψος της συμμετοχής του ΔΝΤ στη διάσωση παραμένει αδιευκρίνιστο καθώς ο διεθνής Οργανισμός επιδιώκει μεγαλύτερη αποσαφήνιση του πώς η Ελλάδα σκοπεύει να επιβάλει τα νέα μέτρα λιτότητας. Όπως είπε και ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, Jan Kees de Jager, δεν είναι "απόλυτα σίγουρος" ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Για την ώρα το σχέδιο διάσωσης θα αντέξει αλλά δεν αποκλείεται να διαρκέσει μόνο έως τις εκλογές της Ελλάδας τον Απρίλιο. Οι Έλληνες πολίτες θα πουν επιτέλους την άποψή τους: είτε θα αποδεχθούν τη διάσωση και την ύφεση που επιβάλλεται από τις Βρυξέλλες ή θα αποχωρήσουν από το ευρώ και θα πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο της μοίρας τους. Λαμβάνοντας υπόψιν τις πρόσφατες κοινωνικές αναταραχές στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς την έκβαση των εκλογών. Ναι, περίπου το 70% των Ελλήνων δηλώνει ότι υποστηρίζει ακόμη το ευρώ, είναι όμως δύσκολο να δούμε το ίδιο ποσοστό να στηρίζει τα κοινοβουλευτικά κόμματα που συνυπέγραψαν τους όρους του μνημονίου. Ή, τουλάχιστον αυτούς που υπέγραψαν τους όρους της διάσωσης και το εννούσαν. Υπάρχει λοιπόν ισχυρό ενδεχόμενο οι Έλληνες να εξεγερθούν, επιλέγοντας μια κυβέρνηση που μπορεί και να αποχωρήσει από το «τραπέζι» των Βρυξελλών. Όπως αναφέρει η Capital Economics: "Με την ύφεση να ματαιώνει τις προσπάθειες μείωσης του χρέους και με τη λαϊκή κατακραυγή να διογκώνεται, εξακολουθούμε να αναμένουμε πως η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη πριν από τα τέλη του τρέχοντος έτους». Αυτή η απειλή της εξόδου της Ελλάδας μπορεί να προκαλεί ακόμη ρίγη στις πρωτεύουσες των άλλων οφειλετών της περιφέρειας. Το νέο πακέτο όμως θα αναβάλει κάθε τι δυσάρεστο για εβδομάδες, αν όχι για μήνες, δίνοντας στην Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία περισσότερο χρόνο για να ενισχύσουν την άμυνα τους και να καταστούν λιγότερο ευάλωτες στις συνέπειες μιας ελληνικής «αποστασίας». © Dow Jones Newswires

φτώχεια

Αυτοί που ευθύνονται για το χρέος και τα ελλείμματα, εξαναγκάζουν εμάς και τα παιδιά μας στην φτώχεια και στην ανέχεια, πιστεύοντας λανθασμένα ότι περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις και ότι απόμεινε απ' το κοινωνικό κράτος,θα  την βγάλουν καθαρή και ότι εμείς θα πληρώσουμε την κρίση τους

Η αποτυχία των μέτρων που επιβάλλει η τρόικα και οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι παροιμιώδης  

Με απλά μαθηματικά,τα 260δις χρέος του 2008 άντε 298 το 2010 αντί να ..σβήσει με τα δάνεια του μνημονίου 1και 2 σύνολο 240δις συν 100 παραγραφής αυξήθηκε στα 345δις!


 Ότι και να μας λένε το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο ειδικά  σε συνθήκες ύφεσης που έχει περιέλθει όλη η ευρωζώνη (εμείς και η Ιρλανδία που εφαρμόζονται οι συνταγές της τρόικα έχουμε διψήφιους αριθμούς..)

Για να λυθεί η εξίσωση που έχει γίνει γόρδιος δεσμός μια λύση υπάρχει
Παύση πληρωμών στους τοκογλύφους,λογιστικός έλεγχος και απαξίωση του χρέους

Προϋπόθεση για να βγούμε απ' αυτή την μαύρη τρύπα, που εσκεμμένα μας έριξαν, είναι η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και των λογικών του νεοφιλελευθερισμού που εκφράζουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.Η Ισλανδία είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα.

στους δρόμους ξανά..

Είναι συγκινητικός ο τρόπος και το μέγεθος που έχουν πάρει οι εκδηλώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης των συνανθρώπων μας, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, υπέρ του αγώνα των Ελλήνων,του αγώνα μας.

Έχουμε καλέσματα και για σήμερα Σάββατο και για αύριο Κυριακή 18-19 Φλεβάρη..
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΞΑΝΑ

Δεν τους
φοβόμαστε!


Υπάρχει και ένα κάλεσμα της ΓΣΕΕ
για Κυριακή μεσημέρι (12:00) στο
Σύνταγμα,αλλά σαν αστείο μου φαίνεται..
(τέλος πάντων)

Κυριακή 19/2 στις 6 μ.μ Ολοι στο Σύνταγμα

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ & ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ19/2  ΣΤΙΣ 16:00 ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Συνεχίζουμε μέχρι να γκρεμίσουμε τη κυβέρνηση  καιτις πολιτικές πουλεηλατούν το λαό και τους εργαζόμενους. 


Κλιμακώνουμε τον αγώνα μας παντού, σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, στους δρόμους και στις πλατείες, τη  Κυριακή 19/2 στις 16:00 στο Σύνταγμα.

ΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΠΑΝΤΟΥ 

ΜΕΧΡΙ  ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ  ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ

-ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ, ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ. ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

-ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ  ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ –ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ -ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ- ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ.

we are all Greeks:

ηλίθιοι;

 

Φραγκφούρτη - Βερολίνο: 1Χ2

  του Γιάνη Βαρουφάκη 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό, υπερχρεωμένο κράτος. Επειδή όμως το χρήμα έρρεε παντού ως ασταμάτητη οικουμενική παλίρροια (παραγόμενη από ανόητες τράπεζες στην Wall Street, στο City, στην Βόρεια Ευρώπη), το κόστος δανεισμού ήταν παντού μηδαμινό κι έτσι κανείς δεν έδινε σημασία. Ξάφνου, το φθινόπωρο του 2008, η παλίρροια έδωσε την θέση της στην άμπωτη. Με την άμπωτη να «στεγνώνει» τον τραπεζικό τομέα από ρευστό χρήμα, σιγά-σιγά ήρθε και η στασιμότητα στην πραγματική οικονομία. Αναπόφευκτα, το εθνικό εισόδημα του μικρού, υπερχρεωμένου κράτους άρχισε να μειώνεται την ώρα που ο ρυθμός αύξησης του χρέους (δηλαδή το επιτόκιο) μεγάλωνε (ελέω διεθνούς έλλειψης ρευστότητας που ωθούσε τα επιτόκια προς τα πάνω). Κάποια στιγμή, κανείς δεν δάνειζε στο μικρό αυτό κράτος ώστε να εξυπηρετεί (δηλαδή να επανακυλύει) το χρέος που, το 2008, ανερχόταν στα €260 δις.
Κάπου εκεί, κατέφθασε η καλή τρόικα για να βοηθήσει να μην πτωχεύσει το μικρό κράτος. Για δύο χρόνια πλήρωνε για να αποτρέψει την πτώχευση. Αρχικά έδωσε €110 δις θέτοντας κάποιους όρους στο μικρό κράτος, όπως είναι λογικό να κάνει ο κάθε δανειστής. Ενάμιση χρόνο μετά, υποσχέθηκε άλλα €130 δις. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, προσέθεσε στα «δώρα» που κόμιζε κι ένα «κούρεμα» προηγούμενων χρεών της τάξης (υποτίθεται) των €100 δις.
Όποιος δεν γνωρίζει τίποτα άλλο από τα παραπάνω (σωστά) δεδομένα, θα πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η κυρία τρόικα είναι και φιλεύσπλαχνη και γενναιόδωρη: Συνολικά έδωσε €240 δις από την «τσέπη» της και μεσολάβησε με τους παλαιούς δανειστές του μικρού κράτους να «σβήσουν», να διαγράψουν δηλαδή, άλλα €100 δις. Δηλαδή, κόμισε €340 δις ως δώρα στο μικρό, υπερχρεωμένο κράτος.
Ας τα δεχθούμε όλα αυτά. Έστω λοιπόν ότι η κυρία τρόικα είναι, πράγματι, φιλεύσπλαχνη και γενναιόδωρη. Αυτό όμως σημαίνει ότι είναι και απελπιστικά ηλίθια. Ξέρω ότι είναι βαριά η λέξη αλλά, αλίμονο φίλες και φίλοι, πως μπορούμε να καταλήξουμε σε διαφορετικό χαρακτηρισμό (από το ότι η τρόικα αξίζει το Νόμπελ Βλακείας) όταν, με στόχο να καταπολεμήσει ένα χρέος της τάξης των €260 δις, άντε €298 δις το 2010, αφιέρωσε €340 δις αλλά το μικρό, υπερχρεωμένο κράτος, παρόλο αυτόν τον πακτωλό χρημάτων της κυρίας τρόικας, κατέληξε και πάλι να χρωστά πάνω από €345 δις!
Θα το πω άλλη μια φορά για να το συλλάβω κι ο ίδιος: Ένα μικρό κράτος της ευρωζώνης πριν δύο χρόνια είχε ένα δυσβάστακτο χρέος της τάξης των περίπου €300 δις. Η τρόικα προσέφερε στο μικρό αυτό κράτος, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, €340 δις για να το βοηθήσει. Και που φτάσαμε σήμερα; Φτάσαμε το μικρό μας κράτος να χρωστά €340 δις και βάλε. Μα αν το 2010 η κα Μέρκελ και ο κ. Strauss-Kahn  (αλήθεια τον θυμάστε αυτόν;) είχαν πει στον κ. Παπανδρέου «Γιώργο μας, παιδί μας, μην σκας, θα αποπληρώσουμε εμείς όλο το ελληνικό δημόσιο χρέος σήμερα», θα γλύτωναν €40 δις και η Ελλάδα δεν θα χρώσταγε δεκάρα!
Υπεραμυνόμενοι βέβαια του εαυτού τους (δηλαδή της μεγαλειώδους κουταμάρας τους) θα έλεγαν ότι δεν φταίνε εκείνοι αλλά το ελληνικό κράτος που δεν έκανε αυτά που υποσχέθηκε. Ορθόν αλλά εκτός θέματος. Μπορεί, πράγματι, να είναι αναμφισβήτητο ότι το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να κάνει σε δύο χρόνια, όπως είχε υποσχεθεί, όλες τις μεταρρυθμίσεις που χρόνιζαν για δεκαετίες. Είναι, όμως, ή δεν είναι αλήθεια ότι το ελληνικό δημόσιο μείωσε το πρωτογενές του έλλειμμα τα τελευταία δύο χρόνια (με μισανθρωπικές περικοπές, βεβαίως-βεβαίως, των εισοδημάτων των πιο αδύναμων) κατά περίπου 9%; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι τέτοια μείωση δεν έχει ξαναγίνει πουθενά και ποτέ, σε καιρό ειρήνης και σε περίοδο ύφεσης, στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας; Και στα δύο ερωτήματα η απάντηση είναι απολύτως θετική. Άρα, όσο ανεπρόκοπο κι αν είναι το ελληνικό κράτος (που σίγουρα είναι), η αλήθεια παραμένει αμείλικτη για την τρόικα: Παρέλαβαν τον Μάη του 2010 ένα χρέος λιγότερο των €300 δις, έβαλαν το ελληνικό δημόσιο να σφίξει βάναυσα το ζωνάρι του, βρήκαν €340 δις υπέρ του ελληνικού δημοσίου και κατέληξαν, παρά τις θυσίες του έλληνα μικρομεσαίου και των υπόλοιπων ευρωπαίων φορολογούμενων, να αυξήσουν (!!!) το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά €40 δις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, την ίδια εποχή κατάφεραν να συρρικνώσουν (όπως τους προειδοποιούσαμε ότι θα κάνουν) το εθνικό εισόδημα, από το οποίο θα πρέπει να αποπληρωθεί το χρέος, κατά 15%. Εύγε τρόικα!
Και τώρα;
Τώρα κατάλαβαν, πολύ αργά βέβαια, την κορυφαία κουταμάρα τους. Πήραν ένα πρόβλημα το οποίο μπορούσε να έχει διευθετηθεί με ένα ποσό των €40 ή €50 δις (π.χ. ένα άτοκο δάνειο τον Ιανουάριο του 2010) και το μετέτρεψαν σε μια μαύρη τρύπα του ενός τρις και βάλε – αν λάβουμε υπ’ όψη μας τα μνημόνια της πεσούσης Ιρλανδο-Πορτογαλίας, τα κρυφά μνημόνια της αποτελματωμένης Ιταλο-ισπανίας, και πάει λέγοντας.
Τώρα κατανόησαν ότι κάτι αντίστοιχο πέτυχαν και στους καλούς, αλλά σχεδόν το ίδιο αδύνατους, μαθητές της τάξης: στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, όπου κι εκεί, παρά το ενθουσιώδες αυτομαστίγωμα των λαών αυτών, τα νούμερα είναι εξ ίσου καταδικαστικά για την κυρία τρόικα. Όσο για την
Ισπανία και Ιταλία, βρίσκονται κι αυτές ακριβώς στο ίδιο  μονοπάτι. Μόνο που όταν το δικό τους πολλαπλάσιο χρέος, και το δικό τους εθνικό εισόδημα, μπει στο στάδιο της σκοτοδίνης που βρίσκονται οι μικρότερες των πτωχευμένων χωρών-μελών, θα είναι πολύ αργά για την ευρωζώνη. Θα έχει έρθει το τέλος του δρόμου και η Γερμανία θα αναγκαστεί να φτιάξει μια νέα νομισματική ένωση ανατολικά του Ρήνου και βόρεια των Άλπεων – με κόστος την απώλεια των ασιατικών αγορών και τον τριπλασιασμό της γερμανικής ανεργίας.
Μπροστά σε αυτή την συνειδητοποίηση, έχει ξεσπάσει ένας γερός πόλεμος μεταξύ, ουσιαστικά, Φραγκφούρτης και Βερολίνου. Από την μία μεριά έχουμε τον χρηματοπιστωτικό τομέα, την Φραγκφούρτη, όπου επικρατεί σχεδόν ομοφωνία: Τα δάνεια της Ελλάδας θα αποπληρώνονται κανονικά τους επόμενους δύο μήνες, μέχρι να τελειώσουν (ελπίζουν «αισίως») οι Γαλλικές Προεδρικές εκλογές. Κατόπιν Ελλάδα και Πορτογαλία θα «ακρωτηριαστούν» και θα «καυτηριαστούν» ώστε να μην επεκταθεί η γάγγραινα στην υπόλοιπη ευρωζώνη.  Από την άλλη έχουμε την Καγκελαρία όπου επικρατεί μια μοναδική κακοφωνία: Κάποιοι συμφωνούν με την Φραγκφούρτη, άλλοι επιμένουν ότι η μοναδική «λύση» είναι η αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ (και, συγκεκριμένα, η νομισματική απόσχιση από την Γαλλία), κάποιοι τρίτοι εμμένουν πως η ευρωζώνη πρέπει να διατηρηθεί ως έχει αλλά οι πτωχευμένες χώρες να ενισχυθούν ουσιαστικά. Μπροστά στο φάσμα αυτής της κακοφωνίας, η κα Μέρκελ τείνει, συντηρητική ούσα, υπέρ του status quo. Δηλαδή, στην συνέχιση της σημερινής ανοησίας, όπου κράτη σαν το δικό μας δέχονται εκατοντάδες δις με αποτέλεσμα το χρέος να… μεγαλώνει και το εθνικό εισόδημα να μειώνεται. Δεν είναι ότι η γερμανίδα καγκελάριος δεν κατανοεί ότι η σημερινή ατραπός οδηγεί στην καθίζηση όλης της ευρωζώνης. Η αμφιθυμία της γερμανικής ηγεσίας απλά αντανακλά το ότι από την μία μεριά νιώθουν πως στερούνται της πολιτικής υποστήριξης να αντιμετωπίσουν ορθολογικά την Κρίση (καθώς κάτι τέτοιο απαιτεί μόνιμη δέσμευση της Γερμανίας με την ευρωζώνη) ενώ από την άλλη διαφωνούν (και καλά κάνουν) με την λύση της Φραγκφούρτης – αυτό που ονομάζω ακρωτηριασμός-καυτηριασμός.
Η λύση της Φραγκφούρτης
Πριν μερικές μέρες ήμουν στην Φραγκφούρτη γυρίζοντας ένα ντοκυμαντέρ για το αγγλικό Channel 4. Στο πλαίσιο των γυρισμάτων μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με τρεις μεγαλοτραπεζίτες, με τον Πρόεδρο του Χρηματιστηρίου και με διευθυντή μιας εγχώριας σκιώδους τράπεζας. Αν και τους συνάντησα ξεχωριστά, η μεταξύ τους ομοφωνία ήταν εντυπωσιακή. Εν συντομία, κρίνουν ότι (όπως έγραψα παραπάνω), μετά τις γαλλικές εκλογές, Ελλάδα και Πορτογαλία θα οδηγηθούν στην έξοδο από την ευρωζώνη. Γιατί; Επειδή, όπως παραδέχθηκαν, η Γερμανία έσφαλε. Επειδή η θεραπεία των τελευταίων δύο ετών απεδείχθη δηλητηριώδης (όπως έγραφα πιο πάνω). Παραδέχονται με άλλα λόγια την κουταμάρα των Μνημονίων όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των υπόλοιπων. Θεωρούν ότι τα Μνημόνια σκότωσαν την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Τις μετέτρεψαν σε μέλη των οποίων η γάγγραινα που προκάλεσε η λάθος θεραπεία δεν μπορεί πια να γιατρευτεί και πως χρειάζεται: (α) να σταματήσει η δηλητηριώδης θεραπεία (δηλαδή η σφικτή λιτότητα) στα υπόλοιπα μέλη που δεν έχουν ακόμα φτάσει στην φάση της γάγγραινας (Ιταλία, Ισπανία και, με λίγη προσπάθεια, Ιρλανδία), και (β) να καυτηριαστεί η πληγή που θα αφήσουν οι ακρωτηριασμοί της Ελλάδας και της Πορτογαλίας (δηλαδή, η αποχώρισή μας από το ευρώ). Και πως θα καυτηριαστούν; Με την παροχή περίπου €2 τρις φρέσκου χρήματος από την ΕΚΤ στις τράπεζες των εναπομεινάντων μελών (ιδίως της Ιταλίας και της Ισπανίας) και, παράλληλα, την διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, με παράλληλη στήριξη κάποιων από τις τράπεζές μας, ώστε οι δύο υπό ακρωτηριασμό χώρες να μην καταρρεύσουν εντελώς.
Πλάνη οικτρά
Η λύση της Φραγκφούρτης, αν και δεν έχει επικρατήσει, κερδίζει καθημερινά έδαφος στην Γερμανία. Αυτό εξηγεί εν μέρει κάποιες από τις ρήσεις του κ. Schauble και την γενικότερη δυστοκία που παρατηρούμε όσον αφορά το Μνημόνιο 2. (Ένας άλλος λόγος είναι ότι, μπροστά την αποκάλυψη της κουτής πολιτικής απέναντι στο ελληνικό χρέος, η γερμανική ηγεσία κερδίζει κάποιους πόντους εμφανιζόμενη να μην θέλει να ρίξει κι άλλα δις στην συγκεκριμένη μαύρη τρύπα.) Κανείς δεν γνωρίζει αν τελικά για πόσο πρυτανεύει ο συντηρητισμός της κας Μέρκελ ή αν θα επικρατήσει σύντομα ο ενθουσιασμός της Φραγκφούρτης για την λύση του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού. Στις αράδες που ακολουθούν, και με τις οποίες κλείνω, θα μου επιτρέψετε να παραθέσω έξι λόγους γιατί η αισιοδοξία της Φραγκφούρτης (ότι δηλαδή είναι δυνατή η διάσωση της ευρωζώνης με την αποπομπή δύο ή περισσότερων χωρών) θεμελιώνεται σε πλάνη οικτρά.
1. Η Φραγκφούρτη υποθέτει πως γνωρίζει εκείνο που είναι εξ ορισμού άγνωστο, τουλάχιστον πριν την καταστροφή: το κόστος ενός ακρωτηριασμού. Οι διασυνδέσεις των τραπεζικών συστημάτων της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, αλλά και της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, θα φανούν στο φώς της ημέρας μόνον Μετά την Καταστροφή – ακριβώς όπως οι διασυνδέσεις της σχετικά μικρής Lehman’s με το διεθνές τραπεζικό σύστημα ήταν αδύνατον να φανούν παρά μόνο μετά την Κατάρρευση.

2. Η μαζική παροχή φρεσκοκομμένου χρήματος στις τράπεζες της ευρωζώνης (μετά από ένα ακρωτηριασμό Ελλάδας-Πορτογαλίας) θα λειτουργήσει ως μια κολοσσιαία ένεση κορτιζόνης σε καρκινοπαθή: ναι μεν θα τον ανακουφίσουν για κάποιον καιρό αλλά, στο μεταξύ, ο καρκίνος θα κάνει την δουλειά του στο «εσωτερικό», μεγαλώνοντας, γινόμενος πιο κακοήθης και, εν τέλει, περισσότερο θανατηφόρος. Εν συντομία, όπως οι τράπεζες της Ιαπωνίας κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενισχυόμενες από ποτάμια ρευστότητας, έκρυβαν τις κακοήθειές τους επιταχύνοντας την αποτελμάτωση της πραγματικής οικονομίας, κάτι αντίστοιχο θα γίνει και σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ισπανία. Όταν λοιπόν ξεσπάσει, από τους κόλπους αυτών των ίδιων τραπεζών, ένα νέο κύμα κρίσης, τότε ο ακρωτηριασμός της Ελλάδας και της Πορτογαλίας θα πάρει σβάρνα και την Ιταλία, την Ισπανία, με τελευταία και καλύτερη την Γαλλία. Όλα αυτά τα τρις που θα έχουν ξοδευτεί για να σωθεί ο γαλλο-γερμανικός άξονας θα έχουν πάει στράφι. Και το χειρότερο; Θα έχουν χαθεί τουλάχιστον τρία χρόνια οικονομικής ανάπτυξης. Αρκετά για να μείνει η Ευρώπη μονίμως πίσω από τις οικουμενικές εξελίξεις.

3. Οι απώλειες των φορολογουμένων στις πλεονασματικές χώρες, από τις πτωχεύσεις στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, θα εντείνουν την αντίθεση των λαών της Γερμανίας, της Ολλανδίας κλπ στις νέες διασώσεις κρατών-μελών που δεν θα μπορούν να διασωθούν μόνον μέσω την παροχής ρευστότητας στις τράπεζές τους. Την ώρα που θα χρειαστούν περισσότερα χρήματα για νέα δάνεια, οι βόρειοι φορολογούμενοι που θα πρέπει να τα εγγυηθούν θα αρνηθούν πεισματικά.

4. Οι ξένες επενδύσεις (π.χ. της Κίνας, της Ρωσίας, των αμερικανικών επιχειρήσεων) στην ευρωζώνη θα στερέψουν μπροστά στο αποτρόπαιο θέαμα του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού και της αβεβαιότητας που αυτός θα προκαλεί για το τι μέλλει γενέσθαι.

5. Σε έναν αλληλένδετο κόσμο, η λύση της Φραγκφούρτης θα σπείρει την αβεβαιότητα σε κάθε γωνιά της γης και, έτσι, θα ενδυναμώσει τους ανέμους της ύφεσης που, καθώς η γη είναι στρογγυλή, θα επιστρέψουν στην Γηραιά Ήπειρο δριμύτεροι, μεγαλώνοντας την ύφεση στις χώρες τόσο του Βορρά όσο και του Νότου, καθιστώντας το εγχείρημα της διάσωσης αυτού που απέμεινε από την κραταιά ευρωζώνη αδύνατον.

6. Ο έκτος λόγος είναι δομικός. Το πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα που, όπως είδαμε, θα είχε αποφύγει δύο έτη παγκόσμιων πρωτοσέλιδων με μια πιο ήπια αντιμετώπιση. Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η έλλειψη ενός ενοποιημένου, πανευρωπαϊκού ρυθμιστικού πλαισίου για τις τράπεζες, η ανικανοποίητη ανάγκη μιας νομισματικής ένωσης για έναν βαθμό ενοποίησης του δημόσιου χρέους και, τέλος, η απουσία μιας πραγματικά πανευρωπαϊκής επενδυτικής πολιτικής που να στρέφει τις αποταμιεύσεις (οι οποίες τριγυρνούν ανά τον κόσμο σαν μια άδικη κατάρα) προς παραγωγικές (και επικερδείς) επενδύσεις στις περιοχές και τους κλάδους που τις έχουν μεγαλύτερη ανάγκη (από την Ελλάδα έως την Α. Γερμανία). Κανένα μέρος αυτής της τριλογίας δομικών προβλημάτων δεν θα επιλυθεί με την μέθοδο του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού. Κανένα. Όπερ μεθερμηνευόμενο, αν επικρατήσει η άποψη της Φραγκφούρτης, πολύ σύντομα τα ίδια φαινόμενα κατάρρευσης θα επανεμφανιστούν σε ό,τι έχει απομείνει από την ευρωζώνη.
Επίλογος
Όλοι, πλην μερικών εκ των πολιτικών μας, έχουν κατανοήσει την κορυφαία  κουταμάρα που μας ήρθε υπό την μορφή των δανειακών συμβάσεων (που έγιναν γνωστές ως Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα κλπ). Απεδείχθησαν δηλητηριώδεις για ολόκληρη την ευρωζώνη. Ακόμα και στην Φραγκφούρτη και στο Βερολίνο κατάλαβαν ότι, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, θα βουλιάξουν και οι ίδιοι. Έως εκεί συμφωνούν (για αυτό και ο ξύπνιος κ. Monti δεν φοβάται να διακηρύττει, ακόμα και μπροστά σε γερμανούς ιθύνοντες, «Φτάνει η λιτότητα!). Κάπου όμως εκεί αρχίζει η διαφωνία που τείνει να πάρει την μορφή καυγά: Ενώ η Φραγκφούρτη απέκτησε, πρόσφατα, μια αισιοδοξία ότι μπορεί να μην αλλάξει τίποτα πετώντας απλά Ελλάδα και Πορτογαλία εκτός ευρώ, το Βερολίνο διστάζει. Αυτό είναι καλό. Αλλά δεν αρκεί: Όσο ο δισταγμός του Βερολίνου σημαίνει συνέχιση της δηλητηριώδους «θεραπείας» των Μνημονίων, τόσο πιο κοντά θα έρθουν οι χώρες μας στην πραγματική γάγγραινα και τόσο πιο πολύ θα πλησιάσει η στιγμή που η Φραγκφούρτη θα υπερισχύσει, με αποτέλεσμα καταστροφικό για όλους: Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση (και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ευρώπη).
Κι εμείς; Ψηφίζοντας κάθε κουταμάρα που μας δίνουν, από τον Μάη του 2010 έως τώρα, αφήνουμε την άποψη της Φραγκφούρτης να κερδίζει έδαφος, ερχόμενοι όλο και κοντύτερα στην στιγμή του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού μας. Αν, αντίθετα, είχαμε μια ηγεσία με το κουράγιο να πει όχι στα νέα δάνεια, πριν από την επικράτηση της Φραγκφούρτης, και παράλληλα δηλώνοντας ρητά ότι η θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη, τότε θα δίναμε στο Βερολίνο (το οποίο δεν θα αφήσει όσο παραμένει αντίθετο στην άποψη της Φραγκφούρτης να προχωρήσει ο ακρωτηριασμός) μια τελευταία ευκαιρία να σώσει την ευρωζώνη από την διπλή απειλή (α) των κουτών Μνημονίων και (β) της παράλογης λογικής της Φραγκφούρτης.
πηγή:protagon.gr

μνημόνιο 2

Ούτε τρις μέρες δεν πέρασαν από την ψήφιση του μνημονίου 2 και έχουμε *νέες*απαιτήσεις!
Κι εμείς που νομίζαμε ότι θα επέστρεφαν σε τρις μήνες..
Αυτά που ψηφίσανε μέσα σε γενική κατακραυγή δεν ισχύουν..
 Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου είχε πάει στο καλάθι των αχρήστων απ' την επόμενη ακριβώς μέρα!Δεν έχουν άδικο όσοι προείδαν αυτό το πείραμα σε βάρος μας και το κατήγγειλαν..
Ίσως να κερδίζουν χρόνο για να εξασφαλίσουν τις τράπεζες που είναι εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα..
Όπως και να 'ναι τα μέτρα σε βάρος μας είναι ασήκωτα και κατά την ταπεινή μου γνώμη,δεν πρόκειται να περάσουν..
Ο φόβος που προσπαθούν να σπείρουν στην ελληνική κοινωνία δεν έχει την  ανταπόκριση που θα ήθελαν και αυτό το απόδειξε ο λαός με την συμμετοχή του και την αγωνιστικότητα που έδειξε στην συγκέντρωση της 12ης του Φλεβάρη.

Έτσι λοιπόν αποφάσισαν να παρατείνουν τις πιέσεις και τον φόβο.Μέχρι πότε θα γίνετε αυτό;
Μα είναι απλό..Μέχρι να τσακίσουν κάθε αντίσταση και να καθυποτάξουν το σύνολο του λαού.
Δεν θα τους κάνουμε την χάρη, γιατί η λύση που προτείνουν είναι βέβαιη χρεοκοπία και συγχρόνως μεταφορά των επιπτώσεων στο σύνολο του πληθυσμού και ειδικότερα εργαζόμενους που καμία σχέση δεν έχει, ούτε είχε, στην συντριπτική του πλειοψηφία, με την δημιουργία του περιβόητου "χρέους".

Επιπλέον η προσπάθεια να τοποθετήσουν ελεγχόμενη πολιτική ηγεσία αποφεύγοντας τις εκλογές ή να πάμε σ' αυτές εκβιαζόμενοι, μάλλον σε βάρος τους θα καταλήξει..

διαβάζω λοιπόν με έκπληξη(;) στον τύπο Πέμπτη 16/02:
"Ένα νέο πολυνομοσχέδιο για την εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου 2, τη ριζική αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους πέρα από το PSI και τη δημιουργία ενός δεσμευμένου λογαριασμού για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων, είναι οι τρεις προϋποθέσεις που θέτουν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, ώστε να εγκρίνουν το νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα."

Τους έφτυσαν τους σωτήρες;

Έχουν συνειδητοποιήσει ότι η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου μας τελείωσε;

 Αλλά ας δούμε τι ψήφισαν οι εδώ ανεκδιήγητοι με απλά λόγια...

Το Μνημόνιο 2 σε 63 προτάσεις. Από Stefanos Papanikos via Facebook.

1. Αποκρατικοποιήσεις
2. Αυξήσεις 25% στα τιμολόγια του ΟΑΣΑ, του ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ
3. Εξάλειψη φορολογικών απαλλαγών και προνομίων, μείωση φορ.συντελεστών
4. Αναθεώρηση αντικειμενικών αξιών
5. Ποινική δίωξη και δέσμευση κεφαλαίων/περιουσιακών στοιχείων για φορολ.οφειλές
6. Φορολ.έλεγχος φυσ.προσώπων υψηλού πλούτου και ελευθ.επαγγεματιών
7. Κλείσιμο 200 εφοριών
8. Πληρωμή με τραπ.εμβάσματα στις εφορίες για απελευθέρωση προσωπικού
9. Δημοσίευση στο διαδίκτυο της απόδοσης των εφοριών
10. Μονάδα οικ.επιθεωρητών για έλεγχο φοροεισπρακτόρων
11. Ετήσιος έλεγχος περιουσιακών στοιχείων τουλάχιστον 200 εφοριακών
12. Εκ περιτροπή μετακίνηση διευθυντών εφοριών
13. Σύστημα προστασίας πληροφοριοδοτών οι οποίοι αναφέρουν περιπτώσεις διαφθοράς
14. Αντικατάσταση Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων με απλούστερη νομοθεσία
15. Εκκαθάριση ληξιπρόθεσμων οφειλών που οφείλονται σε προμηθευτές από δημοσίους οργανισμούς
16. Μία πρόσληψη ανά 5 αποχωρήσεις
17. Μείωσης των θέσεων στο δημόσιο κατά 150 χιλιάδες ανάμεσα στο τέλος του 2010 και το τέλος του 2015.
18. Η συνολική είσοδος στις επαγγελματικές σχολές (π.χ, στρατιωτικές και αστυνομικές ακαδημίες) ελαττώνεται
19. 15.000 χιλιάδες άτομα πλεονάζοντος προσωπικού μετατίθενται σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας εντός του 2012
20. Δημιουργία ηλεκτρονικής πλατφόρμας δημοσίων προμηθειών
21. Υιοθέτηση δεσμεύσεων Εμπιστευτικότητας στα Στατιστικά Στοιχεία
22. Ενοποίηση όλων των υφιστάμενων ταμείων, μείωση του συνολικού λειτουργικού και Μισθολογικού κόστους,(τουλάχιστον κατά 30%) στο νέο ενιαίο ταμείο
23. Μείωση στις ονομαστικές επικουρικές συντάξεις με σκοπό την εξάλειψη των ελλειμμάτων
24. Μηχανογραφικό σύστημα ατομικών λογαριασμών συνταξιοδότησης
25. Εντοπισμός των ταμείων στα οποία τα εφάπαξ ποσά που καταβλήθηκαν κατά τη συνταξιοδότηση δεν είναι εναρμονισμένα με τις εισφορές που καταβλήθηκαν, και αναπροσαρμογή των πληρωμών
26. Μείωση ενός δισεκατομμυρίου ευρώ στις εξωνοσοκομειακές φαρμακευτικές δαπάνες το 2012
27. Προώθηση της χρήσης γενόσημων φαρμάκων.
28. Μείωση του συνολικού περιθωρίου κέρδους των φαρμακείων σε κάτω από 15%
29. Μείωση περιθωρίων κέρδους των χονδρεμπόρων φαρμάκων σε κάτω του 5%
30. Τοποθετούνται εσωτερικοί ελεγκτές σε όλα τα νοσοκομεία
31. Οι ελάχιστοι μισθοί που ορίζονται από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας (ΕΓΣΣΕ) θα μειωθούν 22%
32. Για τους νέους (ηλικίας κάτω των 25), οι μισθοί που ορίζονται από την ΕΓΣΣΕ θα μειωθούν κατά 32%
33. Αναστέλλονται οι διατάξεις του νόμου και των συλλογικών συμβάσεων που προβλέπουν αυτόματες αυξήσεις μισθών, περιλαμβανομένων εκείνων περί ωριμάνσεων.
34. Καταργούνται οι όροι περί μονιμότητας (συμβάσεις ορισμένου χρόνου που ορίζεται ότι λήγουν σε κάποιο όριο ηλικίας ή στη συνταξιοδότηση) που περιλαμβάνονται σε νόμο ή σε συμβάσεις εργασίας.
35. Μειώση των κοινωνικών εισφορών στο ΙΚΑ κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες

36. Κλείσιμο φορέων ειδικού σκοπού που ασχολούνται με κοινωνικές δαπάνες οι οποίες δεν αποτελούν προτεραιότητα (ΟΕΚ, ΟΕΕ)
37. Κατάργηση περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων (ιδιώτες ιατροί και οδοντίατροι, κέντρα φυσιοθεραπείας, Λογιστές και φοροτεχνικοί, Μεσίτες ακινήτων, κλπ)
38. Δημοσίευση στην ιστοσελίδα κάθε επαγγελματικής οργάνωσης των παρακάτω πληροφοριών: ετήσιες λογιστικές καταστάσεις, αμοιβή των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, ποσά των ισχυουσών εισφορών, στατιστικά και συνολικά δεδομένα σχετικά με τις επιβαλλόμενες κυρώσεις, παράπονα που έχουν κατατεθεί από καταναλωτές
39. Κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής για τις παρεχόμενες υπηρεσίες ενεργειακού ελέγχου
40. Ορισμός προκαταβαλλόμενου ποσού για κάθε διαδικαστική ενέργεια ή παράσταση ενώπιον του δικαστηρίου
41. Ορισμός των εισφορών των δικηγόρων και των μηχανικών προς τις επαγγελματικές τους οργανώσεις. Οι εν λόγω εισφορές καταβάλλονται περιοδικά και δεν συνδέονται με τις τιμές που χρεώνονται από τα επαγγέλματα.
42. Καταργείται υποχρεωτική παρουσία δικηγόρου για την υπογραφή πράξεων ενώπιον συμβολαιογράφου για μία σειρά νομικών συναλλαγών
43. Αναθεώρηση και κωδικοποίηση του νομοθετικού πλαισίου για τις εξαγωγές
44. Άρση της απαίτησης δημοσίευσης εταιρικών στοιχείων σε εφημερίδες στην περίπτωση εταιριών με δικτυακό τόπο.
45. Οι έμποροι λιανικής να μπορούν να πωλούν συγκεκριμένες κατηγορίες προϊόντων όπως βρεφικές τροφές
46. Να απελευθερωθούν πλήρως τα ωράρια των πρατηρίων υγρών καυσίμων
47. Απλούστευση των περιβαλλοντικών και οικοδομικών αδειών και των αδειών λειτουργίας
48. Δημιουργία πλήρους κτηματολογικού μητρώου και κτηματολογικών γραφείων αποκλειστικής λειτουργίας σε όλη την επικράτεια έως το 2020.
49. Νομοθεσία προκειμένου να απλουστευθεί και να μειωθεί ο απαιτούμενος χρόνος για τις πολεοδομικές διαδικασίες
50. Επικαιροποίηση και κωδικοποίηση της νομοθεσίας για τα δάση, τις δασικές εκτάσεις και τα πάρκα.
51. Νομοθετικά μέτρα για τη διαχείριση των βιομηχανικών επικίνδυνων αποβλήτων
52. Απελευθέρωση ΚΤΕΛ με το κόστος των αδειών να μην υπερβαίνει το σχετικό διοικητικό κόστος
53. Άρση των εμποδίων εισόδου στην αγορά των ταξί (συγκεκριμένα, τους περιορισμούς στον αριθμό των αδειών και της τιμής των νέων αδειών)
54. Το τροχαίο υλικό που δεν χρησιμοποιεί/δεν χρειάζεται η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα πρέπει να μεταβιβαστεί σε φορέα που θα το μισθώνει υπό αγοραίες προϋποθέσεις μέσω διαγωνισμών
55. Ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ
56. Υλοποίηση του προγράμματος ανανεώσιμων πηγών ενέργειας “Ήλιος”
57. Διακοπής της αναλογικής αναμετάδοσης την 30ή Ιουνίου 2013
58. Διαγωνισμός για την εκχώρηση οριστικών δικαιωμάτων χρήσης για αναμετάδοση.
59. Εξωτερική αξιολόγηση των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
60. Επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, εξαλείφοντας τις εκκρεμούσες δικαστικές υποθέσεις και διευκολύνοντας τους εξωδικαστικούς μηχανισμούς επίλυσης διαφορών.
61. Διαγραφή υποθέσεων σε αδράνεια από τα μητρώα των δικαστηρίων
62. Απαλλαγή των δικαστών από μη δικαστικές εργασίες, όπως η προσημείωση ακίνητης περιουσίας, η σύσταση και η λύση νομικών προσώπων και οι συναινετικές/εκούσιες αιτήσεις οικογενειακού δίκαιου
63. Επιβολή προθεσμιών για τις δικαστικές διαδικασίες, ιδίως για τις διαδικασίες ασφαλιστικών μέτρων και τις υποθέσεις αναγκαστικής είσπραξης χρεών και αφερεγγυότητας.
Πηγή: market-talk.net

tvxs.gr

Αυτό πρέπει να το δείτε: Το πείραμα της υπακοής...

καταλήψεις

Κατάληψη αντιπεριφέριας Χανίων και μήνυμα...




δεν θα το δείτε ποτέ εδώ...

η επόμενη μέρα

Τελειώσατε! 

Χθες το βράδυ, άγνωστοι εισέβαλαν στα κεντρικά του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και τα έκαναν γυαλιά-καρφιά. Ένα γεγονός που είτε δεν θα εμφανιστεί καθόλου στα μεγάλα media της χώρας, είτε θα περάσει στα ψιλά. Από την ισοπέδωση της βιτρίνας ενός από τα κέντρα παραπληροφόρησης του καθεστώτος, κρατάω το γραμμένο με κόκκινη μπογιά μήνυμα: ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ!

 Έκαψαν ολοσχερώς το Αττικόν και τον Απόλλωνα την ώρα μάλιστα που γινόταν κανονικά κινηματογραφική προβολή μέσα. Μετέτρεψαν την Εθνική Βιβλιοθήκη σε αποκαϊδια. Έγιναν εμπρησμοί σε 140 κτίρια του ιστορικού κέντρου. Η Αθήνα καταλήφθηκε από πυρομανείς, εκβιαστές, νονούς της νύχτας και λαθρομετανάστες. Το δίκτυο της καταστροφής εξαπλώθηκε με κεντρικό σχεδιασμό σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, από την Πάτρα έως το Βόλο και από τη Θεσσαλονίκη ως το Αγρίνιο. Τόσο ο σχεδιασμός όσο και ο συντονισμός εκτελέστηκε με στρατιωτική πειθαρχία από τους εγκεφάλους και επικεφαλής των ομάδων, μέσα από τη Νομική Σχολή, την οποία είχαν επί τριήμερο καταλάβει χωρίς αντίδραση της αστυνομίας και των πρυτανικών αρχών.

Επίσης, έγιναν 45 διαγραφές βουλευτών λόγω απειθαρχίας.

Πού όλα αυτά; Μα στο παράλληλο σύμπαν των ελληνικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Πού αλλού;
Στην πραγματικότητα, αυτές τις ημέρες συμβαίνουν δύο απλά πράγματα:
Πρώτα από όλα, όταν ο 70χρονος έχει ήδη σηκώσει την πέτρα και την πετάει προς την κατεύθυνσή σου, πρέπει να καταλάβεις ότι έχεις τελειώσει. Έχεις τελειώσει, όσο αστραφτερή κι αν είναι η γραβάτα που φόρεσες πριν βγεις στο γυαλί για να γεμίσεις περιττώματα το μυαλό των καταναλωτών της παραπληροφόρησής σου. Τα τηλεοπτικά ζόμπι δεν μπορούν να κρύψουν τον τρόμο τους, όσο κι αν χτίζουν σαρανταπέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες το βλοσυρό τους βλέμμα. Η αλήθεια είναι ότι οι καταναλωτές τηλεοπτικής μπαρούφας ολοένα και μειώνονται. Αλλά κι αν δεν μειώνονταν, η έξοδός τους από τον καναπέ στο δρόμο, λειτουργεί ως βίαιο και ακαριαίο reality check. Η πρώτη μυρουδιά δακρυγόνου και ο πρώτος τραμπουκισμός μασκοφόρου εκδικητή των ΜΑΤ και ΔΙΑΣ, εξαϋλώνει το πρετεντερικό τους συννεφάκι.
Κατά δεύτερον, δεν «έκατσε» στα τηλεοπτικά κοράκια το γεγονός των νεκρών σε αυτή τη διαδήλωση και γι’ αυτό λύσσαξαν. Καθώς δεν μπόρεσαν να σοδομίσουν για μία ακόμη φορά τρία κορμιά και να “γράψει” εύκολα το μακάβριο μήνυμα στο μυαλό του καταναλωτή, έπρεπε να εφευρεθούν πολλαπλοί δράκοι. Ευτυχώς, όπως πάντα, η Αστυνομία φροντίζει να τροφοδοτεί με το καλύτερο δυνατό κωμικοτραγικό σενάριο τους ενσωματωμένους ρεπόρτερ της καρπαζιάς. Αυτών των κουκουλοφόρων της ενημέρωσης που παίρνουν “τρεις κι εξήντα” και δώρο ξύδι ετικέτας κάθε Πρωτοχρονιά με υπογραφή Αττικάρχη, για να γράψουν και μεταφέρουν ό,τι υπογορεύει η ΓΑΔΑ και το υπ.προ.πο. Βέβαια η περιγραφή των αναρχικών ως στρατιωτικό σώμα με αποκεντρωμένη διάταξη και εκπαίδευση ΟΥΚάδων, δεν είναι απλώς δηλωτική τού πόσο βραδυφλεγής είναι ο εγκέφαλος του “Μπαλούρδου” στα κεντρικά του υπ.προ.πο που έγραψε το σενάριο, αλλά και του πλέον φτωχομπινεδιάρικου αστυνομικού ρεπορτάζ στην ιστορία της κατευθυνόμενης ενημέρωσης.
Γι’ αυτό σου λέω, μελλοντικέ άνεργε του τηλεοπτικού ρεπορτάζ, έχεις τελειώσει. Όταν καταναλωθούν και οι τελευταίες εφεδρείες του συστήματος κι όταν το αφεντικό θα σε έχει στύψει για τα καλά, θα φας μία περιποιημένη κλωτσιά από την πίσω πόρτα του γυάλινου πύργου όπου εργάζεσαι. Θυμήσου όμως. Ο 70χρονος με την πέτρα, θα είναι απ’ έξω και θα σε περιμένει…
Διάβασε καλά την υπενθύμιση στη ρημαδιασμένη και τόσο ταιριαστά χρυσο-κιτς πρόσοψη του χοιροστασίου της ενημέρωσης: Τελείωσες!

Περισσότερες (ελπιδοφόρες) εικόνες εδω
http://galaxyarchis.wordpress.com/2012/02/14/dol-end/

Κώστας Δουζίνας - Συνέντευξη στον Γιάννη Κιμπουρόπουλο για το ΜΟΝΟ #01

Η πρώτη μεγάλη νίκη των αναρχικών και ο παραμορφωτικός φακός των ΜΜΕ

Η χθεσινή μέρα ήταν μια ήττα της αστικής δημοκρατίας από πολλές πλευρές. Δεν θα σταθώ στο γεγονός πως μία κυβέρνηση έχει διορίσει έναν τραπεζίτη πρωθυπουργό χωρίς να τον έχει εκλέξει ο λαός. Ούτε πως το κόμμα που έχει διορίσει αυτόν τον πρωθυπουργό έχει χάσει ήδη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία (αρχή της δεδηλωμένης) και παρόλα αυτά κυβερνά.
Όμως δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια στο γεγονός πως από την αρχή της πάνδημης διαμαρτυρίας τον περασμένο Μάιο, χθες, οι πολίτες επέλεξαν ως προστάτες τους όχι αυτούς που πληρώνουν για να το κάνουν και είναι θεσμικά κατοχυρωμένος ο ρόλος τους, αλλά τους αναρχικούς. Ούτε να μην ανοιγοκλείνω έκπληκτος τα μάτια όταν βλέπω και διαβάζω πως αυτό που έμεινε από τη χθεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση του πλήθους είναι οι στάχτες κτηρίων και τραπεζών.
Ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Χθες το μεσημέρι, σε αντίθεση με όλες τις δεκάδες συγκεντρώσεις που έγιναν τους τελευταίους 10 μήνες, ο κόσμος δεν μαζεύτηκε στο Σύνταγμα δυο ώρες μετά το κάλεσμα. Ενώ άλλες φορές το κάλεσμα ήταν στις 5 κι οι περισσότεροι έρχονταν από τις 6μισι και μετά, είχε συμβεί το μοναδικό να είναι γεμάτο κόσμο ήδη από τις 5 παρά. Στις 5μισι δεν έπεφτε καρφίτσα ούτε στο Σύνταγμα, ούτε στους γύρω δρόμους ενώ ήδη υπήρχαν και κάποιες χιλιάδες κόσμου του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια και στην Ακρόπολη και συνεχώς κατέφθανε κόσμος τόσο από την Ομόνοια, όσο και από τους σταθμούς του Μετρό Μοναστηράκι και Ακρόπολη (ένα ακόμα πεντακάθαρο σημάδι πως η κυβέρνηση φοβόταν την λαϊκή αντίδραση και ήθελε απεγνωσμένα να δυσκολέψει την πρόσβαση του κόσμου ήταν πως ενώ είχε ήδη κλείσει τους σταθμούς Μετρό Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο και Ευαγγελισμός, μετά από εντολές έκλεισε αδικαιολόγητα και το Μετρό Ακρόπολη ώστε η πρόσβαση να γίνει ακόμα δυσκολότερη!).
Μέχρι τις 5μισι λοιπόν τα πράγματα ήταν όμορφα, ειρηνικά και θα μπορούσε να πει κάποιος πως η δημοκρατία γιόρταζε σε όλο της το μεγαλείο. Όμως, εντελώς απρόκλητα και απροκάλυπτα, οι δυνάμεις καταστολής άρχισαν να ρίχνουν χημικά στο πλήθος, αδιακρίτως, για να προκαλέσουν την διάλυσή του προτού ακόμα φτάσει η συγκέντρωση στο ζενίθ της. Δεν είναι τυχαίο πως τα παπαγαλάκια του Σκάι ανέφεραν πως ο κόσμος φεύγει από το Σύνταγμα κι η ώρα δεν ήταν ούτε 6 ακόμα. Η προσπάθεια τρομοκράτησης τόσο από τα ηλεκτρονικά μέσα όσο και από τις εφημερίδες είχε ξεκινήσει δυο μέρες πριν και αρκούσε να παρακολουθήσει κάποιος τηλεόραση ή να δει τα πρωτοσέλιδα στα περίπτερα. Οι Γλέζος και Θεοδωράκης ήταν μόνο τα επώνυμα παραδείγματα αυτών που δέχθηκαν τα χημικά, αλλά οι χιλιάδες του κόσμου ξέρουν να μιλήσουν για το αίσθημα ασφυξίας καλύτερα από όλους.
Και τότε, συνέβη το αναπάντεχο. Μια ομάδα μαυροντυμένων από την Πανεπιστημίου ξεκίνησε να φωνάζει συνθήματα και να κατευθύνεται προς τα εκεί όπου τα ΜΑΤ έδιωχναν με το έτσι θέλω τον κόσμο. Ο κόσμος παραμέρισε, άρχισε να τους χειροκροτεί και να τους φωνάζει «μπράβο», «γαμήστε τους», «επάνω τους» και άλλα τέτοια ενώ με τη σειρά τους οι αναρχικοί τους έλεγαν «ελάτε μαζί μας». Πραγματικά, όταν όλος ο κόσμος σε χειροκροτεί, και σου συμπαραστέκεται δεν μπορείς παρά να ακολουθήσεις με μεγαλύτερη ορμή αυτό που ήθελες εξαρχής να κάνεις. Το ίδιο συνέβηκε κι όταν μετά από νέα χημική επίθεση των ΜΑΤ ο κόσμος κατέβαινε έντρομος την Πανεπιστημίου και άνθρωποι έπεφταν κάτω (μάρτυρες και ο κόσμος και τα ασθενοφόρα ή τα μηχανάκια του ΕΚΑΒ που μάζευαν όσους δεν άντεξαν την επίθεση). Και το απόγειο αυτής της κατάστασης συνέβηκε όταν άρχισε η πυρπόληση των Starbucks στην Κοραή. Ένα χειροκρότημα και ζητωκραυγές από την Κλαυθμώνος, την Σταδίου και την Πανεπιστημίου γέμισε τον χώρο. Στις καταστροφές στις τράπεζες ο κόσμος, που δεν συμμετείχε ενεργά στις μάχες, χτυπούσε ρυθμικά τα κάγκελα της Σταδίου κάνοντας θόρυβο και αρκετοί 40άρηδες και 50άρηδες οικογενειάρχες μάζευαν μάρμαρα και τα έδιναν στους αναρχικούς που είχαν αναλάβει την κατά μέτωπο επίθεση.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Από τη στιγμή που άρχισε η επίθεση των δυνάμεων καταστολής στις 5μισι ώρα, μέχρι και αργότερα το σύνθημα που μονοπωλούσε τα χείλη των χιλιάδων διαδηλωτών ήταν το γνωστό «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» και όχι συνθήματα για το μνημόνιο ή την οικονομική πολιτική. Η οργή του κόσμου για την αντιμετώπιση που είχε από όσους, υποτίθεται, τον προστατεύουν είχε ξεχειλίσει. Στο Μοναστηράκι χτυπούσαν τις καμπάνες, όλοι οι δρόμοι που ορίζονται από την Ακρόπολη, την Αθηνάς, την Ομόνοια, την Ακαδημίας και το Σύνταγμα ήταν γεμάτοι κόσμο που αρνούνταν να φύγει. Από όπου και να προσπαθούσες να ανέβεις από το Μοναστηράκι προς το Σύνταγμα, έβρισκες μπροστά σου ομάδες ΜΑΤ να σε εμποδίζουν και με την πρώτη κίνηση να ψεκάζουν αδιακρίτως και να ρίχνουν δακρυγόνα και κρότου λάμψης. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα, οι αστυνομικοί έκαναν επιθέσεις προς τους πολίτες και τότε άρχιζε ξανά ο πετροπόλεμος.
Μέχρι τις 11μισι το βράδυ πολλές χιλιάδες κόσμου ήταν ακόμα στον δρόμο. Στην Αμαλίας τουλάχιστον 10 χιλιάδες κόσμου αποχώρησαν με πορεία προς τη Συγγρού όταν αναγκάστηκε πάλι με εκτεταμένη ρίψη χημικών να αποχωρήσει για να αντέξει. Στην πλατεία υπήρχε ακόμα κόσμος. Στο Μοναστηράκι οι Δίας-Δέλτα έσπαζαν τζαμαρίες και χτυπούσαν κόσμο. Υπάρχουν βίντεο που το βεβαιώνουν και δείχνουν πώς προσπάθησαν (για άλλη μια φορά) να χτυπήσουν με τις μηχανές τους τον κόσμο.
Η απίστευτη εκτροπή όμως της δημοκρατίας, δεν είναι πως ο λαός πλέον στρέφεται στους αναρχικούς για να τον προστατεύσουν. Είναι γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν θέλει και δεν συμμετέχει σε πράξεις βίας, αλλά το ότι αποδέχονται αυτή τη βία εφόσον τους προστατεύει δείχνει την πρώτη μεγάλη νίκη των αναρχικών και της στάσης τους. Βασικό τους επιχείρημα ήταν πως με ειρηνικά μέσα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι και πως πρέπει να επιδιώξουμε μετωπική σύγκρουση. Και το σύνθημα «να καεί το μπουρδέλο η βουλή» δεν ανήκει στους αναρχικούς. Μετά από δεκάδες ειρηνικές διαδηλώσεις, μετά από τη στάση μη βίας και παρόλο που ήξερε ο κόσμος ότι θα δεχθεί χημικά και ξύλο, συνεχίζει να βγαίνει στους δρόμους, αλλά δεν νιώθει ότι μπορεί να κερδίσει στα πλαίσια της δημοκρατίας. Η γνώμη του είναι αδιάφορη στις μεθοδεύσεις των οικονομικών και πολιτικών ελίτ της χώρας η οποία τον γράφει στα παλιά της τα παπούτσια. Κανένας πολιτικός δεν τιμωρείται, κανένα περιστατικό αστυνομικής βίας δεν τιμωρείται και ακόμη και ο συνεργός του δολοφόνου του Γρηγορόπουλου είναι εκτός φυλακής ήδη. Η μήνυση που κατέθεσαν πάνω από 100 πολίτες για το χημικό τριήμερο του Ιουνίου δεν έχει βρει ακόμα το δρόμο προς την αίθουσα του δικαστηρίου και κανείς δεν δίνει ποτέ λογαριασμό για τους τραυματισμούς αθώων και ειρηνικά διαμαρτυρόμενων πολιτών. Ο κόσμος πλέον δεν έχει πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς γιατί αισθάνεται ότι τον εμπαίζουν. Ζητά εκλογές και κάνουν συγκυβέρνηση, ζητά να μην ψηφιστεί το Μνημόνιο και το ψηφίζουν με αυξημένη πλειοψηφία ενός σώματος της Βουλής που δεν υπάρχει περίπτωση να επανεκλεγεί και δεν εκφράζει κανέναν (εκτός ίσως από τους βουλευτές του ΛΑΟΣ και της Αριστεράς).
Κι εδώ ερχόμαστε στην ευθύνη και τον βρώμικο ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ από την αρχή αυτής της ιστορίας των Μνημονίων εδώ και δυομισι χρόνια. (κάτι που σύμφωνα με τους αναρχικούς, που κι εδώ επιβεβαιώνονται, συμβαίνει συνεχώς). Όλη την νύχτα χθες εστίαζαν στους βανδαλισμούς και στις φωτιές. Αποπροσανατόλιζαν τον κόσμο από το κύριο θέμα που είναι η ψήφιση ενός αντισυνταγματικού εκτρώματος (δεν το λέω εγώ, 5 καθηγητές πανεπιστημίου το λένε). Έχουν αναλάβει τον ρόλο της τρομοκράτησης για την «τελευταία» ευκαιρία διάσωσης για άλλη μια φορά. Συγχέουν επίτηδες την στάση πληρωμών, που μπορεί να κάνει η Ελλάδα, με τη χρεοκοπία. Συνδέουν τη στάση πληρωμών με την έξοδο από την Ευρωζώνη, πράγματα που ακόμα κι ο Βαρουφάκης (κι όχι κάποιος αριστερός οικονομολόγος) καταγγέλλει ως ανεδαφικά και ψευδή. Και στην χθεσινή μεγαλειώδη διαμαρτυρία έστησαν τις κάμερες όχι ανάμεσα στον κόσμο που κατά χιλιάδες είχε απλωθεί στην πόλη, αλλά απέναντι στα καμένα κτήρια.
Έγινε τόση συζήτηση για τα κτήρια του Τσίλερ που κάθε κυράτσα φωνάζει για τον Τσίλερ λες και τον ήξερε κι από χθες. Τα ίδια κανάλια που κατηγορούν τους πολίτες ως λαμόγια και ως μέλη της κοινωνίας του μαζί τα φάγαμε, και ξέρουν πολύ καλά πως από τον πρώτο ως τον τελευταίο δεν δίνουν δεκάρα για την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία της πόλης τους (μάρτυρας η εκτρωματική δόμηση της Αθήνας, τα αυθαίρετα και το κλείσιμο των ημιυπαιθρίων), καλούν τον κόσμο να πει όχι στους βανδαλισμούς ιστορικών κτηρίων. Τα ίδια κανάλια με τους αμόρφωτους δημοσιογράφους της πλάκας ή με τους ημιμαθείς κατευθυνόμενους δημοσιογραφίσκους ανακαλύπτουν την εγκατάλειψη ιστορικών κτηρίων μόνο όταν αυτά κατοικούνται από μετανάστες και «αποτελούν εστία μόλυνσης», ενώ όλον τον υπόλοιπο καιρό κάνουν μόκο για να κάνουν τις δουλειές τους τα λαμόγια του real estate. Στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, χιλιάδες κτήρια που ανήκουν στο Δημόσιο, σε Τράπεζες και στην Εκκλησία ρημάζουν και πολλά από αυτά είναι ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας. Είναι δεκάδες οι φορές που οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους τα καταστρέφουν σιγά σιγά ώστε να μην καταστούν διατηρητέα και να μπορέσουν να χτίσουν πολυκατοικία. Τα απαξιώνουν με υπόγειους τρόπους και μόλις φτάσουν στο σημείο να είναι μισογκρεμισμένα (σιγά σιγά και νύχτα), τα χαρακτηρίζουν επικίνδυνα και κατεδαφιστέα και μετά σηκώνουν πολυκατοικίες.
Ολόκληρες πόλεις όπως η Πάτρα και άλλες, γκρέμισαν εν μία νυκτί επί χούντας και Καραμανλή, διάφορα νεοκλασικά κι έχτισαν πολυόροφα εκτρώματα. Δημόσια κτήρια κατασκευάζονται με ελλιπείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και άλλα βουλιάζουν με την πρώτη βροχή στο βούρκο που χτίστηκαν (όπως πρόσφατα το Νοσοκομείο Πύργου) γιατί κάποιος κονόμησε χοντρά από την πώληση του οικοπέδου ή γιατί δεν έγιναν οι κατάλληλες ενέργειες στήριξης. Δρόμοι καινούργιοι γίνονται θρύψαλα και δεν κουνιέται φύλλο. Ολυμπιακά έργα που στοίχισαν μια περιουσία συνεχίζουν να απαξιώνονται για να πωληθούν για ένα κομμάτι ψωμί στους δικούς τους. Μια κοινωνία που αδιαφορεί ολοκληρωτικά για το δομημένο χώρο σήμερα ανακάλυψε ότι οι αναρχικοί καταστρέφουν «ιστορικά κτήρια». Και όλο αυτό βύθισε στην αφάνεια το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βροντοφώναξαν το ΟΧΙ στην εξαθλίωση που επιφυλάσσουν οι καλοαναθρεμμένοι κυβερνήτες του.
Αγαπητοί μου, ακόμα και οι μισοί αναρχικοί να είναι προβοκάτορες το θέμα δεν είναι αυτό. Οι μεγαλύτεροι προβοκάτορες είναι τα ΜΜΕ και ο παραμορφωτικός φακός τους. Αν ήθελαν να εστιάσουν στην ουσία θα το έκαναν, θα ανέβαζαν πλάνα αμέσως από τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής. Ο Σκάι θα είχε σηκώσει το ελικοπτεράκι του και θα έδειχνε τις ορδές των ανθρώπων που αγωνίζονταν για να μην φτωχοποιηθούν για να ικανοποιηθούν τα θέλω των μεγαλοεπιχειρηματιών οι οποίοι θα είναι και οι μόνοι κερδισμένοι από την βύθιση των μισθών.
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ο φωτισμός μόνο στα καμένα κτήρια, τα παραπολιτικά σχόλια της πλάκας και η διαπόμπευση της κοινής λογικής στα τηλεπαράθυρα είναι ο κανόνας. Υπάρχει αυτή τη στιγμή κατάληψη των ΜΜΕ από αδίστακτους επιχειρηματίες και πολιτικούς, ή αντίστροφα, οι οποίοι κάνουν τη δουλίτσα τους. Η επίθεση στους μισθούς των φτωχών αποτελεί γι’ αυτούς την ευκαιρία για τρελά κέρδη. Και θα παίξουν όλα τους τα χαρτιά για να μην τα χάσουν. Και οι ευαίσθητοι πολίτες για τα ιστορικά κτήρια, θα κάθονται στον καναπέ τους και στον υπολογιστή τους και θα βρίζουν τους αναρχικούς και όσους ακόμα έχουν ψυχή και αντιστέκονται.
Η διαφορά είναι πως όποιος βλέπει τα γεγονότα από την τηλεόραση, πλέον δεν ξέρει τα γεγονότα. Ζει σε μια εικονική πραγματικότητα. Όποιος δεν κυνηγήθηκε από μπάτσο και δεν τον έσωσε ένας αναρχικός που του έριξε μια πέτρα, δεν ξέρει τι είναι ο μπάτσος. Όποιος δεν έπεσε κάτω ημιλιπόθυμος από τα χημικά και δεν του έδωσε μαλόξ ο μαυροφορεμένος επαναστάτης (ακόμα και πλανεμένος ή και ανόητος αν θέλετε) δεν ξέρει τι σημαίνει αλληλεγγύη. Οι αναρχικοί στήνουν δίκτυα αλληλεγγύης και υποστήριξης και ετοιμάζονται για τις ημέρες της πτώχευσης που θα γίνει όταν οι έχοντες αποφασίσουν ότι τους συμφέρει. Φτιάχνουν κολεκτίβες αυτοοργάνωσης και δίκτυα υποστήριξης. Εσείς, απλά θα κοιτάζετε την οθόνη και θα κουνάτε το δάχτυλο και μόλις πεινάσετε θα πιστεύετε την Όλγα που τρέμει όταν θα λέει ότι φταίνε οι αναρχικοί, οι αριστεροί, ο σύριζα, οι «αγανακτισμένοι», ο γάιδαρος που πετάει κι όχι όλοι αυτοί που σας κλέβουν εδώ και τέσσερις δεκαετίες τις ζωές.
Αγαπητοί μου, βγείτε στον δρόμο να δείτε την πραγματικότητα, κλείστε τις τηλεοράσεις και σκίστε τις κωλοφυλλάδες. Αναζητήστε εναλλακτική ενημέρωση σε ανεξάρτητα έντυπα και ιντερνετικά μέσα και σκεφτείτε λίγο πέρα από τα τόσο «προφανή». Τότε ίσως καταφέρετε να πιέσετε τους κυβερνώντες να φτιάξουν ένα υπουργείο προστασίας του πολίτη κι όχι το κακέκτυπο μιας παραπαίουσας δημοκρατίας και να είναι πραγματικοί εκπρόσωποί σας.
Τότε ίσως και να έχετε δίκιο να τα βάλετε με τους αναρχικούς, αλλά τώρα όχι.

ΥΓ1: Δεν είμαι ούτε αναρχικός, ούτε «αναρχικός», δεν έχω πετάξει ποτέ πέτρα, ούτε θα έβαζα φωτιά. Όμως οι άνθρωποι που τα βάζουν στα ίσια με τους εχθρούς μου -αυτούς που προστατεύουν όσους θέλουν να δουλεύω σαν σκλάβος και να πληρώνομαι σαν σκλάβος και παραπληροφορούν τους ανθρώπους που αγαπώ μετατρέποντάς τους σε τηλεοπτικά κουτορνίθια- και δεν είναι ρατσιστές, σε αυτόν τον αγώνα, έστω και προσωρινά, είναι πιο κοντινοί μου από κάθε βολεμένο κι από κάθε ελληναρά. Και ναι, λυπάμαι κι εγώ για τα κτήρια που χάθηκαν, έτρεχα στα συνέδρια αρχιτεκτονικής πολύ πριν ανακαλύψει το όνομα του Τσίλερ η Τρέμη, αλλά δεν θυσιάζω τη ζωή κανενός ανθρώπου και την αξιοπρέπεια του ούτε για την Ακρόπολη. Τα κτήρια με λεφτά σε έξι μήνες το πολύ ξαναφτιάχνονται. Οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων θα χρειαστούν χρόνια και χρόνια.

ΥΓ2: Το ΠΑΜΕ, και το ΚΚΕ επακολούθως, έχασε χθες μια μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί της μάχης ενάντια στην καπιταλιστική εξουσία της πλουτοκρατίας που συνεχώς καταγγέλλει. Ενώ δήλωσε ότι θα φτάσει στη Βουλή με κάθε τρόπο, μόλις είδε τα δύσκολα και τα δακρυγόνα έκανε όπισθεν (παρόλο που ο κόσμος είχε πάει στο πλάι της Πανεπιστημίου για να περάσει) και μάλιστα στο παράγγελμα «γυρίζουμε πίσω ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ» έκαναν μια πιρουέτα που ο ελληνικός στρατός θα ζήλευε. Τα γιουχαΐσματα από όσους ήταν στην πρώτη γραμμή έδιναν κι έπαιρναν ενώ τους καλούσαν να έρθουν μαζί μπροστά στον αγώνα.

ΥΓ3: Όσοι ξαφνικά θυμήθηκαν ότι χάνονται θέσεις εργασίας από κάποια καμένα καταστήματα, μήπως ξέχασαν ότι κάθε μήνα χάνονται δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και η ανεργία έχει ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο εδώ και μήνες; Τι έκαναν γι’ αυτό τόσο καιρό; Σε πόσες πορείες κατέβηκαν; Άναψαν κεράκια για τους απολυμένους της Χαλυβουργίας και τους απλήρωτους στην Ελευθεροτυπία και το ALTER ή μόνο στο Αττικόν ξέρουν να ανάβουν γιατί δεν είναι μπανάλ;

Θέμης Δημητρακόπουλος

Για ακόμη μια φορά, στη χτεσινή μεγαλειώδη διαδήλωση της 12ης Φεβρουαρίου, οι εκατοντάδες χιλιάδες ειρηνικοί πολίτες που εκφράσαμε την εναντίωσή μας στα μέτρα που θα επιφέρουν τη σίγουρη περαιτέρω εξαθλίωση της ζωής μας και την υποθήκευση του μέλλοντος της πατρίδας μας και των μελλοντικών γενεών, υποστήκαμε την αδικαιολόγητη, αδίστακτη και εγκληματική επίθεση των δυνάμεων καταστολής, προφανώς εκτελούντων εντολές της κυβέρνησης Παπαδήμου για εκκένωση της Πλατείας Συντάγματος, προκειμένου να μην περάσει εικόνα πολιορκούμενης Βουλής στις τηλεοπτικές οθόνες απανταχού του κόσμου – και βέβαια για τρομοκράτηση και καταπτόηση του φρονήματος μας ως ελεύθερα σκεπτόμενων δημοκρατικών πολιτών.

Η στάση της αστυνομίας και της κυβέρνησης βαρύνεται ακόμη περισσότερο εξαιτίας της ασύδοτης, εξωφρενικής χρήσης χημικών –απόδειξη της βαρβαρότητας, το γεγονός ότι οι δυνάμεις καταστολής «ξέμειναν» από πολεμοφόδια κάποια στιγμή– χημικών που περιέχουν ιδιαίτερα βλαπτικές για την ανθρώπινη αλλά και τη δημόσια υγεία ουσίες (τα συγκεκριμένα χημικά παραμένουν ενεργά μέχρι και δύο μήνες, αν απορροφηθούν από πορώδεις επιφάνειες, όπως τοίχοι ή άσφαλτος. Σε μακροχρόνια έκθεση μπορεί να προκαλέσουν καρκινογένεση, γενετικές μεταλλάξεις και ανωμαλίες, ακόμη και θάνατο, αν χρησιμοποιηθούν σε κλειστούς χώρους όπως πχ. οι υπόγειοι σταθμοί του μετρό, στοές…) Η χρήση των χημικών όπλων που περιέχουν την επικίνδυνη ουσία CS έχει καταγγελθεί και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο [European Parliament, «Crowd Control techniques: An appraisal of technologies for political control)», Λουξεμβούργο, Ιούνιος 2000, ΡΕ 168.394/FinSt.)]

Σημειωτέον ότι οι αδίστακτοι πραιτωριανοί-διεκπεραιωτές των κυβερνητικών εντολών, δεν δίσταζαν να ρίχνουν χημικά ακόμη και μες σε καταστήματα και καφέ της περιοχής του κέντρου όπου πολίτες καταφεύγαμε για να γλιτώσουμε από την εσκεμμένη μανία τους – την ίδια στιγμή που η πόλη παραδινόταν ανοχύρωτη στις φλόγες της παράνοιας και της εξαλλοσύνης.
Δεν είμαστε διατεθειμένοι, ως Έλληνες προοδευτικοί πολίτες, να ανεχόμαστε τέτοιου είδους συμπεριφορές από τον οποιονδήποτε. Πολύ περισσότερο από την αστυνομία της χώρας που καθήκον της είναι η προστασία κι όχι η κακοποίηση πολιτών – και μάλιστα ειρηνικών διαδηλωτών.
Η κυβέρνηση ας αναλάβει τις ευθύνες της: υπάρχουν όρια στις αντοχές μας, κι έχουν ήδη ξεπεραστεί…

Τσιμέντο ή Σάρκα εσυ τι θεωρείς πιο σημαντικό

Από χθες το βράδυ έχει ξεκινήσει μια οργανωμένη προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Ας ξεκινήσουμε από τα δεδομένα.

Δεδομένο νούμερο 1: Είχαμε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις της μεταπολίτευσης... Ο ελληνικός λαός είπε ένα ξεκάθαρο όχι στα νέα μέτρα που ψηφίζονταν μέσα στο κοινοβούλιο και έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η τρικομματική δεν έχει λαική νομιμοποίηση


Δεδομένο νούμερο 2: Η αστυνομία πραγματοποίησε ίσως την χειρότερη κατασταλτική επιχείρηση στην μεταπολιτευτική περίοδο... Ξύλο χωρίς έλεος, εκτεταμένη χρήση χημικών και κυνηγητό διαδηλωτών σε όλα τα μήκη και πλάτη της Αθήνας..


Δεδομένο νούμερο 3: Ομάδες κουκουλοφόρων είτε αναρχικών, είτε μπαχαλων, είτε παρακρατικών (προφανώς δεν είμαι σε θέση να ξέρω) προχωρούν σε εκτεταμένες καταστροφές τραπεζών, μαγαζιών αλλά και ιστορικών κτηρίων.


Δεδομένο νούμερο 4: Η αστυνομία δεν έκανε καμία προσπάθεια να σταματήσει τους βανδαλισμούς πάρα μόνο αργά τη νύχτα όταν είχε καταστείλει τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.


Και κάπου εδώ ξεκινάει η προπαγάνδα των ΜΜΕ. Πρώτα από όλα αποκρύπτουν το μέγεθος της συγκέντρωσης με πρόφαση το άδειο Σύνταγμα λόγω των χημικών... Ξεχνούν όμως να αναφέρουν πως όλα τα στενά της Αθήνας είναι γεμάτα με κόσμο που καταστέλλεται άγρια στην προσπάθεια του να ξανανέβει στην πλατεία. Και το βασικό τους θέμα είναι κάτι πολύ πρωτότυπο..


"Εκτεταμένες ζημιές στο κέντρο της Αθήνας από ομάδες κουκουλοφόρων".. Ενώ δεκάδες διαδηλωτές διακομίζονται στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα και χτυπήματα από γκλομπ η μόνη εικόνα που βλέπει κανείς στα ΜΜΕ είναι κτήρια να καίγονται και μάλιστα από οπτικές γωνίες που κάνουν τις φωτιές να τρομοκρατούν.. Όλες αυτές οι εικόνες βέβαια σε κοντράστ με την ψήφιση του νομοσχεδίου θέλοντας να δώσουν μια εικόνα παρακμής της ελληνικής κοινωνίας που θα βγει από το τέλμα μόνο με την υπογραφή της άνευ όρων παράδοσης της χώρας στους πιστωτές...


Δε συμφωνώ με τους χθεσινούς βανδαλισμούς και ούτε γράφω αυτό το κείμενο για να τους υπερασπιστώ. Γράφω αυτό το κείμενο γιατί εξοργίζομαι με τα ΜΜΕ και με κείμενα που κυκλοφορούν σήμερα στο διαδίκτυο, ακόμα και από ανθρώπους των γραμμάτων, τα οποία περιορίζουν την έλλειψη κουλτούρας και την έξαρση της βιαιότητας στις καταστροφές κτηρίων χωρίς να αναφέρονται καθόλου στην καταστολή.


Και ρωτώ λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους... Είναι ή δεν είναι έλλειψη στοιχειώδους πολιτιστικού και πολιτισμικού επιπέδου ο μη σεβασμός της ανθρώπινης ζωής; Είναι ή δεν είναι έλλειψη πολιτισμικού επιπέδου η απαγόρευση του συνταγματικού δικαιώματος στη διαμαρτυρία και το συνερχεσθαι? Είναι ή δεν είναι εκτροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος και έξαρση βιαιότητας να ξυλοκοπούνται άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου για να μπουν και να βγουν βουλευτές από το κοινοβούλιο? Είναι ή δεν είναι βια οι χιλιάδες άστεγοι και οι εκατομμύρια άνεργοι?


Τι έχει σε τελική ανάλυση μεγαλύτερη βαρύτητα ειδικά για τους ανθρώπους των γραμμάτων που υποτίθεται ότι εφορμούν από την πνευματική ευαισθησία.. Το τσιμέντο ή η σάρκα? Δυστυχώς με τη στάση τους το τελευταίο 24ωρο απαντούν μάλλον το πρώτο...


Μια ακόμα απορία που θα ήθελα να εκφράσω σε αυτούς τους ανθρώπους είναι ποιος ευτελίζει ένα νεοκλασικό πιο πολύ? Αυτός που το βανδαλίζει καίγοντας το ή αυτός που το παραχωρεί σε πολυεθνικές καφετέριες και τράπεζες για να παίρνει ενοίκιο? Πως περιμένουμε να δούνε κάποιοι απολίτιστοι ως πολιτιστικό μνημείο κάτι που εμείς οι πολιτισμένοι το έχουμε εμπορευματοποιησει?


Όσο για αυτούς που έκαψαν χθες πολιστικά στολίδια όπως το Αττικόν έχω να τους πω πως η ελευθερία μπορεί να διεκδικηθεί μόνο από ελεύθερα μυαλά που σέβονται τον πολιτισμό...
spasiklogeros.blogspot.com

 

Η δήωση της κοινωνίας και η πολιτική αντίσταση.Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Η αθλιότητα απέναντι στην εξαθλίωση. Η βία απέναντι στην ελεύθερη φρόνηση. Η εθελοντική υποδούλωση απέναντι στην υπερηφάνεια. Η σκληρή εξουσία απέναντι στην απεγνωσμένη κοινωνία. Η καταστροφή απέναντι στην ανάγκη της ανοικοδόμησης. Και στο βάθος η απελπισία.

Πίσω από τα κατεστραμμένα κτίρια, τις φωτιές και τους βανδαλισμούς, κρύβεται η βίαιη ανατροπή του πολιτικού συστήματος και η ανασύσταση των πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες θα πρέπει να υπακούσουν (όσες υπακούσουν) και να συμμορφωθούν (όσες συμμορφωθούν) σε νέους κανόνες διακυβέρνησης και επιβολής, σκληρότερους από αυτούς που χάθηκαν στις στάχτες της Αθήνας.

Εν πρώτοις, η κυβέρνηση των δοτών είχε τη δική της απάντηση στην αξίωση της κοινωνίας να μην την οδηγήσει ην εξαθλίωση. Πέρα από το όργιο ψεύδους και φόβου στο οποίο επιδόθηκε τις τελευταίες εβδομάδες, το απόγευμα της Κυριακής εξαπέλυσε την πιο ωμή και απρόκλητη βία απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που κατέβαιναν στην πλατεία Συντάγματος για να διαδηλώσουν ειρηνικά –μ’ όση οργή κι αν συγκέντρωναν μέσα τους- τα συναισθήματά τους. Οι μηχανισμοί της κρατικής βίας συνοδευόμενοι (όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις) από καθοδηγούμενες των μυστικών υπηρεσιών ομάδες νεαρών, κατά βάση, ανθρώπων, επιτέθηκαν εναντίον ενός ολόκληρου λαού. Βοήθησαν στην καταστροφή περιουσιών, οι οποίες (από μια τέτοια κυβέρνηση) δεν αποκαθίστανται, φιλοτέχνησαν εικόνα δήωσης μιας ολόκληρης χώρας από βαρβαρικά φύλα, και έστρωσαν για μερικά μέτρα ακόμα το χαλί της οριστικής και άτακτης χρεοκοπίας σε όλα τα επίπεδα: κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό.

Το σενάριο είναι γνωστό και από παρελθόντες καιρούς. Κυρίως από την περίοδο 1965-1967. Για να ακυρωθεί η δημοκρατία που είχε ήδη πληγεί βάναυσα από το παλατιανό πραξικόπημα κατά πρώτο λόγο και τις πιρουέτες του Γεωργίου Παπανδρέου κατά δεύτερο, οι μαζικές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας εκφυλίζονταν σε πυρπολήσεις και καταστροφές στους δρόμους (όχι βεβαίως από τους διαδηλωτές). Κι έτσι στρώθηκε ο δρόμος για να τον πατήσουν τα τανκς, μια νύχτα του Απριλίου. Όπως τώρα, έτσι και τότε το αίτημα και μόνη λύση δημοκρατική ήταν οι εκλογές. Οι οποίες δεν έγιναν ποτέ.

Το ζητούμενο είναι αν θα γίνουν τώρα. Και κυρίως, μια και δεν υπάρχουν πια διαθέσιμα τανκς (και όχι μόνο λόγω έλλειψης καυσίμων) πώς θα γίνουν. Το πολιτικό σύστημα είναι διαλυμένο. Τα δυο κόμματα εξουσίας δεν υπάρχουν πια ως τέτοια, καθώς έχουν πάψει να είναι πανίσχυρα και να καθορίζουν το πολιτικό παιχνίδι. Υπάρχουν όμως ως κέντρα λήψης αποφάσεων, τα οποία έχουν ήδη καταστήσει σαφείς τις προθέσεις τους. Η κυριότερη εξ αυτών είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου από τις αμέσως προσεχείς εκλογές, μια και διαθέτουν ακόμα την απαιτούμενη πλειοψηφία, όπως αυτή ορίζεται από το Σύνταγμα. Κύριο μέλημά τους είναι να μην εκφραστεί κοινοβουλευτικά η διάθεση της κοινωνίας προς την Αριστερά και ιδίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τη συσπείρωση των πατριωτικών αντιμνημονιακών προοδευτικών δυνάμεων. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει ρητώς και ευθαρσώς, ότι το μέτωπο εξουσίας που διαμορφώνεται, θα ξηλώσει ένα-ένα τα μέτρα που επέβαλαν η τρόικα και οι εδώ επιμελητές της. Δεύτερον, μέσα από αυτή την αποτροπή, θα επιχειρήσουν να ρίξουν καινούργιο μπετόν αρμέ, ενισχυμένο και αντισεισμικό με τους πλέον σύγχρονους κανόνες… αντισεισμικότητας, στον κορμό του συστήματος.  Και να το διατηρήσουν για τα επόμενα πενήντα-εξήντα χρόνια.

Ερώτημα για την Αριστερά είναι αν αυτή τη φορά θα προλάβει τις εξελίξεις και δεν θα καταλήξει και πάλι σε κάποια γωνία του περιθωρίου να κάνει την αυτοκριτική της κλαψουρίζοντας. Και γνωρίζει, και πείρα έχει από το παρελθόν. Και κυρίως διαθέτει ηγεσία με καθαρό νου. Με δυο λόγια, αυτή τη φορά βρίσκεται σε πλεονεκτική απέναντι στον πολιτικό αντίπαλο (με το δέος που τον συνοδεύει) θέση.